ECLI:CY:EDPAF:2019:B33
ΕΝΩΠΙΟΝ: Φ. Τιμοθέου, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 7852/15
Αστυνομικός Διευθυντής Πάφου
και
ΧΧΧΧ ΠΑΠΑΣ
Για τον κατηγορούμενο: κ. Π. Ευθυμίου.
Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει στην παρούσα κατηγορία κλοπής από γραμματείς και υπηρέτες, κατά παράβαση του άρθρου 268 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ.154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος, ο κατηγορούμενος μεταξύ Αυγούστου του 2013 και 23.11.13, στην Ακουρσό της επαρχίας Πάφου, ενώ ήταν υπάλληλος της εταιρίας ΧΧΧΧ LTD, έκλεψε ποσότητα διακοσμητικής πέτρας, συνολικής αξίας €2.500, περιουσία του ΧΧΧΧ Κυριάκου.
Μαρτυρία
Προς απόδειξη της υπόθεσης της κατηγορούσας αρχής κατέθεσαν στο Δικαστήριο 3 μάρτυρες. Μετά την ενδιάμεση απόφαση για απόδειξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης εναντίον του κατηγορούμενου και αφού του εξηγήθηκαν τα δικαιώματα του, σύμφωνα με το άρθρο 74(1)(γ) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155, αυτός επέλεξε όπως καταθέσει ενόρκως και κάλεσε 2 μάρτυρες υπεράσπισης.
Ως Μ.Κ.1 κατέθεσε ο ΧΧΧΧ Κυριάκου διευθυντής της εταιρείας ΧΧΧΧ LTD που εδρεύει στην Πάφο και ασχολείται με την ανάπτυξη γης. Το 2008 η εταιρεία του άρχισε την ανέγερση μιας έπαυλης στην περιοχή Μιαμηλιού έδαφος Πέγειας ενώ σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε και ο ίδιος την ανέγερση της ιδιωτικής του έπαυλης στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Πέγειας. Αρχές Αυγούστου του 2012 προσέλαβε τον κατηγορούμενο, εργολάβο οικοδομών, με σκοπό την επένδυση πέτρας και πλακόστρωτου εξωτερικά των δύο πιο πάνω επαύλεων. Η συμφωνία που έκαναν ήταν ο κατηγορούμενος να τοποθετεί την πέτρα που ο μάρτυρας θα αγόραζε και θα τον πλήρωνε με το μέτρο. Κατά τον Αύγουστο του 2012 ο μάρτυρας έφερε κατόπιν ειδικής παραγγελίας από την Ελλάδα 1.100 περίπου μέτρα πέτρας Καρύστου για πλακόστρωτο, περίπου 100 τρεχούμενα μέτρα πέτρας Καρύστου τσεκουλατούρας και άλλα 20 περίπου τετραγωνικά μέτρα πέτρας Καρύστου κομμένη για επένδυση τζακιού. Όταν η πέτρα πήγε στην Πέγεια ο μάρτυρας κατέβασε και στις δύο οικίες την απαραίτητη ποσότητα πέτρας Καρύστου που χρειαζόταν με βάση τις μετρήσεις που είχε κάνει. Επίσης και στα δύο εργοτάξια είχε ποσότητα επενδυτικής Κυπριακής παραδοσιακής πέτρας. Μαζί με τον κατηγορούμενο εργαζόταν και κάποιος υπάλληλος του από την Βουλγαρία τον οποίο ο μάρτυρας γνώριζε ως ΧΧΧΧ. Αφού οι εργασίες και στις δύο επαύλεις είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί, παραμένοντας κάποια κουτσοδούλεια, αρχές Οκτωβρίου 2013 ο μάρτυρας συναντήθηκε με τον κατηγορούμενο και τον εξόφλησε για την εργασία που είχε κάνει στην έπαυλη της εταιρείας του. Μία εβδομάδα αργότερα συναντήθηκαν ξανά με σκοπό την διευθέτηση των συναλλαγών τους. Μετά από έλεγχο που έκανε ο μάρτυρας στις πληρωμές διαπίστωσε ότι είχε πληρώσει στον κατηγορούμενο χρηματικό ποσό €2.500 περισσότερα από ότι είχε εργαστεί. Όταν πληροφόρησε τον κατηγορούμενο σχετικά, αυτός του είπε ότι θα προέβαινε σε καταμέτρηση της εργασίας του όταν θα επέστρεφε από την Ελλάδα όπου θα μετέβαινε μετά από μια περίπου εβδομάδα και θα συναντιόνταν και πάλι. Δύο εβδομάδες περίπου μετά και αφού ο κατηγορούμενος δεν του είχε τηλεφωνήσει, ο μάρτυρας δοκίμασε να του τηλεφωνήσει αλλά εκείνος του έκλεινε το τηλέφωνο. Δοκίμασε να τηλεφωνήσει στην σύζυγο του κατηγορούμενου και στα παιδιά του που σπουδάζουν στην Αγγλία αλλά όλους τα τηλέφωνα ήταν κλειστά. Από τότε μέχρι την 23.11.13, ημέρα της καταγγελίας, δεν κατάφερε να συνομιλήσει με τον κατηγορούμενο. Θα έπρεπε ο κατηγορούμενος να του είχε δώσει τιμολόγια και αποδείξεις για τις πληρωμές που του έκανε και θα έπρεπε να τα πάρει στον λογιστή του για σκοπούς Φ.Π.Α. και κλείσιμο γενικά του φορολογικού έτους 2013. Έτσι στις 23.11.13 γύρω στις 13:00 ο Μ.Κ.1 πήγε και συνάντησε τον ΧΧΧΧ και του ζήτησε να τον πάρει και να του δείξει το σπίτι του κατηγορούμενου για να δει τι συμβαίνει και δεν του απαντά τα τηλέφωνα. Ο ΧΧΧΧ τον οδήγησε σε μια οικία στα Κονιά και του είπε ότι ήταν η οικία του κατηγορούμενου. Μέσα στην αυλή της οικίας βρισκόταν το διπλοκάμπινο του κατηγορούμενου. Ο Μ.Κ.1 χτύπησε την πόρτα εισόδου αλλά κανένας δεν άνοιξε. Πήγε από την πίσω μεριά για να δει, εξωτερικά από το πεζοδρόμιο και είδε ότι στην πίσω αυλή της οικίας, που εφάπτεται με τον δρόμο, υπήρχε τοποθετημένο πλακόστρωτο με πέτρα Καρύστου, την οποία αναγνώρισε αμέσως ότι ήταν από την δική του πέτρα. Στον τοίχο δίπλα από το πλακόστρωτο αυτό υπήρχαν ακουμπισμένα άλλα 5 περίπου μέτρα πέτρας Καρύστου για πλακόστρωτο από την δική του. Την αναγνώρισε αμέσως καθώς ήταν ειδική παραγγελία που έκανε κατευθείαν από το λατομείο με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Στην πίσω βεράντα της οικίας υπήρχαν 3 φρεσκοκατασκευασμένες κολώνες, επενδυμένες από παραδοσιακή Κυπριακή πέτρα όπως αυτή που είχε ο μάρτυρας στα δύο εργοτάξια. Από περιμετρικό έλεγχο που έκανε στην αυλή της οικίας, πάντοτε από το πεζοδρόμιο, είδε ότι στο πλευρό της οικίας και πάνω σε ένα παραδοσιακό φούρνο υπήρχαν επενδυμένα γύρω στα 3 μέτρα πέτρας Καρύστου (πλακόστρωτο) ενώ ακουμπισμένα πάνω στο φούρνο υπήρχαν ακόμη 30 περίπου τρεχούμενα μέτρα κομμένης επενδυτικής πέτρας Καρύστου (τζακιού) και τσεκουλατούρας από την δική του πέτρα. Στην συνέχεια είδε στην γωνιά της μπροστινής βεράντας της οικίας άλλα 15 περίπου τρεχούμενα μέτρα κομμένης επενδυτικής πέτρας Καρύστου (τζακιού) και τσεκουλατούρας από την δική του πέτρα. Όταν τα είδε όλα αυτά, ο ΧΧΧΧ που ήταν μαζί του, του είπε ότι σε αρκετές περιπτώσεις ο κατηγορούμενος του ζητούσε και του φόρτωνε στο διπλοκάμπινο του από το εργοτάξιο στην περιοχή Μιαμηλιού όλων των ειδών πέτρα Καρύστου καθώς και παραδοσιακή Κυπριακή επενδυτική πέτρα με σκοπό όπως του έλεγε ο κατηγορούμενος να μεταφέρει την πέτρα στο εργοτάξιο κάτω στον Άγιο Γεώργιο. Ο κατηγορούμενος έφευγε από το πάνω εργοτάξιο, χωρίς όμως ο ΧΧΧΧ να γνωρίζει εάν πράγματι την έπαιρνε στο κάτω εργοτάξιο. Σύμφωνα με τον μάρτυρα η πέτρα που υπήρχε στο κάτω εργοτάξιο ήταν περισσότερη από αυτήν του πάνω εργοταξίου και όταν τελείωνε η πέτρα από το πάνω εργοτάξιο μετέφεραν πέτρα από το κάτω εργοτάξιο. Όταν είδε την πέτρα εκεί στην αυλή της οικίας του κατηγορούμενου κατάλαβε τον λόγο που αδικαιολόγητα τελείωνε η πέτρα στο πάνω εργοτάξιο. Ο ΧΧΧΧ του ανέφερε επίσης ότι πριν από το Πάσχα του 2013 πήγε στο σπίτι του κατηγορούμενου και τον βοήθησε και έκαναν τις τρεις κολώνες που βρίσκονται στην πίσω αυλή της οικίας, οι οποίες είναι επενδυμένες με την δική του παραδοσιακή Κυπριακή πέτρα. Μάλιστα ο ΧΧΧΧ του είπε ότι τα τούβλα από τα οποία είναι κατασκευασμένες οι τρεις αυτές κολώνες ήταν από τα δικά του, τα οποία ο ΧΧΧΧ φόρτωσε στο διπλοκάμπινο του κατηγορούμενου καθώς ο τελευταίος του είπε ότι είχε μιλήσει με τον μάρτυρα και ότι δήθεν δεν τα ήθελε. Η συνολική αξία των κλαπέντων που είδε στο σπίτι του κατηγορούμενου ανέρχεται στα €1.500 περίπου. Αναγνώρισε το τεκμήριο 3 ως τις φωτογραφίες που έλαβε η Αστυνομία στο σπίτι του κατηγορούμενου την ημέρα που έκανε την καταγγελία. Υπέδειξε δε στην φωτογραφία 5 την πέτρα που εκεί φαίνεται ο ίδιος να υποδεικνύει και αυτή στην φωτογραφία 6 ως την πέτρα Καρύστου στην οποία αναφέρθηκε στις καταθέσεις του. Υπέδειξε επίσης στην φωτογραφία 5 και την τσεκολατούρα που ανέφερε στην κατάθεση του.
Ως Μ.Κ.2 κατέθεσε ο ΧΧΧΧ Golov, ο οποίος κατάγεται από την Βουλγαρία. Από τον Αύγουστο του 2012 εργαζόταν για τον κατηγορούμενο ως εργάτης οικοδομών. Περίπου τον Οκτώβριο έφεραν στο εργοτάξιο στην Ακουρσό, 11 παλέτα πέτρες άσπρες για να τοποθετηθούν στα σπίτια που κτίζονταν. Ο μάρτυρας μετά τις ξεχώριζε σε διάφορα μεγέθη και σχήματα. Κάθε λίγες μέρες λίγο πριν σχολάσει περί ώρα 3:30, πήγαινε ο κατηγορούμενος και του έλεγε να φορτώσει λίγες τέτοιες πέτρες μεγάλου μεγέθους στο αυτοκίνητο του. Του έλεγε ότι τις χρειαζόταν για τις κολώνες του σπιτιού κάτω στην Πέγεια. Αυτό έγινε 3-4 φορές. Ο μάρτυρας δεν γνωρίζει αν οι πέτρες πήγαιναν όντως στην Πέγεια γιατί αυτός τις φόρτωνε μόνο και μετά ο κατηγορούμενος τον έπαιρνε στο σπίτι με το αυτοκίνητο του ενώ την άλλη ημέρα όταν πήγαινε ο κατηγορούμενος οι πέτρες δεν ήταν μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν φόρτωνε ο μάρτυρας τέτοιες πέτρες όταν πήγαιναν από το ένα εργοτάξιο στο άλλο αλλά όταν τελείωναν την δουλειά τους. Παραξενεύτηκε που ο κατηγορούμενος του ζητούσε να φορτώσει τις πέτρες γιατί δούλευαν συνεχώς στο εργοτάξιο στην Ακουρσό και ουδέποτε δούλεψε ο μάρτυρας αυτές τις πέτρες στα άλλα σπίτια στην Πέγεια. Ο μάρτυρας ήταν ο μοναδικός υπάλληλος του κατηγορούμενου αλλά ουδέποτε τοποθέτησε αυτές τις πέτρες στα σπίτια στην Πέγεια. Επίσης του φάνηκε ύποπτο το ότι όταν λιγόστεψαν οι πέτρες από τα παλέτα ο κατηγορούμενος σταμάτησε να του λέει να φορτώσει το αυτοκίνητο του. Το πιο πάνω εργοτάξιο και τα σπίτια στην Πέγεια ανήκουν στον ΧΧΧΧ. Τον Αύγουστο ή αρχές του Σεπτέμβρη του 2013 ο μάρτυρας σταμάτησε από την δουλειά καθότι είχαν σχεδόν τελειώσει τις τοποθετήσεις των πετρών. Είχαν μείνει κάτι κουτσοδούλεια αλλά ο κατηγορούμενος του είπε ότι έπρεπε να φύγει να πάει στην Ελλάδα για 14 μέρες επειδή θα έκανε εγχείρηση η αδελφή του. Όταν έφυγε για την Ελλάδα ο κατηγορούμενος χρωστούσε στον μάρτυρα ακόμα €200 για 5 μέρες που δεν του είχε πληρώσει. Μόλις πέρασαν οι 14 μέρες άρχισαν να παίρνουν τηλέφωνα για να ξαναξεκινήσουν την δουλειά αλλά ο κατηγορούμενος δεν απαντούσε. Τότε ο μάρτυρας άρχισε να πηγαίνει από το σπίτι του κατηγορούμενου αλλά αυτός δεν ήταν εκεί. Στις 23.11.13 και η ώρα 07:10 πήγε ξανά στο σπίτι του κατηγορούμενου και είδε το αυτοκίνητο της γυναίκας του αλλά επειδή ήταν πολύ πρωί είπε να περάσει πιο μετά και φώναξε και στον ΧΧΧΧ να πάνε μαζί. Την ίδια μέρα και ώρα 13:30 πήγε με τον ΧΧΧΧ στο σπίτι του κατηγορούμενου για να τον πληρώσει. Ο λόγος που είπε και στον ΧΧΧΧ να πάει είναι γιατί εκείνος προπλήρωσε τον κατηγορούμενο για κάποιες δουλειές αλλά ο τελευταίος δεν τις ολοκλήρωσε. Μόλις έφτασαν εκεί, ο ΧΧΧΧ άρχισε να του δείχνει κάποιες πέτρες και να του λέει ότι είναι δικές του. Υπήρχαν κάποιες κτισμένες και κάποιες ακουμπισμένες στους τοίχους ή στοίβες στο πάτωμα. Ο ΧΧΧΧ του είπε ότι αναγνωρίζει τις πέτρες για το λόγο ότι είναι ειδική παραγγελία από την Ελλάδα και στην Κύπρο δεν έχει τέτοιες πέτρες. Τις τρεις κολόνες στην είσοδο του σπιτιού βοήθησε ο μάρτυρας τον κατηγορούμενο να τις κτίσει πριν το Πάσχα του 2013. Στις κολώνες που βοήθησε δεν ρώτησε από πού προέρχονταν οι πέτρες καθότι είναι η κοινή πέτρα που χρησιμοποιείται στην Κύπρο αλλά ήταν όπως αυτές που του έλεγε ο κατηγορούμενος και φόρτωνε στο αυτοκίνητο του. Τον Φεβρουάριο του 2013 ενώ ήταν στην Ακουρσό, ο κατηγορούμενος του είπε να φορτώσει κάτι τούβλα γιατί δεν τα χρειάζεται ο Τάσος και τα χρειαζόταν ο ίδιος. Αυτά τα τούβλα τα ξεφόρτωσαν στο σπίτι του κατηγορούμενου και τα χρησιμοποίησαν στο κτίσιμο των κολώνων. Λίγες μέρες μετά ο μάρτυρας άκουσε τον κατηγορούμενο να λέει στον ΧΧΧΧ ότι χρειάζονταν και άλλα τούβλα. Όταν το άκουσε αυτό παραξενεύτηκε γιατί τα τούβλα που πήραν στο σπίτι του κατηγορούμενου ήταν γερά. Σε σχέση με την αναφορά του ότι ο κατηγορούμενος του έλεγε να φορτώνει άσπρες πέτρες και ότι βοήθησε και αυτός να κτιστούν με πέτρες οι κολόνες στο σπίτι του κατηγορούμενου, υπέδειξε στην φωτογραφία 3 του τεκμηρίου 3 την κολόνα που φαίνεται πάνω στη βεράντα της οικοδομής, στην αριστερή γωνιά της και είπε ότι οι προαναφερόμενες πέτρες είναι αυτές που υπάρχουν πάνω στις κολόνες.
Η εκδοχή του κατηγορούμενου ήταν η ακόλουθη, ως προκύπτει από την κατάθεση του την οποία υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασης του:
Διαμένει μόνιμα στην Κύπρο από το 1996. Περί τον Μάιο του 2012 άρχισε να δουλεύει για τον Μ.Κ.1. Τους πρώτους τρεις μήνες δούλευε μόνος του. Έκτιζε τις κολώνες και τους τοίχους. Συγκεκριμένα στις κολώνες έκανε την επένδυση. Όταν θα άρχιζε το πλακόστρωτο προσέλαβε τον Μ.Κ.2. Ο κατηγορούμενος εργαζόταν στο εργοτάξιο της Ακουρσό όσο και στο εργοτάξιο στον Αγ. Γεώργιο στην Πέγεια ταυτόχρονα. Στον Αγ. Γεώργιο τελείωσε περίπου αρχές του Σεπτεμβρίου του 2013. Το ίδιο διάστημα τελείωσε και από την Ακουρσό. Η συμφωνία που είχαν ήταν να πληρώνεται με το μέτρο. Τον Οκτώβρη του 2013 ο κατηγορούμενος θα έφευγε για την Αγγλία όπου σπουδάζει ο γιος του και η κόρη του και είπε στον Μ.Κ.1 να πάει να μετρήσουν πόση δουλειά έκανε και να τον πληρώσει. Πήγαν μέτρησαν στην Ακουρσό και μετά από μια βδομάδα στον Αγ. Γεώργιο αλλά δεν συμφωνήσαν στο ποσό και ακόμα ο Μ.Κ.1 του χρωστάει κάποια λεφτά. Δεν τον ξόφλησε και έφυγε για Αγγλία. Επέστρεψε στην Κύπρο τον Μάιο του 2014. Παρατήρησε ότι κάποιες πέτρες Καρύστου και τσεκολατούρα Καρύστου έλειπαν από το σπίτι του. Αυτές τις πέτρες τις αγόρασε από το μαγαζί Ζάγκουλος που πουλά υλικά οικοδομής. Επίσης τις πέτρες Καρύστου που είναι τοποθετημένες σπίτι του τις αγόρασε από τον Ζάγκουλο και τις τοποθέτησε μόνος του. Τις τρεις κολώνες που είναι επενδυμένες με Κυπριακή πέτρα τις έκτισε μόνος του και την πέτρα την πήρε από την γέφυρα που είναι κοντά στο σπίτι σε ένα σημείο στο οποίο πετάνε διάφορα μπάζα. Οι πέτρες που του έδειξαν στον Αστυνομικό Σταθμό είναι αυτές που ήταν σπίτι του. Δεν πήρε οποιαδήποτε πέτρα από τα εργοτάξια του Μ.Κ.1. Πριν να φύγει για την Αγγλία θα ξαναμετρούσαν την δουλειά που έκανε αλλά ο Μ.Κ.1 του είπε ότι ένας Άγγλος μηχανικός που θα ερχόταν να μετρήσει και αυτός τη δουλειά έπαθε ατύχημα και δεν μπορούσε να έρθει. Ο κατηγορούμενος όμως δεν μπορούσε να μην φύγει γιατί μετά την Αγγλία θα πήγαινε στην Ελλάδα για να δει την αδελφή μου που αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα υγείας. Έπαιρνε δε διάφορα κυρίως τσεκολατούρα από το ένα εργοτάξιο στο άλλο. Την τσεκολατούρα την έπαιρνε από τον Αγ. Γεώργιο στην Ακουρσό και την πέτρα Καρύστου που είναι για επένδυση ψησταριάς από την Ακουρσό στον Αγ. Γεώργιο. Αυτές τις μεταφορές τις έκανε με διαταγή του Μ.Κ.1 και όταν φόρτωνε ή ξεφόρτωνε τον βοηθούσε ο Μ.Κ.2. Για την πέτρα που είναι για επένδυση δεν θυμάμαι αν ήταν και ο Μ.Κ.2.
Σε σχέση με τα όσα είπε ο Μ.Κ.2 για την πέτρα που φόρτωνε στο αυτοκίνητο του κατηγορούμενου ανέφερε ότι ουδέποτε πήρε πέτρα από τις δύο οικοδομές στο σπίτι του και ότι ήταν λάθος του που δέχθηκε να κάνει εξυπηρέτηση με το δικό του αυτοκίνητο δηλ. για να μην χάνουν χρόνο στην δουλειά, εκεί που έβλεπε ότι έλειπε πέτρα από μια οικοδομή, με την έγκριση του Μ.Κ.1, να την πηγαίνει στην άλλη κάτι που έγινε σε πολλές περιπτώσεις. Όσον αφορά την θέση του Μ.Κ.1 ότι ο κατηγορούμενος εξοφλήθηκε για την εργασία στην έπαυλη του είπε ότι εκείνος του είπε ότι του έχει δώσει παραπάνω €2.500 ενώ με τις μετρήσεις και τα στοιχεία που είχε ο κατηγορούμενος έβγαζε το αντίθετο αποτέλεσμα δηλ. εκείνος του χρωστάει.
Ως Μ.Υ.1 κατέθεσε η πολιτικός μηχανικός ΧΧΧΧ Χριστοδούλου. Σύμφωνα με αυτήν της ζητήθηκε από τον κατηγορούμενο να προβεί σε καταμέτρηση της ποσότητας (συνολικού εμβαδού) πέτρας που έχει τοποθετήσει σε διάφορες εξωτερικές επιφάνειες της κατοικίας του στα Κονιά. Έτσι τον Μάρτιο του 2017 προέβη σε καταμέτρηση της διακοσμητικής πέτρας Καρύστου που ο κατηγορούμενος έχει κτίσει στην εν λόγω οικία του και ετοίμασε σχετική βεβαίωση με την κάθε καλυμμένη επιφάνεια και την ποσότητα που χρησιμοποιήθηκε (τεκμήριο 10). Ήταν η θέση της ότι η διακοσμητική - επενδυτική πέτρα τύπου Καρύστου και η τσεκουλατούρα της ήταν και είναι πέτρα που πολλοί έμποροι στην Κύπρο εισάγουν και εμπορεύονται. Σύμφωνα με το τεκμήριο 10 στην διώροφη οικία του κατηγορούμενου έχει χρησιμοποιηθεί πλακόστρωτο Καρύστου στους εξής χώρους: στο γκαράζ 24,50 τ.μ, στα σκαλοπάτια που οδηγούν από το γκαράζ στην βεράντα ισόγειου 2,70 τ.μ., στους πλευρικούς τοίχους της ψησταριάς 2 τ.μ. και στην αυλή, στην ανατολική πλευρά του ισόγειου 17,30 τ.μ. Το όλο εμβαδό που χρησιμοποιήθηκε είναι 46,50 τ.μ. και έχει αγοραστική αξία €7 το τ.μ. H όλη αξία του πλακόστρωτου ανέρχεται στα €325.50. Στην είσοδο της κατοικίας από την βόρεια πλευρά του οικοπέδου υφίστανται υποστυλώματα – κολώνες, οι οποίες είναι κτισμένες από τσιμέντομπλοκς και επενδυμένες με Κυπριακή επενδυτική πέτρα. Δεν καταμέτρησε την πέτρα αυτήν. Είπε επίσης ότι στο τεκμήριο 10 δεν καταγράφει τις στοίβες από πέτρες που φαίνονται στην άκρη του περιτοιχίσματος (βλ. φωτογραφία 3 του τεκμηρίου 3).
Ως Μ.Υ.2 κατέθεσε ο ΧΧΧΧ Ζάγκουλος. Πρόκειται για συνταξιούχο λοχία της Αστυνομίας, ο οποίος υπηρέτησε στο Τ.Α.Ε. για 20 χρόνια και από το 1985 μέχρι το 1995, ως υπεύθυνος στην δίωξη ναρκωτικών. Μετά την συνταξιοδότηση του το 1995 εργάστηκε μεταξύ άλλων ως διευθυντής του καταστήματος ΧΧΧΧ LTD για την περίοδο από 1996 μέχρι 2004. Το κατάστημα αυτό εμπορευόταν και εμπορεύεται διάφορα υλικά οικοδομής μεταξύ των οποίων και διάφορα είδη πέτρας όπως τύπου Καρύστου. Τον Ιούλιο του 2014 του ζητήθηκε από την Αστυνομία να δώσει κατάθεση σε σχέση με τον κατηγορούμενο για την παρούσα. Ο μάρτυρας ζήτησε και έλαβε αντίγραφο αυτής, την οποία κατέθεσε ως τεκμήριο και υιοθέτησε ως μέρος της μαρτυρίας του (τεκμήριο 12). Σε μεταγενέστερο στάδιο έλαβε από τον κατηγορούμενο και αντίγραφο της γραπτής κατηγορίας αυτού (τεκμήριο 13). Όπως έχει πληροφορηθεί από τους δικηγόρους του κατηγορουμένου, ο εξεταστής της υπόθεσης δεν κλήθηκε να καταθέσει στην υπόθεση, ούτε και κατατέθηκε η γραπτή κατηγορία του κατηγορουμένου. Με το κατηγορούμενο δεν τον συνδέει καμιά σχέση εξάρτησης ούτε και συγγένειας. Τον γνωρίζει στο πλαίσιο της επαγγελματικής ενασχόλησης του ως διευθυντής του προαναφερόμενου καταστήματος από το οποίο ο κατηγορούμενος κατά την περίοδο που ο μάρτυρας εργαζόταν εκεί, αγόραζε αρκετές ποσότητες πέτρας περιλαμβανόμενης τύπου Καρύστου και διάφορα υλικά οικοδομής, τα οποία ο μάρτυρας του μετέφερνε στην υπό ανέγερση κατοικία του στα Κονία και τον βοηθούσε να τα ξεφορτώσει. Η διακοσμητική - επενδυτική πέτρα τύπου Καρύστου ήταν και είναι πέτρα που πολλοί έμποροι στην Κύπρο, όπως και το κατάστημα που εργαζόταν στον ουσιώδη χρόνο, εισήγαγαν και εμπορεύονταν.
Αξιολόγηση της μαρτυρίας
Ο Μ.Κ.1 μου έκανε καλή εντύπωση. Απαντούσε με αμεσότητα, ευθύτητα και χωρίς υπερβολές στις ερωτήσεις, εξήγησε με λεπτομέρεια και πειστικότητα πως αναγνώρισε την πέτρα που εντόπισε στην οικία του κατηγορούμενου ως αυτήν που ο ίδιος είχε αγοράσει και είχε στα εργοτάξια των δύο οικιών που ανήγειρε και γενικά οι θέσεις του ήταν συνεπείς και λογικές και δεν κλονίσθηκαν κατά την αντεξέταση του. Δεν άφησε δε καμία αμφιβολία στο Δικαστήριο ως προς την ειλικρίνεια του.
Εξήγησε ότι η πέτρα Καρύστου που είδε στην οικία του κατηγορούμενου ήταν 3 ειδών: (1) επενδυτική για το τζάκι και για εξωτερικό φούρνο μπάρμπεκιου, (2) για πλακόστρωτο και (3) τσεκουλατούρα. Αναφορικά με το πώς κατέληξε ότι η πέτρα αυτή ήταν μέρος εκείνης που ο ίδιος έφερε στα εργοτάξια των δύο οικιών είπε ότι κατά τον Αύγουστο του 2012 έφερε από την Ελλάδα 1.100 περίπου μέτρα πέτρας Καρύστου για πλακόστρωτο, περίπου 100 τρεχούμενα μέτρα πέτρας Καρύστου τσεκουλατούρας και άλλα 20 περίπου τετραγωνικά μέτρα πέτρας Καρύστου κομμένη για επένδυση τζακιού. Εξήγησε δε στην αντεξέταση του ότι δεν ασχολείται μεν με το εμπόριο πέτρας αλλά εάν δεν έβρισκε ό,τι ήθελε στην Κύπρο το έψαχνε και έκανε μεγάλες εισαγωγές από το εξωτερικό. Ανέφερε επίσης ότι την πιο πάνω πέτρα το 2013 μπορούσε κάποιος να την προμηθευτεί από το λατομείο στην Ελλάδα όχι όμως και να την αγοράσει από καταστήματα στην Κύπρο καθότι ως εξήγησε την έκανε ο ίδιος ειδική παραγγελία κατευθείαν από το λατομείο με συγκεκριμένο μεγαλύτερο πάχος, μεγαλύτερου μεγέθους πλάκες και με συγκεκριμένους χρωματισμούς και νερά, εφόσον κανένας από τα καταστήματα που έψαξε στην Κύπρο δεν έφερνε τέτοιας ποιότητας αλλά μόνο την λεπτή και σε μικρά κομμάτια. Από τα πιο πάνω κρίνεται ότι η αναγνώριση της πέτρας που ο Μ.Κ.1 είδε στην οικία του κατηγορούμενου, ως μέρους αυτής που ο ίδιος έφερε από την Ελλάδα και είχε στα δύο εργοτάξια, ήταν θετική, αναμφίβολη και ασφαλής εφόσον στηρίχθηκε σε συγκεκριμένα διακριτικά ποιοτικά και άλλα γνωρίσματα που αυτή είχε (πάχος, μέγεθος, χρωματισμούς και νερά), για τα οποία ο ίδιος χρειάστηκε να κάνει ειδική παραγγελία αφού δεν διατίθεντο πέτρα με τέτοια γνωρίσματα από τα καταστήματα που πωλούσαν τέτοια στην Κύπρο. Από την άλλη όσο αφορά την παραδοσιακή Κυπριακή πέτρα δέχθηκε με ειλικρίνεια ότι μπορεί να την αγοράσει κάποιος από πολλά καταστήματα στην Κύπρο, διευκρινίζοντας όμως ότι θα πρέπει και ως προς αυτήν να γίνει ειδική παραγγελία, καθότι ως εξήγησε μπορείς να την παραγγείλεις ως προς το μέγεθος και το πλάτος.
Στην κατάθεση του είπε ότι όταν η πέτρα Καρύστου έφθασε στην Κύπρο, κατέβασε και στις δύο οικίες την απαραίτητη ποσότητα που χρειαζόταν με βάση τις μετρήσεις που είχε κάνει. Επίσης και στα δύο εργοτάξια είχε ποσότητα επενδυτικής Κυπριακής παραδοσιακής πέτρας. Η πέτρα που υπήρχε στο κάτω εργοτάξιο ήταν περισσότερη από αυτήν του πάνω εργοταξίου και όταν τελείωνε η πέτρα από το πάνω εργοτάξιο μετέφεραν πέτρα από το κάτω εργοτάξιο. Όταν είδε την πέτρα εκεί στην αυλή της οικίας του κατηγορούμενου κατάλαβε τον λόγο που αδικαιολόγητα τελείωνε η πέτρα στο πάνω εργοτάξιο. Ως προς το τελευταίο όταν ρωτήθηκε να το εξηγήσει στην αντεξέταση του είπε ότι το αντιλήφθηκε γιατί η ποσότητα που έφερε από την Ελλάδα, ήταν πάνω σε μεγάλα παλέτα πολύ βαριά και υπολόγισε όταν μέτρησε πόση πέτρα θα χρειαζόταν στο εργοτάξιο πάνω και τα παλέτα την μεγάλη πέτρα Καρύστου τα τεμάχια τα πήραν κατευθείαν με το φορτηγό πάνω στο εργοτάξιο στην Μιαμηλιού και την υπόλοιπη η πέτρα την πήραν με άλλο φορτηγό αλλά τις επόμενες εβδομάδες τελείωσε αυτή η πέτρα και έπαιρναν τέτοια από το εργοτάξιο κάτω, στο εργοτάξιο πάνω για συμπλήρωση και έτσι ο μάρτυρας παραξενεύτηκε. Ο κατηγορούμενος είχε δε τα κλειδιά και των δύο εργοταξίων.
Όσον αφορά την ποσότητα και το είδος της πέτρας που είδε στην οικία του κατηγορούμενου, στην κατάθεση του έκανε λόγο για ποσότητα πέτρας Καρύστου τοποθετημένης στο πλακόστρωτο στην πίσω αυλή της οικίας, 5 περίπου μέτρα πέτρας Καρύστου για πλακόστρωτο που ήταν ακουμπισμένη στον τοίχο δίπλα από το προαναφερόμενο πλακόστρωτο, 3 περίπου μέτρα πέτρας Καρύστου (πλακόστρωτο) στο πλευρό της οικίας επενδυμένα πάνω σε ένα παραδοσιακό φούρνο, 30 περίπου τρεχούμενα μέτρα κομμένης επενδυτικής πέτρας Καρύστου (τζακιού) και τσεκουλατούρας ακουμπισμένα πάνω στο φούρνο και 15 περίπου τρεχούμενα μέτρα κομμένης επενδυτικής πέτρας Καρύστου (τζακιού) και τσεκουλατούρας στην γωνιά της μπροστινής βεράντας της οικίας. Στην αντεξέταση του όταν ρωτήθηκε εάν γνωρίζει την ποσότητα της πιο πάνω πέτρας απάντησε με ειλικρίνεια ότι δεν είναι «quantity surveyor» και διευκρίνισε ότι οι ποσότητες που είπε στην κατάθεση του ήταν στο περίπου και δεν μπορεί να πει ακριβώς τετραγωνικά μέτρα εφόσον, ως λογικά εξήγησε, αυτά τα είδε χωρίς να εισέλθει στην οικία του κατηγορούμενου και να μετρήσει γιατί δεν είχε τέτοιο δικαίωμα. Είπε δε ότι υπάρχει και μια ποσότητα στον Αστυνομικό Σταθμό Πέγειας, εννοώντας προφανώς την πέτρα εκείνη που δεν ήταν τοποθετημένη και μεταφέρθηκε τότε μετά την καταγγελία από την οικία του κατηγορούμενου. Δεν γνώριζε όμως τι ποσότητα ήταν αυτή. Υπέδειξε δε στην Αστυνομία όλη την πέτρα που είδε στην οικία του κατηγορούμενου. Όταν δε του τέθηκε ότι η Αστυνομία κατηγόρησε τον κατηγορούμενο ότι του έκλεψε συνολικά 11 τετραγωνικά μέτρα πέτρας (Καρύστου και Κυπριακή παραδοσιακή) είπε ότι αυτό είναι τεράστιο λάθος.
Στην πρώτη του κατάθεση ημερ. 23.11.13 ανέφερε επίσης ότι η συνολική αξία της κλαπείσας πέτρας που είδε στο σπίτι του κατηγορούμενου ανέρχεται στα €1.500 περίπου. Στις 3.3.14 έδωσε δεύτερη κατάθεση (τεκμήριο 2) στην οποία ανέφερε ότι η αξία της κλαπείσας πέτρας είναι €2.500. Ως προς τα πιο πάνω επανέλαβε ουσιαστικά στην κυρίως εξέταση του αλλά και στην αντεξέταση του ότι έκανε τον υπολογισμό της αξίας της κλαπείσας πέτρας που αναφέρει στην πρώτη του κατάθεση στο περίπου, χωρίς να εισέλθει στο σπίτι του κατηγορούμενου. Όταν όμως αργότερα πήραν από εκεί την πέτρα που δεν ήταν τοποθετημένη και είδε τα τιμολόγιά του, τις παραγγελίες του από το λατομείο, τι πέτρα του απέμεινε στο εργοτάξιο και την δουλειά που έκανε ο κατηγορούμενος (δηλ. την πέτρα που τοποθέτησε στις οικίες) κατέληξε σε ένα καλύτερο υπολογισμό της αξίας της πέτρας που κλάπηκε και την ανέφερε στην δεύτερη κατάθεση. Όταν δε ρωτήθηκε στην αντεξέταση του να πει πόσα ήταν η αξία αγοράς ανά τετραγωνικό μέτρο για τα 4 είδη πέτρας που είδε στην οικία του κατηγορούμενου (3 είδη Καρύστου και η Κυπριακή παραδοσιακή) είπε ότι δεν μπορούσε να πει καθότι δεν είχε μαζί του τα σχετικά τιμολόγια αγοράς και τα κόστα μεταφοράς (για την πέτρα Καρύστου) που χρειάστηκαν για να έλθει η παραγγελία από το λατομείο. Είπε επίσης ότι δεν μπορούσε να πει για την πέτρα Καρύστου την τιμή της αγοράς της στην Κύπρο καθότι κανένας εδώ δεν πουλούσε την ποιότητα πέτρας που ήθελε εξ ου και την παρήγγειλε από το λατομείο. Δεν ήταν δε σίγουρος ποια ήταν η τιμή αγοράς της Κυπριακής επενδυτικής πέτρας.
Σε σχέση με τα πιο πάνω θα πρέπει να λεχθεί ότι κρίνεται ότι ο Μ.Κ.1 δεν είπε ψέματα για την ποσότητα και την αξία της πέτρας αλλά ότι ο υπολογισμός που έκανε ήταν πρόχειρος αφού δεν είχε την ευκαιρία να την μετρήσει. Παρά όμως το ότι αυτό δεν πλήττει την αξιοπιστία του θα πρέπει να λεχθεί ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί να καταλήξει με μόνη την μαρτυρία αυτή με ασφάλεια σε χωρίς αμφιβολία εύρημα ως προς την ποσότητα και την αξία της πέτρας.
Όσον δε αφορά τα όσα του είπε ο ΧΧΧΧ, αυτό αποτελεί εξ ακοής μαρτυρία. Το εν λόγω πρόσωπο προσήλθε στο Δικαστήριο και κατέθεσε (ήταν ο Μ.Κ.2) και αντεξετάσθηκε σχετικά. Όσον όμως αφορά το ότι Μ.Κ.1 ανέφερε ότι ο Μ.Κ.2 του είπε ότι ο κατηγορούμενος του ζητούσε και του φόρτωνε στο διπλοκάμπινο από το εργοτάξιο στην περιοχή Μιαμηλιού και όλων των ειδών πέτρα Καρύστου, ο Μ.Κ.2 που έκανε δηλ. την αρχική δήλωση δεν ανέφερε κάτι τέτοιο κατά την μαρτυρία του και ούτε και ρωτήθηκε σχετικά. Ούτε και αμφισβητήθηκε από την άλλη η θέση του Μ.Κ.1 ούτε του τέθηκε οτιδήποτε σε σχέση με αυτήν. Η μαρτυρία λοιπόν του Μ.Κ.2 δεν μπορεί να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι ο Μ.Κ.1 είπε ψέματα ως προς το πιο πάνω. Από την άλλη όμως η εν λόγω εξ ακοής μαρτυρία δεν μπορεί να γίνει δεκτή εφόσον δεν επιβεβαιώθηκε από το πρόσωπο που έκανε την αρχική δήλωση.
Αναφορικά δε με την συμβατική σχέση που είχε με τον κατηγορούμενο, ο Μ.Κ.1 στην κατάθεση του είπε ότι τον προσέλαβε αρχές Αυγούστου του 2012 ως εργολάβο οικοδομών, με σκοπό την επένδυση πέτρας και πλακόστρωτου εξωτερικά των δύο επαύλεων και η συμφωνία που έκαναν ήταν ο μάρτυρας να αγόραζε τα υλικά και ο κατηγορούμενος να τοποθετούσε την πέτρα και να πληρώνεται με το μέτρο. Στην αντεξέταση του διευκρίνισε δε ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν υπάλληλος του ή της εταιρείας αλλά αυτοεργοδοτούμενος και πληρωνόταν ανάλογα με την δουλειά που έκανε αφού είχαν συμφωνήσει την τιμή.
Ως εκ των άνω κρίνω ότι ο Μ.Κ.1 είπε την αλήθεια στο Δικαστήριο και πουθενά από την μαρτυρία του δεν προκύπτει ότι προέβη στην επίδικη καταγγελία εκδικητικά καθότι του όφειλε χρήματα ο κατηγορούμενος, ως του υποβλήθηκε. Σε σχέση με αυτό θα πρέπει άλλωστε να λεχθεί ότι ο ίδιος ο κατηγορούμενος ανέφερε ότι δεν θεωρεί ότι βρίσκεται στο Δικαστήριο για αυτόν το λόγο. Η μαρτυρία λοιπόν του Μ.Κ.1 γίνεται δεκτή με τις ως άνω διευκρινίσεις.
Ο Μ.Κ.2 μου έκανε επίσης καλή εντύπωση. Ανέφερε με ειλικρίνεια όσα γνώριζε για την υπόθεση, δεν περιέπεσε σε αντιφάσεις και ήταν σταθερός και συνεπής στις θέσεις του, οι οποίες δεν κλονίσθηκαν κατά την αντεξέταση του. Δεν προέκυψε δε από την μαρτυρία του ότι ο λόγος που προσήλθε στο Δικαστήριο ήταν για να βοηθήσει τον Μ.Κ.1 με τον οποίο άλλωστε δεν τους συνέδεε κάποια στενή σχέση αλλά ούτε και γιατί ο κατηγορούμενος του όφειλε €200, ως του υποβλήθηκε. Ως εκ των άνω η μαρτυρία του γίνεται δεκτή.
Όσον δε αφορά την Μ.Υ.1 θα πρέπει να λεχθεί ότι δεν αμφισβητήθηκαν οι μετρήσεις και τα αποτελέσματα όσον αφορά το συνολικό εμβαδόν της τοποθετημένης πέτρας Καρύστου που καταμέτρησε στην οικία του κατηγορούμενου ήτοι συνολικά 46.50 τ.μ.. Όσον όμως αφορά την λοιπή της μαρτυρίας και δη τα χαρακτηριστικά της πέτρας θα πρέπει να λεχθούν τα ακόλουθα:
Ως ανέφερε την αξία ανά τετραγωνικό μέτρο την υπολόγισε με βάση τις τιμές στην αγορά. Είπε δε σχετικά ότι δεν είναι έμπορος όμως υπάρχει η τιμή στην αγορά και αυτή κυμαίνεται δηλ. δεν υπάρχει σταθερή τιμή αλλά αυτή είναι ανάλογα του πάχους της πέτρας (έρχεται σε πλάκες διαφορετικού πάχους), του χρωματισμού της και του σχήματος της (εάν είναι κομμένη ή ελεύθερου σχήματος). Πρόκειται για πέτρα που χρησιμοποιείται ευρέως τόσο σε ακριβές όσο και σε φτηνές οικοδομές. Είπε δε ότι η συνήθης πρακτική στην τοποθέτηση πλακόστρωτου αυλής είναι η πέτρα να έχει 2.5 - 3 εκατοστά πάχος, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων που χρειάζεται να καλυφθούν μικρές υψομετρικές διαφορές και κάπου να τοποθετήσουν πέτρες 4 ή 5 εκατοστών, κάποτε και 10. Από την άλλη όμως δέχθηκε ότι δεν γνωρίζει κατά πόσο η πέτρα που είδε στο σπίτι του κατηγορούμενου είχε πάχος 4.5 εκατοστά εφόσον ήταν ήδη τοποθετημένη. Αυτό όμως με δεδομένο ότι αφορά χαρακτηριστικό που, ως η ίδια ανέφερε επηρεάζει την τιμή, οδηγεί απαρέγκλιτα στο συμπέρασμα ότι η θέση της για την τιμή της επίδικης πέτρας δεν εδράζεται σε όλα τα πραγματικά δεδομένα και άρα δεν τεκμηριώνεται επαρκώς.
Σε υποβολή ότι δεν είναι σε θέση να πει εάν τον καιρό που αγοράστηκε η συγκεκριμένη πέτρα δεν υπήρχε τέτοιου τύπου στην Κυπριακή αγορά είπε, αναφερόμενη γενικά, ότι τέτοια πάντα υπήρχε, είναι ένα υλικό πολύ δημοφιλές, το οποίο υπάρχει σχεδόν σε όλα τα καταστήματα που πουλούν υλικά οικοδομής. Δεν δέχθηκε δε ότι οι συγκεκριμένες πέτρες που είδε ήταν μεγάλου μεγέθους και δεν υπήρχαν στην Κυπριακή αγορά και είπε ότι επρόκειτο για σχηματισμούς και μεγέθη που χρησιμοποιούνται στη συνήθη τοποθέτηση τέτοιων χώρων ελεύθερου σχήματος πλάκας. Να επαναληφθεί όμως ότι η θέση της παραγνωρίζει το πάχος της πέτρας, που ως η ίδια είπε μεταβάλλει τα δεδομένα ενώ και ως προς το μέγεθος και πάλι δεν είδε αυτό πριν την τοποθέτηση.
Ως εκ των άνω από την μαρτυρία της Μ.Υ.1 γίνεται δεκτό μόνο το είδος της πέτρας που είδε στην οικία του κατηγορούμενου και το συνολικό εμβαδό αυτής που καταμέτρησε, ως φαίνεται στο τεκμήριο 10.
Όσον αφορά τον Μ.Υ.2 θα πρέπει να λεχθεί ευθύς εξ αρχής ότι αυτός δεν μου έκανε καλή εντύπωση. Από το σύνολο της μαρτυρίας του προκύπτει εμφανώς ότι ήταν προκατειλημμένος υπέρ του κατηγορούμενου λόγω της εικόνας που είχε για τον τελευταίο από την συνεργασία του και μεγάλο μέρος της μαρτυρίας του αναλώθηκε στο να αναδείξει και να πείσει για τον καλό χαρακτήρα αυτού και το ότι ενόψει αυτού άδικα σέρνεται στο Δικαστήριο για την παρούσα υπόθεση, ζητώντας ουσιαστικά από το Δικαστήριο να στηριχθεί στην δική του πείρα (για τόσα χρόνια στην Αστυνομία) σε σχέση με το κατά πόσο ο κατηγορούμενος είναι «απατεώνας» ή «έντιμος». Η εν λόγω προκατάληψη θα πρέπει να λεχθεί ότι επεκτάθηκε, ως θα διαφανή στην συνέχεια και στην ουσία της υπόθεσης. Συγκεκριμένα:
Ανέφερε ότι με τον κατηγορούμενο δεν τον συνδέει καμιά σχέση εξάρτησης ούτε και συγγένειας και ότι τον γνωρίζει στο πλαίσιο της επαγγελματικής ενασχόλησης του ως διευθυντής του καταστήματος όπου δούλευε και του οποίου ο κατηγορούμενος ήταν τότε πελάτης. Στην αντεξέταση του όταν ρωτήθηκε για το πράγματι παράδοξο δηλ. το ότι ζήτησε να κατατεθεί στο Δικαστήριο η γραπτή κατηγορία του κατηγορούμενου, είπε μη πειστικά ότι τι το έκανε για να φανεί και να αποδειχθεί και να του δώσει και του ίδιου το δικαίωμα να πει κάποιες αλήθειες όσον αφορά τον κατηγορούμενο. Σε διευκρινιστική επόμενη ερώτηση είπε ότι τα έκανε για να αποδειχθεί με μία μαρτυρία που θα δώσει ένας άνθρωπος, ο οποίος για 20 χρόνια κυνηγούσε το έγκλημα (αναφερόμενος δηλ. στον εαυτό του), γιατί σέρνεται σήμερα ενώπιον του Δικαστηρίου ο κατηγορούμενος, τον οποίον ο ίδιος είχε την ευκαιρία και την τύχη να γνωρίζει και ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε ποιος είναι. Εξήγησε δε ότι όταν ο κατηγορούμενος πρωτοήρθε στην Κύπρο και ζήτησε μία πίστωση από τον μάρτυρα, γιατί ήταν οικοδόμος και ήθελε να εργάζεται σε διάφορες δουλειές τις οποίες αναλάμβανε, αλλά δεν μπορούσε να προπληρώσει τα υλικά, τον εμπιστεύτηκε και στην συνέχεια είδε ότι ήταν τυπικότατος, εξαιρετικός σαν άνθρωπος, σαν οικογενειάρχης και ο μάρτυρας μπορούσε να ξεχωρίσει έναν απατεώνα από έναν έντιμο άνθρωπο. Ο κατηγορούμενος του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και ο μάρτυρας τον εμπιστεύτηκε και πήρε δάνειο Λ.Κ.10.000 για να μπορέσει να κτίσει το σπίτι του. Ο μάρτυρας δεν οχλήθηκε καθόλου για την εξόφληση του δανείου. Ο κατηγορούμενος το εξόφλησε και ενώ είναι εργατικότατος και οικογενειάρχης, ξαφνικά η Αστυνομία ζήτησε να πάρει κατάθεση από τον μάρτυρα κατά πόσο ο κατηγορούμενος αγόραζε υλικά από αυτόν και έτσι εξεπλάγη και για αυτό τα ανέφερε όλα αυτά στο Δικαστήριο.
Συμφώνησε από την άλλη ότι ο κατηγορούμενος αγόρασε πέτρα Καρύστου από το κατάστημα του την περίοδο 2002, 2003 καθώς και ότι δεν είναι σε θέση να πει εάν η πέτρα αυτή που μετέφερε στο σπίτι του χρησιμοποιήθηκε και τοποθετήθηκε εκεί. Είπε δε ότι εκείνο που γνωρίζει είναι ότι του έπαιρνε σε διάφορες ημερομηνίες 10, 15, 5 μέτρα και βοηθούσε τον κατηγορούμενο να ξεφορτώνει τις πέτρες. Συμφώνησε επίσης ότι την εν λόγω πέτρα ο κατηγορούμενος μπορεί να την χρησιμοποιούσε λόγω της δουλειάς του, οπουδήποτε τότε. Όταν δε του υποδείχθηκε φωτογραφία του τεκμηρίου 3 και του τέθηκε ότι λήφθηκε το 2013, όσον αφορά τις πέτρες που φαίνονται εκεί σε στοίβες, ανέφερε ότι δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι είναι πέτρες που αγοράστηκαν από το κατάστημα του. Ανέφερε επίσης ότι δεν μπορεί να πει κατά πόσο η πέτρα που είναι τοποθετημένη στο πάτωμα στο εξωτερικό μέρος της οικίας του κατηγορούμενου (του υποδείχθηκαν οι φωτογραφίες 3 και 6) δεν υπήρχε στην Κυπριακή αγορά σε τέτοιο πάχος δηλαδή 5 εκατοστά.
Δέχθηκε επίσης ότι κάποιες από τις πέτρες που φαίνονται στην φωτογραφία 5 είναι τσεκολατούρα. Όταν όμως ρωτήθηκε εάν συμφωνεί ότι στο κατάστημα του δεν πουλούσαν τέτοια τσεκολατούρα και παρά το ότι στην κατάθεση του είπε ότι δεν θυμάται εάν ο κατηγορούμενος αγόρασε ποτέ από το κατάστημα του τέτοια, υπεκφεύγοντας, αφού αναφέρθηκε στο πως έκανε την πιο πάνω επιχείρηση μετά την αφυπηρέτηση του από την Αστυνομία, είπε ότι ήταν άσχετος με το επάγγελμα, είχε την κόρη του και τον γαμπρό του και υπαλλήλους και δεν ασχολείτο με τέτοια πράγματα και μέχρι σήμερα ακόμα όταν τον ρωτούν για τέτοια πράγματα δεν μπορεί να απαντήσει. Είναι προφανές ότι ενώ ήταν κατηγορηματικός για τα άλλα δεν απάντησε για την τσεκολατούρα ούτως ώστε από την μια να μην πει κάτι διαφορετικό από την κατάθεση του και από την άλλη να μην διαψεύσει την όλη εκδοχή του κατηγορούμενου εφόσον στην οικία του βρέθηκε και τσεκολατούρα και δεν θα ήταν λογικό να αγόραζε από τον μάρτυρα μόνο πέτρα επενδυτική και όχι και τσεκολατούρα.
Ως εκ των άνω κρίνω ότι ο Μ.Υ.2 δεν προσήλθε στο Δικαστήριο για να πει την αλήθεια αλλά για να βοηθήσει τον κατηγορούμενο να πείσει για την εκδοχή του. Συνεπώς η μαρτυρία του δεν γίνεται δεκτή.
Τέλος ούτε ο κατηγορούμενος μου έκανε καλή εντύπωση. Κατά την μαρτυρία του περιέπεσε σε αντιφάσεις, ενώ οι θέσεις του στερούνται πειστικότητας και λογικής και κάποιες διαψεύδονται από άλλη μαρτυρία. Προς υποστήριξη τους κατέθεσε δε τεκμήρια τα οποία όμως δεν τις υποστηρίζουν. Συγκεκριμένα:
Όσον αφορά τις πέτρες που εντοπίσθηκαν σπίτι του είτε τοποθετημένες είτε αυτές που παρέλαβε η Αστυνομία:
Στην κατάθεση του είπε ότι ήταν πέτρες Καρύστου και τσεκολατούρα Καρύστου, τις οποίες αγόρασε από το μαγαζί Ζάγκουλος που πουλά υλικά οικοδομής. Για δε τις πέτρες με τις οποίες είναι επενδυμένες οι 3 κολώνες είπε ότι επρόκειτο για Κυπριακή πέτρα και τις πήρε από την γέφυρα που είναι κοντά στο σπίτι σε σημείο όπου πετάνε διάφορα μπάζα και τις έκτισε μόνος του. Δεν πήρε δε οποιαδήποτε πέτρα από τα εργοτάξια του Μ.Κ.1. Στην κυρίως εξέταση του πρόσθεσε ότι το σπίτι του ξεκίνησε να το χτίζει το 1999 περίπου και ολοκλήρωσε το ισόγειο το 2003 αλλά μετά έκτιζε σιγά σιγά τον όροφο και έκανε τις διορθώσεις γύρω‑γύρω από το σπίτι και ότι τις πέτρες που χρειάστηκε τις αγόρασε ο ίδιος. Παρουσίασε δε προς τούτο και 3 αποδείξεις (τεκμήρια 6-8). Για τους λόγους όμως που θα εξηγήσω κρίνω ότι η θέση του δεν είναι πειστική και ότι οι πιο πάνω αποδείξεις δεν την υποστηρίζουν.
Συγκεκριμένα ενώ στην κατάθεση του είπε ότι όλη την πέτρα Καρύστου (και την τσεκολατούρα) την αγόρασε από το μαγαζί Ζάγκουλος, η θέση του στην κυρίως εξέταση ήταν πλέον ότι την τσεκολατούρα την αγόρασε από τον «Γεωργίου». Ενώ δεν παρουσίασε οποιαδήποτε απόδειξη από το κατάστημα Ζάγκουλος, όπως θα αναμενόταν να έχει εφόσον είχε για άλλα καταστήματα και εταιρείες, για να πείσει για την τσεκολατούρα, κατέθεσε απόδειξη του ΧΧΧΧ Υλικά Οικοδομής (τεκμήριο 6). Η εν λόγω όμως απόδειξη που φέρει ημερ. 13.1.05 αναφέρεται σε 14 τετραγωνικά μέτρα «πέτρα» και όχι συγκεκριμένα σε τσεκουλατούρα. Περαιτέρω στην κυρίως εξέταση του παρουσίασε ως αποδείξεις πληρωμής της προαναφερόμενης πέτρας «από τον Αναστασίου» (τεκμήριο 7) και από την SEM (τεκμήριο 8). Το τεκμήριο 7 είναι απόδειξη της ΜΑ Αναστασίου Λτδ ημερ. 3.12.02 για 50 τ.μ. πέτρας Καρύστου προς Λ.Κ.4.50 και συνολικής αξίας Λ.Κ.225 χωρίς ΦΠΑ (δηλ. Λ.Κ.4.50 ανά τ.μ.) ενώ το τεκμήριο 8 είναι απόδειξη της SEM LTD ημερ. 17.1.05 για αγορά 11 τ.μ. πέτρας για το ποσό των Λ.Κ.206 (δηλ. σχεδόν Λ.Κ.20 ανά τ.μ.). Εδώ να σημειωθεί ως προς τις ποσότητες ότι ο Μ.Υ.2 είπε ότι ο κατηγορούμενος αγόρασε και από το δικό του κατάστημα (Ζάγκουλος) σε διάφορες ημερομηνίες 10, 15, 5 μέτρα. Πέραν δε του ότι οι τιμές δεν συνάδουν ανά τετραγωνικό μέτρο, θα πρέπει να λεχθεί ότι η συνολική ποσότητα της πέτρας Καρύστου που κατ’ ισχυρισμό αγόρασε είναι 91 τ.μ. ενώ στην καταμέτρηση που έκανε η Μ.Υ.1 είπε ότι τοποθέτησε συνολικά 46.50 τ.μ. δηλ. την μισή της πιο πάνω ποσότητας. Θα πρέπει επίσης να λεχθεί ότι η όλη θέση του κατηγορούμενου διαψεύδεται και από το ότι στο τεκμήριο 8 αναφέρεται ότι η αγορασθείσα πέτρα ήταν «ΡΟΖΕ ΒΟΛΟΥ». Όταν δε ρωτήθηκε για το τεκμήριο 8 είπε αρχικά ότι αφορά πέτρα Καρύστου ενώ όταν του υποδείχθηκε το πιο πάνω, υπεκφεύγοντας είπε «Ναι. Και άμα έρθετε στο σπίτι μου σήμερα, έχω κάμει ένα μπαρ με την ίδια πέτρα» αναφερόμενος στην «ΡΟΖΕ ΒΟΛΟΥ», για να συμφωνήσει τελικά ότι η εν λόγω απόδειξη δεν έχει σχέση με την παρούσα υπόθεση.
Στην κυρίως εξέταση του είπε ότι η πέτρα Καρύστου έχει ειδικά χαρακτηριστικά ήτοι έχει χρώματα γκρίζο, πράσινο, καφέ με πράσινο και καφέ και ότι η πέτρα που ο ίδιος έβαλε στο σπίτι του δεν είχε χρώμα καφέ, κάτι που ως είπε φαίνεται και στις φωτογραφίες. Είπε δε στην αντεξέταση του ότι οι πέτρες που φαίνονται στην φωτογραφία 7 του τεκμηρίου 3, που είναι τοποθετημένες στο πάτωμα της αυλής της οικίας του, είναι γκρίζες. Η θέση του όμως αυτή δεν ευσταθεί εφόσον στις φωτογραφίες 7 και 8 του τεκμηρίου 3 φαίνεται καθαρά ότι οι πέτρες δεν είναι μόνο χρώματος γκρίζου αλλά έχει και καφέ χρωματισμούς.
Είπε επίσης κατά την κυρίως εξέταση του ότι η πέτρα που ο ίδιος δούλευε στα δύο εργοτάξια του Μ.Κ.1 ήταν παχιά ενώ εκείνη στο σπίτι του δεν ήταν πάνω από 4 εκατοστά γιατί δεν πουλούν τα μαγαζιά πιο χοντρή. Εδώ να σημειωθεί ότι η Μ.Υ.1 είπε ότι η πέτρα που συνήθως διατίθεται στην Κυπριακή αγορά είναι πάχους 2.5-3 εκατοστών. Σε κάθε δε περίπτωση με την πιο πάνω αναφορά του ο κατηγορούμενος ουσιαστικά επιβεβαίωσε την θέση του Μ.Κ.1 ότι η πέτρα για την οποία εκείνος έκανε λόγο εισήχθη κατόπιν ειδικής παραγγελίας και δεν πουλιόταν στην Κυπριακή αγορά.
Όσον δε αφορά την παραδοσιακή Κυπριακή πέτρα με την οποία επένδυσε τις εξωτερικές κολώνες της οικίας του είπε στην κατάθεση του ότι της πήρε από την γέφυρα που είναι κοντά στο σπίτι σε ένα σημείο στο οποίο πετάνε διάφορα μπάζα. Στην αντεξέταση του προφανώς για να πείσει για την θέση του και ιδιαίτερα για την ποσότητα είπε ότι τις μάζευε από εκεί μια‑μια για δύο χρόνια και ότι ήταν μεγάλες και τις έκοβε. Αυτή του δε η θέση διαψεύδεται από την μαρτυρία του Μ.Κ.2 ενώ δεν είναι λογική κιόλας και εξηγώ. Γιατί να κάνει αυτό το πράγμα και να του πάρει δύο χρόνια ενώ τις υπόλοιπες πέτρες τις αγόραζε; Είπε δε ψέματα ότι αυτές τις τοποθέτησε στις κολώνες μόνος του ενώ ο Μ.Κ.2 είπε ότι τον βοήθησε να τις τοποθετήσουν, κάτι που δεν αμφισβητήθηκε.
Όταν δε του υποδείχθηκαν οι πέτρες που φαίνονται στην φωτογραφία 5 συμφώνησε ότι αυτές χρησιμοποιούνται για την επένδυση ψησταριάς. Είπε δε επίσης ότι σπίτι του έχει και ψησταριά και τζάκι και αυτά δεν έχουν επενδυθεί με τέτοια πέτρα. Δεν εξήγησε όμως γιατί ενώ δεν χρησιμοποίησε τέτοιες βρέθηκαν τέτοιες στο σπίτι του.
Στην κατάθεση του είπε ότι έπαιρνε διάφορα κυρίως τσεκολατούρα από το ένα εργοτάξιο στο άλλο και ότι την τσεκολατούρα την έπαιρνε από τον Αγ. Γεώργιο στην Ακουρσό και την πέτρα Καρύστου που είναι για επένδυση ψησταριάς την πήρε από την Ακουρσό στον Αγ. Γεώργιο. Αυτές τις μεταφορές τις έκανε με διαταγή του Μ.Κ.1 και όταν φόρτωνε ή ξεφόρτωνε τον βοηθούσε ο Μ.Κ.2. Για την πέτρα που είναι για επένδυση δεν θυμάμαι αν ήταν και ο Μ.Κ.2. Στην κυρίως εξέταση του ισχυρίσθηκε, σε σχέση με τα όσα είπε ο Μ.Κ.2 για την πέτρα που φόρτωνε στο αυτοκίνητο του κατηγορούμενου, ότι ουδέποτε πήρε πέτρα από τις δύο οικοδομές στο σπίτι του και ότι δέχθηκε να κάνει εξυπηρέτηση με το δικό του αυτοκίνητο δηλ. για να μην χάνουν χρόνο στην δουλειά, εκεί που έβλεπε ότι έλειπε πέτρα από μια οικοδομή, με την έγκριση του Μ.Κ.1, να την πηγαίνει στην άλλη κάτι που έγινε σε πολλές περιπτώσεις. Αυτό μάλιστα είπε ότι ήταν λάθος του. Στην αντεξέταση του είπε, προφανώς για να συνάδει με τις ώρες και να μην διαψεύδεται από τα όσα είπε σχετικά ο Μ.Κ.2, ότι ουδέποτε έγινε τέτοια μεταφορά μετά τις 3:00 (η ώρα 3:30 σχόλαναν) αλλά είτε η ώρα 12:00 είτε πριν σχολάσουν. Μάλιστα υποστήριξε ότι σε αυτήν χρησιμοποιούσε και τον Μ.Κ.2. Να σημειωθεί όμως ότι τα πιο πάνω ως προς το φόρτωμα - ξεφόρτωμα με την βοήθεια του Μ.Κ.2, διαψεύδονται από τον εν λόγω μάρτυρα.
Στην αντεξέταση του όταν ρωτήθηκε εάν συμφωνεί ότι η πέτρα Καρύστου μεταφέρθηκε στα δύο εργοτάξια στην Ακουρσό και στην Πέγεια με κοντέινερ, είπε ότι δεν το είδε αλλά δεν το αμφισβήτησε ενώ δέχθηκε κιόλας ότι ήταν τοποθετημένη πάνω σε παλέτα. Είπε δε ότι δεν ήταν παρών όταν ξεφορτώθηκε η πέτρα. Όταν δε ουσιαστικά του τέθηκε ότι ο Μ.Κ.1 προέβλεψε να υπάρχει περίσσευμα, δηλ. περισσότερη από αυτήν που χρειαζόταν ώστε να μην χρειαστεί να μεταφερθούν τέτοιες πέτρες από το ένα εργοτάξιο στο άλλο είπε σε αντίθεση με τα προηγούμενα ότι όταν έφθασε η πέτρα στην Ακουρσό αυτός είχε τελειώσει στην Πέγεια και δεν χρειαζόταν να μεταφέρεται πέτρα από την Ακουρσό στην Πέγεια και εξήγησε ότι όταν έφθασε η πέτρα στην Ακουρσό, ο ίδιος δεν μετέφερε πέτρα με το δικό του αυτοκίνητο για πλακόστρωτο αλλά μια μόνο φορά για επένδυση της ψησταριάς που έμεινε να γίνει. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που μετέφερε ο ίδιος πέτρα από την Ακουρσό στην Πέγεια. Πριν φθάσει η πέτρα στην Ακουρσό, είχαν ξεκινήσει τις εργασίες και ότι πέτρα υπήρχε παραπάνω στον Άγιο Γεώργιο στην Πέγεια, την μετέφεραν στην Ακουρσό για να μην μείνουν χωρίς δουλειά. Τα πιο πάνω όμως σε κάθε περίπτωση δεν τέθηκαν στον Μ.Κ.1 για να τα σχολιάσει, ιδιαίτερα όταν εκείνος δεν έκανε διάκριση ως προς τον χρόνο που έφθασε η πέτρα από την Ελλάδα και υποστήριξε ουσιαστικά ότι είχε κάνε μέτρηση και άφησε αρκετή πέτρα για τις ανάγκες κάθε οικίας.
Είναι επίσης η θέση του κατηγορούμενου ότι είναι ο Μ.Κ.1 που του χρωστά μέχρι σήμερα λεφτά και έχει τα στοιχεία για αυτό. Όταν όμως ρωτήθηκε γιατί δεν κίνησε αγωγή στον Μ.Κ.1 έδωσε την μη βάσιμη δικαιολογία ότι είναι για αυτό που βρίσκεται στο Δικαστήριο στην παρούσα υπόθεση και στην συνέχεια όταν αντιλήφθηκε το αβάσιμο της θέσης του πρόσθεσε ότι δήθεν θα δει τι θα κάνει όταν τελειώσει η υπόθεση.
Ως εκ ων άνω κρίνω ότι ο κατηγορούμενος δεν είπε την αλήθεια στο Δικαστήριο και έτσι η μαρτυρία του δεν γίνεται δεκτή.
Νομική πτυχή
Το αδίκημα της κλοπής από γραμματείς ή υπηρέτες προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 255 και 268 του Ποινικού κώδικα. Στην παρούσα δεν μου διαφεύγει ότι στις εκθέσεις αδικημάτων των επίδικων κατηγοριών γίνεται αναφορά μόνο στο άρθρο 268. Το άρθρο αυτό δεν είναι όμως ασύνδετο με το άρθρο 255. Το άρθρο 255 ορίζει ποιες συμπεριφορές συνιστούν γενικά κλοπή ενώ το άρθρο 268 προβλέπει ειδική περίπτωση κλοπής, για την οποία ορίζεται αυστηρότερη ποινή και συγκεκριμένα όταν ο «υπαίτιος της κλοπής» είναι γραμματέας ή υπηρέτης και το κλαπέν περιουσία του εργοδότη. Περαιτέρω το ότι ήταν σαφές στον κατηγορούμενο ότι αντιμετώπιζε το αδίκημα της κλοπής από γραμματέα ή υπηρέτη προκύπτει τόσο από το λεκτικό της έκθεσης αδικημάτων όσο και από τις λεπτομέρειες αυτών στο κατηγορητήριο. Κανένας δε επηρεασμός υπήρξε στην υπεράσπιση του κατηγορούμενου από την απουσία του άρθρου 255 στο κατηγορητήριο. Αυτό καθότι ήταν εξ αρχής γνωστά τα πιο πάνω στον κατηγορούμενο και η υπεράσπιση του διεξήχθη με επάρκεια, έχοντας και αυτά υπόψην.
Τα συστατικά στοιχεία λοιπόν του εν λόγω αδικήματος, ως συνάγονται από το λεκτικό των πιο πάνω άρθρων, είναι τα εξής:
1. Ο κατηγορούμενος να είναι γραµµατέας ή υπηρέτης,
2. Ο κατηγορούμενος να απέκτησε κατοχή και να αποκόμισε περιουσία του εργοδότη του ή πράγµα που περιήλθε στην κατοχή του για λογαριασµό αυτού,
3. Αυτό να έγινε χωρίς τη συγκατάθεση του εργοδότη ή αν η περιουσία περιήλθε στην κατοχή του κατηγορουμένου με την συγκατάθεση του εργοδότη, ο κατηγορούμενος στη συνέχεια να την ιδιοποιήθηκε χωρίς τέτοια συγκατάθεση.
4. Ο κατηγορούμενος να ενήργησε με δόλιο τρόπο και χωρίς αξίωση δικαιώµατος µε καλή πίστη,
5. Η περιουσία να είναι τέτοια που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής και
6. Ο κατηγορούμενος να είχε κατά τον χρόνο της απόκτησης κατοχής την πρόθεση να αποστερήσει την περιουσία από τον εργοδότη του μόνιμα ή παρόλο ότι δεν είχε τέτοια πρόθεση κατά το χρόνο που η περιουσία περιήλθε στην κατοχή του, να προχώρησε αργότερα στον δόλιο σφετερισμό της περιουσίας.
Η διάταξη του άρθρου 255 του Κεφ.154 είναι σχεδόν ταυτόσημη με το άρθρο 1 του Αγγλικού Larceny Act του 1916, το οποίο κωδικοποίησε στην ουσία το Κοινοδίκαιο όσον αφορά το αδίκημα της κλοπής. Όσον αφορά την έννοια της λέξης «fraudulently» («με δόλιο τρόπο» στην ελληνική μετάφραση του πρωτότυπο κειμένου του άρθρου 255) στην υπόθεση Platritis v. The Police (1967) 2 C.L.R. 174, υιοθετήθηκε ουσιαστικά η ερμηνεία που δόθηκε στην Αγγλία και συγκεκριμένα στην υπόθεση R. v. Williams and Another [1953] 1 All E.R. 1068, στα πλαίσια του Larceny Act του 1916, ότι δηλ. η λέξη «fraudulently» σημαίνει σκόπιμα και εκ προθέσεως δηλ. χωρίς λάθος. Αποφασίσθηκε επίσης ότι η ελπίδα ή η προσδοκία εκ μέρους του κατηγορούμενου για επιστροφή της περιουσίας δεν συνιστά υπεράσπιση. Τα πιο πάνω επιβεβαιώθηκαν στην μεταγενέστερη υπόθεση Azinas and another v. Police (1981) 2 C.L.R. 9 (βλ. επίσης Ανδρονίκου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 486, Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 14 και Κουλέρμου ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφεση 179/15, ημερ. 20.7.18). Κρίθηκε δε ότι η λέξη «fraudulently» αποσκοπούσε στον να προσθέσει κάτι στην φράση «without a claim of right made in good faith» (χωρίς αξίωση δικαιώµατος µε καλή πίστη στην ελληνική μετάφραση) και συγκεκριμένα ότι τόσο η κατοχή όσο και η αποκόμιση πρέπει να γίνει σκόπιμα και χωρίς λάθος εκ μέρους του κατηγορούμενου, ότι η περιουσία ανήκε σε άλλο πρόσωπο. Περαιτέρω πρέπει να γίνεται χωρίς αξίωση δικαιώµατος που γίνεται µε καλή πίστη. Το πιο πάνω δεν σημαίνει με απάτη ή καταδολίευση αλλά σκόπιμα και εκ προθέσεως και χωρίς το προαναφερόμενο λάθος.
Από δε την Ανδρονίκου ανωτέρω προκύπτουν περαιτέρω τα ακόλουθα:
· Όσον αφορά την φράση «με δόλιο τρόπο» («fraudulently») που σημαίνει σκόπιμα και εκ προθέσεως, η πρόθεση στην συνήθη πορεία των πραγμάτων δεν είναι δεκτική άμεσης απόδειξης και κατά κανόνα βρίσκεται ως εξυπακουόμενο γεγονός μέσα από τα περιστατικά της υπόθεσης. Άτομο θεωρείται ότι έχει την πρόθεση να επιφέρει τα φυσιολογικά αποτελέσματα των πράξεων του.
· Αναφορικά δε με την έννοια του ιδιοκτήτη («owner»), αυτή περιλαμβάνει, σύμφωνα με το εδάφιο 2(γ) του άρθρου 255 και τον ιδιοκτήτη μέρους ή αυτόν που έχει κατοχή ή έλεγχο ή ιδιοκτησία οποιουδήποτε πράγματος δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής.
· Αντικείμενο κλοπής μπορεί να αποτελέσει οποιοδήποτε πράγμα που έχει αξία και ανήκει σε οποιοδήποτε πρόσωπο (βλ. άρθρο 255 (3). Η έννοια της λέξης «περιουσία» («property») είναι πολύ ευρεία και περιλαμβάνει σχεδόν οποιαδήποτε μορφή περιουσίας, κάθε έμψυχο ή άψυχο, δυνάμενο να αποτελέσει το αντικείμενο κυριότητας (βλ. και άρθρο 4 του Κεφ. 154).
· Δεν είναι αναγκαία δε η φυσική αποκόμιση της περιουσίας.
Αποτελεί δε συστατικό στοιχείο του αδικήματος η κλαπείσα περιουσία, όχι όμως και η αξία της ή το ύψος του κλαπέντος ποσού (βλ. Αντωνιάδης ν. Αστυνομίας, Ποιν. ΄Εφεση αρ. 253/2014, ημερ. 15.10.15). Εάν δε αποδειχθεί η κλοπή μικρότερου ποσού από αυτό που αποδίδεται στον κατηγορούμενο σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τότε το Δικαστήριο μπορεί να καταδικάσει για το μικρότερο αυτό ποσό, χωρίς τροποποίηση του κατηγορητηρίου (βλ. άρθρο 85(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155, Issa and Another v. Republic (1989) 2 C.L.R. 39, Θωμά ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 255, Λάζαρος Χατζηφοράδος & Υιοί Λτδ v. Δήμου Λάρνακας (1995) 2 Α.Α.Δ. 167, Mehmet v. Police (1970) 2 CLR 62 και Αντωνιάδης ανωτέρω).
Ως λέχθηκε στην Κλεάνθους ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφεση αρ. 236/2018, ημερ. 11.1.19, το κλοπιμαίο της περιουσίας, ως συστατικό στοιχείο του αδικήματος μπορεί να αποδειχθεί με άμεση μαρτυρία για την κλοπή (R. V. Reynolds, 20 Cr. App. R. 125, CCA) ή συμπερασματικά δηλ. με μαρτυρία για τις περιστάσεις υπό τις οποίες η περιουσία περιήλθε στην κατοχή του κατηγορούμενου (Kyprianou v. The Police (1976) 2 C.L.R. 75, R. V. Sbarra 13 Cr. App. R. 118, R. V. Korniak (1983) 76 Cr. App. R. 145).
Στην Χαραλάμπους ανωτέρω λέχθηκε δε ότι η πρόθεση μόνιμης αποστέρησης του ιδιοκτήτη από το αντικείμενο της κλοπής, ενδιαφέρει ως συστατικό του αδικήματος εφόσον υπήρχε κατά το χρόνο λήψης του αντικειμένου ή όταν η περίπτωση εμπίπτει στην επιφύλαξη στο άρθρο 255 του Κεφ. 154, εφόσον συνοδεύει την «ιδιοποίησή» του.
Όσον αφορά την έννοια του υπηρέτη – υπαλλήλου, στο σύγγραμμα Archbold 33η έκδοση σελ. 636 η ερώτηση που χρήζει απάντησης είναι: «Was he under the control of and bound to obey his alleged master?». Η ερώτηση απαντάται ως εξής: «Prove, therefore, that the prisoner, at the time when he receive the chattel money of valuable security, was clerk or servant to JN, or employed for the purpose or in the capacity of a clerk or servant as stated in the indictment, acting under and bound to obey the orders of his master, or employer. This may be proved by evidence that he acted as such».
Ευρήματα
Με βάση την μαρτυρία που έχω κάνει δεκτή καταλήγω στα ακόλουθα:
1. Ο Μ.Κ.1 είναι διευθυντής της εταιρείας ΧΧΧΧ LTD που εδρεύει στην Πάφο και ασχολείται με την ανάπτυξη γης. Το 2008 η εταιρεία του άρχισε την ανέγερση μιας έπαυλης στην περιοχή Μιαμηλιού (ο Μ.Κ.2 και ο κατηγορούμενος αναφέρουν την περιοχή ως Ακουρσό) ενώ σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε και ο ίδιος την ανέγερση της ιδιωτικής του έπαυλης στην περιοχή Αγίου Γεωργίου Πέγειας.
2. Αρχές Αυγούστου του 2012 προσέλαβε τον κατηγορούμενο, εργολάβο οικοδομών, με σκοπό την επένδυση πέτρας και πλακόστρωτου εξωτερικά των δύο πιο πάνω επαύλεων. Ο κατηγορούμενος δεν ήταν υπάλληλος του Μ.Κ.1 ή της εταιρείας αλλά αυτοεργοδοτούμενος και η συμφωνία που έκανε με τον Μ.Κ.1 ήταν να τοποθετεί την πέτρα, την οποία θα αγόραζε ο Μ.Κ.1 και να πληρώνεται με το μέτρο δηλ. ανάλογα με την δουλειά που θα έκανε. Ο κατηγορούμενος είχε τα κλειδιά και των δύο εργοταξίων.
3. Περί τον Αύγουστο του ίδιου έτους ο Μ.Κ.1 εισήγαγε από την Ελλάδα 1.100 περίπου μέτρα πέτρας Καρύστου για πλακόστρωτο, 100 περίπου τρεχούμενα μέτρα πέτρας Καρύστου τσεκουλατούρας και άλλα 20 περίπου τετραγωνικά μέτρα πέτρας Καρύστου κομμένη για επένδυση τζακιού. Η εν λόγω πέτρα ήταν σε συγκεκριμένους χρωματισμούς και νερά και μεγαλύτερου πάχους και σε μεγαλύτερες πλάκες από αυτές που διατίθεντο από τα καταστήματα στην Κύπρο. Ο Μ.Κ.1 την έκανε ειδική παραγγελία κατευθείαν από το λατομείο στην Ελλάδα καθότι κανένα από τα καταστήματα που έψαξε στην Κύπρο δεν έφερνε τέτοια πέτρα με τέτοια χαρακτηριστικά αλλά μόνο λεπτή και σε μικρά κομμάτια.
4. Όταν η πέτρα έφθασε στην Πέγεια ο Μ.Κ.1 κατέβασε και στις δύο οικίες την απαραίτητη ποσότητα που χρειαζόταν με βάση τις μετρήσεις που είχε κάνει. Επίσης και στα δύο εργοτάξια είχε ποσότητα επενδυτικής Κυπριακής παραδοσιακής πέτρας. Η πέτρα Καρύστου που υπήρχε στο κάτω εργοτάξιο (Αγίου Γεωργίου Πέγειας) ήταν περισσότερη από αυτήν του πάνω εργοταξίου (Μιάμηλου – Ακουρσό) και όταν τελείωνε η πέτρα από το πάνω εργοτάξιο μετέφεραν πέτρα από το κάτω. Στις επόμενες εβδομάδες τελείωσε η πέτρα στον πάνω εργοτάξιο και μετέφεραν τέτοια από το κάτω εργοτάξιο, για συμπλήρωση, κάτι που ενόψει των ανωτέρω παραξένεψε τον Μ.Κ.1.
5. Ο Μ.Κ.2 από τον Αύγουστο του 2012 εργαζόταν για τον κατηγορούμενο ως εργάτης οικοδομών. Ήταν δε ο μοναδικός εργοδοτούμενος αυτού. Περίπου τον Οκτώβριο αφίχθηκαν στο ένα εκ των εργοταξίων του Μ.Κ.1 στην Ακουρσό, 11 παλέτα Κυπριακής επενδυτικής πέτρας για να τοποθετηθούν στα σπίτια που κτίζονταν. Ο Μ.Κ.2 ξεχώριζε αυτές σε διάφορα μεγέθη και σχήματα. Κάθε λίγες μέρες λίγο πριν σχολάσει περί ώρα 3:30, πήγαινε ο κατηγορούμενος και του έλεγε να φορτώσει λίγες τέτοιες πέτρες μεγάλου μεγέθους στο αυτοκίνητο του. Του έλεγε ότι τις χρειαζόταν για τις κολώνες του σπιτιού κάτω στην Πέγεια. Αυτό έγινε 3-4 φορές. Ο Μ.Κ.2 δεν γνωρίζει αν οι πέτρες πήγαιναν όντως στην Πέγεια γιατί αυτός τις φόρτωνε μόνο και μετά ο κατηγορούμενος τον έπαιρνε στο σπίτι με το αυτοκίνητο του ενώ την άλλη ημέρα όταν πήγαινε ο κατηγορούμενος οι πέτρες δεν ήταν μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν φόρτωνε ο μάρτυρας τέτοιες πέτρες όταν πήγαιναν από το ένα εργοτάξιο στο άλλο αλλά όταν τελείωναν την δουλειά τους. Όταν δε λιγόστεψαν οι πέτρες από τα παλέτα ο κατηγορούμενος σταμάτησε να του λέει να φορτώσει το αυτοκίνητο του.
6. Τον Φεβρουάριο του 2013 ενώ ήταν στην Ακουρσό, ο κατηγορούμενος είπε στον Μ.Κ.2 να φορτώσει κάποια τούβλα γιατί δεν τα χρειάζεται ο Μ.Κ.1 και τα χρειαζόταν ο ίδιος. Αυτά τα ξεφόρτωσαν στο σπίτι του κατηγορούμενου.
7. Πριν το Πάσχα του 2013 ο Μ.Κ.2 βοήθησε τον κατηγορούμενο να κτίσει τρεις κολόνες στην είσοδο του σπιτιού. Για το κτίσιμο αυτών χρησιμοποίησαν τα προαναφερόμενα τούβλα και τις επένδυσαν με Κυπριακή παραδοσιακή πέτρα όπως αυτήν που ο Μ.Κ.2 φόρτωνε στο αυτοκίνητο του κατηγορούμενου.
8. Αφού οι εργασίες και στις δύο επαύλεις είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί, παραμένοντας κάποια κουτσοδούλεια, ο Μ.Κ.1 συναντήθηκε με τον κατηγορούμενο στις αρχές Οκτωβρίου 2013 και τον εξόφλησε για την εργασία που είχε κάνει στην έπαυλη της εταιρείας του. Μία εβδομάδα αργότερα συναντήθηκαν ξανά με σκοπό την διευθέτηση των συναλλαγών τους. Μετά από έλεγχο που έκανε ο μάρτυρας στις πληρωμές διαπίστωσε ότι είχε πληρώσει στον κατηγορούμενο περισσότερα χρήματα από ότι είχε εργαστεί. Όταν πληροφόρησε τον κατηγορούμενο σχετικά, αυτός του είπε ότι θα προέβαινε σε καταμέτρηση της εργασίας του όταν θα επέστρεφε από την Ελλάδα όπου θα μετέβαινε μετά από μια περίπου εβδομάδα και θα συναντιόνταν και πάλι. Δύο εβδομάδες περίπου μετά και αφού ο κατηγορούμενος δεν του είχε τηλεφωνήσει, ο Μ.Κ.1 δοκίμασε να του τηλεφωνήσει αλλά εκείνος του έκλεινε το τηλέφωνο. Δοκίμασε να τηλεφωνήσει στην σύζυγο του κατηγορούμενου και στα παιδιά του αλλά όλων τα τηλέφωνα ήταν κλειστά. Από τότε μέχρι την 23.11.13 δεν κατάφερε να συνομιλήσει με τον κατηγορούμενο, ο οποίος έπρεπε να του παραδώσει και κάποια έγγραφα για να πάρει στον λογιστή του. Έτσι στις 23.11.13 γύρω στις 13:00 πήγε και συνάντησε τον Μ.Κ.2 και του ζήτησε να τον πάρει και να του δείξει το σπίτι του κατηγορούμενου για να δει τι συμβαίνει και δεν του απαντά τα τηλέφωνα. Ο Μ.Κ.2 τον οδήγησε στην οικία του κατηγορούμενου στα Κονιά. Στην αυλή της οικίας ήταν σταθμευμένο το διπλοκάμπινο του κατηγορούμενου.
9. Ο Μ.Κ.1 χτύπησε την πόρτα εισόδου αλλά κανένας δεν άνοιξε. Πήγε από την πίσω μεριά για να δει, εξωτερικά από το πεζοδρόμιο και είδε ότι υπήρχε: (1) ποσότητα πέτρας Καρύστου τοποθετημένη στο πλακόστρωτο στην πίσω αυλή της οικίας, (2) ποσότητα πέτρας Καρύστου για πλακόστρωτο ακουμπισμένη στον τοίχο δίπλα από το ίδιο πλακόστρωτο, (3) ποσότητα πέτρας Καρύστου (για πλακόστρωτο) στο πλευρό της οικίας επενδυμένη πάνω σε ένα παραδοσιακό φούρνο, (4) ποσότητα κομμένης επενδυτικής πέτρας Καρύστου (για τζάκι) και τσεκουλατούρας ακουμπισμένη πάνω στο φούρνο και (5) ποσότητα κομμένης επενδυτικής πέτρας Καρύστου (για τζάκι) και τσεκουλατούρας στην γωνιά της μπροστινής βεράντας της οικίας. Ο Μ.Κ.1 αναγνώρισε την προαναφερόμενη πέτρα ως μέρος αυτής που έφερε από την Ελλάδα στα εργοτάξια του εφόσον έφερε τα ίδια διακριτικά χαρακτηριστικά (μεγάλο πάχος, μεγάλες πλάκες και συγκεκριμένους χρωματισμούς και νερά) για τα οποία χρειάστηκε να κάνει ειδική παραγγελία από το λατομείο. Είδε επίσης στην πίσω βεράντα της οικίας να υπάρχουν 3 φρεσκοκατασκευασμένες κολώνες, επενδυμένες από παραδοσιακή Κυπριακή πέτρα όπως αυτή που είχε στα δύο εργοτάξια. Είχε γίνει και για αυτήν ειδική παραγγελία αλλά τέτοια διατίθετο από πολλά καταστήματα στην Κύπρο.
10. Η πέτρα Καρύστου που δεν ήταν τοποθετημένη παραλήφθηκε από την οικία του κατηγορούμενου και μεταφέρθηκε στον Αστυνομικό Σταθμό Πέγειας.
11. Από καταμέτρηση στην οποία προέβη τον Μάρτιο του 2017 η Μ.Υ.1 διαπίστωσε ότι στην οικία του κατηγορούμενου χρησιμοποιήθηκε πέτρα Καρύστου για πλακόστρωτο στους εξής χώρους: στο γκαράζ 24.50 τ.μ., στα σκαλοπάτια που οδηγούν από το γκαράζ στην βεράντα ισόγειου 2.70 τ.μ., στους πλευρικούς τοίχους της ψησταριάς 2 τ.μ. και στην αυλή, στην ανατολική πλευρά του ισόγειου 17.30 τ.μ. (συνολικό εμβαδό 46.50 τ.μ.).
Συμπεράσματα
Θα πρέπει κατ’ αρχάς να λεχθεί ότι η μαρτυρία που έχει τεθεί είναι περιστατική. Σύμφωνα με την σχετική νομολογία η περιστατική μαρτυρία παρομοιάζεται με τους κρίκους αλυσίδας. Όπως οι κρίκοι της αλυσίδας πρέπει να είναι συνεκτικοί και αλληλένδετοι με τους υπόλοιπους κρίκους έτσι και τα ιδιαίτερα τμήματα της περιστατικής μαρτυρίας πρέπει να συναρτώνται μεταξύ τους ως θέμα λογικής συνέπειας ώστε να συγκροτούν ένα αδιάσπαστο σώμα (βλ. Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 C.L.R. 172). Η περιστατική μαρτυρία δεν πρέπει να συμβιβάζεται μόνο με την εκδοχή ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε το αδίκημα αλλά περιπλέον πρέπει τα γεγονότα να μην συμβιβάζονται με οποιοδήποτε άλλο συμπέρασμα εκτός από το συμπέρασμα ενοχής του κατηγορουμένου (βλ. Vrakas v. Republic (1973) 2 CLR 139, Vouniotis v. Republic (1975) 2 CLR 34, Anastasiadis v. Republic (1977) 2 CLR 97 και Γεωργίου v. Aστυνoµίας (2010) 2 Α.Α.Δ 485). Όταν όλες οι σημαντικές πτυχές της περιστατικής μαρτυρίας δεν συμβιβάζονται με οτιδήποτε άλλο παρά με συμπέρασμα ενοχής η περιστατική μαρτυρία μπορεί να οδηγήσει στην καταδίκη του κατηγορούμενου. Όταν όμως βασικά σημεία της περιστατικής μαρτυρίας συμβιβάζονται όχι μόνο με την εκδοχή της κατηγορούσας αρχής ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε το αδίκημα αλλά και με μια άλλη λογική εξήγηση που προκύπτει από τη μαρτυρία, τότε η περιστατική μαρτυρία από μόνη της δεν μπορεί να θεμελιώσει την ενοχή του κατηγορούμενου (βλ. επίσης το σύγγραμμα Τ. Ηλιάδη, Το Δίκαιο της Απόδειξης σελ. 26-36). Στην Αθηνής ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 41 αναφέρθηκε ότι οι διαζευκτικές πιθανότητες πρέπει να είναι τέτοιες που να εξάγονται από την ολότητα της μαρτυρίας ενώπιον του Δικαστηρίου, άλλως πως τα Δικαστήρια θα καλούνται να εξετάζουν πιθανότητες ή θεωρίες, ως προς συμβάντα τα οποία δεν μπορούν εύλογα να εξαχθούν από το υλικό ενώπιον τους και αυτό δεν είναι έργο του Δικαστηρίου. Εκεί δε όπου χρειάζεται κάποια εξήγηση αυτή επίσης πρέπει να προκύπτει από τη μαρτυρία και όχι από απλές υποθέσεις (βλ. R. v. Mary Ann Ash (1911) 6 Cr.App.Rep. 225).
Η περιστατική μαρτυρία αναφέρεται ανωτέρω στα ευρήματα του Δικαστηρίου και δεν χρήζει επανάληψης. Από αυτήν προκύπτουν τα ακόλουθα:
· Ο κατηγορούμενος εργαζόταν στα δύο εργοτάξια όπου ανεγείρονταν οι δύο οικίες - επαύλεις (η μια της εταιρείας της οποίας ήταν διευθυντής ο Μ.Κ.1 και η άλλη του ίδιου του Μ.Κ.1). Είχε δε κλειδιά και των δύο εργοταξίων.
· Ο Μ.Κ.1 όταν έφθασε η πέτρα Καρύστου από την Ελλάδα μετέφερε σε κάθε εργοτάξιο την απαραίτητη ποσότητα που χρειαζόταν με βάση τις μετρήσεις που έκανε.
· Ο Μ.Κ.1 διαπίστωσε ότι παρά τα πιο πάνω η πέτρα Καρύστου τελείωνε από το ένα εργοτάξιο και έτσι χρειάστηκε να μεταφέρουν τέτοια από το άλλο για συμπλήρωση της.
· Και στα δύο εργοτάξια υπήρχε ποσότητα επενδυτικής Κυπριακής παραδοσιακής πέτρας. Ο κατηγορούμενος 3-4 φορές, στο εργοτάξιο στην Ακουρσό, λίγο πριν σχολάσουν περί ώρα 3:30 είπε στον Μ.Κ.2 να του φορτώσει λίγες τέτοιες πέτρες μεγάλου μεγέθους στο αυτοκίνητο του. Του έλεγε ότι τις χρειαζόταν για τις κολώνες του σπιτιού του άλλου εργοταξίου στην Πέγεια. Μετά που ο Μ.Κ.2 φόρτωνε τις πέτρες, ο κατηγορούμενος τον έπαιρνε στο σπίτι του ενώ την άλλη ημέρα όταν πήγαινε ο κατηγορούμενος οι πέτρες δεν ήταν μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν φόρτωνε ο Μ.Κ.2 τέτοιες πέτρες όταν πήγαιναν από το ένα εργοτάξιο στο άλλο. Όταν δε λιγόστεψαν οι πέτρες ο κατηγορούμενος σταμάτησε να λέει στον Μ.Κ.2 να φορτώσει το αυτοκίνητο του.
· Πριν το Πάσχα του 2013 ο Μ.Κ.2 βοήθησε τον κατηγορούμενο να κτίσει τρεις κολόνες στην είσοδο της οικίας του, τις οποίες επένδυσαν με Κυπριακή παραδοσιακή πέτρα όπως αυτήν που ο Μ.Κ.2 φόρτωνε στο αυτοκίνητο του κατηγορούμενου.
· Η πέτρα Καρύστου που είδε ο Μ.Κ.1 τοποθετημένη αλλά και στοιβαγμένη στην οικία του κατηγορούμενου τον Νοέμβριο του 2013 ήταν μέρος της πέτρας που έφερε από την Ελλάδα μετά που χρειάστηκε να κάνει ειδική παραγγελία στο λατομείο, εφόσον κανένα από τα καταστήματα που έψαξε στην Κύπρο δεν έφερνε τέτοια πέτρα με τα συγκεκριμένα διακριτικά χαρακτηριστικά.
· Η παραδοσιακή Κυπριακή πέτρα την οποία είδε ο Μ.Κ.1 να είναι επενδυμένη στις προαναφερόμενες κολώνες ήταν όπως αυτήν που είχε στα δύο εργοτάξια.
Η εκδοχή δε του κατηγορούμενου ως προς το πώς απέκτησε την πέτρα (Καρύστου και Κυπριακή παραδοσιακή), η οποία εντοπίσθηκε στην οικία του, για τους λόγους που εξηγήθηκαν, δεν έγινε δεκτή ως μη ανταποκρινόμενη στην αλήθεια.
Από την μαρτυρία, η οποία έγινε δεκτή λοιπόν, δεν δόθηκε και δεν προκύπτει οποιαδήποτε άλλη λογική εξήγηση, η οποία να δείχνει ότι τα πιο πάνω στοιχεία της περιστατικής μαρτυρίας, τα οποία συναρτώνται μεταξύ τους ως θέμα λογικής συνέπειας, δεν οδηγούν στο μόνο και αναμφίβολο, κατά την κρίση μου, συμπέρασμα ότι η πέτρα που ο Μ.Κ.1 είδε στην οικία του κατηγορούμενου (Καρύστου και Κυπριακή παραδοσιακή) ήταν μέρος αυτής που είχε αγοράσει και είχε μεταφέρει στα δύο εργοτάξια για να τοποθετηθεί εκεί.
Κρίνεται δε περαιτέρω ενόψει των ανωτέρω ότι ο κατηγορούμενος απέκτησε κατοχή και αποκόμισε την εν λόγω πέτρα, χωρίς την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη της, σκόπιμα και χωρίς λάθος εκ μέρους του ότι αυτή ανήκε σε άλλο πρόσωπο, χωρίς αξίωση δικαιώματος καθώς και ότι κατά τον χρόνο της εν λόγω απόκτησης είχε πρόθεση να αποστερήσει αυτήν από τον ιδιοκτήτη της μόνιμα.
Ήταν η θέση του συνηγόρου υπεράσπισης ότι η μη κλήτευση του αστυνομικού – εξεταστή της υπόθεσης, ο οποίος κατηγόρησε τον κατηγορούμενο, αφήνει κενό στην μαρτυρία ως προς την ποσότητα της κλαπείσας περιουσίας και άρα και ως προς την αξία της. Πιο συγκεκριμένα ο κ. Ευθυμίου αναφέρθηκε στο ότι ο εν λόγω αστυνομικός κατηγόρησε τον κατηγορούμενο για κλοπή συνολικά 11 τετραγωνικών μέτρων πέτρας και δεν δόθηκε εξήγηση για αυτή την συγκεκριμένη ποσότητα.
Στην Πέγκερος ν. Δημοκρατίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 143 λέχθηκε ότι «η ετυμηγορία ποινικού δικαστηρίου κρίνεται άδικη ή εμπεριέχει το σπέρμα της αδικίας (potentially unjust), οποτεδήποτε η κατηγορούσα αρχή αφίσταται του καθήκοντος να προσαγάγει το σύνολο της ουσιώδους μαρτυρίας στην διάθεσή της». Στην Smache v. Αστυνομίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 378 αναφέρθηκε ότι η υποχρέωση της κατηγορούσας αρχής να καλεί μάρτυρες των οποίων τα ονόματα φαίνονται στο κατηγορητήριο, περιορίζεται σε δίκη που διεξάγεται ενώπιον του Κακουργιοδικείου με βάση κατηγορητήριο (information) ενώ δεν απαιτείται η αναγραφή των μαρτύρων προκειμένου περί συνοπτικής δίκης (άρθρο 38 του Κεφ. 155). Έγινε επίσης αναφορά στην Γενικός Εισαγγελέας ν. Σάββα (1998) 2 Α.Α.Δ. 224, όπου λέχθηκε ότι το γεγονός αναγραφής στο κατηγορητήριο μιας συνοπτικής δίκης των ονομάτων των μαρτύρων κατηγορίας, αποτελεί μια πρωτοβουλία και/ή πρακτική, που δεν επάγεται όμως και υποχρέωση κλήσης τους. Διευκρινίστηκε επίσης ότι το ζήτημα που συζητήθηκε στην Πέγκερος ήταν διαφορετικό εφόσον αφορούσε στο ασφαλές της τελικής ετυμηγορίας, όταν διαπιστώνονται κενά τα οποία θα μπορούσαν να πληρωθούν, αν η κατηγορούσα αρχή καλούσε διαθέσιμο ουσιώδη μάρτυρα. Στην ίδια υπόθεση λέχθηκε όμως ότι ανεξάρτητα από την αναγραφή ή μη των μαρτύρων στο κατηγορητήριο, σύμφωνα με τη νομολογία, η κατηγορούσα αρχή έχει υποχρέωση και σε συνοπτική δίκη, να καλεί όλους τους διαθέσιμους ουσιώδεις μάρτυρες και παράλειψη της να το πράξει, ιδιαίτερα εκεί που διαπιστώνονται κενά τα οποία θα μπορούσαν να πληρωθούν, δυνατό να κλονίσει το θεμέλιο της κατηγορίας (βλ. και Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 480). Έγινε επίσης αναφορά στην Οδυσσέα ανωτέρω και στην Τζιάμαλης ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 542, όπου κρίθηκε ότι η μη κλήση συγκεκριμένων μαρτύρων δεν άφησε οποιοδήποτε κενό στα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης, σημειώνοντας και πάλι την διαφοροποίηση τους ως προς την Πέγκερος. Ήταν δε η κατάληξη του Εφετείου στην Smache ότι από την στιγμή που η κατηγορούσα αρχή παρουσίασε ικανοποιητική μαρτυρία, η οποία δεν άφηνε κενά και μπορούσε να αποδείξει την κατηγορία, δεν είχε το καθήκον να καλέσει τους μάρτυρες που κατονόμασε ο εφεσείων. Το ίδιο κρίθηκε και στην Rana κ.α. ν. Δημοκρατίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 489, όπου λέχθηκε επίσης ότι εφόσον η κατάθεση της συγκεκριμένης μάρτυρος δόθηκε από την κατηγορούσα αρχή στην υπεράσπιση, η τελευταία είχε την δυνατότητα να την καλέσει ως μάρτυρα υπεράσπισης και εφόσον δεν το έπραξε, ούτε η κατηγορούσα αρχή, πολύ δε ολιγότερο το Κακουργοδικείο, είχε υποχρέωση να την καλέσει. Στην πολύ πρόσφατη Kireev v. Αστυνομιάς, Ποινική Έφεση Αρ. 273/2017, ημερ. 22.4.19, αφού επαναλαμβάνεται η διάκριση που υπάρχει μεταξύ δίκης στο Κακουργοδικείο και συνοπτικής δικής, αναφέρεται ότι είναι όμως ευρύτερη η υποχρέωση της κατηγορούσας αρχής να διαθέσει προς την υπεράσπιση όλη την αξιόπιστη μαρτυρία της και ότι ακόμη και αν δεν την καλέσει, αποτελεί δικαίωμα της υπεράσπισης να καλεί μάρτυρα το όνομα του οποίου υπάρχει στο κατηγορητήριο.
Εφαρμόζοντας τις πιο πάνω αρχές στην παρούσα θα πρέπει να λεχθούν τα εξής:
Η επίδικη πέτρα (που εντοπίσθηκε στην οικία του κατηγορούμενου) αποτελεί αναμφίβολα περιουσία που μπορεί να καταστεί αντικείμενο κλοπής εφόσον αποτελεί πράγμα που έχει αξία και που ανήκε σε άλλο (από τον κατηγορούμενο) πρόσωπο (βλ. άρθρο 255(3). Στις λεπτομέρειες αδικήματος της επίδικης κατηγορίας αναφέρεται ως αξία της εν λόγω πέτρας το ποσό των €2.500. Δεν μου διαφεύγει δε ότι δεν αποδείχθηκε η αξία της πέτρας. Το ότι είχε αξία όμως προκύπτει και από το γεγονός ότι αγοράσθηκε από τον Μ.Κ.1. Ως λέχθηκε άλλωστε κατά την έκθεση της νομικής πτυχής, αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος η κλαπείσα περιουσία, όχι όμως και η αξία της. Είναι αρκετό να αποδειχθεί όπως και αποδείχθηκε ότι κλάπηκε περιουσία κάποιας αξίας.
Ούτε η ακριβής ποσότητα της πέτρας δηλ. της κλοπιμαίας περιουσίας δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος. Στις λεπτομέρειες της επίδικης κατηγορίας γίνεται αναφορά γενικά σε ποσότητα. Ως δε προκύπτει από τα ευρήματα αποδείχθηκε ότι στην οικία του κατηγορούμενου τοποθετήθηκε πέτρα Καρύστου συνολικού εμβαδού 46.50 τ.μ. Αυτή όμως δεν ήταν όλη η ποσότητα που εντοπίσθηκε εκεί. Δεν προσήχθη οποιαδήποτε μαρτυρία ως προς την επιπλέον ποσότητας πέτρας Καρύστου που δεν ήταν τοποθετημένη και η οποία μεταφέρθηκε στον Αστυνομικό Σταθμό Πέγειας, ούτε και της Κυπριακής παραδοσιακής με την οποία ήταν επενδυμένες οι κολώνες. Με άλλα λόγια αποδείχθηκε μέρος της ποσότητας, από την μεγαλύτερη ποσότητα της πέτρα που αποδείχθηκε ότι κλάπηκε.
Υπό το φως των ανωτέρω και με δεδομένο ότι η ποσότητα και η αξία της κλαπείσας πέτρας δεν αποτελούν συστατικά στοιχεία του αδικήματος, κρίνω ότι η μη κλήση του εν λόγω αστυφύλακα δεν άφησε οποιοδήποτε κενό στα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης δυνατό να κλονίσει το θεμέλιο της κατηγορίας. Από την στιγμή που η κατηγορούσα αρχή παρουσίασε ικανοποιητική μαρτυρία, η οποία δεν αφήνει κενά και μπορεί να αποδείξει την κατηγορία, δεν είχε το καθήκον να καλέσει τον εν λόγω μάρτυρα. Εφόσον η υπεράσπιση είχε υπόψην της την εν λόγω μαρτυρία είχε την δυνατότητα να καλέσει αυτή τον μάρτυρα, κάτι που όμως δεν έπραξε. Ως εκ των άνω κρίνεται ότι η υπό εξέταση θέση της υπεράσπισης δεν ευσταθεί.
Τέλος δεν μου διαφεύγει ότι δεν έχει αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος ήταν υπάλληλος (γραµµατέας ή υπηρέτης) του Μ.Κ.1 ή της εταιρείας αυτού. Έχει όμως αποδειχθεί ότι αυτός διέπραξε την κλοπή της πέτρας που ανήκε σε άλλον, κάτι που συνιστά αδίκημα δυνάμει των άρθρων 255 και 262 του Ποινικού Κώδικα. Συνεπώς έχει αποδειχθεί μέρος της κατηγορίας, το οποίο συνιστά ποινικό αδίκημα και άρα σύμφωνα με το άρθρο 85(1) του Κεφ.155, δεν απαιτείται τροποποίηση της κατηγορίας για να καταδικασθεί ο κατηγορούμενος.
Κατάληξη
Καταληκτικά κρίνεται ότι η κατηγορούσα αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας όλα τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της κλοπής, κατά παράβαση των άρθρων 255 και 262 του Ποινικού Κώδικα, και συναφώς ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος στην κατηγορία για αυτό το αδίκημα και όχι για το αδίκημα της κλοπής υπό γραμματέα ή υπηρέτη.
(Υπ.) ...........................................
Φ. Τιμοθέου, Ε. Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
Subject: Criminal/ Final
(Αναφορά: Ποινική – Κλοπή υπό γραμματέα ή υπηρέτη).