ECLI:CY:ODLEM:2022:27
ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Δικαιοδοσία Διατροφής
ΕΝΩΠΙΟΝ: Κ. Χ”Αθανασίου-Σιαμτάνη, Δ.
Αρ. Αίτησης: 282/21
Μεταξύ:
χχχχχ Φ., κάτοικος Λεμεσού
Αιτήτριας
και
χχχχχχχχ Φ., κάτοικος Λεμεσού
Καθ’ ου η αίτηση
------------------------
Προσωρινό Διάταγμα ημερ. 26/11/2021
Ημερομηνία: 24 Μαΐου 2022
Εμφανίσεις:
Για Αιτήτρια: κος Χρ. Αδάμου
Για Καθ’ ου η Αίτηση : κος Χρ. Ματθαίου
ΑΠΟΦΑΣΗ
Αντικείμενο της παρούσας Αίτησης είναι το προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε από το Δικαστήριο, με το οποίο καθορίστηκε η συνεισφορά του Καθ’ ου η Αίτηση στη διατροφή των ανήλικων τέκνων του χχχχχχχχχ και χχχχχχ στο ποσό των €550 μηνιαίως.
Στην ένορκη δήλωση η οποία συνοδεύει τη μονομερή της αίτηση η Αιτήτρια, για να εξασφαλίσει προσωρινό διάταγμα, προέβαλε τους ακόλουθους ισχυρισμούς:
Ότι οι διάδικοι παντρευτήκαν με πολιτικό γάμο στις 29/12/2001 στην Ουκρανία και στη συνέχεια με θρησκευτικό γάμο στην Κύπρο στις 20/6/2004.
Ότι έχει πολιτογραφηθεί ως Κύπρια και διαμένει στη Λεμεσό γνωρίζει δε την Ελληνική γλώσσα από τη μακρόχρονη παραμονή της στην Κύπρο.
Με τον Καθ’ ου η Αίτηση βρίσκονται σε διάσταση από τον Ιούλιο του 2021 και διαμένει σήμερα με τα ανήλικα τέκνα τους σε ενοικιαζόμενο ακίνητο στον Ύψωνα για το οποίο καταβάλλει ενοίκιο €750 μηνιαίως, ενώ στη συζυγική κατοικία η οποία είναι δικής της ιδιοκτησίας και βρίσκεται στο χχχχχ στην οδό χχχχχχχχχχ χχχχχχχχχχ αρ.χχ, διαμένει ο Καθ’ ου η Αίτηση .
Από το γάμο τους απέκτησαν δύο παιδιά, τον χχχχχχχχχ που γεννήθηκε στις [ ]/2008 και τη χχχχχ που γεννήθηκε στις [ ]/2014.
Ο Καθ’ ου η Αίτηση όπως ισχυρίζεται η Αιτήτρια, από τη διάσταση ουδέν ποσό συνεισφέρει για την κάλυψη των εξόδων διατροφής και συντήρησης των παιδιών τους.
Είναι αυτοεργοδοτούμενος σε συνεργείο επιδιόρθωσης αυτοκινήτων με μηνιαίως απολαβές οι οποίες ανέρχονται σε €1500. Περαιτέρω έχει προμήθειες €1000 μηνιαίως. Επιπλέον από την ενοικίαση ενός ακινήτου που βρίσκεται στο χχχχχ επί της οδού χχχχχχχ χχχχχχχχχχχ αρ. χ, λαμβάνει ποσό €1200. Το εν λόγω ακίνητο είναι γραμμένο επ’ ονόματι της ανήλικης θυγατέρας τους, αλλά η κάρπωση είναι προς όφελος τους. Παρόλα αυτά, ο Καθ’ ου η Αίτηση καρπούται μόνος του το ποσό. Έτσι τα εισοδήματα του ανέρχονται σε €3.500 μηνιαίως.
Η ίδια εργάζεται ως Λογίστρια σε 2 εταιρείες με καθαρές απολαβές €2500 μηνιαίως. Επισυνάπτει βεβαίωση Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Επιπλέον λαμβάνει από την ενοικίαση ενός ιδιόκτητου ακινήτου στο χχχχχ ποσό €900, ενώ για ιδιόκτητο διαμέρισμα στη Λεμεσό, δεν λαμβάνει ενοίκιο στο παρόν στάδιο λόγω διευθέτησης στην οποία έχει προβεί με τους ενοικιαστές για της παραδώσουν ελεύθερη την κατοχή του σε 6 μήνες από σήμερα.
Από το πιο πάνω ποσό καλύπτει πέραν των προσωπικών της εξόδων, ασφάλειας υγείας των ανηλίκων τέκνων της το ποσό των €60 μηνιαίως. Επίσης πληρώνει το ποσό των €750 ως ενοίκιο του ακινήτου που διαμένει με τα ανήλικα τέκνα της αλλά και τα έξοδα ηλεκτρισμού, θέρμανσης, νερού και έξοδα συντήρηση ακινήτου και πληρωμές φόρων και άλλων συναφών εξόδων. Επισυνάπτει σχετικές αποδείξεις.
Τα ανήλικα τέκνα τους έχουν ανάγκη για καθημερινή διατροφή και συντήρηση και ο Καθ’ ου η Αίτηση παραλείπει να συνεισφέρει.
Τα έξοδα των ανήλικων όπως προκύπτουν από τους σχετικούς πίνακες που παραθέτει αναλυτικά η Αιτήτρια ανέρχονται σε €1600 μηνιαίως. Απαιτούνται €930 για τον χχχχχχχχχ και €675 για τη χχχχχ μηνιαίως.
Αυτά αφορούν στη σίτιση, ένδυση υπόδηση ιατρικά έξοδα, φάρμακα και εμβόλια, παιγνίδια, είδη καθαριότητας, ψυχαγωγία, φροντιστήρια Αγγλικών, Μαθηματικών, Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, και βοηθ. Γυμνασίου και μεταφορικά (€340) για τον χχχχχχχχχ, για ηλεκτρισμό (αναλογία παιδιού), βιβλία, γραφική ύλη, καθημερινά έξοδα για το σχολείο, κουρείο και μεταφορικά.
Για τη χχχχχ τα έξοδα για τη σίτιση, ένδυση υπόδηση ιατρικά έξοδα, φάρμακα και εμβόλια, παιγνίδια, είδη καθαριότητας, ψυχαγωγία, έξοδα ολοήμερου σχολείου και έξοδα ρυθμικής γυμναστικής, για ηλεκτρισμό και νερό (αναλογία του παιδιού), καθημερινά έξοδα στο σχολείου, κομμωτήριο, βιβλία, γραφική ύλη και μεταφορικά χρειάζονται €675 μηνιαίως.
Όπως ισχυρίζεται η Αιτήτρια, ο Καθ’ ου η Αίτηση της αναφέρει ότι δεν θα πληρώνει οτιδήποτε εκτός αν εξαναγκαστεί από το Δικαστήριο.
Ζητά ενόψει του κατεπείγοντος και της σοβαρότητας της υπόθεσης όπως εκδοθεί προσωρινό διάταγμα που να ρυθμίζει τη συνεισφορά του Καθ’ ου η Αίτηση στις ανάγκες των παιδιών τους.
Ο Καθ’ ου η Αίτηση αντέδρασε στο προσωρινό διάταγμα που εξέδωσε το Δικαστήριο, εγείροντας τους ακόλουθους λόγους ένστασης:
Ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση προσωρινού διατάγματος και μάλιστα στα πλαίσια μονομερούς αίτησης, ότι η Αιτήτρια απέκρυψε και δεν αποκάλυψε όλα τα γεγονότα στο Δικαστήριο και δεν προσήλθε με καθαρά χέρια, ότι παραθέτει στην ένορκη δήλωση της ψευδείς ισχυρισμούς αναφορικά με την οικονομική κατάσταση του Καθ’ ου η Αίτηση, τη δική της οικονομική κατάσταση, καθώς και για τα έξοδα των παιδιών, επίσης υποβάλλεται ότι η αίτηση καταχωρήθηκε με αδικαιολόγητη καθυστέρηση και δεν δικαιολογείται η εύρεση προσωρινού διατάγματος στο ύψος των €550 μηνιαίως.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η ένσταση εκτίθενται στην ένορκη δήλωση του Καθ’ ου η Αίτηση ημερομηνίας 18/1/2022.
Σ’ αυτή ισχυρίζεται ότι συνεισφέρει ποικιλοτρόπως στα έξοδα των ανηλίκων τέκνων τους στο βαθμό που του επιτρέπεται, παρά την έλλειψη επικοινωνίας με αυτά λόγω της άρνησης της Αιτήτριας η οποία και επηρεάζει τα ανήλικα ώστε να μην θέλουν να τον δουν.
Σ’ αυτήν αντικρούει τη θέση της Αιτήτριας για το ύψος των εισοδημάτων της, τα οποία μαζί με το ενοίκιο των €900 όπως αναφέρει η ίδια ανέρχονται σε €2500 και υποστηρίζει ότι αυτά ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες ευρώ. Επιπλέον έχει και άλλη περιουσία (ακίνητα, μετρητά και θυρίδα σε τράπεζα). Επίσης ο ίδιος είναι σε θέση να γνωρίζει ότι η Αιτήτρια διατηρεί δύο άλλους τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελληνική Τράπεζα. Παραθέτει τους αριθμούς τους επίσης έχει ένα λογαριασμό στην Astro Bank του οποίου παραθέτει επίσης τον αριθμό του. Είναι η θέση του ότι η Αιτήτρια συνεργάζεται και είναι υπεύθυνη σε τουλάχιστον 24 εταιρείες από τις οποίες έχει απολαβές, άγνωστο ποσό, επίσης ότι έχει καταθέσεις και αποταμιεύσεις αλλά και άλλα αντικείμενα σε τραπεζική θυρίδα. Παραθέτει δέσμη εγγράφων, από την οποία, όπως αναφέρει, φαίνεται αντίγραφο τραπεζικού λογαριασμού και φαίνονται καταθέσεις και έξοδα πληρωμής θυρίδας. Υποδεικνύει ακόμα ότι δεν φαίνονται αναλήψεις, πράγμα που κατά τη θέση του οδηγεί σε εύλογο συμπέρασμα ότι υπάρχουν αρκετά εισοδήματα για την κάλυψη των αναγκών της.
Όσον αφορά τη συζυγική κατοικία είναι η θέση του ότι η Αιτήτρια την εγκατέλειψε αδικαιολόγητα και αναφέρει ότι ο ίδιος θα διεκδικήσει τη συνεισφορά του. Περαιτέρω υποστηρίζει ότι η Αιτήτρια έχει μεταξύ άλλων, πλην του συζυγικού οίκου, ακίνητο-διαμέρισμα στη Λεμεσό, στο οποίο μπορεί να στεγάσει και να καλύψει τις ανάγκες στέγασης της ίδιας και των ανηλίκων τέκνων τους, ούτως ώστε να μην πληρώνει ενοίκιο. Το εν λόγω διαμέρισμα, όπως αναφέρει ο Καθ’ ου η Αίτηση, είναι ενοικιασμένο μέχρι το Δεκέμβριο του 2021 και λαμβάνει ενοίκιο €700 μηνιαίως. Το εν λόγω διαμέρισμα η ίδια ζήτησε από την ενοικιάστρια να το εγκαταλείψει. Περαιτέρω ενοικιάζει το σπίτι στο χχχχχ για €900 μηνιαίως και είναι η θέση του ότι θα μπορούσε να ζητήσει από τον ενοικιαστή να το εγκαταλείψει και να της το παραδώσει για σκοπούς ιδιοκατοίκησης, καθώς η συμφωνία λήγει το Δεκέμβριο του 2021. Όπως αναφέρει περαιτέρω, ήδη το διαμέρισμα από την 13/12/2021 είναι ελεύθερο κατοχής.
Ο ίδιος εργάζεται σε δικό του συνεργείο αυτοκινήτων με απολαβές ύψους €1500 μηνιαίως. Διεξάγει τις εργασίες του στο συζυγικό οίκο και το μηνιαίο ενοίκιο από την ενοικίαση του ακινήτου στο χχχχχ, όπως ισχυρίζεται κατατίθεται αποκλειστικά σε τραπεζικό λογαριασμό της ανήλικης θυγατέρας τους χχχχχ και προς όφελος της από 15/12/2021. Τα δε προηγούμενα ενοίκια από τον Απρίλιο του 2021, οπότε και μεταβίβασε ως πληρεξούσιος της μητέρας του το εν λόγω ακίνητο στην ανήλικη θυγατέρα τους χχχχχ συνολικού ύψους €6000 δηλαδή 5 μήνες από €1200 τα καρπώθηκε αποκλειστικά η Αιτήτρια και δεν τα απέδωσε προς όφελος της ανήλικης ή ακόμα δεν απέδωσε το ½ αυτών προς όφελος του.
Αντικρούοντας το ύψος των εξόδων των παιδιών ως η Αιτήτρια τα παρουσιάζει είναι η θέση του ότι για τον χχχχχχχχχ τα εύλογα έξοδα ανέρχονται στα €450 μηνιαίως ενώ για τη χχχχχ στα €210 μηνιαίως. Τα εύλογα έξοδα για τις ανάγκες των παιδιών τα αναλύει λεπτομερώς σε δικούς του πίνακες.
Αποδέχεται ότι τα ανήλικα «έχουν ανάγκη των αναγκαίων ειδών διατροφής» και προς τούτο δηλώνει έτοιμος να συμμετάσχει ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών τους και τα πολλαπλάσια, όπως ισχυρίζεται, εισοδήματα της Αιτήτριας και επαναλαμβάνει ότι θέλει να συμμετέχει στα πραγματικά έξοδα των παιδιών τα οποία όμως δεν ανέρχονται σε αυτά που ανέφερε η Αιτήτρια. Είναι ακόμα η θέση του ότι η Αιτήτρια δεν ήρθε στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια, καθώς δεν ότι δεν παρουσίασε τα πραγματικά έξοδα των παιδιών, για το ύψος των οποίων έχει προσωπική άποψη, εφόσον διέμεναν ως οικογένεια μέχρι τις 4/7/2021.
Θεωρεί ότι το προσωρινό διάταγμα εκδόθηκε λανθασμένα στα πλαίσια μονομερούς αίτησης, ότι η αίτηση υποβλήθηκε με αδικαιολόγητη καθυστέρηση από τη διάσταση ζητώντας αυτό να τροποποιηθεί στο ποσό των €350, ώστε ν’ αντικατοπτρίζει το πραγματικό ποσοστό της συνεισφοράς του, στα έξοδα των παιδιών του, σε συνάρτηση με τις εισοδήματα των διαδίκων και τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών τους.
Το προσωρινό διάταγμα οδηγήθηκε σε ακρόαση με την παρουσίαση από τους ευπαίδευτους δικηγόρους των διαδίκων, γραπτών αγορεύσεων.
Ο κύριος Αδάμου στην αγόρευση του υποστήριξε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης και διατήρησης του προσωρινού διατάγματος και κάλεσε το Δικαστήριο να το οριστικοποιήσει, υποστηρίζοντας περαιτέρω ότι δεν υπάρχει απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων για να οδηγηθεί το Δικαστήριο σε ακύρωση του διατάγματος, υποδεικνύοντας ότι ο ίδιος ο Καθ’ ου η Αίτηση αναγνωρίζει την υποχρέωση του να συνεισφέρει και αποδέχεται όπως συνεισφέρει με ένα ποσό των €350 μηνιαίως.
Ο κύριος Ματθαίου από την άλλη επικεντρώθηκε στο θέμα της απόκρυψής ουσιωδών στοιχείων από την Αιτήτρια, αναφορικά με τα εισοδήματα τους και τις ανάγκες των παιδιών, με αποτέλεσμα να επιτύχει την έκδοση του διατάγματος και ζήτησε από το Δικαστήριο να ακυρώσει το προσωρινό διάταγμα. Επίσης υπέδειξε ότι η Αιτήτρια δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης που είχε στους ώμους της, ότι οι ισχυρισμοί της αντικρούστηκαν, δεν αντεξέτασε τον Καθ’ ου η Αίτηση και δεν ζήτησε να καταχωρήσει συμπληρωματική ένορκη δήλωση, ως εκ τούτου οι ισχυρισμοί του θα πρέπει να γίνουν αποδεκτοί. Τέλος υπέβαλε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καταβάλλει το ποσό που εκδόθηκε και ότι δύναται να καταβάλλει το ποσό των €350.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧH
Προχωρώ στην εξέταση του αιτήματος για ρύθμιση της συνεισφοράς του πατέρα στην διατροφή των ανήλικων τέκνων του σε προσωρινή βάση.
Για να δικαιολογείται η έκδοση προσωρινού διατάγματος στη βάση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, ως έχει τροποποιηθεί, θα πρέπει να συνυπάρχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α. Ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,
β. ορατή πιθανότητα επιτυχίας του Ενάγοντος στην αγωγή, και
γ. ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο αν δεν εκδοθεί το διάταγμα.
Οι πιο πάνω προϋποθέσεις έχουν αναλυθεί σε έκταση στη νομολογία [βλ. Οδυσσέως v. Pieris Estates (1982) 1 Α.Α.Δ. 557, Κυτάλα κ.ά. v. Χρυσάνθου κ.α. (1996) 1 (Α) Α.Α.Δ. 253, Κ.Ο.Τ. v. Θεωρή (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 255, M. Ch. Mitsingas Tr. Ltd κ.ά. v. Timberland (1997) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1791, Parico Aluminium Designs Ltd. v. Muskita Aluminium Co. Ltd. κ. ά. (2002) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 2015 κ.α.]
Η πρώτη προϋπόθεση δεν εξυπακούει τίποτα περισσότερο από την αποκάλυψη συζητήσιμης υπόθεσης με βάση τις έγγραφες προτάσεις.
Όσον αφορά τη δεύτερη, είναι αρκετό για το Δικαστήριο να ικανοποιηθεί ότι υπάρχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Αυτή έχει ερμηνευθεί να σημαίνει κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα, αλλά και πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων.
Η τρίτη προϋπόθεση, όπως αναλύεται στην υπόθεση Οδυσσέως (ανωτέρω), σχετίζεται με το θέμα επάρκειας της θεραπείας υπό το φως των γεγονότων της κάθε υπόθεσης.
Αν η επιδίκαση αποζημιώσεων στο τελικό στάδιο είναι αρκετή για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του Αιτητή, τότε η έκδοση του παρεμπίπτοντος διατάγματος δεν είναι απαραίτητη.
Το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Όπως υποδεικνύεται στην Οδυσσέως (ανωτέρω) το Δικαστήριο, στο τελικό στάδιο, θα πρέπει να σταθμίσει κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα [βλ. Ιπποδρομιακή Αρχή v. Χ” Βασίλη (1989) 1 Α.Α.Δ. (Ε) 152].
Είναι δε καθιερωμένη αρχή ότι ο Αιτητής ο οποίος επιδιώκει μονομερώς ένα προσωρινό διάταγμα πρέπει να προσέρχεται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια. Πρέπει να προβαίνει σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων. Η σημασία της οποίας έχει αναλυθεί σε σειρά αποφάσεων. Το επιστέγασμα της απουσίας αποκάλυψης είναι η κατάργηση του διατάγματος. Το Δικαστήριο αν θεωρήσει ότι η μη αποκάλυψη ήταν ουσιώδης, μπορεί να ακυρώσει το προσωρινό διάταγμα που το ίδιο εξέδωσε αρνούμενο ν’ ακούσει περαιτέρω τον Αιτητή. Για να ακυρώσει, όμως, το διάταγμα θα πρέπει να τα γεγονότα που δεν αποκαλύφθηκαν να ήταν ουσιώδη. Επίσης, θα πρέπει να βρίσκονταν εντός της γνώσης του Αιτητή. [Βλ. Στυλιανού v. Στυλιανού (1992) 1 Α.Α.Δ. 583, Γρηγορίου κ. ά. v. Χριστοφόρου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248, Demstar Ltd. v. Zim Israel Navigation Co. Ltd. (1996) 1 (A) Α.Α.Δ. 597, Μ. & Ch. Mitsingas Tr. Ltd. κ.ά. ν. Timberland Co. (1997) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1791, Resola (Cyprus) Ltd. v. Χρίστου (1998) 1 (Β) Α.Α.Δ. 598, Σεβαστού ν. Σεβαστού, (2002) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1980].
Στις περιπτώσεις ακόμα μονομερών αιτήσεων πρέπει να καταδεικνύεται το επείγον του αιτήματος.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ
Προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω κατά πόσο πληρούνται οι πιο πάνω προϋποθέσεις του Νόμου, έχοντας πάντοτε κατά νου ότι το Δικαστήριο, σε αυτό το στάδιο, δεν ενεργεί ως Δικαστήριο ουσίας και θα πρέπει να αποφεύγει να προβαίνει σε διεξοδική αξιολόγηση της μαρτυρίας και εξαγωγή συμπερασμάτων επί των διαφιλονικούμενων θεμάτων [βλ. Jonitexo Ltd v. Adidas (1984 ) 1 C.L.R. 263]. Σε αυτό το ενδιάμεσο στάδιο, το πραγματικό υπόβαθρο της αίτησης πρέπει να διακριβώνεται μέσα από τις ένορκες δηλώσεις, τηρουμένης της δυνατότητας αντεξέτασης που προκύπτει από τη Διαταγή 39.
Προέχει όμως η εξέταση του κατεπείγοντος ως δικαιοδοτικού όρου, το οποίο και θα πρέπει να εξετάζεται κατά προτεραιότητα, αφού το Δικαστήριο ακούει μόνο την μια πλευρά, κατά παρέκκλιση της αρχής ότι πρέπει να ακούγονται και οι δύο πλευρές (Βλ. Αμβροσιάδου κ.ά. ν. Coward κ.ά. (2013) 1 (Α) ΑΑΔ 78).
Στην παρούσα περίπτωση το στοιχείο του κατεπείγοντος καταδείχθηκε εφόσον η ρύθμιση της συνεισφοράς του Καθ’ ου η Αίτηση ήταν απαραίτητη για τη διαβίωση και συντήρηση των παιδιών τους. Εξάλλου ο Καθ’ ου η Αίτηση αν και αναφέρει ότι συνεισέφερε ποικιλοτρόπως δεν εξειδικεύει πως και με ποιο ποσό. Τα εισοδήματα της Αιτήτριας δεν επαρκούσαν για να καλύψουν τα έξοδα των παιδιών την υποχρέωση για την κάλυψη των οποίων έχουν και οι δύο γονείς. Συνεπώς η ανάγκη για καθορισμό της συμβολής στη διατροφή των ανηλίκων τέκνων, αποτελούσε ζήτημα που έχρηζε άμεσης ρύθμισης. Ούτε και το γεγονός ότι η Αιτήτρια αποτάθηκε 4 μήνες μετά τη διάσταση αναιρεί το κατεπείγον αφού η ανάγκη για συνεισφορά ανέκυψε από τη στιγμή που η Αιτήτρια αδυνατούσε να καλύψει τα έξοδα των παιδιών.
Το θέμα της διατροφής ρυθμίζεται από τον περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων νόμο του 1990, Ν.216/1990, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 33 του Νόμου, οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν τα ανήλικα τέκνα τους, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Και όπως λέχθηκε στην απόφαση ΧΧΧ Δημοσθένους.v. ΧΧΧ Δημοσθένους Έφεση Αρ. 21/2019 ημ. 29/6/2020 «το άρθρο 33(1) καθορίζει ως απόλυτη την υποχρέωση διατροφής με μόνο μέτρο τις εισοδηματικές δυνάμεις των γονέων. Η υποχρέωση αυτή είναι διαρκής.» Συνεπώς, από τον ίδιο το νόμο και τη νομολογία, προκύπτει ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και η Αιτήτρια έχει ορατή πιθανότητα επιτυχία στην αίτηση της.
Ο Καθ’ ου η Αίτηση, σε όλη την έκταση της ένορκης του δήλωσης αναφέρει και επαναλαμβάνει ότι είναι έτοιμος και αποδέχεται ότι τα ανήλικα έχουν ανάγκες για διατροφή και προς τούτο δηλώνει έτοιμος να συμμετάσχει ανάλογα στις ανάγκες των παιδιών τους. Περαιτέρω ισχυρίζεται ότι συνεισφέρει ποικιλοτρόπως στα έξοδα των ανηλίκων τέκνων τους, στο βαθμό που του επιτρέπεται και αποδέχεται να καταβάλλει ποσό €350 μηνιαίως. Από τις πιο πάνω αναφορές του Καθ’ ου η Αίτηση καταδεικνύεται ότι και αυτός αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα του θέματος της διατροφής και αναγνωρίζει την υποχρέωση του απέναντι στα παιδιά του.
Συνεκτιμώντας επομένως τη μαρτυρία που παρουσιάστηκε στις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων και προσεγγίζοντας την με προσοχή και μόνο για να διακριβώσω αν ικανοποιούνται οι τρεις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την έκδοση προσωρινού διατάγματος και όχι για την εξαγωγή συμπερασμάτων που άπτονται της ουσίας της υπόθεσης, θεωρώ ότι ικανοποιούνται οι δύο πρώτες προϋποθέσεις που απαιτούνται για την έκδοση ενός προσωρινού διατάγματος. Υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και η Αιτήτρια έχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας.
Η διατροφή από τη φύση της, αποσκοπεί στην ικανοποίηση των άμεσων βιοτικών αναγκών των ανηλίκων. Χωρίς διατροφή είναι αδύνατη η συνέχιση της ζωής. Η συνεισφορά του κάθε γονέα λοιπόν είναι αναγκαία για να καλυφθούν τα τρέχοντα μηνιαία έξοδα που απαιτούνται για τον ανήλικο.
Και η τρίτη όμως προϋπόθεση συντρέχει, εφόσον οι ανάγκες της διατροφής δεν μπορούν να αποκατασταθούν μεταγενέστερα με την επιδίκαση οποιονδήποτε αποζημιώσεων. Ούτε μπορούν να αναμένουν μέχρι την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης. Πουθενά δεν προκύπτει οποιαδήποτε συνεισφορά του Καθ’ ου η Αίτηση στις ανάγκες των παιδιών του. Υπάρχει μόνο γενική αναφορά ότι συνεισέφερε ποικιλοτρόπως χωρίς να παρέχονται λεπτομέρειες για το ύψος και των μορφών της συνεισφοράς. Η αδυναμία κάλυψης των αναγκών ων παιδιών μόνο από τη μητέρα καθιστούσε την υπόθεση κατεπείγουσα.
Σε αυτό το στάδιο δεν προβαίνω σε λεπτομερή αξιολόγηση της μαρτυρίας, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με διάγνωση της ουσίας της διαφοράς. Φαίνεται εξάλλου από τις ένορκες δηλώσεις ότι υπάρχουν αρκετά διαφιλονικούμενα θέματα, ειδικότερα για τα εισοδήματα των διαδίκων και το ακριβές ύψος των αναγκών των ανήλικων. Κάποια περιορισμένη αξιολόγηση για τα έκδηλα υπερβολικά και τα πολύ χαμηλά κονδύλια εκ πρώτης όψεως θεωρώ όμως ότι είναι ενδεδειγμένη.
Η Αιτήτρια υπολογίζει τις ανάγκες των παιδιών τους στα €1600 μηνιαίως. Ο Καθ’ ου η Αίτηση προβάλλει ότι τα έξοδα ως παρουσιάζονται από την Αιτήτρια είναι υπερβολικά και ότι δεν ξεπερνούν τα €660, υπολογίζοντας ορισμένα κονδύλια σε ένα πολύ χαμηλό ποσό ή και καθόλου, αφού για ένδυση και υπόδηση δεν υπολογίζει κανένα ποσό γιατί κατά τη θέση του την οποία παραθέτει για κάθε παιδί «επί του παρόντος έχει τόσο πολλά που δεν χρειάζεται η αγορά καινούργιων για τα επόμενα 2 χρόνια πολλά εκ των οποίων έχουν αγοραστεί αλλά δεν έχουν φορεθεί και είμαι έτοιμος να εφοδιάσω την Αιτήτρια με πολλά από αυτά που έχουν αγοραστεί καινούργια και βρίσκονται στο συζυγικό οίκο και είναι αχρησιμοποίητα, πράγμα το οποίο έχω ήδη πράξει.» ξεχνώντας όμως ότι τα παιδιά είναι ηλικίας 14 και 10 χρονών και ότι τα μεγέθη των ρούχων και των παπουτσιών αλλάζουν, αλλά και ότι τα παιδιά χρειάζονται τουλάχιστον ορισμένα σχολικά ρούχα και παπούτσια κάθε χρονιά για το σχολείο τους, και εν πάση περιπτώσει το κονδύλι που αναφέρει η Αιτήτρια των €60 για το κάθε παιδί για ένδυση και υπόδηση δεν είναι υπερβολικό. Ακόμα αδιανόητη η θέση του ότι τα παιδιά δεν έχουν έξοδα για ψυχαγωγία γιατί «δεν υφίστατο τέτοιο έξοδο όπως δεν υφίστατο όταν διέμενε όλη η οικογένεια μαζί μέχρι την 4/7/2021, λόγω έλλειψης χρόνου. Επίσης κανένα ποσό δεν υπολογίζεται για παιγνίδια, καθώς όπως αναφέρει ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν υφίσταται τέτοιο έξοδο, όσον αφορά τον χχχχχχχχχ γιατί έχει ελεύθερο χρόνο μόνο την Κυριακή, όσο αφορά τη χχχχχ γιατί «δεν υφίσταται τέτοιο έξοδο καθότι η ανήλικη φοιτά σε ολοήμερο σχολείο και δύο φορές την εβδομάδα έχει μαθήματα χορού μέχρι τις 7.μμ.». Ας σημειωθεί ότι υπολογίζεται από την Αιτήτρια ένα κονδύλι των €20 για κάθε παιδί. Κανένα ποσό δεν υπολογίζεται επίσης για το τα κουρέματα των παιδιών γιατί κατά τη θέση του κάποια φίλη της Αιτήτριας κουρεύει δωρεάν τον χχχχχχχχχ, όσον αφορά τη χχχχχ (έξοδα για κομμωτήριο €15 το μήνα), όπως αναφέρει δεν υφίσταται τέτοιο έξοδο όπως τέτοιο έξοδο δεν υπήρξε ποτέ κατά το χρόνο που η οικογένεια ζούσε μαζί και δεν προσκομίζεται απόδειξη. Ως προς τα υπόλοιπα παρατηρώ μια τάση του Καθ’ ου η Αίτηση να περιορίσει στο ελάχιστο τα έξοδα των παιδιών, όπως €5 για κάθε παιδί για το μήνα για τα μεταφορικά του, €5 το μήνα για τα βιβλία του, κανένα ποσό ως αναλογία του παιδιού στο ηλεκτρικό ρεύμα και νερό γιατί δεν υπάρχει στο όνομα τους σχετικός λογαριασμός.
Ως προς την τελευταία θέση θα παραπέμψω στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου Α.Γ-Α.Τ. Έφ. Αρ.36/2018, ημερ. 7.5.2020, στην οποία αφού γίνεται αναφορά στις σχετικές διατάξεις του Νόμου, καταγράφονται και τα ακόλουθα:
«Η διατροφή, σύμφωνα με την έννοια που δίδει ο νόμος, δεν καλύπτει μόνο τη δαπάνη για την τροφή. Περιλαμβάνει κάθε αναγκαία βιοτική δαπάνη όπως τροφή, στέγη, ντύσιμο, φωτισμό, θέρμανση, ψυχαγωγία, νοσηλείες και φάρμακα, συγκοινωνία, επικοινωνία, έξοδα για γενική μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση. Ο νομοθέτης με την διατύπωση του Νόμου καθόρισε τόσο το πλάτος της διατροφής όσο και το επίπεδο της πάντοτε μέσα στα μέτρα του δυνατού (βλ. Κουμάντου Παραδόσεις Οικογενειακού Δικαίου, 2ος Τόμος σελ. 44 κ.ε) Το μέτρο με το οποίο θα καθοριστεί η διατροφή δεν μπορεί να αποτιμάται με απόλυτους αριθμούς, ούτε αναμένεται η απόδειξη των κονδυλίων με περισσή αυστηρότητα, ενώ η κοινή λογική και η πείρα της ζωής είναι παράγοντες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες των συγκεκριμένων ενώπιον του Δικαστηρίου ατόμου (βλ. Μαρκουλίδης ν. Μαρκουλίδη κ.α. (1998) 1 Α.Α.Δ. 1386 και Παναγιώτου ν. Σφικτού (2001) 1 Α.Α.Δ. 625) όπως λέχθηκε στην Χαραλάμπους ν. Χαραλάμπους (2010) 1 Α.Α.Δ. 951».
Ως προς τα κονδύλια, τα οποία η Αιτήτρια περιλαμβάνει στα μηνιαία έξοδα της, €35 αναλογία του χχχχχχχχχ στο ρεύμα και νερό και €30 για τη χχχχχ, θεωρώ ότι είναι δίκαιο να υπολογιστεί κάποιο ποσό ως μέρος των εξόδων των ανηλίκων εφόσον στην οικία στις οποίες παρέχονται οι υπηρεσίες αυτές διαμένει η Αιτήτρια και τα παιδιά της. Θεωρώντας περαιτέρω ότι αν ήταν μόνη της θα κατέβαλλε μικρότερο ποσό. Και ότι τυγχάνει εφαρμογής η υπόθεση Λ.Λ .v. Σ Έφεση αρ. 37/2015, στην οποία το Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο εξετάζοντας παρόμοια ένσταση αποφάσισε ότι «η συμπερίληψη των δύο επιδίκων κονδυλίων στη διατροφή του ανηλίκου» ορθά έγινε Υποδεικνύοντας τα ακόλουθα σε σχέση με την ερμηνεία της υπόθεσης Παπαντωνίου (2011) 1 Α.Α.Δ. 1875.
« Έχουμε εξετάσει την πρωτόδικη απόφαση υπό το πρίσμα της εκατέρωθεν επιχειρηματολογίας και καταλήξαμε ότι το παράπονο του εφεσείοντα για τη συμπερίληψη των δύο επιδίκων κονδυλίων στη διατροφή του ανηλίκου δεν ευσταθεί. Σύμφωνα με το άρθρο 37(2) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 (Ν.216/90 όπως τροποποιήθηκε) η διατροφή περιλαμβάνει όλα τα αναγκαία για τη συντήρηση και ευημερία του δικαιούχου και δεν μπορεί παρά στα «αναγκαία» να εμπίπτει και η στέγαση του. Το πρόβλημα που εγείρεται στην παρούσα εντοπίζεται στη θέση του ευπαιδεύτου πρωτόδικου Δικαστή ότι δεν θα «ακολουθήσει το λόγο της Παπαντωνίου», αντιλαμβανόμενος προφανώς ότι η εν λόγω αυθεντία εισήγαγε (γενική) νομική αρχή ότι «η καταβολή ενοικίου από τον γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο δεν αποτελεί μέρος της διατροφής». Προσεκτική όμως μελέτη της υπό αναφορά απόφασης αποκαλύπτει ότι δεν καθιερώνει τέτοια αρχή. Και αυτό εφόσον αναγνωρίζει ότι «το ενοίκιο ως καταναλωτικό έξοδο» είναι δυνατό να συνυπολογιστεί στη διατροφή στην περίπτωση που « θα βαρυνόταν ο έχων τη φύλαξη του ανηλίκου, πρόσθετα από αυτό της ανάγκης στέγασης του ιδίου.». Δηλαδή - όπως το αντιλαμβανόμαστε - το ενοίκιο που καταβάλλει ο έχων τη φύλαξη του ανηλίκου γονέας δεν αποτελεί μέρος της διατροφής, μόνο στην περίπτωση που αυτός δεν επιβαρύνεται επιπρόσθετα των εξόδων της δικής του στέγασης και με έξοδα στέγασης του ανηλίκου. Η παρούσα όμως περίπτωση δεν είναι τέτοια. Οι ανάγκες στέγασης της εφεσίβλητης θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν με ενοικίαση μικρότερου διαμερίσματος…»
Ας σημειωθεί περαιτέρω ότι η Αιτήτρια δεν περιέλαβε στον πίνακα με τα έξοδα των παιδιών αναλογία εις το ενοίκιο.
Ας σημειωθεί ακόμα ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση αποδέχεται ένα ποσό €255 για τα φροντιστήρια του χχχχχχχχχ, αντί €340 που αναφέρει η Αιτήτρια, υπολογίζοντας το ποσό για τα φροντιστήρια για 9 μήνες, εξαιρώντας τους καλοκαιρινούς μήνες, επίσης δεν αποδέχεται το ποσό των €90 για μαθήματα ρυθμικής γυμναστικής μηνιαίως, γιατί όπως αναφέρει η απόδειξη που επισυνάπτει η Αιτήτρια δεν αναφέρει από που προέρχεται, αλλά και δεν αποτελεί νόμιμη απόδειξη. Στην εν λόγω απόδειξη τεκμήριο 7 αναφέρεται ότι λήφθηκε το ποσό των €90 από τη χχχχχ Φ., για τον Οκτώβριο του 2021 στις 7/10/2021 και δεν είναι ώρα για εξαγωγή τελικών ευρημάτων ούτε για αξιολόγηση των αντικρουόμενων ισχυρισμών ούτε για την αξιολόγηση της νομιμότητας της απόδειξης. Ας σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Καθ’ ου η Αίτηση αναφέρει στην ένορκη δήλωση του, ότι η χχχχχ δύο φορές την εβδομάδα έχει μαθήματα χορού μέχρις τις 7.μ.μ.
Όπως έχει λεχθεί στην Χαραλάμπους ν. Χαράλαμπος (2010)1(Β) Α.Α.Δ. 951, Irina Παπαντωνίου ν. Χρ. Παπαντωνίου(2011) 1 Α.Α.Δ. 1875 το μέτρο με το οποίο θα καθοριστεί η διατροφή δεν επιδέχεται αποτιμήσεις με απόλυτους αριθμούς, ούτε αναμένεται η απόδειξη κονδυλίων με ιδιαίτερη αυστηρότητα. Αντίθετα, η κοινή λογική και εμπειρία προσφέρει τη βάση για τέτοιο καθορισμό. Ούτε το Δικαστήριο προχωρά σε τελικά ευρήματα αναφορικά με το ακριβές ύψος των αναγκών των παιδιών. Στην προκείμενη περίπτωση το Δικαστήριο για να καταλήξει σε αυτό το στάδιο στο ποσό της συνεισφοράς του πατέρα, στάθμισε το εύλογο των κονδυλίων, εξασκώντας περαιτέρω τη δική του κρίση και την κοινή λογική και πείρα της ζωής για τον προσδιορισμό των αναγκών του ανήλικου, καθόρισε τη συνεισφορά του Καθ’ ου η Αίτηση με βάση εύλογα ποσά εξόδων των παιδιών, όχι τα αξιούμενα από την Αιτήτρια ποσά. Και η Αιτήτρια με τη μονομερή της αίτηση αξίωνε ποσό €900 ως προσωρινή διατροφή. Το Δικαστήριο όμως καθόρισε τη συνεισφορά του Καθ’ ου η Αίτηση στη διατροφή των ανηλίκων παιδιών τους στο ποσό των €550 και για τα δύο παιδιά και όχι στο ύψος του ποσού που ζητούσε η Αιτήτρια, [Bλ. Ορφέας Παναγιώτου v. Χρυστάλλα Σφικτού (2001) 1 Α.Α.Δ.625, Μαρκουλίδης v. Μαρκουλίδης (1998) 1 Α.Α.Δ. 625 και Δημητρίου V. Περδίου (2005) 1 Α.Α.Δ. 1418], θεωρώντας το ποσό των €1600 ως ποσό που απαιτείται σύμφωνα με την Αιτήτρια, για τις ανάγκες των παιδιών εκ πρώτης όψεως υπερβολικό.
Όσον αφορά τη θέση του Καθ’ ου η Αίτηση ότι η Αιτήτρια δεν αποκάλυψε τα δικά της εισοδήματα, το Εφετείο στην πρόσφατη απόφαση ΧΧΧ Δημοσθένους.v. ΧΧΧ Δημοσθένους (ανωτέρω) τόνισε τα ακόλουθα σε σχέση με το θέμα αποκάλυψης των εισοδημάτων εκάστου διαδίκου σε συνάρτηση με την υποχρέωση των γονέων να συνεισφέρουν στις ανάγκες των παιδιών τους:
«Η μη αποκάλυψη των αληθών εισοδημάτων εκάστου δεν εξουδετερώνει την ανάγκη διατροφής από τον έτερο των συζύγων διότι το άρθρο 33(1) καθορίζει ως απόλυτη την υποχρέωση διατροφής με μόνο μέτρο τις εισοδηματικές δυνάμεις των γονέων. Η υποχρέωση αυτή είναι διαρκής…………»
Υπάρχουν διαφορετικές θέσεις ως προς τα εισοδήματα του καθενός και δεν είναι του παρόντος ο επακριβής προσδιορισμός των εισοδημάτων των διαδίκων, κάτι που θα γίνει όταν το Δικαστήριο θα έχει ολοκληρωμένη τη μαρτυρία των διαδίκων και θα μπορεί να προχωρήσει σε αξιολόγηση της αξιοπιστίας τους. Σημασία έχει ότι και οι δύο διάδικοι έχουν εισοδηματική ικανότητα. Τόσο εισοδήματα από την εργασία τους όσο και από ενοίκια που εισπράττουν. Ας σημειωθεί ότι υπάρχουν διαφορετικές θέσεις αναφορικά με το ποιος καρπούται και εισπράττει το ενοίκιο των €1200 από την ενοικίαση ακινήτου στο χχχχχ. Περαιτέρω ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν πληρώνει ενοίκιο, η δε Αιτήτρια η ίδια αναφέρει ότι θα αδειάσει το διαμέρισμα και δεν θα πληρώνει ενοίκιο.
Οι διαφορετικές θέσεις αναφορικά με τα εισοδήματα τους και τις ανάγκες των παιδιών δεν μπορούν να θεωρηθούν ως απόκρυψη, ώστε να οδηγήσουν το Δικαστήριο σε ακύρωση του προσωρινού διατάγματος. Ούτε η διαφορετική θέση ως προς τις ανάγκες των παιδιών σε αυτό το στάδιο εξυπακούει άνευ ετέρου και την αποδοχή της θέσης του Καθ’ ου η Αίτηση, καθώς το Δικαστήριο δεν προβαίνει σε αυτό στο στάδιο σε ακριβή ευρήματα επί των αναγκών των παιδιών.
Στην υπόθεση Αποστόλου ν. Ιωάννου (2012) 1Α ΑΑΔ 604 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σε σχέση με τα όσα ισχύουν σε ενδιάμεσες διαδικασίες, όπως εν προκειμένω:
«Εκείνο το οποίο πρέπει ξανά εδώ να υπενθυμισθεί είναι η πραγματική φύση της υπό εξέταση ενδιάμεσης διαδικασίας. Με αυτή δεν κρίνονται τελικά και ουσιαστικά δικαιώματα των διαδίκων έτσι με αυστηρούς κανόνες απόδειξης να αξιολογηθεί η εκατέρωθεν προσκομισθείσα μαρτυρία, να εξαχθούν τελικά ευρήματα και να κατανεμηθούν δικαιώματα και υποχρεώσεις.»
Λαμβάνοντας συνεπώς υπόψη μου τις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων, καταλήγω ότι θα πρέπει να συνεχίσει το προσωρινό διάταγμα διατροφής στο ποσό των €550 μηνιαίως, ποσό που θεωρώ εύλογο υπό τις παρούσες περιστάσεις και τις σημερινές ανάγκες των παιδιών και τις οικονομικές δυνατότητες του Καθ’ ου η Αίτηση.
Καταλήγω, λοιπόν, με βάση τα πιο πάνω, ότι θα πρέπει να συνεχίσει το διάταγμα διατροφής, κρίνοντας ότι δίκαιο και πρόσφορο να οριστικοποιηθεί .
Συνακόλουθα το προσωρινό διάταγμα καθίσταται απόλυτο και θα ισχύει μέχρι την εκδίκαση της εναρκτήριας αίτησης ή μέχρι νεωτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο και να καταβληθούν στο τέλος της διαδικασίας.
Υπ………………………………………………..
Κ. Χ” Αθανασίου – Σιαμτάνη, Δικ.Οικ.Δικ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ