ECLI:CY:ODPAF:2014:10
ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. Γ. Αντωνιάδη, Δ.
Αρ. Αίτησης: 87/2014
Μεταξύ:
Γεώργιος Χρίστου Μιχαήλ από την Χούλου
Αιτητής
Και
Περικτιόνη Δημητρίου Παναγιώτου από την Γεροσκήπου
Καθ΄ ης η Αίτηση
----------------------------
Προσωρινό Διάταγμα (Θεραπεία 3), ημερομηνίας 11.06.2014
Ημερομηνία: 28.11.2014
Εμφανίσεις
Για τον Αιτητή : κ. Ανδρέας Πολυδώρου
Για την Καθ΄ ης η Αίτηση: κ. Βαλάντω Ιωάννου για Μιχάλης Βασιλειάδης
ΔΕΠΕ
Διάδικοι απόντες
----------------------------
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
(Ex-Tempore)
Ο Αιτητής μετά από αίτημα με μονομερή αίτηση ημερομηνίας 06.06.14, πέτυχε την έκδοση Προσωρινού Διατάγματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου, με το οποίο του επέτρεψε το Δικαστήριο να υπογράψει από μόνος του, χωρίς την υπογραφή της Καθ΄ ης η Αίτηση, το έντυπο υποβολής αίτησης για μεταγραφή μαθητών μέσης εκπαίδευσης και/ή οποιοδήποτε έγγραφο απαιτείτο από τις αρμόδιες αρχές για τη μεταγραφή των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, Χρίστου και Δημήτρη Μιχαήλ, από το Γυμνάσιο Γεροσκήπου στο Γυμνάσιο Πολεμίου της επαρχίας Πάφου.
Το Προσωρινό Διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο στις 20.06.14. Η Καθ΄ ης η Αίτηση εμφανίστηκε με τον δικηγόρο της και ζήτησε χρόνο να καταχωρήσει την ένστασή της, με αποτέλεσμα να περάσει ολόκληρη η καλοκαιρινή περίοδος και η Καθ΄ ης η Αίτηση να καταχωρήσει την ένστασή της στις 07.10.14.
Στους λόγους που επικαλείται ο Αιτητής για την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος είναι ότι τις 16.03.14 έφυγε από τη συζυγική εστία μαζί με τον ανήλικο γιο του Χρίστο, ηλικίας 14 χρόνων, και έκτοτε διαμένει μαζί με τους γονείς του στο χωριό Χούλου , σε ιδιόκτητη κατοικία. Κατά ή περί τις 11.04.14 – η Καθ΄ ης η Αίτηση αμφισβητεί την ημερομηνία αυτή και ισχυρίζεται ότι είναι τις 14.04.14 – πήγε και έκτοτε διαμένει μαζί του και ο δεύτερος ανήλικος γιος των διαδίκων Δημήτρης, ηλικίας 12 χρόνων. Έκτοτε οι ανήλικοι διαμένουν μαζί του στο χωριό Χούλου.
Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι το Γυμνάσιο Πολεμίου, που βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα από το χωριό Χούλου, είναι το καταλληλότερο, υπό τις περιστάσεις, για να φοιτούν τα ανήλικα τέκνα του για τη νέα σχολική περίοδο και ότι υπάρχει λεωφορείο καθημερινά που μεταφέρει τους μαθητές από το χωριό Χούλου στο Γυμνάσιο Πολεμίου.
Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι παρουσίασε στην Καθ΄ ης η Αίτηση το Έντυπο Υποβολής Αίτησης για Μεταγραφή Μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης, ούτως ώστε να μπορούν έγκαιρα να μεταγραφούν οι ανήλικοι και ότι η Καθ΄ ης η Αίτηση για λόγους εκδικητικούς αρνήθηκε να το υπογράψει.
Ισχυρίστηκε ακόμα ο Αιτητής ότι οι μεταγραφές έπρεπε να γίνουν έγκαιρα για να μπορούν τα σχολεία να προγραμματιστούν και για να μην κλείσει ο αριθμός μαθητών τους οποίους δέχονται τα γυμνάσια και να μην χάσει την ευκαιρία να εγγράψει τους ανήλικους στο Γυμνάσιο Πολεμίου για την νέα σχολική χρονιά.
Ισχυρίστηκε, περαιτέρω, ο Αιτητής ότι ήταν ταλαιπωρία, εφόσον τα παιδιά του διαμένουν μαζί του στο χωριό Χούλου, να μεταβαίνουν κάθε μέρα στο Γυμνάσιο Γεροσκήπου.
Αντίθετη ήταν η άποψη της Καθ΄ ης η Αίτηση, η οποία αντέδρασε με ένστασή της, η οποία, όπως προανάφερα, καταχωρίστηκε στις 07.10.14.
Θα συμφωνήσω με τον δικηγόρο του Αιτητή που επεσήμανε στην αγόρευσή του ότι υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση στην καταχώρηση της ένστασης της Καθ΄ ης η Αίτηση, η οποία θα μπορούσε να καταχωριστεί εντός
του μηνός Ιουνίου, να κριθεί από το Δικαστήριο είτε πριν τη λήξη του δικαστικού έτους αρχές Ιουλίου, είτε κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, ούτως ώστε να δοθεί η λύση στο κατά πόσο θα οριστικοποιείτο ή όχι το Προσωρινό Διάταγμα.
H Καθ΄ ης η Αίτηση καταχώρισε την ένστασή της τις 07.10.14 που είναι καθυστερημένη και ήδη τα παιδιά έπρεπε να έχουν πάει σε σχολείο, τα οποία σχολεία αρχίζουν μαθήματα περίπου στις 10 Σεπτεμβρίου, κάθε χρόνο.
Η σχετική νομοθεσία, Νόμος 216 του 1990, στο άρθρο 7, κάτω από την επικεφαλίδα «Διαφωνία των γονέων», αναφέρει:
“Αν οι γονείς διαφωνούν κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας και το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, αποφασίζει το Δικαστήριο, έπειτα από αίτηση οποιουδήποτε από τους γονείς.”
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αιτήθηκε ο Αιτητής το διάταγμα για μεταγραφή της ανήλικης.
Το άρθρο 32, ανωτέρω, ορίζει τα ακόλουθα:
“(1) Τηρουμένου οιουδήποτε διαδικαστικού κανονισμού έκαστον Δικαστήριον, εν τη ασκήσει της πολιτικής αυτού δικαιοδοσίας, δύναται να εκδίδη απαγορευτικόν διάταγμα (παρεμπίπτον, διηνεκές, ή προστακτικόν), ή να διορίζη παραλήπτην εις πάσας τας περιπτώσεις εις ας το Δικαστήριον κρίνει τούτο δίκαιον ή πρόσφορον καίτοι δεν αξιούνται ή χορηγούνται ομού μετ΄ αυτού αποζημιώσεις ή άλλη θεραπεία:
Νοείται ότι παρεμπίπτον απαγορευτικό διάταγμα δεν θα εκδίδεται εκτός εάν το Δικαστήριο ικανοποιηθή ότι υπάρχει σοβαρόν ζήτημα προς εκδίκασιν κατά την επ΄ ακροατηρίου διαδικασίαν, ότι υπάρχει πιθανότης ότι ο ενάγων δικαιούται εις θεραπείαν, και ότι, εκτός εάν εκδοθεί παρεμπίπτον απαγορευτικόν διάταγμα θα είναι δύσκολον ή αδύνατον να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη εις μεταγενέστερον στάδιον.”
Το άρθρο 9 του Κεφ. 6 δίδει την εξουσία στο Δικαστήριο να εκδίδει προσωρινά διατάγματα χωρίς να ακούει την άλλη πλευρά όταν η υπόθεση είναι επείγουσας φύσεως (upon proof of urgency or other peculiar circumstances).
Οι προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει απαραίτητα να συνυπάρχουν για να δικαιολογείται η έκδοση διατάγματος δυνάμει του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου είναι:
(α) Η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος για εκδίκαση.
(β) Η ύπαρξη πιθανότητας ότι ο ενάγοντας δικαιούται σε θεραπεία ή ότι έχει ορατή πιθανότητα επιτυχίας και
(γ) Ότι θα ήταν δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε κατοπινό στάδιο, εκτός εάν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
Σχετικά με τις προϋποθέσεις αυτές, ενδεικτικά μπορεί να γίνει αναφορά στις ακόλουθες υποθέσεις: Odysseos v. Pieris Estates (1982) 1 Α.Α.Δ. 557, Acropol Shipping Co. Ltd v. Rossis (1976) 1 A.A.Δ. 38, Κωνσταντινίδης v. Μακρυγιώρου και άλλου (1978) 1 Α.Α.Δ. 585, M. & M. Transport v. Εταιρείας Αστικών Λεωφορείων (1981) 1 Α.Α.Δ. 608, Hadjikyriakos Co. Ltd v. United Biscuits (U.K.) Ltd (1979) 1 C.L.R. 689, Jonitexo Ltd. v. Adidas (1984) 1 C.L.R. 263, National Bank of Greece v. Moticia (1978) 1 C.L.R. 303, ΚΟΤ v. Θεωρή (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 255, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου v. X” Βασίλη (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 152.
Πέραν των πιο πάνω αρχών, όπως έχει υποδειχθεί στην υπόθεση Odysseos (πιο πάνω), το Δικαστήριο στο τελικό στάδιο πρέπει πρόσθετα να σταθμίσει και το κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο να εκδώσει τέτοιο διάταγμα [Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου v. Πασχάλη Χ” Bασίλη (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 152].
Η έννοια της «πιθανότητας» επιτυχίας κατά την Odysseos (πιο πάνω), σελ. 569, περικλείει κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα, αλλά και κάτι πολύ λιγότερο από το «ισοζύγιο των πιθανοτήτων» που είναι το μέτρο για την απόδειξη στις αστικές υποθέσεις.
Θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η προσέγγιση του Δικαστηρίου σε θέματα προσωρινών διαταγμάτων θα πρέπει να γίνεται με αποκλειστικό οδηγό τη νομολογιακά καθιερωμένη αρχή σύμφωνα με την οποία στο στάδιο εξέτασης της αίτησης για έκδοση του προσωρινού διατάγματος με βάση τις διατάξεις του άρθρου 9 του Κεφ. 6 και του άρθρου 32 του Ν. 14/60, το Δικαστήριο δεν εξετάζει την ουσία της αγωγής αλλά ούτε και είναι επιθυμητό να προσπαθήσει να αποφασίσει με βάση τη μαρτυρία που έχει ενώπιόν του τα διαφιλονικούμενα θέματα, πάνω στα οποία τελικά θα κριθεί η όλη απαίτηση του ενάγοντα. Αντικείμενο της εξέτασης σε τέτοιες αιτήσεις είναι το κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις για την έκδοση και/ή συνέχιση της ισχύος του προσωρινού διατάγματος.
Όπως έχει τονίσει το Ανώτατο Δικαστήριο στην Louis Vuitton v. Δερμοσάκ Λτδ και άλλης (1992) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 148, σελ. 1465 - 1466:
“… η παροχή ενδιάμεσης θεραπείας δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέτρο συνυφασμένο με την πιθανότητα εξασφάλισης ανάλογης θεραπείας κατά τη δίκη. Η δίκη είναι η καθιερωμένη διαδικασία με τον καθορισμό της διακήρυξης των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των διαδίκων. Το κύριο έρεισμα για την παρούσα προσωρινή θεραπεία είναι η αντικειμενική αδυναμία της άμεσης διεξαγωγής της δίκης.”
Bλέπε επίσης, Κατσουρίδη v. Κατσουρίδη, Έφεση αρ. 52 του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου, ημερομηνίας 21/4/1997, (1997) 1 Α.Α.Δ. σελ. 415.
Το Δικαστήριο εξετάζει την ενώπιόν του μαρτυρία με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο δικαιολογείται η έκδοση του προσωρινού διατάγματος και οποιαδήποτε εξέταση της ενώπιόν του μαρτυρίας με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων, τα οποία ενδεχομένως να προκαταβάλουν τα τελικά συμπεράσματα ή να τα παραβλάψουν, πρέπει να αποφεύγεται. Αυτό δε, γιατί το αρμόδιο Δικαστήριο για εξαγωγή τέτοιων συμπερασμάτων είναι το Δικαστήριο ενώπιον του οποίου θα εκδικαστεί η κυρίως υπόθεση [Jonitexo Ltd. V. Addidas (ανωτέρω)].
Το Δικαστήριο θα εξετάσει τώρα κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Νόμου 14/60.
Υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση;
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ήρθε ο Αιτητής στο Δικαστήριο να ζητήσει θεραπεία μονομερώς, οδηγούν το Δικαστήριο να κρίνει ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση. Πρόκειται για τον ανήλικο Χρίστο, 14 χρόνων και τον ανήλικο Δημήτρη, 12 χρόνων, οι οποίοι διαμένουν με τον πατέρα τους στο Χωριό Χούλου, έστω και προσωρινά, μέχρι να αποφασιστεί στην κύρια αίτηση πού θα διαμένουν και με ποιο γονέα. Οι ανήλικοι φοιτούν στο Γυμνάσιο Πολεμίου. Είναι παραδεκτό ότι το χωριό Χούλου από το Γυμνάσιο Πολεμίου απέχει μερικά χιλιόμετρα, δηλαδή οι ανήλικοι κάθε ημέρα πηγαινοέρχονται από το χωριό Χούλου στο Γυμνάσιο Πολεμίου με το λεωφορείο. Οι γονείς ευρίσκονται σε διάσταση. Η μητέρα μένει στη Γεροσκήπου, ο πατέρας στο χωριό Χούλου μαζί με τους ανήλικους. Ο πατέρας ανάφερε ότι υπάρχει λεωφορείο το οποίο μεταφέρει καθημερινά τους ανήλικους στο σχολείο τους. ΄Αρα, υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση. Πρέπει να αποφασιστεί σε ποιο σχολείο πρέπει να πηγαίνουν τα παιδιά, εφόσον ετέθη τέτοιο αίτημα ενώπιον του Δικαστηρίου.
Υπήρχε ορατή πιθανότητα να εδικαιούτο ο Αιτητής σε θεραπεία στην παρούσα αίτηση;
Δηλαδή, υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει διαταγή του Δικαστηρίου να μεταγραφούν οι ανήλικοι από την Γεροσκήπου στο Πολέμι; Υπάρχει και αυτή η
πιθανότητα, άρα, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα της θεραπείας που ζητά ο Αιτητής με βάση τον σχετικό Νόμο και την Νομολογία.
Θα ήταν δύσκολο ν΄ απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο;
Το τρίτο είναι το πιο βασικό ερώτημα, κατά πόσο θα ήταν δύσκολο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο χωρίς την έκδοση του Προσωρινού Διατάγματος. Δηλαδή, δεν μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο; Δηλαδή, σε μεταγενέστερο στάδιο που θα αποφασιστεί στην κυρίως αίτηση σε ποιο σχολείο θα πηγαίνουν οι ανήλικοι, δεν μπορεί να απονεμηθεί δικαιοσύνη όταν θα ολοκληρωθεί η κυρίως υπόθεση; Είναι αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σ΄ εκείνο το στάδιο και να διαφανεί με ποιο θα διαμένουν οι ανήλικοι όταν ακουστεί η κυρίως υπόθεση, με όλους τους ειδικούς που θα βοηθήσουν την υπόθεση, όπως τις κοινωνικούς λειτουργούς;
Σίγουρα θα ήταν δύσκολο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, εκτός αν εκδιδόταν το Προσωρινό Διάταγμα ημερομηνίας 11/06/14, καθότι οι ανήλικοι έπρεπε να εγγραφούν και/ή μεταγραφούν πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2014 - 2015 και να αρχίσουν να φοιτούν στο νέο τους σχολείο στις 10 Σεπτεμβρίου 2014. Αυτό, όμως, ήταν αδύνατο αφού εύρισκαν
τη σθεναρή αντίσταση της Καθ΄ ης η Αίτηση, η οποία εσκεμμένα καθυστέρησε να καταχωρίσει την ένστασή της, την οποία και τελικά καταχώρισε στις 07/10/2014, μετά την έναρξη των σχολικών μαθημάτων.
Είναι ταπεινή εκτίμηση του Δικαστηρίου ότι και οι δυο δικηγόροι ανάλωσαν το μεγαλύτερο μέρος των αγορεύσεών τους σε θέματα που αφορούσαν την ουσία της υπόθεσης και όχι την έκδοση του παρεμπίπτοντος διατάγματος, και συγκεκριμένα, της μεταγραφής της ανήλικων Χρίστου και Δημήτρη.
Είναι εύρημα του Δικαστηρίου ότι πληρούνται και οι τρεις προϋποθέσεις που τάσσει ο Νόμος 14/60, άρθρο 32. Το Δικαστήριο είναι ικανοποιημένο από τους ισχυρισμούς του Αιτητή για τον τρόπο που μεταφέρονται καθημερινά οι ανήλικοι από τη Χούλου στο σχολείο τους, το Γυμνάσιο Πολεμίου.
Το Δικαστήριο είναι ικανοποιημένο ότι ο Αιτητής δεν έχει αποκρύψει γεγονότα αναφορικά με τη μεταγραφή των δύο ανήλικων παιδιών τους από το Γυμνάσιο Γεροσκήπου στο Γυμνάσιο Πολεμίου. Ο Αιτητής παρουσίασε, σύμφωνα με τη δική του μαρτυρία, το έντυπο υποβολής αίτησης για μεταγραφή μαθητών μέσης εκπαίδευσης στην Καθ΄ ης η Αίτηση, η οποία το απέρριψε για δικούς της λόγους.
Το Δικαστήριο κρίνει, υπό τις περιστάσεις, ότι είναι ορθό για την πιο σωστή ψυχική ηρεμία και ισορροπία των ανηλίκων τόσο για την εκπαίδευσή τους, όσο και για τη δημιουργία φιλικού περιβάλλοντος αναφορικά με το
σχολείο που φοιτούν σήμερα, ότι εφόσον με βάση το Προσωρινό Διάταγμα ημερομηνίας 11.06.14 τα παιδιά έχουν ήδη μεταγραφεί στο Γυμνάσιο Πολεμίου και άρχισαν ήδη να φοιτούν σε αυτό από τις 10.09.2014, να παραμείνουν να φοιτούν στο Γυμνάσιο Πολεμίου μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι τελικής εκδίκασης της κυρίως αίτησης.
Υπό τις περιστάσεις, το Δικαστήριο και με όλα τα δεδομένα που έχει ενώπιόν του, και με βάση τη συμφυή εξουσία του Οικογενειακού Δικαστηρίου να ενεργεί ως parens patriae προκειμένου να προστατεύσει τους ανήλικους, οριστικοποιεί το Προσωρινό Διάταγμα ημερομηνίας 11.06.14, αναφορικά με τη μεταγραφή των ανήλικων από το Γυμνάσιο Γεροσκήπου στο Γυμνάσιο Πολεμίου μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου και/ή μέχρι τελικής εκδίκασης της κυρίως αίτησης.
Το Δικαστήριο, ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια αναφορικά με τα έξοδα της διαδικασίας, και ενόψει του αποτελέσματος, κρίνει ότι είναι ορθό και
δίκαιο, υπό τις περιστάσεις, όπως τα έξοδα της παρούσας αίτησης ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της εναρκτήριας αίτησης.
(Υπ.) ……………………………………….
Γ. Γ. Αντωνιάδης, Δ.
Πιστό αντίγραφο,
Πρωτοκολλητής
./ΓΑΚ