ECLI:CY:AD:2023:A208

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε85/2015)

(σχ. με Ε86/2015)

 

14 Ιουνίου 2023

 

[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/στές]

 

 

          ΝΕΣΤΟΡΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ,

 

Εφεσείοντα/Εναγόμενου,

 

ν.

 

1.   ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΕΒΑΣΤΟΣ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥ,

2.   ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΕΒΑΣΤΟΣ,

 

Εφεσιβλήτων/Εναγόντων.

 

 

Όπως τροποποιήθηκε δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου ημερ. 30.9.2019.

 

 

 

ΝΕΣΤΟΡΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ,

 

Εφεσείοντα/Εναγόμενου,

 

ν.

 

1.   ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥ,

2.   ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΕΒΑΣΤΟΥ,

 

Εφεσιβλήτων/Εναγόντων.

 

 

(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε86/2015)

(σχ. με Ε85/2015)

 

ΝΕΣΤΟΡΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ,

 

Εφεσείοντα/Εναγόμενου,

 

ν.

 

3.   ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΕΒΑΣΤΟΣ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥ,

4.   ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΕΒΑΣΤΟΣ,

 

Εφεσιβλήτων/Εναγόντων.

 

Όπως τροποποιήθηκε δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου ημερ. 30.9.2019.

 

ΝΕΣΤΟΡΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ,

 

Εφεσείοντα/Εναγόμενου,

 

ν.

 

1.   ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥ,

2.   ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΕΒΑΣΤΟΥ,

 

Εφεσιβλήτων/Εναγόντων.

 

 

___________________

 

Α. Ιωαννίδου (κα) για Γιώργος Χριστοφίδης, για τον Εφεσείοντα.

Α. Ευτυχίου, για τους Εφεσίβλητους.

 

____________________

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Μαλαχτό, Δ.

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Η αγωγή του αρχικού Εφεσίβλητου[1] είχε απορριφθεί λόγω μη προώθησης της και αυτός καταχώρισε αίτηση για την επαναφορά της, υποστηριζόμενη από ένορκη δήλωση του ιδίου.  Στη συνέχεια καταχώρησε αίτηση για την τροποποίηση της νομικής βάσης της αίτησης επαναφοράς.  Του επιτράπηκε, με τη σχετική Ενδιάμεση Απόφαση ημερ.9.4.2015 να εφεσιβάλλεται από τον Εφεσείοντα με την Έφεση Αρ.Ε86/2015.  Προς υποστήριξη της αίτησης επαναφοράς είχε καταχωρίσει και συμπληρωματική ένορκη δήλωση, κατόπιν αδείας του Δικαστηρίου.  Ο Εφεσείοντας ζήτησε τη διαγραφή της συμπληρωματικής αυτής ένορκης δήλωσης, στη βάση ότι το περιεχόμενο της ήταν εκτός του πλαισίου που είχε επιτραπεί, αλλά η σχετική αίτηση του απορρίφθηκε, με Ενδιάμεση Απόφαση πάλι ημερ.9.4.2015, που ο Εφεσείων προσβάλλει με την Έφεση Αρ.Ε85/2015.

 

Οι δύο επιμέρους επιτυχίες του Εφεσίβλητου δεν είχαν όμως αντίκρισμα, αφού η αίτηση επαναφοράς της αγωγής απορρίφθηκε με Απόφαση ημερ.11.1.2016, που εφεσιβλήθηκε  από τον Εφεσίβλητο με την Έφεση Αρ.Ε49/2016, που εκκρεμοδικεί.  Ο Εφεσείων έχει εκεί καταχωρίσει αντέφεση, χωρίς όμως, όπως μας έχει πληροφορήσει, να έχει περιλάβει στους λόγους αντέφεσης τα ζητήματα που εγείρονται με τις παρούσες εφέσεις.

 

Στη Μετζίτη ν. Παυλίδου κ.ά., Πολ. Έφ. Ε206/2015, ημερ.7.6.2023, υποδείχθηκε ότι έφεση κατά ενδιάμεσης απόφασης μπορεί να καταστεί αλυσιτελής, όταν η κύρια διαδικασία στην οποία εκδόθηκε έχει αποπερατωθεί, παρά το ότι εκκρεμεί έφεση κατά της απόφασης στην κύρια διαδικασία.

 

Στη Μετζίτη, η εφεσείουσα πρόσβαλλε την ενδιάμεση απόφαση με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα της για τροποποίηση των εκθέσεων απαίτησης της σε δύο συνενωμένες αγωγές, οι οποίες είχαν τελικά απορριφθεί και εναντίον της τελικής απορριπτικής απόφασης εκκρεμούσε έφεση.  Αναφέρθηκε ότι:

 

 

«Όταν το αντικείμενο της έφεσης είναι ενδιάμεση απόφαση με την οποία απορρίφθηκε αίτηση για τροποποίηση των δικογράφων, με αντίκτυπο στη μαρτυρία που μπορεί να γίνει αποδεχτή (admissible) ως καλυπτόμενη από δικογραφημένο ισχυρισμό, σημασία έχει, εφόσον είναι εφικτό, η έφεση να εκδικάζεται πριν τη δίκη ή έστω πριν την ολοκλήρωση της, ώστε να παρέχεται η δυνατότητα, εάν η έφεση επιτραπεί, να συνεχιστεί η δίκη στη βάση της τροποποιημένης δικογραφίας, με ευχέρεια προσκόμισης υποστηρικτικής του νέου ισχυρισμού μαρτυρίας.  Διαφορετικά, μετά την ολοκλήρωση της δίκης, το γεγονός ότι εσφαλμένα δεν επιτράπηκε η προσθήκη ισχυρισμού στη δικογραφία, σημασία μπορεί να έχει μόνο ως σφάλμα που τεκμηριώνει λόγο προσβολής της τελικής απόφασης.  Και αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι η απόρριψη της προσθήκης επηρέασε την έκβαση της τελικής απόφασης κατά τρόπο δυσμενή προς τα συμφέροντα του διαδίκου που παραπονείται για την απόρριψη της τροποποίησης».

 

 

 

    Περαιτέρω ότι:

 

 

«Στην περίπτωση που θα φαινόταν ότι η ενδιάμεση απόφαση ήταν εσφαλμένη και η τροποποίηση θα έπρεπε να είχε επιτραπεί, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να διορθώσει αυτό που είχε γίνει, δηλαδή τη συνακόλουθη μη παρουσίαση ή μη αποδοχή της σχετικής μαρτυρίας.  Απλά διαπιστώνεται το σφάλμα και ό,τι απομένει είναι να διαφανεί τι αντίκτυπο είχε το σφάλμα, αν είχε, στην τελική απόφαση.  Αυτό δεν μπορεί να διαπιστωθεί εκτός του πλαισίου της έφεσης κατά της τελικής απόφασης και με την προϋπόθεση ότι υπάρχει στην έφεση εκείνη σχετικός λόγος έφεσης».

 

 

Σημαντική η τελευταία παρατήρηση για την προϋπόθεση σχετικού λόγου έφεσης στην έφεση κατά της τελικής απόφασης.  Μόνο εφόσον υπάρχει σχετικός λόγος έφεσης θα μπορεί να επιτύχει η έφεση κατά της τελικής απόφασης στη βάση ότι η ενδιάμεση απόφαση ήταν εσφαλμένη.  Και η βασιμότητα του λόγου, ως προς το εσφαλμένο της ενδιάμεσης απόφασης να κριθεί από το Εφετείο που εκδικάζει την έφεση κατά της τελικής απόφασης.

 

 

Είναι γι’ αυτό που στη Μετζίτη υποδεικνύεται ότι:

 

« … το πλέον πρόσφορο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι στην έφεση κατά της τελικής απόφασης να περιλαμβάνεται λόγος έφεσης που να πλήττει την ορθότητα της ενδιάμεσης απόφασης, όπως ρητά επιτρέπεται από τη διαχρονική επιφύλαξη του Άρθρου 25(1) του Νόμου[2] στις διάφορες μορφές που έχει λάβει, ώστε να παρέλκει η εκδίκαση της έφεσης κατά της ενδιάμεσης απόφασης.  Ακόμα και αν δεν έχει περιληφθεί ανάλογος λόγος έφεσης στην έφεση κατά της τελικής απόφασης, αυτό μπορεί να διορθωθεί μετά από σχετική αίτηση και άδεια ώστε τέτοιος να προστεθεί».

 

 

 

Τα όσα εξηγήθηκαν στη Μετζίτη ισχύουν, κατά μείζονα λόγο, στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, αφού εδώ η κύρια αίτηση επαναφοράς απορρίφθηκε, με αποτέλεσμα τα ζητήματα που εγείρονται με την υπό κρίση έφεση να μπορεί να έχουν σημασία στα πλαίσια της αντέφεσης στην έφεση κατά της κύριας αίτησης και μόνο εφόσον η έφεση θα έχει επιτραπεί.

 

Η εκδίκαση της παρούσας έφεσης με την προοπτική θεραπείας εφόσον επιτύχει, δεν μπορεί να επιτευχθεί.  Η έφεση είναι αλυσιτελής και απορρίπτεται, χωρίς να αποφαινόμαστε επί της ουσίας της, δηλαδή την ορθότητα των δύο Ενδιάμεσων Αποφάσεων ημερ.9.4.2015.  Τούτου δοθέντος, κρίνουμε ορθό και δίκαιο να μην επιδικάσουμε έξοδα.

 

    Οι εφέσεις απορρίπτονται.  Ουδεμία διαταγή για έξοδα

 

 

 

Κ. Σταματίου, Δ.

 

                                                          Χ. Μαλαχτός, Δ.

 

                                                          Ι. Ιωαννίδης, Δ.