ECLI:CY:AD:2020:D145

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

 

                                                                   ΠΟΙΝΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 2/2020

 

 

8 Μαΐου 2020

 

 

[Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.]

 

 

 

ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟ (ΚΕΦ.155)

 

 

 

ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ

 

 

1.   PANIMA  LTD

2.   xxx ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

3.   xxx ΙΩΑΝΝΙΔΗ

4.   xxx ΙΩΑΝΝΙΔΗ

5.   xxx ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

6.   xxx ΙΩΑΝΝΙΔΗ

 

 

………………………..

 

 

Κ. Γεωργίου, για τους αιτητές

 

 

 

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

 

 

      ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.:  Η άρνηση Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας να εγκρίνει καταχώριση κατηγορητηρίου (στο εξής το Κατηγορητήριο) με κατήγορους/παραπονούμενους τους αιτητές και προτεινόμενους κατηγορούμενους την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ (στο εξής η Τράπεζα) και τους xxx Χριστοδούλου, xxx Λιβέρα, xxx Χατζησάββα και xxx Θεοχάρους,  οδήγησε τους αιτητές στην καταχώριση της παρούσας αίτησης για έκδοση διατάγματος από το Ανώτατο Δικαστήριο προς καταχώριση του δυνάμει του άρθρου 43[1] του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.

 

 

      Σύμφωνα με το σχετικό πιστοποιητικό/βεβαίωση, η άρνηση δικαιολογήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο λόγω της παρέλευσης μεγάλου χρόνου – 23 έτη – από την κατ΄ ισχυρισμό διάπραξη των (προτεινόμενων) αδικημάτων που καθιστούσαν τη δίωξη ενοχλητική.  Παρατίθεται συναφώς αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από την προαναφερθείσα βεβαίωση:

 

 

«Με αυτά τα δεδομένα, η πάροδος 23 ετών περίπου ετών από την ισχυριζόμενη διάπραξη των προτεινόμενων αδικημάτων συνοπτικής εκδίκασης, υπό το φως των προαναφερθεισών αρχών, δεν συνάδει, κατά την κρίση μου, με τους ευρύτερους σκοπούς της ποινικής δίωξης και η αντικειμενικά μακρά καθυστέρηση στην προώθηση της παρούσας, καθιστά τη δίωξη ενοχλητική κατά τρόπο που δεν αφήνει άλλην επιλογή από την ανακοπή της περαιτέρω πορείας της υπόθεσης όσον αφορά την ποινική πτυχή.  Η καθυστερημένη δίωξη, κάτω υπό αυτές τις περιστάσεις, είναι τέτοια που το Δικαστήριο θα πρέπει να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια και να αρνηθεί την ποινική δίωξη των κατηγορουμένων».

 

 

 

      Όντως με τις (προτεινόμενες) κατηγορίες διατυπώνονται σε βάρος των προτεινόμενων κατηγορουμένων επιλήψιμες πράξεις που ανατρέχουν χρονικά στο 1997 εφόσον αυτές έχουν στο επίκεντρό τους –όπως αυτό προκύπτει από τις λεπτομέρειες των 13 κατηγοριών και το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση – ψευδείς παραστάσεις των κατηγορουμένων, αποτέλεσμα των οποίων ήταν αφενός η απόσπαση από τους παραπονούμενους δανειακών συμβάσεων και εγγυήσεων που τότε συνάφθηκαν και αφετέρου η εξασφάλιση υποθήκης (της Υ3xx4/1997) επί ακινήτου της εκ των παραπονουμένων xxx Ιωαννίδη.

 

 

      Οι προαναφερθείσες ψευδείς παραστάσεις, διατείνεται ο ενόρκως δηλών εκ μέρους όλων των παραπονουμένων, δεν ήταν και οι μόνες ποινικώς κολάσιμες πράξεις των προτεινόμενων κατηγορουμένων σε βάρος των αιτητών.  Όμως για σκοπούς της παρούσας θεωρώ πως δεν χρειάζεται να γίνει πλήρης αναφορά σε αυτές.  Σημειώνεται ωστόσο ότι οι εκ των αιτητών PAΝIΜALTD και xxx Ιωαννίδη είχαν καταχωρίσει εναντίον της Τράπεζας και των xxx. Μπέη, xxx Λιβέρα και xxx Παπασάββα παρόμοια ιδιωτική ποινική υπόθεση – την υπ΄αρ. 17283/14 – πλην όμως ο Γενικός Εισαγγελέας, στις 5.7.2017,  ανέστειλε την ποινική δίωξη εναντίον των φυσικών προσώπων της εν λόγω υπόθεσης.

 

      Οι παραπονούμενοι, στην προαναφερθείσα ποινική υπόθεση, θεώρησαν ότι η διαταχθείσα αναστολή δεν εξυπηρετούσε τους στόχους τους.  Για το λόγο αυτό - όπως διατείνονται - ζήτησαν με επιστολή των δικηγόρων τους, ημερ. 16.10.2017, από το Γενικό Εισαγγελέα την αναστολή της ποινικής δίωξης και της Τράπεζας, αίτημα που ο Γενικός Εισαγγελέας ικανοποίησε στις 25.10.2017 και ενόψει τούτου οι αιτητές επεδίωξαν, στη συνέχεια, ανεπιτυχώς, την καταχώριση του Κατηγορητηρίου.

 

      Είναι θέση των αιτητών ότι τα αδικήματα που έχουν διαπράξει σε βάρος τους οι προτεινόμενοι κατηγορούμενοι είναι συνεχή και πλήττουν άμεσα τα συμφέροντά τους.  Επομένως, εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ενέκρινε την καταχώριση του Κατηγορητηρίου, το οποίο μπορεί να εγκριθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο ώστε να καταστεί δυνατή η εκδίκαση της υπόθεσης.

 

      Έχω εξετάσει με προσοχή τα όσα οι αιτητές έθεσαν ενώπιον μου προς έκδοση του αιτούμενου διατάγματος δυνάμει του άρθρου 43 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου.  Κατέληξα ότι δεν έχουν τεκμηριώσει βάσιμο λόγο για έγκριση του αιτήματος τους.  Κι  αυτό για δύο, αυτοτελείς μεταξύ τους, λόγους.   Ο πρώτος, όπως οι ίδιοι  προβάλλουν, για τα ίδια ζητήματα προηγήθηκε η καταχώριση της ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης 17283/14.  Ωστόσο η ποινική δίωξη των κατηγορουμένων της υπόθεσης αυτής ανεστάλη από το Γενικό Εισαγγελέα σε δύο στάδια.  Το πρώτο, στις 5.7.2017 αναφορικά με τα φυσικά πρόσωπα και το δεύτερο, στις 25.10.2017, για την Τράπεζακαι μάλιστα κατόπιν αιτήματος των αιτητών.  Με αυτό ως δεδομένο έχω την άποψη ότι νέα ποινική δίωξη των (προτεινόμενων) κατηγορουμένων – μεταξύ των οποίων η Τράπεζα, xxx Λιβέρας και xxx Χατζησάββας που ήταν κατηγορούμενοι και στην ποινική υπόθεση 17283/14 – δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ανάκληση από το Γενικό Εισαγγελέα της προηγηθείσας αναστολής της ποινικής δίωξης των εν λόγω προσώπων.  Ο δεύτερος, αφορά το χρόνο που παρήλθε – 23 έτη – από την κατ΄ ισχυρισμό διάπραξη των προτεινόμενων αδικημάτων και επί του προκειμένου με βρίσκει σύμφωνο η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου (ανωτέρω), την οποία και υιοθετώ ως επιπρόσθετο λόγο για απόρριψη της αίτησης.

 

      Κατ΄ ακολουθία των ανωτέρω το αίτημα για έκδοση διατάγματος προς καταχώριση του Κατηγορητηρίου από το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτεται.

 

 

 

                                                                   Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.

 

 

 

 

 

 

/κβπ