ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 694/2003)
31 Μαΐου, 2005
[ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
εταιρεια γιαννοσ χατζημιτσησ
μηχανικοσ αυτοκινητων λτδ.,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
- υπουργικου συμβουλιου,
- υπουργειου εσωτερικων
Καθ΄ων η Αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή τους ζητούν την πιο κάτω θεραπεία:-
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ’ ων η αίτηση η οποία στάληκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερ. 28.5.2003 και με την οποίαν απέρριψαν την αίτηση με αρ. ΛΕΜ/1083/2002 ημερ. 1.8.2002 για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού και/ή για αλλαγή χρήσης κατοικίας σε εκθεσιακό χώρο εξαρτημάτων και αυτοκινήτων, στα Κάτω Πολεμίδια στο Τεμ. 656, Φ/Σχ. 54/57, είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.»
Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες τεμαχίου γης, στα Κάτω Πολεμίδια, το οποίο κατετάγη στην οικιστική ζώνη. Για το τεμάχιο αυτό χορηγήθηκε πολεοδομική άδεια για την ανέγερση κατοικίας.
Την 1.8.2002 οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας κατά παρέκκλιση των προνοιών του Σχεδίου Ανάπτυξης (Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού) για αλλαγή χρήσης κατοικίας σε εκθεσιακό χώρο εξαρτημάτων και αυτοκινήτων στη βάση του Κανονισμού 13(1) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Παρεκκλίσεις) Κανονισμών του 1999 (Κ.Δ.Π. 309/99).
Η Πολεοδομική Αρχή ετοίμασε και υπέβαλε στο Υπουργείο Εσωτερικών σχετική έκθεση επί του θέματος, στις 26.11.2002, συναποστέλλοντας και τις απόψεις του Δήμου Κάτω Πολεμιδιών.
Το Υπουργείο Εσωτερικών ζήτησε και εξασφάλισε τις απόψεις του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Διευθυντή Τμήματος Δημοσίων Έργων.
Σε συνεδρία του στις 17.3.2003 το Συμβούλιο μελέτης Παρεκκλίσεων (ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ.) μελέτησε το Σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών ημερ. 27.2.2003, σύμφωνα με τον Κανονισμό 15(3), και αποφάσισε ομόφωνα να εισηγηθεί όπως το Υπουργικό Συμβούλιο, με βάση τις εξουσίες που διαθέτει από το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, απορρίψει την αίτηση, δεδομένου ότι αυτή δεν πληροί τις πρόνοιες του Κανονισμού 19(1)(α)-(ιβ), δεν θεωρείται έκτακτη και δικαιολογημένη προς το δημόσιο συμφέρον και δεν αποτελεί ειδική περίπτωση.
Το Υπουργικό Συμβούλιο στις 23.4.2003 εξέτασε την Πρόταση του Υπουργείου Εσωτερικών ημερ. 11.4.2003 και αποφάσισε, σύμφωνα με τον Κανονισμό 17(1) και σύμφωνα με τις εξουσίες που διαθέτει από το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, να απορρίψει την αίτηση υιοθετώντας την εισήγηση του ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ. Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, στις 6.6.2003, και κοινοποιήθηκε στους αιτητές.
Με τη γραπτή του αγόρευση ο δικηγόρος των αιτητών προβάλλει ως κύριο λόγο ακύρωσης παραβίαση της αρχής της ισότητας και της χρηστής διοίκησης. Οι ισχυρισμοί των αιτητών βασίζονται στο γεγονός ότι σε κοντινό τεμάχιο δόθηκε κατά παρέκκλιση άδεια για εκθεσιακό χώρο ενώ αρνήθηκαν στους ίδιους παρόμοια άδεια, παραβαίνοντας έτσι την αρχή της ισότητας. Επίσης, ισχυρίζονται κατά παράβαση της αρχής της χρηστής διοίκησης αρνήθηκαν τέτοια άδεια για τους ίδιους με προφανή αλλότριο σκοπό, το μη ανταγωνισμό του άλλου εκθεσιακού χώρου.
Είναι γεγονός παραδεκτό ότι το έτος 2001 είχε παραχωρηθεί, κατά παρέκκλιση, άδεια στον ιδιοκτήτη τεμαχίου στον ίδιο δρόμο για εκθεσιακό χώρο. Μεταξύ των δύο τεμαχίων υπάρχουν σημαντικές διαφορές οι οποίες επισημαίνονται σε αποφάσεις του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Τμήματος Δημοσίων Έργων. Το Τμήμα Πολεοδομίας αναφέρει σε επιστολή του, ημερ. 23.1.2003 προς το ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ.:-
«
Ενημερωτικά αναφέρεται πως, στο τεμάχιο με αρ. 657 (γαλάζιο χρώμα στο Παράρτημα 1), έχει εγκριθεί κατά παρέκκλιση η ανέγερση εκθεσιακού χώρου (Απόφαση Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 9.5.2001). Επισημαίνεται ότι, τα δύο τεμάχια, δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, η πρόσβαση προς το τεμάχιο της παρούσας αίτησης (κόκκινο χρώμα στο Παράρτημα 1), γίνεται από το οδικό δίκτυο εξυπηρέτησης της οικιστικής περιοχής, ενώ το τεμάχιο με αρ. 657 αποτελεί τριγωνική νησίδα γης που περιβάλλεται απ’ όλες τις πλευρές από δρόμο και η πρόσβαση προς αυτό γίνεται χωρίς να παρενοχλείται η οικιστική περιοχή.»Και το Τμήμα Δημοσίων Έργων σε επιστολή του επίσης στο ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ. ημερ. 3.2.2003 αναφέρει:-
«α. Το τεμάχιο με αρ. 656 του Φ/Σχ. LIV/57 εφάπτεται του δρόμου πρωταρχικής σημασίας που οδηγεί από τον υπηρεσιακό δρόμο Λεμεσού-Πάφου και προς το Νέο Λιμάνι Λεμεσού.
β. Στο εν λόγω τεμάχιο λειτουργεί ήδη η πιο πάνω ανάπτυξη.
γ. Το τεμάχιο δεν έχει πρόσβαση από τη Λεωφόρο Ομονοίας.
δ. Η νέα ανάπτυξη γειτνιάζει οικιστικής περιοχής.
Ε. Οι οχηματικές διακινήσεις από/προς την ανάπτυξη και διαμέσου της οικιστικής περιοχής έχουν αυξηθεί κατά πολύ συγκριτικά με τις διακινήσεις που προσθέτει στο οδικό δίκτυο μια κατοικία, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται δυσμενώς οι ανέσεις και η ασφάλεια της γύρω οικιστικής ζώνης.»
Από τα πιο πάνω, τα οποία δεν αμφισβητούνται από τους αιτητές, προκύπτει ότι, μεταξύ των δύο τεμαχίων, υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές, οι οποίες δικαιολογούσαν τη διάφορη μεταχείρισης τους. Κατά πάγια νομολογία η αρχή της ισότητας διασφαλίζει την ίση μεταχείριση όμοιων περιπτώσεων με κοινά χαρακτηριστικά. Δεν διασφαλίζει, αντίθετα, ισότητα σε ανόμοιες περιπτώσεις, όπως στην παρούσα υπόθεση.
Ισχυρίζονται ακόμα οι αιτητές ότι η επίδικη απόφαση είναι αποτέλεσμα πλάνης και μη δέουσας έρευνας.
Όσον αφορά την ισχυριζόμενη πλάνη παρατηρώ ότι αυτή δεν αποδεικνύεται από τους αιτητές, που έχουν το βάρος της απόδειξης. Δεν αναφέρεται πουθενά πού έχουν πλανηθεί οι καθ’ ων η αίτηση. Ισχυρίζονται όμως ότι οι καθ’ ων η αίτηση δεν διεξήγαγαν δέουσα έρευνα.
Από το φάκελο της υπόθεσης προκύπτει ότι τηρήθηκε όλη η νόμιμη διαδικασία από τους καθ’ ων η αίτηση. Αντίθετα οι αιτητές, όπως προκύπτει από το φάκελο και την επιτόπια εξέταση που διενεργήθηκε από την αρμόδια Πολεοδομική Αρχή στις 9.10.2002, προχώρησαν αυθαίρετα στη συμπλήρωση της οικοδομής σε εκθεσιακό χώρο πώλησης εξαρτημάτων και αυτοκινήτων.
Στην έκθεση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως προς το ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ., ημερ. 26.11.2002 αναφέρονται και τα εξής:-
«5. Μετά από επιτόπια επίσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 09.10.2002 διαπιστώθηκε ότι:
(α) Έχει συντελεστεί και λειτουργεί η ανάπτυξη,
(β) Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της ευρύτερης περιοχής στην οποία εντάσσεται η ανάπτυξη αναφέρεται ότι η χρήση των παραπλήσιων τεμαχίων είναι η κατοικία με σποραδικές αυθαίρετες εμπορικές χρήσεις στα τεμάχια που βρίσκονται κατά μήκος και με άμεση γειτνίαση με τη Λεωφόρο Ομονοίας,
(γ) Τονίζεται πως το τεμάχιο δεν έχει πρόσβαση από τη Λεωφόρο Ομονοίας.
.................................. .................................................. .................................................. .................................................. .................................................. .................................................. ........................
- Μετά από μελέτη της αίτησης αναφέρονται τα πιο κάτω:
(α) Φαίνεται ότι η παρούσα ανάπτυξη θα επηρεάζει ουσιωδώς τη γενική στρατηγική του ισχύοντος Σχεδίου Ανάπτυξης (Τοπικό Σχέδιο Λεμεσού) γιατί μια τέτοια αίτηση δεν στηρίζεται σε οποιαδήποτε ειδικά περιστατικά πέραν του γεγονότος ότι το τεμάχιο εφάπτεται σε δρόμο πρωταρχικής σημασίας 4 λωρίδων. Κατά μήκος τέτοιων δρόμων υπάρχουν ως γνωστό πάρα πολλά τεμάχια,
(β) Όσον αφορά τυχόν αντισταθμιστικά μέτρα (Κανονισμό. 20) αναφέρεται ότι:
Ο αιτητής στην αίτηση του για παρέκκλιση δεν προτείνει κανένα αντισταθμιστικό μέτρο.»
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι οι καθ’ ων η αίτηση δεν διεξήγαγαν δέουσα έρευνα γιατί παραγνώρισαν το εδάφιο (δ) της παραγράφου (1) του Κανονισμού 19.
Ο Κανονισμός 19(1) αναφέρει έντεκα κριτήρια ή αρχές τα οποία πρέπει να λαμβάνει υπόψη το Υπουργικό Συμβούλιο για να τεκμηριώνει την όποια απόφαση του. Στο εδάφιο (δ) αναφέρεται:-
«προαγωγή και υλοποίηση πολιτικής περιφερειακής ανάπτυξης ή διεύρυνση της τοπικής οικονομικής βάσης.»
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των αιτητών στη γραπτή αγόρευση του δεν εξηγεί πώς και γιατί το Υπουργικό Συμβούλιο παραγνώρισε το κριτήριο αυτό. Αναφέρει απλώς ότι ο Δήμος Κάτω Πολεμιδιών δεν έφερε ένσταση στην αίτηση των αιτητών. Η άποψη όμως του Δήμου ήταν ενώπιον των αρμοδίων οργάνων και του Υπουργικού Συμβουλίου, και λήφθηκε υπόψη. Εξάλλου δεν έχει συσχετιστεί η απόφαση του Δήμου προς το εδάφιο (δ) της παραγράφου (1) του Κανονισμού 19.
Έχω καταλήξει ότι έχει διεξαχθεί επαρκής έρευνα και δεν έχει υποδειχθεί οτιδήποτε που παρέλειψαν οι καθ’ ων η αίτηση να εξετάσουν.
Ο σχετικός λόγος είναι ανεδαφικός.
Τέλος οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση είναι αναιτιολόγητη. Ισχυρίζονται ότι το ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ. ακολούθησε το αναιτιολόγητο σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών και αποφάσισε να εισηγηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο την απόρριψη της αίτησης και πράγματι το τελευταίο αποδέχθηκε την εισήγηση.
Έχω μελετήσει το σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών προς το ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ. Σ’ αυτό αναφέρεται ως αιτιολογία της εισήγησης για απόρριψη της αίτησης, ότι η τελευταία δεν πληροί τις πρόνοιες του Κανονισμού 19(1), δεν θεωρείται έκτακτη και δικαιολογημένη προς το δημόσιο συμφέρον, ούτε και αποτελεί ειδική περίπτωση. Οι καταλήξεις δε αυτές στηρίζονται στις εκθέσεις, μεταξύ άλλων, του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Τμήματος Δημοσίων Έργων, στις οποίες παρατίθεται επαρκής αιτιολογία.
Το Υπουργικό Συμβούλιο με βάση την εισήγηση του ΣΥ.ΜΕ.ΠΑ. και τις εκθέσεις των αρμοδίων Τμημάτων, απέρριψε την αίτηση αποδεχόμενο και υιοθετώντας ουσιαστικά την αιτιολογία που προφανώς συμπληρώνεται και από το περιεχόμενο του φακέλου.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.
Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
&# 9;(Υπ.) Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΕΠσ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο