Cylaw

Βsies Fadi Mohammad ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2008) 4 ΑΑΔ 74

Πληροφορίες

Παραπομπές (3)

Τίτλος:

Βsies Fadi Mohammad ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (2008) 4 ΑΑΔ 74

(2008) 4 ΑΑΔ 74

11 Φεβρουαρίου, 2008

[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

FADI MOHAMMAD BSIES,

Αιτητής,

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜHΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,

Καθ’ ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 753/2006)

Αλλοδαποί ― Αίτηση για παραχώρηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στη Δημοκρατία ― Προϋποθέσεις έγκρισής της σύμφωνα με την Οδηγία 2003/109/ΕΚ και τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ― Περιστάσεις υπό τις οποίες θεωρήθηκε έγκυρη η απόρριψη της αίτησης στην κριθείσα περίπτωση.

Ο αιτητής επεδίωξε την ακύρωση της απόφασης απόρριψης του αιτήματός του, για παραχώρηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας στη Δημοκρατία.

Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:

Το ζήτημα που τίθεται για να αποφασιστεί είναι το κατά πόσον ο αιτητής, ο οποίος συμπλήρωσε 6 χρόνια νόμιμης και συνεχούς παραμονής στην Κύπρο μέχρι τις 30.6.05, αλλά παρέμεινε στη συνέχεια χωρίς οποιαδήποτε άδεια και επομένως παράνομα, μέχρι την 23.1.06 και πέραν της 23.1.06 μέχρι τον Ιούνιο του 2006, δικαιούται να ζητήσει και να επιτύχει την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας, σε χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η Κύπρος.

Η Οδηγία 2003/109/Ε.Κ. δεν παραχωρεί αυτόματα σε ένα αλλοδαπό, επί μακρόν διαμένοντα στην Κύπρο, το δικαίωμα παραμονής στη χώρα. Η παραχώρηση του προαναφερόμενου ωφελήματος, μπορεί να γίνει μόνο μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας στο ημεδαπό νομικό πλαίσιο και την καταχώριση σχετικής αίτησης από τον αλλοδαπό, νοουμένου βέβαια ότι ο αλλοδαπός ικανοποιεί προς τούτο τις σχετικές προϋποθέσεις του Άρθρου 3 της Οδηγίας.

Εν πάση όμως περιπτώσει δεν μπορεί να παραγνωριστεί και το ότι κατά την περίοδο της παραμονής του αιτητή στη Δημοκρατία οι άδειες που του δίνονταν ήταν χρονικά περιορισμένες, από την Κυπριακή Δημοκρατία, και επομένως αυτό θα ήταν για τον αιτητή ένα επιπρόσθετο σοβαρό πρόβλημα στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Joudine v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 500,

Pubblico Ministero v. Tullio Ratti [1979] ECR 1629, [1980], Υπόθεση 148/78,

Motilla v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 29.

Προσφυγή.

Γ. Γεωργαλλής, για τον Αιτητή.

Κ. Σταυρινός, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ’ ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ’ ων η αίτηση, που περιέχεται σε επιστολή τους προς το δικηγόρο του αιτητή ημερ. 6.4.06 και με την οποία οι καθ’ ων η αίτηση αποφάσισαν ότι η αίτηση του αιτητή δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, είναι εξ υπαρχής άκυρη και/ή παράνομη και στερείται εννόμου αποτελέσματος.

Τα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης είναι ότι ο αιτητής, ο οποίος είναι Σύριος, ήλθε στην Κύπρο νόμιμα στις 26.6.99, εργοδοτήθηκε με συμβόλαιο εργασίας και παρέμεινε στην Κύπρο, νόμιμα και αδιάλειπτα μέχρι 30.6.05, συμπληρώνοντας έτσι συνεχή και νόμιμη διαμονή στην Κύπρο πέραν των 6 ετών. Μετά τις 30.6.05 ο αιτητής συνέχισε να παραμένει στην Κύπρο, χωρίς να έχει οποιαδήποτε άδεια. Στις 24.11.05 ο δικηγόρος του αιτητή, με επιστολή του στον Υπουργό Εσωτερικών, ζητούσε να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας, σύμφωνα με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2003/109/Ε.Κ. Στις 6.4.06 στάληκε επιστολή στον αιτητή, η οποία τον πληροφορούσε πως η παραμονή του στην Κύπρο ήταν παράνομη από τις 30.6.05 που έληξε η τελευταία άδεια του και ζητείτο απ’ αυτόν να αναχωρήσει από την Κύπρο διαφορετικά θα λαμβάνονταν μέτρα για την απομάκρυνση του. Την ίδια ημερομηνία στάληκε και στο δικηγόρο του επιστολή η οποία τον πληροφορούσε πως το αίτημα του για χορήγηση στον αιτητή του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος απορρίφθηκε επειδή η άδεια προσωρινής παραμονής του είχε λήξει πριν τις 23.1.06, ημερομηνία κατά την οποία έληγε η προθεσμία ενσωμάτωσης της προαναφερόμενης Οδηγίας, στο κυπριακό νομικό πλαίσιο. Αυτή την απόφαση προσβάλλει ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή.

Το ζήτημα επομένως που τίθεται για να αποφασιστεί είναι το κατά πόσον ο αιτητής, ο οποίος συμπλήρωσε 6 χρόνια νόμιμης και συνεχούς παραμονής στην Κύπρο μέχρι τις 30.6.05, αλλά παρέμεινε στη συνέχεια εδώ, χωρίς οποιαδήποτε άδεια και επομένως παράνομα, μέχρι την 23.1.06 και πέραν της 23.1.06 μέχρι τον Ιούνιο του 2006, δικαιούται να ζητήσει και να επιτύχει την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας, σε χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως είναι η Κύπρος.

Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η θέση των καθ’ ων η αίτηση, όπως εκφράστηκε στην επιστολή τους προς το δικηγόρο του αιτητή ημερ. 6.4.06, είναι ορθή και ότι οι θέσεις που προβάλλει ο αιτητής στην παρούσα προσφυγή είναι αβάσιμες. Στο προαναφερόμενο συμπέρασμα κατέληξα αφού έλαβα υπόψη τόσο τη νομολογία της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου όσον και νομολογία του Δ.Ε.Κ.. Στη Vera Joudine v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 500, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου τόνισε πως η Οδηγία 2003/109/Ε.Κ. δεν παραχωρεί αυτόματα σε ένα αλλοδαπό, επί μακρόν διαμένοντα στην Κύπρο, το δικαίωμα παραμονής στη χώρα. Η παραχώρηση του προαναφερόμενου ωφελήματος μπορεί να γίνει μόνο μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας στο ημεδαπό νομικό πλαίσιο και την καταχώριση σχετικής αίτησης από τον αλλοδαπό, νοουμένου βέβαια ότι ο αλλοδαπός ικανοποιεί προς τούτο τις σχετικές προϋποθέσεις του Άρθρου 3 της Οδηγίας. Στην Pubblico Ministero v. Tullio Ratti [1979] ECR 1629, [1980] (Υπόθεση 148/78), το Δ.Ε.Κ. διευκρίνισε πως μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν έχει υιοθετήσει τα αναγκαία μέτρα προς υλοποίηση μιας Οδηγίας μέσα στην προκαθορισμένη περίοδο, δεν δικαιούται να στηρίζεται στη δική της αποτυχία να εκτελέσει τις υποχρεώσεις της δυνάμει της Οδηγίας, έναντι ατόμων που επιθυμούν να επωφεληθούν από την Οδηγία.

Δεδομένου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είχε χρονικό περιθώριο μέχρι 23.1.06 για να ενσωματώσει την προαναφερόμενη Οδηγία στο νομικό της πλαίσιο και δεδομένου ότι ο αιτητής δεν βρισκόταν στην Κύπρο νόμιμα στις 23.1.06, εφόσον η άδεια παραμονής του είχε λήξει από τις 30.6.05, θεωρώ ότι ο αιτητής δεν μπορεί να επωφεληθεί από την προαναφερόμενη Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο αιτητής θα μπορούσε να επωφεληθεί από την προαναφερόμενη Οδηγία αν βρισκόταν στην Κύπρο νόμιμα στις 23.1.06 και αργότερα και ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις που τίθενται από την προαναφερόμενη Οδηγία.

Εν πάση όμως περιπτώσει δεν μπορώ να παραγνωρίσω και το ότι κατά την περίοδο της παραμονής του αιτητή στη Δημοκρατία οι άδειες που του δίνονταν ήταν χρονικά περιορισμένες, από την Κυπριακή Δημοκρατία, και επομένως αυτό θα ήταν για τον αιτητή ένα επιπρόσθετο σοβαρό πρόβλημα στην προσπάθεια του να εξασφαλίσει το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος υπηκόου τρίτης χώρας (Δέστε την απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Υπόθεση Motilla v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 29).

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ την προσφυγή ως αβάσιμη και κατά συνέπεια την απορρίπτω με €500.- έξοδα εις βάρος του αιτητή.

Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο