ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 62/2010)
23 Ιουνίου, 2011
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 25, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
TONNY ABBOUD,
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Α. Καρεκλάς, για τον Αιτητή.
Γ. Χ΄΄ Χάννα (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Ο αιτητής με την προσφυγή του ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, ημερ. 29.10.2009, η οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή κατά ή περί την 3.11.2009, και με την οποίαν απορρίφθηκε το αίτημα του για την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στη Δημοκρατία, είναι παράνομη, άκυρη, αντισυνταγματική και αντίκειται στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Κεκτημένο.
Μεταξύ άλλων ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει τις πρόνοιες της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ημερ. 25.11.2003, σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι διαμένουν επί μακρόν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τον αιτητή, επίσης, η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει τις πρόνοιες του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο αιτητής, ο οποίος είναι Σύριος, ελληνικής καταγωγής όπως λέγει, υπέβαλε αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στη Δημοκρατία, στις 30.1.2009. Η αίτηση του απερρίφθη στις 29.10.2009 και η απόφαση κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 3.11.2009. Στην προσβαλλόμενη απόφαση δίδονται τρεις λόγοι για την απόρριψη:
(α) Ότι αυτός δεν ικανοποιεί την αναγκαία προϋπόθεση του άρθρου 18Η του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου για συνεχή νόμιμη και αδιάλειπτη διαμονή στις ελεγχόμενες περιοχές, κατά τα τελευταία πέντε έτη πριν την υποβολή της αίτησης.
(β) Ότι δεν ικανοποιεί την πρόνοια του άρθρου 18Ζ του προαναφερόμενου νόμου καθότι η διαμονή του αφορούσε αποκλειστικά σε λόγους προσωρινού χαρακτήρα και η άδεια διαμονής του είχε επίσημα περιοριστεί σ΄ ότι αφορά τη χρονική της διάρκεια, και
(γ) Ότι δεν ικανοποιείται και η προϋπόθεση του άρθρου 18Θ του προαναφερόμενου νόμου αναφορικά με την ανάγκη διάθεσης σταθερών και τακτικών οικονομικών πόρων, αρκετών για τη συντήρηση του.
Ο αιτητής ήλθε στην Κύπρο στις 29.6.2003 για να εργαστεί ως εργάτης κτηνοτροφίας σε φάρμα στην επαρχία Λάρνακας. Στις 17.7.2003 αποτάθηκε για παραχώρηση προσωρινής άδειας παραμονής και εργασίας και του παραχωρήθηκε άδεια μέχρι 28.6.2004. Στη συνέχεια η άδεια του ανανεώθηκε μέχρι 28.6.2005, 12.7.2006, 20.7.2007 και τελικά μέχρι 20.4.2008 οπότε, στην ανανέωση, είχε αναγραφεί και η λέξη «τελική». Στις 3.3.2008 και 18.4.2008 οι δικηγόροι του αιτητή ζήτησαν νέα παράταση η οποία όμως απορρίφθηκε. Στις 19.5.2008 ζητήθηκε η άμεση αναχώρηση του αιτητή. Στις 10.6.2008 ζητήθηκε επανεξέταση του θέματος και τελικά εξασφαλίστηκε παράταση μέχρι τις 9.11.2009. Στις 30.1.2009 ο αιτητής υπέβαλε την προαναφερόμενη αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος.
Στην προσβαλλόμενη απορριπτική απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση αναγράφεται ότι αυτός είχε παραμείνει παράνομα στη Δημοκρατία μεταξύ των ακολούθων ημερομηνιών: (α) 28.6.2004 – 16.7.2004, (β) 28.6.2005 – 21.7.2005, (γ) 12.7.2006 - 4.12.2006, (δ) 20.7.2007 – 7.12.2007, (ε) 20.4.2008 – 25.9.2008, και (στ) 9.11.2008 – 29.12.2008, που είναι περίοδοι που εμπίπτουν στο διάστημα των 5 ετών πριν την υποβολή της αίτησης του.
Ο αιτητής δεν αμφισβητεί ουσιαστικά τις προαναφερόμενες περιόδους κατά τις οποίες παρέμεινε παράνομα, δηλαδή χωρίς άδεια διαμονής στην Κυπριακή Δημοκρατία. Εισηγείται όμως ότι, εφόσον οι καθ΄ ων η αίτηση, έστω και μετά τις προαναφερόμενες περιόδους παράνομης διαμονής, ανανέωναν την άδεια διαμονής του στην Κύπρο, χωρίς να εγείρουν οποιονδήποτε ζήτημα παρανομίας, δεν δικαιούνται τώρα να επικαλούνται την παρανομία για να απορρίψουν το αίτημά του. Αυτό, κατά τον αιτητή, αντίκειται στις αρχές της χρηστής διοίκησης. Συναφώς, ο αιτητής επικαλείται απόφαση του αδελφού Δικαστή Κραμβή στην Υπόθεση 701/2009, Sikharulidze v. Δημοκρατίας, ημερ. 16.9.2010.
Αναφορικά με τον δεύτερο λόγο απόρριψης της αίτησης ο αιτητής εισηγείται ότι ενόψει της τροποποίησης στο άρθρο 18Ζ (2) (γ) του προαναφερόμενου νόμου, που έγινε στις 23.12.2009 με το Νόμο 143(Ι)/2009, οι καθ΄ ων η αίτηση δεν δικαιούνται να απορρίψουν το αίτημά του, για το λόγο ότι η άδεια παραμονής του στην Κύπρο ήταν επίσημα, χρονικά, περιορισμένη. Ουσιαστικά, όπως λέγει ο αιτητής, η προαναφερόμενη τροποποίηση ανέτρεψε το σκεπτικό της απόφασης πλειοψηφίας της Ολομέλειας στην υπόθεση Motilla ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 29.
Σε σχέση με τον τρίτο λόγο απόρριψης της αίτησης ο αιτητής λέγει ότι του προσφέρθηκε συμβόλαιο για 5 χρόνια με μηνιαίο μισθό €1.110.-, στον οποίο ο αιτητής υπολογίζει και τα ωφελήματα της παραχώρησης δωρεάν διαμερίσματος, ηλεκτρικού ρεύματος και νερού.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και δεν μπορώ να συμφωνήσω με τον αιτητή, τουλάχιστον αναφορικά με τους δύο πρώτους λόγους απόρριψης της αίτησης του. Εφόσον είναι, ουσιαστικά, αδιαμφισβήτητο ότι ο αιτητής παρέμεινε, κατά τις προαναφερόμενες περιόδους, χωρίς άδεια και επομένως παράνομα, στη Δημοκρατία, το ζήτημα που τίθεται είναι αν αυτός ικανοποιεί την προϋπόθεση του προαναφερόμενου άρθρου 18Η για νόμιμη και αδιάλειπτη παραμονή για περίοδο 5 ετών πριν από την υποβολή της αίτησης του. Είναι προφανές ότι ο αιτητής δεν πληροί αυτή την αναγκαία προϋπόθεση του άρθρου 18Η εφόσον κατά την περίοδο των 5 ετών αμέσως πριν από την υποβολή της αίτησης του περιλαμβάνονται περίοδοι κατά τις οποίες αυτός παρέμεινε παράνομα. Στην υπόθεση Sikharulidze (ανωτέρω) ο αδελφός Δικαστής Κραμβής αποφάσισε, πρωτόδικα, ότι τυπικές ή επουσιώδεις παραλείψεις της αιτήτριας, σε εκείνη την υπόθεση, αναφορικά με το χρόνο υποβολής των αιτήσεων της για ανανέωση της άδειας παραμονής της δεν μπορούσαν να αποτελέσουν λόγο για απόρριψη της αίτησης της για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, εφόσον η Διοίκηση είχε εγκρίνει τις αιτήσεις της χωρίς να εγείρει οποιοδήποτε ζήτημα παράνομης παραμονής. Αυτό, κατά τον αδελφό Δικαστή, φανέρωνε ότι η Διοίκηση δεν επιθυμούσε να αποδώσει οποιαδήποτε σημασία στο χρόνο υποβολής των αιτήσεων και στην τυπική παρανομία της αιτήτριας. Η προαναφερόμενη απόφαση δεν δεσμεύει το παρόν δικαστήριο ενώ η απόφαση στην Α.Ε. 193/07, Δημοκρατία ν. Ζ.Μ., ημερ. 21.1.2011, είναι δεσμευτική για το παρόν δικαστήριο εφόσον είναι απόφαση της Ολομέλειας. Η απόφαση στην Α.Ε. 193/07 (ανωτέρω) αφορούσε σε αίτημα για πολιτογράφηση. Παρατηρήθηκε στην υπόθεση εκείνη ότι παράνομη διαμονή στη Δημοκρατία δεν καθίσταται νόμιμη εκ του γεγονότος ότι, μεταγενέστερα, εγκρίνεται αίτημα προσωρινής διαμονής.
Ακολουθώντας την απόφαση της Ολομέλειας στην Α.Ε. 193/07, εκτιμώ ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί πως οι προαναφερόμενες περίοδοι παράνομης διαμονής του αιτητή στη Δημοκρατία νομιμοποιήθηκαν εξαιτίας της μεταγενέστερης έγκρισης των αιτήσεων του για παράταση της παραμονής του στη Δημοκρατία. Ούτε και θεωρώ ότι η επίκληση αυτών των περιόδων παρανομίας του αιτητή, στην προσβαλλόμενη απόφαση, συνιστά παράβαση των κανόνων της χρηστής διοίκησης. Κατά την κρίση μου, η Διοίκηση είχε δικαίωμα να διαπιστώσει ότι η παραμονή του αιτητή κατά τα τελευταία 5 έτη, πριν την καταχώριση της αίτησης του, δεν ήταν, εξολοκλήρου, νόμιμη και αδιάλειπτη, όπως προνοείται στο άρθρο 18Η και να επικαλεστεί αυτό το λόγο για απόρριψη της αίτησης του.
Όσον αφορά την τροποποίηση του άρθρου 18Ζ με τον Ν 143(Ι)/2009, στις 23.12.2009, παρατηρώ ότι η τροποποίηση αυτή έγινε μετά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης στις 29.10.2009 και μετά την κοινοποίηση της απόφασης στον αιτητή στις 3.11.2009. Η προαναφερόμενη τροποποίηση, που δεν είναι δικονομικής φύσεως, δεν έχει αναδρομική ισχύ και δεν επηρεάζει την προσβαλλόμενη απόφαση. Επομένως ορθά, κατά την κρίση μου, οι καθ΄ ων η αίτηση επικαλέστηκαν τον δεύτερο λόγο απόρριψης της αίτησης βασιζόμενοι στην απόφαση πλειοψηφίας της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Motilla (ανωτέρω), η οποία ήταν δεσμευτική γι΄ αυτούς, κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Ενόψει των όσων αναφέρθηκαν δεν θεωρώ σκόπιμο να εξετάσω περαιτέρω τον τρίτο λόγο απόρριψης της αίτησης του αιτητή. Επίσης δεν θεωρώ σκόπιμο, στην παρούσα υπόθεση, να παραπέμψω οποιονδήποτε προδικαστικό νομικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.).
Για την ερμηνεία της Οδηγίας 2003/109/ΕΚ, τη σημασία της παράνομης διαμονής, στις αιτήσεις για παραχώρηση καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος και την παραπομπή προδικαστικού ερωτήματος στο Δ.Ε.Ε., δέστε την πολύ πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Α.Ε. 159/08, Rawuttar v. Δημοκρατίας, ημερ. 22.6.2011.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω απορρίπτω την προσφυγή με έξοδα εις βάρος του αιτητή, τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το Δικαστήριο.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο