ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 5626/2013
14 Ιουνίου, 2013
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 29, 30 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
DARIO JR GUMATAY
Αιτητής
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση
…………………..
Μονομερής αίτηση ημερ. 14/6/13
Χρ. Ρασπόπουλος, για τον αιτητή
……………………
ΑΠΟΦΑΣΗ
Εx Tempore
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ: Ο αιτητής καταχώρησε σήμερα προσφυγή με την οποία αιτείται δήλωση και/ή απόφαση και/ή διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο ν’ ακυρώνεται το Διάταγμα απέλασης του ημερ. 11/6/13 ως άκυρο και/ή παράνομο και/ή ότι ελήφθη καθ’ υπέρβαση εξουσίας και/ή χωρίς νομικό και/ή πραγματικό έρεισμα και/ή στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος, (β) Δήλωση και/ή Απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου με το οποίο ν’ ακυρώνεται το Διάταγμα κράτησης με σκοπό την απέλαση του, ημερ. 11/6/13 ως άκυρο και/ή παράνομο και/ή ότι ελήφθη καθ’ υπέρβαση εξουσίας και/ή χωρίς νομικό και/ή πραγματικό έρεισμα και/ή ότι στερείται οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Παράλληλα καταχώρησε την υπό εξέταση αίτηση με την οποία αιτείται ενδιάμεσου διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η απόφαση ημερ. 11/6/13 για έκδοση εντάλματος απέλασης και κράτησης του.
Σύμφωνα με το υλικό που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου ο αιτητής κατάγεται από τις Φιλιππίνες και ήλθε στην Κύπρο νόμιμα το 2005 προκειμένου να εργαστεί. Στις 16/8/07 τέλεσε πολιτικό γάμο στο Δήμο Αραδίππου με την Paljanos Gyongyike από τη Ρουμανία. Στις 20/12/10 ο γάμος τους κηρύχθηκε λυμένος με απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου. Η τελευταία άδεια παραμονής του στην Κύπρο έληξε τον Αύγουστο 2012.
Στις 17/10/12 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για ανανέωση της άδειας παραμονής του στην Κυπριακή Δημοκρατία στη βάση του άρθρου 26 των περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στη Δημοκρατίας Νόμων του 2007 έως 2013 (Ν. 7(1)/07) και μέχρι σήμερα δεν έχει τύχει απάντησης από την Αρμόδια Αρχή.
Ο αιτητής συνέχισε την παραμονή του στην Κυπριακή Δημοκρατία και εργάζετο σε εταιρεία που ασχολείται με την κατασκευή και λειτουργία εργοστασίου αφαλατώσεων. Κατέβαλλε δε όλες τις εισφορές του προς την Κυπριακή Δημοκρατία και έχει επαρκείς πόρους να συντηρεί τον εαυτό του χωρίς να επιβαρύνει το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας του κράτους.
Στις 9/6/13 συνελήφθηκε από την Αστυνομία και οδηγήθηκε στα αστυνομικά κρατητήρια των Κεντρικών Φυλακών όπου κρατείται μέχρι σήμερα. Στις 11/6/13 αστυνομικοί τον ενημέρωσαν ότι πρόκειται να τον απελάσουν και του ανέφεραν ότι ήδη υπάρχει εισιτήριο για να απελαθεί στις 17/6/13 και ώρα 3.00 μ.μ.
Οι αρχές που διέπουν την εξέταση προσωρινού διατάγματος στον τομέα της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας έχουν κατ’ επανάληψη εξηγηθεί σε αποφάσεις της Ολομέλειας μεταξύ των οποίων είναι η Moyo & Another v. Republic (1988) 3 Α.Α.Δ. 1203, όπου λέχθηκαν τ’ ακόλουθα:
« Σύμφωνα με τις καθιερωμένες αρχές η έκδοση προσωρινού διατάγματος στο πεδίο δικαιοδοσίας που πραγματευόμεθα αποτελεί εξαιρετικό μέτρο το οποίο δεν προβλέπεται άμεσα από το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Εξυπακούεται από τη φύση της δικαιοδοσίας που παρέχεται ως εξουσία συμφυής προς το αντικείμενο της διαδικασίας προς διασφάλιση κατά πρώτο λόγο της νομιμότητας, που αποτελεί το κριτήριο που θέτει το ίδιο το Άρθρο 146 για τη θεώρηση του επίδικου θέματος της προσφυγής. Παρέχεται εξουσία αναστολής εφόσον η πράξη ή απόφαση καταφαίνεται ως έκδηλα παράνομη. Κατά δεύτερο λόγο μπορεί να ανασταλεί η απόφαση προς διαφύλαξη της δραστικότητας της δικαιοδοσίας οποτεδήποτε καταφαίνεται ότι η εφαρμογή της απόφασης θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημία στον αιτητή δηλαδή ζημιά η οποία δεν μπορεί να θεραπευθεί σε περίπτωση που η πράξη κριθεί ακυρωτέα.
Η άσκηση δικαιοδοσίας για την παροχή προσωρινής θεραπείας στο πεδίο της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας θεσμοποιείται από τον Καν. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962.»
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή στην αγόρευση του εισηγήθηκε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 26(2) (Ν. 7(Ι)/07) και τόνισε περαιτέρω την παράλειψη της Αρμόδιας Αρχής ν’ απαντήσει στην αίτηση του αιτητή γι’ ανανέωση της άδειας παραμονής του.
Το άρθρο 26(2)(α) των περί του Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στην Επικράτεια της Δημοκρατίας Νόμων του 2007 έως 2013 (Ν. 7(1)/2007) προβλέπει:
«26 (1) ………………………………………………………………..
(2) Το διαζύγιο ή η ακύρωση του γάμου, δε συνεπάγεται απώλεια του δικαιώματος διαμονής των μελών της οικογένειας του πολίτη της Ένωσης τα οποία δεν είναι υπήκοοι κράτους μέλους, στις ακόλουθες περιπτώσεις:
(α) Αν ο γάμος διήρκησε μέχρι την έναρξη της διαδικασίας έκδοσης διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου, τρία έτη τουλάχιστον, εκ των οποίων το ένα έτος στη Δημοκρατία ή
………………………………………………………………………………..
(3) …………………………………………………………………………….»
Λαμβάνοντας υπόψη το χρόνο τέλεσης του γάμου του (16/8/07) με υπήκοο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το χρόνο λύσης του γάμου του (20/12/10), φαίνεται ότι ο αιτητής πληρεί την προϋπόθεση αυτή του χρόνου των 3 ετών με παραμονή του τελευταίου έτους στη Δημοκρατία.. Αυτά αποδεικνύονται τόσο από την ένορκη δήλωση του όσο και από απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου, τεκμ. 2 στην ένορκη δήλωση του. Η εφαρμογή όμως των προνοιών του άρθρου 26(2) (α) τελεί υπό την ακόλουθη προϋπόθεση:
«Νοείται ότι, πριν από την απόκτηση του δικαιώματος μόνιμης διαμονής, το δικαίωμα διαμονής των ενδιαφερόμενων εξακολουθεί να τελεί υπό την προϋπόθεση ότι μπορούν να αποδείξουν ότι είναι μισθωτοί εργαζόμενοι ή μη μισθωτοί εργαζόμενοι ή ότι διαθέτουν επαρκείς πόρους για τους ίδιους και για τα μέλη της οικογένειάς τους, ώστε να μην επιβαρύνουν κατά τη διάρκεια της περιόδου διαμονής τους το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας της Δημοκρατίας, και ότι διαθέτουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη ασθένειας στη Δημοκρατία, ή ότι είναι μέλη της ήδη συσταθείσας στη Δημοκρατία οικογένειας ενός προσώπου το οποίο πληρεί τις ανωτέρω προϋποθέσεις.»
Το Δικαστήριο επεσήμανε προς τον ευπαίδευτο συνήγορο του αιτητή και αυτός το αποδέχθηκε, ότι πουθενά δεν παρουσιάστηκε μαρτυρία αναφορικά με την επιμέρους προϋπόθεση για διάθεση από τον αιτητή πλήρης ασφαλιστικής κάλυψης ασθένειας στη Δημοκρατία. Παρόλα αυτά, αναφέρθηκε σε απόφαση, στην υπόθεση αρ. 1452/05 Mahmood Adil v. Δημοκρατίας ημερ. 13/1/06, την οποία θεώρησε ότι υποστηρίζει την υπόθεση του. Η προσφυγή αυτή αφορούσε καθυστέρηση έγκρισης του αιτήματος του αιτητή για άδεια παραμονής του στην Κύπρο. Αυτό όμως δεν είναι επίδικο θέμα. Η προσφυγή του αιτητή στρέφεται εναντίον των Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης και όχι εναντίον της καθυστέρησης εξέτασης ή έγκρισης του αιτήματος του γι’ ανανέωση της άδειας παραμονής του στην Κύπρο. Συνεπώς δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση για οτιδήποτε αιτείται με την αίτηση υπό εξέταση ο αιτητής.
Με το υλικό που έχει τεθεί ενώπιον μου και έχοντας υπόψη τις αρχές της νομολογίας επί του θέματος καταλήγω ότι δεν έχει καταδειχθεί η πλήρωση των προϋποθέσεων για έκδοση των αιτούμενων Διαταγμάτων. Ούτε βέβαια τίθεται θέμα πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς. Η αίτηση δεν προωθήθηκε προς την κατεύθυνση αυτή. Εν πάση περιπτώσει δεν έχει καταδειχθεί ότι η τυχόν ζημιά που θα υποστεί ο αιτητής από την κράτηση και απέλαση του δεν θα μπορεί ν’ αποκατασταθεί, σε περίπτωση επιτυχίας της προσφυγής βάσει του δικαιώματος που του παρέχει το Σύνταγμα, Άρθρο 146.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/ΚΑς
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο