ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 5681/2013
17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 2013
[Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 29, 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
SHAO SHUO
Αιτήτριας
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ΄ης η αίτηση
- - - - - - -
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 26.6.2013
ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ
Μιχάλης Μιχαηλίδης για Μ. Μιχαηλίδης ΔΕΠΕ με Α. Στυλιανού για Κύπρος Ανδρέου ΔΕΠΕ, για την Αιτήτρια
Θεοδώρα Πιπερή (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ΄ης η Αίτηση
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Είναι η θέση της Αιτήτριας ότι βρίσκεται στην Κύπρο ως σύζυγος Ευρωπαίου πολίτη. Κατέχει άδεια παραμονής, η οποία εκδόθηκε την 13.1.2010 και έχει ισχύ μέχρι 13.1.2015. Τέλεσε γάμο με Βούλγαρο πολίτη στην πρεσβεία της Βουλγαρίας στην Κύπρο και στις 20.12.2004 ο γάμος ενεγράφη ως γενόμενος στο Δημαρχείο του Μπουρκά, στη Δημοκρατία της Βουλγαρίας. Ισχυρίζεται, περαιτέρω, ότι ο εν λόγω γάμος εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ, παρά το γεγονός ότι είναι σε διάσταση με τον σύζυγό της από τον Απρίλιο του 2010. Το Τμήμα Αλλοδαπών, με επιστολή του ημερομηνίας 8.5.2012, ζήτησε από την Αιτήτρια να παρουσιάσει αίτηση διαζυγίου και αποδεικτικά στοιχεία ότι συζούσε με τον σύζυγό της τα τελευταία τρία χρόνια. Κατ΄ακολουθίαν, η Αιτήτρια παρουσίασε σχετικά έγγραφα στο αρμόδιο τμήμα στη Λευκωσία. Παρά ταύτα, στις 27.4.2013 συνελήφθηκε με το δικαιολογητικό ότι η άδεια παραμονής της ακυρώθηκε. Ακολούθησε αλληλογραφία του δικηγόρου της Αιτήτριας με το αρμόδιο τμήμα, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η αποστολή από το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης της επιστολής ημερομηνίας 30.5.2013 η οποία έχει ως ακολούθως:
«Θέμα: SHUO SHAO ARC: 5483749
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερομηνίας 02/05/2013 σχετικά με το πιο πάνω θέμα και σας πληροφορώ ότι η πελάτιδά σας, κα Shuo Shao, δεν αντλεί κανένα δικαίωμα παραμονής από τη σχέση της με τον Ευρωπαίο υπήκοο Peter Stoyanov Yanev, δεδομένου ότι ο γάμος που τέλεσε το 2004 μαζί του στην Πρεσβεία της Βουλγαρίας δεν αναγνωρίζεται στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Το Τμήμα παραμένει στη διάθεσή σας για οποιεσδήποτε διευκρινήσεις.»
Είναι τα όσα διαλαμβάνει η εν λόγω επιστολή που προσβάλλει, μεταξύ άλλων, με Αίτησή της, κατ΄ ακολουθίαν του Άρθρου 146 του Συντάγματος, η Αιτήτρια. Ζητά από το Δικαστήριο:
«Διάταγμα και/ή Διακήρυξη του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ΄ων η αίτηση που περιλαμβάνεται στην επιστολή ημερ. 30 Μαϊου 2013 και η οποία παρελήφθη μέσω τηλεομοιότυπου από τον Δικηγόρο της Αιτήτριας, να αρνηθούν στην Αιτήτρια την συνέχιση της παραμονής της στην Δημοκρατία, σύμφωνα με το Δελτίο Διαμονής μέλους Οικογένειας Πολίτη της Ένωσης που δεν είναι υπήκοος Κράτους μέλους της Ένωσης, (ΜΕU2), η οποία είχε εκδοθεί από τους καθ΄ων η αίτηση την 13/1/2010, είναι άκυρη και στερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος και/ή νομικού ερείσματος.»
Ταυτόχρονα, καταχώρησε την υπό κρίση Αίτηση αξιώνοντας διάταγμα αναστολής εκτέλεσης «της απόφασης και/ή άρνησης των Καθ΄ων η αίτηση η οποία περιλαμβάνεται στην επιστολή ημερομηνίας 30/05/2013 …». Η Αίτηση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση της Αιτήτριας, στην οποία επαναλαμβάνονται τα όσα έχουν ήδη καταγραφεί στο αρχικό στάδιο της απόφασης. Ότι είναι σημαντικό να προστεθεί, είναι η αναφορά της Αιτήτριας πως δεν τελεί πλέον υπό κράτηση, αφού αφέθηκε προσωρινά ελεύθερη υπό όρους.
Η Καθ΄ης η αίτηση ενίσταται, προβάλλοντας σειρά λόγων: Εγείρει ζήτημα πρόωρης καταχώρησης της υπό κρίση Αίτησης, θέτοντας ότι δεν υπάρχει πρακτικά αντικείμενο που να μπορεί να ανασταλεί. Επί της ουσίας, θέτει ότι δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την έκδοση του αιτουμένου προσωρινού διατάγματος, αφού δεν λαμβάνει χώρα καμία ενέργεια για κράτηση της Αιτήριας, ούτε στοιχειοθετείται έκδηλη ή οποιασδήποτε άλλης μορφής παρανομία. Εισηγείται, τέλος, πως επιδιώκεται, ουσιαστικά, αναστολή αρνητικής πράξης, κάτι το οποίο είναι νομικά ανεπίτρεπτο και πέραν των εξουσιών του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Την ένορκο δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση ορκίζεται λειτουργός του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και το περιεχόμενό της εξαντλείται στην παράθεση νομικών προσεγγίσεων. Είναι αχρείαστη η όποια επανάληψή τους, δεδομένου ότι τα όσα καταγράφονται συνιστούν τη βάση της επιχειρηματολογίας της πλευράς της Καθ΄ης η αίτηση και θα απασχολήσουν το Δικαστήριο στη συνέχεια.
Προτού εξεταστεί η υπόθεση υπό το πρίσμα των προϋποθέσεων που καλύπτουν τα όρια εφαρμογής της Δ.13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, ορθό είναι, ως ζήτημα λογικής προτεραιότητας, να αποφασισθεί το ζήτημα που τέθηκε από την πλευρά της Καθ΄ης η αίτηση σχετικά με την ύπαρξη και τη δυνατότητα προσβολής αρνητικής διοικητικής πράξης.
Είναι βάσιμη η προσέγγιση της ευπαίδευτης συνηγόρου της Καθ΄ης η αίτηση, σύμφωνα με την οποία, και κατ΄ακολουθίαν πάγιας νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δεν νοείται αναστολή ισχύος αρνητικής πράξης. Αρνητικές πράξεις της διοίκησης, δεν μπορούν να ανασταλούν γιατί αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την έκδοση από το ίδιο το Δικαστήριο διοικητικής πράξης, καθιστώντας τον εαυτό του διοικητικό όργανο.
Αναφέρονται τα ακόλουθα σχετικά στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην υπόθεση αρ. 1721/2011 Hooman & Mahiab Khanbaie v. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 21.6.2012:
«Όπως είναι γνωστό, αρνητικές πράξεις της διοίκησης δεν μπορούν να ανασταλούν, αφού θεωρούνται ότι ισοδυναμούν με την έκδοση διοικητικής απόφασης από το δικαστήριο, κάτι που θεωρείται ανεπίτρεπτο. Κλασσική περίπτωση, είναι η άρνηση της διοίκησης να χορηγήσει άδεια διαμονής σε αλλοδαπό, η οποία θεωρείται αρνητική πράξη και ως τέτοια δεν μπορεί να ανασταλεί η εκτέλεσή της. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Sayigh v. Republic (1986) 3(A) CLR 277, Radwan v. Δημοκρατίας κ.α. (Αρ. 1) (1989) 3(Β) ΑΑΔ 421, Hellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας κ.α., Υπόθ. Αρ. 815/07, ημερ. 6.7.2007, Hellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας κ.α. (2007) 3 ΑΑΔ 602 και Moyo and Another v. Republic (1988) 3 CLR 1203.
Στην προκειμένη περίπτωση, ακόμα και αν αποδοθεί στην επίδικη πράξη ημερ. 2.12.2011, η εκτελεστότητα που της αποδίδει ο δικηγόρος των Αιτητών, η πράξη είναι σαφώς αρνητική, αφού μετά την απόρριψη της αίτησης τους για παραχώρηση ασύλου, στην ουσία το Τμήμα Αλλοδαπών και Μετανάστευσης θεώρησε ότι η παραμονή τους στη Δημοκρατία δεν καλυπτόταν από οποιαδήποτε άδεια παραμονής και τους καλούσε ευθέως να προβούν στις απαιτούμενες ενέργειες για να αναχωρήσουν από τη Δημοκρατία. Τυχόν αναστολή της απόφασης, αν αυτή κρινόταν εκτελεστή, θα είχε ως αποτέλεσμα τη νομιμότητα της παραμονής των Αιτητών στη Δημοκρατία, χωρίς καν αυτοί να αιτηθούν πρώτα άδεια από τη διοίκηση. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με την παραχώρηση από το δικαστήριο άδειας παραμονής, ενέργεια που ξεφεύγει των εξουσιών του Δικαστηρίου και θεωρείται από τη νομολογία ανεπίτρεπτο (βλ. Moyo and Another v. Republic, ανωτέρω και Wang v. Δημοκρατίας, Υπόθ. 1108/11, ημερ. 28.9.2011). Ενόψει των πιο πάνω, η δεύτερη προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει.»
Κατ΄ακολουθία των πιο πάνω και υπό το φως του περιεχομένου της προσβαλλόμενης επιστολής ημερομηνίας 30.5.2013, η υπό κρίση αίτηση είναι έκθετη σε απόρριψη. Καθότι η προσβαλλόμενη αναφορά, ως αρνητική διοικητική πράξη, δεν είναι δεκτική αναστολής.
Υπό την αίρεση της πιο πάνω κατάληξης, καταγράφεται, επιγραμματικά, ότι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες δεν θα συνέτρεχαν ούτε και οι προϋποθέσεις έκδοσης προσωρινού διατάγματος.
Ο Διαδικαστικός Κανονισμός 13 διέπει το δικονομικό πλαίσιο παροχής προσωρινής θεραπείας σε υποθέσεις διοικητικής φύσης. Προσωρινά διατάγματα είναι δυνατόν να εκδοθούν στα πλαίσια της άσκησης της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπου ο Αιτητής αποδεικνύει την ύπαρξη μίας εκ των δύο προϋποθέσεων: Έκδηλη παρανομία στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης ή έλευση ανεπανόρθωτης ζημιάς στον Αιτητή από την μη έκδοση διατάγματος.
Στην παρούσα περίπτωση, δεν έχει καταδειχθεί ούτε έκδηλη ή οποιασδήποτε άλλης μορφής παρανομία, αλλά ούτε και τεκμηριώθηκε έλευση ανεπανόρθωτης ζημιάς. Συνιστά πάγια γραμμή της Νομολογίας ότι η παρανομία πρέπει να αναδύεται αυτόματα ως αντικειμενική, αναντίλεκτη και μη υποκείμενη σε στάθμιση και έκφραση κρίσης. Η ύπαρξη, δε, συγκρουόμενων ερμηνειών ή γεγονότων εξουδετερώνει το αυταπόδεικτο της παρανομίας. Στην υπό κρίση περίπτωση, δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε παρανομία ικανή να ενταχθεί στα πιο πάνω πλαίσια. Επιπρόσθετα, δεν συντρέχει ζήτημα κατάδειξης ανεπανόρθωτης ζημιάς, δεδομένου ότι η Αιτήτρια δεν τελεί πλέον υπό κράτηση, τυχόν δε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης θα έχει ως αποτέλεσμα επανέκδοση άδειας παραμονής της.
Αναπόδραστο αποτέλεσμα είναι η απόρριψη της Αίτησης. Η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Καθ΄ης η αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή, στο τέλος όμως της Προσφυγής και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α. Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
/ΜΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο