ECLI:CY:AD:2014:D80
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1029/2010)
30 Ιανουαρίου, 2014
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΠΑΡΤΑΣΑ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ’ων η αίτηση.
Θ. Κουσπή (κα), για Ιωνάς Νικολάου ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Λ. Γρηγορίου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ’ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: O αιτητής είναι αδειούχος αστικού ταξί με αρ. εγγραφής DAB 842 (Α.Ο.Χ. 30532/09) και δραστηριοποιείται στην περιοχή Αγίας Νάπας-Πρωταρά με χώρους στάθμευσης (α) στο δημόσιο χώρο στην οδό Κρυού Νερού παρά το ξενοδοχείο «Μαρίνα», (β) στον ιδιωτικό χώρο του ξενοδοχείου «Vassos Nissi Plage» και (γ) στον ιδιωτικό χώρο του τεμαχίου 260 Φ/Σχ. 42/220204 τμ. 2 2498/12657 στην Αγία Νάπα.
Στις 3/4/2008, αιτήθηκε τη χορήγηση άδεια στάθμευσης για το αστικό ταξί του στο δημόσιο χώρο έναντι του εστιατορίου «Nissi Bay Restaurant», πάροδος Λεωφόρου Nισσί, στην Αγία Νάπα, αντί του δημόσιου χώρου στην οδό Κρυού Νερού. Το αίτημα του απορρίφθηκε από την Αρχή Αδειών στις 29/5/2008 λόγω ενστάσεων του Δήμου Αγίας Νάπας και του Τμήματος Οδικών Μεταφορών.
Εναντίον της πιο πάνω απορριπτικής απόφασης ο αιτητής καταχώρισε στις 20/6/2008 ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, η οποία αποφάσισε να του χορηγήσει την αιτούμενη άδεια στάθμευσης στο δημόσιο χώρο έναντι του εστιατορίου ΝISSI BAY και να ακυρώσει το δημόσιο χώρο που κατείχε μέχρι τότε παρά το ξενοδοχείο ΜΑΡΙΝΑ στην οδό Κρυού Νερού.
Στις 19/6/2008 η Αρχή Αδειών, υιοθετώντας σχετική εισήγηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, αποφάσισε την κατάργηση των χώρων στάθμευσης και την πλήρη ελευθεροποίηση των δημόσιων χώρων στάθμευσης της Αστικής Τροχαίας Περιοχής Αμμοχώστου, για χρήση με το σύστημα «πιάτσας» στα δημοτικά όρια Αγίας Νάπας-Παραλιμνίου και την ακύρωση όλων των δημόσιων χώρων στάθμευσης από τις άδειες οδικής χρήσης των αστικών ταξί που είχαν ως χώρο στάθμευσης τους επηρεαζόμενους δημόσιους χώρους.
Στις 23/9/2008 ο αιτητής καταχώρισε την υπ’ αρ. 94/2008 ιεραρχική προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών, υποστηρίζοντας ότι στο χώρο του NISSI BAY δεν μπορούσε να λειτουργήσει το σύστημα «πιάτσας».
Η Αναθεωρητική Αρχή, αφού άκουσε τις απόψεις του αιτητή και έλαβε υπόψη τις θέσεις όλων των εμπλεκόμενων τμημάτων και αρχών, αρχικά ανέστειλε το μέρος της απόφασης της Αρχής Αδειών για την ελεύθερη χρήση όλων των εγκεκριμένων χώρων «πιάτσας» της αστικής τροχαίας περιοχής ελεύθερης Αμμοχώστου μέσα στα δημοτικά όρια Αγίας Νάπας και Παραλιμνίου, με οδηγίες προς το Τμήμα Οδικών μεταφορών για ανάκληση όλων των τροποποιημένων αδειών οδικής χρήσης και επαναφορά τους στην αρχική τους κατάσταση. Στη συνέχεια, αφού εξέτασε εξ’ υπαρχής το ζήτημα, προχώρησε στις 15/4/2010 στην έκδοση νέας απόφασης σε αντικατάσταση της προσβληθείσας απόφασης της Αρχής Αδειών.
Η νέα απόφαση κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή του Προέδρου της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ημερομηνίας 13/5/2010 και συμπεριελάμβανε τις ακόλουθες ρυθμίσεις:
“(Α) Κατάργηση των υφιστάμενων δημόσιων χώρων στάθμευσης στην Αστική Τροχαία Περιοχή Αμμοχώστου με εξαίρεση των χώρων που ασκούν το επάγγελμά τους τα οργανωμένα γραφεία (α) Ταξί ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ, (β) Ταξί ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ, (γ) Ταξί RED ARROWS, (δ) Ταξί ΕΜΜΑΝ.
(Β) Δημιουργία δημόσιων χώρων στάθμευσης αστικών ταξί Αμμοχώστου με χρήση με το σύστημα “ΠΙΑΤΣΑΣ” όπως αυτοί εμφαίνονται και προτείνονται από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών (Τ.Ο.Μ.). ΣΗΜΕΙΩΜΑ Ημερομηνίας 30/05/2008, πλην των αριθμούμενων ως είκοσι (20) και είκοσι-εννέα (29) αντίστοιχα καθότι ευρίσκονται πολύ κοντά στα πιο πάνω γραφεία ταξί και θα επηρεάζεται η ομαλή λειτουργία των.
(Γ) Τα ταξί θα σταθμεύουν με σειρά και εκ περιτροπής εντός των ειδικά διαρρυθμισμένων χώρων στάθμευσης “ΠΙΑΤΣΑΣ” και ανά πάσα στιγμή δεν θα σταθμεύουν περισσότερα ταξί από όσες είναι οι εγγεγραμμένες θέσεις του κάθε χώρου.
(Δ) Οι θέσεις στάθμευσης σε κάθε χώρο καθορίζονται ως αυτές αναγράφονται στο πιο πάνω Σημείωμα.
(Ε) Τα γραφεία ταξί που αναγράφονται στην παράγραφο (Α) ανωτέρω δεν θα έχουν δικαίωμα στάθμευσης στους νέους δημόσιους χώρους που θα λειτουργούν με το νέο σύστημα “ΠΙΑΤΣΑΣ”, πλην του υφιστάμενου χώρου μπροστά από τα γραφεία των και στους ιδιωτικούς χώρους που αναγράφονται επί της άδειας οδικής χρήσης των, εκτός των ωρών και ημερών που δεν επιτρέπεται η διέλευση τροχοφόρων οχημάτων στις οδούς που βρίσκονται τα γραφεία λόγω μετατροπής των σε πεζόδρομους, σύμφωνα με το εκάστοτε εκδιδόμενο Διάταγμα του Αρχηγού Αστυνομίας Κύπρου.
(ΣΤ) Οι δημόσιοι χώροι στάθμευσης που αναγράφονται στις άδειες οδικής χρήσης της Αστικής Τροχαίας Περιοχής Αμμοχώστου ακυρώνονται και θα αντικατασταθούν ως ανωτέρω.
(Ζ) Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών (Τ.Ο.Μ.) εντέλλεται: (α) Όπως διεξάγει έρευνα για διαπίστωση της δυνατότητας ή μη δημιουργίας νέων δημόσιων χώρων στάθμευσης με το σύστημα “ΠΙΑΤΣΑΣ” καθώς επίσης και την δυνατότητα αύξησης των εγκεκριμένων θέσεων στάθμευσης του κάθε χώρου.
(β) Να καλέσει τους ιδιοκτήτες αστικών ταξί να προσκομίσουν τις άδειες οδικής χρήσης των αστικών των ταξί για την ανάλογη διόρθωση.”
Με στόχο την ακύρωση της επίδικης απόφασης, ο αιτητής προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο καταχωρώντας την παρούσα προσφυγή. Στα πλαίσια της ισχυρίζεται ότι η επίδικη απόφαση είναι παράνομη και πεπλανημένη καθότι παραβιάζει το άρθρο 5 του περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982 (Ν. 9/82 όπως τροποποιήθηκε), στερείται δέουσας έρευνας, αντίκειται στην αρχή της ισότητας και στο άρθρο 38(1) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), παραβιάζει τις αρχές που διέπουν την ανάκληση προηγούμενης ευμενούς για τον αιτητή πράξης και δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη.
Να σημειωθεί ότι και άλλοι συνάδελφοι του αιτητή προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο προσβάλλοντας την πιο πάνω απόφαση. (Βλ. Προσφυγή 1030/2010, Κώστας Ζουβάνης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερομηνίας 30/1/2014, στην οποία η απόφαση εκδόθηκε νωρίτερα σήμερα).
Στα πλαίσια των λόγων ακύρωσης ο αιτητής προβάλλει αριθμό ισχυρισμών. Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται τα πιο κάτω:
(1) Η Αναθεωρητική Αρχή παράνομα και πεπλανημένα τροποποίησε τις άδειες οδικής χρήσης και ακύρωσε τους υφιστάμενους δημόσιους χώρους στάθμευσης στην αστική τροχαία περιοχή Αμμοχώστου, περιλαμβανομένων και των δημόσιων χώρων στάθμευσης που αναγράφονταν στην Άδεια Οδικής Χρήσης Αστικού Ταξί του αιτητή, αντικαθιστώντας τους με τη δημιουργία των δημόσιων χώρων στάθμευσης με χρήση του συστήματος «πιάτσας», κατά παράβαση του άρθρου 5 του Ν. 9/82, χωρίς να ακουστούν προηγουμένως οι εισηγήσεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και οι παραστάσεις των ενδιαφερομένων και χωρίς να ληφθεί υπόψη το κριτήριο της παροχής ίσης ευκαιρίας κέρδους και οι πραγματικές ανάγκες της περιοχής.
Είναι η θέση του αιτητή ότι, οι απόψεις του Τμήματος ότι μεγάλος αριθμός αδειούχων δεν είχε πρόσβαση σε δημόσιους χώρους στάθμευσης, ότι οι χώροι στάθμευσης δεν αποτελούν κεκτημένο δικαίωμα, ότι ένας αριθμός χώρων έχει καταργηθεί λόγω πεζοδρομοποίησης και ότι η ελευθεροποίηση θα έχει ως αποτέλεσμα την ίση ευκαιρία κτήσεως κέρδους, όπως και μια έκθεση του Επαρχιακού Ελεγκτή, που υιοθετήθηκαν από την Αναθεωρητική Αρχή, είναι εσφαλμένες και ατεκμηρίωτες.
Ισχυρίζεται επίσης ότι η επίδικη απόφαση δεν στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία από τα οποία να προκύπτει μια ξεκάθαρη εικόνα της επιβατικής κίνησης της περιοχής, σε ποιες στάσεις παρατηρείται η μεγαλύτερη και η μικρότερη κίνηση επιβατών και κατά πόσο η εξυπηρέτηση του κοινού από τους υφιστάμενους ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους είναι ικανοποιητική.
Ως πεπλανημένο και μη επαρκώς τεκμηριωμένο αμφισβητείται και το εύρημα της Αναθεωρητικής Αρχής, ότι οι δημόσιοι χώροι στάθμευσης είναι ιδιαίτερα προνομιούχοι σε σύγκριση με τους ιδιωτικούς και επαναλαμβάνοντας το επιχείρημα για απουσία κατάλληλης έρευνας, ο αιτητής επισημαίνει τις παρατηρήσεις της Αστυνομίας σε σύσκεψη αρμοδίων που προηγήθηκε της επίδικης απόφασης για έλλειψη πρόσφατης μελέτης για το ζήτημα, όπως επίσης και την αντιφατικότητα, κατά την άποψή του, της ενέργειας της Αναθεωρητικής Αρχής, όπως προκύπτει από την παρ. (Ζ) της απόφασης της, να δώσει οδηγίες στο αρμόδιο Τμήμα για διεξαγωγή έρευνας, ενώ είχε ήδη καταλήξει στην ολοκληρωτική αλλαγή του συστήματος στάθμευσης της αστικής περιοχής Αμμοχώστου.
Στην αντίπερα όχθη, οι καθ’ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι τόσο η Αρχή Αδειών όσο και η Αναθεωρητική Αρχή ενήργησαν μέσα στα πλαίσια των σχετικών νομοθετικών διατάξεων (άρθρο (5) του Ν. 9/82) λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων και των σχετικών απόψεων του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, του Δήμου Αγίας Νάπας και της Αστυνομίας, σε βαθμό που να καλύπτεται η απαίτηση για δέουσα έρευνα.
Οι καθ’ων η αίτηση τονίζουν ότι η Αναθεωρητική Αρχή είχε ιδίαν αντίληψη του θέματος από επιτόπια επιθεώρηση του συνόλου των χώρων στάθμευσης, ενώ πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης της, ζήτησε και έλαβε αναλυτικά στοιχεία των αδειών οδικής χρήσης αστικών ταξί της περιοχής και των αντίστοιχων χώρων στάθμευσης.
Πανομοιότυποι με τους πιο πάνω ισχυρισμούς του εδώ αιτητή, προβλήθηκαν και από τον προσφεύγοντα στην Προσφυγή 1030/2010, Κώστας Ζουβάνης (πιο πάνω), και απορρίφθηκαν. Πάνω στις ίδιες γραμμές κυλά και η επί του προκειμένου εκατέρωθεν επιχειρηματολογία, στις δύο προσφυγές. Παραθέτω το σκεπτικό με βάση το οποίο οι πανομοιότυποι ισχυρισμοί του αιτητή στην Προσφυγή 1030/2010 απορρίφθηκαν, το οποίο υιοθετώ και επαναλαμβάνω και για σκοπούς της παρούσας απόφασης:
“Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της επίδικης απόφασης και από τα έγγραφα του διοικητικού φακέλου, η Αναθεωρητική Αρχή εξετάζοντας εξ’ υπαρχής το ζήτημα, έδωσε την ευκαιρία στον αιτητή να παρουσιάσει τις απόψεις του και έλαβε επίσης υπόψη τις θέσεις και γραπτές απόψεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, της Αστυνομίας και των Δημοτικών Αρχών.
Την πληρότητα της έρευνας ενίσχυσε η επιτόπια επιθεώρηση των χώρων στάθμευσης από την Αναθεωρητική Αρχή και οι συνεδρίες που πραγματοποιήθηκαν για το σκοπό αυτό στο Δημαρχείο Αγίας Νάπας, με συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων.
Επιπρόσθετα, πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης η Αναθεωρητική Αρχή ζήτησε και έλαβε από το Γραφείο του Τμήματος Οδικών Μεταφορών Λάρνακας – Αμμοχώστου περαιτέρω στοιχεία για το σύνολο των αστικών ταξί της ελεύθερης περιοχής Αμμοχώστου, σχετικά με τους χώρους στάθμευσης που ήταν εγγεγραμμένοι στις αντίστοιχες άδειες οδικής χρήσης, είτε οι εν λόγω χώροι ήταν δημόσιοι είτε ιδιωτικοί και επίσης στοιχεία για τα ταξί που ήταν οργανωμένα σε γραφεία.
Η ανάλυση αυτών των στοιχείων συμπεριλήφθηκε στην επίδικη απόφαση και αποτελεί μέρος της αιτιολογίας της.
Η Αναθεωρητική Αρχή είχε την ευχέρεια, όπως και έπραξε, να υιοθετήσει την εισήγηση του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, ως έναν από τους παράγοντες που προβλέπεται ρητά στο άρθρο 5(14) του Ν. 9/82, ότι λαμβάνεται υπόψη κατά την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της.
Το γεγονός ότι οι προσφεύγοντες διαφωνούσαν με τη σκοπούμενη ρύθμιση, όπως και η μεταβολή της άποψης των Δημοτικών Αρχών, ποσώς επηρεάζει, κατά τη γνώμη μου, το κύρος της απόφασης. Εξάλλου, σε περίπτωση αντίθετων γνωμοδοτήσεων, το αποφασίζoν όργανο μπορεί να ακολουθήσει μια εξ’ αυτών αιτιολογώντας την απόκλιση του από την άλλη. (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 193).
Στην παρούσα περίπτωση, η Αναθεωρητική Αρχή στις σελ 8-10 της επίδικης απόφασης της, αφού αναφέρεται στη διαφοροποίηση της γνώμης των Δημοτικών Αρχών, επισημαίνει τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν από την εφαρμογή του μέχρι τότε ισχύοντος συστήματος στάθμευσης και αναλύει σε έκταση το σκεπτικό της με βάση το οποίο υιοθέτησε την άποψη του Τμήματος Οδικών Μεταφορών.”
(2) Η επίδικη απόφαση παραβιάζει, σύμφωνα με τον αιτητή, την κατοχυρωμένη στο άρθρο 28 του Συντάγματος αρχή της ισότητας, αλλά και την αρχή της ομοιόμορφης μεταχείρισης όλων των πολιτών που τελούν υπό τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες, του άρθρου 38(1) του Ν. 158(Ι)/99, γιατί η εξαίρεση τεσσάρων οργανωμένων γραφείων ταξί από τη νέα ρύθμιση συνιστά δυσμενή σε βάρος του διάκριση.
Επικρίνοντας την Αναθεωρητική Αρχή, ο αιτητής υποστηρίζει ότι ενώ στη σελ. 10 της απόφασης της, ορθά επισημάνθηκε πως η λειτουργία αυτών των γραφείων δεν θα έπρεπε να λειτουργεί σε βάρος των υπολοίπων, η διατήρηση στη συνέχεια, του δικαιώματος μόνιμης στάθμευσης των οργανωμένων γραφείων σε συγκεκριμένους χώρους που εξαιρέθηκαν από το σύστημα «πιάτσας», χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, κατέστησε πλημμελή την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της.
Στα πιο πάνω οι καθ’ων η αίτηση αντιπαραβάλλουν τον ισχυρισμό ότι η ρύθμιση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών συνιστά μια ισοζυγισμένη στάθμιση των συμφερόντων, τόσο των οργανωμένων γραφείων στα οποία επετράπη η διατήρηση του δικαιώματος στάθμευσης σε συγκεκριμένους χώρους, όσο και των υπολοίπων, αφού τα οργανωμένα ταξί αποκλείστηκαν από το δικαίωμα στάθμευσης στους νέους δημόσιους χώρους που θα λειτουργούσαν με το σύστημα «πιάτσας».
Και οι πιο πάνω ισχυρισμοί ηγέρθηκαν και προωθήθηκαν στα πλαίσια της Προσφυγής 1030/2010, Κώστας Ζουβάνης (πιο πάνω) και απορρίφθηκαν. Παραθέτω το σκεπτικό με βάση το οποίο αυτοί απορρίφθηκαν, το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και το οποίο για σκοπούς της παρούσας απόφασης υιοθετώ. Να σημειωθεί ότι και σε σχέση με τη συγκεκριμένη πτυχή της υπόθεσης, η εκατέρωθεν επιχειρηματολογία είναι πανομοιότυπη και στις δύο προσφυγές.
“Ούτε αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή ευσταθεί.
Έχει κατ’ επανάληψη λεχθεί από τη νομολογία, ότι ο όρος «ίσοι ενώπιον του Νόμου» στο άρθρο 28 του Συντάγματος, δεν μεταδίδει την έννοια της ακριβούς αριθμητικής ισότητας αλλά διασφαλίζει μόνον εναντίον αυθαίρετων διακρίσεων και δεν αποκλείει εύλογες διακρίσεις οι οποίες επιβάλλονται λόγω της ιδιάζουσας φύσεως των πραγμάτων.
Αν τα υποκείμενα ή αντικείμενα της ρύθμισης είναι ανομοιογενή, χωρεί και παρέχεται ευχέρεια για τη θεσμοθέτηση διάφορου κανόνα ή την υιοθέτηση διάφορης ρύθμισης. (Βλ. Μικρομμάτης v. Δημοκρατίας, 2 R.S.C.C. 125, Republic v. Arakian (1972) 3 C.L.R. 294, Θεοχαρίδης v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 63, Ζίζιρου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 631).
Κρίνω ότι η προσέγγιση της Αναθεωρητικής Αρχής στην παρούσα περίπτωση αποκαλύπτει μια ισοζυγισμένη στάθμιση των συμφερόντων, αφενός των οργανωμένων σε γραφεία ταξί, τα οποία επί μακρόν λειτουργούσαν με συγκεκριμένο τρόπο και αφετέρου των υπόλοιπων επαγγελματιών στους οποίους θα έπρεπε να δοθεί ίση ευκαιρία κτήσεως κέρδους και απρόσκοπτης διεκδίκησης πελατείας.
Ως αποτέλεσμα, με τη ρύθμιση στην οποία οι καθ’ων η αίτηση προβαίνουν με τις παραγράφους (Α) και (Ε) της επίδικης απόφασης, ρύθμιση που αφορά στα τέσσερα οργανωμένα γραφεία, τα εν λόγω γραφεία διατήρησαν τους υφιστάμενους χώρους στάθμευσης μπροστά από τα υποστατικά εργασίας τους, με δικαίωμα στάθμευσης κατά τις ημέρες και ώρες ελεύθερης κυκλοφορίας τροχοφόρων στις συγκεκριμένες οδούς και τους εγγεγραμμένους στις άδειες οδικής χρήσεως τους, ιδιωτικούς χώρους, χωρίς όμως δικαίωμα στάθμευσης στους νέους δημόσιους χώρους που θα λειτουργούσαν με το νέο σύστημα «πιάτσας».
Στους υπόλοιπους επαγγελματίες δόθηκε το δικαίωμα στάθμευσης στους νεοδημιουργηθέντες δημόσιους χώρους στάθμευσης με το σύστημα «πιάτσας», όπως αυτοί καθορίστηκαν στο σχετικό σημείωμα του Τμήματος Οδικών Μεταφορών, εκτός από δύο χώρους που ευρίσκοντο, όπως παρατηρήθηκε, πολύ κοντά στα γραφεία ταξί και θα επηρέαζαν τη λειτουργία τους.
Ενόψει των πιο πάνω, η διαφοροποίηση που έγινε, κρινόμενη υπό τις περιστάσεις, ήταν, κατά την κρίση μου, εύλογη και δικαιολογημένη.”
(3) Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι, σύμφωνα με τον αιτητή, το αποτέλεσμα νομικής και πραγματικής πλάνης, γιατί στηρίχθηκε στην εσφαλμένη κρίση ότι με τη νέα ρύθμιση δεν παραβλάπτονταν τα συμφέροντα των επαγγελματιών που είχαν ήδη δικαίωμα στάθμευσης στους υφιστάμενους δημόσιους χώρους.
Ο αιτητής αμφισβητεί επίσης την ορθότητα των συμπερασμάτων της Αναθεωρητικής Αρχής, ότι το δικαίωμα στάθμευσης σε δημόσιους χώρους δεν μπορεί να αποτελέσει κεκτημένο δικαίωμα και ότι η κατοχή μιας άδειας στάθμευσης σε δημόσιο χώρο παρέχει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης όλης της επιβατικής κίνησης συγκεκριμένης περιοχής.
Υποβάλλεται παράλληλα ότι οι χώροι στάθμευσης αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της άδειας οδικής χρήσης, αφού αυτοί καθορίζουν τους χώρους στους οποίους μπορούν οι αδειούχοι να εκμεταλλευτούν την επιβατική κίνηση, και ως εκ τούτου η κατάργηση τους, συνιστά παράνομη και αναιτιολόγητη ανάκληση προηγούμενης νόμιμης και ευμενούς πράξης.
Οι καθ’ων η αίτηση απαντούν ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε κατόπιν στάθμισης όλων των στοιχείων και ορθής εξέτασης και επανεκτίμησης των πραγματικών περιστατικών και συνθηκών που υπήρχαν ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής κατά το χρόνο έκδοσης της πράξης, της οποίας η αιτιολογία συμπληρώνεται από τους φακέλους.
Και αυτοί οι ισχυρισμοί του εδώ αιτητή ηγέρθηκαν από τον αιτητή στην Προσφυγή 1030/2010, Κώστας Ζουβάνης (πιο πάνω) και απορρίφθηκαν. Σημειώνεται ότι και σε σχέση με τη συγκεκριμένη πτυχή της υπόθεσης η επιχειρηματολογία των δύο πλευρών στις δύο προσφυγές συμπίπτει απόλυτα. Το σκεπτικό στη βάση του οποίου οι εν λόγω ισχυρισμοί απορρίφθηκαν, με το οποίο και συμφωνώ, έχει ως πιο κάτω:
“Το θέμα δεν εξετάζεται μέσα από το πρίσμα των γενικών αρχών ανάκλησης των διοικητικών πράξεων, όπως εισηγείται ο αιτητής, αλλά μέσα στο εξειδικευμένο νομοθετικό πλαίσιο του Ν. 9/82 που διέπει την κρινόμενη περίπτωση και καθορίζει τις αρμοδιότητες της Αρχής Αδειών και της Αναθεωρητικής Αρχής.
Σύμφωνα με το άρθρο 5(3), η Αρχή Αδειών έχει διακριτική εξουσία παροχής άδειας οδικής χρήσης «υπό τοιούτους όρους ως ήθελε κρίνει πρέπον υπό τας περιστάσεις να επιβάλει δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου».
Στη δε παράγραφο (4) του ίδιου άρθρου προβλέπεται ρητά ότι η Αρχή Αδειών «δύναται δι’ ευλόγους αιτίας και κατά πάντα χρόνον να τροποποιεί τους εν τη αδεία επιβληθέντας όρους».
Η Αναθεωρητική Αρχή κατά την εξέταση ενώπιον της ασκηθείσας προσφυγής εναντίον αποφάσεως της Αρχής Αδειών μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 4 Α(4) του Νόμου, να εκδώσει μία από τις ακόλουθες αποφάσεις:
(α) να επικυρώσει την προσβληθείσα απόφαση٠
(β) να ακυρώσει την προσβληθείσα απόφαση٠
(γ) να τροποποιήσει την προσβληθείσα απόφαση٠
(δ) να προβεί η ίδια σε έκδοση νέας απόφασης σε αντικατάσταση της προσβληθείσας٠
(ε) να παραπέμψει την υπόθεση στην Αρχή Αδειών.
Όπως έχει νομολογηθεί, το έργο της Αναθεωρητικής Αρχής δεν περιορίζεται στην αναθεώρηση των λόγων της απόφασης της Αρχής Αδειών που αποτελεί το αντικείμενο της ιεραρχικής προσφυγής. Εξετάζει την υπόθεση εξ’ υπαρχής και έχει την ίδια πρωτογενή δικαιοδοσία με την Αρχή Αδειών. Μπορεί να διενεργήσει δική της έρευνα, να διευρύνει το πλαίσιο της έρευνας που διεξήγε η Αρχή Αδειών, να ακούσει η ίδια τους ενδιαφερόμενους και να λάβει υπόψη της ακόμα και γεγονότα μεταγενέστερα της έκδοσης της απόφασης της Αρχής Αδειών. (Βλ. Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (ΑΛΕΠΑ) Λτδ v. Kυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 837, Αναθεωρητική Αρχή Αδειών v. Eυριπίδη κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 354).
Στην κρινόμενη περίπτωση δεν έγινε ανάκληση άδειας οδικής χρήσης, αλλά τροποποίηση όρου της αναφορικά με τους χώρους στάθμευσης. Όπως αναφέρεται εξάλλου στην τελευταία παράγραφο της επίδικης απόφασης της, η Αναθεωρητική Αρχή αποφάσισε να καλέσει τους ιδιοκτήτες αστικών ταξί να προσκομίσουν τις άδειες οδικής χρήσης τους για την ανάλογη διόρθωση.
Ούτε και οι ισχυρισμοί για έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας που επαναλαμβάνονται από τον αιτητή είναι αποδεκτοί, αφού όπως ήδη επισημάνθηκε, η Αναθεωρητική Αρχή διενήργησε εκτεταμένη έρευνα των ουσιωδών στοιχείων και αιτιολόγησε επαρκώς τα συμπεράσματά της.
Οι εκτιμήσεις, τέλος, της Αναθεωρητικής Αρχής και του Τμήματος Οδικών Mεταφορών σε σχέση με την κατανομή της επιβατικής ζήτησης και την αξιοποίηση της από τους επαγγελματίες κατά τρόπο που θα επιτρέπει την παροχή σε όλους ίσων ευκαιριών κερδοφορίας, οι οποίες αμφισβητούνται από τον αιτητή, αποτελούν τεχνικά θέματα που δεν μπορούν να αξιολογηθούν από το Δικαστήριο, εκτός αν διαπιστωθεί ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα και υπέρβαση των ορίων της διακριτικής εξουσίας της διοίκησης. (Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 489).”
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται με έξοδα €1.350 υπέρ των καθ’ων η αίτηση. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται, σύμφωνα με το άρθρο 146 του Συντάγματος.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο