ECLI:CY:AD:2015:D493
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 361/2014)
9 Ιουλίου, 2015
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ
ΤΙΤΛΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΚΥ.Σ.Α.Τ.Σ.),
Καθ’ων η αίτηση.
Αιτητής παρών προσωπικά.
Δ. Εργατούδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ’ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι κάτοχος των τίτλων σπουδών “Diploma” και “Bachelor of Arts”, οι οποίοι απονεμήθηκαν από το Hotel and Catering Institute Κύπρου και το College of Tourism and Hotel Management of Nicosia, αντίστοιχα.
Στις 29 Ιουνίου 2004 υποβλήθηκε αίτηση για αναγνώριση των πιο πάνω πτυχίων, ως, τίτλων ισότιμων και αντίστοιχων προς πτυχίο πανεπιστημιακού επιπέδου στον κλάδο ειδίκευση Hospitality Management and Cookery.
Η διαδικασία αναγνώρισης που άρχισε τότε δεν έμελλε να ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα, εννέα χρόνια μετά.
Το ιστορικό έχει ως ακολούθως:
Οι καθ’ων η αίτηση απέρριψαν στις 5 Απριλίου 2005 το αίτημα του αιτητή. Εναντίον της πιο πάνω απόφασης ο αιτητής καταχώρισε προσφυγή και το Ανώτατο Δικαστήριο την ακύρωσε στις 29 Ιανουαρίου 2007.
Εν συνεχεία, οι καθ’ων η αίτηση επανεξετάζοντας το αίτημα αποφάσισαν στις 21 Σεπτεμβρίου 2009 να αναγνωρίσουν τους τίτλους σπουδών του αιτητή, ως ισότιμους και αντίστοιχους προς πτυχίο πανεπιστημιακού επιπέδου στον κλάδο/ειδίκευση Hospitality Management αλλά όχι στον κλάδο/ειδίκευση Cookery.
Ο αιτητής καταχώρισε νέα προσφυγή. Εκκρεμούσης της εν λόγω προσφυγής, οι καθ’ων η αίτηση ανακάλεσαν την απόφαση τους και προχώρησαν σε επανεξέταση της αίτησης. Σε συνεδρία τους ημερ. 12 Σεπτεμβρίου 2011 οι καθ’ων η αίτηση αποφάσισαν να μην εγκρίνουν το αίτημα του αιτητή.
Ακολούθησε νέα προσφυγή (1472/2011) του αιτητή. Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 την πιο πάνω απόφαση, λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας ως προς τα προσόντα των μελών της Επιτροπής Κρίσεως και συγκεκριμένα, κατά πόσο, η Επιτροπή Κρίσεως κάλυπτε γνωστικά αντικείμενα, σε επίπεδο πανεπιστημιακής σχολής, όμοια με αυτά που κατείχε ο αιτητής.
Οι καθ’ων η αίτηση σε συμμόρφωση με την εν λόγω ακυρωτική απόφαση προέβηκαν στις 27 Μαΐου 2013 σε επανεξέταση της αίτησης. Αποφάσισαν δε να προχωρήσουν στο διορισμό Επιτροπής Κρίσεως, με γνωστικό αντικείμενο Διοίκηση Ξενοδοχείων, συμπεριλαμβανομένων της Τραπεζοκομίας Επισιτισμού και Μαγειρικής και όπως η αίτηση του αιτητή αποσταλεί στην Επιτροπή Κρίσεως για μελέτη και υποβολή εισηγήσεων προς το συμβούλιο. Διόρισαν ταυτόχρονα συντονιστή της επιτροπής.
Στις 24 Ιουλίου 2013 στάληκε στα μέλη της επιτροπής αντίγραφο του φακέλου της αίτησης και το σχετικό έντυπο αξιολόγησης με γνωστικό αντικείμενο Διοίκηση Ξενοδοχείων, συμπεριλαμβανομένων της Τραπεζοκομίας Επισιτισμού και Μαγειρικής.
Στις 27 Αυγούστου 2013 ένας εκ των μελών της επιτροπής, ενημέρωσε τους καθ’ων η αίτηση ότι, αδυνατεί να συμμετάσχει στην επιτροπή.
Οι καθ’ων η αίτηση, ακολούθως, αποφάσισαν στις 9 Σεπτεμβρίου 2013 την αναδιάρθρωση της επιτροπής και στις 21 Οκτωβρίου 2013 απέστειλαν στο νέο μέλος της επιτροπής αντίγραφο του φακέλου της αίτησης και το σχετικό έντυπο αξιολόγησης. Η έκθεση αξιολόγησης της Επιτροπής Κρίσεως υποβλήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2013.
Οι καθ’ων η αίτηση σε νέα συνεδρία τους, ημερ. 8 Ιανουαρίου 2014, μετά από μελέτη της αίτησης του αιτητή και της έκθεσης αξιολόγησης της Επιτροπής Κρίσεως, αποφάσισαν να απορρίψουν το αίτημα όπως υποβλήθηκε. Σχετική επιστολή ημερ. 21 Ιανουαρίου 2014 στάληκε στον αιτητή.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2014 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση επανεξέτασης. Οι καθ’ων η αίτηση σε συνεδρία τους ημερ. 4 Μαρτίου 2014, αποφάσισαν ότι, προτού εξεταστεί η αίτηση επανεξέτασης, θα πρέπει, ο αιτητής, να καταβάλει τα τέλη εξέτασης αιτήσεων για επανεξέταση, που καθορίζονται από τους κανονισμούς. Με επιστολή ημερ. 4 Μαρτίου 2014 ο αιτητής πληροφορήθηκε προς τούτο. Με επιστολή του ημερ. 15 Μαρτίου 2014 πληροφόρησε τους καθ’ων η αίτηση ότι είχε καταχωρίσει προσφυγή εναντίον της απόφασης του και δεν προτίθετο να καταβάλει τα τέλη επανεξέτασης.
Η παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της πιο πάνω απόφασης.
Ο αιτητής, ο οποίος σημειώνω παρουσιάζεται προσωπικά, ισχυρίστηκε ότι, παραβιάστηκε το δεδικασμένο που δημιουργήθηκε με την ακυρωτική απόφαση στην προσφυγή αρ. 1472/2011.
Οι καθ’ων η αίτηση προδικαστικώς εισηγούνται ότι, η προσφυγή είναι πρόωρη. Ο αιτητής κωλύεται, όπως προβλήθηκε, να καταχωρεί και προωθεί ταυτοχρόνως προσφυγή δυνάμει του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος και αίτηση επανεξέτασης. Η απόφαση που θα εκδοθεί κατόπιν επανεξέτασης είναι η μόνη που μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή.
Σύμφωνα με το άρθρο 11 του περί Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης και Παροχής Σχετικών Πληροφοριών Νόμου του 1996, Ν. 68(Ι)/96:
"(1) Αιτητής ο οποίος δεν ικανοποιείται από την απόφαση του Συμβουλίου αναφορικά με τον τίτλο σπουδών που υπέβαλε για αναγνώριση, δικαιούται να υποβάλει στο Συμβούλιο αίτηση για επανεξέταση του θέματος, μέσα σε 30 ημέρες από την ημερομηνία γνωστοποίησης της απόφασης του Συμβουλίου, παραθέτοντας τους λόγους της αίτησης για επανεξέταση και προσκομίζοντας νέα στοιχεία, αν έχει."
Η νομολογία καθορίζει ότι η άσκηση του δικαιώματος ένστασης εναντίον απόφασης της διοίκησης, οδηγεί σε απώλεια της εκτελεστότητας της καθότι, η νέα, επί τούτου απόφαση, ενσωματώνεται στη νέα που είναι και η μόνη εκτελεστή. (Βλ. Υπ. Αρ. 61/2011, EDT Shipmanagement Ltd ν. Δημοκρατίας, ημερ. 19 Ιανουαρίου 2012).
Από τη στιγμή που ασκήθηκε, νομοθετικά προβλεπόμενο, διάβημα ήτοι αίτηση επανεξέτασης σε διοικητικό όργανο, η ήδη εκδοθείσα απόφαση έχει απωλέσει την εκτελεστότητα της. Η εναλλακτική αυτή διαδικασία θα οδηγήσει σε νέα απόφαση η οποία θα είναι η μόνη προσβλητέα με προσφυγή ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Στο σύγγραμμα Σπηλιωτόπουλου, Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου, 14η Έκδοση, 2ος Τόμος, σελ.111, αναφέρεται:
"Πράξεις που έχουν ενσωματωθεί σε μεταγενέστερη διοικητική πράξη, οι οποίες ήταν "εκτελεστές", αλλά έχασαν την αυτοτέλεια τους και τον εκτελεστό χαρακτήρα τους λόγω της ενσωμάτωσης. (ΣΕ 2492/1977, 1789/1988, 347/1995). Η ενσωμάτωση της αρχικής πράξης σε μεταγενέστερη επέρχεται…. ii) σε περίπτωση άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής."
Στην υπόθεση Ζίττης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 394 αναφέρεται ότι:
"Η ενσωμάτωση εκτελεστής πράξης σε άλλη εκτελεστή πράξη επέρχεται “οσάκις ασκείται κατά ταύτης” η λεγόμενη ενδικοφανής ιεραρχική προσφυγή, όπως π.χ. αίτηση αναθεώρησης “θεσπιζόμενη ειδικώς υπό του Νόμου” για το συγκεκριμένο θέμα οπότε “η καθ’ ης η αίτησις αναθεωρήσεως, πράξις ενσωματούται εις την κατ’ αναθεώρησιν εκδιδομένην. Το αυτό ισχύει και επί πράξεως, καθ’ ης ησκήθη ένστασις νόμω προβλεπομένη, και ήτις ενσωματούται εις την επί της ενστάσεως εκδιδομένην. Επίσης ενσωματούται η πράξις πρωτοβαθμίου διοικητικού οργάνου κατόπιν προσφυγής, κατά νόμον ασκουμένης ενώπιον δευτεροβαθμίου, εις την απόφασιν του τελευταίου, ως λ.χ. γνωμοδότησις ανακριτικού συμβουλίου κατά τον νόμον περί καταστάσεως αξιωματικών: 799(55).""
Επίσης η ίδια αρχή επιβεβαιώθηκε στην υπόθεση Εταιρεία Μουτουλλάς – Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ ν. Αρχής Αδειών κ.ά. (1989) 3 Α.Α.Δ. 2277 όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
"Είναι καθιερωμένη αρχή διοικητικού δικαίου ότι πράξη ή απόφαση εναντίον της οποίας έγινε ένσταση ή ιεραρχική προσφυγή, με βάση νομοθετική πρόνοια, χάνει την εκτελεστότητά της. Όταν εκδοθεί η απόφαση στην ένσταση ή στην ιεραρχική προσφυγή, έστω και να είναι απορριπτική, η προσβαλλόμενη απόφαση ενσωματώνεται στη νέα, η οποία είναι η μόνη εκτελεστή πράξη.
…………
Η πιο πάνω αρχή δεν επηρεάζει το δικαίωμα προσφυγής στο Δικαστήριο, που διασφαλίζεται με τα Άρθρα 30 και 146 του Συντάγματος. Ο Νόμος εγκαθιδρύει μόνον ίδια διοικητική διαδικασία μέσα στο διοικητικό πλαίσιο, σε ένα ή περισσότερα στάδια, που τελικά καταλήγουν για κρίση της υπόθεσης, είτε από το ίδιο όργανο που εξέδωσε την πράξη, είτε από άλλο ανώτερο. Η λύση αυτή δεν εμποδίζει το δικαστικό έλεγχο των πράξεων των διοικητικών αρχών. Απεναντίας συντελεί στη διατήρηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πρέπουσα περιοπή με την αποφυγή άσκοπων δικών."
Τέλος, στην Υπ. Αρ. 5723/2013, Beechcroft Ventures Ltd v. Δημοκρατίας, ημερ. 31 Μαρτίου 2015, ανέφερα τα ακόλουθα, που είναι σχετικά και εφαρμόζονται στην παρούσα υπόθεση:
̎Καθίσταται συναφώς έκδηλο ότι, με την υποβολή της ένστασης από πλευράς αιτητών, η προσβαλλόμενη απόφαση, παρόλο που δεν εκδόθηκε, εισέτι, απόφαση επί της ουσίας της ενστάσεως, έχασε την εκτελεστότητα της. Τούτο επέρχεται καθότι η διαδικασία προβλέπεται από το Νόμο και ασκήθηκε. Όταν εκδοθεί απόφαση επί της ενστάσεως η εν λόγω απόφαση θα ενσωματωθεί στην υπό κρίση προσβαλλόμενη πράξη.
Αυτή η προσέγγιση έχει και τη δική της λογική αφού όπως αναφέρθηκε πιο πάνω στην υπόθεση Εταιρεία Μουτουλλάς – Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ, διατηρείται το Ανώτατο Δικαστήριο "στην πρέπουσα περιοπή για την αποφυγή άσκοπων δικών".
Θα πρόσθετα επί του προκειμένου ότι η διατήρηση δύο παράλληλων διαδικασιών – ενστάσεως και προσφυγής – θα μπορούσε να παρατηρηθεί το εξής παράδοξο. Το αποτέλεσμα της ενστάσεως να είναι θετικό, για τους αιτητές, και του Δικαστηρίου, αρνητικό ή αντιστρόφως. Οι αιτητές ή ακόμη και η διοίκηση θα βρίσκονται, σε τέτοιο ενδεχόμενο, προ ενός αδιεξόδου. Μέθοδος άκρως ανεπιθύμητη. Αφήνω τη χρηματική δαπάνη που θα απαιτηθεί για τις δύο διαδικασίες.˝
Η προδικαστική ένσταση γίνεται αποδεχτή, και εφόσον η απόφαση, στο πλαίσιο της επανεξέτασης εκκρεμεί, η προσφυγή δεν μπορεί να προχωρήσει.
Με γνώμονα τα πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται με €1000 ως έξοδα υπέρ των καθ’ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο