ΑΝΩΤΑΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Άρθρο 23(3)(γ) του Ν.33/64 – Μεταβατικές Διατάξεις)
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 165/20)
12 Ιουνίου, 2025
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Π., ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΔΗΜΟΣ ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ,
Εφεσείοντες,
ν.
PRIMETEL PUBLIC CO LTD,
Εφεσίβλητης,
Ως ετροποποιήθη δυνάμει διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 14.04.2025
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΠΑΦΟΥ - ΕΟΑΠ
Εφεσείοντες,
ν.
PRIMETEL PUBLIC CO LTD,
Εφεσίβλητης,
_________________
Ε. Κασάπη (κα), για Φοίβο, Χρίστο Κληρίδη & Συνεργάτες ΔΕΠΕ και Αγάπιο Κακογιάννη & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Βαλιαντής μαζί με Χρ. Παρασκευά (κα), για Λ. Παπαφιλίππου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη.
_________________
ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από την ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ.: Αντικείμενο της υπό κρίση έφεσης είναι η ακύρωση από το πρωτόδικο δικαστήριο της απόφαση του Δήμου Γεροσκήπου, ημερομηνίας 29.09.2009, να απορρίψει την αίτηση της εταιρείας Primetel Public Company Ltd, για έκδοση άδειας οικοδομής, για ανέγερση σταθμού προσγειάλωσης διεθνούς υποθαλάσσιου καλωδιακού συστήματος, σε συγκεκριμένο τεμάχιο στη Γεροσκήπου.
Η Primetel Public Company Ltd, στο εξής «η εφεσίβλητη», είναι δημόσια εταιρεία η οποία ασχολείται με την παροχή ηλεκτρικών επικοινωνιών, σε όλη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την 4.03.2008, υπέγραψε συμφωνία, με εταιρεία του εξωτερικού, για προσγειάλωση καλωδίου, στην Κύπρο, σε καλωδιακό σταθμό της.
Για την υλοποίηση της πιο πάνω συμφωνίας, η εφεσίβλητη αγόρασε ακίνητο, στη Γεροσκήπου. Αντίγραφο του τίτλου ιδιοκτησίας επισυνάπτεται στην Αίτηση που καταχωρήθηκε στα πλαίσια της προσφυγής, στο εξής «η Αίτηση».
Την 8.09.2008, το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως εξέδωσε πολεοδομική άδεια προς την εφεσίβλητη για υλοποίηση του έργου, μετά από υποβολή σχετικής αίτησης και αφού είχε λάβει τη θετική άποψη του Δήμου Γεροσκήπου, στο εξής «εφεσειόντων», επί της προτεινομένης ανάπτυξης. Η εφεσίβλητη εξασφάλισε και όλες τις άδειες που απαιτούντο, για την υλοποίηση του έργου, από τα διάφορα Υπουργεία και Υπηρεσίες.
Την 19.09.2008, η εφεσίβλητη υπέβαλε στους εφεσείοντες αίτηση για παραχώρηση δικαιωμάτων διέλευσης και εκσκαφής δρόμων και πεζοδρομίων. Η αίτηση εγκρίθηκε τη 17.11.2008 (Επισυνημμένα 16 και 16Α στην Αίτηση). Εγκρίσεις για τον ίδιο σκοπό εξασφαλίστηκαν και από τις άλλες εμπλεκόμενες υπηρεσίες, την ΑΗΚ, την ΑΤΗΚ, τα Δημόσια Έργα, το Τμήμα Ανάπτυξης Υδάτων και το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Πάφου.
Την 26.09.2008, η εφεσίβλητη υπέβαλε στους εφεσείοντες αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής. Το Δημοτικό Συμβούλιο των εφεσειόντων, σε συνεδρία του ημερομηνίας 24.03.2009, απόρριψε την αίτηση. Η εφεσίβλητη καταχώρησε στο Ανώτατο Δικαστήριο την προσφυγή αρ. 368/2009, με την οποία ζήτησε την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης.
Λίγο χρόνο αργότερα, οι εφεσείοντες με επιστολή τους, ημερομηνίας 29.04.2009, ενημέρωσαν την εφεσίβλητη ότι το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε την ανάκληση της απορριπτικής απόφασης και την επανεξέταση του θέματος. Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω ανάκλησης, η εφεσίβλητη απέσυρε την προσφυγή αρ. 368/2009.
Την 27.05.2009, χορηγήθηκε στην εφεσίβλητη Άδεια Χρήσης Κρατικής Γης, στην παραλία της Γεροσκήπου, με σκοπό την προσγειάλωση του θαλασσίου καλωδίου, κατόπιν υποβολής σχετικής αίτησης. Αντίγραφο απόδειξης πληρωμής, €10.000, στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, που αφορά το ετήσιο ενοίκιο για την παραχωρηθείσα γη, επισυνάφθηκε στην Αίτηση της προσφυγής.
Τη 12.06.2009 έλαβε χώρα η προσγειάλωση των οπτικών ινών της εφεσίβλητης.
Το Δημοτικό Συμβούλιο των εφεσειόντων κατά τη συνεδρία του, ημερομηνίας 25.06.2009, αποφάσισε όπως απορρίψει την αίτηση για έκδοση άδειας οικοδομής.
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης η εφεσίβλητη καταχώρισε Ιεραρχική Προσφυγή στον Υπουργό Εσωτερικών. Ο Υπουργός, με απόφαση του ημερομηνίας 15.07.2009, έκανε αποδεκτή την προσφυγή και εζήτησε από τους εφεσείοντες να επανεξετάσουν την υποβληθείσα αίτηση. Έκρινε ότι η απόφαση τους στερείτο αιτιολογίας.
Η εφεσίβλητη, μέσω των δικηγόρων της, απέστειλε προς τους εφεσείοντες επιστολή, ημερομηνίας 24.09.2009, στην οποία κατέγραψε, τις ζημιές που προέκυψαν από την άρνησή των τελευταίων, να εκδώσουν την αιτηθείσα άδεια οικοδομής.
Τελικά, οι εφεσείοντες με απόφασή τους, ημερομηνίας 29.09.2009, απέρριψαν την αίτηση των εφεσιβλήτων, ημερομηνίας 26.09.2008, για έκδοση άδειας οικοδομής. Η πιο πάνω απόφαση αποτελεί και το αντικείμενο της πρωτόδικης διαδικασίας στην προσφυγή 1556/2009.
Παραθέτουμε αυτούσιο το απόσπασμα, στο οποίο καταγράφονται οι λόγοι απόρριψης της αίτησης για έκδοση άδειας οικοδομής:
«1. Η αίτηση της Εταιρείας PRIMETEL PUBLIC COMPANY LTD για έκδοση άδειας Οικοδομής για ανέγερση Σταθμού Προσγειάλωσης Διεθνούς υποθαλάσσιου καλωδιακού συστήματος στο τεμάχιο αριθμός 50Φ/Σχ. L1.19.E1 Γεροσκήπου, αποτελεί μέρος της όλης διαδικασίας εξασφάλισης αδειών που αρχίζει με την έκδοση Πολεοδομικής άδειας, άδειας Οικοδομής και ολοκληρώνεται με την έκδοση πιστοποιητικού τελικής έγκρισης.
2. Η Πολεοδομική άδεια ΠΑΦ/00476/2008 ημερ. 08/09/2008, πάσχει νομικά και θεωρείται άκυρη, για λόγους που θα εξηγηθούν πιο κάτω, γι’ αυτό δεν μπορεί να εκδοθεί άδεια Οικοδομής βασιζόμενη σε μια πάσχουσα και άκυρη Πολεοδομική άδεια.
Οι λόγοι για τους οποίους πάσχει και είναι άκυρη η Πολεοδομική άδεια ΠΑΦ/00476/2008 είναι:
I. Η απόφαση για τις θετικές απόψεις του Δήμου Γεροσκήπου προς την Πολεοδομική Αρχή σχετικά με την έκδοση της ΠΑΦ/00476/2008, πάρθηκε από αναρμόδιο όργανο, την Εκτελεστική Επιτροπή του Δήμου Γεροσκήπου.
II. Η Πολεοδομική άδεια ΠΑΦ/00476/2008 εκδόθηκε από την Πολεοδομία Λευκωσίας και όχι ως έπρεπε από την Πολεοδομία Πάφου (κατά τύπο Αρμόδια Αρχή).
III. Βάσει επιστολής της Πολεοδομίας Λευκωσίας ημερ. 05/03/2009, η Πολεοδομική Άδεια ΠΑΦ/00476/2008, εκδόθηκε δυνάμει του άρθρου 28.2 του εγκεκριμένου Τοπικού Σχεδίου Πάφου του 2006. Το άρθρο 28.2 δεν καλύπτει Σταθμούς αλλά υποσταθμούς.
IV. To εμβαδόν του τεμαχίου της συγκεκριμένης ανάπτυξης, έπρεπε να είναι τουλάχιστον 15.000Μ2 και όχι κάτω από 10.000 Μ2.
3. Με την παράνομη έναρξη εργασιών (χωρίς να εξασφαλιστεί εκ των προτέρων άδεια Οικοδομής) η PRIMETEL παραβίασε τους όρους 111, 501, 506 και 507 της ΠΑΦ/00476/2008.
4. Στο τεμάχιο αριθμός 50Φ/Σχ. L1.19.E1 Γεροσκήπου, υπάρχουν σήμερα 29/09/2009 παράνομες/αυθαίρετες κατασκευές και διάταγμα δικαστηρίου ημερ. 13/03/2009 για αναστολή εργασιών (αρ. ποιν. υποθ. 2629/2009).
5. Να σημειωθεί ότι εκκρεμεί και η Ποινική υπόθεση αρ. 5570/2009 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
6. Το διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών σχετικά με την επιφύλαξη του εδαφίου (1) του άρθρου 4 του Περί Οδών και Οικοδομών Νόμου που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 30/06/2009 Κ.Δ.Π 257/2009, δεν έχει εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση διότι εισαγάγει νέα στοιχεία που δεν υπήρχαν όταν υποβλήθηκε η αίτηση για έκδοση άδειας Οικοδομής. Η αίτηση εξετάστηκε και εξετάζεται με βάση τα πραγματικά γεγονότα και το νομικό καθεστώς που ίσχυε όταν υποβλήθηκε η αίτηση για έκδοση άδειας Οικοδομής. Η αίτηση για έκδοση άδειας Οικοδομής, υποβλήθηκε στις 26/09/2008.
7. Δεν έχει εξασφαλιστεί το δικαίωμα τοποθέτησης καλωδίων πριν την έκδοση άδειας Οικοδομής και σύμφωνα με τις πρόνοιες του όρου 501 της Πολεοδομικής Άδειας ΠΑΦ/00476/2008, αυτή καθίσταται ανενεργή.»
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκανε δεκτή τη θέση της εφεσίβλητης, αιτήτριας σε εκείνη τη διαδικασία, ότι οι λόγοι που καταγράφονται στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, “…για τους οποίους πάσχει και είναι άκυρη η Πολεοδομική άδεια”, δεν ευσταθούσαν. Κατέληξε ότι η πολεοδομική άδεια ήταν έγκυρη. Με γνώμονα το πιο πάνω δεδομένο, έκρινε ότι η προσφυγή θα έπρεπε να επιτύχει χωρίς να απαιτηθεί η εξέταση των υπολοίπων λόγων ακυρώσεως.
Οι εφεσείοντες κατεχώρησαν έφεση, την ΑΕ 42/2012, με την οποία αμφισβήτησαν την ως άνω κρίση του Δικαστηρίου ότι δεν απαιτείτο η εξέταση των υπολοίπων λόγων ακυρώσεως. Το Εφετείο έκρινε ότι η παράλειψη του Δικαστηρίου να εξετάσει και τους υπόλοιπους λόγους για τους οποίους απερρίφθη η αίτηση για άδεια οικοδομής, ήταν μεμπτή. Υπήρχε το ενδεχόμενο η εγκυρότητα της απορριπτικής αυτής απόφασης (ήτοι της παροχής άδειας οικοδομής) των εφεσειόντων να διασώζετο από τους άλλους λόγους απόρριψης, τους οποίους όμως το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εξέτασε. Παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση και παράπεμψε την προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο για εκδίκαση, των λόγων ακύρωσης που δεν είχαν εξεταστεί.
Κατά την επανεξέταση της υπόθεσης οι εφεσείοντες, καθ’ ων η αίτηση σε εκείνη τη διαδικασία, ήγειραν για πρώτη φορά, ενώπιον του Δικαστηρίου, ζήτημα έκλειψης εννόμου συμφέροντος. Η εισήγηση τους στηρίχθηκε στη δήλωση του δικηγόρου της εφεσίβλητης κατά την ακρόαση της έφεσης, ΑΕ 42/2012, ότι οι πελάτες του δεν θα προχωρούσαν στην προτιθέμενη ανάπτυξη καθότι είχαν προβεί σε άλλες διευθετήσεις. Υποβλήθηκε αίτηση τότε, εκ μέρους της εφεσίβλητης, να προσκομίσει ένορκη μαρτυρία σε σχέση με την οικονομική ζημιά που κατ’ ισχυρισμό είχε υποστεί, προς υποστήριξη της θέσης της ότι διατηρούσε έννομο συμφέρον για προώθηση της προσφυγής. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η αίτηση ήταν πρόωρη, έδωσε όμως οδηγίες για καταχώρηση συμπληρωματικών αγορεύσεων σε σχέση με το θέμα αυτό. Η εφεσίβλητη καταχώρησε συμπληρωματική αγόρευση στην οποία κατέγραψε με αναλυτικό τρόπο τις ζημιές που είχε υποστεί.
Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η εφεσίβλητη διατηρούσε το έννομο της συμφέρον προς συνέχιση της δίκης, λόγω του ενδεχομένου ύπαρξης οικονομικής ζημιάς. Εξέτασε στη συνέχεια τη νομιμότητα των λόγων απόρριψης της αίτησης και κατέληξε ότι δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν νόμιμη αιτιολογία για απόρριψη της αίτησης για έκδοση άδειας οικοδομής. Το Δικαστήριο αυτεπάγγελτα εξέτασε και τη σύνθεση του οργάνου που έλαβε την επίδικη απόφαση και έκρινε ότι αυτή έπασχε, παραβίαζε την αρχή της χρηστής διοίκησης, γεγονός που επηρέαζε τη νομιμότητα της απόφασης.
Οι εφεσείοντες προσβάλλουν την πρωτόδικη απόφαση με πέντε λόγους έφεσης. Οι πρώτοι δύο αφορούν το έννομο συμφέρον, οι λόγοι έφεσης 3 και 4 την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς την ουσία της υπόθεσης και συγκεκριμένα κατά πόσο η απόρριψη της αίτησης για έκδοση άδειας ήταν υπό τις περιστάσεις δικαιολογημένη και ο τελευταίος, λόγος έφεσης 5, το εύρημα του Δικαστηρίου ότι η σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου παραβίαζε τις αρχές της χρηστής διοίκησης.
Το πρώτο θέμα που θα μας απασχολήσει, κατά λογική προτεραιότητα, είναι κατά πόσο μετά τη δήλωση του δικηγόρου της εφεσίβλητης, ότι η τελευταία δεν θα προχωρούσε στην υλοποίηση του έργου, εξέλιπε το έννομο συμφέρον της, λόγοι έφεσης 1 και 2. Οι δύο λόγοι αφορούν το ίδιο ζήτημα, και ως εκ τούτου θα εξετασθούν σωρευτικά.
Αποτελεί πάγια νομολογιακή αρχή και είναι αποδεκτό και από τα δύο μέρη, ότι η δίκη σε τέτοιες περιπτώσεις συνεχίζεται, νοουμένου ότι παραμένει θέμα κατάλοιπου ζημιάς διεκδικήσιμης, βάσει του άρθρου 146.6 του Συντάγματος. Ο απαιτούμενος βαθμός απόδειξης είναι η εκ πρώτης όψεως πιθανολόγηση κατάλοιπου ζημιάς. Καθοδηγητική επί του θέματος είναι η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Αγγελίδης και Πανεπιστήμιο Κύπρου, ΑΕ27/2013, ημερ. 25.02.2019, ECLI:CY:AD:2019:C59. Παραθέτουμε αυτούσια τη σχετική αναφορά:
«Η περιορισμένη χρονική διάρκεια μιας διοικητικής πράξης, αντικείμενο της προσφυγής, δεν συνεπάγεται οπωσδήποτε τον τερματισμό της δίκης, (βλ. Philips College Ltd v Κυπριακής Δημοκρατίας, AE 153/2012,ECLI:CY:AD:2018:C121, ημερ. 20.3.2018). Όπου, προσβαλλόμενη απόφαση η ισχύς της οποίας λήγει πριν από την εκδίκαση της προσφυγής, αφήνει ζημιογόνο κατάλοιπο, διατηρείται το έννομο συμφέρον προς συνέχιση της εκδίκασης της προσφυγής και το Δικαστήριο έχει καθήκον να ασκήσει τη δικαιοδοσία του και να καταλήξει σε απόφαση, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 4 του Άρθρου 146 του Συντάγματος (Δημοκρατία ν Ματθαίου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2452).
………………………………………………………………………………
Το ιδιαίτερο έννομο συμφέρον πρέπει να είναι άμεσο, προσωπικό και ενεστώς (βλ. Ράντος, ΕΔΔΔ 1978, σελ. 156). Η επίκληση του από τον αιτητή, συναρτάται με την προσβαλλόμενη πράξη και τις δυσμενείς συνέπειες που αυτή καταλείπει και που διατηρήθηκαν μετά τη λήξη της ισχύος της, οι οποίες πρέπει να προκύπτουν ευθέως και αποκλειστικά από την ίδια την προσβληθείσα απόφαση (βλ. Χρηματιστήριο Αδειών Κύπρου ν. Σάββα (2006) 3 Α.Α.Δ. 435). Ο απαιτούμενος βαθμός απόδειξης είναι η εκ πρώτης όψεως πιθανολόγηση κατάλοιπου ζημιάς. Είναι δε για το Δικαστήριο να ερευνήσει κατά πόσο, εκ πρώτης όψεως, παρέμεινε ζημιά ή βλάβη, (βλ. Πουργουρίδη ν Δημοκρατίας (1989) 3 ΑΑΔ 973).»
Σχετική επί του θέματος και των αρχών που ισχύουν σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η πρόσφατη απόφαση, Δημοκρατία ν. Κατσαντώνη, Α.Ε. 143/2020, ημερομηνίας 11.06.2025.
Στην υπό κρίση υπόθεση, οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι το θέμα της ζημιάς στηρίζεται σε γεγονότα τα οποία περιλαμβάνονται στη συμπληρωματική γραπτή αγόρευση της εφεσίβλητης, κατά παράβαση της αρχής ότι όλα τα γεγονότα πρέπει να καταγράφονται στα δικόγραφα και όχι στις αγορεύσεις και ως τούτου το Δικαστήριο οφείλει να τα αγνοήσει.
Παρατηρούμε ότι το θέμα της ζημιάς δεν προβλήθηκε για πρώτη φορά στη συμπληρωματική αγόρευση. Η εφεσίβλητη είχε συμπεριλάβει στοιχεία που αφορούσαν τη ζημιά της και στην Αίτηση της, στα πλαίσια της προσφυγής. Στην παράγραφο 38 της έκθεσης γεγονότων της Αίτησης, διαβάζουμε σχετικά τα πιο κάτω:
«Οι Αιτητές μέσω των δικηγόρων τους απέστειλαν προς τους Καθ’ ων η Αίτηση επιστολές ημερομηνιών 11.9.2009 και 24.9.2009 όπου μεταξύ άλλων επεσήμαναν ορισμένες εκ των παρανομιών των Καθ’ ων η Αίτηση και τις ζημιές τις οποίες είχαν υποστεί οι Αιτητές από την άρνηση των Καθ’ ων η Αίτηση να εκδώσουν την αιτηθείσα άδεια οικοδομής. (αντίγραφα των εν λόγω επιστολών επισυνάπτονται ως Επισυνημμένα 35 και 36 αντίστοιχα).»
Στην επιστολή, Επισυνημμένο 36, στην τελευταία σελίδα, καταγράφεται το άθροισμα των ζημιών και γίνεται διαχωρισμός μεταξύ των άμεσων και των έμμεσων ζημιών. Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα:
«Σε κατακλείδι οι άμεσες ζημιές της Primetel από τη μη υλοποίηση του έργου ανέρχονται μέχρι σήμερα στο ποσό των $9.200.000 Δολλαρίων ΗΠΑ και Ευρώ €8.207.090.
Οι έμμεσες ζημιές και απώλειες ή και ή απώλεια εσόδων που θα υποστεί η εταιρία υπολογίζονται στο παρόν στάδιο στο ποσό των ευρώ 150 εκατομμυρίων.»
Στο ίδιο έγγραφο γίνεται επίσης ρητή αναφορά ότι η εφεσίβλητη, στα πλαίσια υλοποίησης του έργου, αγόρασε ακίνητο στην περιοχή Γεροσκήπου και ενοικίασε κρατική γη, με ετήσιο ενοίκιο €10.000.
Τα πιο πάνω στοιχεία αποδεικνύουν εκ πρώτης όψεως ζημιά της εφεσίβλητης λόγω απόρριψης της αίτησης της για έκδοση άδειας οικοδομής.
Το επόμενο θέμα που χρήζει εξέτασης είναι κατάληξη του Δικαστηρίου σε σχέση με τη σύνθεση του οργάνου, ήτοι του Δημοτικού Συμβουλίου, που έλαβε την επίδικη απόφαση, λόγος έφεσης 5. Στη σύνθεση του πιο πάνω οργάνου συμμετείχαν πρόσωπα που σε προηγούμενη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου είχαν δηλώσει ότι κωλύονταν να συμμετάσχουν ενώ ένα μέλος αποχώρησε, κρίνοντας από μόνο του, ότι το Δημοτικό Συμβούλιο δεν είχε υποχρέωση να επανεξετάσει την αίτηση της εφεσίβλητης.
Το Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη τα πιο πάνω, έκρινε ότι οι εφεσείοντες λειτούργησαν κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης. Η κρίση του μέλους που αποχώρησε, ότι δεν θα έπρεπε να τύχει εξέτασης η επίδικη αίτηση ήταν αποτέλεσμα πλάνης. Η πλάνη ήταν ουσιώδης, αφορούσε την άγνοια του εν λόγω μέλους ως προς την υποχρέωση της Αρμόδιας Αρχής να συμμορφωθεί με την απόφαση της Ιεραρχικής Προσφυγής και να επανεξετάσει την αίτηση. Η αποχώρηση του μέλους λόγω πεπλανημένης αντίληψης, επηρέασε τη σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου και την κατέστησε παράνομη.
Σχετική επί του θέματος είναι η απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Αντέννα Λίμιτεδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ.1) (2013) 3 Α.Α.Δ. 242. Παραθέτουμε το απόσπασμα:
«Η απουσία μέλους από δεόντως συγκληθείσα συνεδρίαση του οργάνου επιτρέπεται μόνο όταν η απουσία κρίνεται εξ αντικειμένου δικαιολογημένη. Εν ολίγοις, η κατ’ αρχήν υποχρέωση του διοικητικού οργάνου είναι να επιλαμβάνεται της εξέτασης θέματος όπως αυτό (το όργανο) είναι συγκροτημένο. Η μη συμμετοχή μέλους κατά πλάνη ως προς τη δυνατότητα συμμετοχής, επάγεται παράνομη σύνθεση. Το ίδιο και η καταχρηστική μη συμμετοχή προς εξυπηρέτηση αλλότριου σκοπού.»
Καθοδηγητική είναι και η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Αντέννα Λίμιτεδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (Αρ. 2) (2013) 3 Α.Α.Δ. 738. Στην εν λόγω υπόθεση, μέλος της Αρχής, τελώντας υπό πλάνη, δεν συμμετείχε στην επίδικη συνεδρία. Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη ότι η απουσία του συγκεκριμένου μέλους από τη συνεδρία δεν ήταν αιτιολογημένη, ακύρωσε την επίδικη απόφαση.
Κρίνουμε ότι το εύρημα του Δικαστηρίου ότι η παράνομη σύνθεση του οργάνου επέφερε την ακυρότητα της πράξης, είναι ορθό. Ο λόγος έφεσης 5 απορρίπτεται.
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μας, ως προς τη σύνθεση του οργάνου που έλαβε την επίδικη απόφαση, καθίσταται αχρείαστη η εξέταση των λόγων έφεσης 3 και 4.
Η έφεση απορρίπτεται. Επιδικάζονται €3.500 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον των εφεσειόντων.
Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Π.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
Τ. ΚΑΡΑΚΑΝΝΑ, Δ.
/ΓΓ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο