ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ
(Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 33/2024)
8 Oκτωβρίου, 2025
[ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ Π., ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ZEBULON OKACHUKWU
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ
Εφεσίβλητης.
--------------------
Ν. Νεοφύτου, για Δ. ΠΑΥΛΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., για Εφεσείοντα.
Λ. Γιάγκου (κα), εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για Εφεσίβλητη.
--------------------
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τον Δικαστή Δ. Λυσάνδρου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.: O εκ Νιγηρίας Εφεσείων υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, η οποία απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στη βάση έκθεσης-εισήγησης λειτουργού του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο. Συγκεκριμένα, η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε ως αναξιόπιστο τον Εφεσείοντα σχετικά με την τοποθέτησή του ότι υπέχει φόβο δίωξης στη Νιγηρία λόγω ομοφυλοφυλικών του δραστηριοτήτων, διότι οι σχετικοί ισχυρισμοί του διέπονταν από έλλειψη σαφήνειας και συνέπειας ως προς την από πλευράς του εξιστόρηση των κατ’ ισχυρισμόν γεγονότων.
Ενόψει τούτου, η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε ότι ο Εφεσείων δεν χρήζει του καθεστώτος ασύλου στη βάση του κριτηρίου του Άρθρου 3 των περί Προσφύγων Νόμων. Ομοίως, η Υπηρεσία Ασύλου έκρινε ότι ο Εφεσείων δεν χρήζει ούτε της έτερης μορφής διεθνούς προστασίας, ήτοι της συμπληρωματικής προστασίας στη βάση του κριτηρίου του Άρθρου 19 των περί Προσφύγων Νόμων.
Ο Εφεσείων προσέβαλε την απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου διά της Προσφυγής Αρ. 1850/2023 την οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε ομογνωμώντας με την Υπηρεσία Ασύλου, εξ ου και η ενώπιόν μας έφεση.
Πρώτος Λόγος Έφεσης:
Κατά τον πρώτο λόγο έφεσης, η εκ του πρωτόδικου Δικαστηρίου απόρριψη της Προσφυγής ήταν καταχρηστική. Αυτό, διότι -ως εξηγεί η αιτιολογία του λόγου έφεσης- το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την Αίτηση κρίνοντας ότι οι λόγοι ακύρωσης ήταν αλυσιτελείς, γενικοί και ασαφείς και βασικά έκρινε λανθασμένα πως η κατάσταση στη Νιγηρία είναι ασφαλής.
Ο πρώτος λόγος έφεσης κρίνεται αβάσιμος και απορρίπτεται, για τους εξής λόγους:
Καταρχάς, ο πρώτος λόγος έφεσης είναι δικονομικά απαράδεκτος διότι εξαντλείται στο να χαρακτηρίσει την εφεσιβαλλόμενη απόφαση ως καταχρηστική, χωρίς να παραθέτει στο σώμα του λόγου έφεσης το σφάλμα στο οποίο κατ’ ισχυρισμόν περιέπεσε το πρωτόδικο Δικαστήριο (Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 79/2024 Ndip ν. Δημοκρατίας, απόφαση Εφετείου ημερ. 18.7.2025).
Συνάγεται ότι η αιτιολογία του πρώτο λόγου έφεσης συνιστά ανεπίτρεπτη διεύρυνση του λόγου έφεσης και ούτε καν εξηγεί γιατί η πρωτόδικη κρίση κατά της οποίας βάλλει είναι καταχρηστική.
Εκ του περισσού, κρίνουμε ότι ο πρώτος λόγος έφεσης είναι και επί της ουσίας του αβάσιμος, για τους εξής λόγους:
Ο Εφεσείων σφάλλει όταν διατείνεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την Προσφυγή διότι έκρινε τους λόγους ακύρωσης αλυσιτελείς, γενικούς και ασαφείς.
Παρά την αρχική του τοποθέτηση περί της γενικότητας και αοριστίας των λόγων ακύρωσης (σελ. 3 εφεσιβαλλόμενης απόφασης), το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε και απέρριψε συγκεκριμένους λόγους ακύρωσης που αφορούν τη νομιμότητα της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου (ελλιπής έρευνα, πλάνη και ανεπαρκής αιτιολογία) και, εν συνεχεία, απέρριψε την Προσφυγή διενεργώντας έλεγχο ουσίας, στο πλαίσιο του οποίου συμφώνησε με την Υπηρεσία Ασύλου περί του ότι ο Εφεσείων δεν χρήζει διεθνούς προστασίας στη βάση τoυ κριτηρίου είτε του Άρθρου 3 είτε αυτού του Άρθρου 19 των περί Προσφύγων Νόμων.
Δεύτερος Λόγος Έφεσης:
Με τον δεύτερο λόγο έφεσης, ο Εφεσείων προβάλλει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα συμφώνησε με την Υπηρεσία Ασύλου, κρίνοντας τον Εφεσείοντα αναξιόπιστο ως προς τον φόβο δίωξης τον οποίο επικαλέστηκε λόγω της κατ’ ισχυρισμόν ομοφυλοφιλικής του δραστηριότητας στη Νιγηρία. Το κατ’ ισχυρισμόν σφάλμα έγκειται στην κατ’ ισχυρισμόν ελλιπή δέουσα έρευνα και ανεπαρκή αιτιολογία που διέπουν την απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης κρίνεται αβάσιμος και απορρίπτεται, για τους εξής λόγους:
Καταρχάς, εφόσον το πρωτόδικο Δικαστήριο ομογνώμησε με την Υπηρεσία Ασύλου -στο πλαίσιο ελέγχου ουσίας τον οποίο διενήργησε- ότι η εξιστόρηση του Εφεσείοντα δεν ήταν πιστευτή ως προς τον επικαλούμενο φόβο δίωξης, το -διενεργόν έλεγχο νομιμότητας- Διοικητικό Εφετείο παρεμβαίνει αν πειστεί ότι αυτή καθ’ αυτή η δικαστική κρίση μολύνεται από πιθανολόγηση ουσιώδους πλάνης (Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 69/2023 Igiraneza ν. Δημοκρατίας, απόφαση Εφετείου ημερ. 10.7.2025), χωρίς οι όποιες διαδικαστικές πλημμέλειες που προσάπτονται στην απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου να έχουν προς τούτο σημασία (S.A. ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).
Πέραν του ότι ο Εφεσείων προβάλλει αλυσιτελώς τις κατ’ ισχυρισμόν διαδικαστικές πλημμέλειες της Υπηρεσίας Ασύλου, δεν τις συγκεκριμενοποιεί καν ως όφειλε.
Και εν πάση περιπτώσει, ουδέν κενό εντοπίζουμε στην έρευνα ή στην αιτιολογία που διέπει είτε την απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου είτε την εφεσιβαλλόμενη δικαστική απόφαση.
Ο Εφεσείων είχε την ευκαιρία να προβάλει τους λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι έχρηζε διεθνούς προστασίας από τη Δημοκρατία, αυτοί λήφθηκαν υπόψη τόσο από την Υπηρεσία Ασύλου (ως αποφαινόμενη διοικητική αρχή) όσο και από το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά τον έλεγχο ουσίας που διενήργησε, πλην όμως δεν έγιναν πιστευτοί, εξηγώντας γιατί.
Ουδέν υπάρχει από πλευράς Εφεσείοντα που να θέτει εν αμφιβόλω την πρωτόδικη κρίση και να δικαιολογεί την παρέμβασή μας επ’ αυτής.
Τρίτος Λόγος Έφεσης:
Κατά τον τρίτο λόγο έφεσης, το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε μεν την κατάσταση ασφάλειας στη Νιγηρία αλλά εσφαλμένα κατέληξε πως αυτή η κατάσταση δεν στοιχειοθετεί το κριτήριο του Άρθρου 19(2)(γ) των περί Προσφύγων Νόμων, ώστε ο Εφεσείων να χρήζει συμπληρωματικής προστασίας. Η αιτιολογία του τρίτου λόγου έφεσης εξηγεί ότι το πρωτόδικο λάθος οφείλεται στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο βασίστηκε σε μη έγκυρες πηγές.
Ως προς το κατ’ ισχυρισμό πρωτόδικο σφάλμα περί του ασφαλούς της κρατούσας κατάστασης στο Καμερούν, χωρεί παρέμβαση του Διοικητικού Εφετείου στην πρωτόδικη κρίση ουσίας αν (μεταξύ άλλων) ο Εφεσείων το πείσει ότι αυτή η κρίση πάσχει λόγω πιθανολόγησης ουσιώδους πλάνης. Συναφώς, κρίνουμε ότι ο Εφεσείων ουδέν παραθέτει -και δη κατά τρόπο δικονομικά παραδεκτό- προς απόσειση του βάρους το οποίο υπέχει προς επιτυχή αμφισβήτηση των πρωτόδικων ευρημάτων (Igiraneza ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 71/2023 Aburi ν. Δημοκρατίας, απόφαση Διοικητικού Εφετείου ημερ. 25.9.2025).
Κρίνουμε ότι και ο τρίτος λόγος έφεσης έχει την ίδια ανεπιτυχή έκβαση με τους προηγηθέντες λόγους έφεσης, αφού δεν υπάρχει τίποτε από πλευράς Εφεσείοντα που να θέτει εν αμφιβόλω -και δη με δικονομικά παραδεκτό τρόπο- την εγκυρότητα των πηγών για την κατάσταση ασφάλειας στη Νιγηρία στις οποίες το πρωτόδικο Δικαστήριο βάσισε την κρίση του (Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 102/2023 S.A. ν. Δημοκρατίας, απόφαση Εφετείου ημερ. 17.7.2025).
Τοσούτω μάλλον όταν υφίσταται δεδικασμένο που απορρέει από την εφεσιβαλλόμενη απόφαση και το οποίο δεν εφεσιβλήθηκε, ως προς το ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη (για να διαπιστώσει το ασφαλές της χώρας καταγωγής) και την κανονιστική διοικητική πράξη αρ. 166/2023, ήτοι το Διάταγμα το οποίο ο Υπουργός Εσωτερικών εξέδωσε χαρακτηρίζοντας (μεταξύ άλλων) τη Νιγηρία ως ασφαλή χώρα.
Καταληκτική κρίση του Δικαστηρίου:
Η έφεση απορρίπτεται.
Επιδικάζεται το ποσό των 2000 ευρώ, ως κατ’ έφεση έξοδα, υπέρ της Εφεσίβλητης και κατά του Εφεσείοντα.
Α. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ, Π.
Γ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Δ.
Δ. ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο