ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 58/2025)
(i-Justice)
16 Απριλίου, 2025
[Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 11 ΚΑΙ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3, 9 ΚΑΙ 11 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ TOY 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018 ΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ANAS KALOU, ΕΚ ΣΥΡΙΑΣ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΛΑΚΑΤΑΜΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Ή/ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ Ή/ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ Ή/ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΤΩΝ ΘΕΜΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΕ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 8 ΚΑΙ 9 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1960 ΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 9ΣΤ ΕΔΑΦΙΑ (1), (2), (3), (4) ΚΑΙ (7) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ:
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
4. ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ Ή/ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ
__________________
Ν. Ζένιου με Μ. Καζάκου για Α. Χρίστου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
Θ. Παπανικολάου (κα) με Λ. Βελίκοβα (κα), Δικηγόροι της Δημοκρατίας, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.:- Ο αιτητής, γεννηθείς την [ ].[ ].1998, ΔΕΑ [ ], κατάγεται από τη Συρία. Συνεχίζει να τελεί υπό κράτηση από τον Μάρτη του 2024. Αφίχθη από την Τουρκία στην Κύπρο, μέσω κατεχόμενων εδαφών, και ακολούθως, στις 19.3.2024, υπέβαλε στις αρμόδιες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αίτηση Διεθνούς Προστασίας, η οποία εκκρεμεί μέχρι και σήμερα. Η σύζυγος του είναι κάτοχος συμπληρωματικής προστασίας. Είναι πατέρας ενός ανήλικου παιδιού, το οποίο διαμένει με τη σύζυγο του στην επαρχία Λευκωσίας.
Μετά την υποβολή της πιο πάνω Αίτησης, λήφθηκαν πληροφορίες, στη βάση των οποίων «εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο εν θέματι αλλοδαπός, καθίσταται πραγματική, ενεστώσα και αρκούντος σοβαρή απειλή τόσο για την Εθνική Ασφάλεια όσο και για την Δημόσια Τάξη και Ασφάλεια. Ως εκ τούτου, υποβάλλεται εισήγηση όπως εναντίον του εκδοθεί Διάταγμα απέλασης με βάση το Άρθρο 29 του Περί Προσφύγων Νόμου Κεφάλαιο 6, καθώς επίσης και Διάταγμα κράτησης με βάση του Άρθρου 14 το Περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου Κεφάλαιο 105.» (Τα πιο πάνω καταγράφονται σε απόρρητη επιστολή, ημερ. 11.7.2024, της Υπηρεσίας Αλλοδαπών και Μετανάστευσης).
Μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί διάταγμα απέλασης του. Εξεδόθη στις 22.7.2024 διάταγμα κράτησης του δυνάμει του άρθρου 9ΣΤ(2)(ε) του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο ο αιτητής προσέβαλε με προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, το οποίο με απόφαση του ημερ. 21.11.2024 απέρριψε την προσφυγή. Κατά της πιο πάνω απόφασης, ο αιτητής έχει καταχωρίσει έφεση, η οποία συνεχίζει να εκκρεμεί.
Με την υπό εκδίκαση Αίτηση, την οποία ο αιτητής καταχώρισε μέσω συνηγόρων, αξιώνει την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum, με το οποίο «να κηρύσσεται παράνομη ή/και καταχρηστική η κράτηση του Αιτητή, από απόψεως διάρκειας, κατά παράβαση του θεμελιώδους συνταγματικού του δικαιώματος στην ελευθερία και με το οποίο να διατάσσονται οι Καθ΄ ων η Αίτηση όπως τον απελευθερώσουν αυθωρεί ή/και να άρουν αυθωρεί την κράτησή του».
Είναι η θέση του αιτητή πως ένα και πλέον έτος μετά την υποβολή Αίτησης Ασύλου, οι αρμόδιες αρχές συνεχίζουν την απραξία, με αποτέλεσμα η διάρκεια της κράτησης του να έχει καταστεί αδικαιολόγητη και παράνομη. Όπως χαρακτηριστικά καταγράφεται στην Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση «Η απουσία πραγματικού υποβάθρου της τεκμηρίωσης της αναγκαιότητας της συνέχισης της κράτησης του αιτητού, συναρτώμενη με τον χρόνο που έχει παρέλθει, εντός του οποίου ο ίδιος εξακολουθεί να παραμένει υπό κράτηση, καθιστούν την άμεση απελευθέρωση του όχι απλώς ως μόνη επιλογή, αλλά και επιτακτική αναγκαιότητα».
Ο Γενικός Εισαγγελέας, με δεκατέσσερις λόγους ένστασης, ζητά απόρριψη της Αίτησης, αφού η θέση του είναι πως «οι λόγοι για τους οποίους δεν έχει προωθηθεί μέχρι σήμερα απέλαση του Αιτητή εντοπίζεται σε λόγους που αφορούν τον ίδιο τον Αιτητή και, ειδικότερα της μη συνεργασίας του για σκοπούς επαναπατρισμού του, καθότι ως προκύπτει από το περιεχόμενο της Επιστολής ημερ. 19/03/2025, έγιναν αρκετές συνεντεύξεις μέσω τηλεφώνου και σε προσωπικό επίπεδο με σκοπό να επαναπατρισθεί ο αιτητής, χωρίς ωστόσο θετικό αποτέλεσμα».
Και οι δύο πλευρές κατέθεσαν γραπτές αγορεύσεις, το περιεχόμενο των οποίων διευκρίνισαν με τον προφορικό λόγο. Έχω θέσει ενώπιον μου τα όσα ανέφεραν με τις εμπεριστατωμένες αγορεύσεις τους, ενώ το ίδιο ισχύει και για τη νομολογία στην οποία με παρέπεμψαν. Οφείλω να σημειώσω πως η ευπαίδευτη δικηγόρος που εκπροσώπησε τον Γενικό Εισαγγελέα, ήταν ακριβοδίκαιη στην παράθεση των γεγονότων. Περαιτέρω, με ειλικρίνεια παραδέχθηκε πως η πρόσφατη νομολογία φαίνεται να κλίνει υπέρ της έκδοσης Προνομιακών Ενταλμάτων Habeas Corpus ad Subjiciendum σε υποθέσεις με γεγονότα που προσομοιάζουν με τα γεγονότα της παρούσας. Επικροτώ την πιο πάνω στάση της.
Ξεκινώ από τη θέση του Γενικού Εισαγγελέα ότι ο αιτητής «κωλύεται και/ή δεν νομιμοποιείται να προωθήσει την παρούσα αίτηση, καθότι με την αίτηση του προσβάλλει και/ή επιδιώκει τον έλεγχο της νομιμότητας της έκδοσης διατάγματος κράτησης του, το οποίο πρόσβαλε με την προσφυγή υπ΄ αριθμόν ΔΚ19/2024 και/ή με το οποίο ήδη αμφισβήτησε τη νομιμότητα της κράτησής ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, το οποίο επικύρωσε το Διάταγμα ημερ. 22/07/2024». (Πρώτος λόγος ένστασης)
Ο αιτητής δεν αξιώνει με την υπό εκδίκαση Αίτηση να κηρυχθεί άκυρο ή παράνομο το εκδοθέν διάταγμα κράτησης του. Το παράπονο του αφορά στο ότι ο διαρρεύσας χρόνος κράτησης του είναι τέτοιος ώστε η κράτηση του να καθίσταται πλέον παράνομη, κάτι που εξετάζεται και αποφασίζεται στο πλαίσιο Αίτησης για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum.
Δεν χρειάζεται να λεχθούν πολλά για το εν λόγω Προνομιακό Ένταλμα. Αυτά είναι χιλιοειπωμένα. Ούτε χρειάζεται να λεχθεί οτιδήποτε για τη στέρηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ελευθερίας, και ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η στέρηση της ελευθερίας θα πρέπει να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και να υφίσταται καθ΄ ον χρόνο η διαδικασία απομάκρυνσης προωθείται με τη δέουσα επιμέλεια. Η δε δικαστική κρίση σε σχέση με το κατά πόσο η κράτηση έχει υπερβεί τον εύλογο χρόνο, για σκοπούς απομάκρυνσης από τη χώρα, είναι κρίση που θα πρέπει να βασίζεται επί των ιδιαίτερων γεγονότων της κάθε υπόθεσης, όπως αυτά τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου (Khlaief (Αρ. 1) (2003) 1(Γ) Α.Α.Δ, 1402).
Ως ελέχθη, οι αρμόδιες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έχουν ακόμη εκδώσει διάταγμα απέλασης του αιτητή. Μάλιστα, θεωρούν πως επειδή ο αιτητής δεν συγκατατίθεται σε επαναπατρισμό του, αυτό ισοδυναμεί με μη συνεργασία του. Με τον προσήκοντα σεβασμό, διαφωνώ. Ουδέποτε ο αιτητής επεδίωξε να οικοδομήσει επί δικών του παραλείψεων και αδυναμιών (Oktru (2004) 1(A) A.A.Δ. 608), και δεν μπορεί να τίθεται εν προκειμένω θέμα μη συνεργασίας του επειδή αυτός δεν συγκατατίθεται σε επαναπατρισμό του, όταν η Αίτηση που υπέβαλε για χορήγηση διεθνούς προστασίας, συνεχίζει να εκκρεμεί για λόγους που δεν αφορούν στον ίδιο. Εν πάση περιπτώσει, και εκεί όπου υπάρχει άρνηση συνεργασίας με τις αρμόδιες αρχές, αυτή δεν δικαιολογεί αφ΄ εαυτής την παρατεταμένη απραξία των αρμόδιων αρχών (Khalil (2013) 1(B) A.A.Δ. 1284, 1290).
Στην Αναφορικά με την Αίτηση του Shaker Alhasan για την Έκδοση Εντάλματος Habeas Corpus, Πολ. Αίτηση Αρ. 101/2023, ημερ. 15.9.2023, ECLI:CY:AD:2023:D290, επαναλαμβάνεται ότι οι διοικητικές διαδικασίες θα πρέπει να εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις, και ότι σε περίπτωση που δεν εκτελούνται κατά τον πιο πάνω τρόπο, «αναπόφευκτη συνέπεια η κράτηση να μην έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια».
Στην Αναφορικά με την Αίτηση του Aldabbas Muammar για την Έκδοση Εντάλματος Habeas Corpus, Πολ. Αίτηση Αρ. 74/2024, ημερ. 5.6.2024, εξεδόθη το αιτούμενο Ένταλμα Habeas Corpus ad Subjiciendum, παρόλο που το Δικαστήριο βρήκε πως έλαβαν χώρα προσπάθειες για απέλαση του Σύρου αιτητή, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν δικαιούχος διεθνούς προστασίας, χωρίς όμως να καρποφορήσουν. Κρίθηκε πως «το διαρρεύσαν χρονικό διάστημα των εννέα και πλέον μηνών που ο αιτητής συνεχίζει να τελεί υπό κράτηση για σκοπούς απέλασης του, καθώς και το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπό κρίση περίπτωση, η συνέχιση της κράτησης του αιτητή δεν δικαιολογείται». Εν προκειμένω, όχι μόνο ελλείπουν οιεσδήποτε προσπάθειες για απέλαση του αιτητή, αλλά δεν έχει καν εκδοθεί διάταγμα απέλασης, ενώ η Αίτηση Διεθνούς Προστασίας του αιτητή, ως ελέχθη, συνεχίζει να εκκρεμεί εδώ και δεκατρείς μήνες περίπου.
Στην Αναφορικά με την Αίτηση του Malek Alawaad για την Έκδοση Εντάλματος Habeas Corpus, Πολ. Αίτηση Αρ. 111/2024, ημερ. 30.7.2024, επίσης εξεδόθη το αιτούμενο Ένταλμα Habeas Corpus ad Subjiciendum. Είχε προηγηθεί η έκδοση διατάγματος κράτησης του ημερ. 19.1.2024 δυνάμει του άρθρου 9ΣΤ(2)(ε) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν.6(Ι)/2000. Η έκδοση του βασίστηκε σε πληροφορίες που είχαν τεθεί ενώπιον της αρμόδιας αρχής, οι οποίες έφεραν τον αιτητή να αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια και τη δημόσια τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού σημείωσε πως ο χρόνος κράτησης του αιτητή υπερέβαινε τους επτά μήνες, κατέληξε ως εξής:
«Σε καμιά περίπτωση δεν γίνονται εκπτώσεις σε σχέση με το δικαίωμα της ελευθερίας του ατόμου, παρά μόνο όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και ως σχετικός νόμος ορίζει. Ακόμα, όμως, και τότε, τελικώς κριτής είναι το Δικαστήριο το οποίο αποφασίζει στη βάση των ιδιαίτερων περιστάσεων της κάθε περίπτωσης και της αποδεκτής ως προς τούτο αιτιολογίας. Στην παρούσα υπόθεση ό,τι έχει αναφερθεί από την αρμόδια αρχή σε σχέση με την εξέταση της αίτησης του αιτητή για διεθνή προστασία και συνακόλουθα τη διάρκεια της κράτησης του, χαρακτηρίζεται από γενικότητες και αοριστία. Επομένως, η παρούσα περίπτωση δικαιολογεί την παρέμβαση του Δικαστηρίου, προς όφελος του αιτητή.»
Αυτό που αποκαλύπτεται, από τα ιδιαίτερα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, είναι ότι εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο ένταλμα, ο αιτητής θα συνεχίσει να τελεί υπό κράτηση για περαιτέρω, απροσδιόριστο, χρονικό διάστημα, χωρίς να υπάρχει λογική προοπτική απομάκρυνσης του από τη χώρα (Eazadi (2012) 1(Γ) A.Α.Δ. 2553). Στην τελευταία αυτή απόφαση ο αιτητής είχε κριθεί ανεπιθύμητος μετανάστης και δεν συνεργαζόταν για την έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων. Εντούτοις, το Ανώτατο Δικαστήριο ενέκρινε την Αίτηση του. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από τη σελ. 2562 της απόφασης:
«Έχοντας κατά νουν τα προαναφερόμενα και το ότι, από τα ενώπιον μου στοιχεία, φαίνεται επίσης πρόδηλο, ότι δεν υφίσταται λογική προοπτική απομάκρυνσης του αιτητή, ενόψει προφανώς της μη συνεργασίας του με την Ιρανική Πρεσβεία στην Κύπρο αλλά και της απροθυμίας της Ιρανικής Πρεσβείας να εκδώσει ταξιδιωτικά έγγραφα στον αιτητή, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η κράτηση του αιτητή για σκοπούς απέλασης δεν δικαιολογείται και ότι αυτός θα πρέπει να απολυθεί αμέσως. Στην υπόθεση El Dridi, ημερ. 28.4.2011, C-61/11 PPU, απόφαση του ΔΕΚ, σε προδικαστικό ερώτημα του Corte d' Appello di Trento, το ΔΕΚ έκρινε ότι η στέρηση της ελευθερίας, κατά το Άρθρο 15 της Οδηγίας, πρέπει να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια, και η μέγιστη διάρκεια που προβλέπεται σ' αυτό, σκοπό έχει να θέσει περιορισμούς στη στέρηση της ελευθερίας των υπηκόων τρίτων χωρών που τελούν υπό αναγκαστική απομάκρυνση. Η αρχή της αναλογικότητας επιτάσσει να μην παρατείνεται, για δυσανάλογο χρονικό διάστημα, η κράτηση προσώπου εναντίον του οποίου εκκρεμεί διαδικασία απέλασης ή έκδοσης (Δέστε: Υπόθεση 762/11, Asghar v. Δημοκρατίας, ημερ. 30.6.2011).»
Εν κατακλείδι, έχοντας ενώπιον μου το μεγάλο χρονικό διάστημα, κατά το οποίο ο αιτητής συνεχίζει να τελεί υπό κράτηση, χωρίς στο παρόν στάδιο να υπάρχει προοπτική απέλασης του, λαμβανομένου υπόψη και του όλου ιστορικού της υπόθεσης (στο οποίο περιλαμβάνεται και η απραξία των αρμοδίων αρχών για την οποία έγινε αναφορά πιο πάνω), βρίσκω πως εν προκειμένω υπάρχει παρατεταμένη και αδικαιολόγητη διάρκεια κράτησης. Αυτή όχι μόνο δεν βαραίνει τον αιτητή, επειδή αυτός δεν επιθυμεί να επαναπατρισθεί, ως η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα εισηγείται, αλλά συνηγορεί υπέρ της απελευθέρωσης του (Αναφορικά με την Aίτηση του xxx xxx xxx Yassa για έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Habeas Corpus, Πολ. Αίτ. 9/2019, ημερ. 6.2.2019). Με άλλα λόγια, εξισορρόπηση ανάμεσα στα δικαιώματα του κράτους και του αιτητή, οδηγεί εν προκειμένω στην έκδοση του αιτούμενου εντάλματος.
Η Αίτηση κρίνεται βάσιμη, δικαιολογημένη και εγκρίνεται. Εκδίδεται το αιτούμενο Προνομιακό Ένταλμα. Οι αρμόδιες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας να αφήσουν αμέσως ελεύθερο τον αιτητή.
Επιδικάζονται υπέρ του επιτυχόντος αιτητή τα έξοδα της αίτησης, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, εκτός εάν αυτά συμφωνηθούν.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΣΓεωργίου
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο