ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Δικαιοδοσία δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) του Ν. 33/1964
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ
(Αρ. Αίτησης 42/2024)
17 Ιουλίου 2025
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΕΦΡΑΙΜ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LTD ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΑΡ. ΥΠΟΘΕΣΗΣ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΥΠ’ ΑΡ. 89/2023, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 01/11/2024
ΜΕΤΑΞΥ:
TRICOR LTD ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
Αιτήτριας,
ν.
EUROBANK CYPRUS LTD
Καθ’ ης η Αίτηση.
........................
Αίτηση ημερ. 1.6.2025 για Επανάνοιγμα της Υπόθεσης
Νεοφύτου & Νεοφύτου Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Χάρης Κυριακίδης Δ.Ε.Π.Ε., για την Καθ’ ης η Αίτηση.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από την Εφραίμ, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΦΡΑΙΜ, Δ.: Το ιστορικό της υπό κρίση διαδικασίας καταγράφεται στην ενδιάμεση απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου ημερ. 7.5.2025 για ασφάλεια εξόδων, το οποίο και επαναλαμβάνουμε αυτούσιο.
Στις 17.2.2023 εξεδόθη απόφαση στην αγωγή 3498/2012 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας υπέρ της Καθ’ ης η Αίτηση και εναντίον της Αιτήτριας, για το ποσό των €216.000 πλέον τόκους. Εξεδόθη επίσης διάταγμα εκποίησης υποθήκης ακινήτου της Αιτήτριας.
Η Αιτήτρια καταχώρισε την Πολ. Έφεση Αρ. 89/2023 κατά της προαναφερόμενης πρωτόδικης απόφασης. Στο πλαίσιο της Έφεσης, η Καθ’ ης καταχώρισε αίτηση για ασφάλεια εξόδων. Με την απόφαση του ημερ. 1.11.2024 το Εφετείο ενέκρινε την αίτηση και εξέδωσε διάταγμα για την παροχή εντός 45 ημερών από την Αιτήτρια ασφάλειας για το ποσό των €6.400 πλέον ΦΠΑ και διάταγμα αναστολής της διαδικασίας της Έφεσης μέχρι τη συμμόρφωση της Αιτήτριας και όπως, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας, η Έφεση θα θεωρείται ως απορριφθείσα με έξοδα προς όφελος της Καθ’ ης και εναντίον της Αιτήτριας.
Η Αιτήτρια δεν συμμορφώθηκε με το εν λόγω διάταγμα. Παρά ταύτα, πριν τη λήξη της προθεσμίας των 45 ημερών, καταχώρισε Αίτηση με την οποία ζητά άδεια για την εκδίκαση νομικού θέματος δυνάμει του άρθρου 9(3)(γ) των περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμων του 1964 έως 2024. Το νομικό θέμα που τίθεται έχει ως εξής:
«Όπως ερμηνεύσει τις πρόνοιες του Άρθρου 220 του περί εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113 και ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει εξαίρεση αναφορικά με τη διαδικασία – Αίτηση Ασφάλειας Εξόδων εναντίον της Αιτήτριας – υπό εκκαθάριση εταιρείας ενώπιον του Εφετείου, από τη στιγμή που δεν εξασφαλίστηκε η σχετική άδεια από το Δικαστήριο Εκκαθάρισης (Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας με αρ. 310/13), εκ μέρους της Καθ΄ ης η αίτηση.»
Βασικά η Αιτήτρια επιζητεί ερμηνεία του άρθρου 220, στη βάση της οποίας η Καθ’ ης η Αίτηση θα έπρεπε να είχε λάβει την άδεια του Δικαστηρίου της Εκκαθάρισης για να καταχωρίσει την αίτηση για ασφάλεια των εξόδων της Έφεσης.
Στο πλαίσιο της Αίτησης για άδεια, η Καθ’ ης καταχώρισε αίτηση για ασφάλεια εξόδων. Κατόπιν ακρόασης της αίτησης, η αίτηση απερρίφθη με την απόφαση ημερ. 7.5.2025.
Τηρουμένης της διαδικασίας που προβλέπεται στον Καν. 12 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 2023, μετά την καταχώριση γραπτών αγορεύσεων από τις δύο πλευράς επί της Αίτησης για άδεια, στις 29.5.2025 επιφυλάχθηκε η απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου. Πριν την έκδοση της απόφασης, την 1.6.2025 η Αιτήτρια καταχώρισε την υπό κρίση Αίτηση με την οποία ζητά επανάνοιγμα της υπόθεσης για να δοθούν διευκρινίσεις αναφορικά με τη γραπτή αγόρευση της Καθ’ ης που περιέχονται στις εκεί καθορισμένες παραγράφους αυτής επί των «νέων λόγων ένστασης, νέων ισχυρισμών και νομικών επιχειρημάτων … ή οποιωνδήποτε άλλων παραγράφων καταδειχθούν ή κρίνει το σεβαστό Δικαστήριο ότι πρέπει να δοθούν διευκρινίσεις», καθώς επίσης και διάταγμα όπως διαγραφούν και ή αγνοηθούν οι προαναφερόμενες παράγραφοι της γραπτής αγόρευσης της Καθ’ ης καθότι αφορούν νέους λόγους ένστασης ή οποιεσδήποτε άλλες παράγραφοι καταδειχθούν ή κρίνει το Δικαστήριο ότι δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Η Καθ’ ης καταχώρισε ένσταση, οι λόγοι της οποίας συνοψίζονται στο ότι δεν συντρέχουν λόγοι που να δικαιολογούν την έγκριση της Αίτησης και ότι η Αίτηση είναι καταχρηστική.
Ο Κανονισμός 12 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 2023 προβλέπει πως η αίτηση για χορήγηση άδειας εξετάζεται από τρεις Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι οποίοι δίδουν και τις ανάλογες οδηγίες ως προς τον χειρισμό της. Το Δικαστήριο δύναται να ζητήσει από τις δύο πλευρές την καταχώριση γραπτών αγορεύσεων ή να δώσει οδηγίες για τη διεξαγωγή προφορικής ακρόασης. Μετά την καταχώριση των γραπτών αγορεύσεων, το Δικαστήριο επανεξετάζει την Αίτηση και με βάση της γραπτές αγορεύσεις και δύναται να ζητήσει προφορικές διευκρινίσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο έδωσε οδηγίες για την καταχώριση γραπτών αγορεύσεων και επεφύλαξε την απόφαση του στις 29.5.2025, αφού μελέτησε τις αγορεύσεις, χωρίς να κρίνει σκόπιμο ή αναγκαίο να ορίσει την Αίτηση και να ζητήσει προφορικές διευκρινίσεις. Επομένως, το αίτημα για επανάνοιγμα στον βαθμό που αφορά στην κρίση του Δικαστηρίου δεν δύναται να εγκριθεί εφόσον ήδη με την επιφύλαξη της απόφασης, το Δικαστήριο έκρινε πως δεν απαιτούντο οποιεσδήποτε προφορικές διευκρινίσεις.
Ο Καν. 12 δεν περιέχει πρόνοια για το επανάνοιγμα της αίτησης για χορήγηση άδειας για εκδίκαση νομικού σημείου. Ο Καν. 38 παραπέμπει στην εφαρμογή την κανονισμών, πρακτικών και διαδικασιών που ίσχυαν κατά την ημερομηνία έναρξης των Κανονισμών, με τις αναγκαίες προσαρμογές και το Δικαστήριο δύναται να δίδει τέτοιες οδηγίες ως επιβάλλουν κατά την κρίση του οι περιστάσεις, με γνώμονα την απρόσκοπτη προώθηση της διαδικασίας και τον πρωταρχικό σκοπό των Κανονισμών. Με βάση τον Καν. 3, ο πρωταρχικός σκοπός είναι η διασφάλιση του δικαιώματος πρόσβασης στο Δικαστήριο και ότι το Δικαστήριο θα λειτουργεί δίκαια και αποτελεσματικά.
Το επανάνοιγμα ζητείται για θέματα που αφορούν στη γραπτή αγόρευση της Καθ’ ης, τα οποία, κατά την Αιτήτρια, αποτελούν νέους λόγους ένστασης οι οποίοι προβάλλονται για πρώτη φορά στην αγόρευση. Αυτοί οι λόγοι συνοψίζονται από την Αιτήτρια στο ότι η Αίτηση για άδεια είναι δικονομικά ελαττωματική λόγω έλλειψης ρητού αιτήματος για άδεια και ότι η άδεια ζητείται για την απλή ερμηνεία του άρθρου 220 του Κεφ. 113, ότι δεν υπάρχει ορθά διατυπωμένο νομικό θέμα και ότι η αίτηση για άδεια αποτελεί συγκεκαλυμμένη έφεση. Αυτά τα ζητήματα καλύπτονται ήδη από τους λόγους που περιλαμβάνονται στην ένσταση και επομένως δεν δικαιολογείται το επανάνοιγμα σε αυτή τη βάση. Εν πάση περιπτώσει, θα πρέπει να λεχθεί ότι το παρόν Δικαστήριο θα εξετάσει την Αίτηση για άδεια και θα χορηγήσει άδεια αν κρίνει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 9(3)(γ) του Ν.33/1964.
Ούτε και ο σχολιασμός της νομολογίας στην οποία παραπέμπει η άλλη πλευρά δικαιολογεί το επανάνοιγμα. Το Δικαστήριο δύναται από μόνο του να εξετάσει τη νομολογία και προβεί σε δικά του συμπεράσματα ως προς την ερμηνεία αυτής, χωρίς να παρίσταται ανάγκη κάποιος να πρέπει να επιχειρηματολογήσει προς τούτο.
Τέλος, η ανάγκη να ζητηθεί η διαγραφή παραγράφων στην αγόρευση και πάλι δεν αποτελεί λόγο για επανάνοιγμα. Η αγόρευση αφορά τη νομική επιχειρηματολογία και όχι γεγονότα, επομένως δεν παρέχεται εξουσία στο Δικαστήριο να διαγράψει παραγράφους αγόρευσης. Δύναται, μόνο, να μη λάβει υπόψη παραγράφους οι οποίες για οποιονδήποτε λόγο ήθελε κρίνει ότι δεν σχετίζονται ή αφορούν στην Αίτηση για άδεια.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η Αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
€1.200 έξοδα Αίτησης, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ της Καθ’ ης και εναντίον της Αιτήτριας και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της διαδικασίας της Αίτησης για άδεια.
Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ε. ΕΦΡΑΙΜ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο