ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις αρ.
1652/2017 και 1653/2017
27 Ιανουαρίου, 2025
[Α. ΖΕΡΒΟΥ, Δ.Δ.Δ.]
Αναφορικά με τα Άρθρα 23, 35, 26, 28, 30, 35 και 146 του Συντάγματος
(Υπόθεση αρ. 1652/2017)
Μεταξύ:
Τ. Μ.
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
Καθ’ ης η αίτηση.
------------
(Υπόθεση αρ. 1653/2017)
Μεταξύ:
Α. Μ.
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
Καθ’ ης η αίτηση.
------------
Ξ. Ευγενίου (κα), για Ανδρέας Σ. Αγγελίδης δ.ε.π.ε., για τους αιτητές.
Θ. Χατζηλούκα, Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την καθ’ ης η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Α. ΖΕΡΒΟΥ, Δ.Δ.Δ.: Στις 11.09.2009 ο αιτητής στην προσφυγή υπ’ αρ. 1652/2017 (εφεξής ο αιτητής) και η αιτήτρια στην προσφυγή υπ’ αρ. 1653/2017 (εφεξής η αιτήτρια) υπέβαλαν τις αιτήσεις υπ’ αρ. ΛΕΜ/01270/2009 και ΛΕΜ/01271/2009, αντίστοιχα, για έκδοση πολεοδομικών αδειών για τον διαχωρισμό σε 2 και 24 οικόπεδα, αντίστοιχα, 2 τεμαχίων στο χωριό Ερήμη, της Επαρχίας Λεμεσού.
Οι αιτήσεις απορρίφθηκαν από την Πολεοδομική Αρχή στις 16.12.2013 με την αιτιολογία ότι για τα εν λόγω τεμάχια «το Τμήμα Αρχαιοτήτων προωθεί διαδικασία απαλλοτρίωσης κατόπιν ανεύρεσης εντός αυτού σημαντικών αρχαιολογικών καταλοίπων και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να εξουσιοδοτηθεί στο τεμάχιο οποιαδήποτε ανάπτυξη. [Ουσιώδης Παράγοντας με βάση την παράγραφο 3.1.(Θ), (Βασικές Αρχές που διέπουν την Ανάπτυξη) της Δήλωσης Πολιτικής, του Άρθρου 26(1) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου] και παράγραφος 8.4 (Αρχαία Μνημεία και Αρχαιότητες) του Κεφαλαίου 8 επίσης της Δήλωσης Πολιτικής].».
Οι αιτητές προσέφυγαν στο Διοικητικό Δικαστήριο (ο αιτητής με την προσφυγή υπ’ αρ. 208/2014 και η αιτήτρια με την προσφυγή υπ’ αρ. 209/2014), το οποίο στις 14.02.2017 εξέδωσε ακυρωτικές αποφάσεις, αποφαινόμενο ότι η δοθείσα για την απόρριψη των πολεοδομικών αδειών αιτιολογία ήταν παράνομη καθότι, σύμφωνα με τη σχετική επί του θέματος νομολογία, η επίκληση επικείμενης απαλλοτρίωσης δεν μπορούσε να αποτελέσει νόμιμο λόγο απόρριψης πολεοδομικής αίτησης.
Ακολούθησε επανεξέταση και εκ νέου απόρριψη των πολεοδομικών αιτήσεων στις 29.09.2017.
Η πολεοδομική αίτηση του αιτητή (ΛΕΜ/01270/2009) απορρίφθηκε για τους ακόλουθους Λόγους Άρνησης Χορηγήσεως Άδειας:
«(500) Η προτεινόμενη ανάπτυξη (διαχωρισμός τεμαχίου σε 2 οικόπεδα) εντός τεμαχίου που εφάπτεται σε περιοχή αρχαίων μνημείων (χαρακτηρισμός Α.Μ στο χωρομετρικό σχέδιο), δεν μπορεί να τύχει έγκρισης επειδή η Πολεοδομικής Αρχή κρίνει ότι αυτή θα επηρεάσει αρνητικά σε ουσιώδη βαθμό τόσο Αρχαία Μνημεία ή Αρχαιότητες όσο και τη γειτονική σε αυτά περιοχή (Παράγραφος 11.2.1 του Κεφαλαίου 11 της Δήλωσης Πολιτικής.
(501) Σε συνέχεια του πιο πάνω Λόγου Άρνησης σχετικές είναι και οι απόψεις της Διευθύντριας του Τμήματος Αρχαιοτήτων που επιβεβαιώνει πως ανευρέθηκαν εντός του τεμαχίου σημαντικά αρχαιολογικά κατάλοιπα και οι οποίες αποτέλεσαν ουσιώδη παράγοντα στη λήψη πολεοδομικής Απόφασης (Παράγραφος 11.2.3 του κεφαλαίου 11 της Δήλωσης Πολιτικής και Πολιτική 3.1.θ των Γενικών προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής).
Σημειώσεις:
α) Για τον πιο πάνω Λόγο Άρνησης (500), η Πολεοδομική Αρχή διαβουλεύτηκε με το Τμήμα Αρχαιοτήτων, η απάντηση του οποίου αποτέλεσε Ουσιώδη Παράγοντα στην λήψη απόφασης.
β) Ενόψει του πιο πάνω Λόγου Άρνησης Χορήγησης Πολεοδομικής Άδειας (500) η αίτηση σας δεν μελετήθηκε σε παραπέρα λεπτομέρεια».
Η πολεοδομική αίτηση της αιτήτριας (ΛΕΜ/01271/2009) απορρίφθηκε για τους ακόλουθους Λόγους Άρνησης Χορηγήσεως Άδειας:
«(500) Η προτεινόμενη ανάπτυξη (διαχωρισμός τεμαχίου σε 24 οικόπεδα) εντός τεμαχίου που εμπίπτει σε περιοχή αρχαίων μνημείων (χαρακτηρισμός Α.Μ στο χωρομετρικό σχέδιο), δεν μπορεί να τύχει έγκρισης επειδή η Πολεοδομικής Αρχή κρίνει ότι αυτή θα επηρεάσει αρνητικά σε ουσιώδη βαθμό τόσο Αρχαία Μνημεία ή Αρχαιότητες όσο και τη γειτονική σε αυτά περιοχή (Παράγραφος 11.2.1 του Κεφαλαίου 11 της Δήλωσης Πολιτικής).
(501) Σε συνέχεια του πιο πάνω Λόγου Άρνησης σχετικές είναι και οι απόψεις της Διευθύντριας του Τμήματος Αρχαιοτήτων που επιβεβαιώνει πως ανευρέθηκαν εντός του τεμαχίου σημαντικά αρχαιολογικά κατάλοιπα και οι οποίες αποτέλεσαν ουσιώδη παράγοντα στη λήψη πολεοδομικής Απόφασης [Παράγραφος 11.2.3 του κεφαλαίου 11 της Δήλωσης Πολιτικής και Πολιτική 3.1.(θ) των Γενικών προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής].
Σημειώσεις:
α) Για τον πιο πάνω Λόγο Άρνησης (500), η Πολεοδομική Αρχή διαβουλεύτηκε με το Τμήμα Αρχαιοτήτων, η απάντηση του οποίου αποτέλεσε Ουσιώδη Παράγοντα στην λήψη απόφασης.
β) Ενόψει του πιο πάνω Λόγου Άρνησης Χορήγησης Πολεοδομικής Άδειας (500) η αίτηση σας δεν μελετήθηκε σε παραπέρα λεπτομέρεια».
Εναντίον των ανωτέρω απορριπτικών αποφάσεων οι αιτητές καταχώρισαν τις παρούσες προσφυγές, οι οποίες συνεκδικάζονται κατόπιν σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου. Σημειώνεται για σκοπούς πληρότητας πως, μετά την εκ νέου απόρριψη των πολεοδομικών αιτήσεων, δημοσιεύθηκε σχετικό διάταγμα απαλλοτρίωσης των επίδικων ακινήτων και όπως οι ευπαίδευτοι δικηγόροι των διαδίκων πληροφόρησαν το Δικαστήριο, τουλάχιστον κατά τον χρόνο επιφύλαξης της απόφασης, υπήρχε σε εκκρεμότητα διαδικασία παραπομπής ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου για τον καθορισμό του ύψους της καταβλητέας στους αιτητές αποζημίωσης.
Διά της γραπτής αγόρευσης των ευπαιδεύτων δικηγόρων τους, οι αιτητές διατείνονται καταρχάς ότι η καθ’ ης η αίτηση, υπό προφανή δυστροπία και αλαζονεία, παραβίασε το δικαστικό δεδικασμένο και συνακόλουθα τα Άρθρα 146(5), 23 και 35 του Συντάγματος, τα άρθρα 57-59 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν.158(Ι)/99) και το Άρθρο 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Ακολούθως, εισηγούνται πως, με βάση το άρθρο 26 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Ν.90/1972), αρμόδιο όργανο για την απόφαση επί των πολεοδομικών αιτήσεων είναι η Πολεοδομική Αρχή και όχι το Τμήμα Αρχαιοτήτων. Επισημαίνοντας δε πως κατά τον χρόνο έκδοσης των προσβαλλομένων διοικητικών πράξεων δεν είχε διενεργηθεί απαλλοτρίωση των επίδικων τεμαχίων, υποβάλλουν ότι οι πολεοδομικές αιτήσεις απορρίφθηκαν εκ νέου για τους ίδιους λόγους, χωρίς κατ’ ουσίαν επανεξέταση, με τη μελλοντική και αβέβαιη πρόθεση για απαλλοτρίωση να μην μπορεί να θεωρηθεί ως ουσιώδης παράγοντας για τους σκοπούς του εν λόγω άρθρου 26. Επιπλέον, κατά τους αιτητές, υφίσταται εν προκειμένω παράλειψη, κατά κατάχρηση εξουσίας, οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, ήτοι επανεξέτασης των αιτήσεων προς συμμόρφωση με το δεδικασμένο, με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς του 2009, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απόψεις του Τμήματος Αρχαιοτήτων, τις οποίες, κατά την εισήγηση, δέσμια, χωρίς δέουσα έρευνα και αιτιολογία και κατά παραβίαση της αρχής της καλής πίστης και χωρίς προηγούμενη ακρόαση των αιτητών έλαβε υπόψη η καθ’ ης η αίτηση. Καταληκτικά, οι αιτητές εισηγούνται ότι οι αλλεπάλληλες απορρίψεις των πολεοδομικών αιτήσεών τους, έχει ως αποτέλεσμα τη διατήρηση σε αδράνεια και συνακόλουθα την de facto αποστέρηση της ιδιοκτησίας τους.
Η πλευρά της καθ’ ης η αίτηση αντιτείνει ότι οι προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις έχουν ληφθεί νόμιμα και ορθά, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη σχετική νομοθεσία, μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών της Πολεοδομικής Αρχής και είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένες. Απορρίπτοντας τον ισχυρισμό των αιτητών περί παραβίασης του δεδικασμένου, ο ευπαίδευτος δικηγόρος της καθ’ ης η αίτηση, επισημαίνοντας πως ο λόγος απόρριψης των πολεοδομικών αιτήσεων, ο οποίος κρίθηκε παράνομος από το Διοικητικό Δικαστήριο, συνίστατο στην πρόθεση μελλοντικής απαλλοτρίωσης, εισηγείται πως, μετά τις ακυρωτικές αποφάσεις, ακολούθησε επανεξέταση και λήψη νέας απόφασης, πλήρως αιτιολογημένης. Η δε εκ νέου άρνηση χορήγησης πολεοδομικής άδειας οφείλεται στον αρνητικό επηρεασμό σε ουσιώδη βαθμό αρχαίων μνημείων και αρχαιοτήτων, η διαφύλαξη των οποίων, σύμφωνα με τη νομολογία, εξυπηρετεί σκοπό δημόσιας ωφέλειας που θα πρέπει υποχρεωτικά, βάσει της Δήλωσης Πολιτικής, να λαμβάνεται υπόψη ως «ουσιώδης παράγοντας», χωρίς τούτο να συνιστά απεμπόληση εξουσίας ή μεταβίβαση αυτής στο Τμήμα Αρχαιοτήτων.
Αξιολογώντας τις εκατέρωθεν θέσεις και ισχυρισμούς θα πρέπει καταρχάς να υπομνησθεί πως, σύμφωνα με τη νομολογία, το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει δικαίωμα ανάπτυξης ιδιοκτησίας. Η χρήση ενός ακινήτου για οικοδομικούς σκοπούς συναρτάται με και εξαρτάται από τον πολεοδομικό σχεδιασμό, θέμα το οποίο ανάγεται στη ρυθμιστική εξουσία του Κράτους (Δημητριάδη ν Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ 85, Λαμπριανού ν Δημοκρατίας, Αναθ. Έφεση αρ. 247/2012, ημερ. 28.04.2020, ECLI:CY:AD:2020:C131).
Τούτου δοθέντος, επισημαίνεται ακολούθως ότι οι αιτητές δεν αμφισβητούν την αναφορά στις προσβαλλόμενες γνωστοποιήσεις άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας πως τα επίδικα τεμάχιά τους εμπίπτουν σε περιοχή αρχαίων μνημείων, με τον χαρακτηρισμό Α.Μ στο σχετικό χωρομετρικό σχέδιο. Ούτε, βεβαίως, αμφισβητούν τις πρόνοιες του άρθρου 26(1) του Ν.90/1972 και της Δήλωσης Πολιτικής, στις οποίες γίνεται αναφορά στις επίδικες πράξεις.
Το άρθρο 26(1) του Ν.90/1972 προβλέπει τα ακόλουθα:
«26.-(1) Για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση δυνάμει του παρόντος Νόμου, η Πολεοδομική Αρχή λαμβάνει υπόψη τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου αναπτύξεως καθώς και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα.»
Οι Γενικές Πρόνοιες Πολιτικής της Δήλωσης Πολιτικής (οι οποίες εφαρμόζονται σε όλες τις περιπτώσεις ανάπτυξης σε συσχετισμό με τις Ειδικές Πρόνοιες Πολιτικής που διαλαμβάνει η Δήλωση Πολιτικής), καθορίζουν στην παράγραφο 3.1 τις Βασικές Αρχές που διέπουν την Ανάπτυξη. Συμφώνως δε της παραγράφου 3.1.(θ), στην οποία οι επίδικες πράξεις παραπέμπουν:
«Ανάπτυξη θα επιτρέπεται εφόσον:
[…]
(θ) Δεν συντρέχουν άλλοι ουσιώδεις παράγοντες για τους οποίους η ανάπτυξη δεν θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί».
Στους νομικούς λόγους που οδήγησαν την Πολεοδομική Αρχή στην απόρριψη των επίδικων αδειών καταγράφονται και οι Παράγραφοι 11.2.1. και 11.2.3 του Κεφαλαίου 11 της Δήλωσης Πολιτικής (Κεφάλαιο που αφορά τα Αρχαία Μνημεία και Αρχαιότητες), οι οποίες προβλέπουν συγκεκριμένα τα ακόλουθα (ο τονισμός είναι του Δικαστηρίου):
«11.2.1 Γενικά, θα υπάρχει εκ προοιμίου τεκμήριο εναντίον κάθε ανάπτυξης, η οποία ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά σε ουσιώδη βαθμό είτε Αρχαίο Μνημείο ή Αρχαιότητες / Αρχαιολογικό Χώρο είτε οποιαδήποτε γειτονική με αυτά περιοχή. Η γειτονική με το Αρχαίο Μνημείο ή Αρχαιότητες / Αρχαιολογικό Χώρο περιοχή θα ορίζεται με γνώμονα κριτήρια που αφορούν τη σημασία του μνημείου, τον χαρακτήρα του ίδιου του μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου, τον χαρακτήρα τυχόν υφιστάμενων αναπτύξεων στη γύρω περιοχή, καθώς και τον βαθμό επηρεασμού από την προτεινόμενη ανάπτυξη τόσο του μνημείου όσο και του περιβάλλοντος τοπίου, ως μιας ενιαίας και αδιαίρετης ιστορικής, πολιτιστικής, φυσικής, πολεοδομικής και κοινωνικοοικονομικής χωρικής ενότητας.
[…]
11.2.3 Σε περίπτωση αίτησης για ανάπτυξη είτε εντός είτε εκτός Ορίου Ανάπτυξης που επηρεάζει Αρχαίο Μνημείο ή Αρχαιότητες / Αρχαιολογικό Χώρο ή εμπίπτει σε γειτονική με αυτά περιοχή, όπως καθορίζεται στην παράγραφο 11.2.1, ή σε «Ελεγχόμενη Περιοχή», σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Αρχαιοτήτων Νόμου, έστω και αν ο επηρεασμός αυτός είναι μόνο αισθητικός ή οπτικός, η Πολεοδομική Αρχή θα διαβουλεύεται με το Τμήμα Αρχαιοτήτων, τις απόψεις του οποίου θα λαμβάνει σοβαρά υπόψη για τη χορήγηση ή μη πολεοδομικής άδειας. Η Πολιτική της Πολεοδομικής Αρχής, σε σχέση με το θέμα αυτό είναι η ακόλουθη:
(α) Σε περίπτωση που οποιαδήποτε ανάπτυξη επιτραπεί σε γειτονική με Αρχαίο Μνημείο ή Αρχαιότητες / Αρχαιολογικό Χώρο περιοχή, η ανάπτυξη αυτή θα εντάσσεται πλήρως στο δομημένο ή μη περιβάλλον, και θα εναρμονίζεται με τον αρχαιολογικό χαρακτήρα και το ιστορικό τοπίο της περιοχής.
(β) Τέτοια ανάπτυξη είναι δυνατό να επιτραπεί με κατάλληλους όρους που θα θέσει η Πολεοδομική Αρχή προς επίτευξη των στόχων της Δήλωσης Πολιτικής, περιλαμβανομένης και της εφαρμογής των προνοιών του περί Αρχαιοτήτων Νόμου, με στόχο την προστασία της φυσιογνωμίας και του χαρακτήρα του Αρχαίου Μνημείου ή Αρχαιοτήτων / Αρχαιολογικού Χώρου και την πρέπουσα και κατάλληλη προβολή και ανάδειξή τους, ώστε να συμβάλλει τόσο στη διατήρηση και ενίσχυση της τοπικής ταυτότητας όσο και στη βελτίωση της ελκυστικότητας της κάθε περιοχής για κατοίκους, επισκέπτες και επιχειρήσεις.»
Εκ των ανωτέρω συνάγεται καταρχάς ότι η αναζήτηση εν προκειμένω των απόψεων του Τμήματος Αρχαιοτήτων, σε σχέση με την προτεινόμενη με τις επίδικες πολεοδομικές αιτήσεις ανάπτυξη, ήταν επιβεβλημένη και δεν συνιστά απεμπόληση της αρμοδιότητας της Πολεοδομικής Αρχής, ως οι αιτητές εισηγούνται. Εφόσον δε η θέση του Τμήματος Αρχαιοτήτων ήταν αρνητική λόγω ανεύρεσης σημαντικών αρχαιολογικών καταλοίπων, καταλήγω ότι η θεώρηση αυτής ως «ουσιώδους παράγοντα» για την απόρριψη των πολεοδομικών αιτήσεων, ήταν υπό τις περιστάσεις νόμιμη, εύλογη και αιτιολογημένη.
Ορθώς ο ευπαίδευτος δικηγόρος της καθ’ ης η αίτηση παραπέμπει προς τούτο στην απόφαση Τύμβιου κ.ά. ν Δημοκρατίας, Αναθ. Έφεση αρ. 272/2012, ημερ. 07.06.2019, ECLI:CY:AD:2019:C222, στην οποία κρίθηκε, αφενός, πως η Πολεοδομική Αρχή καθηκόντως αναζήτησε τις απόψεις του Τμήματος Αρχαιοτήτων, χωρίς αυτό να συνιστά απεμπόληση εξουσίας, αλλά μέτρο αναγόμενο στη δέουσα διερεύνηση των γεγονότων, και, αφετέρου, πως η άποψη του Τμήματος Αρχαιοτήτων συνιστούσε, χωρίς αμφιβολία, έναν ουσιώδη παράγοντα που δεν μπορούσε να αγνοηθεί δυνάμει του άρθρου 26(1) του Ν.90/72.
Λαμβάνοντας δε υπόψη ότι ο λόγος για τον οποίο ακυρώθηκαν από το Διοικητικό Δικαστήριο οι αρχικές γνωστοποιήσεις άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας ήταν η μη νόμιμη επίκληση προτιθέμενης απαλλοτρίωσης και όχι ο χαρακτηρισμός της ανεύρεσης σημαντικών αρχαιολογικών καταλοίπων ως «ουσιώδους παράγοντα», καταλήγω ότι δεν υπήρξε κατά την επανεξέταση παραβίαση δεδικασμένου.
Στην απόφαση Τύμβιου, ανωτέρω, κρίθηκαν σχετικώς τα ακόλουθα:
«Σε σχέση με τον 1ο Λόγο Έφεσης, παρατηρούμε πως η πρόθεση της απαλλοτρίωσης δεν αποτέλεσε το λόγο απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής. Η ιεραρχική προσφυγή απορρίφθηκε λόγω της γειτνίασης του ακινήτου με «Ελεγχόμενη Περιοχή» - σημαντικότατο αρχαιολογικό χώρο - και είναι γι΄ αυτό το λόγο που το Τμήμα Αρχαιοτήτων αρνήθηκε να δώσει τη συγκατάθεσή του για πολεοδομική ανάπτυξη του ακινήτου. Κατ΄ ακολουθία τούτου, ο ισχυρισμός των εφεσειόντων ότι η άρνηση χορήγησης της πολεοδομικής άδειας στερείτο νομοθετικού ερείσματος είναι αβάσιμος εφόσον η πολεοδομική ανάπτυξη είναι αλληλένδετη με τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Οι «Ελεγχόμενες Περιοχές» προδιαγράφουν τους όρους ανάπτυξης περιοχών που γειτνιάζουν με αρχαία μνημεία. Δεν αποστερούν τους ιδιοκτήτες του δικαιώματος χρήσης της ιδιοκτησίας τους στην κατάσταση στην οποίαν βρίσκεται.
Κατά τα άλλα, η ζημιά η οποία ενδεχομένως προκαλείται ως αποτέλεσμα περιορισμών στη χρήση γης δεν διερευνάται στο πλαίσιο αναθεώρησης της εγκυρότητας της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης. Το αν και πότε θα έπρεπε να προχωρήσει σε απαλλοτρίωση του επίδικου τεμαχίου το Τμήμα Αρχαιοτήτων όπως και η επιλογή των κατάλληλων μέτρων για την προαγωγή των πολεοδομικών στόχων αποτελεί κατεξοχήν τεχνικό ζήτημα που ανάγεται στη κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου και είναι ουσιαστικά ανέλεγκτη [Δέστε: Δημητριάδη κ.ά. v. Yπουργικού Συμβουλίου κ.ά. (ανωτέρω)].
Ως εκ των ανωτέρω, οι λόγοι ακύρωσης περί παράβασης δεδικασμένου, κατάχρησης εξουσίας και έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, απορρίπτονται. Ως προς δε την κατ’ ισχυρισμό παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης επισημαίνεται πως, σύμφωνα με τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου και τη σχετική επί του θέματος νομολογία, δεν επιβάλλεται η προηγούμενη ακρόαση του διοικουμένου όταν απορρίπτεται αίτησή του, δοθέντος ότι με την αίτηση αυτός εκθέτει τα στοιχεία, τις απόψεις και ισχυρισμούς του προς διαμόρφωση της κρίσης της Διοίκησης (Επίσημος Παραλήπτης ως Εκκαθαριστής της εταιρείας Wadnic Trading Ltd v Δημοκρατίας, ΕΔΔ αρ. 181/2019, ημερ. 30.04.2024).
Συνακόλουθα, οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται με €1.800 έξοδα υπέρ των καθ’ ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών.
Α. ΖΕΡΒΟΥ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο