ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  

   (Υπόθεση αρ. 763/2020)

24 Ιανουαρίου 2025

[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

OLYMPIA DESIGNS (PROPERTIES) LTD

Αιτήτρια

v.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

2. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ

Καθ’ ων η αίτηση.

……………………………

Σταυριανή Φυλακτού, για Ευάγγελος Χειμώνας, για την αιτήτρια.

Σοφοκλής Καρασαμάνης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Η αιτήτρια καταχώρησε την υπό εκδίκαση προσφυγή, αξιώνοντας από το Δικαστήριο τις εξής θεραπείες:-

«Α. Δήλωση και ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και ή απόφαση των καθ’ ων η αίτησις Ημερ. 27 Απριλίου 2020 η οποία κοινοποιήθηκε εις τον αιτητή την 17 Ιουνίου 2020 εις το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος Παράρτημα Α και με την οποίαν επιβλήθηκε στην αιτήτρια Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) ύψους €288.730,90 αντί να επιβληθεί φόρος χαμηλότερος με βάση τις Φορολογικές δηλώσεις που επιβλήθηκαν είναι άκυρη και στερείται οποιουδήποτε αποτελέσματος.

Β. Διαζευκτικά ή επιπρόσθετα προς της [sic] ανωτέρω θεραπεία «Α» και/ή απόφαση του Δικαστηρίου, με την οποία να τροποποιείται η πιο πάνω διοικητική πράξη και/ή απόφαση των καθ’ ων η αίτηση κατά τρόπο ώστε τυχόν επιβεβαιωθέν και καταβλητέο από τους αιτητές ποσό για την περίοδο από 2014 – 2018 για την οποίαν οι αιτητές υπέβαλαν στις 28 Φεβρουαρίου 2019 φορολογικές δηλώσεις να μην υπερβαίνει το ποσό των €3.351,88 και/ή το ποσών [sic] των φορολογικών δηλώσεων και/ή οποιονδήποτε άλλο ποσό ήθελε καθορίσει το Δικαστήριο με βάση τα ενώπιον του στοιχεία και/ή δεδομένα».

 

  Σημειώνεται πως τα αιτητικά υπό παραγράφους (Γ), (Δ) και (Ε) της αίτησης ακυρώσεως, αποσύρθηκαν από την ευπαίδευτη συνήγορο της αιτήτριας, κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων.

 

  Αντικείμενο της υπό εκδίκαση προσφυγής, αποτελεί η νομιμότητα της βεβαίωσης φορολογίας ημερομηνίας 27.4.2020, με την οποία βεβαιώθηκε οφειλόμενος φόρος εκροών ύψους €288.730,90 για την φορολογική περίοδο 1.1.2014 -  30.6.2019, όπως αυτή γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια στις 17.6.2020.

 

  Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην Ένσταση, η αιτήτρια ενεγράφη στο Μητρώο Φ.Π.Α. από τις 2.8.2007, με επιχειρηματική δραστηριότητα την κτηματική και οικιστική ανάπτυξη και αγοραπωλησία ακινήτων. Διευθυντές της αιτήτριας, ήταν οι κ.κ. Π. και Ολ. Α. Από τον Αύγουστο του 2010, η αιτήτρια εταιρεία ανέλαβε τις δραστηριότητες, λόγω μεταβίβασης δρώσας οικονομικής μονάδας, της κ. Ολ. Α., οι οποίες αφορούσαν στην πώληση εποχιακών ειδών και διακοσμητικών ειδών για το σπίτι. Τα δύο πιο πάνω αναφερόμενα φυσικά πρόσωπα, υπήρξαν επίσης διευθυντές στις εταιρείες Olympia Designs (Consumer Goods) Ltd και Olympian Crafts Ltd.

 

  Αρμόδιοι λειτουργοί της Υπηρεσίας Φ.Π.Α., είχαν διαπιστώσει πως η αιτήτρια δεν υπέβαλε καμία φορολογική δήλωση Φ.Π.Α., από την ημερομηνία της εγγραφής της στο Μητρώο Φ.Π.Α. Ως εκ τούτου, αρμόδιοι λειτουργοί του Τομέα Διερευνήσεων της Υπηρεσίας Φ.Π.Α., προχώρησαν σε έλεγχο στα βιβλία και αρχεία της αιτήτριας εταιρείας, σε σχέση με την περίοδο από 2.8.2007 – 31.1.2011, όπου και προέκυψε ποσό ύψους €270.474,88. Για την εν λόγω περίοδο, εκδόθηκε βεβαίωση φορολογίας, η οποία γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια στις 23.4.2012, εναντίον της οποίας ασκήθηκε η προσφυγή με αρ. 1913/2012, την οποία στη συνέχεια απέσυρε.

 

  Όπως ήδη προαναφέρθηκε, η αιτήτρια εταιρεία, από την ημερομηνία εγγραφής της στο Μητρώο Φ.Π.Α., ήτοι από 2.8.2007 μέχρι τις 31.3.2014, υπέβαλλε φορολογικές δηλώσεις με μηδενικά ποσά, ενώ για την περίοδο από 31.3.2017 και μετά, δεν υπέβαλλε φορολογικές δηλώσεις.

 

  Αρμόδιοι Λειτουργοί της Υπηρεσίας Φ.Π.Α., πραγματοποίησαν στις 3.9.2014 απροειδοποίητη επίσκεψη στο κατάστημα της Λάρνακας και αγόρασαν προϊόν, ώστε να διαπιστωθεί ο αριθμός εγγραφής Φ.Π.Α. από την ταμειακή μηχανή. Όπως προέκυψε από την απόδειξη που εκδόθηκε, η αιτήτρια επέβαλλε κανονικά Φ.Π.Α. Όπως αναφέρεται στην Ένσταση, καταβλήθηκαν επανειλημμένες προσπάθειες εκ μέρους Λειτουργών του Επαρχιακού Γραφείου Λάρνακας να επικοινωνήσουν με τον Διευθυντή της αιτήτριας, χωρίς καμία ανταπόκριση. Τα δε δύο καταστήματα της αιτήτριας, στη Λάρνακα και Λευκωσία, λειτουργούσαν κανονικά, ενώ υποβάλλονταν φορολογικές δηλώσεις με μηδενικά ποσά.

 

  Στις 4.2.2016, το Τμήμα Φορολογίας απέστειλε επιστολή προς την αιτήτρια, με την οποία απαιτούσε την κατάθεση εγγύησης ύψους €100.000 για σκοπούς προστασίας των δημοσίων εσόδων, ως όρο, προκειμένου να συνεχίσει να παραδίδει αγαθά ή να παρέχει υπηρεσίες, ακολουθώντας τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις του Ν. 95(Ι)/2000 ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο. Η εν λόγω επιστολή, η οποία απεστάλη διπλοσυστημένη, επιστράφηκε στο Τμήμα Φορολογίας, λόγω του ότι δεν παραλήφθηκε ποτέ από την αιτήτρια.

 

  Η αιτήτρια συνέχιζε να μην υποβάλλει, τις ορθές, φορολογικές δηλώσεις και παρόλο που έγιναν πολλές προσπάθειες εκ μέρους των λειτουργών της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. για επικοινωνία με τον διευθυντή της, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, το Τμήμα Φορολογίας με επιστολή ημερομηνίας 11.4.2019 ζήτησε από την αιτήτρια όπως προσκομίσει και παρουσιάσει βιβλία και αρχεία για την περίοδο από 1.1.2013 μέχρι 31.12.2018, τονίζοντας πως σε αντίθετη περίπτωση, θα ολοκληρωθεί φορολογικός έλεγχος βάσει στοιχείων που κατέχει το Τμήμα Φορολογίας. Η εν λόγω επιστολή παραδόθηκε στον Διευθυντή της αιτήτριας εταιρείας, χωρίς όμως κάποια ανταπόκριση.

  Ακολούθησε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Διευθυντή της αιτήτριας εταιρείας στις 10.6.2019, ο οποίος είχε υποσχεθεί την προσκόμιση εγγράφων που του είχαν ζητηθεί, χωρίς όμως και πάλιν να συμμορφωθεί, ενώ ο ίδιος δεν απαντούσε ούτε σε τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχαν επιχειρηθεί εκ μέρους της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. Ενόψει της μη συμμόρφωσης της αιτήτριας με τις φορολογικές της υποχρεώσεις, το Τμήμα Φορολογίας προχώρησε σε υπολογισμό του φόρου εκροών που όφειλε η αιτήτρια να αποδώσει, λαμβάνοντας υπόψη, είτε την μη υποβολή εκ μέρους της ορθών φορολογικών δηλώσεων, είτε την υποβολή με μηδενικά ποσά.

 

  Στην παράγραφο 10 της Ένστασης, επεξηγείται εκ μέρους του Τμήματος Φορολογίας, η μεθοδολογία που ακολούθησε ο Έφορος Φορολογίας, για την βεβαίωση του οφειλόμενου φόρου εκροών, σε σχέση με την περίοδο από 1.9.2007 μέχρι 28.2.2011, αναφορά στην οποία θα γίνει κατωτέρω, με αποτέλεσμα την έκδοση της εδώ προσβαλλόμενης βεβαίωσης φόρου, ημερομηνίας 27.4.2020.

 

    Η ευπαίδευτη συνήγορος της αιτήτριας υπέβαλε πως η προσβαλλόμενη βεβαίωση φορολογίας, είναι ασαφής και ακατανόητη, αναφορικά με ποια περίοδο αφορά ο επιβληθείς Φ.Π.Α. Υποβάλλεται πως η προσβαλλόμενη βεβαίωση αποτελεί προϊόν πραγματικής και νομικής πλάνης, αφού δεν προκύπτει ποια στοιχεία είχαν οι καθ’ ων η αίτηση ενώπιον τους για να προβούν στον συγκεκριμένο υπολογισμού του οφειλόμενου φόρου.

 

  Διατείνεται πως οι καθ’ ων η αίτηση πεπλανημένα θεώρησαν ως ένσταση, την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων ημερομηνίας 27.2.2019 και πως εσφαλμένα θεώρησαν πως δεν είχαν υποβληθεί φορολογικές δηλώσεις για την περίοδο από 1.4.2017 μέχρι 27.4.2020 και/ή μέχρι σήμερα.

 

  Κατά τις εισηγήσεις, η προσβαλλόμενη απόφαση βεβαιώνει Φ.Π.Α. για περίοδο πέραν των έξι χρόνων, χρεώνει την αιτήτρια με επιβολή Φ.Π.Α. που δεν έχει εισπραχθεί από την ίδια, ενώ ισχυρίζεται πως ο πραγματικός οφειλόμενος Φ.Π.Α. αφορά ποσό ύψους €3.351,88 από τον Αύγουστο του 2018 – 30.6.2018. Προωθείται η θέση πως παραβιάζονται οι διατάξεις του Άρθρου 24 του Συντάγματος, αφού ο επιβληθείς φόρος είναι καταστρεπτικής φύσεως, δυσανάλογος με την φοροδοτική ικανότητα του φορολογούμενου και επιφέρει την οικονομική του καταστροφή, ενώ εμποδίζει και την άσκηση του επαγγέλματος του, όπως αυτό καθορίζεται στις διατάξεις του Άρθρου 25 του Συντάγματος.

 

  Ως προς το αιτητικό της παραγράφου (Β) της αίτησης ακυρώσεως, η συνήγορος του αιτητή καλεί το Δικαστήριο να προβεί σε διόρθωση της προσβαλλόμενης βεβαίωσης φορολογίας, αφού ο Έφορος Φορολογίας προέβη σε λανθασμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, κατά την άσκηση δέσμιας αρμοδιότητας.

 

  Πλήρως υποστηρικτική της νομιμότητας της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης, υπήρξε η θέση του ευπαιδεύτου συνηγόρου της Δημοκρατίας, ο οποίος υπέβαλε στην Ένστασή του, πέντε προδικαστικές ενστάσεις, οι οποίες κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων και μετά την απόσυρση εκ μέρους της αιτήτριας των αιτητικών των παραγράφων (Δ) και (Ε) της αίτησης ακυρώσεως, αποσύρθηκαν, παραμένοντας προς εκδίκαση, μόνον η τέταρτη εγερθείσα, που σχετίζεται με την αιτούμενη θεραπεία της παραγράφου (Β) της αίτησης ακυρώσεως.

 

  Αναπτύσσοντας την παραμένουσα προδικαστική ένσταση, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Δημοκρατίας, υποστήριξε πως εκ μέρους του Εφόρου Φορολογίας, δεν ασκήθηκε δέσμια αρμοδιότητα, αλλά διακριτική ευχέρεια, κατ΄ εφαρμογή των εξουσιών που του αποδίδονται εκ των διατάξεων του άρθρου 49 του Ν. 95(Ι)/2000 και συνεπώς, η θεραπεία υπό παράγραφο (Β), θα πρέπει να απορριφθεί.

 

  Επί της ουσίας και με αναφορά σε σχετική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, υπέβαλε πως ορθά ο Έφορος Φορολογίας προχώρησε στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, ασκώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του,  λαμβανομένης υπόψη της φορολογικής συμπεριφοράς της αιτήτριας, η οποία δεν συμμορφωνόταν με τις υποχρεώσεις της. Έκανε αναφορά στην μεθοδολογία που ακολουθήθηκε εκ μέρους του Εφόρου Φορολογίας, υποβάλλοντας πως η προσβαλλόμενη απόφαση, είναι ορθά και νόμιμη.

 

  Επίδικη εν προκειμένω διοικητική απόφαση, συνιστά η εκδοθείσα βεβαίωση οφειλόμενου Φ.Π.Α. για την περίοδο από 1.1.2014 – 30.6.2019 σε σχέση με το ποσό των €288.703,90 ποσό το οποίο βεβαίωσε ο Έφορος Φορολογίας, εφαρμόζοντας τις διατάξεις του άρθρου 49(1) του περί Φ.Π.Α. Νόμου, Ν. 95(Ι)/2000, ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, ως οι πιο πάνω αναφερόμενες διατάξεις, μνημονεύονται και στην επίδικη απόφαση.

 

  Η ενεργοποίηση των διατάξεων του άρθρου 49(1) του Νόμου, έγινε κατ’ ενάσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Εφόρου Φορολογίας και όχι κατ’ ενάσκηση δέσμιας αρμοδιότητας, που είναι η περίπτωση που το παρόν Δικαστήριο δύναται να ασκήσει έλεγχο ουσίας, συμφώνως των όσων ορίζονται στις πρόνοιες του άρθρου 11(4) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Νόμου, Ν. 131(Ι)/2015, ως αυτός έχει τροποποιηθεί.

 

  Ως η εγερθείσα προδικαστική ένσταση, καταλήγω πως η αιτούμενη υπό παράγραφο (Β) θεραπεία στην αίτηση ακυρώσεως, θα πρέπει να απορριφθεί, αφού το Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας να τροποποιήσει τη διοικητική απόφαση, ασκώντας τις εξουσίες που του παρέχονται εκ του άρθρου 11(4) του Ν. 131(Ι)/2015, μόνον στις περιπτώσεις που ο Έφορος Φορολογίας, ασκώντας δέσμια, εκ του Νόμου, αρμοδιότητα, εκτίμησε λανθασμένα τα πραγματικά περιστατικά, που δεν είναι βεβαίως η περίπτωση (Σκλαβενίτης Κύπρου Λίμιτεδ (Πρώην Chris Cash & Carry Limited) ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1730/2018, ημερομηνίας 6.6.2022).

 

  Αποτελεί γεγονός πως η αιτήτρια εταιρεία, είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο Φ.Π.Α. από τις 2.8.2007. Η εδώ επίδικη φορολογία, όπως αυτό προκύπτει από την προσβαλλόμενη βεβαίωση ημερομηνίας 27.4.2020, αφορά τις περιόδους από 1.1.2014 μέχρι 30.6.2019. Συνεπώς, μόνο εξ αυτού, δεν ευσταθεί η θέση της πως βεβαιώνεται Φ.Π.Α., πέραν των έξι χρόνων.

 

  Στα συνημμένα έγγραφα της Ένστασης, καταγράφονται με ιδιαίτερη λεπτομέρεια οι προσπάθειες της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. να εντοπίσουν τον διευθυντή της αιτήτριας εταιρείας, προκειμένου να ασκήσει τις εκ του Νόμου υποχρεώσεις του, για τήρηση βιβλίων και αρχείων προς το σκοπό εξακρίβωσης των παραδόσεων αγαθών ή παροχών υπηρεσιών, τις οποίες πραγματοποιεί ή λαμβάνει. Ενώ οι λειτουργοί της Υπηρεσίας Φ.Π.Α., διαπίστωσαν πως η εταιρεία λειτουργούσε κανονικά, ασκούσε δραστηριότητες και εισέπραττε Φ.Π.Α. από τους καταναλωτές, για κάποιες φορολογικές περιόδους, υπέβαλλε φορολογικές δηλώσεις με λανθασμένα ποσά και για άλλες, υπέβαλλε με μηδενικά ποσά.

 

  Είναι γι΄αυτό το λόγο που ζητήθηκε εκ μέρους του Εφόρου Φορολογίας, με επιστολή ημερομηνίας 4.2.2016, η κατάθεση εγγύησης ύψους €100.000 ως όρος για να συνεχίσει να παραδίδει αγαθά ή να παρέχει υπηρεσίες, αφού είχε δημιουργηθεί οφειλόμενος φόρος ύψους €538.650,80. Η εν λόγω διοικητική πράξη, καίτοι απεστάλη προς την αιτήτρια με διπλοσυστημένη επιστολή, δεν ελήφθη από την ίδια. Οι προσπάθειες του Τμήματος Φορολογίας για συμμόρφωση της αιτήτριας με τις φορολογικές της υποχρεώσεις, συνεχίστηκαν.

 

  Με επιστολή ημερομηνίας 11.4.2019 (σελίδωση 35 στην Ένσταση) - η οποία σημειώνεται πως παραλήφθηκε από τον διευθυντή της αιτήτριας, όπως προκύπτει η υπογραφή του στη σελίδωση 36 της Ένστασης, παρά την αντίθετη θέση του – γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια ειδοποίηση παρουσίασης βιβλίων και αρχείων για την περίοδο 1.1.2013 – 31.12.2018. Όπως προκύπτει από τα έγγραφα της Ένστασης, δεν υπήρξε και πάλιν συμμόρφωση εκ μέρους του διευθυντή της αιτήτριας.

 

  Στην προσφάτως εκδοθείσα απόφαση του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην Ε.Δ.Δ. 130/2019 Ευθυμίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 16.10.2024, επαναλήφθηκαν οι πάγιες αρχές της νομολογίας, πως ο Φ.Π.Α. είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος, η δε καταγραφή ή λήψη όλων των απαραίτητων πληροφοριών που καθιστούν δυνατή τη βεβαίωση και πληρωμή του, αποτελεί ευθύνη του ίδιου του επιχειρηματία και όχι υποχρέωση των φορολογικών αρχών να αναζητούν στοιχεία που οι ίδιοι οι φορολογούμενοι οφείλουν να παρουσιάσουν (Ζαχαροπλαστικές Επιχειρήσεις «Οκαπί» Λτδ ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1995) 3 Α.Α.Δ. 48, Δημοκρατία ν. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant (2000) 3 Α.Α.Δ. 679, Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21, Βιομηχανία Υποδημάτων Αφροδίτη Λτδ ν. Δημοκρατίας κ.α. (2005) 3 Α.Α.Δ. 47, LSE Lifestyle Enterprises Ltd v. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 193, A.E. 6/2012 George & Costas Tourist Enterprises Ltd, ημερομηνίας 15.1.2018, Ε.Δ.Δ. 3/2017, Symeonides Coffee Cyprus Limited v. Δημοκρατίας ημερομηνίας 3.10.2023, Ε.Δ.Δ. 149/2019 Adamou and Vasiliades Ltd ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 14.10.2024).

 

  Επίσης, στην P. Zazoo Unisex Boutique Ltd ν. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 266, κρίθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο, τα εξής:-

«Σύμφωνα με τη νομολογία, ο Φ.Π.Α. είναι αυτοβεβαιούμενος φόρος στην έλλειψη δε στοιχείων και πληροφοριών που οφείλει ο επιχειρηματίας να κρατεί, ο Έφορος δύναται να βεβαιώσει το φόρο χρησιμοποιώντας εκείνη τη μεθοδολογία που προσφέρεται υπό τις περιστάσεις (δέστε Κ.Ε.Μ. Tours Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 211, Σουβλάκια - Γύρος «Κρητικός» Λτδ ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Β) Α.Α.Δ. 935, Δημοκρατία ν. Nicolas Tyrimos Tavern Restaurant Ltd (2000) 3 Α.Α.Δ. 679 και Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21.) Περαιτέρω, σύμφωνα με πάγια νομολογία, δεν ισχύει η αρχή της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικής περιόδου στην περίπτωση του Φ.Π.Α., ο δε Έφορος διατηρεί την ευχέρεια να χρησιμοποιεί στοιχεία ορισμένων περιόδων για προσδιορισμό του Φ.Π.Α. που αφορά τη συνολική, κατά περίπτωση, περίοδο (δέστε F & A Car Supermarket Ltd v. Δημοκρατίας (2010) 3 Α.Α.Δ. 77».

 

 

 

    Σύμφωνα με τα πιο πάνω, τόσο η μη τήρηση των αναγκαίων βιβλίων και εγγράφων εκ μέρους του υποκειμένου στο φόρο προσώπου, όσο κι η υποβολή ελλιπών ή εσφαλμένων φορολογικών δηλώσεων, συνιστούν, εκ του Νόμου, προϋποθέσεις, βάσει των οποίων ο Έφορος Φορολογίας νομιμοποιείται να βεβαιώσει το οφειλόμενο ποσό Φ.Π.Α., χρησιμοποιώντας, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την κρίση του.

 

  Τούτο, αφού αυτή η υποχρέωση, βαρύνει αποκλειστικά και πρωταρχικά τον ίδιο τον φορολογούμενο, ενώ η αναζήτηση όλων των αναγκαίων δεδομένων, δεν αποτελεί ευθύνη των φορολογικών αρχών. Σε περίπτωση που το υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο παραλείπει να ασκήσει τις εκ του Νόμου υποχρεώσεις του, τότε ενεργοποιείται η εξουσία του Εφόρου Φορολογίας, προκειμένου να προχωρήσει στον προσδιορισμό του οφειλόμενου φόρου.

 

  Και στην P. Zazoo Unisex Boutique Ltd (ανωτέρω), λέχθηκε πως νομιμοποιείται ο Έφορος, να κάνει χρήση εκείνης της μεθοδολογίας που προσφέρεται υπό τις περιστάσεις, χρησιμοποιώντας στοιχεία ορισμένων περιόδων προς προσδιορισμό του Φ.Π.Α. οφειλόμενων περιόδων, μη ισχύουσας, στην περίπτωση του Φ.Π.Α., της αρχής της αυτοτέλειας της φορολογίας κάθε φορολογικές περιόδου. Σημειώνεται επίσης, πως το βάρος απόδειξης, σε τέτοιες περιπτώσεις, το έχει ο ίδιος ο φορολογούμενος, ο οποίος δεν αποδέχεται την οφειλόμενη φορολογία.

 

  Στην προκείμενη περίπτωση, εφόσον η αιτήτρια δεν συμμορφωνόνταν με τις φορολογικές της υποχρεώσεις, ορθά ο Έφορος Φορολογίας προέβη στην ενεργοποίηση των διατάξεων του άρθρου 49 του Ν. 95(Ι)/2000 για υπολογισμό του οφειλόμενου Φ.Π.Α. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε από τον ίδιο, προκύπτει από τον συνημμένο, στην προσβαλλόμενη βεβαίωση φόρου, Πίνακα, τον οποίο παραθέτω αυτούσιο:-

 

 

 

 

  Όπως προκύπτει από τον πιο πάνω Πίνακα, για την φορολογική τριμηνία 1.1.2014 – 31.3.2014, καθώς και για τις περιόδους ανά τριμηνία από 1.4.2017 – 30.6.2019, υπήρχε μηδενική δήλωση οφειλόμενου φόρου εκροών, ενώ λήφθηκαν υπόψη οι φορολογικές δηλώσεις που ο ίδιος υπέβαλε στις 27.2.2019 κι οι οποίες επισυνάπτονται ως Παράρτημα Β στην αίτηση ακυρώσεως, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για τον υπολογισμό του μέσου όρου του φόρου εκροών, έτσι ώστε να προκύψει ο υπολογισμός του φόρου εκροών που δεν δηλώθηκε από την αιτήτρια.

  Από τον ίδιο τον Πίνακα, προκύπτει πως ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι πεπλανημένα ο Έφορος Φορολογίας έλαβε υπόψη την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων που υποβλήθηκαν στις 27.2.2019 ως ένσταση, δεν ευσταθεί, αφού εν πρώτοις, η προσβαλλόμενη βεβαίωση φορολογίας είναι μεταγενέστερη της 27.2.2019, επομένως, δεν θα μπορούσε να ληφθεί ως ένσταση και κατά δεύτερον, αυτές ακριβώς οι φορολογικές δηλώσεις, χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για την εξεύρεση του μέσου όρου του οφειλόμενου φόρου εκροών.

 

  Ούτε αποδέχομαι τον ισχυρισμό της αιτήτριας πως η βεβαίωση φορολογίας είναι ασαφής και ακατανόητη. Αντιθέτως, προκύπτει με ιδιαίτερη σαφήνεια από την προσβαλλόμενη απόφαση, ποιες φορολογικές περιόδους αφορά, οι οποίες όπως ανέφερα και πιο πάνω, δεν επεκτείνεται σε περίοδο πέραν των έξι χρόνων, εξ ου και δεν προέκυψε βεβαίωση φόρου για περίοδο προ της 1.1.2014.

 

  Απορριπτέοι κρίνονται και οι ισχυρισμοί της αιτήτριας περί παράβασης των διατάξεων των Άρθρων 24 και 25 του Συντάγματος, οι οποίοι ισχυρισμοί προβάλλονται με ιδιαίτερη γενικότητα. Εν πάση περιπτώσει, αναφέρεται πως ο Φ.Π.Α. συνιστά φόρο που βαρύνει τον ίδιον τον καταναλωτή που αγοράζει τα αγαθά που προμηθεύεται από την αιτήτρια εταιρεία, η οποία έχει και την υποχρέωση να τον αποδώσει στο κράτος.

 

  Τέλος, θα πρέπει να λεχθεί πως το παρόν Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην κρίση του Εφόρου, παρά μόνον περιορίζεται στην εξέταση της νομιμότητας της άσκησης της διακριτικής του εξουσίας, η οποία κρίνεται πως ασκήθηκε σύννομα και ορθά. Τα συμπεράσματα του Εφόρου Φορολογίας ήταν, με βάση τα στοιχεία που έλαβε υπόψη, όπως αυτά προκύπτουν από τον Πίνακα που επισυνάπτεται στην προσβαλλόμενη βεβαίωση φόρου, εύλογα επιτρεπτά και ήταν, επίσης, αποτέλεσμα της επιβαλλόμενης υπό τις περιστάσεις δέουσας και επαρκούς έρευνας.

 

  Στη βάση των πιο πάνω, όλοι οι ισχυρισμοί της αιτήτριας, απορρίπτονται ως αβάσιμοι.

 

  Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.900 έξοδα εναντίον της αιτήτριας. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.                 

 

                       

 

         Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.

 

 

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο