ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Συνεκδ. Υποθέσεις αρ. 1233/2024(iJ) και 1491/2024(Κ)(iJ))
17 Φεβρουαρίου 2025
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθ. αρ. 1233/2024(iJ))
N. S. K.,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
__________________________________
(Υπόθ. αρ. 1491/2024(Κ)(iJ))
N. S. K.,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Θεανώ Γεωργίου, για Δρ Χρίστο Π. Χριστοδουλίδη, για τον αιτητή.
Παντελής Κωνσταντίνου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, μαζί με Νίκη Νικολοπούλου, ασκούμενη δικηγόρο, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την προσφυγή με αρ. 1233/2024(iJ), ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο την ακόλουθη θεραπεία:-
«Α. Δήλωση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση ημερομηνίας 19/08/2024 η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 09/09/2024 με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του Αιτητή (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α) είναι άκυρη, παράνομη και αντισυνταγματική».
Με την προσφυγή με αρ. 1491/2024(Κ)(iJ), προσβάλλεται η νομιμότητα της απόφασης ημερομηνίας 6.11.2024, με την οποία ο αιτητής κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης και εναντίον του εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης, ίδιας ημερομηνίας.
Οι δύο προσφυγές συνεκδικάστηκαν κατόπιν έκδοσης διατάγματος του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 23.1.2025, λόγω κοινού πραγματικού υποβάθρου.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που αναφέρονται στην Ένσταση, ο αιτητής είναι υπήκοος Νιγηρίας. Εισήλθε στη Δημοκρατία σε άγνωστο χρόνο και από άγνωστο τόπο και στις 17.1.2022 υπέβαλε αίτηση ασύλου, η οποία απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στις 12.9.2023 και κοινοποιήθηκε προς τον αιτητή στις 6.10.2023.
Σημειώνεται πως η απορριπτική αυτή απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, σε σχέση με την αίτηση ασύλου, δεν αμφισβητήθηκε δικαστικώς από τον αιτητή κι η προθεσμία για την καταχώρηση προσφυγής ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, παρήλθε άπρακτη.
Ενώ εκκρεμούσε η αίτηση ασύλου και προ της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, ο αιτητής υπέβαλε αίτηση ημερομηνίας 6.7.2023 για απόκτηση άδειας προσωρινής παραμονής στη Δημοκρατία, δηλώνοντας άγαμος, αλλά υποβάλλοντας τα στοιχεία της ευρωπαίας συντρόφου του, με την οποία δήλωσε συμβίωση. Μαζί με την αίτηση υπέβαλε κατάσταση αποδοχών της ευρωπαίας, για το έτος 2023, ενοικιαστήριο έγγραφο επ΄ ονόματί της, δήλωση του Κοινοτάρχη περί αρμονικής συμβίωσής τους, κατάσταση λογαριασμού ρεύματος.
Η εν λόγω αίτηση απορρίφθηκε στις 11.10.2023. Όπως γνωστοποιήθηκε στον αιτητή, δεν πληρούνταν οι απαιτήσεις του άρθρου 4(2)(β) του Ν. 7(Ι)/2007, ως αυτός ήταν σε ισχύ κατά τον ουσιώδη χρόνο, αφού δεν είχε αποδείξει δεόντως την ύπαρξη διαρκούς σχέσης με την σύντροφό του. Η νομιμότητα της εν λόγω απορριπτικής απόφασης δεν προσεβλήθη με προσφυγή.
Στο μεταξύ, ο αιτητής υπέβαλε πρώτη μεταγενέστερη αίτηση ασύλου, η οποία απερρίφθη από την Υπηρεσία Ασύλου την 1.12.2023, ομοίως κι η προσφυγή που άσκησε κατά της απορριπτικής αυτής διοικητικής απόφασης ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, είχε απορριπτική κατάληξη στις 12.1.2024.
Την 11.10.2023, ο αιτητής υπέβαλε εκ νέου αίτηση για έκδοση άδειας προσωρινής παραμονής, στο έντυπο που αφορούσε σε αίτημα για μισθωτή απασχόληση (MGEN2), δηλώνοντας έγγαμος, πλην όμως δεν προσκόμισε οποιοδήποτε πιστοποιητικό γάμου, αλλά υπέβαλε τα ίδια έγγραφα τα οποία είχε υποβάλει και με την πρώτη αίτηση ημερομηνίας 6.7.2023, η οποία απορρίφθηκε, λόγω ανεπαρκών στοιχείων.
Η προαναφερόμενη αίτηση απορρίφθηκε στις 30.11.2023, λόγω ανεπαρκών στοιχείων, με αναφορά στο περιεχόμενο της προηγούμενης απορριπτικής αποφάσεως ημερομηνίας 11.10.2023. Του επιστήθηκε η προσοχή στην υποχρέωσή του να αναχωρήσει από την Δημοκρατία.
Κατά της απορριπτικής αυτής αποφάσεως, ο αιτητής υπέβαλε, μέσων των δικηγόρων του, ιεραρχική προσφυγή ημερομηνίας 4.12.2023, κατά τις διατάξεις του άρθρου 32Α του Ν. 7(Ι)/2007. Ο Υφυπουργός Μετανάστευσης απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή, απόφαση που γνωστοποιήθηκε στους δικηγόρους του, με την επιστολή ημερομηνίας 19.8.2024.
Ο αιτητής εντοπίστηκε στις 5.11.2024 από μέλη της ΥΑΜ και διαφάνηκε πως αυτός διέμενε παράνομα στο έδαφος της Δημοκρατίας. Εναντίον του εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης, ημερομηνίας 6.11.2024, αφού κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης, λόγω παράνομης παραμονής από τις 6.11.2023.
Ο διοικητικός φάκελος του Τμήματος Μετανάστευσης, κατατέθηκε στο Δικαστήριο και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1.
Προωθήθηκε εκ μέρους του ευπαιδεύτου συνηγόρου του αιτητή, πως δεν υπάρχει απόφαση του Υφυπουργού Μετανάστευσης ως προς την ιεραρχική προσφυγή που υπεβλήθη, ούτε οποιοδήποτε πρακτικό, παρά μόνον η επιστολή που υπογράφει η λειτουργός κα Α. Σ. Κατά τις εισηγήσεις, δεν υπήρξε δέουσα και επαρκής διερεύνηση των όσων ο ίδιος υποστήριξε, δεν τηρήθηκαν οι διατάξεις του άρθρου 7Α του Κεφ. 105, αφ’ ης στιγμής υπήρχε αμφιβολία ως προς την ύπαρξη πράγματι διαρκούς σχέσης μεταξύ του αιτητή και της συντρόφου του. Καταληκτικά, αποτελεί εισήγηση του αιτητή πως η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει ως αναιτιολόγητη και ληφθείσα υπό πλάνη.
Ως προς τα διατάγματα κράτησης και απέλασης, ημερομηνίας 6.11.2023, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή, υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, πως αυτά πεπλανημένα έχουν εκδοθεί, λόγω του ότι την 1.12.2023 υπεβλήθη ιεραρχική προσφυγή, η εξέταση της οποίας εκκρεμούσε.
Η προσέγγιση του ευπαιδεύτου συνηγόρου των καθ’ ων η αίτηση, υπήρξε αντίθετη. Υπέβαλε πως το βάρος απόδειξης περί ύπαρξης διαρκούς σχέσης, βαρύνει αυτόν που επικαλείται την διαρκή σχέση, δηλαδή τον αιτητή, ο οποίος δεν κατάφερε να την αποδείξει, ούτε κατά την υποβολή της πρώτης αίτησης, ημερομηνίας 6.7.2023, ούτε κατά την υποβολή της επίδικης αίτησης, ημερομηνίας 11.10.2023. Με παραπομπή στη σελίδωση 65 του Τεκμηρίου 1, υποβάλλει ο ευπαίδευτος συνήγορος της Δημοκρατίας πως, η υποβληθείσα αίτηση ήταν ελλιπής και αυτό είχε υποδειχθεί προς τον αιτητή, όμως ο ίδιος δήλωσε πως επιθυμούσε την προώθησή της, ενώ κανένα στοιχείο προσκομίστηκε προς απόδειξη της συμβίωσης. Πλήρως υποστηρικτική υπήρξε η θέση του και ως προς τη νομιμότητα των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, υποβάλλοντας πως ο αιτητής υπήρξε παράνομος μετανάστης, λόγω παράνομης παραμονής του στη Δημοκρατία.
Στη βάση των ενώπιον μου γεγονότων, όπως αυτά έχουν ήδη εκτεθεί, υπό το φως και του Τεκμήριου 1, προχωρώ να εξετάσω τους εγερθέντες λόγους ακύρωσης, με αναφορά και στα διαβήματα που ο αιτητής έχει λάβει.
Πρώτη αναφορά, θα πρέπει να γίνει στην αρχική αίτηση ασύλου που υπέβαλε ο αιτητής, ημερομηνίας 17.1.2022, η οποία απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου στις 12.9.2023 και του γνωστοποιήθηκε στις 6.10.2023 (σελίδωση 164 Τεκμηρίου 1). Σημαντικό κρίνεται το γεγονός πως η εν λόγω απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, δεν αμφισβητήθηκε δικαστικώς. Συνεπώς, η απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 6.10.2023, τεκμαίρεται νόμιμη.
Τα μεταγενέστερα διαβήματα που έλαβε ο αιτητής με την καταχώρηση της μεταγενέστερης αίτησης ασύλου, η οποία απορρίφθηκε και της οποίας η απόρριψη τελεσιδίκησε με την απορριπτική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, ημερομηνίας 12.1.2024, δεν αλλάζουν, αλλά, αντιθέτως, επιβεβαιώνουν την ουσία της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 6.10.2023, δεδομένης της μη ύπαρξης ανασταλτικού αποτελέσματος σε σχέση με την μεταγενέστερη αίτηση.
Το γεγονός της ύπαρξης της τελεσίδικης απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ασύλου του αιτητή, τον καθιστά παρανόμως διαμένων στο έδαφος της Δημοκρατίας, από την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας των 30 ημέρων, που προνοείται στις διατάξεις του άρθρου 12Α(1) του Ν. 73(Ι)/2018, ήτοι από 6.11.2023.
Με αυτό ως δεδομένο, προχωρώ να εξετάσω τα διαβήματα στα οποία προέβη ο αιτητής, μετά την εν λόγω ημερομηνία, προκειμένου να εξεταστεί το κατά πόσον, ο αιτητής απέκτησε, σε οποιοδήποτε χρόνο, νόμιμη παραμονή.
Αρχής γενομένης, με την αίτηση ημερομηνίας 6.7.2023, για έκδοση άδειας προσωρινής παραμονής, ως σύντροφος ευρωπαίας πολίτιδας. Βάσει των διατάξεων του άρθρου 4(2)(β) του Ν. 7(Ι)/2007, ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, απαιτείται εκ μέρους του αιτητή, η ύπαρξη διαρκούς σχέσης, η οποία θα πρέπει να είναι δεόντως αποδεδειγμένη από τον ίδιο.
Στην αίτηση επισυνάφθηκε αναλυτική κατάσταση αποδοχών της ευρωπαίας για το έτος 2023, ενοικιαστήριο έγγραφο με ενοικιάστρια την αιτήτρια, στην οποία και εντοπίζω ρητή αναφορά «Τα άτομα που θα δικαιούνται να διαμένουν στο σπίτι είναι μόνο η ενοικιάστρια», δήλωση του κοινοτάρχη περί αρμονικής συμβίωσης των δύο και λογαριασμός της ΑΗΚ, επ’ ονόματι κάποιου τρίτου προσώπου, για την χρονική περίοδο 2/2023 – 4/2024 για το ποσό €18,22 και με αναφορά σε σύνολο κατανάλωσης «0 kWh».
Η αίτηση απορρίφθηκε στις 11.10.2023, λόγω μη τεκμηρίωσης εκ μέρους του της απαίτησης του άρθρου 4(2)(β) του Ν. 7(Ι)/2007, αφού δεν αποδείχθηκε τεκμηριωμένα η ύπαρξη διαρκούς σχέσης. Όπως του υποδείχθηκε, δεν αρκεί η υποβολή δήλωσης από τον κοινοτάρχη, ενώ δεν προσκομίστηκε κανένα άλλο ικανό έγγραφο, προς τέτοια τεκμηρίωση.
Σημειώνεται πως η νομιμότητα και αυτής της απορριπτικής απόφασης δεν αμφισβητήθηκε από τον αιτητή με προσφυγή, με αποτέλεσμα, αυτή να καθίσταται τελεσίδικη.
Την ίδια μέρα, ήτοι στις 11.10.2023, ο αιτητής υπέβαλε εκ νέου αίτηση για παραχώρηση προσωρινής άδειας παραμονής με σκοπό τη μισθωτή απασχόληση, δηλώνοντας μεν έγγαμος, αλλά μη υποβάλλοντας πιστοποιητικό γάμου και υποβάλλοντας ξανά δήλωση από τον κοινοτάρχη για ύπαρξη αρμονικής συμβίωσης μεταξύ του ιδίου και της συντρόφου του, αναλυτική κατάσταση αποδοχών της ευρωπαίας για τα έτη 2022 και 2023, σύμβαση απασχόλησης του αιτητή, το ίδιο ενοικιαστήριο έγγραφο που είχε υποβάλει κατά την πρώτη αίτηση, μαζί με πρόσθετο ενοικιαστήριο έγγραφο με ενοικιαστή τον αιτητή και ένα άλλο τρίτο πρόσωπο και την ίδια κατάσταση λογαριασμού της ΑΗΚ, στην οποία σημειώνεται, όπως προαναφέρθηκε, μηδενική κατανάλωση.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως, καίτοι η αίτηση αφορούσε σε έκδοση άδειας προσωρινής παραμονής με σκοπό την εργασία, εντούτοις, τα στοιχεία του Μέρους ΙΙΙ, V, VI και VII της αίτησης, που αφορούσαν σε υπεύθυνες ενυπόγραφες δηλώσεις εκ μέρους του εργοδότη του αιτητή, δεν συμπληρώθηκαν (σελιδώσεις 64 - 31 Τεκμηρίου 1).
Η αίτηση απορρίφθηκε με την επιστολή ημερομηνίας 30.11.2023, κατά της οποίας ασκήθηκε ιεραρχική προσφυγή εκ μέρους του αιτητή, ημερομηνίας 4.12.2023 (σελιδώσεις 195 – 190 Τεκμηρίου 1).
Καταρχήν, δεν συμφωνώ πως η περίπτωση απόρριψης αίτησης για έκδοση άδειας παραμονής, εμπίπτει στις περιπτώσεις του άρθρου 32Α του Ν. 7(Ι)/2007, η υποβολή της οποίας αναστέλλει την προσβαλλόμενη με αυτήν διοικητική απόφαση, καθότι τέτοια δυνατότητα παρέχεται εκ των ρητών διατάξεων του Νόμου, μόνον στις περιπτώσεις που αναφέρονται στις διατάξεις του ίδιου του άρθρου 32Α(1), ήτοι σε σχέση με απόφαση της αρμόδιας αρχής η οποία λήφθηκε για λόγους δημόσιας τάξης, δημόσιας ασφάλειας ή δημόσιας υγείας, που δεν είναι η εδώ περίπτωση.
Συνεπώς, η απορριπτική απόφαση ημερομηνίας 30.11.2023, δεν ενσωματώθηκε στην εκδοθείσα επί της ιεραρχικής προσφυγής απόφαση, επίσης απορριφθείσα, ημερομηνίας 19.8.2024, η νομιμότητα της οποίας αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής με αρ. 1233/2024.
Αλλά, εν πάση, όμως, περιπτώσει, αφ’ ης στιγμής η ιεραρχική προσφυγή έγινε αποδεκτή και εξετάστηκε εν τέλει από τη διοίκηση, προχωρώ να εξετάσω τη νομιμότητα αυτής. Καταρχήν. δεν θα συμφωνήσω με τους ισχυρισμούς του αιτητή πως δεν υπάρχει απόφαση του Υφυπουργού Μετανάστευσης, παρά μόνον η απορριπτική απόφαση της λειτουργού που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με την προσβαλλόμενη απόφαση.
Στις σελιδώσεις 119 - 115 του Τεκμήριου 1, (οι σελιδώσεις αναφέρονται και στο σχετικό minute sheet του φακέλου), εντοπίζω σχετικό σημείωμα που υπεβλήθη από την εν λόγω λειτουργό προς τον Υφυπουργό Μετανάστευσης, ημερομηνίας 1.8.2024 στο οποίο καταγράφονται τα γεγονότα και επ΄αυτού, καταγράφεται επίσης η απόφαση του Υφυπουργού, για απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής.
Σε συμφωνία με τις εισηγήσεις της Δημοκρατίας, το βάρος απόδειξης της ύπαρξης διαρκούς αποδεδειγμένης σχέσης μεταξύ του αιτητή και της συντρόφου του, βρίσκεται στους ώμους του ιδίου και ενώ η αίτηση για έκδοση άδειας προσωρινής παραμονής, λόγω της σχέσης του με την ευρωπαία, έτυχε απόρριψης στη βάση των ελλιπών εγγράφων που αυτός προσκόμισε κατά την αρχική αίτηση, ημερομηνίας 6.7.2023, με τη δεύτερη αίτηση, δεν προσκόμισε οτιδήποτε το νεότερο, που να ενδυναμώνει την αίτηση, αλλά ούτε και προωθήθηκε η αίτηση ως προς την πτυχή της μισθωτής απασχόλησης, αφού ουδέν στοιχείο ενυπόγραφο συμπληρώθηκε στην αίτηση εκ μέρους του εργοδότη του.
Με αυτά ως δεδομένα, καταλήγω πως η ιεραρχική προσφυγή που υπέβαλε ο αιτητής στις 4.12.2023, ορθά και νόμιμα απορρίφθηκε κι οι λόγοι της απόρριψης, καταγράφονται με επάρκεια σ’ αυτήν, αφού όπως αναφέρεται «δεν απεδείχθη δεόντως η μεταξύ τους διαρκής σχέση με βάση το άρθρο 4(2)(β) του Ν. 7(Ι)/2007».
Για τους λόγους που αναφέρονται πιο πάνω, καταλήγω πως η προσφυγή με αρ. 1233/2024 θα πρέπει να απορριφθεί.
Προχωρώντας να εξετάσω τη νομιμότητα των προσβαλλόμενων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, αυτό που διαπιστώνω είναι πως με την έκδοση της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, ημερομηνίας 12.9.2023 και επίδοση αυτής στον αιτητή στις 6.10.2023, αλλά και με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας των 30 ημερών για την άσκηση προσφυγής ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, κατά τις διατάξεις του άρθρου 12Α(1) του Ν. 73(Ι)/2018, ορθά κρίθηκε πως ο αιτητής κατέστη απαγορευμένος μετανάστης από τις 6.11.2023, ως αυτό του γνωστοποιήθηκε με την επιστολή ημερομηνίας 6.11.2024.
Τα όποια διαβήματα έλαβε ο αιτητής - είτε με την υποβολή της πρώτης αίτησης για παραχώρηση προσωρινής άδειας παραμονής, ημερομηνίας 6.7.2023, η οποία απορρίφθηκε, είτε με την υποβολή της δεύτερης αίτησης για έκδοση προσωρινής και πάλιν άδειας παραμονής ημερομηνίας 11.10.2023, η οποία και πάλιν απορρίφθηκε, είτε με την υποβολή ιεραρχικής προσφυγής, ημερομηνίας 4.12.2023, η οποία έτυχε επίσης απόρριψης και η νομιμότητα της οποίας κρίθηκε ήδη πιο πάνω, είτε ακόμα με την υποβολή εκ μέρους του μεταγενέστερης αίτησης ασύλου, η οποία απορρίφθηκε και η απόφαση επικυρώθηκε και από το ΔΔΔΠ - ουδέποτε προσέδωσαν στον αιτητή νόμιμο καθεστώς παραμονής.
Συνεπώς, ορθά ο αιτητής κηρύχθηκε ως απαγορευμένος μετανάστης από 6.11.2023 και ορθά εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα απέλασης, όπως και διάταγμα κράτησης, προς διαφύλαξη της υλοποίησης της απόφασης απέλασης.
Για τους πιο πάνω λόγους, οι προσφυγές απορρίπτονται. Λόγω της συνεκδίκασης των προσφυγών από ένα στάδιο και μετά, επιδικάζονται €1.300 έξοδα στην κάθε προσφυγή, εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο