ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  

   (Υπόθεση αρ. 1805/2022(iJ))

20 Φεβρουαρίου 2025

[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ AΡΘΡΑ 28, 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

Κ. Τ.

Αιτητής

v.

 

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ

 

Καθ’ ων η αίτηση.

……………………………

Μιχαλάκης Α. Μιχαήλ, για τον αιτητή.

Αλεξία Καλησπέρα, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την υπό εκδίκαση προσφυγή, ο αιτητής αξιώνει από το Δικαστήριο την εξής θεραπεία:-

«Δήλωση και/ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ’ ων η αίτηση ημερομηνίας 12/07/2022 η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή μέσω επιστολής ημερομηνίας 22/07/2022, με την οποία οι καθ’ ων η Αίτηση απέρριψαν την Ιεραρχική Προσφυγή που υπέβαλε ο Αιτητής, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος».

 

  Ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης της Άδειας Οδικής Χρήσης Αστικού Ταξί για μεταφορά επιβατών επί μισθώσει, με αρ. άδειας 10172/09, σε σχέση με το όχημα με αρ. εγγραφής LAT348, με προσωρινή («νέα») έδρα - εκκρεμούσης της έκρυθμης κατάστασης - την αστική τροχαία περιοχή Λευκωσίας και μόνιμη την Αμμόχωστο. Όπως αναφέρεται στην Ένσταση, μετά την Τουρκική εισβολή του 1974, ως «μόνιμη» έδρα θεωρείται αυτή των κατεχόμενων περιοχών και ως «προσωρινή» έδρα, αυτή που χορηγήθηκε προσωρινά στις ελεύθερες περιοχές, μέχρι την λήξη της έκρυθμης κατάστασης, κατά τις διατάξεις του άρθρου 25 του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου, Ν. 9/82, ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, αναφορά στις οποίες θα γίνει κατωτέρω.

 

  Στις 11.3.2021, ο αιτητής υπέβαλε προς την Αρχή Αδειών αίτηση για «αλλαγή της έδρας ή της περιοχής ή της περιφέρειας», όπως αναφέρεται στην σελίδα 3 της αιτήσεως. Σημειώνεται πως στην προαναφερόμενη αίτηση, δεν συμπληρώθηκε η παράγραφος 17 της αιτήσεως, σε σχέση με τους λόγους για τους οποίους ζητείται η αιτούμενη αλλαγή. Μαζί με την εν λόγω αίτηση, ο αιτητής επεσύναψε πωλητήριο έγγραφο του 1994 για την αγορά από την εταιρεία M & N Tofaros Rent a Car Ltd, διαμερίσματος δύο υπνοδωματίων στο Παραλίμνι, καθώς επίσης και βεβαίωση από τις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων ότι ασκεί το επάγγελμα του οδηγού ταξί, ως αυτοτελώς εργαζόμενο πρόσωπο.

 

  Για την υποβολή της εν λόγω αίτησης, ενημερώθηκαν οι επηρεαζόμενοι Σύνδεσμοι Αστικών Ταξί, μέσω σχετικών ειδοποιήσεων, βάσει των διατάξεων του άρθρου 5(14) του Ν. 9/82 και λήφθηκε μία ένσταση από τα Αστικά Ταξί και Επαγγελματίες Οδηγοί Αμμοχώστου, ημερομηνίας 17.3.2021. Παράλληλα, ετοιμάστηκε κι έκθεση του Επαρχιακού Ελεγκτή Μεταφορών Λευκωσίας, ημερομηνίας 6.4.2021.

 

  Όπως αναφέρεται στην εν λόγω έκθεση:-

«Το αστικό ταξί με αριθμό εγγραφής LAT348 (ΑΟΧ10172/09) έχει ως μόνιμη έδρα την Αμμόχωστο αλλά μετά την τουρκική εισβολή του είχε χορηγηθεί προσωρινή άδεια στην Αστική Περιοχή Λευκωσίας (με βάση το άρθρο 25 του Περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμο του 1982).

Ο αιτητής ζητά όπως μεταφέρει την έδρα του πιο πάνω αστικού ταξί από την Αστική Περιοχή Λευκωσίας στην Αστική Περιοχή Αμμοχώστου.

Όπως μου ανέφερε προτίθεται να μετακομίσει στην Επαρχία Αμμοχώστου εντός του τρέχοντος μηνός λόγω μείωσης της επιβατικής κίνησης στην Επαρχία Λευκωσίας.

Ο κ. Τ[…] έχει προσκομίσει πωλητήριο έγγραφο της οικίας την οποία έχει αγοράσει η εταιρεία M&N TOFAROS RENT A CAR LTD της οποίας είναι ο κύριος μέτοχος […]»

 

  Η Αρχή Αδειών, κατά την συνεδρία της ημερομηνίας 14.6.2021, ζήτησε από τον αιτητή την προσκόμιση ένορκης δήλωσης σε σχέση με την μόνιμη διαμονή του, καθώς επίσης και λογαριασμούς κοινής ωφελείας, παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και/ή υδατοπρομήθειας. Σε σχετική ένορκη δήλωση που προσκόμισε ο αιτητής, ημερομηνίας 8.12.2021, αναφέρει πως είναι μόνιμος κάτοικος Παραλιμνίου από το 1995, ενώ προσκόμισε επίσης και δύο λογαριασμούς υδατοπρομήθειας για την χρονική περίοδο Απριλίου 2021 – Σεπτεμβρίου 2021.

 

  Στη συνεδρία ημερομηνίας 21.1.2022, η Αρχή Αδειών εξέτασε το υποβαλλόμενο αίτημα, σε συνάρτηση με τα στοιχεία που προσκόμισε ο αιτητής και αποφάσισε πως, βάσει των στοιχείων που είχε ενώπιον της (διεύθυνση που ο ίδιος δηλώνει στις Φορολογικές Αρχές, καθώς και έγγραφα από την Αστυνομία Κύπρου) ο αιτητής ήταν μόνιμος κάτοικος Λευκωσίας, παρόλο που ο ίδιος δήλωνε πως είναι μόνιμος κάτοικος Παραλιμνίου. Ενόψει τούτου, η Αρχή Αδειών, απέρριψε την υποβληθείσα αίτηση.

  Κατά της προαναφερόμενης απορριπτικής απόφασης, ο αιτητής υπέβαλε ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, την ιεραρχική προσφυγή με αρ. 3/2022, προσβάλλοντας την «απόρριψη αίτησης για επαναπατρισμό/επαναφορά της ΑΟΧ στη μόνιμη της έδρα, στην Αστική Τροχαία Περιοχή Αμμοχώστου».

 

  Όπως ο ίδιος αναφέρει στους λόγους για την υποστήριξη της Ιεραρχικής του Προσφυγής, επί του σχετικού εντύπου:-

«Ο αιτητής διαμένει στην Αμμόχωστο έξη [sic] μήνες το χρόνο. Σε πρόσφατες παρόμοιες περιπτώσεις η Α.Α.Α. μετέφερε την έδρα του ταξί στη μόνιμη του έδρα. Παραβιάζεται η αρχή της ισότητας. Σύμφωνα με το άρθρο 25 του Νόμου 9/82 μπορεί να σταθμεύει ο αιτητής και να εργάζεται στη μόνιμη του έδρα. Άλλοι λόγοι θα αναφερθούν ενώπιον σας».[1]

   

  Η ιεραρχική προσφυγή γνωστοποιήθηκε στους επηρεαζόμενους. Υποβλήθηκαν δύο ενστάσεις, από την Λέσχη Αστικά Ταξί και Επαγγελματίες Οδηγοί Αμμοχώστου, καθώς και από τον Σύνδεσμο Αστικών Ταξί Αμμοχώστου. Κατά την ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, κλήθηκαν να ακουστούν, τόσο ο αιτητής, ο οποίος παρουσιάστηκε με τον δικηγόρο του, όσο κι οι ενιστάμενοι.

 

  Η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, με την απόφασή της, ημερομηνίας 12.7.2022, αποφάσισε την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής με αρ. 3/2022, από την οποία μεταφέρω το ακόλουθο απόσπασμα:-

«Ο Προσφεύγων ανέφερε ότι δεν κατοικά μόνιμα στο Παραλίμνι, αλλά έξι μήνες το χρόνο. Σε σχετική ερώτηση ανέφερε ότι είναι εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους Λευκωσίας και στις Δημοτικές εκλογές ψηφίζει στο Πλατύ Αγλατζιάς. Θεωρεί ότι μπορεί τους 6 μήνες να εργάζεται στο Παραλίμνι και τον χειμώνα να πηγαίνει εκεί στην πλατεία (εννοώντας στη Λευκωσία) μέχρι να εξεταστεί το θέμα από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών.

Σε σχετική ερώτηση ότι στο διαμέρισμα στο Παραλίμνι που ισχυρίστηκε ότι κατοικά τους καλοκαιρινούς μήνες, δεν υπάρχει κατανάλωση νερού, απάντησε ότι και στη Λευκωσία ο λογαριασμός νερού μπορεί να είναι χαμηλός. Επέμενε ότι είναι κάτοικος Παραλιμνίου από το 1990, κάτι που δεν μπόρεσε να το αποδείξει ούτε με καταναλώσεις ηλεκτρικού ρεύματος ούτε καταναλώσεις νερού και παρέμεινε μετέωρος ισχυρισμός και αντίθετος από τα γεγονότα που συνηγορούν στο ότι ουδέποτε υπήρξε μόνιμος κάτοικος Παραλιμνίου αλλά Λευκωσίας. Το ότι διατηρεί διαμέρισμα στο Παραλίμνι δεν σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο ότι τον καθιστά μόνιμο κάτοικο Παραλιμνίου. Εξ άλλου σε ένορκο δήλωση που καταχώρησε ενώπιον της Αρχής Αδειών ισχυρίστηκε ότι είναι μόνιμος κάτοικος Παραλιμνίου από το 1995 (αντί του 1990 που ανέφερε ανωτέρω), κάτι όμως που και πάλι παρέμεινε μετέωρος ισχυρισμός και αντίθετος με τα υπάρχοντα στοιχεία και επομένως δεν γίνεται πιστευτός. Εξ άλλου, σύμφωνα με την κατάσταση αποδοχών που κατέθεσε, δηλώνει ως διεύθυνση την οδό […] Λευκωσία (Άγιοι Ομολογητές) και η βεβαίωση από το Τμήμα Φορολογίας που κατέθεσε αναφέρει την ίδια διεύθυνση.

[…]

Εξετάσαμε με προσοχή τον λόγο της Ιεραρχικής Προσφυγής καθώς και τις περαιτέρω εξηγήσεις που μας έδωσε ο Προσφεύγων, όπως επίσης και τους ισχυρισμούς των ενισταμένων.

Έχοντας υπ’ όψη  τα έγγραφα που κατέθεσε ο προσφεύγων καθώς και τις περαιτέρω εξηγήσεις που έδωσε αναφορικά με τον ισχυρισμό του ότι είναι μόνιμος κάτοικος Παραλιμνίου, δεν μας έχει πείσει ότι είναι μόνιμος κάτοικος Παραλιμνίου, ούτε καν τους 6 μήνες της καλοκαιρινής περιόδου. Προκύπτει αβίαστα ότι μοναδικός λόγος της αίτησης του είναι η εκμετάλλευση της καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου στην επαρχία Αμμοχώστου, βασιζόμενος όμως σε εντελώς αναληθή ισχυρισμό (ότι είναι μόνιμος κάτοικος Παραλιμνίου).

Εν όψει όλων των ανωτέρω κρίνουμε ότι η απόφαση της Αρχής Αδειών είναι ορθή και επικυρώνεται και ως εκ τούτου η παρούσα Ιεραρχική Προσφυγή απορρίπτεται».

 

  Η νομιμότητα της προαναφερθείσας αποφάσεως, συνιστά το αντικείμενο της υπό εκδίκαση προσφυγής.

 

  Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή, μέσα από την γραπτή του αγόρευση, δεν αμφισβήτησε το σκέλος της κατάληξης της καθ’ ης η αίτηση περί μη ύπαρξης μόνιμης διαμονής στο Παραλίμνι. Όμως, ισχυρίστηκε πως το αίτημα που υπέβαλε, ήταν ο επαναπατρισμός / επαναφορά της Άδειας Οδικής Χρήσης (στο εξής «ΑΟΧ») στη μόνιμη της έδρα, την Αμμόχωστο και όχι η αλλαγή έδρας.  Υποβάλλεται η εισήγηση πως η επαναφορά της άδειας στη μόνιμη της έδρα, αποτελεί δικαίωμα που μπορεί να ασκηθεί κατά βούληση και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 25 του Νόμου, πως η άδεια παραμένει ισχυρή και μπορεί να συνεχίσει να έχει την μόνιμη έδρα της, όπως αυτή καθορίστηκε προ της έκρυθμης κατάστασης, την οποία ουδέποτε απεμπόλισε ή έχασε. Κατά τις θέσεις του, δεν είχε τεθεί οποιοσδήποτε προηγούμενος όρος που να αποτρέπει ή να εμποδίζει την υποβολή αιτήματος για άρση της προσωρινότητας κι επιστροφής της άδειας στη μόνιμη της έδρα σε οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, τονίζοντας την διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αρχής, μόνον στο να χορηγήσει προσωρινή άδεια, εκκρεμούσης της έκρυθμης κατάστασης.

 

  Υποστηρίζει ο αιτητής, με αναφορά στα όσα παρουσίασε στο Παράρτημα Δ της αίτησης ακυρώσεως, πως υπήρξε παράβαση της αρχής της ισότητας, σε σχέση με τον χειρισμό της δικής του αίτησης, προς αντιπαραβολή με άλλη ίδια αίτηση, η οποία αποτέλεσε προηγούμενο, αίτηση την οποία η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ενέκρινε και η εκεί ΑΟΧ επαναπατρίστηκε στην αρχική της, μόνιμη, έδρα. Προωθούνται επίσης ισχυρισμοί περί παράβασης της αρχής της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης.

  Αντίθετη υπήρξε η θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου της Δημοκρατίας, η οποία υποστήριξε το νόμιμο και ορθό της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ληφθείσας εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας και της νομολογίας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο.

 

  Εν προκειμένω, όπως έχει ήδη λεχθεί, η ΑΟΧ αστικού ταξί για μεταφορά επιβατών επί μισθώσει, την οποία κατείχε ο αιτητής, επί του οχήματος με αρ. εγγραφής LAT348, είχε ως μόνιμη έδρα την Αμμόχωστο. Ενόψει της έκρυθμης κατάστασης, συνεπεία της Τουρκικής εισβολής, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 25 του Ν. 9/82, χορηγήθηκε στο εν λόγω όχημα προσωρινή ΑΟΧ με έδρα την Λευκωσία, αφ’ ης στιγμής ο αιτητής ήταν μόνιμος κάτοικος Λευκωσίας.

 

  Ο αιτητής, όπως προκύπτει από το σώμα της αίτησης ημερομηνίας 11.3.2021, υπέβαλε αίτημα προς την Αρχή Αδειών για αλλαγή της έδρας της ΑΟΧ, από τη Λευκωσία στην Αμμόχωστο, αίτηση η οποία έτυχε απόρριψης, λόγω μη τεκμηρίωσης της μόνιμης διαμονής του στο Παραλίμνι.

 

  Δια της Ιεραρχικής Προσφυγής αρ. 3/2022, όμως, το αίτημα άλλαξε μορφή. Όπως ο ίδιος ο αιτητής το έθεσε στο έντυπο της Ιεραρχικής Προσφυγής, προσβαλλόμενη υπήρξε η απορριπτική απόφαση της Αρχής Αδειών για την απόρριψη της αίτησης «για επαναπατρισμό / επαναφορά της ΑΟΧ στην μόνιμη της έδρα, στην Αστική Τροχαία Περιοχή Αμμοχώστου».

 

  Επίσης, όπως ο ίδιος εξειδίκευσε, έτι περαιτέρω, το αίτημά του, ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, κατά την ακρόαση που έλαβε χώρα στη συνεδρία ημερομηνίας 27.4.2022, ήταν να εργάζεται για έξι μήνες το καλοκαίρι στην Αμμόχωστο και για τους άλλους έξι μήνες του χειμώνα, στη Λευκωσία.

 

  Αυτή η πτυχή του αιτήματος, προκύπτει μέσα από τις δηλώσεις του, κατά την συνεδρία της Αναθεωρητικής Αρχής, ημερομηνίας 27.4.2022, τις οποίες μεταφέρω αυτούσιες, κατωτέρω:-

«Κ. Τ.

Εγώ θεωρώ, εκείνους τους 6 μήνες να μπορώ να δουλεύω και τον χειμώνα να πηγαίνω εκεί στην πλατεία να κάνω μία συμφωνία, μέχρι να εξεταστεί το θέμα από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών.

[…]

[Ερώτηση]

Η αίτηση που κάνατε για να μεταφέρετε το ταξί από τον Πρωταρά είναι για πάντοτε ή μόνο για το καλοκαίρι;

Κ. Τ.

Εξαρτάται πως θα το φέρουν οι συνθήκες. Τώρα που αυξήθηκαν οι κλίνες, θα δούμε πως θα πάει.

[…]

[Ερώτηση]

Εργάζεστε 6 μήνες στη Λευκωσία και 6 μήνες στον Πρωταρά;

Κ. Τ.

Βεβαίως

[…]

Πρόεδρος

Η εντύπωση που τουλάχιστον μπορεί να εξαχθεί με βάση τα λεχθέντα, είναι ότι ο αιτητής ζητά αυτή τη μεταφορά για σκοπούς εποχιακής απασχόλησης και όχι μόνιμης διαμονής, οπότε τα στοιχεία που μας έχει προσκομίσει μέχρι σήμερα, δεν είναι τόσο ισχυρά αναφορικά με την απόδειξη μόνιμης κατοικίας στο Παραλίμνι.

[Δικηγόρος αιτητή]

Επειδή κάποιοι εργάζονται στον τουριστικό τομέα μπορεί να έρχονται σε άλλες επαρχίες για να βιοποριστούν γι αυτό και είναι εποχιακοί.

[…]

[Ερώτηση]

Όταν λέτε ότι εργάζεστε κάποιους μήνες στον Πρωταρά και κάποιους μήνες στη Λευκωσία είναι με το ταξί με αρ. LAT348;

Κ. Τ.

Στον Πρωταρά μέχρι τον Απρίλιο δεν εργάζονται, αλλά όμως υπάρχουν συνάδελφοι που εργάζονται σε διάφορα γραφεία με άλλους που ενοικιάζουν και άλλοι εργάζονται σαν υπάλληλοι.»

 

  Από τα πιο πάνω λεχθέντα, προκύπτει πως αυτό που επιδιώκει ο αιτητής, είναι μεν επαναφορά της μόνιμης έδρας της ΑΟΧ στην Αμμόχωστο, αλλά για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ήτοι για έξι μήνες και για τους άλλους έξι μήνες του έτους, να επαναφέρεται η ΑΟΧ στην προσωρινή της έδρα, στη Λευκωσία.

 

  Έρεισμα του αιτήματος, κατά τον αιτητή, αποτελούν οι διατάξεις του άρθρου 25 του Νόμου, τις οποίες παραθέτω αυτούσιες, στην έκταση που εδώ ενδιαφέρουν:-

«25. Ανεξαρτήτως των διατάξεων του παρόντος Νόμου ή παντός ετέρου οικείου νόμου ή κανονισμών, η αρχή αδειών δύναται, διαρκούσης της εκρύθμου καταστάσεως, όπως χορηγή προσωρινώς αδείας διά τοιαύτην οδικήν χρήσιν οίαν ήθελεν υπό τας περιστάσεις κρίνει πρέπουσαν, διά χρονικόν διάστημα καθοριζόμενον υπ’ αυτής, εις οχήματα άτινα λόγω της εκρύθμου καταστάσεως δεν δύνανται να εκτελούν την οδικήν χρήσιν εν σχέσει προς την οποίαν εχορηγήθη άδεια δυνάμει των διατάξεων των διά του παρόντος Νόμου καταργουμένων Νόμων:

Νοείται ότι παν όχηµα όπερ, προ της εκρύθμου καταστάσεως είχεν άδειαν δυνάμει των διατάξεων των διά του παρόντος Νόμου καταργουμένων Νόμων δι’ οιανδήποτε οδικήν χρήσιν, θα θεωρήται ως έχον την τοιαύτην άδειαν και μετά την λήξιν της εκρύθμου καταστάσεως: […]»

 

  Από τις πιο πάνω διατάξεις, καθίσταται εμφανές πως υπήρχε η ευχέρεια, διαρκούσης της έκρυθμης καταστάσεως, για χορήγηση σε οχήματα δημόσιας χρήσεως που είχαν ως μόνιμη έδρα τους τις κατεχόμενες περιοχές, προσωρινής νέας έδρας, σε μη κατεχόμενες περιοχές.  

 

  Το ερώτημα που ανακύπτει προς επίλυση, όπως εν τέλει διαμορφώθηκε από τον ίδιο τον αιτητή, δεν είναι το κατά πόσον είναι δυνατός ο εφάπαξ επαναπατρισμός της ΑΟΧ στην μόνιμη της έδρα, εκκρεμούσης ακόμα της ισχύος της έκρυθμης καταστάσεως, αλλά, το κατά πόσον είναι δυνατή χρήση της ΑΟΧ, στη βάση και των δύο εδρών, μόνιμης και προσωρινής, κατά το δοκούν.

 

  Χωρίς να χρειάζεται να αποφασίσω, για τους σκοπούς της υπό εκδίκαση προσφυγής, το κατά πόσον είναι δυνατός ο εφάπαξ επαναπατρισμός ΑΟΧ από την προσωρινή νέα έδρα στην μόνιμη, εκκρεμούσης ακόμα της έκρυθμης κατάστασης, στη βάση των όσων ορίζει το άρθρο 25 του Νόμου, κρίνεται πως το υποβληθέν αίτημα χρήσης και των δύο εδρών, μόνιμης και προσωρινής που δόθηκε κατά τα οριζόμενα στο προαναφερθέν άρθρο, είναι εκτός νομοθετικού πλαισίου.

 

  Καταρχήν, δεν γίνεται καμία αναφορά στη σχετική νομοθεσία, ούτε και μου έχει υποδειχθεί εκ μέρους του αιτητή, στη βάση ποιου ερείσματος θα ήταν δυνατή η χρήση από όχημα δημόσιας χρήσεως, δύο εδρών, ανά έξι μήνες. Πουθενά στη νομοθεσία δεν υφίσταται τέτοια δυνατότητα, η οποία εν πάση περιπτώσει, θα δημιουργούσε ανισότητα σε σχέση με τις ήδη υφιστάμενες σε συγκεκριμένη έδρα ΑΟΧ, η οποία χορηγείται αναλόγως των αναγκών της κάθε περιοχής.

 

  Δεν συμφωνώ με τις θέσεις του αιτητή, όπως αναφέρονται στην απαντητική γραπτή του αγόρευση, πως η παραχώρηση προσωρινής έδρας, δεν διαγράφει, δεν εμποδίζει και δεν καταργεί το δικαίωμά του να αποφασίσει ότι δεν επιθυμεί να απολαμβάνει της ειδικής ρύθμισης που έγινε μετά το 1974.

 

  Τούτο, επειδή εν προκειμένω, ο αιτητής δεν αποφάσισε πως δεν επιθυμεί πλέον την προσωρινή νέα έδρα στην Λευκωσία, αλλά επιθυμεί να κάνει χρήση της, κατά την χειμερινή περίοδο, ενώ κατά την καλοκαιρινή περίοδο να κάνει χρήση της μόνιμης έδρας, όπως αυτή η θέση αποκρυσταλλώθηκε κατά την ενώπιον της καθ’ ης η αίτηση ακρόαση.

 

  Επομένως, δεν υπήρξε απεμπόληση της προσωρινής έδρας, αλλά χρήση της, όπως ο ίδιος επιθυμεί και αναλόγως εποχής.

 

  Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά της επίδικης υπόθεσης, σε σχέση με την περίπτωση που παρουσίασε στο Παράρτημα Δ της αίτησης ακυρώσεως, στα πλαίσια εκδίκασης της Ιεραρχικής Προσφυγής με αρ. 1/2018, όπου ο εκεί αιτητής, ζήτησε την επαναφορά της ΑΟΧ στη μόνιμη της έδρα, με την παύση της ισχύος της προσωρινής, που εδώ, όπως αναλύθηκε πιο πάνω, δεν είναι η περίπτωση. Συνεπώς, απορρίπτεται ο ισχυρισμός περί παράβασης της αρχής της ισότητας, λόγω μη ύπαρξης, στην ουσία, όμοιου αιτήματος.

  Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, κατά την εξέταση Ιεραρχικής Προσφυγής, έχει εξουσία, είτε να επικυρώσει την προσβληθείσα απόφαση, είτε να την ακυρώσει, είτε να την τροποποιήσει, ή να προβεί η ίδια σε έκδοση νέας απόφασης εις αντικατάσταση της προσβληθείσας, είτε ακόμα να παραπέμψει την υπόθεση στην Αρχή Αδειών και να τη διατάσσει να προβεί σε ορισμένη ενέργεια, εξετάζοντας, σε κάθε περίπτωση, την υπόθεση εξαρχής, διεξάγοντας δική της έρευνα, για να καταλήξει σε δικά της συμπεράσματα, χωρίς οποιαδήποτε δέσμευση από την απόφαση της Αρχής Αδειών (Εταιρεία Αστικών Λεωφορείων Πάφου (Αλέπα) Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 837, Α.Ε. 82/2013, Χαραλάμπους ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, ημερομηνίας 22.5.2019).

 

  Στην παρούσα υπόθεση, η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, αφού έλαβε υπόψη τα όσα αναφέρθηκαν από τον αιτητή, κατά την ακρόαση της ενώπιον της εκκρεμούσας Ιεραρχικής Προσφυγής, στη βάση των δικών της συμπερασμάτων, ορθά, εύλογα και νόμιμα, κατέληξε πως ο μοναδικός λόγος της αίτησης που υπέβαλε ο αιτητής ήταν η κατά έξι μήνες εκμετάλλευση της καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου στην επαρχία Αμμοχώστου, στηριζόμενος σε αναληθή ισχυρισμό πως ο ίδιος είναι μόνιμος κάτοικος Αμμοχώστου, ζήτημα, όμως (της μόνιμης διαμονής), που δεν αμφισβητήθηκε όπως προαναφέρθηκε, ούτε και σχολιάστηκε από τον δικηγόρο του αιτητή, στη γραπτή του αγόρευση και συνεπώς, ως μη αμφισβητούμενη κρίση της Αναθεωρητικής Αρχής, έγινε εκ μέρους του αποδεκτή.

 

  Τέλος, διαπιστώνω πως η προσβαλλόμενη απόφαση της καθ’ ης η αίτηση, υπήρξε δεόντως και επαρκώς αιτιολογημένη, παραθέτοντας, τόσο το νομικό πλαίσιο, όσο και τα ουσιώδη γεγονότα, καταλήγοντας στην υπό κρίση κατάληξη.

 

  Υπενθυμίζεται πως η τελική εκτίμηση των γεγονότων και η λήψη της σχετικής απόφασης αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του αρμοδίου οργάνου κι υπό τις προαναφερθείσες περιστάσεις, δεν κρίνεται ανάγκη επέμβασης του Δικαστηρίου.

  Υπό το φως των πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται με €1.900 έξοδα εναντίον του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.                  

 

 

         Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.