ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 977/2018
4 Φεβρουαρίου, 2025
[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]
ΑΝΑΦOΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Μ.Μ.,
Αιτητής
Και
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας
Καθ' ων η Αίτηση
.........
Ξένιος Λ. Ξενόπουλος για Ξένιος Λ. Ξενόπουλος Δ.Ε.Π.Ε, Δικηγόροι για Αιτητή
Κάτια Χατζηδημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄ για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για τους Καθ' ων η αίτηση
Σίμος Αγγελίδης, για Ανδρέας Σ. Αγγελίδης Δ.Ε.Π.Ε. Δικηγόροι για Ενδιαφερόμενο Μέρος Α.Α
Σταυρούλα Μιχαηλίδη, Δικηγόρος για Ενδιαφερόμενο Μέρος Π.Μ.
Άρτεμις Πάλλη, Δικηγόρος για Ενδιαφερόμενα Μέρη Ψ.Ο και Τ.Ι.
Γιαννούλα Χατζημιχαήλ Κορακοβούνη Δικηγόρος για Ενδιαφερόμενο Μέρος Φ.Μ.
Καμία Εμφάνιση για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη Χ.Π.Ε, Χ.Δ., Χ.Ρ., Δ.Τ.Σ. και Κ.Δ.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Φ. Καμένος, ΔΔΔ.: Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής αιτείται ακύρωσης της απόφασης των Καθ΄ ων η αίτηση, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 27.04.2018, με την οποία οι Καθ’ ων η αίτηση προήγαγαν, αντί του Αιτητή, τα Ενδιαφερόμενα Μέρη (εφεξής «ΕΜ») Α.Α., Π.Μ., Χ.Π.Ε, Χ.Μ., Χ.Ρ., Χ.Δ., Ψ.Ο., Τ.Δ.Σ, Φ.Μ., Τ.Ι. και Κ.Δ. στη μόνιμη θέση Λειτουργού Τύπου και Πληροφοριών Α', Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών.
Προηγήθηκε προαγωγική διαδικασία, στην οποία κλήθηκε και έδωσε στους Καθ’ ων η αίτηση τη σύστασή της η Διευθύντρια Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (εφεξής η «Διευθύντρια»). Σύστησε όλα τα ως άνω ΕΜ και, ακολούθως, οι Καθ’ ων η αίτηση τα επέλεξαν.
Την εν λόγω απόφαση ο Αιτητής προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή.
Μέσω της γραπτής αγόρευσης του ευπαίδευτου συνηγόρου του, ο Αιτητής ήγειρε διάφορους λόγους ακύρωσης, οι οποίοι κατόπιν υποβολής ενστάσεων εκ μέρους των Καθ’ ων η αίτηση περί τη δέουσα δικογράφηση τους, τελικώς, με την απαντητική του αγόρευση (Κεφάλαιο Β σελ. 2-3 Απαντητικής Αγόρευσης Αιτητή), περιορίστηκαν στους ισχυρισμούς περί έλλειψης δέουσας έρευνας (Καθ’ ων η αίτηση και Διευθύντριας) ως προς την εκ μέρους του κατοχή πλεονεκτήματος και πείρας και αρχαιότητας του.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των Καθ’ ων η αίτηση και των ΕΜ από την πλευρά τους υπεραμύνονται της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, θέτοντας ότι είναι εύλογα επιτρεπτή, αιτιολογημένη και προϊόν δέουσας έρευνας και άρα ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Εξέτασα προσεκτικά τις θέσεις των μερών, έχοντας υπόψη μου το περιεχόμενο των διοικητικών φακέλων, οι οποίοι κατατέθηκαν κατά τις διευκρινίσεις.
Καταρχάς σημειώνω ότι οι λόγοι ακύρωσης περί πλημμελούς έρευνας εγείρονται ικανοποιητικώς στην αίτηση ακύρωσης (νομικά σημεία αρ. 4,5,7,9,11 και 19) ως εκ τούτου προχωρώ να τους εξετάσω.
Οι λόγοι ακύρωσης, ως ειδικότερα προσδιορίσθηκαν και περιορίστηκαν με την Απαντητική Αγόρευση του Αιτητή, συνοψίζονται ως εξής:
Πρώτον ότι οι Καθ΄ ων η αίτηση και η Διευθύντρια δεν έλαβαν υπόψη την εκ μέρους του κατοχή πλεονεκτήματος, δηλαδή της Μετεκπαίδευσης σε θέματα Δημοσιογραφίας, Δημοσίων Σχέσεων, Διεθνών Σχέσεων ή Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Εδράζει τον ισχυρισμό του στο ότι παρακολούθησε τρεις δίμηνες σειρές μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, οι οποίες κατά τη θέση του, αθροιζόμενες σε έξι μήνες, αποτελούν το πλεονέκτημα της μετεκπαίδευσης «τουλάχιστον έξι μηνών» που ανέφεραν στα Πρακτικά της συνεδρίας τους οι Καθ΄ ων η αίτηση ότι απαιτείται ως προϋπόθεση διάρκειας της μετεκπαίδευσης ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ως πλεονέκτημα.
Δεύτερον, ότι δεν ελήφθη υπόψη ότι ειδικά έναντι του ΕΜ Κ.Δ., υπερείχε σε αξία καθότι κατά τις υπηρεσιακές εκθέσεις ετών 2003, 2004, 2009, 2010 και 2011 είχε λάβει 7 «Εξαίρετα» περισσότερα έναντι του εν λόγω ΕΜ, το οποίο είχε αντιστοίχως λάβει «Πολύ Ικανοποιητικά» αλλά και λόγω της πείρας (που επαυξάνει την αξία του) που απέκτησε κατά την δεκαετή προϋπηρεσία του ως συμβασιούχος στο γραφείο τύπου στην πρεσβεία της Δημοκρατίας στο Κάιρο καθώς και ότι υπερείχε σε ηλικιακή αρχαιότητα έναντι του εν λόγω ΕΜ και του ΕΜ Τ. Ι. κάτι που δεν του αναγνώρισαν ενώ αντίθετα για τα ΕΜ Α.Α., Χ.Π.Ε. και Π.Μ. βασίστηκαν αποκλειστικά στην επιπρόσθετη αρχαιότητα τους (εφόσον αυτά δεν διέθεταν πλεονέκτημα ή πρόσθετα προσόντα) ώστε να τους αποδώσουν υπεροχή έναντι του Αιτητή.
Κατά την εισήγησή του, η πλημμέλεια της σύστασης της Διευθύντριας συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την προσβαλλόμενη πράξη των Καθ’ ων η αίτηση, εφόσον δεν του πιστώθηκε η κατοχή του πλεονεκτήματος με αποτέλεσμα αυτό να προσμετρήσει καθοριστικά υπέρ των επτά εκ των ΕΜ, παράλληλα δε θέτει ότι είναι εσφαλμένη η θέση των Καθ΄ ων η αίτηση και των ΕΜ ότι η ηλικιακή του αρχαιότητα έναντι των ΕΜ Τ.Ι. και Κ.Δ. είναι μηδενικής σημασίας αλλά βάσει της νομολογίας έχει σημασία σε περίπτωση που οι ανθυποψήφιοι είναι ίσοι σε αξία και προσόντα.
Ξεκινώντας από τον πρώτο, το ζήτημα της κατοχής του πλεονεκτήματος ο Αιτητής δεν αμφισβητεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο ότι οι Καθ’ ων η αίτηση στα πλαίσια της επίδικης αξιολόγησης είχαν προκαθορίσει τα χαρακτηριστικά για την πίστωση του πλεονεκτήματος («μετεκπαίδευση») της επίδικης θέσης ούτε τη νομιμότητα του εν λόγω καθορισμού ή την εξουσία των Καθ’ ων η αίτηση να το πράξουν. Μεταξύ των χαρακτηριστικών αυτών, τα οποία οι Καθ’ ων η αίτηση καθόρισαν και ρητώς καταγράφησαν στο πρακτικό-Παράρτημα 3 στην Ένσταση, ήταν η μετεκπαίδευση «να είναι διάρκειας τουλάχιστον έξι μηνών» αλλά και «να συνοδεύεται από σχετικό πιστοποιητικό». Αυτά, μεταξύ άλλων, ασφαλώς.
Ο Αιτητής θέτει λοιπόν ότι ο ίδιος κατέχει το πλεονέκτημα καθότι παρακολούθησε τρεις δίμηνες σειρές μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, οι οποίες καλύπτουν αθροιζόμενες την απαίτηση για διάρκεια «τουλάχιστον έξι μηνών».
Θεωρώ ότι εμφανώς ο εν λόγω καθορισμός για κατ’ ελάχιστον έξι μήνες μετεκπαίδευση δεν μπορεί να αναφέρεται σε άθροισμα επιμέρους σειράς μαθημάτων που η διάρκειά τους χρονικά συμποσούται σε έξι μήνες αλλά σε ένα κύκλο σπουδών με ελάχιστη διάρκεια τους έξι μήνες. Αυτό το συνάγω και από το γεγονός ότι ο καθορισμός των χαρακτηριστικών αναφέρει ότι η μετεκπαίδευση συνοδεύεται από «σχετικό πιστοποιητικό» ενώ ο Αιτητής είχε τρία διαφορετικά δηλαδή ένα για έκαστη σειρά μαθημάτων. Επιπλέον βέβαια, στην απόφαση στις Συν. Υποθέσεις Αρ. 191/2005 και 331/2005 1. Γιολάντα Ανδρονίκου κ.α ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, στην οποία ρητώς παρέπεμψαν οι Καθ’ ων η αίτηση στο σχετικό πρακτικό-Παράρτημα 3 Ένστασης και η οποία επίσης αφορούσε την επίδικη θέση και πρόνοια (περί πλεονεκτήματος) του Σχεδίου Υπηρεσίας, ανέφερε:
«Η αιτήτρια αρ. 1 Γιολάντα Ανδρονίκου παραπονείται ότι η ΕΔΥ αγνόησε το γεγονός ότι παρακολούθησε επιμορφωτικά μαθήματα σε θέματα Δημοσιογραφίας. Όμως αυτή η παρακολούθηση επιμορφωτικών μαθημάτων ήταν διάρκειας μόνο δύο μηνών που δεν ικανοποιούσε την απαίτηση του Σχεδίου Υπηρεσίας για το πλεονέκτημα. Η παρακολούθηση μαθημάτων από την αιτήτρια ήταν καταχωρημένη στον προσωπικό φάκελο της και τεκμαίρεται ότι η ΕΔΥ την έλαβε υπόψη».
Και στα πλαίσια της παρούσας, οι τρεις δίμηνες σειρές μαθημάτων που παρακολούθησε ο Αιτητής και καταγράφονται ρητώς στους πίνακες των υποψηφίων-Παράρτημα 5 σε Ένσταση που είχαν υπόψη τους οι Καθ΄ων η αίτηση (σειρές μαθημάτων από ότι διαπιστώνω από τους εν λόγω πίνακες αλλά και από τα ίδια τα πιστοποιητικά και συνοδευτικές τους επιστολές που βρίσκονται στους διοικητικούς φακέλους, αφορούσαν το προσωπικό του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών και άρα κάποιες τις παρακολούθησαν και άλλοι ανθυποψήφιοι του Αιτητή), δεν ισοδυναμούν με (ή αθροίζονται σε) μετεκπαίδευση «διάρκειας τουλάχιστον έξι μηνών» ως εκ τούτου δεν θεωρώ ότι οι Καθ΄ων η αίτηση ή η Διευθύντρια δεν διερεύνησε ορθώς ή πλανήθηκε ως προς την εκ μέρους του Αιτητή κατοχή πλεονεκτήματος. Ο συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης απορρίπτεται.
Ως προς το ζήτημα της αρχαιότητας, είναι εμφανές ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν πλανήθηκαν αναγνωρίζοντας υπεροχή των ΕΜ Α.Α., Χ.Π.Ε. και Π.Μ. έναντι του Αιτητή εφόσον πράγματι, τα εν λόγω ΕΜ διέθεταν υπέρτερη αρχαιότητα λόγω διορισμού τους στη θέση που προηγείται της επίδικης. Συγκεκριμένα διορίστηκαν στις 15.06.1990 (Α.Α.), στις 01.09.1993 (Χ.Π.Ε.) και στις 15.01.1998 (Π.Μ.) ενώ ο Αιτητής στις 01.03.2001.
Από την άλλη μεριά, η αρχαιότητα του Αιτητή έναντι των ΕΜ Κ.Δ. και Τ.Ι. λόγω ημερομηνίας γέννησης αναγνωρίστηκε μεν από τους Καθ’ ων η αίτηση, παρ’ όλα αυτά, σημείωσαν την οριακή σημασία που της αποδίδεται, θέση που υποστηρίζεται από τη νομολογία η οποία μάλιστα έχει κρίνει σε ποιες περιπτώσεις μια τέτοια ηλικιακή αρχαιότητα αποκτά σημασία. Στην πρόσφατη απόφαση στην Αν. Έφ. Αρ. 31/2016 Κυπριακή Δημοκρατία μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας v. Άννας Κυράτζιη–Κτωρίδου ημερ. 08.05.2023, αναφέρθηκε (υπογράμμιση του Δικαστηρίου):
«Το ζήτημα της ηλικιακής αρχαιότητας και της σημασίας της έχει απασχολήσει τη νομολογία σε αριθμό αποφάσεων και έχει καθιερωθεί η αρχή σύμφωνα με την οποία μια τέτοια υπεροχή είναι συμβολική, οριακής σημασίας (Αλευρά κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 85) και δύσκολα μπορεί να ληφθεί υπόψη για μεταβολή της υπηρεσιακής εικόνας των υποψηφίων. Παρόλο τούτο, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει ίση ή ισοπεδωτική βαθμολόγηση αξίας και ισάξια προσόντα, η οριακή, έστω, υπεροχή κάποιου, αποκτά σημασία (Θεμιστοκλέους ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 654/2001, ημερ. 19/1/2002). Η αρχαιότητα, εφόσον όλα τα υπόλοιπα είναι ισοδύναμα, λογίζεται υπέρ του κατόχου της».
Στα προσόντα όμως Αιτητής και τα εν λόγω ΕΜ δεν ήταν ισότιμοι, λόγω κατοχής από τους δεύτερους του πλεονεκτήματος (το ΕΜ Τ.Ι. διέθετε περαιτέρω και μη απαιτούμενο πρόσθετο αλλά σχετικό με τα καθήκοντα προσόν) κάτι το οποίο επίσης σημείωσαν η Διευθύντρια και οι Καθ’ ων η αίτηση. Στη δε αξία ο Αιτητής επικαλείται υπεροχή του σε 7 εξαίρετος που ανάγεται όμως σε έτη απομακρυσμένα, πέραν της πλέον πρόσφατης πενταετίας ενώ στα πλέον πρόσφατα έτη τα εν λόγω ΕΜ ήταν καθ’ όλα εξαίρετα με αποτέλεσμα να θεωρούνται ουσιαστικά ως ισοδύναμοι σε βαθμολογημένη αξία [Παναγή Λοΐζος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2011) 3 ΑΑΔ 639, Αν. Έφεση Αρ. 112/2008 Νίκος Αττάς κ.ά. ν. Δημοκρατία ημερ. 29.11.2012]. Στην Παναγή (ανωτέρω) αναφέρθηκε:
Τα στοιχεία του φακέλου αποκαλύπτουν την απόλυτη ισοδυναμία / ισοβαθμία του εφεσείοντος με το ενδιαφερόμενο μέρος, κατά τα τελευταία πέντε έτη (1995 - 1999), αλλά και κατά το 1991, ενώ διαφορά κατά δέκα «εξαίρετα» υπέρ του εφεσείοντος καταγράφεται στα πλέον απομακρυσμένα της προαγωγικής κρίσης χρόνια, 1990 και 1992 - 1994. Επομένως, σε αντίθεση με την εισήγηση του εφεσείοντος, ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε αυτόν και το ενδιαφερόμενο μέρος ως ισοδύναμους σε αξία. Με αναφορά στη Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217, (δέστε και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικράτειας 1929 - 1959 σελ. 355), ορθά αποφάσισε ότι η αξία κρίνεται με βάση τη γενική αξιολόγηση και όχι τα επί μέρους στοιχεία τα οποία δυνατόν να διαφέρουν κατά τι, εκμηδενιζομένης ουσιαστικά της σημασίας τους ιδιαιτέρως όταν οι διαφορές αυτές ανάγονται στο παρελθόν.
Η δε προϋπηρεσία δεν αποτελεί προβλεπόμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας πλεονέκτημα, ως εν προκειμένω αποτελεί η μετεκπαίδευση. Στην απόφαση Δημοκρατία ν. Γερμανού κ.α (2005) 3 ΑΑΔ 93, στην οποία παραπέμπει ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, η πείρα είχε ρητώς καταγραφεί ως πλεονέκτημα στο Σχέδιο Υπηρεσίας. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε (υπογράμμιση του Δικαστηρίου):
«Η Συμβουλευτική Επιτροπή αφού καθόρισε ότι έξι μήνες πείρα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, θα εξασφάλιζαν στους κατόχους της το πλεονέκτημα, προχώρησε στον καταρτισμό του πίνακα των υποψηφίων που το διέθεταν. (…) Είναι πρόδηλο από τα σχετικά πρακτικά της Ε.Δ.Υ. ότι το πλεονέκτημα των εφεσιβλήτων-αιτητών σε πείρα σχετικά προς τα καθήκοντα της θέσης, έχει παραγνωρισθεί χωρίς να δοθεί έγκυρη ειδική αιτιολόγηση, όπως επιτάσσει η νομολογία».
Στην παρούσα η προϋπηρεσία σε θέσεις πριν τον μόνιμο διορισμό των ανθυποψηφίων, δεν αποτελούσε πλεονέκτημα βάσει του Σχεδίου Υπηρεσίας, συνεπώς δεν τυγχάνει εφαρμογής η πιο πάνω απόφαση κατά τρόπο που να υποστηρίζει το επιχείρημα του Αιτητή καθότι, βάσει αυτής, ουσιαστικά επιβεβαιώνεται ότι η απόφαση των Καθ΄ων η αίτηση θα ήταν υποκείμενη σε ακύρωση εάν οι Καθ’ ων η αίτηση παρέκαμπταν το πλεονέκτημα των ΕΜ έναντι ενός μη προβλεπόμενου από το Σχέδιο Υπηρεσίας στοιχείου ως η αναφερόμενη από τον Αιτητή προϋπηρεσία του πριν τον μόνιμο διορισμό του στην προηγούμενη της επίδικης θέση.
Στο μέτρο τώρα που ο Αιτητής θεωρεί ότι η προϋπηρεσία του ως συμβασιούχου στην πρεσβεία στο Κάιρο αποτελεί στοιχείο ενισχυτικό της αξίας του λόγω των εκεί καθηκόντων του, σημειώνω ότι από το διοικητικό φάκελο φαίνεται ότι με επιστολή Μαρτίου 2023, ο Αιτητής ζήτησε να τεθεί η προϋπηρεσία αυτή εντός του προσωπικού φακέλου του (ψηφιακό έγγραφο με αριθμό 8371661-16032023 του προσωπικού φακέλου του Αιτητή), ως εκ τούτου και ενόψει ότι δεν παραπέμπομαι από τον Αιτητή σε οποιοδήποτε στοιχείο που να την τεκμηριώνει (ενν: την προϋπηρεσία σε συνάρτηση με το εύρος και τα καθήκοντα) κατά τον χρόνο λήψης της εδώ προσβαλλόμενης, δε βλέπω πως θα εδύναντο οι Καθ’ ων η αίτηση να την είχαν λάβει υπόψη (Αν. Έφεση Αρ. 46/15 Κωνσταντινίδου v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 01.02.2022, Έφεση ΔΔ Αρ. 126/2021 M. S. A. Limon v. Δημοκρατίας ημερ. 20.04.2022) έστω για να την αποτιμήσουν ελεύθερα και για όποια σημασία δύναται να της αποδοθεί ως μέρος -ευρύτερα- της αξίας του [Piperi and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1306], πόσο μάλλον έναντι της αρχαιότητας που διέθεταν όσα ΕΜ υπερτερούσαν αυτού ή έναντι της κατοχής του πλεονεκτήματος που όσα ΕΜ (ως και τα ΕΜ Κ.Δ. και Τ. Ι.) κατείχαν ενώ ο Αιτητής όχι.
Δεδομένων των πιο πάνω συμπερασμάτων μου, δε θεωρώ ότι η Διευθύντρια ή οι Καθ΄ων η αίτηση διερεύνησαν πλημμελώς τα ενώπιόν τους δεδομένα ώστε να τίθεται ζήτημα ακυρότητας οποιασδήποτε εκ των πράξεων (προπαρασκευαστικής ή τελικής) της όλης διαδικασίας αλλά αντιθέτως τα αποτίμησαν ορθώς, σε καμία δε περίπτωση διαπιστώνω ότι παραβιάστηκε, το ενιαίο μέτρο κρίσης των υποψηφίων.
Ως εκ τούτου δεν τεκμηριώνονται οι λόγοι ακύρωσης. Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται με 1.900 ευρώ έξοδα υπέρ των Καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή. Καμία διαταγή ως προς τα έξοδα των ΕΜ.
Φ. Καμένος, ΔΔΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο