ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ  

   (Υπόθεση αρ. 998/2020)

27 Φεβρουαρίου 2025

[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA AΡΘΡA 28 KAI 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΨΑΡΟΥΔΗΣ ΜΠΕΤΟΝ ΛΙΜΙΤΕΔ

Αιτήτρια

v.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ

Καθ’ ων η αίτηση.

……………………………

Γεώργιος Γεωργίου, μαζί με Άγγελο Μαρκιτανή, για Νίκη Κληρίδου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την αιτήτρια.

Νικολέττα Νικολάου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Αντικείμενο της υπό εκδίκαση προσφυγής, συνιστά η απόφαση του Εφόρου Φορολογίας, ημερομηνίας 7.9.2020, με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση που υπέβαλε η αιτήτρια, ημερομηνίας 11.3.2020, κατά της βεβαίωσης φορολογίας ημερομηνίας 20.1.2020, με την οποία βεβαιώθηκε ως φόρος οφειλόμενος από την αιτήτρια, ποσό ύψους €64.998,11 σε σχέση με τις φορολογικές περιόδους 1.2.2014 – 30.4.2014 και 1.8.2015 – 31.10.2015.

 

  Τα γεγονότα που οδήγησαν στην έκδοση της επίδικης διοικητικής απόφασης, περιγράφονται με επάρκεια, τόσο στην Ένσταση, όσο και στην Αίτηση Ακυρώσεως που έχει καταχωρισθεί εκ μέρους της αιτήτριας, ως εξής: Η αιτήτρια αποτελεί εταιρεία περιορισμένης ευθύνης της οποίας οι κυριότερες δραστηριότητες, είναι η παρασκευή και πώληση έτοιμου σκυροδέματος. Κατά το έτος 2010, είχε ξεκινήσει συνεργασία με την εταιρεία CTC Automotive Ltd (στο εξής «CTC»), που για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας, η συνεργασία περιλάμβανε την αγορά πέντε οχημάτων (μπετονιέρων). Προς τους σκοπούς της πράξης αγοράς, η CTC εξέδωσε προς την αιτήτρια πέντε τιμολόγια, υπό τα εξής στοιχεία, ως φαίνονται στον κάτωθι Πίνακα:

Αρ, εγγραφής οχήματος	Αρ, τιμολογίου	Ημερομηνία	Αξία	Φ.Π.Α.
KXC 929	AU 300941	2.2.2010	€8.664,64	€1.130,17
KXP 864	AU 301126	28.4.2010	€115.000	€15.000
KXC 750	AU 300942	22.2.2010	€112.125	€14.625
KXP 144	AU 301124	28.4.2010	€115.000	€15.000
KXP 836	AU 301125	28.4.2010	€115.000	€15.000

 

  Στις 30.4.2014, οι φορολογικοί σύμβουλοι της CTC, απέστειλαν επιστολή στον Έφορο Φορολογίας, με την οποία ενημέρωναν πως υπέβαλαν αίτηση για επιστροφή του ποσού Φ.Π.Α. που καταβλήθηκε εκ μέρους της, το οποίο ποσό είχε επιβληθεί επί των προαναφερόμενων τιμολογίων, σε σχέση με παραδόσεις αγαθών (οχημάτων) προς την αιτήτρια εταιρεία, ως επισφαλές χρέος, λόγω μη εξόφλησης των εν λόγω τιμολογίων από την αιτήτρια, ενώ η ίδια έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα προς εξόφλησή τους, χωρίς αποτέλεσμα, όπως ανέφερε.

 

  Θα πρέπει να λεχθεί πως στα πλαίσια της Αγωγής με αρ. 1340/2015 που καταχώρησε η αιτήτρια εναντίον της CTC, ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, στην οποία εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση ύπαρξης οφειλής προς την Εναγομένη, ποσού ύψους €498.515,40 πλέον τόκους, μέχρι εξοφλήσεως, δεν περιλαμβάνονταν τρία οχήματα, αναφορά στα οποία θα γίνει κατωτέρω.

 

  Για τους σκοπούς εξέτασης του αιτήματος της CTC, πραγματοποιήθηκε έλεγχος των βιβλίων και αρχείων της αιτήτριας, κατά τον οποίο διαπιστώθηκε πως η τελευταία είχε διεκδικήσει, ως φόρο εισροών, το Φ.Π.Α. επί των προαναφερόμενων πέντε τιμολογίων, ενώ δεν προέβη σε καμία εγγραφή στα βιβλία της, αναφορικά με το υποβληθέν αίτημα της CTC για επισφαλή χρέη. Τούτο, λόγω της θέσης της πως επί των τιμολογίων, κατέβαλλε πρώτα το οφειλόμενο Φ.Π.Α. και συνεπώς, δεν όφειλε να κάνει οποιαδήποτε εγγραφή στα βιβλία της.

 

  Ενόψει τούτου, κι αφού το ζήτημα διερευνήθηκε σε σχετικό περαιτέρω φορολογικό έλεγχο από Λειτουργό Φ.Π.Α., στις 22.2.2018 εκδόθηκε βεβαίωση φόρου προς την CTC, ύψους €60.755,17 απορρίπτοντας, ουσιαστικά, το υποβληθέν αίτημα επιστροφής Φ.Π.Α. λόγω επισφαλών χρεών.

 

  Κατά της πιο πάνω βεβαίωσης φόρου, η CTC υπέβαλε ένσταση ημερομηνίας 13.4.2018, η οποία αφού εξετάστηκε, έγινε εν μέρει αποδεκτή (για τρία οχήματα) και εκδόθηκε νέα μειωμένη βεβαίωση φόρου, ημερομηνίας 26.6.2018, κατά της οποίας η CTC υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή ενώπιον του Εφοριακού Συμβουλίου. Μετά από περαιτέρω διερεύνηση, ο Έφορος Φορολογίας αποφάσισε την 1.2.2019 να ανακαλέσει την εκδοθείσα βεβαίωση ημερομηνίας 26.6.2018, για σκοπούς επανεξέτασης κι ως εκ τούτου, η CTC απέσυρε την ιεραρχική προσφυγή που είχε υποβάλει.

 

  Ακολούθησε επανεξέταση της υπόθεσης, στη βάση των βιβλίων και αρχείων των εταιρειών, λαμβανομένης υπόψη και της εκδοθείσας απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού.

  Σημαντικό κρίνεται να αναφερθεί πως, όπως αναφέρεται στην έκθεση ελέγχου ημερομηνίας 20.1.2020 (σελίδες 274 και επόμενες στην Ένσταση), η ίδια η CTC είχε διευκρινίσει πως τρία οχήματα που δεν περιλαμβάνονταν στην αγωγή, ήτοι τα οχήματα με αρ. KXC 750, KXP 144 και KXP 836, είχαν ήδη μεταβιβαστεί στην αιτήτρια, προκειμένου να διατεθούν προς πώληση.

 

  Βάσει των πιο πάνω, και σε σχέση με το αίτημα της CTC για απαλλαγή καταβολής του Φ.Π.Α. λόγω επισφαλών χρεών, ο Έφορος Φορολογίας εξέδωσε προς την αιτήτρια την βεβαίωση φόρου ημερομηνίας 20.1.2020, για το ποσό των €60.221,29 ποσό το οποίο η ίδια είχε διεκδικήσει, ως φόρο εισροών, σε σχέση με πέντε τιμολόγια, μεταξύ των οποίων, τα τιμολόγια με αρ. AU 300942[1], AU 301124[2] και AU 301125[3].

 

  Κατά της βεβαίωσης φόρου ημερομηνίας 20.1.2020, η αιτήτρια υπέβαλε ένσταση ημερομηνίας 11.3.2020, στην οποία, μεταξύ άλλων, έκανε αναφορά στην εξόφληση των τριών προαναφερόμενων τιμολογίων κι ενόψει αυτού, στην μεταβίβαση από την CTC στην ίδια, της απόλυτης κυριότητας των τριών οχημάτων. Προς απόδειξη του ισχυρισμού της, επισύναψε επί της ενστάσεώς της (Παράρτημα 8 αυτής), Πιστοποιητικά Εγγραφής Μηχανοκίνητου Οχήματος σε σχέση με τα οχήματα με αρ. εγγραφής KXC 750, KXP 144 και KXP 836, μεταβιβάσεις που έλαβαν χώρα στις 19.4.2011 (σελίδες 346 – 348 της Ένστασης), όπως επίσης και σχετικό τιμολόγιο πώλησης των τριών οχημάτων σε τρίτη εταιρεία, ημερομηνίας 4.5.2011 (σελίδα 350 της Ένστασης).

 

  Η ένσταση που υπέβαλε η αιτήτρια απορρίφθηκε με την εδώ προσβαλλόμενη απόφαση ημερομηνίας 7.9.2020, αφού κρίθηκε πως δεν προσκόμισε οποιοδήποτε νέο στοιχείο που να διαφοροποιεί την εκδοθείσα βεβαίωση φόρου ημερομηνίας 20.1.2020.

 

  Προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι που εμφανίστηκαν για την αιτήτρια, προώθησαν ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του Εφόρου Φορολογίας, ενόψει αντισυνταγματικού διορισμού του, ισχυρισμός που στη συνέχεια αποσύρθηκε, κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων, ενόψει της έκδοσης της δεσμευτικής απόφασης του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, στα πλαίσια της Ε.Δ.Δ. 141/2019 Λάμπρου ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 9.10.2024.

 

  Βασικός άξονας επιχειρηματολογίας που προωθήθηκε εκ μέρους των ευπαιδεύτων συνηγόρων της αιτήτριας, αποτέλεσε η θέση πως στην εκδοθείσα βεβαίωση φορολογίας, περιλαμβάνονταν τιμολόγια τα οποία ήταν εξοφλημένα, εξ ου κι η μεταβίβαση των οχημάτων που αυτά αφορούσαν, από την CTC προς την αιτήτρια, η οποία στη συνέχεια τα πώλησε σε τρίτο πρόσωπο.

 

  Λόγω της πολυπλοκότητας της υπόθεσης, κατά το στάδιο των προφορικών διευκρινίσεων, το Δικαστήριο εξέφρασε την ανάγκη παρουσίας αρμοδίου Λειτουργού του Φ.Π.Α. προς περαιτέρω επεξήγηση των επίδικων ζητημάτων. Με την ιδιαίτερα επιμελή και άρτια παρουσία του Λειτουργού Φ.Π.Α., κου Α[…] Σ[…], κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία, δηλώθηκε, εντίμως, η μη υποστήριξη της νομιμότητας της προσβαλλόμενης βεβαίωσης φόρου, ημερομηνίας 7.9.2020, λόγω πάσχουσας και εσφαλμένης αιτιολογίας. Ειδικότερα, λόγω της συμπερίληψης στην προσβαλλόμενη απόφαση και τριών τιμολογίων, τα οποία αποδεδειγμένα, είχαν εξοφληθεί εκ μέρους της αιτήτριας και κακώς επιζητήθηκε, κι επ’ αυτών, η επιστροφή του φόρου εισροών που η ίδια διεκδίκησε με τις φορολογικές της δηλώσεις.

 

  Παρά την πιο πάνω δήλωση, η φύση του αναθεωρητικού ελέγχου του παρόντος Δικαστηρίου, βάσει του ανακριτικού συστήματος που διέπει την αναθεωρητική δικαιοδοσία, έχει ως κύριο λόγο τον έλεγχο της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων, αποφάσεων και παραλείψεων προς αποκατάσταση των θιγέντων δικαιωμάτων των προσφευγόντων στο πεδίο του δημοσίου δικαίου, γεγονός που υπαγορεύει την περαιτέρω εξέταση του ζητήματος. Τούτο, λαμβανομένου υπόψη πως η διαδικασία διερεύνησης της νομιμότητας, έχει εξεταστικό χαρακτήρα και ανήκει στο ίδιο το Δικαστήριο, με τους διαδίκους να διαδραματίζουν υποβοηθητικό ρόλο στην ανίχνευση των γεγονότων και διαπίστωση των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της νομιμότητας σε κάθε περίπτωση (Μιχαήλ ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (1991) 4Γ Α.Α.Δ. 1756).

 

  Όπως προαναφέρθηκε, βασικός ισχυρισμός της αιτήτριας, προβληθείς στην ένσταση ημερομηνίας 11.3.2020, που υπέβαλε κατά της βεβαίωσης φορολογίας, ημερομηνίας 20.1.2020, αποτέλεσε η εξόφληση του τιμολογίου με αρ. AU 300942, σε σχέση με το όχημα με αρ. εγγραφής KXC 750, του τιμολογίου με αρ. AU 301124, σε σχέση με το όχημα με αρ. εγγραφής KXP 144 και του τιμολογίου με αρ. AU 301125 που αφορούσε το όχημα με αρ. εγγραφής KXP 836, τα οποία αφορούσαν σε ποσά ύψους €112.125,00, €115.000,00 και €115.000,00 αντίστοιχα, με ποσό Φ.Π.Α. επ’ αυτών, ύψους €14.482,83, €14.869,43 και €14.869,43.

 

  Τα προαναφερόμενα τιμολόγια, θεωρήθηκαν από τον Έφορο Φορολογίας, ως οφειλόμενα από την αιτήτρια προς την εταιρεία CTC και συνεπώς, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 27 του Ν. 95(Ι)/2000, ως αυτός ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο και των Κανονισμών 89-100 της Κ.Δ.Π. 314/2001, ως αυτοί επίσης ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο, η τελευταία είχε δικαίωμα να προβεί σε απαλλαγή του Φ.Π.Α., επί του οφειλόμενου ποσού της αντιπαροχής.

 

  Όπως προκύπτει από το Παράρτημα 8 της ένστασης ημερομηνίας 11.3.2020, που υπέβαλε η αιτήτρια, που περιέχεται εντός του Παραρτήματος (επίσης) 8 της κυρίως Ένστασης, ήτοι σελίδες 346, 347 και 348 της Ένστασης, τα εν λόγω τρία οχήματα, που αφορούν τα πιο πάνω αναφερόμενα τρία τιμολόγια, είχαν εξοφληθεί και μεταβιβαστεί επ’ ονόματι της αιτήτριας από την CTC, στις 19.4.2011. Συνεπώς, τα ποσά επί των συγκεκριμένων τιμολογίων, δεν ήταν οφειλόμενα, κατά τον χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

  Διαπιστώνεται συνεπώς, πως η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη υπό πλάνη ως προς τα πραγματικά δεδομένα και υπό μη δέουσα διερεύνηση, των στοιχείων που όφειλε ο Έφορος Φορολογίας να λάβει υπόψη του, προ της έκδοσης της επίδικης διοικητικής απόφασης, καίτοι αυτά του υποδείχθηκαν.

 

  Το πραγματικά οφειλόμενο ποσό προς την CTC από την αιτήτρια, δεν ήταν αυτό το οποίο παρατέθηκε στην προσβαλλόμενη απόφαση κι επί του οποίου υπολογίστηκε το ποσό του Φ.Π.Α. που όφειλε η αιτήτρια να επιστρέψει, ποσό το οποίο είχε διεκδικήσει, ως φόρο εισροών.

 

  Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος, με €1.900 πλέον Φ.Π.Α. υπέρ της αιτήτριας και εναντίον των καθ’ ων η αίτηση.

 

 

 

         Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.