ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 1780/2022(iJ))
14 Μαρτίου 2025
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA AΡΘΡA 13, 15 KAI 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
H. S. S.
Αιτητής
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση.
……………………………
Αίτηση ημερομηνίας 17.1.2025 για επαναφορά προσφυγής
Ορέστης Ηλιάδης, για Έλενα Μυριάνθους, για τον αιτητή.
Κυριακή Παπαδοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Στις 20.9.2022, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή, κατά της διοικητικής απόφασης ημερομηνίας 22.8.2022, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή που υπέβαλε στις 26.2.2020, κατά της απορριπτικής απόφασης ημερομηνίας 20.4.2022, σε σχέση με αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής στη Δημοκρατία, ως μέλος της Οικογένειας Πολίτη της Ένωσης.
Η προσφυγή επιδόθηκε προς τους καθ’ ων η αίτηση στις 7.12.2022. Η Ένσταση εκ μέρους της Δημοκρατίας, μετά από σχετικές παρατάσεις που δόθηκαν, καταχωρίσθηκε, εν τέλει, στις 12.9.2023, ενώ η υπόθεση ορίστηκε στις 1.11.2023. Για την εν λόγω δικάσιμο, το Δικαστήριο εξέδωσε ανακοίνωση ημερομηνίας 26.10.2023, με την οποία δόθηκαν πλήρεις οδηγίες για γραπτές αγορεύσεις, εντός έξι βδομάδων αντίστοιχα, μέχρι τη συμπλήρωση της απαντητικής και η υπόθεση ορίστηκε εκ νέου στις 13.5.2024. Η γραπτή αγόρευση του αιτητή, δεν καταχωρίσθηκε εντός των έξι βδομάδων και αφού παρήλθαν και οι υπόλοιπες δώδεκα εβδομάδες που είχαν δοθεί προς τους καθ΄ ων η αίτηση και απαντητικής, το Δικαστήριο, με νέα ανακοίνωση, ημερομηνίας 2.5.2024, επανέλαβε τις πλήρεις οδηγίες για την συμπλήρωση των γραπτών αγορεύσεων, εντός των ίδιων χρονοδιαγραμμάτων. Η υπόθεση ορίστηκε εκ νέου στις 25.11.2024. Η γραπτή αγόρευση και πάλιν δεν καταχωρίσθηκε, ενώ παρήλθε εκ νέου όλο το πλήρες χρονοδιάγραμμα που είχε δοθεί.
Με ανακοίνωση ημερομηνίας 22.11.2024, το Δικαστήριο όρισε εκ νέου την υπόθεση στις 14.1.2025, δίδοντας για τελευταία φορά παράταση του χρόνου καταχώρησης, μόνον, της γραπτής αγόρευσης του αιτητή, μέχρι τις 14.1.2025, θέτοντας ρήτρα, με την επισήμανση πως εάν αυτή δεν καταχωριστεί μέχρι την εν λόγω ημερομηνία, η προσφυγή θα απορριφθεί.
Κατά την δικάσιμο της 14.1.2025, δεν υπήρξε ούτε καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης για τον αιτητή, ενώ παράλληλα, δεν υπήρξε ούτε εμφάνιση στο Δικαστήριο εκ μέρους του δικηγόρου του.
Το Δικαστήριο, επιλαμβανομένης της υπόθεσης, ανέφερε τα εξής:-
«Δικαστήριο: Στη βάση του προηγούμενου πρακτικού του Δικαστηρίου η γραπτή αγόρευση του αιητή θα έπρεπε να καταχωριστεί μέχρι σήμερα. Σημειώνεται ότι εκκρεμεί από τον Νοέμβριο του 2023 και σήμερα δεν υπάρχει εμφάνιση εκ μέρους του αιτητή. Ως εκ τούτου η προσφυγή απορρίπτεται. Καμία διαταγή ως προς τα έξοδα».
Στις 17.1.2025 καταχωρίσθηκε εκ μέρους του δικηγόρου του αιτητή η υπό εκδίκαση αίτηση, με την οποία ζητείται η επαναφορά της προσφυγής.
Η αίτηση στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στους Κανονισμούς 17-19 και 22 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, στον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Νόμου, Ν.131(Ι)/2015 και στους περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ. 1) Διαδικαστικούς Κανονισμούς του 2015, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, μεταξύ άλλων, Δ.17 Θ.14(2), Δ.20 Θ.14, Δ.26 Θ.14, Δ.33 Θ. 1, 4, 5, Δ.57 και Δ.64.
Υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση της κας Χ. Π., δικηγόρου εργαζόμενου στο δικηγορικό γραφείο της κας Έ. Μ. Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει η ενόρκως δηλούσα, από λάθος του γραφείου, ο δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση, αφού έλεγξε το πινάκιο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, σημείωσε λανθασμένα ότι η υπόθεση είχε επανοριστεί στις 11.3.2025, σημειώνοντας παράλληλα, πως το Δικαστήριο έδωσε τελευταία παράταση του χρόνου καταχώρησης της γραπτής αγόρευσης του αιτητή, μέχρι τότε. Στις 14.1.2025, το Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή, γεγονός που το πληροφορήθηκε αργότερα, κατά την είσοδο στον ηλεκτρονικό φάκελο της υπόθεσης στο iJustice, όπου και αναφερόταν η σημείωση «Περατωμένη – Αποσύρθηκε/Διαγράφηκε».
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται από την ομνύουσα στην παράγραφο 9 της ενόρκου δηλώσεως της, ο αιτητής ουδεμία πρόθεση είχε να αποσύρει ή να μην προωθήσει την προσφυγή του, και οι λόγοι για τους οποίους απορρίφθηκε η προσφυγή, δεν οφείλονται σε δική του υπαιτιότητα, αλλά σε παράλειψη και, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, λάθους κατά την ανάγνωση του αναρτηθέντος ηλεκτρονικού πινακίου του Δικαστηρίου.
Η Δημοκρατία, έφερε ένσταση στην υπό εκδίκαση αίτηση. Υποστηρίχθηκε από την ένορκη δήλωση του κου Φ. Χ., Δικηγόρου της Δημοκρατίας, εργαζόμενου στη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας, ο οποίος γνωρίζει τα γεγονότα, τόσο προσωπικά, όσο και στη βάση πληροφόρησης και νομικής συμβουλής που έλαβε από την Δικηγόρο της Δημοκρατίας που χειρίζεται στην υπόθεση.
Όπως αναφέρεται, στην νομική βάση της υπό εκδίκαση αίτησης, δεν αναφέρεται η Δ.35 Θ.13, με αποτέλεσμα να μην παρέχεται το δικαιοδοτικό υπόβαθρο για την εκδίκασή της, ούτε και το Άρθρο 30 του Συντάγματος. Όπως υποστηρίζει στην παράγραφο 7 της ενόρκου δηλώσεως του, δεν αναφέρεται το παραμικρό εκ μέρους του αιτητή, σε σχέση με την ετοιμασία και καταχώρηση της γραπτής του αγόρευσης, η οποία εκκρεμούσε, δεν αναφέρει κατά πόσον αυτή είναι έτοιμη και θα μπορούσε να καταχωριστεί άμεσα ή τους λόγους που δεν επέτρεψαν την εμπρόθεσμη καταχώρισή της. Κατά τις θέσεις του ομνύοντα, οι συνθήκες της υπόθεσης, συνάγουν πως υπήρξε πρόθεση εγκατάλειψης, παρά το γεγονός ότι η πλευρά του αντέδρασε άμεσα, μετά την απόρριψη της προσφυγής, με την καταχώρηση της υπό εκδίκαση αίτησης. Στη βάση των όσων αναφέρονται στις παραγράφους 8 και 9 της ενόρκου δηλώσεως του κ. Φ. Χ., σε περίπτωση έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος, θα επιτευχθεί αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών και θα παραταθεί ανεπίτρεπτα, η ανατρεπτική προθεσμία των 75 ημέρων.
Κατά την ακρόαση της αιτήσεως, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι ανέπτυξαν και προφορικώς τις θέσεις τους, η δε συνήγορος της Δημοκρατίας, εφοδίασε το Δικαστήριο και με γραπτή αγόρευση.
Το δικονομικό πλαίσιο βάσει του οποίου του Δικαστήριο εξετάζει ενδιάμεσες αιτήσεις, κατ’ αναλογίαν των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, είναι οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, όπου συμφώνως των διατάξεων του Κανονισμού 2, ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, θα τυγχάνει εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο από 1.1.2016, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις.
Βάσει του Κανονισμού 18 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, αναφορά στον οποίον, επίσης, γίνεται στη νομική βάση της υπό εκδίκαση αίτηση, υιοθετούνται - τηρουμένων των αναλογιών που αντανακλούν τις ιδιαιτερότητες της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας - οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας. Στην προκείμενη περίπτωση, τυγχάνει εφαρμογής η Δ.26 Θ.14 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, αναφορά στην οποία επίσης γίνεται στο νομικό υπόβαθρο της αίτησης.
Στην Σταυρινάκης ν. Δημοκρατίας (2014) 3 Α.Α.Δ. 40, με αναφορά στις Tsingi v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1262, Rousos v. Republic (1985) 3 C.L.R. 119 και Σωματείο Μεταφ. ΣΕΚ κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 1, κρίθηκε πως το κριτήριο για την επαναφορά προσφυγής απορριφθείσας, λόγω μη προώθησης της, είναι το κατά πόσον υπήρξε, επί του όλου ιστορικού, πραγματική πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής και με σχετικό παράγοντα το εύλογο του χρόνου αντίδρασης στην προσφυγή. Για τη διαπίστωση του εν λόγω παράγοντα, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη όλο το ιστορικό της υπόθεσης.
Σχετική είναι κι η πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας αρ. 152/2023, Tchioundje ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 14.1.2025, στην οποία γίνεται αναφορά στην πιο πάνω νομολογία, εξετάζοντας περίπτωση μη τήρησης των οδηγιών του Δικαστηρίου για καταχώρηση γραπτής αγόρευσης.
Στη Cyprus Import Corp Ltd. ν. Σενέκης (1998) 1 Α.Α.Δ. 1108, αναφέρεται ότι, σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο διάδικος δεν μπορεί να προβάλλει το λάθος, την αμέλεια ή την παράλειψη του δικηγόρου του, για να επιτύχει την αναβίωση των δικαστικών διαδικασιών.
Στην υπόθεση Ξενοφώντος ν. Χ''Αράπη (1999) 1 Α.Α.Δ. 221, κρίθηκε πως το σύστημα λειτουργίας ενός δικηγορικού γραφείου δεν αφορά το Δικαστήριο. Οι πιθανές ελλείψεις σ' αυτή δεν εμπίπτουν στην έννοια "πέραν των δυνάμεων του εφεσείοντα" που αναφέρεται στη Δ.35 Θ.13 (Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1134).
Ο διάδικος δεν μπορεί, κατά κανόνα, να προβάλλει το λάθος, αμέλεια ή παράλειψη του δικηγόρου του για να πετυχαίνει την παράταση προθεσμιών ή την αναγέννηση δικαστικών διαδικασιών. Θα αποτελούσε ένα εύσχημο τρόπο υπερφαλάγγισης των δικονομικών διατάξεων. Από τη συμμόρφωση προς τα χρονοδιαγράμματα αυτά εξαρτάται η απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης και συνακόλουθα το κύρος της (Μιχαηλίδης ν. Χρίστου (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 1190, Κληρίδης ν. Σταυρίδη (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1348, Βαρδιάνος ν. Richards (1998) 1 Α.Α.Δ. 698 ).
Στην Άλκης Χ. Χατζηκυριάκος (Μπισκότα Φρου-Φρου) Λτδ. ν. Τerzian Trading House Ltd (1998) 1(Α) Α.Α.Δ. 102, κρίθηκε πως η απουσία πρόθεσης εκ μέρους του διαδίκου να εγκαταλείψει τη διαδικασία δεν είναι αφ’ εαυτής αποφασιστική για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.
Η υποχρέωση του δικηγόρου να εμφανιστεί κατά τη δικάσιμο συνιστά μια σοβαρή ευθύνη που σχετίζεται άμεσα με την απονομή της δικαιοσύνης (υπόθ. αρ. 1208/06, Αναστασίου ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 12.3.2007).
Αυτό που προκύπτει από τα ενώπιον μου δεδομένα, είναι η μεγάλη καθυστέρηση που σημειώθηκε από την πλευρά του αιτητή, να συμμορφωθεί, κατ΄ επανάληψη, με τις οδηγίες και τις προθεσμίες που δόθηκαν από το Δικαστήριο για την προώθηση της προσφυγής του.
Από τον Οκτώβριο του 2023, που δόθηκαν για πρώτη φορά οδηγίες για την καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης του αιτητή, μέχρι και τον Ιανουάριο του 2025, που εν τέλει απορρίφθηκε η προσφυγή, καίτοι είχαν δοθεί οδηγίες με σχετική ρήτρα απόρριψης της προσφυγής σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις εν λόγω οδηγίες, παράλληλα, με την μη εμφάνιση του δικηγόρου που τον εκπροσωπεί, κατά την δικάσιμο ημερομηνίας 14.1.2025, σημειωτέας και της παράλειψης εκ μέρους του να προσδιορίσει τον χρόνο που εν τέλει απαιτείται για την ετοιμασία της γραπτής του αγόρευσης, που θα αναμενόταν ετοιμότητα στην άμεση καταχώρησή της, θεωρώ πως ουσιαστικά θεμελιώνεται πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής.
Δεν παραβλέπω την σπουδή στην καταχώρηση της υπό εκδίκαση αίτησης, ήτοι εντός 3 ημερών. Εντούτοις, η σπουδή που δεικνύεται στην καταχώρηση της αίτησης για επαναφορά, δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη κατά την εκδίκαση τέτοιας αίτησης, ώστε να εγκρίνεται η αίτηση, άνευ ετέρου.
Ο λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η προσφυγή, οφειλόταν σε παράλειψη του δικηγόρου του αιτητή να ακολουθήσει, κατ’ επανάληψη, τις οδηγίες του Δικαστηρίου επί της διαδικασίας. Σε συνδυασμό με το γεγονός πως δεν επιδείχθηκε άμεση ετοιμότητα για καταχώρηση της γραπτής αγόρευσης του αιτητή, η οποία εκκρεμούσε από τον Οκτώβριο του 2023, με ρήτρα απόρριψης, κρίνεται πως θεμελιώνεται πρόθεση μη προώθησής της.
Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια, η αίτηση απορρίπτεται, με €800 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο