ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 1104/2021)
15 Απριλίου 2025
[ΚΕΛΕΠΕΣΙΗ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ AΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
M. A. K.
Αιτητής,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1.ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2.ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση
––––––––––––––––––––––––––––––––
Π. Γιαννακάς για Δ. Απαισιώτη, δικηγόρος για τον αιτητή.
Φ. Χριστοφίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, δικηγόρος για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΕΛΕΠΕΣΙΗ,Δ.Δ.Δ.: Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής συνιστά η νομιμότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του αιτητή για έκδοση δελτίου διαμονής στη Δημοκρατία, η οποία του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 2.7.2021.
Ως προκύπτει από τα γεγονότα της ένστασης και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου ο αιτητής, υπήκοος Πακιστάν, εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές από άγνωστο μέρος και σε άγνωστο χρόνο και στις 10.7.2019 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
Ακολούθως, στις 16.10.2019, ο αιτητής τέλεσε πολιτικό γάμο με Ευρωπαία υπήκοο Ρουμάνικης καταγωγής και στις 17.10.2019, ήτοι μια ημέρα αργότερα, υπέβαλε αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής ως μέλος οικογένειας πολίτη της Ένωσης.
Παρεμβάλλεται ότι στις 9.6.2020 ο αιτητής προέβηκε σε ρητή απόσυρση της υποβληθείσας αίτησης του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.
Ο φάκελος του αιτητή στάληκε στην Αστυνομία προς διερεύνηση της γνησιότητας του γάμου του. Από τη διενεργηθείσα έρευνα, σύμφωνα και με τα όσα καταγράφονται στη σχετική έκθεση της αστυνομίας ημερομηνίας 5.6.2021, η οποία απεστάλη προς το Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, διαπιστώθηκε μεταξύ άλλων ότι ο αιτητής, ο οποίος δεν εντοπίστηκε στη δηλωθείσα διεύθυνση, δεν διέμενε καν με την ευρωπαία σύζυγο του, η οποία, ως ο ίδιος ο αιτητής μάλιστα δήλωσε είχε αναχωρήσει από τη Δημοκρατία και είχε επιστρέψει στη χώρα της από το Δεκέμβριο του 2020. Περαιτέρω, πάντοτε σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στην εν λόγω έκθεση, διεφάνη, μεταξύ άλλων, ότι τα όσα αρχικώς ανέφερε ο αιτητής περί του ότι ήταν ο πατέρας του τέκνου που η ευρωπαία υπήκοος γέννησε μετά την αναχώρηση της από τη Δημοκρατία δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, κάτι που άλλωστε, ο αιτητής εν τέλει παραδέχθηκε, ότι η ευρωπαία πολίτιδα κατά τη γνωριμία του ζεύγους κατείχε ήδη τα απαιτούμενα έγγραφα από τη χώρα της για τέλεση γάμου καθώς και ότι δεν υπήρχε καμία επικοινωνία του ζεύγους, αφού σε μεταξύ τους τηλεφωνική επικοινωνία που έλαβε χώρα κατόπιν υπόδειξης του αρμόδιου αστυνομικού η ευρωπαία υπήκοος δεν αναγνώρισε ποιος της τηλεφώνησε με αποτέλεσμα ο αλλοδαπός να έπρεπε να συστηθεί.
Στις 2.7.2021 αποστάληκε σχετική επιστολή του Τμήματος προς τον αιτητή δια της οποίας του γνωστοποιείτο ότι η αίτηση του για έκδοση δελτίου διαμονής απορρίφθηκε λόγω του ότι ο ίδιος δεν διέμενε με την ευρωπαία σύζυγο του αφού η τελευταία είχε αναχωρήσει από τη Δημοκρατία. Με την ίδια επιστολή ο αιτητής πληροφορείτο ότι όφειλε να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία εντός 30 ημερών.
Ακολούθως, ήτοι στις 24.8.2021 τα στοιχεία του αιτητή καταχωρήθηκαν στον κατάλογο αναζητούμενων προσώπων (stop list).
Στις 20.9.21 καταχωρήθηκε η υπό εξέταση Προσφυγή.
Με τη γραπτή του αγόρευση ο αιτητής προέβηκε, ως ο ίδιος αναφέρει, στην αντίκρουση κάποιων εκ των ισχυρισμών των καθ΄ων η αίτηση δια μέσου παραδοχής ή απόρριψης των γεγονότων που καταγράφονται στις παραγράφους της Ένστασης και στη διατύπωση ερωτημάτων επί των ευρημάτων που καταγράφονται στην έκθεση της αστυνομίας ημερομηνίας 5.6.2021, χωρίς όμως να προβάλλει και να προωθεί μέσω αυτών οποιονδήποτε συγκεκριμένο λόγο ακυρώσεως.
Αντίθετα η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση υποστήριξε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη, τονίζοντας ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή στη γραπτή του αγόρευση δεν στοιχειοθετούν κανένα λόγο ακυρότητας και δεν αποσείουν το βάρος απόδειξης που είναι στους ώμους του αιτητή καθώς και ότι όσοι λόγοι ακύρωσης παρατίθενται με το δικόγραφο της Προσφυγής και δεν αναπτύσσονται στη γραπτή του αγόρευση είναι γενικοί, ασαφείς και ατεκμηρίωτοι κατά παράβαση του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 και το Δικαστήριο δεν μπορεί να υπεισέλθει σε αξιολόγηση τους. Συναφώς υποβάλλεται ότι η επίδικη απόφαση, ως καταγράφεται και στην επιστολή που κοινοποιήθηκε στον αιτητή, λήφθηκε δυνάμει των άρθρων 4, 9 (2) και 27 (2) του Ν. 7(Ι)/2007 καθότι από τη διενεργηθείσα έρευνα κατέστη αδιαμφισβήτητο γεγονός, σύμφωνα και με τα όσα ο ίδιος ο αιτητής δήλωσε, ότι η ευρωπαία σύζυγος του αιτητή είχε αναχωρήσει από τη Δημοκρατία και ότι το ζεύγος δεν διέμενε μαζί.
Εν πρώτοις παρατηρώ -ως ορθά επισημαίνεται και από την πλευρά των καθ΄ων η αίτηση-ότι τα όσα ο αιτητής αναφέρει στη γραπτή του αγόρευση είτε υπό μορφή άρνησης ή παραδοχής των γεγονότων που αναφέρονται στην Ένσταση είτε δια μέσου διατύπωσης σειράς ερωτημάτων και τοποθετήσεων χωρίς υπαγωγή, πόσο μάλλον καμία έστω λεκτική αναφορά, σε οιονδήποτε λόγο ακύρωσης, ουδόλως επαρκούν για να ανατρέψει η πλευρά του αιτητή, η οποία έφερε και το σχετικό βάρος απόδειξης, το τεκμήριο νομιμότητας που περιβάλλει την προσβαλλόμενη απόφαση.
Επί της ουσίας, στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που παρατηρείται είναι ότι ουδείς λόγος ακύρωσης από αυτούς που περιλαμβάνονται στα νομικά σημεία της Προσφυγής προωθήθηκε ή έστω στοιχειωδώς αναπτύχθηκε δια της γραπτής αγόρευσης του αιτητή προκειμένου να τύχει εξέτασης από το Δικαστήριο προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης( Καρατασουσίδης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 836/2016, ημερ. 25.9.2020) A.R και Δημοκρατίας αρ.1457/21, ημερομηνίας 27/11/23), A.S και Δημοκρατίας αρ.601/22(Κ), ημερομηνίας 13/12/22, S.R και Δημοκρατίας αρ.1437/21, ημερομηνίας 16/10/23). Εν ολίγοις, το Δικαστήριο δεν μπορεί να προχωρήσει σε εξέταση γενικόλογων και ασαφών ισχυρισμών, οι οποίοι προβάλλονται υπό τη μορφή γενικών τοποθετήσεων χωρίς όμως αυτοί να συσχετίζονται πόσο δε μάλλον να στοιχειοθετούν οιονδήποτε λόγο ακύρωσης. Τα όσα δε υποβάλλονται υπό τη μορφή παραδοχών ή μη επί των γεγονότων παραβλέπουν την ίδια τη φύση του αναθεωρητικού ελέγχου στον οποίο πάντοτε ο μόνος οδηγός πληροφόρησης ως προς την ύπαρξη δεδομένων και γεγονότων παραμένει ο διοικητικός φάκελος της υπόθεσης (MEHMET MAHER CEMAL EDDINv Δημοκρατίας (Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 97/2019, ημερομηνίας 14/11/23 Δημοκρατία ν. Δ. Αυλωνίτης και Υιοί Λτδ (2000) 3 Α.Α.Δ. 137).
Ανεξαρτήτως των ανωτέρω και στη βάση των ενώπιον μου εγγράφων που περιέχονται στο διοικητικό φάκελο, διαπιστώνω ότι η επίδικη απόφαση έχει εκδοθεί ορθά και νόμιμα. Είναι δε ορθή η καθοριστική διαπίστωση των καθ’ ων η αίτηση, την οποία ο αιτητής ουδόλως κατόρθωσε να κλονίσει, ότι ο αιτητής δεν συμβίωνε με την ευρωπαία σύζυγο του αφού αυτή είχε αναχωρήσει από τη Δημοκρατία, γεγονός το οποίο, ως άλλωστε ρητώς καταγράφεται στη δοθείσα αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, αποτέλεσε το έρεισμα για την απόρριψη της αίτησης έκδοσης δελτίου διαμονής(Αρχή Τηλεπικοινωνίων Κύπρου v Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού κ.α (Έφεση κατά απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 60/2016, ημερομηνίας 6/9/23) Καττιμέρη v Δημοκρατία (Έφεση Κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Αρ. 65/2019, ημερομηνίας 22 Νοεμβρίου 2023). Άλλωστε η πιο πάνω διαπίστωση επιβεβαιώνεται με τρόπο αναντίλεκτο από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου και δη από την έκθεση της αστυνομίας ημερομηνίας 5.6.2021, η οποία απεστάλη προς τον Αν. Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης και από την οποία ρητώς προκύπτει ότι είναι ο ίδιος ο αιτητής που δήλωσε ότι η ευρωπαία πολίτιδα είχε αναχωρήσει από το Δεκέμβριο του 2020 από τη Δημοκρατία και ότι έκτοτε παρέμενε στο εξωτερικό.
Καταληκτικά επισημαίνω ότι η επίδικη απόφαση είναι καθόλα νόμιμη και σε κάθε περίπτωση εύλογα επιτρεπτή υπό το φως των ενώπιον της διοίκησης στοιχείων.
Κατά συνέπεια η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Επιδικάζονται €1.700 έξοδα, εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.
Κελεπέσιη, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο