ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ                                          

                                                 Υπόθεση Αρ. 207/2019

                                             

       5 Ιουνίου, 2025

 

[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]

 

Αναφορικά με το Άρθρο (α) 146 του Συντάγματος

 

          

                         Π.Σ.

Αιτητή

                         και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

         

Καθ’ ων η Αίτηση

.........

 

Παναγιώτης Μαυρής για Ελένη Βραχίμη & Σία Δ.Ε.Π.Ε,  δικηγόροι για Αιτητή

Μαρία Κοτσώνη, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για τους Καθ' ων η αίτηση

Ραφαέλα Ευγενίου για Μ. Ηλιάδης & Συνεταίροι Δ.Ε.Π.Ε. για Ενδιαφερόμενα Μέρη

                                             

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ.:  Με την παρούσα, ο Αιτητής ζητεί όπως ακυρωθεί η απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 11.01.2019, με την οποία προήχθησαν, αντί του Αιτητή, τα Ενδιαφερόμενα Μέρη (εφεξής «ΕΜ») με α/α[1] 11 Μ.Α και α/α 12 Χ.Φ. στη μόνιμη θέση Ανώτερου Δασικού Λειτουργού, Τμήμα Δασών από 15.12.2018 [Κλίμακα Α10(i)].

 

Στη συνεδρία της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (εφεξής «Επιτροπή» ή «Καθ’ ων η αίτηση») ημερ. 29.11.2018, προσήλθε ο Διευθυντής του Τμήματος Δασών (εφεξής ο «Διευθυντής») και σύστησε για προαγωγή δύο πρόσωπα (εφεξής η «σύσταση του Διευθυντή»), ήτοι το ΕΜ Χ.Φ και  τον υποψήφιο με α/α 3 Χ.Χ. Η περαιτέρω εξέταση του θέματος αναβλήθηκε λόγω έλλειψης χρόνου και οι Καθ’ ων η αίτηση συνεδρίασαν την επομένη 30.11.2018. Οι Καθ’ ων η αίτηση δεν υιοθέτησαν τη σύσταση του Διευθυντή σε ότι αφορά τον υποψήφιο Χ.Χ και αντ’ αυτού επέλεξαν το ΕΜ Μ.Α.

 

Διά των αγορεύσεων των ευπαίδευτων συνηγόρων του Αιτητή, εγείρονται διάφοροι λόγοι ακύρωσης. Ξεκινούν φερόμενοι κατά της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης. Υποβάλλουν ότι ο Διευθυντής και οι Καθ’ ων η αίτηση ενώ είχαν κρίνει το επιπρόσθετο μη απαιτούμενο προσόν του Αιτητή (Adult’s empower actions) ως σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, τελικά το παραγνώρισαν με την αναφορά ότι έδωσαν «ανάλογη βαρύτητα» κάτι που, κατά την εισήγηση, αποτελεί απλή φραστική διατύπωση μη δυνάμενη να αναπληρώνει το κενό αιτιολογίας.

 

Παράλληλα υποβάλλουν ότι η σύσταση του Διευθυντή και η απόφαση των Καθ’ ων η αίτηση ως προς το ζήτημα της αρχαιότητας είναι εσφαλμένες, εφόσον ο Αιτητής είναι ηλικιακά αρχαιότερος των ΕΜ και κατέχει 1 έτος υπηρεσίας περισσότερο λόγω ότι απέκτησε το δίπλωμά του το 1983 ενώ τα ΕΜ το 1984.

 

Συναφώς, τίθεται ότι η σύσταση και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πεπλανημένες τόσο ως προς το πρόσθετο προσόν του όσο και ως προς την αρχαιότητα εφόσον, κατά την εισήγηση, πεπλανημένα αφήνεται να νοηθεί υπεροχή των ΕΜ έναντι του ως προς τα κριτήρια αυτά.

 

Τέλος οι ευπαίδευτοι συνήγοροι βάλλουν κατά την αιτιολογίας της προσβαλλόμενης θέτοντας ότι παραβιάζει το Άρθρο 29 του Συντάγματος ενώ με την καταληκτική τους τοποθέτηση υποβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη είναι προϊόν ελλιπούς έρευνας καθότι, κατά την εισήγηση, δε διαφάνηκαν οι λόγοι υπεροχής των ΕΜ έναντι του Αιτητή.

 

Από την πλευρά της, η ευπαίδευτη συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση, υποστηρίζει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης.

 

Έχοντας διεξέλθει τις αγορεύσεις των μερών καθώς και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, καταλήγω στα ακόλουθα:

 

Καταρχάς, σημειώνω ότι τα επιπρόσθετα προσόντα των υποψηφίων και δη του Αιτητή και των ΕΜ που εδώ ενδιαφέρουν, ρητώς καταγράφονται στον Κατάλογο Υπαλλήλων του Τεκμηρίου 2.

 

Σε αντίθεση λοιπόν με τις θέσεις του Αιτητή, από το κείμενο της σύστασης και της προσβαλλόμενης απόφασης, δε διαπιστώνω ο Διευθυντής ή οι Καθ’ ων η αίτηση αντίστοιχα, να έκριναν το επιπρόσθετο μη απαιτούμενο προσόν του Αιτητή «Adult’s empower actions» ως σχετικό με τα καθήκοντα της επίδικης θέσης. Αντιθέτως, τα επιπρόσθετα προσόντα των ΕΜ, κρίθηκαν ως σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης.

 

Συγκεκριμένα στη σύσταση αναφέρθηκε εν προκειμένω (υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

 

«Έλαβα επίσης δεόντως υπόψη, σημειώνοντας ότι η κατοχή τους δεν αποτελεί πλεονέκτημα, είναι όμως σχετικά με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης, και έχω δώσει την ανάλογη βαρύτητα στα επιπρόσθετα προσόντα με διάρκεια εκπαίδευσης πέραν των έξι μηνών που κατέχουν οι υποψήφιοι με α/α 11, 12, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 26, 27, 28 και 32 καθώς και τις εκπαιδεύσεις μικρότερης διάρκειας.

 

Από το ανωτέρω απόσπασμα θεωρώ ότι προκύπτει ότι επιπρόσθετα προσόντα σχετικά με τα καθήκοντα πιστώθηκαν υπέρ των ΕΜ (ανωτέρω υποψήφιοι με α/α 11 και 12 σε Κατάλογο Αξιολόγησης του Τεκμηρίου 2 και Κατάλογο Υπαλλήλων του Τεκμηρίου 2) και όχι αναφορικά με τον Αιτητή (υποψήφιος με α/α 6 σε Κατάλογο Αξιολόγησης του Τεκμηρίου 2 και Κατάλογο Υπαλλήλων του Τεκμηρίου 2), ο οποίος δεν περιλαμβάνεται εντός της ως άνω πρότασης που αναγνωρίζει σχετικότητα του επιπρόσθετου προσόντος του με τα καθήκοντα.

 

Ομοίως και στην προσβαλλόμενη, δεν εντοπίζω ότι οι Καθ’ ων η αίτηση θεώρησαν το επιπρόσθετο προσόν του Αιτητή ως σχετικό με τα καθήκοντα εφόσον σε καμία από τις αναφορές τους ως προς τους υποψηφίους που κατέχουν μη απαιτούμενα αλλά σχετικά προσόντα δεν αναφέρεται ο Αιτητής. Συγκεκριμένα, και ως επιβεβαιώνεται από το απόσπασμα της προσβαλλόμενης που παραθέτω πιο κάτω, καταγράφονται ως υποψήφιοι με σχετικά μη απαιτούμενα προσόντα τα ΕΜ και οι υποψήφιοι με  α/α 14-20, με α/α 26-28 και με α/α 32 ενώ οι υποψήφιοι με α/α 3 – 10 (συμπεριλαμβανομένου άρα του Αιτητή με α/α 6), θεωρούνται ως μη κατέχοντες τέτοια σχετικά μη απαιτούμενα προσόντα.

 

Ως προς το θέμα της αρχαιότητας, δεν παραλήφθηκε να αναφερθεί από τους Καθ’ ων η αίτηση ισοτιμία Αιτητή και ΕΜ ως προς την αρχαιότητα στην κατοχή των θέσεων που προηγήθηκαν της επίδικης αλλά και η υπέρτερη ηλικιακή αρχαιότητα του Αιτητή. Συγκεκριμένα αναφέρεται (έμφαση και υπογράμμιση του Δικαστηρίου):

 

«Σε ό,τι αφορά το στοιχείο της αρχαιότητας, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι οι επιλεγέντες υπερέχουν έναντι όλων των ανθυποψηφίων τους με α/α 13 - 32, βάσει της ημερομηνίας πρώτου διορισμού τους, ενώ υστερούν σε αρχαιότητα έναντι των υποψηφίων με α/α 3 - 10, η οποία, ωστόσο, ανάγεται στην ημερομηνία γέννησής τους και κρίνεται συμβολική κι όχι ουσιαστική και δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, αφού οι επιλεγέντες υπερέχουν έναντι των υποψηφίων με α/α 3 - 10 σε προσόντα, τα οποία, παρόλο που δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, είναι σχετικά με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης. Συγκεκριμένα, ο Μ.  έχει παρακολουθήσει 6μηνη σχετική εκπαίδευση, ενώ ο Χ.  δύο σχετικές εκπαιδεύσεις διάρκειας έξι μηνών και ενός έτους, αντίστοιχα.

 

Σε ό,τι αφορά το στοιχείο των προσόντων, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι αριθμός υποψηφίων που δεν επιλέγηκαν επίσης διαθέτουν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης επιπρόσθετα προσόντα, παρόλο που αυτά δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ούτε αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, αυτοί όμως υστερούν των επιλεγέντων σε αρχαιότητα κατά τρία χρόνια στην προηγούμενή τους θέση, Δασικού Λειτουργού (α/α 14-20) είτε στην παρούσα τους θέση, Δασικού Λειτουργού, 1ης Τάξης (α/α 26-28 και 32), και, επιπλέον, δεν υπερέχουν σε αξία.».

 

Φανερά άρα οι Καθ’ ων η αίτηση αναγνώρισαν την ηλικιακή αρχαιότητα του Αιτητή, ακολούθως όμως προκύπτει ότι, σταθμίζοντας την με τα υπόλοιπα κριτήρια επιλογής και βασικά με τα μη απαιτούμενα πρόσθετα προσόντα[2] που κατά την κρίση των Καθ’ ων η αίτηση (και ως τεχνικής φύσεως εμπίπτει στην αρμοδιότητά τους και όχι του παρόντος), ήταν σχετικά και τα διέθεταν τα ΕΜ έναντι του Αιτητή, βάρυναν τελικά υπέρ της επιλογής των ΕΜ.

 

Ασφαλώς η αναφορά των Καθ’ ων η αίτηση περί συμβολικής σημασίας της ηλικιακής αρχαιότητας του Αιτητή έναντι της υπεροχής των ΕΜ στα μη απαιτούμενα πρόσθετα συναφή προσόντα υποστηρίζεται από τη νομολογία. Σχετική ως προς το ζήτημα της στάθμισης μη απαιτούμενων πρόσθετων προσόντων αλλά και της συμβολικής ηλικιακής αρχαιότητας είναι η πρόσφατη απόφαση στην Έφ. ΔΔ Αρ. 95/2017 Κωνσταντίνος Πηλείδης ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 19.12.2023.

 

Επίσης προς απάντηση στον ισχυρισμό του Αιτητή ότι η αναφορά των Καθ΄ ων η αίτηση περί πρόσδοσης στα μη απαιτούμενα προσόντα «ανάλογης βαρύτητας» είναι πλημμελής, σχετική είναι η απόφαση στην Αναθ. Έφεση Αρ. 124/2014 Kωνσταντίνου Μαρία και Άλλη ν. Δημήτρη Αντωνίου και Άλλης (2017) 3 ΑΑΔ 907 όπου, με αναφορά και στην ισχύουσα νομολογία [Πούρος v. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3 A.A.Δ. 374,  Παναγή v. Δημοκρατίας (2011) 3 Α.Α.Δ. 639], η εν λόγω αναφορά έτυχε επιδοκιμασίας ως «φράση που αποδίδει την εκτίμηση του διοικητικού οργάνου σε ό,τι αφορά τη σημασία πρόσθετου μη απαιτούμενου προσόντος».

 

Δε με βρίσκει σύμφωνο ούτε ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι κατέχει ένα περισσότερο έτος υπηρεσίας λόγω ότι απέκτησε το δίπλωμά του το 1983 ενώ τα ΕΜ το 1984. Η εν λόγω θέση δεν τεκμηριώνεται εφόσον τίθεται μεν ως ισχυρισμός όμως δεν εξηγείται ούτε γίνεται κατανοητό, ούτε άλλωστε παρατίθεται οποιαδήποτε νομοθετική ή νομολογιακή βάση που να υποστηρίζει ότι η λήψη του πτυχίου του Αιτητή κατά ένα έτος πριν τα ΕΜ συνεπιφέρει υπεροχή σε υπηρεσία του έναντι των ΕΜ.

 

Απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός περί παράβασης του Άρθρου 29 του Συντάγματος. Το εν λόγω Άρθρο απαιτεί όπως η απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση επί αναφοράς του διοικούμενου είναι αιτιολογημένη και δεν είναι σχετικό με την υπό κρίση υπόθεση, εφόσον εδώ επίδικη δεν είναι απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση επί αναφοράς του Αιτητή [για την εμβέλεια του εν λόγω Άρθρου είδε Δημοτική Επ. Αγ. Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.α. (1994) 3 ΑΑΔ 434, μεταξύ άλλων]. Ως βέβαια προς το αιτιολογημένο της προσβαλλόμενης και το κατά πόσο αποτελεί προϊόν δέουσας έρευνας σε συνάρτηση με τις υποβολές του Αιτητή, θεωρώ ότι όσα ανέφερα πιο πάνω, επί των υπόλοιπων λόγων ακύρωσης, καλύπτουν και τα ζητήματα αυτά.

 

Καταλήγω ότι οι λόγοι ακύρωσης είναι αβάσιμοι, ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη επικυρώνεται με €1.800 έξοδα υπέρ των Καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

 

Φ. Καμένος, ΔΔΔ