ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση Αρ. 574/2021)
11 Ιουνίου, 2025
[ΜΙΧΑΗΛ, Δ/στης Δ.Δ.]
M. G.
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
3. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Καθ’ ων η Αίτηση.
…………………………
Νίκος Καλλής για Νίκος Καλλής & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την αιτήτρια.
Σοφοκλής Καρασαμάνης για Γενικό Εισαγγελέα, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΙΧΑΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την υπό κρίση προσφυγή η αιτήτρια ζητά τις ακόλουθες θεραπείες:
«Α. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία η απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση που λήφθηκε κατά ή περί την 19/04/2021 και με την οποία αποφασίσθηκε η απόρριψη του αιτήματος της Αιτήτριας για παράταση της άδειας προσωρινής παραμονής της ως επισκέπτρια στην Κυπριακή Δημοκρατία είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
Β. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να διατάσσονται οι Καθ’ ων η Αίτηση να ανακαλέσουν την απόφαση τους ημερομηνίας 19/04/2021 και να εγκρίνουν το αίτημα της Αιτήτριας ημερομηνίας 23/03/2021.»
Όπως καταγράφουν στην ένστασή τους οι καθ’ ων η αίτηση, η αιτήτρια έφτασε στην Κύπρο με άδεια επισκέπτη το 1999 και μετά τη λήξη της άδειας που κατείχε, εξακολούθησε να παραμένει στη χώρα παράνομα μέχρι το 2004 που αναχώρησε και τα στοιχεία της τοποθετήθηκαν στη λίστα απαγορευμένων προσώπων με απαγόρευση εισόδου για τεσσεράμισι χρόνια. Στις 23.3.2021 η αιτήτρια απευθύνθηκε στους καθ’ ων η αίτηση μέσω του δικηγόρου της ζητώντας να της παραχωρηθεί άδεια παραμονής. Το αίτημα απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη στην υπό κρίση προσφυγή απόφαση.
Οι λόγοι ακύρωσης που προβάλλει η αιτήτρια συνοψίζονται σε νομική και πραγματική πλάνη, έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας και παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης. Οι καθ’ ων η αίτηση στην ένσταση τους εγείρουν προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πληροφοριακού χαρακτήρα επειδή, όμως, δεν αναπτύχθηκε στη γραπτή τους αγόρευση εκλαμβάνεται ότι εγκαταλείφθηκε.
Αρχικά, οφείλω να παρατηρήσω ότι στη βάση των γεγονότων όπως τα παρουσιάζουν οι καθ’ ων η αίτηση και χωρίς να έχουν αμφισβητηθεί με τον δέοντα δικονομικά τρόπο από την αιτήτρια, εφόσον η άδεια που παραχωρήθηκε στην αιτήτρια το 1999 έληξε και συνεπώς η οποιαδήποτε μετέπειτα παραμονή της στη χώρα ήταν παράνομη, η υπόθεση δεν αφορά απόρριψη παράτασης άδειας προσωρινής παραμονής αλλά απόρριψη νομιμοποίησης παραμονής προσώπου που διαμένει παράνομα.
Η πιο πάνω επισήμανση είναι σημαντική επειδή θέτει το ζήτημα κάτω από την ευρεία διακριτική ευχέρεια που κατέχει το κράτος να ρυθμίζει την παραμονή αλλοδαπών στο έδαφός του (Moyo and Another v. Republic (1988) 3 CLR 1203). Πόσω δε μάλλον όταν η αιτήτρια παρέμενε παράνομα στη χώρα από το 1999 χωρίς να λάβει οποιοδήποτε μέτρο προς την κατεύθυνση της νομιμοποίησης της παραμονής της παρά μόνο δώδεκα χρόνια μετά. Σε αυτά τα πλαίσια, καταλήγω ότι η απόφαση που λήφθηκε ήταν εύλογη.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Επιδικάζονται €1700 έξοδα υπέρ των καθ’ ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Ε. ΜΙΧΑΗΛ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο