ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Υπόθεση αρ. 1586/2021)
15 Ιουλίου 2025
[ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA AΡΘΡA 25, 28, 29 KAI 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
H. U.
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ’ ων η αίτηση
……………………………
Σώζος Α. Πούγιουρος, για τον αιτητή.
Μελίνα Βασιλείου, Δικηγόρος, για τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛ, Δ.Δ.Δ.: Με την προσφυγή του, ο αιτητής προσβάλλει τη νομιμότητα της απόφασης των καθ’ ων η αίτηση, ημερομηνίας 4.11.2021, με την οποία απερρίφθη η αίτηση που υπέβαλε στις 6.3.2020 για έκδοση δελτίου διαμονής στη Δημοκρατία, ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, με την οποία πολίτιδα έχει διαζευχθεί.
Ο αιτητής κατάγεται από το Μπαγκλαντές. Στις 29.11.2015 αφίχθηκε νόμιμα στη Δημοκρατία, με άδεια εισόδου ως φοιτητής. Του παραχωρήθηκε προσωρινή άδεια παραμονής από τις 11.4.2016 μέχρι τις 29.11.2016, για σκοπούς φοίτησης σε κολλέγιο στην Δημοκρατία. Στις 12.6.2016 και ενώ ο αιτητής βρισκόταν νόμιμα στη Δημοκρατία, παρουσιάστηκε στον Αερολιμένα Λάρνακας, προκειμένου να αναχωρήσει για την Ρώμη, μέσω Βιέννης. Κατά τον διαβατηριακό έλεγχο, διαπιστώθηκε πως υπήρχε Ιταλική θεώρηση εισόδου Σένγκεν διάρκειας 30 ημερών, με ημερομηνία έκδοσης την 30.5.2016 και λήξης την 2.9.2016. Αφού εγέρθηκαν υποψίες ως προς την γνησιότητα της θεώρησης εισόδου, ακολούθησε σχετικός έλεγχος, όπου διαφάνηκε πως αυτή ήταν πλαστή. Ο αιτητής συνελήφθη και εναντίον του καταχωρίσθηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, η ποινική υπόθεση 6432/16, στα πλαίσια της οποίας στις 22.6.2016, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 2 μηνών με 3ετή αναστολή.
Στις 14.11.2016 τέλεσε γάμο με υπήκοο Βουλγαρίας και στις 23.11.2016, πριν την λήξη της προσωρινής άδειας παραμονής του, υπέβαλε αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, ως σύζυγος υπηκόου της Ένωσης. Η εν λόγω αίτηση απερρίφθη στις 21.6.2017, λόγω μη επαρκών οικονομικών πόρων για τον ίδιο και την οικογένειά του, αλλά και λόγω της υποβολής πλαστών εγγράφων.
Θα πρέπει να αναφερθεί πως, παρά την πιο πάνω απόρριψη, σύμφωνα με το Παράρτημα 10 της Ένστασης και σελίδωση 125 Τεκμηρίου 1, δελτίο διαμονής του αιτητή στη Δημοκρατία ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, εκδόθηκε την 1.8.2017, με ισχύ μέχρι την 1.8.2022. Στις 26.2.2020, εκδόθηκε το διαζύγιο του αιτητή με την ευρωπαία, ενώ είχε προηγηθεί η γέννηση της θυγατέρας του, στις 16.9.2017.
Στις 6.3.2020, ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής στη Δημοκρατία ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, δηλώνοντας, παράλληλα, ως οικογενειακή κατάσταση την ύπαρξη διαζυγίου. Με επιστολή ημερομηνίας 2.9.2020, το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ζήτησε από τον αιτητή την υποβολή πιστοποιητικού γέννησης της ανήλικης θυγατέρας του, όπως και διάταγμα επιμέλειας. Μέσω της τότε δικηγόρου του αιτητή, απεστάλη το πιστοποιητικό γέννησης της ανήλικης, ενώ ενημέρωσε πως την επιμέλεια της ανήλικης έχει η μητέρα της. Με νέα επιστολή ημερομηνίας 5.7.2021 ζητήθηκε από τον αιτητή η αποστολή πρόσθετων στοιχείων, τα οποία, απεστάλησαν στο Τμήμα (ερυθρά 169-159 Τεκμηρίου 1).
Με επιστολή ημερομηνίας 4.11.2021, η υποβληθείσα αίτηση ημερομηνίας 6.3.2020 απερρίφθη, με το ακόλουθο περιεχόμενο:-
“I am directed to refer to your application dated 06/03/2020 for the issuance of a Residence Card in the Republic of Cyprus and to inform you that your above mentioned application has been rejected, because you submitted fake evidence documentation (Italian Schengen entry visa), in order to ensure residence permit in the Republic of Cyprus”.
Η νομιμότητα της προαναφερθείσας απορριπτικής απόφασης αποτελεί το αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής.
Διατείνεται ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή πως η προσβαλλόμενη απόφαση υπήρξε πεπλανημένη ως προς τα ουσιώδη πραγματικά γεγονότα, λόγω του ότι ο αιτητής δεν προσπάθησε να εξασφαλίσει άδεια παραμονής στη Δημοκρατία, μέσω της Ιταλικής θεώρησης εισόδου, αφού στις 12.6.2016, ο ίδιος ήταν κάτοχος προσωρινής άδειας παραμονής στη Δημοκρατία και επομένως, δεν παρουσίασε πλαστό έγγραφο προκειμένου να εξασφαλίσει την διαμονή του στη Δημοκρατία. Κατά τις εισηγήσεις, οι καθ’ ων η αίτηση δεν προέβησαν σε επαρκή έρευνα των πραγματικών γεγονότων, ενώ δεν έλαβαν υπόψη τους πως ο αιτητής σεβόμενος τους Νόμους της Δημοκρατίας, παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη κάτοχος ισχύοντος δελτίου διαμονής στη Δημοκρατία μέχρι την 1.8.2022, υπέβαλε εκ νέου αίτηση για έκδοση δελτίου διαμονής, υπό το νέο καθεστώς του, ως διαζευγμένος, μετά την έκδοση απόφασης για λύση του γάμου του. Υποστηρίζει πως η αιτιολογία της επίδικης απόφασης είναι πάσχουσα, πεπλανημένη και ελλιπής.
Αντίθετα, η προσέγγιση της ευπαιδεύτου συνηγόρου της Δημοκρατίας, ήταν υποστηρικτική της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, υποβάλλοντας, πρόσθετα, πως οι λόγοι ακύρωσης που προωθούνται από τον αιτητή δεν εξειδικεύονται ως επιτάσσει ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962.
Έχουν ήδη παρατεθεί τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπό κρίση υπόθεση. Θα πρέπει αρχικώς να αναφερθεί πως δεν συμφωνώ με την εισήγηση περί μη εξειδίκευσης των λόγων ακύρωσης επί των νομικών σημείων της αίτησης ακυρώσεως. Από τον Πίνακα Α της προσφυγής, προκύπτει, κατά την κρίση μου, η αναγκαία εξειδίκευση, σε βαθμό που να μην αντιβαίνει στις απαιτήσεις του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962.
Από τα στοιχεία που περιέχονται στον διοικητικό φάκελο που σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1, προκύπτει πως ο αιτητής αφίχθηκε νόμιμα στη Δημοκρατία στις 29.11.2015, με άδεια εισόδου, ως φοιτητής, ενώ για το χρονικό διάστημα μεταξύ 11.4.2016 – 29.11.2016, είχε σε ισχύ νόμιμη άδεια παραμονής. Κατά τον χρόνο της σύλληψης του, στις 12.6.2016, ο αιτητής είχε παρουσιαστεί στον Αερολιμένα Λάρνακας, προκειμένου να αναχωρήσει από την Δημοκρατία, για να μεταβεί στην Ρώμη, ημερομηνία κατά την οποία συνελήφθη, λόγω πλαστών εγγραφών και συγκεκριμένα λόγω πλαστής Ιταλικής θεώρησης εισόδου επί του διαβατηρίου του. Για αυτήν την πράξη, ο αιτητής καταδικάστηκε στις 22.6.2016 σε 2μηνη ποινή φυλάκισης με 3ετή αναστολή.
Τα πλαστά όμως αυτά έγγραφα, δεν χρησιμοποιήθηκαν από τον αιτητή προς εξασφάλιση προσωρινής άδειας διαμονής στη Δημοκρατία, ως αναφέρεται πεπλανημένα στην προσβαλλόμενη απόφαση. Κατά τον χρόνο της σύλληψης, ο αιτητής είχε νόμιμο καθεστώς παραμονής στη Δημοκρατία, μέχρι και τις 29.11.2016, ενώ δεν μένει απαρατήρητη και η κατοχή δελτίου διαμονής ως μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, ημερομηνίας 1.8.2017, με ισχύ μέχρι την 1.8.2022 (σελίδωση 125 Τεκμηρίου 1), δελτίο διαμονής το οποίο δεν προκύπτει από τον διοικητικό φάκελο, κατά πόσον έχει ανακληθεί. Συνεπώς, κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης ημερομηνίας 6.3.2020 για έκδοση δελτίου διαμονής ως διαζευγμένο μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, είχε εις πίστη του το ισχύον και μη ανακληθέν δελτίο διαμονής με ισχύ μέχρι την 1.8.2022.
Από το σύνολο των ενώπιον μου εγγράφων, προκύπτει πως τα πλαστά έγγραφα που παρουσίασε ο αιτητής στον Αερολιμένα Λάρνακας στις 12.6.2016, δεν χρησιμοποιήθηκαν από τον ίδιο για σκοπούς εξασφάλισης άδειας παραμονής στη Δημοκρατία, ως αυτό αποτέλεσε την αιτιολογία της απόρριψης της αίτησης ημερομηνίας 6.3.2020. Χωρίς να μεταβάλλεται η βαρύτητα της αξιόποινης αυτής πράξης, για την οποία καταδικάστηκε, εντούτοις, όπως το ζήτημα προβάλλεται στην προσβαλλόμενη απόφαση, οδηγεί σε εσφαλμένη νομική αιτιολογία, αλλά και σε πλάνη περί τα πράγματα, λόγω εσφαλμένης αντίληψης της διοίκησης, αφ’ ης στιγμής ο αιτητής δεν έκανε χρήση της Ιταλικής θεώρησης προκειμένου να εξασφαλίσει την παραμονή του στη Δημοκρατία. Κατά τον επίδικο εκείνο χρόνο, είχε εις πίστη του νόμιμη άδεια παραμονής στην Κυπριακή Δημοκρατία. Διαφορετική θα ήταν η περίπτωση, εάν γινόταν επίκληση της καταδίκης του, κάτι όμως που δεν γίνεται στην επίδικη απόφαση.
Στο σύγγραμμα του καθηγητή Π.Δ. Δαγτόγλου «Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο» έκτη έκδοση, 2014, §§605-610, σελίδα 514, αναφέρονται τα εξής:-
«Παράβαση νόμου σημαίνει την αντίθεση σε κανόνα του θετικού δικαίου. Η αντίθεση αυτή υπάρχει:
[…] (ε) όταν η διοίκηση αντιλαμβάνεται εσφαλμένως την ύπαρξη ή μη ύπαρξη των πραγματικών περιστατικών στα οποία κατά τον νόμο ή κατά την κρίση της διοικήσεως στηρίχθηκε η προσβαλλόμενη πράξη (πλάνη περί τα πράγματα)».
Η δοθείσα αιτιολογία, όπως αυτή προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, είναι ουσιαστικά εσφαλμένη, ως στηριχθείσα σε πεπλανημένα πραγματικά περιστατικά.
Βάσει των ανωτέρω, η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, βάσει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Επιδικάζονται υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ’ ων η αίτηση €1.900 πλέον Φ.Π.Α.
Γαβριήλ, Δ.Δ.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο