ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Υπόθεση Αρ. 1027/2021
5 Νοεμβρίου, 2025
[Φ. ΚΑΜΕΝΟΣ, ΔΔΔ.]
Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος
Gurwinder Singh
Αιτητής
Και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
1. Υπουργού Εσωτερικών
2. Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης
Καθ' ων η Αίτηση
.........
Τούλα Α. Άνιφτου για τον Αιτητή
Κυριακή Χριστοφή με Νεύη Λαγού για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για Καθ' ων η αίτηση.
ΑΠΟΦΑΣΗ
Φ. Καμένος, ΔΔΔ.: Ο Αιτητής είναι υπήκοος Ινδίας, ο οποίος αφίχθη στη Δημοκρατία στις 26.01.2019 με άδεια εισόδου ως φοιτητής. Κατόπιν εκπνοής της άδειάς του, στις 30.01.2020 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, η οποία απερρίφθη στις 06.02.2021, όπως απερρίφθη και το αίτημα επανανοίγματος στις 05.05.2021 καθώς και η προσφυγή εναντίον της απόφασης απόρριψης της αίτησης διεθνούς προστασίας στις 07.07.2021. Στις 29.07.2021 τρίτο πρόσωπο απέστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα στους Καθ’ ων η αίτηση με θέμα «gia egkrisi» αιτούμενος όπως «δοθεί έγκριση να γραφτεί ο αλλοδαπός». Επί του μηνύματος επισυνάφθηκαν αντίγραφα τριών εγγραφών: του διαβατηρίου του Αιτητή, του διαβατηρίου ενήλικης γυναίκας ινδικής καταγωγής και της ταυτότητας ανήλικου προσώπου κυπριακής καταγωγής γεννηθέντος το έτος 2018.
Οι Καθ’ ων η αίτηση με ηλεκτρονικό μήνυμά τους απάντησαν ζητώντας όπως διευκρινιστεί το αίτημα. Στις 13.08.2021 το ίδιο τρίτο πρόσωπο απέστειλε νεότερο απαντητικό μήνυμα (με το ίδιο θέμα ως το πρώτο μήνυμα) αναφέροντας τα ακόλουθα:
«Ο ως άνω αλλοδαπός έκανε γάμο με την κοπέλα από Ινδία η οποία έχει άδεια παραμονής από τον πρώην σύζυγό της ο οποίος ήταν Κυπραίος και έκανε μαζί του ένα μωρό. Ζητούμε όπως μας δοθεί έγκριση να γραφτεί ο αλλοδαπός σύζυγός της. Η κοπέλα τώρα βρίσκεται στον όγδοο μήνα εγκυμοσύνης της από τον αλλοδαπό, όλα τα σχετικά έγγραφα σας τα έχω επισυνάψει».
Το αίτημά απορρίφθηκε με επιστολή προς το εν λόγω τρίτο πρόσωπο ημερ. 31.08.2021 με την αιτιολογία ότι «βάσει της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου ως προς την προσφυγή του αλλοδαπού κατά της απόρριψης αιτήματος ασύλου, θα πρέπει να αναχωρήσει από την Δημοκρατία». Στην ίδια επιστολή καλείται το τρίτο πρόσωπο να συμβουλεύσει τον Αιτητή να αναχωρήσει άμεσα από τη Δημοκρατία διαφορετικά θα ληφθούν μέτρα για την απομάκρυνση του.
Με την παρούσα προσφυγή, προσβάλλεται η απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε με την ως άνω επιστολή ημερ. 31.08.2021. Με την αγόρευση της ευπαίδευτης συνηγόρου του Αιτητή, αναπτύσσονται λόγοι ακύρωσης περί πλημμελούς έρευνας, μη παροχής δικαιώματος ακρόασης, πλάνης και πλημμελούς αιτιολογίας. Η πλευρά των Καθ’ ων η αίτηση, με την αγόρευση της ευπαίδευτης συνηγόρου τους, υποστηρίζουν την νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.
Έχοντας εξετάσει τις θέσεις των μερών καταλήγω ότι οι υποβολές του Αιτητή δεν είναι βάσιμες.
Καταρχάς, σε συμφωνία με τη θέση των Καθ΄ ων η αίτηση ως προς τη πλημμελή δικογράφηση, δεν μπορεί, θεωρώ, βασίμως να γίνεται λόγος για πλημμελή έρευνα ή αιτιολογία ή πλάνη της προσβαλλόμενης χωρίς να δικογραφείται το νομικό πλαίσιο που αυτή παραβιάζει. Αναμένεται δηλαδή ότι για να μπορεί να υποστηριχθεί πλημμελής έρευνα, αιτιολογία ή πλάνη στη διοικητική απόφαση που εκδίδεται επί (οποιουδήποτε) νομίμου αιτήματος, πρέπει το ελάχιστον να διατυπωθεί η νομοθεσία, η νομοθετική πρόνοια που υποστηρίζει το αίτημα αυτό. Αυτό στην παρούσα, δεν γίνεται. Σχετική περί τούτου είναι και η απόφασή μου στην Πρ. Αρ. 807/2020 Seashell Development Limited ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργείου Εσωτερικών, ημερ. 16.04.2024 όπου αναφέρθηκε (υπογράμμιση στην παρούσα):
«στη βάση της σχετικής νομολογίας, εάν η Αιτήτρια είχε παράπονο ότι παραβιάσθηκε η σχετική (..) νομοθεσία (..), όφειλε να είχε δικογραφήσει δεόντως επί της αίτησης ακυρώσεως τη θέση της αυτή με συγκεκριμένη αναφορά στις παραβιασθείσες πρόνοιές της και όχι να εγείρει τον ισχυρισμό αυτό (πιο σαφώς μάλιστα μόλις στην απαντητική της) στα πλαίσια της ανάπτυξης ισχυρισμού περί πλημμελούς αιτιολογίας».
Και η Υπόθεση Αρ. ΔΚ 904/2023 S A ν. Κυπριακής Δημοκρατίας δια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ημερ. 04.08.2023 όπου αναφέρθηκε:
Με τα δεδομένα αυτά, ακόμα κι αν δεν ετίθετο το καθοριστικό ζήτημα της μεταγενέστερης αποστολής των νεώτερων προσωπικών του στοιχείων στη διοίκηση (ως εκτέθηκε ανωτέρω), και πάλι δεν θα μπορούσε τελικά ο Αιτητής να επιτύχει στα επιχειρήματά του περί πλάνης, έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας από τη στιγμή που ο ίδιος τελικά δεν ανέπτυξε συγκεκριμένους λόγους ακυρότητας περί παράβασης του Νόμου. Στην απόφαση Κυπριακή Δημοκρατία ν. Svetlana Shalaeva (2010) 3 ΑΑΔ 598, στην οποία παραπέμπει και η ευπαίδευτη συνήγορος των Καθ' ων η αίτηση, αναφέρθηκε (υπογράμμιση του Δικαστηρίου):
«Για το λόγο ακύρωσης που αφορούσε στην πλάνη, δύο ήταν τα θέματα που εν πάση περιπτώσει ηγέρθηκαν πρωτοδίκως στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της Εφεσίβλητης: (α) πλάνη ως προς την έλλειψη αρμοδιότητας του κ. Πηλαβά και (β) έλλειψη δέουσας έρευνας σε σχέση με την ύπαρξη έγκυρου γάμου. Σε σχέση με το πρώτο θέμα, έγινε αναφορά στο Άρθρο 71 του Νόμου 92(Ι)/2003. Όμως καμιά άλλη διασύνδεση του πιο πάνω Νόμου δεν έγινε με άλλα ζητήματα και κατά την άποψή μας δεν έπρεπε η υπόθεση να κριθεί στη βάση του πιο πάνω Νόμου. Δεν υπήρχε ενώπιον του δικαστηρίου ένα τέτοιο επίδικο θέμα, αφού όχι μόνο δεν τέθηκε ως νομικό σημείο στην προσφυγή, αλλά ούτε και υπήρξε οποιαδήποτε αιτιολόγηση που έστω και χαλαρά να θεωρηθεί ότι εγείρει ένα τέτοιο ζήτημα. Ούτε στην γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της Εφεσίβλητης υπήρξε πρωτοδίκως οποιαδήποτε αναφορά (πλην του Άρθρου 71) στο ότι ο Νόμος εφαρμόζεται στην περίπτωση της Εφεσίβλητης και ότι η διοίκηση παρέβη συγκεκριμένες πρόνοιές του».
Όπως προκύπτει από το πιο πάνω δεσμευτική για το παρόν Δικαστήριο νομολογία, για να θεωρηθεί ως επίδικο ένα ζήτημα πρέπει όχι μόνον να εγείρεται στην αίτηση ακυρώσεως αλλά και να αναπτύσσεται στην Αγόρευση, η δε οποιαδήποτε κρίση ως προς την εφαρμογή ή παράβαση ενός συγκεκριμένου νόμου, τότε μόνον είναι δυνατόν να διαπιστωθεί δικαστικώς, όταν ακριβώς ο αιτητής έχει δικογραφήσει και αναπτύξει τις νομοθετικές πρόνοιες που επιθυμεί στα ευεργετήματά τους να προστρέξει. Σημειώνεται μάλιστα ότι στη Shalaeva, οι Καθ' ων η αίτηση δεν είχαν καν εγείρει πρωτοδίκως οποιεσδήποτε προδικαστικές ενστάσεις αναφορικά με ζητήματα δέουσας δικογράφησης ή ανάπτυξης λόγων ακύρωσης παρ' όλα αυτά το Ανώτατο Δικαστήριο δέχθηκε τους λόγους έφεσης των Καθ' ων η αίτηση για το ζήτημα αυτό.
Με την ίδια συνεπώς συλλογιστική, δεν θα μπορούσε το παρόν Δικαστήριο να κρίνει την υπόθεση στη βάση ενός ουσιαστικά εικαζόμενου ισχυρισμού μη δέουσας έρευνας ή διερεύνησης των προϋποθέσεων εφαρμογής συγκεκριμένων άρθρων του Νόμου εφόσον η παράβασή τους ουδέποτε αναπτύχθηκε ώστε να αποτελέσει επίδικο ζήτημα ενώπιόν του. Και άρα και στη βάση αυτής της προσέγγισης και πάλι οι σχετικοί ισχυρισμοί του Αιτητή είναι καταδικασμένοι σε απόρριψη».
Συμφωνώ περαιτέρω και με τη θέση των Καθ’ ων η αίτηση ότι, όλα τα έγγραφα, τα οποία επισυνάπτονται αντικανονικά (λόγω μη λήψης σχετικής άδειας του Δικαστηρίου) στην αγόρευση του Αιτητή, ουδέποτε ετέθησαν ενώπιον της διοίκησης ώστε να τύχουν εξέτασης. Μάλιστα, το πιστοποιητικό γέννησης (Παράρτημα Δ σε αγόρευση Αιτητή) είναι πολύ μεταγενέστερο εφόσον εξεδόθη στις 28.12.2021, 3μιση μήνες μετά την καταχώριση της παρούσας προσφυγής. Συνεπώς τα έγγραφα αυτά, ως μεταγενεστέρως υποβληθέντα, δεν θα μπορούσαν να τύχουν αξιολόγησης από τη διοίκηση ούτε ασφαλώς από το παρόν (Έφεση ΔΔ Αρ. 126/2021 M. S. A. Limon v. Δημοκρατίας ημερ. 20.04.2022).
Από την άλλη, σε αντίθεση με την υποβολή της ευπαίδευτης συνηγόρου του Αιτητή ότι ο τελευταίος ουδέποτε πληροφορήθηκε για την απόρριψη της προσφυγής του, ο Αιτητής προφανώς γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει (εφόσον ως αιτών έχει κατά τεκμήριο εύλογο ενδιαφέρον για την έκβασή της) ότι η προσφυγή του εναντίον της απόφασης απόρριψης της αίτησης διεθνούς προστασίας είχε απορριφθεί στις 07.07.2021 άλλωστε απερρίφθη λόγω μη προώθησής της από τον ίδιο. Στον χρόνο λοιπόν αποστολής της επιστολής ημερ. 31.08.2021, η απόφαση, με την οποία υπομνήσθηκε στον Αιτητή η απόρριψη της προσφυγής του εναντίον της απορριπτικής απόφασης της υπηρεσίας ασύλου και κλήθηκε να αναχωρήσει από τη Δημοκρατία, δεν ήταν, υπό τις ως άνω περιστάσεις, εσφαλμένη.
Νοείται ότι απορριπτέος είναι και ο ισχυρισμός περί μη παροχής δικαιώματος ακρόασης. Και επί τούτου δεν προτείνεται στη βάση ποιας νομοθετικής πρόνοιας απαιτείται η παροχή δικαιώματος ακρόασης σε πράξεις ως η υπό κρίση. Ακόμα κι αν ήθελε, χάριν συζήτησης, θεωρηθεί ότι ο Αιτητής υπέβαλε αίτηση για άδεια παραμονής και εργασίας ως η υποβολή στην παράγραφο (ε) των γεγονότων της προσφυγής, είναι σαφές ότι, για αποφάσεις επί τέτοιας φύσεως αιτημάτων, δε προβλέπεται παροχή δικαιώματος ακρόασης εφόσον δε φέρουν χαρακτήρα κύρωσης ή πειθαρχικής φύσης [βλ. άρθρο 43(1) του Ν.158(Ι)/1999 και Eddine Mahmood Hussein Alaa ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2008) 3 ΑΑΔ 95].
Δεδομένων των πιο πάνω, ουδείς λόγος ακύρωσης ευσταθεί. Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη επικυρώνεται με €1.500 έξοδα υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.
Φ. Καμένος, ΔΔΔ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο