ECLI:CY:DDDP:2023:1178

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.:  6066/2021

 26 Σεπτεμβρίου, 2023

[Ε. ΡΗΓΑ, ΔΙΚΑΣΤΗΣ Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

C.N.A.,

από Καμερούν

                                        Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Δικηγόροι για Αιτητή: Κ. Αλεξάνδρου (κος) για Δημήτριος Α. Παυλίδης και Συνεργάτες ΔΕΠΕ

Δικηγόρος για Καθ' ων η αίτηση: Α. Αριστείδου (κα) για Λ. Μιχαηλίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την υπό κρίση προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 21.08.2021, με την οποίαν απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

Προτού εξεταστούν οι εκατέρωθεν ισχυρισμοί, επιβάλλεται η σκιαγράφηση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση υπόθεση, όπως αυτά προκύπτουν από την αίτηση του Αιτητή, την ένσταση των Καθ' ων η αίτηση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου ο οποίος κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»).

 

Ο Αιτητής κατάγεται από το Καμερούν, το οποίο εγκατέλειψε στις 07.09.2018 και εισήλθε στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές στις 18.10.2018, χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα. Στις 24.10.2018 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας και στις 13.05.2021 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο [στο εξής αναφερόμενη ως «η EASO» - πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (EUAA)], ο οποίος υπέβαλε στις 06.08.2021 Έκθεση/Εισήγηση προς  τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου εισηγούμενος την απόρριψη της υποβληθείσας αίτησης. Ακολούθως, ο ασκών καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε στις 21.08.2021 την εισήγηση, αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή, απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε σε αυτόν στις 09.09.2021 μέσω σχετικής επιστολής της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 03.09.2021. Αυτήν την απόφαση αμφισβητεί ο Αιτητής μέσω της υπό εξέταση προσφυγής του.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

 

Εξειδικεύοντας και περιορίζοντας στα πλαίσια της γραπτής αγόρευσης των ευπαιδεύτων δικηγόρων του τους εγειρόμενους στην προσφυγή λόγους ακυρώσεως, ο Αιτητής  ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι αναιτιολόγητη, ελήφθη υπό καθεστώς πραγματικής πλάνης και δίχως τη δέουσα έρευνα. Ο Αιτητής προωθεί ακόμη ισχυρισμό ότι εσφαλμένα δεν αποδόθηκε σε αυτόν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και δεν εφαρμόστηκε η αρχή της μη επαναπροώθησης κατά παράβαση του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: ΕΣΔΑ). Σχετικώς με την ουσία της αίτησης, ο Αιτητής επαναλαμβάνει τα όσα ανέφερε και στα πλαίσια του εναρκτήριου δικογράφου του, ήτοι ότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του λόγω του ότι δεν μπορούσε να βρει και να λάβει την απαιτούμενη θεραπεία που χρειάζεται στη χώρα του σχετικά με το σοβαρό πρόβλημα που είχε με την αριστερή πλευρά του πνεύμονά του, γεγονός που του προξενούσε φόβο για τη ζωή του. Ισχυρίζεται περαιτέρω στα πλαίσια της γραπτής του αγόρευσης, ότι το Καμερούν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και δεν είναι ασφαλής χώρα καταγωγής, ως αυτό δεικνύουν εξωτερικές πηγές στις οποίες παραπέμπει, και ότι κατά τούτο θα έπρεπε να δοθεί στον Αιτητή επικουρική προστασία. Με την απαντητική τους αγόρευση, οι συνήγοροι του Αιτητή εισηγούνται επιπρόσθετα των πιο πάνω ότι, ο διαχωρισμός των ουσιωδών ισχυρισμών του Αιτητή με βάση την Έκθεση/Εισήγηση είναι εσφαλμένος αφού θα έπρεπε να αποτελούν ξεχωριστούς ισχυρισμούς, πρώτον, το πρόβλημα υγείας του Αιτητή και, δεύτερον, ο ισχυρισμός του ότι δεν μπορεί να λάβει την κατάλληλη υπό τις περιστάσεις θεραπεία στη χώρα καταγωγής του.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση επισημαίνουν καταρχάς, ότι ελλείπει παντελώς ο δικανικός συλλογισμός και η ανάλυση των λόγων ακύρωσης, όπως επίσης γενικώς και αορίστως παρατίθενται αρχές δικαίου, που κατ' ισχυρισμό παραβιάζονται, δίχως υπαγωγή σε συγκεκριμένα γεγονότα της υπό εξέταση υπόθεσης. Πέραν τούτου, οι Καθ' ων η αίτηση υπεραμύνονται της νομιμότητας της επίδικης πράξης, εξετάζοντας και αντικρούοντας έναν έκαστο ισχυρισμό του Αιτητή, υποβάλλοντας ότι αυτή λήφθηκε κατόπιν ενδελεχούς έρευνας όλων των σχετικών στοιχείων της υπόθεσης, εύλογα και εντός των ορίων της διακριτικής τους ευχέρειας εφαρμόζοντας τον Νόμο και ότι αυτή είναι δεόντως αιτιολογημένη. Ισχυρίζονται περαιτέρω, ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή δεν αποσείουν το βάρος απόδειξης, το οποίο ο ίδιος φέρει στους ώμους του, τόσο ως προς τους λόγους ακυρώσεως που προωθεί με την προσφυγή του, όσο και προς την ύπαρξη βάσιμου φόβου δίωξης βάσει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου ή πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης δυνάμει του άρθρου 19 του ίδιου Νόμου.

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ

 

Καταρχάς, δεν θα συμφωνήσω με τη θέση των Καθ' ων η αίτηση ότι οι λόγοι ακυρώσεως προωθούνται με γενικόλογη και αόριστη σειρά επιχειρημάτων, χωρίς να δίδονται οποιαδήποτε στοιχεία ή επιχειρήματα, που να τεκμηριώνουν τους ισχυρισμούς του Αιτητή κατά παράβαση του Κανονισμού 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962. Τουναντίον, παρατηρώ ότι τα εγειρόμενα νομικά σημεία, σε συνάρτηση με τους ειδικούς ισχυρισμούς που προωθεί ο Αιτητής καθώς και τα γεγονότα που προβάλλει τόσο στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας όσο και στα πλαίσια της γραπτής του αγόρευσης, αποτελούν επαρκή εξειδίκευση των νομικών σημείων αυτή προωθεί. Περαιτέρω, παραθέτει επαρκή επιχειρηματολογία προς υποστήριξη εκάστου νομικού λόγου, με παραπομπή και σε σχετική νομολογία, παρόλο που δομικά, η αγόρευση του δεν συνάδει με την επιταγή του Κανονισμού 8 του περί της Λειτουργίας του  Διοικητικού  Δικαστηρίου  Διαδικαστικού  Κανονισμού (Αρ.1) του 2015,^[1] ως προς τη συνοπτική παρουσίαση του «σκελετού» των επιχειρημάτων στη βάση των νομικών σημείων που προσδιορίζονται στο δικόγραφο της προσφυγής της.

 

Ωστόσο, η λυσιτέλεια προώθησης των λόγων ακυρώσεως είναι ζήτημα διάφορο από την συμμόρφωση με τους υπό αναφορά κανονισμούς. Ειδικότερα, ως έχει πλειστάκις λεχθεί από το παρόν Δικαστήριο, η δικαιοδοσία αυτού διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής συγκεκριμένων ισχυρισμών, αφού ως δικαστήριο ουσίας το οποίο δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc), κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει την ουσιαστική ορθότητα της επίδικης πράξεως (στο πλαίσιο πάντα που καθορίζουν οι ισχυρισμοί του εκάστοτε αιτητή). Αυτός είναι και ο λόγος που το Συμβούλιο της Επικρατείας παγίως δέχεται πως είναι αλυσιτελής η προβολή λόγων σε δίκη επί διοικητικής προσφυγής ουσίας που αφορούν στη νομιμότητα ή την επάρκεια της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξεως,^[2] την πλάνη περί τα πράγματα, την κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας. Συνεπώς, η απλή επίκληση τέτοιων ισχυρισμών δεν επαρκούν από μόνοι τους για να ανατρέψουν την επίδικη απόφαση χωρίς ταυτόχρονα να προωθούνται ισχυρισμοί οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Συνεπώς, οι ισχυρισμοί περί πλάνης περί τα πράγματα, ελλιπούς αιτιολογίας, μη απόδοσης στον Αιτητή του ευεργετήματος της αμφιβολίας εγείρονται αλυσιτελώς, στην παρούσα υπόθεση, καθώς ακόμα και αν γίνουν αποδεκτοί, καμία επίδραση δεν θα έχουν στο νομικό αποτέλεσμα που επήλθε με την προσβαλλόμενη απόφαση αν ο Αιτητής δεν προβάλει ειδικούς και τεκμηριωμένους ισχυρισμούς που να δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας που είναι και το κρίσιμο στα πλαίσια της έκτασης του ελέγχου του παρόντος Δικαστηρίου^[3]. Οι λόγοι αυτοί λοιπόν δεν δύναται να εξεταστούν καθώς είναι παγίως θεμελιωμένο ότι τα δικαστήρια δεν λειτουργούν επί ματαίω επιλύοντας ακαδημαϊκά ζητήματα, η επίλυση των οποίων δεν θα καταλήξει σε οποιοδήποτε πρακτικό αποτέλεσμα^[4].

 

Ανεξαρτήτως της ως άνω κατάληξης μου, ενόψει και της υποχρέωσης που έχει το παρόν Δικαστήριο να προβαίνει σε έλεγχο τόσο της νομιμότητας, όσο και της ορθότητας κάθε προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν (Βλ. άρθρο 11(3) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, N. 73(I)/2018), θα προχωρήσω στην εξέταση  της ουσίας της υπόθεσης, σε συνάρτηση και με τον ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας. Επιπλέον, θα εξετάσω και τον ισχυρισμό περί παραβίασης της αρχής της μη επαναπροώθησης.

 

Επί της ουσίας της προσφυγής σε συνάρτηση και με την κατ' ισχυρισμό έλλειψη δέουσας έρευνας

 

Αναφορικά με τη θέση του Αιτητή, ως αυτή προβάλλεται με την κατ' ισχυρισμό έλλειψη δέουσας έρευνας, επισημαίνεται ότι το Δικαστήριο στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης, ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση^[5].

 

Ως εκ τούτου, προσέγγισα το θέμα με βάση τα ενώπιόν μου στοιχεία και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, εξετάζοντας όλα τα ουσιώδη στοιχεία και πραγματικά περιστατικά που οι Καθ' ων η αίτηση είχαν ενώπιόν τους.

 

Ειδικότερα, παρατηρώ ότι ο Αιτητής κατά την υποβολή της αίτησής του για διεθνή προστασία δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή έλαβε μέρος στις διαμαρτυρίες Coffin Revolution στην Bamenda κατά την 21.11.2016. Ως καταγράφει, ο ίδιος ήταν υποστηρικτής του Mancho Bibixy, ο οποίος συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με έξι υποστηρικτές του με τις κατηγορίες της υποκίνησης του πληθυσμού σε διαμαρτυρία και καταστροφή περιουσιών.

 

Ακολούθως, κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής ανέφερε σχετικά με το προσωπικό του προφίλ ότι γεννήθηκε στην Kumba όπου έζησε για περισσότερο από δώδεκα χρόνια μέχρι να μετακινηθεί στην Bamenda για να φοιτήσει σε δευτεροβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Στην Bamenda έζησε για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά πήγε στην Yaounde όπου έζησε περίπου δύο χρόνια. Προτού, όμως, εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής διέμενε στην Kumba, όπου βρίσκεται το πατρικό του σπίτι και την οποία θεωρεί ως τόπο συνήθους διαμονής του. Περαιτέρω, ο Αιτητής δήλωσε ότι ομιλεί αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά  και είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ φοίτησε για κάποιο χρόνο σε πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας του χωρίς να καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ειδικότερα ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής δήλωσε άγαμος, χωρίς πατέρα καθώς αυτός απεβίωσε εξαιτίας ατυχήματος απ’ όταν ο Αιτητής ήταν πολύ νεαρός. Η μητέρα του ζει στη Γερμανία, μαζί με άλλους συγγενείς τους εδώ και πολλά χρόνια και εργάζεται εκεί, ο αδερφός του ζει στη Νιγηρία, μια αδελφή του στη ζει Yaounde και μια άλλη αδελφή του ζει στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές ως φοιτήτρια.

 

Ως προς την ουσία του αιτήματός του, ο Αιτητής δεν αναφέρθηκε σε κανένα σημείο της συνέντευξής του στα όσα κατέγραψε στην αίτησή του για διεθνή προστασία. Αντί αυτών, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι ο κύριος λόγος που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του είναι τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, παρόλο που η κρίση ήταν αυτό που τον έκανε να πραγματοποιήσει τόσο γρήγορα το ταξίδι του. Σε διευκρινιστική ερώτηση, συμπλήρωσε πως είχε σταματήσει το σχολείο, δεν δούλευε και ήταν ανούσιο να παραμείνει στο Καμερούν αφού δεν θα είχε ούτε να φάει. Αναφορικά με την ασθένειά του, ο Αιτητής είχε ήδη από την αρχή της συνέντευξής του, όταν ερωτήθηκε κατά πόσο ένιωθε καλά ώστε να προχωρήσει η διαδικασία, αναφέρει πως από όταν ήταν στο Καμερούν ασθένησε με φυματίωση και λάμβανε θεραπεία. Ωστόσο, όπως συμπλήρωσε, όταν το 2016 ανακάλυψαν το πρόβλημά του ήταν πολύ αργά καθώς είχε ήδη επηρεαστεί ο αριστερός του πνεύμονας με αποτέλεσμα όταν εκτελεί φυσική εργασία να δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Ερωτηθείς κατά πόσο η φυματίωση επηρεάζει την εργασία του, ο Αιτητής δήλωσε πως όταν ήρθε στην Κύπρο βρήκε δουλειά σε ξενοδοχείο και απασχολείτο με το πλύσιμο πιάτων σε κουζίνα. Στην πορεία, όμως, όταν έκανε ακτινογραφίες ως αιτητής ασύλου, παραπέμφθηκε στο νοσοκομείο και έπρεπε να σταματήσει την εργασία του. Έκτοτε ακολουθεί ιατρική αγωγή που τον βοήθησε να αισθάνεται καλύτερα – κάποιες φορές μόνο νιώθει ελαφρύ πόνο ενώ όταν ήταν στη χώρα του έβηχε αίμα – αλλά δεν κατάφερε να ξανά βρει δουλειά. Ταυτόχρονα πιστεύει ότι τα φάρμακα δεν τον βοήθησαν πολύ καθώς δυσκολεύεται να αναπνεύσει.

 

Κατόπιν περαιτέρω ερωτήσεων, ο Αιτητης ισχυρίστηκε ότι στη χώρα του, και συγκεκριμένα στην πόλη Yaounde, είχε λάβει σε αρχικό στάδιο φαρμακευτική θεραπεία για έξι μήνες, η οποία βοήθησε να σταματήσει ο βήχας αλλά όχι οι πόνοι. Η συνταγογράφηση των φαρμάκων συνεχίστηκε σε συνδυασμό με επαναλαμβανόμενες ακτινογραφίες, πρακτική την οποίαν ο Αιτητής δεν κατανοούσε γιατί έπρεπε να ακολουθήσει και δεν μπορούσε να πει ότι τον βοήθησε να νιώσει καλύτερα. Καταληκτικά, ερωτηθείς για το τι πιστεύει πως θα του συμβεί εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του αποκρίθηκε πως δεν μπορεί να απαντήσει πραγματικά. Πιστεύει, όμως, ότι δεν θα μπορεί να λάβει επαρκή θεραπεία καθώς τα νοσοκομεία στη χώρα του δεν ενημερώνουν ακριβώς τον ασθενή, επαναλαμβάνουν ιατρικές σαρώσεις και φαρμακευτικές θεραπείες με στόχο την οικονομική εκμετάλλευση του ασθενούς και εάν επιστρέψει η χώρα του θα καταστεί ένας πρώιμος τάφος γι’ αυτόν. Στην Kumba δεν έχει οικογένεια ενώ στην Yaounde που είναι η αδερφή του οι ιατρικές θεραπείες που θα του προσφέρονταν δεν είναι επαρκείς και ο ίδιος δεν έχει χρήματα για να πηγαίνει στο νοσοκομείο.

 

Η αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή από τους Καθ' ων η αίτηση

 

Προχωρώ τώρα στην αξιολόγηση που διενεργήθηκε, επί των όσων ο Αιτητής παρέθεσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, από τον αρμόδιο λειτουργό της EASO. 

 

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης ασύλου του Αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός σχημάτισε έναν ουσιώδη ισχυρισμό αναφορικά με την ταυτότητα και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή για τον οποίον εισηγήθηκε ότι μπορεί να γίνει αποδεκτός. Μεταξύ, άλλων, έγινε αποδεκτό ότι ο Αιτητής πάσχει από φυματίωση, και ότι έζησε στις πόλεις Kumba, Bamenda και Yaounde. Κατά την αξιολόγηση κινδύνου που μπορεί να αντιμετωπίσει ο Αιτητής με την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του, ο λειτουργός καταγράφει για πρώτη φόρα ότι ως τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή εκλαμβάνεται η Yaounde.

 

Κατόπιν των ανωτέρω, το αίτημα διεθνούς προστασίας του Αιτητή απορρίφθηκε τόσο ως προς το προσφυγικό καθεστώς όσο και ως προς τη συμπληρωματική προστασία, καθώς κρίθηκε ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να υποστεί δίωξη με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951. Ως προς τη συμπληρωματική προστασία, ο λειτουργός της EASO έκρινε ότι οι εχθροπραξίες στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή δεν πληρούν τα κριτήρια της διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ούτως ώστε να τύχει εφαρμογής το άρθρο 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

 

Η εκτίμηση του Δικαστηρίου

 

Αξιολογώντας λοιπόν  τα όσα έχουν ανωτέρω αναφερθεί υπό το φως και των νομοθετημένων προνοιών και μελετώντας επισταμένως τόσο την Έκθεση/Εισήγηση του λειτουργού της EASO όσο και τους λοιπούς ισχυρισμούς του Αιτητή ως αυτοί παρουσιάστηκαν τόσο κατά την διοικητική διαδικασία όσο και κατά την ενώπιόν μου δικαστική διαδικασία, καταλήγω στα εξής:

Σε σχέση με την αξιολόγηση στην οποίαν προέβησαν οι Καθ' ων η αίτηση, διαφωνώ κατ' αρχάς ως προς τη διάκριση των ουσιωδών ισχυρισμών του Αιτητή. Έχοντας ενώπιον μου τα πρακτικά της συνέντευξης του Αιτητή κρίνω ότι οι Καθ’ ων η αίτηση θα έπρεπε να έχουν σχηματίσει τους εξής ισχυρισμούς: (1) ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του Αιτητή, (2) ασθένεια του Αιτητή με φυματίωση, (3) μη επαρκής ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του με αποτέλεσμα να τίθεται η ζωή του σε κίνδυνο, και (4) η κρίση στη χώρα καταγωγής του.

 

Σε σχέση με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, επαναλαμβάνω ότι κατά την αξιολόγηση του από τους Καθ' ων η αίτηση δεν υπάρχει κατάληξη ως προς τον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή. Μελετώντας όλο το κείμενο της Έκθεσης/Εισήγησης διακρίνω ότι, κάτω από το κεφάλαιο αξιολόγηση κινδύνου, ως τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή εκλαμβάνεται η πόλη Yaounde. Διαφωνώ με το συμπέρασμα των Καθ' ων η αίτηση και κρίνω ότι τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή είναι η πόλη Kumba και όχι η Yaounde. Όπως διαφαίνεται από τις απαντήσεις του Αιτητή την αξιοπιστία των οποίων δεν αμφισβήτησαν οι Καθ' ων η αίτηση, ο Αιτητής γεννήθηκε στο χωριό Fiango στην πόλη Kumba όπου έζησε περισσότερο από δώδεκα χρόνια. Μετακινήθηκε στη συνέχεια σε άλλες πόλεις, μεταξύ των οποίων και η Yaounde, όπου έζησε για δύο έτη, αλλά πριν φύγει από τη χώρα καταγωγής του ζούσε στην Kumba. Ο ίδιος ο Αιτητής νιώθει την Kumba ως τόπο συνήθους διαμονής του καθώς εκεί βρίσκεται η πατρική του οικία. Το γεγονός ότι έπρεπε να μεταβεί στην Yaounde για ιατρικούς λόγους δεν μπορεί να υποδείξει την ανάπτυξη κάποιων ιδιαίτερων δεσμών με την πόλη αυτή. Η σχετικά μικρή παραμονή του Αιτητή – περί τα δύο έτη – στην εν λόγω πόλη για σκοπούς φοίτησης και η διαμονή του μοναδικού συγγενή του, της αδελφής του, στην πόλη Yaounde θα ήταν χρήσιμα μόνο ως προς την ενδεχόμενη αξιολόγηση επιστροφής του στην πόλη Yaounde εάν προηγουμένως αποφασιζόταν πως για συγκεκριμένο λόγο ήταν αδύνατη η επιστροφή του στην πόλη Kumba.  

 

Σε σχέση με την αξιολόγηση του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού όπως σχηματίσθηκε από το παρόν Δικαστήριο, ήτοι την λοίμωξη  του από φυματίωση, συντάσσομαι με την αξιολόγηση των Καθ' ων η αίτηση και την αποδοχή του εν λόγω ισχυρισμού. Οι αναφορές του Αιτητή ήταν λεπτομερείς και συγκεκριμένες, παρουσίαζαν συνέπεια μεταξύ τους και είχαν βιωματικό χαρακτήρα. Παράλληλα, εντοπίζω στο διοικητικό φάκελο σχετικές ιατρικές βεβαιώσεις και σημειώματα που επιβεβαιώνουν ότι ο Αιτητής εξακολουθούσε κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής του να νοσεί από φυματίωση.

 

Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ήτοι ότι η χώρα του δεν μπορεί να του παράσχει επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με αποτέλεσμα να τίθεται η ζωή του σε κίνδυνο, παρατηρώ κατ’ αρχήν ότι οι δηλώσεις ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύστημα υγείας στη χώρα του ήταν σαφείς και συγκεκριμένες και παρουσιάζουν ευλογοφάνεια, λεπτομέρεια και συνοχή. Συνάγεται ακόμη από τις απαντήσεις του Αιτητή πως δεν αποστερήθηκε της πρόσβασης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αναφορικά δε με το επίπεδο της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, προκύπτει ότι η θεραπεία η οποία χορηγήθηκε στον Αιτητή συντέλεσε στην καλυτέρευση της κατάστασης της υγείας του καθώς σταμάτησε να βήχει αίμα κατά την περίοδο λήψης των φαρμάκων, ως ειλικρινά ανέφερε στη συνέντευξή του. Όπως αβίαστα, επίσης, ανέφερε πριν αποφασίσει να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, είχε συστηθεί στον Αιτητή η συνέχιση της φαρμακευτικής θεραπείας, την οποία ωστόσο ο ίδιος αποφάσισε να διακόψει, αφού πίστευε ότι δεν θα τον βοηθήσει στην θεραπεία του. Είναι αποδεκτό, με βάση τα πιο πάνω στοιχεία, ότι στο πρόσωπο του Αιτητή υφίσταται ένα υποκειμενικό στοιχείο φόβου (φόβος στη σκέψη του Αιτητή)^[6].

 

Απομένει, λοιπόν, η εξέταση του κατά πόσο ο συγκεκριμένος φόβος εδράζεται επί έγκυρης βάσης δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν στη χώρα καταγωγής του Αιτητή. Με βάση πρόσφατη έρευνα του παρόντος Δικαστηρίου, προκύπτει ότι το Καμερούν είναι μία από τις 30 χώρες με την υψηλότερη επιβάρυνση από τη λοίμωξη  από Φυματίωση/HIV^[7]. Κατά το 2022, αναφέρθηκαν στη χώρα 25.286 νέα κρούσματα φυματίωσης (όλων των μορφών)^[8]. Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας, κατά το 2021 στο Καμερούν παρουσιάζονταν 164 περιστατικά φυματίωσης ανά 100.000 άτομα και η τάση εμφάνισης είναι μειωτική^[9]. Σύμφωνα με την ίδια βάση, το ποσοστό ανίχνευσης κρουσμάτων παρουσίασε κατά τα προηγούμενα χρόνια μια ραγδαίως αυξητική τάση έτσι ώστε να ανέλθει κατά το 2021 στο 50%^[10], όπως σταθερά αυξητική τάση παρουσίασε και το ποσοστό θεραπείας ώστε να ανέλθει κατά το 2020 στο 86%^[11].

 

Σύμφωνα με έρευνα  που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2022 στο ακαδημαϊκό περιοδικό PLOS, 1.597 εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στο Καμερούν σε 725 εγκαταστάσεις υγείας είχαν εκπαιδευτεί και ασχοληθεί με τον εντατικό έλεγχο των ατόμων για φυματίωση και στη συνέχεια την παρακολούθηση για τη σύνδεση των ατόμων αυτών με την κατάλληλη φροντίδα^[12]. Ωστόσο, σύμφωνα με μια ανάλυση που πραγματοποιήθηκε βάσει δεδομένων του 2018 υπολογίσθηκε ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό (3–16%) των ανθρώπων έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες διάγνωσης και θεραπείας για τη φυματίωση κατά την αρχική αναζήτηση φροντίδας, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούσαν φροντίδα είτε σε εγκαταστάσεις πρωτοβάθμιας περίθαλψης χωρίς διαγνωστικές υπηρεσίες είτε μέσω του άτυπου ιδιωτικού τομέα^[13]. Αυτές οι συνθήκες σε συνδυασμό με την χρέωση 1.000 CFA (περίπου 2 USD) για τον έλεγχο φυματίωσης σε εγκαταστάσεις υγείας και τη χαμηλή διείσδυση νέων μοριακών δοκιμών, συνέβαλαν στη χαμηλή κάλυψη θεραπείας^[14].

Όπως υποστηρίζει η ΜΚΟ «Συμμαχία Συντονισμού Δράσεων στους Τομείς Δημόσιας Υγείας» (ACASP), το κόστος, η διαθεσιμότητα και η αντοχή των φαρμάκων, η προσβασιμότητα στη θεραπεία και η καθυστερημένη διάγνωση αποτελούν εμπόδιο στην αντιμετώπιση της φυματίωσης από το Καμερούν^[15]. Βεβαίως όσον αφορά τον παράγοντα του κόστους θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι όλα τα αντιφυματικά φάρμακα είναι δωρεάν σε όλο το Καμερούν, για όλες τις ηλικιακές ομάδες, μέχρι το τέλος της θεραπείας. Ο παράγοντας του κόστους, όμως, υπεισέρχεται στη συζήτηση λόγω ορισμένων αμοιβών που απαιτούνται και σχετίζονται με τη συμβουλευτική και τις εξετάσεις όπως και το περιορισμένο απόθεμα φαρμάκων που οδηγεί στην εύρεσή τους στην μαύρη αγορά και στα παράνομα κανάλια στα νοσοκομεία.

 

Παρ' όλα αυτά, σε ομιλία του Διευθυντή Υγείας και Ανθρωπιστικών Υποθέσεων, της Επιτροπή της Αφρικανικής Ένωσης, περί τον Μάρτιο του 2023, γίνεται μνεία στο ολοκληρωμένο πακέτο φροντίδας που υιοθετήθηκε από το Καμερούν αναφορικά με τους ασθενείς με φυματίωση^[16]. Στα πλαίσια των ενεργειών της χώρας προς αντιμετώπιση της φυματίωσης, εφαρμόστηκε μια συμφωνία συνεργασίας με το Εθνικό Πρόγραμμα Ελέγχου της Φυματίωσης του Καμερούν (NTCP) με σκοπό την πρόληψη και τον έλεγχο λοίμωξης από φυματίωση, την παρακολούθηση των ασθενών, την κλινική τους φροντίδα καθώς και την ενίσχυση του συστήματος υγείας^[17]. Μέσα στο πρόγραμμα της Κυβέρνησης έχει ενταχθεί και η παροχή ενός ολοκληρωμένου πακέτου υπηρεσιών σε όλα τα άτομα, το οποίο θα ακολουθεί τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας^[18]. Πρόσθετα, όπως καταγράφεται στο Επιχειρησιακό Σχέδιο της Χώρας για το 2021, οι προοπτικές της εφοδιαστικής ιατροφαρμακευτικής θεραπείας είναι πιο ελπιδοφόρες^[19]. Σε επίπεδο κεντρικού, περιφερειακού, επαρχιακού και υγειονομικού επιπέδου εγκατάστασης, η αντιρετροϊκή θεραπεία, ο έλεγχος (και συγκεκριμένα η διαδικασία «rapid test kit»), τα επίπεδα αντιδραστηρίου ιικού φορτίου και αναλώσιμων αποθεμάτων σταθεροποιούνται και τα ποσοστά εμφάνισης εξαντλήσεων αποθεμάτων μειώνονται. Για τη διατήρηση δε αυτής της θετικής εξέλιξης στο πεδίο πρόληψης και θεραπείας, με βάση το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών για την ανακούφιση από το AIDS (PEPFAR) θα συνεχιστεί η επένδυση σε καινοτόμες στρατηγικές εφοδιαστικής αλυσίδας που συμβάλλουν βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα στη διασφάλιση της δημιουργίας ενός ανθεκτικού εφοδιασμού αλυσίδα για προϊόντα υγείας. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με το Επιχειρησιακό Σχέδιο της Χώρας για το 2021, το PEPFAR θα επένδυε σε προμήθειες εμπορευμάτων, συνεισφέροντας μεταξύ άλλων  $660.233 για τη θεραπεία Isoniazid για την πρόληψη της φυματίωσης μεταξύ των ατόμων που ζουν με HIV. Γενικότερα, παρατηρείται ότι η Κυβέρνηση δεν φαίνεται να εφησυχάζει  επί του προβλήματος που αντιμετωπίζει και προχωρεί με την συχνή αναθεώρηση των στρατηγικών της σχεδίων. Στις 10.03.2023 προέκυψε ένα αναθεωρημένο Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο κατά της Φυματίωσης στη χώρα το οποίο στοχεύει στην «υπέρβαση», όπως σχολιάζεται σε ειδησεογραφικό μέσο της χώρας^[20].

 

Πρόσθετα, από το 2015, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (στο εξής: CDC), εντάχθηκε σε μια νέα συνεργασία με την κυβέρνηση του Καμερούν για την πρόληψη, τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των απειλών για την υγεία, μέσω της Παγκόσμιας Ατζέντας για την Ασφάλεια της Υγείας^[21]. Στη βάση της συνεργασίας αυτής το CDC υποστηρίζει το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας του Καμερούν ώστε να ενσωματώσει υπηρεσίες για τον έλεγχο και την πρόληψη της μετάδοσης της φυματίωσης σε χώρους υγειονομικής περίθαλψης^[22]. Μέρος αυτού του έργου υπήρξε και η παροχή ολοκληρωμένων κλινικών υπηρεσιών φυματίωσης και η χρήση ηλεκτρονικών συστημάτων δεδομένων για την ενημέρωση κλινικών αποφάσεων και παρακολούθηση των ασθενών σε περισσότερες από 340 εγκαταστάσεις υγείας σε 10 περιοχές^[23]. Μάλιστα η δράση του Κέντρου είχε ως αποτέλεσμα να επωφεληθούν 170.000 άνθρωποι που ζουν με HIV από τη σωτήρια προληπτική θεραπεία της φυματίωσης μέσω συνεργατών που χρηματοδοτούνται από το Κέντρο από το 2019^[24].

 

Με βάση τις ανωτέρω πληροφορίες συνάγεται ότι ο τρίτος ισχυρισμός του Αιτητή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός καθώς ελλείπει το αντικειμενικό στοιχείο του φόβου από τους ισχυρισμούς του. Το σύστημα υγείας του Καμερούν παρουσιάζει πράγματι πολλές ελλείψεις, έχει όμως βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό από το 2016, χρόνο κατά τον οποίον ανακάλυψε ο Αιτητής το πρόβλημα με την υγεία του και ξεκίνησε να λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και σίγουρα από το 2017, χρόνο κατά τον οποίον αποφάσισε να διακόψει την συνιστώσα  θεραπεία. Επιπρόσθετα, έγκυρες πηγές πληροφόρησης υποστηρίζουν ότι η χώρα καταγωγής του Αιτητή σε συνεργασία με άλλους δρώντες, εγχώριους και ξένους, έχουν ως άμεση προτεραιότητα την αντιμετώπιση της φυματίωσης. Υπό το φως των δεδομένων αυτών, ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός του Αιτητή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός και απορρίπτεται από το Δικαστήριο.

 

Τέλος, σε σχέση με τον τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, υπενθυμίζω ότι βάσει του Εγχειρίδιου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες « [.] ενώ το βάρος της απόδειξης παραμένει καταρχήν στον αιτούντα, το καθήκον της εξακρίβωσης και της αξιολόγησης όλων των σχετικών μοιράζεται ανάμεσα στον αιτούντα και τον εξεταστή»^[25]. Στο πλαίσιο ακριβώς αυτού του διαμοιρασμού του βάρους απόδειξης ως προς την εξακρίβωση του συγκεκριμένου ισχυρισμού, φρονώ ότι ο λειτουργός της EASO όφειλε να θέσει περισσότερες συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με την οικονομική κατάσταση του Αιτητή, τη βοήθεια που θα μπορούσε να εξασφαλίσει από τη μητέρα του και πώς η τυχόν οικονομική ευρωστία του θα διαδραμάτιζε οποιοδήποτε ρόλο στην απόφαση του να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Η πιο πάνω διαπίστωση, συνεπώς, εμποδίζει το Δικαστήριο από το να καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω της οικονομικής κρίσης. Ο Αιτητής στη συνέντευξή του αναφέρθηκε στην κρίση στη χώρα καταγωγής του και στην αύξηση των τιμών των ενοικίων (βλ. ερ.42-41) αλλά δεν μίλησε ξεκάθαρα για την οικονομική κρίση, αν και εμμέσως φαίνεται να υπονοούσε την οικονομική κρίση. Περαιτέρω διερεύνηση του ισχυρισμού από τη διοίκηση, φρονώ ότι είναι πολύ πιθανόν να οδηγούσε στη στοιχειοθέτησή του τέταρτου ουσιώδους ισχυρισμού.

 

Ωστόσο, για το λόγο ότι ένα τέτοιο συμπέρασμα δεν θα μπορούσε να προσδώσει οποιοδήποτε καθεστώς διεθνούς προστασίας στον Αιτητή, καθώς όπως κατ' επανάληψη έχει νομολογηθεί οι οικονομικοί μετανάστες δεν εμπίπτουν στην έννοια του πρόσφυγα^[26] κρίνω ότι δεν χρήζει περαιτέρω εξέτασης ο εν λόγω ισχυρισμός και το Δικαστήριο θα απασχολήσει μόνο η αξιολόγηση των δύο πρώτων ουσιωδών ισχυρισμών του Αιτητή, εκ των οποίων ο δεύτερος ήταν σύμφωνα με τον ίδιο και ο βασικός λόγος εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του.

 

Καταληκτικά και εκ των όσων αναφέρθηκαν ως άνω, είναι η κρίση του παρόντος Δικαστηρίου ότι στα πλαίσια της διερευνητικής διαδικασίας από τους Καθ' ων η αίτηση σημειώθηκαν πλείονες πλημμέλειες οι οποίες με τη σειρά τους καταδεικνύουν έλλειψη δέουσας έρευνας. Ως εκ τούτου, προκύπτει ότι ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι βάσιμος, η δε νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας υπό τις περιστάσεις έρευνας ως προβλέπεται από τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου και ως προνοείται ειδικότερα από τον περί Προσφύγων Νόμο.

 

Ωστόσο, η ως άνω κατάληξη μου δεν σφραγίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής, καθώς το παρόν Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία δυνάμει του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας του 2019, να προβαίνει σε έλεγχο και της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν λαμβάνοντας υπόψη και σχετικά γεγονότα και ισχυρισμούς του προσφεύγοντος που δεν λήφθηκαν υπόψη κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ή πράξης, είτε αυτά είναι προγενέστερα είτε είναι μεταγενέστερα αυτής.

 

Αξιολόγηση κινδύνου

 

Υπό το φως των προλεχθέντων και των ισχυρισμών του Αιτητή που έχουν γίνει αποδεκτοί από το παρόν Δικαστήριο, κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν διαπιστώνονται δείκτες κινδύνου έναντι της ζωής του, σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν, ιδιαιτέρως υπό τον ορισμό και προϋποθέσεις του προφίλ του πρόσφυγα, άρθρο 1Α της Συνθήκης της Γενεύης και άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Ως εκ τούτου, απομένει να εξεταστεί το κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να υπαχθεί ο Αιτητής στο καθεστώς της επικουρικής προστασίας, ή αλλιώς συμπληρωματικής προστασίας, ως αυτό καθορίζεται στην εθνική μας νομοθεσία. Ειδικότερα, το άρθρο 19(1) του περί Προσφύγων Νόμου διαλαμβάνει ότι:

 

 «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής.»

 

Ο ορισμός της «σοβαρής» ή «σοβαρής και αδικαιολόγητης βλάβης» καλύπτει δυνάμει του άρθρου 19(2) εξαντλητικά, τρεις διαφορετικές καταστάσεις, ήτοι :

 

(α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή

 

(β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

 

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Έχοντας υπόψη τις περιστάσεις που διαλαμβάνονται στην υπό κρίση υπόθεση, ο Αιτητής δεν μπορεί να ενταχθεί στο υπό (α) ανωτέρω εδάφιο.

 

Σε σχέση με το εδάφιο (β) του άρθρου 19(2), λαμβάνω υπόψη μου το πρόβλημα υγείας του Αιτητή, το οποίο, παρατηρώ ότι έχει αναλυθεί και αξιολογηθεί και από τους Καθ' ων η αίτηση στο πλαίσιο αξιολόγησης των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή (ως βεβαιώνεται και από τα στοιχεία του δ.φ., βλ. ερ.64-63). Συνυπολογίζω επίσης τις πληροφορίες που προέκυψαν από την έρευνα του παρόντος Δικαστηρίου προς το σκοπό αξιολόγησης της εξωτερικής αξιοπιστίας του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή, ως αυτός σχηματίστηκε από το παρόν Δικαστήριο. Υπενθυμίζω ότι από την εν λόγω έρευνα, προκύπτει ότι το σύστημα υγείας του Καμερούν είναι προσβάσιμο και άτομα που νοσούν από Φυματίωση μπορούν να τύχουν νοσηλείας ενώ τα φάρμακα προσφέρονται δωρεάν στους νοσούντες. Υπενθυμίζω δε ότι ο Αιτητής προέβαλε ισχυρισμούς γενικότερα για το σύστημα υγείας της χώρας του, οι οποίοι αν και υποστηρίζονταν από τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης δεν διαφάνηκε ότι ο ίδιος προσωπικά θα στερηθεί νοσηλείας για συγκεκριμένο λόγο.

 

Επί του σημείου αυτού, είναι σημαντικό να επισημάνω ότι είναι γνωστή η νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ενώσεως ότι το στοιχείο αυτό (ήτοι προβλήματα υγείας) από μόνο του, χωρίς να συνυπάρχει το απαραίτητο «στοιχείο ηθελημένης κακομεταχείρισης» σε σχέση με την μη παροχή κατάλληλης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δεν αρκεί, χωρίς να έχει καταδειχθεί σχετικός φορέας δίωξης ή σοβαρής βλάβης εκ του οποίου ο αιτητής κινδυνεύει να υποστεί την προβλεπόμενη στο αρ.19 του Νόμου σοβαρή βλάβη, για να του αποδοθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, υπόθεση C-542/13, Mohamed M'Bodj κατά Βελγικού Δημοσίου, EU:C:2014:2452, ημ.18.12.2014).

 

Σχετικά με την παροχή διεθνούς προστασίας για λόγους υγείας είναι και τα όσα αναφέρονται στο εγχειρίδιο της EASO «Προϋποθέσεις χορήγησης διεθνούς προστασίας (οδ.2011/95/ΕΕ) - Δικαστική Ανάλυση», όπου, στην σελ.120, διαλαμβάνονται τα εξής (-έμφαση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«Ωστόσο, στην απόφαση που εξέδωσε στην υπόθεση M'Bodj, το ΔΕΕ διέκρινε την ερμηνεία του από την ερμηνεία του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ από το ΕΔΔΑ βάσει της ελαφρώς διαφορετικής διατύπωσης του άρθρου 15 στοιχείο β) της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) και του πλαισίου στο οποίο τυγχάνει να εφαρμόζεται το άρθρο 15 στοιχείο β). Σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις, το ΕΔΔΑ εφάρμοσε το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ για να απαγορεύσει την απομάκρυνση υπηκόου τρίτης χώρας που έπασχε από σοβαρή ασθένεια σε χώρα στην οποία δεν υπήρχε διαθέσιμη κατάλληλη ιατρική περίθαλψη ⁽⁷⁰⁸⁾. Το ΔΕΕ αρνήθηκε να ερμηνεύσει το άρθρο 15 στοιχείο β) με τον ίδιο τρόπο. Το ΔΕΕ επι­σήμανε ότι το γράμμα του άρθρου 15 στοιχείο β) της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) διαφέρει από εκείνο του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ στο μέτρο που εφαρμόζεται σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτούντος «στη χώρα καταγωγής». Κατά συνέπεια, ο νομοθέτης της Ένωσης προβλέπει τη χορήγηση του καθεστώτος της επικουρικής προστασίας μόνο στις περιπτώσεις που η προαναφερθείσα μεταχείριση λαμβάνει χώρα στη χώρα καταγωγής του αιτούντος (βλέπε επίσης ενότητα 2.4.3.3 κατωτέρω, σ. 124). Επιπλέον, το ΔΕΕ επισήμανε ότι ορισμένα στοιχεία του πλαισίου στο οποίο εντάσσεται το άρθρο 15 στοιχείο β) της ΟΕΑΑ (αναδι­ατύπωση), καθώς και η ratio της συγκεκριμένης οδηγίας πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την ερμηνεία της συγκεκριμένης διάταξης. Συγκεκριμένα, το άρθρο 6 της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) απαριθμεί τους φορείς σοβαρής βλάβης, γεγονός που επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι βλάβες αυτές πρέπει να απορρέουν από συμπεριφορά τρίτου και δεν μπορούν, κατά συνέπεια, να αποτελούν απλώς και μόνο συνέπεια των γενικών ανεπαρκειών του συστήματος υγείας της χώρας καταγωγής. Ομοίως, κατά την αιτιολογική σκέψη 26 της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση), οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη. Λαμβα­νομένου υπόψη του διαφορετικού αυτού πλαισίου, το ΔΕΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κίνδυνος επιδείνω­σης της κατάστασης του πάσχοντος από σοβαρή ασθένεια υπηκόου τρίτης χώρας, ο οποίος απορρέει από την ανυπαρξία κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής στη χώρα καταγωγής του, δεν αρκεί προκειμένου να χορηγηθεί η επικουρική προστασία, εκτός αν απορρέει από την εκ προθέσεως άρνηση χορήγησης ιατρικής περίθαλψης στον εν λόγω υπήκοο τρίτης χώρας βάσει του άρθρου 15 στοιχείο β) (709). Επομένως, ενώ το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ μπορεί σε εξαιρετικές περιπτώσεις να αποτρέπει την απομάκρυνση προσώπου σε χώρα στην οποία δεν υπάρχει διαθέσιμη κατάλληλη περίθαλψη, αυτό δεν σημαίνει ότι το εν λόγω πρόσωπο πληροί τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση καθεστώτος επικουρικής προστασίας βάσει του άρθρου 15 στοιχείο β) (βλέπε ενότητα 2.4.3.2 κατω­τέρω, σ. 123)»

 

Πρόσθετα, στην σελ.123 του ιδίου εγχειριδίου αναφέρονται τα εξής:

 

«Η εφαρμογή του άρθρου 15 στοιχείο β) προϋποθέτει ένα στοιχείο ηθελημένης κακομεταχείρισης. Παρά την παραπομπή του ΔΕΕ στη νομολογία του ΕΔΔΑ σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και στην υπο­χρέωση εφαρμογής της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) κατά τρόπο που συνάδει με το άρθρο 19 παράγραφος 2 του Χάρτη της ΕΕ (μη επαναπροώθηση, σε περίπτωση σοβαρού κινδύνου απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρι­σης ή τιμωρίας) ⁽⁷³¹⁾, το ΔΕΕ αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη διαφορετική διατύπωση του άρθρου 15 στοιχείο β) και διακρίνει μεταξύ του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 3, ως απαγόρευσης επιστροφής προσώπου, και της θεμελίωσης αίτησης επικουρικής προστασίας σε συγκεκριμένες καταστάσεις ⁽⁷³²⁾.»

 

Περαιτέρω, στην αιτιολογική σκέψη 15 της οδηγίας 2011/95/ΕΕ αναφέρονται τα εξής:

 

«Οι υπήκοοι τρίτων χωρών ή οι ανιθαγενείς η παραμονή των οποίων στο έδαφος των κρατών μελών επιτρέπεται όχι για λόγους οφειλόμενους στην ανάγκη διεθνούς προστασίας, αλλά βάσει διακριτικής ευχέρειας για ανθρωπιστικούς λόγους ή λόγους συμπόνιας, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας.»

 

Έξαλλου, ο Αιτητής κατά την παραμονή του στη Δημοκρατία έτυχε ιατρικής νοσηλείας με αποτέλεσμα να βελτιωθεί η κατάσταση υγείας του (έχει σταματήσει να βήχει αίμα) και δύναται πλέον να διεκπεραιώνει κάποιες εργασίες. Ο Αιτητής είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με γνώση ξένων γλωσσών, και θα μπορούσε να εργαστεί στη χώρα του σε εργασίες που δεν απαιτούν πολύ καλή φυσική κατάσταση. Επίσης, κρίνω ότι θα μπορεί να έχει την οικονομική βοήθεια της μητέρας του στη χώρα καταγωγής του, καθώς ως ανέφερε αυτή βρίσκεται και εργάζεται στη Γερμανία αλλά εκ τότε έστελνε χρήματα για τη διαβίωση του Αιτητή και της αδελφής του. Συνεπώς, δεν αναμένεται ευλόγως ο Αιτητής να εκτεθεί σε σοβαρό κίνδυνο απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης σε περίπτωση επιστροφής του για λόγους που άπτονται προβλημάτων της υγείας του.

 

Έχοντας υπόψη τις περιστάσεις που διαλαμβάνονται στην υπό κρίση υπόθεση, ο Αιτητής δεν μπορεί να ενταχθεί ούτε στο υπό (β) ανωτέρω εδάφιο. Απομένει συνεπώς προς εξέταση το εδάφιο (γ) του άρθρου 19(2).

 

Όπως έχω ήδη αναφέρει στα πλαίσια εξέτασης της αξιολόγησης των ουσιωδών ισχυρισμών του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση εσφαλμένα θεώρησαν ως τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή την Yaounde αντί την Kumba. Ως εκ τούτου σε καμία έρευνα δεν προέβησαν ως προς την κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω περιοχή, γεγονός που καθιστά τρωτή την απόφασή τους και σε αυτό το σημείο. Ασκώντας συνεπώς και ως προς το σημείο τούτο τη δικαιοδοσία που παρέχει στο παρόν Δικαστήριο ο Νόμος, προχωρώ σε εξέταση της κατάστασης ασφαλείας στην πόλη Kumba ώστε να διαφανεί κατά πόσο η επιστροφή του Αιτητή στον τόπο συνήθους διαμονής του θα θέσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητάς του, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας.

 

Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν αναφορικά με την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεσήμανε  στην  απόφασή  του C-901/19, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, ημερομηνίας 10.06.2021^[27] ότι αυτοί είναι: 

 

«(…) μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» 

(βλ. σκέψη 43 της απόφασης)

 

Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην απόφασή του στην υπόθεση Sufi and Elmi κατά Ηνωμ. Βασιλείου, ημερομηνίας 28.11.2011^[28] αξιολόγησε, κατά τρόπο μη εξαντλητικό, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

Όπως επίσης διευκρίνισε το ΔΕΕ στην υπόθεση Meki Elgafaji, Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie:^[29] (έμφαση και υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου)

 

 «33. Αντιθέτως, η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

 

34. Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [.]κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

 

35. Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ, της οδηγίας.

 

36. Η ερμηνεία αυτή, η οποία δύναται να διασφαλίσει ένα αυτοτελές πεδίο εφαρμογής στο άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, δεν αναιρείται  από το γράμμα της εικοστής έκτης αιτιολογικής σκέψης, κατά το οποίο «οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη».

 

37.Συγκεκριμένα, μολονότι η αιτιολογική αυτή σκέψη σημαίνει ότι η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

 

38. Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της καταστάσεως αυτής επιρρωννύεται, επίσης, από το γεγονός ότι η οικεία προστασία είναι επικουρική, καθώς και από την οικονομία του άρθρου 15 της οδηγίας, καθόσον η βλάβη, της οποίας τον ορισμό δίνει το άρθρο αυτό υπό τα στοιχεία α΄ και β΄, πρέπει να εξατομικεύεται σαφώς. Μολονότι είναι αληθές ότι στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εφαρμογή του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, υπό την έννοια ότι σε περίπτωση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ο ενδιαφερόμενος, όπως και άλλα πρόσωπα, εντάσσεται στον κύκλο των δυνητικών θυμάτων μιας αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εντούτοις, η ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως πρέπει να γίνεται λαμβανομένου υπόψη του συστήματος στο οποίο εντάσσεται, δηλαδή σε σχέση με τις λοιπές δύο περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 15 και, επομένως, να ερμηνεύεται σε στενή συνάρτηση με την εξατομίκευση αυτή.

 

39. Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

Στη βάση της ως άνω νομολογίας, προς τον σκοπό εξέτασης των προϋποθέσεων που διαλαμβάνει το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ως αυτός ενσωματώνει το άρθρο 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ^[30] και με βάση έρευνα σε διεθνείς πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή, διαφάνηκαν τα ακόλουθα:

 

Βάσει του portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict)^[31] παρατηρώ ότι το Καμερούν εμπλέκεται σε μη διεθνή ένοπλη σύρραξη με την Boko Haram στην περιοχή Far North.  Στις Βορειοδυτικές (Northwest) και Νοτιοδυτικές (Southwest) περιοχές (regions), αναφέρεται ότι αριθμός αγγλόφωνων αποσχιστικών ομάδων μάχεται έναντι της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία των περιοχών^[32]. Οι απαρχές της σύγκρουσης εντοπίζονται στο έτος 2016 όταν αγγλόφωνοι δικηγόροι, μαθητές και δάσκαλοι ξεκίνησαν να διαδηλώνουν λόγω της υποεκπροσώπησής τους και της περιθωριοποίησής τους από την κυβέρνηση, ενώ η συμβολική μονομερής ανακήρυξη του ανεξάρτητου κράτους της Αμπαζονίας την πρώτη Οκτωβρίου 2017 επέφερε την άμεση χρήση του στρατού στις αγγλόφωνες περιοχές^[33]. Προέκυψαν από τις άνω εξελίξεις διάφορες αυτονομιστικές ομάδες οι οποίες υποστηρίζουν τη δημιουργία της «Δημοκρατίας της Αμπαζονίας» στη βορειοδυτική και τη νοτιοδυτική περιοχή^[34].

 

Οι αντιμαχόμενες πλευρές αποτελούνται από τις δυνάμεις ασφαλείας του Καμερούν και από τις ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες. Οι δυνάμεις των αυτονομιστών παρουσιάζονται διαιρεμένες, αν και το μεταξύ τους επίπεδο συνεργασίας παραμένει ασαφές.^[35] Παρατηρείται διαρκώς αυξανόμενη προσπάθεια των ομάδων προς συνεργασία, μεταξύ των οποίων η πραγματοποίηση συναντήσεων το Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2022, όπου αποπειράθηκαν να ευθυγραμμίσουν τους σκοπούς και να εξεύρουν κοινή στρατηγική στις διενέξεις αυτών^[36]. Οι πλέον πρόσφατες πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής καταδεικνύουν τις συχνές συγκρούσεις μεταξύ των ένοπλων ομάδων αντίπαλων συμφερόντων^[37].

 

Ως προς την πόλη Kumba, σημειώνεται ότι αυτή ανήκει στο διοικητικό τμήμα (Department) Meme της Νότιο-Δυτικής περιοχής (region) στο Καμερούν^[38]. Ως προς την κατάσταση ασφάλειας στην αναφερόμενη πόλη, επισημαίνεται ότι επικρατεί ένταση σε αμφότερες τις περιφέρειες, βόρεια και νότια, όπου οι διαμάχες παραμένουν. Ανάμεσα στις στοχευμένες επιθέσεις και σε πράξεις βίας κατά ανθρώπων και περιουσιών, περιλαμβάνονται απαγωγές, αρπαγές και παράνομες συλλήψεις. Ομάδες πληθυσμών, όπως οι πάροχοι εκπαίδευσης και υγείας, εκ των οποίων περιλαμβάνονται οι ΜΚΟ ανθρωπιστικής βοήθειας, εξακολουθούν να αποτελούν στόχο επιθέσεων. Στις 4 Ιουλίου 2022 οι μη-κρατικές ένοπλες ομάδες (non-State armed groups (NSAGs) άνοιξαν πυρ πλησίον σχολείου στη Kumba, στην περιφέρεια (Division) Meme, στα νότια δυτικά ενώ διεξάγονταν γενικές εκπαιδευτικές εξετάσεις πιστοποίησης (GCE)^[39] .

 

Ειδικά ως προς την πόλη της Kumba, επισημαίνω ότι το χρονικό διάστημα από τις 04.08.2022 έως τις 04.08.2023 καταγράφηκαν 100 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 112 απώλειες. Εξ αυτών των 100 περιστατικών 24 καταχωρήθηκαν ως «μάχες» ("battles"), 12 ως «αναταραχές» ("riots"), 45 ως «βία κατά πολιτών» ("violence against civilians"), 15 ως «διαμαρτυρίες» ("protests") και 4 ως «εκρήξεις ή απομακρυσμένη βίας» ("explosions/remote violence"). Όσον αφορά ειδικά την πόλη Kumba το ACCLED κατέγραψε κατά την πιο πάνω αναφερόμενη περίοδο 15 περιστατικά ασφαλείας και 16 συνδεόμενες ανθρώπινες απώλειες. Εξ αυτών των 15 περιστατικών 4 καταχωρήθηκαν ως «μάχες» ("battles"), 5 ως «αναταραχές» ("riots"), 4 ως «βία κατά πολιτών» ("violence against civilians"), 2 ως «διαμαρτυρίες» ("protests") και κανένα περιστατικό «εκρήξεων ή απομακρυσμένης βίας» ("explosions/remote violence")^[40]. Τέλος, σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πόλης Kumba κατά το έτος 2023 εκτιμάται ότι ανέρχεται στα 144.413 άτομα^[41].

 

Από τα ανωτέρω συνάγεται πως στον τόπο τελευταίας διαμονής του Αιτητή - στην πόλη Kumba - ο βαθμός της αδιάκριτης βίας δεν εξικνείται σε τέτοιο βαθμό ώστε να παρουσιάζονται ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 19 (2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας, νεαρής ηλικίας, ενώ διατηρεί επαφή με την αδελφή του που βρίσκεται στη χώρα καταγωγής του, είναι μορφωμένος και εργάστηκε κατά την παραμονή του στη Δημοκρατία. Επισημαίνω τέλος, ότι δεν έχουν εγερθεί ή/και αναδειχθεί ατομικά χαρακτηριστικά ή στοιχεία του Αιτητή που να υποδηλώνουν και να δείχνουν ειδικώς ότι θα τεθεί σε κατάσταση που αυξάνει τον κίνδυνο σοβαρής βλάβης και δυνατόν να μπορούσε να αντισταθμίσει το επίπεδο αδιάκριτης βίας βάσει της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας.

 

Αναφορικά τέλος με τον ισχυρισμό του Αιτητή περί παράβασης της αρχής της μη επαναπροώθησης, αυτός δε δύναται να εξεταστεί καθώς πέραν από μη δεόντως δικογραφημένος, προβάλλεται κατά τρόπο γενικό και αόριστο ώστε να μην καθίσταται σαφές ποιο είναι το πραγματικό έρεισμα του Αιτητού περί της υπαγωγής του στην εν λόγω αρχή. Σε κάθε περίπτωση, και με βάση τα δεδομένα που έχουν τεθεί ενώπιόν μου, ο εν λόγω ισχυρισμός είναι αβάσιμος ενόψει της πιο πάνω ανάλυσης αναφορικά με τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί δίωξης ή κινδύνου σοβαρής βλάβης. Ο Αιτητής στο πλαίσιο της παρούσας δεν προωθεί οποιονδήποτε νέο ισχυρισμό περί δίωξης ή άλλου κινδύνου στη χώρα καταγωγής του πέραν αυτών που ήδη εξετάστηκαν, οι οποίοι θα δικαιολογούσαν τη μη επιστροφή στη χώρα καταγωγής του κατ' επίκληση της αρχής της μη επαναπροώθησης. Ως εκ τούτου, δεν έχει τεκμηριωμένα στοιχειοθετηθεί οποιαδήποτε πράξη κακομεταχείρισης του Αιτητή, η οποία να αγγίζει ένα ελάχιστο επίπεδο σοβαρότητας ενόψει όλων των συνθηκών και των προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή, όπως αυτές καταγράφηκαν κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης^[42]. 

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, είναι η κατάληξή μου ότι ορθώς κρίθηκε επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται από την οικεία νομοθεσία (άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Με βάση συνεπώς το σύνολο των στοιχείων ενώπιον μου, όπως έχω αναλύσει ανωτέρω, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.  

 

Ενόψει, ωστόσο, της κατάληξής μου αναφορικά με την πάσχουσα νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θεωρώ ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις να μην επιδικάσω έξοδα. Υπό το φως της ανάλυσης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, ως έχει παρατεθεί ανωτέρω, αυτή επικυρώνεται ως προς την κατάληξή της, ήτοι ότι η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία απορρίπτεται.

 

 

 

Ε. Ρήγα, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.