ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 5162/22

26 Ιουνίου, 2024

[ Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

     M.I.S.

Αιτητής

 

ΚΑΙ

 

Κυπριακής Δημοκρατίας,

μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

........

 

Ο. Νικολάου (κα) για Α. Λαζάρου & ΣΙΑ, Δικηγόρος για τον Αιτητή

ΧΧΧ, Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π. : Ο Αιτητής με την προσφυγή, που αρχικώς υπέβαλε αυτοπροσώπως, αξιώνει την ακύρωση της απόφασης των Καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 28/04/2022, η οποία του κοινοποιήθηκε στις 16/08/2022, και με την οποία έλαβε γνώση της απόρριψης της αίτησής του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας καθότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 3 και 19 του Περί Προσφύγων Νόμο.

Κατόπιν διορισμού δικηγόρου και με διάταγμα του παρόντος Δικαστηρίου ημερομηνίας 04/01/2023 επιτράπηκε η τροποποίηση της προσφυγής του Αιτητή.  Σύμφωνα λοιπόν με την τροποποιηθείσα προσφυγή, ο Αιτητής, δια του συνηγόρου του, προσβάλλει την ως άνω απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ως άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και στερούμενη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος, αδικαιολόγητη και αποτέλεσμα μη χρηστής διοίκησης, κατάχρησης εξουσίας, πλάνης και κακής εφαρμογής του Νόμου.  Ζητάει επίσης νέα εκτελεστή απόφαση από το παρόν Δικαστήριο επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή για διεθνή προστασία ή οποιαδήποτε άλλη θεραπεία την οποία το παρόν Δικαστήριο κρίνει δίκαιη, εύλογη και κατάλληλη υπό τις περιστάσεις.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Ως εκτίθεται στην ένσταση που καταχωρήθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου της Υπηρεσίας Ασύλου που κατατέθηκε ως τεκμήριο 1 στα πλαίσια των διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής, ο Αιτητής είναι ενήλικος και διαθέτει την υπηκοότητα της Σιέρρα Λεόνε. Στις 21/01/2021 συμπλήρωσε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας. Στις 03/02/2022 πραγματοποιήθηκε προφορική συνέντευξη στον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Στις 23/04/2022 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε εισηγητική έκθεση  προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με την συνέντευξη του Αιτητή εισηγούμενος την απόρριψη της αίτησης του για παροχή διεθνούς προστασίας. Ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου, ενέκρινε την εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού στις 28/04/2022 και στις 16/05/2022, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε απορριπτική επιστολή μαζί με την αιτιολόγηση της απόφασής της, σχετικά με το αίτημα του Αιτητή, η οποία παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή στις 16/08/2022. Η τελευταία αυτή απόφαση, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Η συνήγορος του Αιτητή, δια του δικογράφου της τροποποιηθείσας προσφυγής προέβαλε πλήθος λόγων ακυρώσεων τους οποίους ωστόσο δεν ανέπτυξε δια της γραπτής της αγόρευσης. Δια της τελευταίας εγείρει ωστόσο ότι η απόφαση πάσχει καθώς είναι αναιτιολόγητη και/ή μη επαρκώς αιτιολογημένη, καθότι δεν εξειδικεύονται οι λόγοι απόρριψης της αίτησης του Αιτητή. Περαιτέρω μέσω της γραπτής αγόρευσης προωθείται και πως οι Καθ’ ων η αίτηση ενήργησαν με πλάνη περί τα πράγματα κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης καθώς και ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν προέβησαν σε δέουσα έρευνα και αξιολόγηση των πραγμάτων και των προϋποθέσεων έκδοσης της απορριπτικής απόφασης. Η συνήγορος του Αιτητή προβάλλει επιπρόσθετα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη καθ’ υπέρβαση εξουσίας, ότι δεν δόθηκε στον Αιτητή το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης καθότι όλες οι ερωτήσεις ήταν καθοδηγούμενες από τον λειτουργό και πως πάσχει ως προς τον τύπο και τη διαδικασία. Καταλήγει δε ότι για τους ανωτέρω λόγους και βάσει του άρθρου 13 (1) του περί Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν. 158(Ι)/1999), η προσβαλλόμενη παραβιάζει τους ουσιώδεις τύπους και ως εκ τούτου καθίσταται παράνομη.

Ο συνήγορος των Καθ' ων η Αίτηση υποστήριξε τη νομιμότητα της απόφασης του αρμόδιου οργάνου καθώς και ότι αυτή ήταν αποτέλεσμα δέουσας έρευνας, ενώ ανέφερε μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή αντιλήψεων, όπως προβλέπεται από το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου. Οι Καθ' ων τονίζουν πως στη βάση των όσων ισχυρίστηκε ο Αιτητής δε στοιχειοθετείται δικαιολογημένος φόβος δίωξης στο πρόσωπό του, ενώ επιπλέον ο τελευταίος δεν κατόρθωσε να αποδείξει ότι πληροί τις προϋποθέσεις παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Καταρχάς και σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι λόγοι προσφυγής που δεν αναπτύσσονται στο πλαίσιο της αγόρευσης του αιτητή θεωρούνται ως εγκαταλειφθέντες. Το ίδιο ισχύει και με τους λόγους σε σχέση με τους οποίους δεν προβάλλεται οποιαδήποτε επιχειρηματολογία προς υποστήριξή τους  (βλ. συναφώς Υπόθεση Αρ. 692/89, Level Tachexcavs Ltd v. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας, ημερ. 17.12.1990, (1990) 3 ΑΑΔ 4407, Α.Ε. Αρ. 2421, Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας, ημερ. 24.1.2020 (2000) 3 ΑΑΔ 21, Υπόθεση Αρ. 1073/2004, Γεωργίας Αντωνίου κ.α. ν. Δημοκρατίας, μέσω Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ημερ. 6.2.2007).

Υπό το φως της πιο πάνω νομολογίας, όλοι οι λόγοι προσφυγής που αναφέρονται ως τίτλοι στο πλαίσιο του δικογράφου της προσφυγής και δεν προωθούνται με τη γραπτή αγόρευση του Αιτητή θεωρούνται ως εγκαταλειφθέντες. Το ίδιο ισχύει και με τους λόγους σε σχέση με τους οποίους δεν προβάλλεται οποιαδήποτε επιχειρηματολογία προς υποστήριξή τους. (Βλ. συναφώς Υπόθεση Αρ. 692/89, Level Tachexcavs Ltd v. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λευκωσίας, ημερ. 17.12.1990, (1990) 3 ΑΑΔ 4407, Α.Ε. Αρ. 2421, Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας, ημερ. 24.1.2020 (2000) 3 ΑΑΔ 21, Υπόθεση Αρ. 1073/2004, Γεώργιας Αντωνίου κ.α. ν. Δημοκρατίας, μέσω Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ημερ. 6.2.2007).

Επιπλέον, παρατηρώ ότι οι λόγοι προσφυγής, όπως αναπτύσσονται στο πλαίσιο της γραπτής αγόρευσης του Αιτητή χαρακτηρίζονται από γενικότητα και απουσιάζει η υπαγωγή των περιστάσεων του Αιτητή και των γεγονότων της υπόθεσης στις κατ’ επίκληση παραβιασθείσες διατάξεις. Η αναγκαιότητα έγερσης των λόγων προσφυγής με ευκρίνεια και λεπτομέρεια είναι θεμελιώδους σημασίας διαφορετικά το Δικαστήριο δεν νομιμοποιείται να τα εξετάσει αυτεπαγγέλτως, έστω και εάν έχουν εγερθεί με την αγόρευση [Βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533 και Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2009) 3 Α.Α.Δ. 655]. Η δε αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. [Βλ. Α.Ε. Αρ. 3729, Μαραγκός ν. Δημοκρατίας, 3.11.2006, (2006) 3 ΑΑΔ 671, Α.Ε. 1883]., Μαρία Ευθυμίου ν. Ε.Δ.Υ., (1997) 3 ΑΑΔ 281, 14.7.1997]. 

Προχωρώντας, ακόμη και εάν εξαντλώντας την επιείκεια του παρόντος Δικαστηρίου και εξεταστούν οι λόγοι ακύρωσης που προωθεί ο Αιτητής, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής τέτοιων ισχυρισμών.  Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο στις περιπτώσεις που απαριθμούνται υπό του άρθρου 11 του Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος του 2018 (Ν. 73(I)/2018) ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία. Ως εκ τούτου δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει την ουσιαστική ορθότητα της επίδικης πράξεως, δυνάμενη να προβεί σε νέα εκτίμηση και αξιολόγηση του αποδεικτικού υλικού και των στοιχείων του φακέλου και αποφαίνεται αιτιολογημένως επί των αιτήσεων διεθνούς προστασίας του εκάστοτε προσφεύγοντος (στο πλαίσιο πάντα που καθορίζουν οι ισχυρισμοί του εκάστοτε Αιτητή).

Συνεπώς, η απλή επίκληση πλημμελειών ή παραβιάσεων γενικών αρχών Διοικητικού Δικαίου, δεν επαρκεί από μόνη της για να ανατρέψει την επίδικη απόφαση. Ο Αιτητής θα πρέπει να επεξηγεί τη βλάβη που επήλθε στον ίδιο και να προβάλει, στο πλαίσιο της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν της υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. (βλ. αποφάσεις ΣτΕ 3067/2013, 521/2010, 2650/2009). 

Εν προκειμένω παρατηρώ ότι o Αιτητής δεν προβάλλει οποιοδήποτε ειδικό και τεκμηριωμένο ισχυρισμό είτε στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας είτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας που να δικαιολογεί την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας, καθώς αναφέρει απλώς γενικώς ότι η διοίκηση δεν επικεντρώθηκε σε άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, χωρίς να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους κατά τον ίδιο δικαιολογείται η υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. 

Υπό το φως της πιο πάνω διαπίστωσης όλοι οι εγειρόμενοι λόγοι ακυρώσεως απορρίπτονται ως αλυσιτελείς και εξ αυτού απαράδεκτοι εξαιτίας της γενικότητας με την οποία αυτοί εγείρονται, εφόσον ο Αιτητής δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε εξειδίκευση αυτών σε συνάρτηση με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσής του, πολλώ μάλλον κατά τρόπο που να προκύπτει ο πυρήνας του αιτήματός του για άσυλο και να δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.[1]

Κατόπιν των ανωτέρω και λαμβανομένης υπόψη της εξουσίας του παρόντος Δικαστηρίου όπου δυνάμει του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 [Ν.73(Ι)/2018], το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσιαστικής της ορθότητας. Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η παρούσα υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 11 (2) και (3) του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου τόσο της νομιμότητας όσο και της ουσιαστικής ορθότητας (έλεγχος επί της ουσίας) της επίδικης πράξης.

Έχει πλειστάκις νομολογηθεί ότι η έκταση, ο τρόπος και η διαδικασία που ακολουθείται ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης. Περαιτέρω η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το επίδικο θέμα. Το  κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και τη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων τα οποία παρέχουν ασφαλή συμπέρασμα. (Βλέπε Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α., Α.Ε. 1518/1.11.96, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου, Α.Ε. 1575/14.7.97 , Α.Ε.2371,Motorways Ltd v Δημοκρατίας ημερ. 25/6/99).  

Το Δικαστήριο στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκεινται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντος οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (Βλ. απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουαρίου, 2010).

Ως εκ τούτου, προσέγγισα το θέμα με βάση τα ενώπιόν μου στοιχεία και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, εξετάζοντας όλα τα ουσιώδη στοιχεία και πραγματικά περιστατικά που οι Καθ' ων η αίτηση είχαν ενώπιόν τους.

 

Κατά την καταγραφή του αιτήματος διεθνούς προστασίας του Αιτητή, ο Αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για πολιτικούς λόγους. Ειδικότερα ισχυρίστηκε πως στις 06/05/2020 οργανώθηκε εξέγερση στην περιοχή όπου διέμενε, το Tombo. Προσέθεσε πως το Tombo πρόκειται για ένα χωριό οι κάτοικοι του οποίου βιοπορίζονται μέσω της αλιείας, ωστόσο η Κυβέρνηση της χώρας του, ήτοι το κόμμα SLPP, μετά το lockdown που επιβλήθηκε στη χώρα το 2020 ανακοίνωσε πως κάθε μέρα θα μπορούσαν να βρίσκονται στην θάλασσα για σκοπούς αλιείας περί τα 15 καράβια, αντί για περί τα 100 που ήταν συνήθως. Για τον λόγο αυτό ο Αιτητής προέβαλε ότι διοργανώθηκε η εν λόγω εξέγερση. Λόγω της εξέγερσης αυτής αρκετά άτομα έχασαν τη ζωή τους, ενώ άλλα άτομα φυλακίστηκαν. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι τα άτομα που φυλακίστηκαν ανήκαν στο κόμμα της αντιπολίτευσης, ήτοι το κόμμα APC, στο οποίο ανήκε και ο ίδιος κατέχοντας τη θέση του κομματικού εκπροσώπου. Λόγω της συγκεκριμένης εξέγερσης ο Αιτητής προβάλλει πως η Κυβέρνηση καταδιώκει τα μέλη του εν λόγω κόμματος και, λόγω της συμμετοχής του σε αυτό, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του και να μεταβεί στη Δημοκρατία. Τέλος, ο Αιτητής προσθέτει πως κατά τη διάρκεια της διαφυγής του τραυματίστηκε στο πόδι και αναγκάστηκε να παραμείνει κρυμμένος για κάποιο διάστημα μέχρι να θεραπευτεί (βλ. ερυθρά 1 του Δ.Φ.).

Κατά το κρίσιμο στάδιο της προφορικής του συνέντευξης και σχετικά με τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής δήλωσε υπήκοος Σιέρρα Λεόνε με τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής την πόλη Βο, ενώ χρονικό διάστημα λίγων μηνών κατά το 2020 διαβιούσε στην πόλη Tombo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση ισχυρίστηκε πως είναι άγαμος και πατέρας ενός ανήλικου τέκνου το οποίο διαβιεί μαζί με τη μητέρα του Αιτητή στη Σιέρρα Λεόνε. Ως προς την πατρική του οικογένεια ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του έχει αποβιώσει, πως η μητέρα του διαβιεί στην πόλη Βο μαζί με τον γιό του, και πως έχει πέντε αδέρφια, δύο εκ των οποίων διαβιούν στην πόλη Βο, δύο στο Tombo και ένα στην Freetown. Ως προς το εκπαιδευτικό του επίπεδο ισχυρίστηκε πως είναι απόφοιτος πανεπιστημίου, έχοντας σπουδάσει Human Kinetics στο πανεπιστήμιο της Njala. Ως προς την επαγγελματική του εμπειρία ο Αιτητής προέβαλε πως έπαιζε περιστασιακά ποδόσφαιρο για να βιοπορίζεται, ενώ είχε διδάξει σε σχολείο για κάποιους μήνες ως προαπαιτούμενο της αποφοίτησής του από το πανεπιστήμιο.

Σχετικά με τους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής, o Αιτητής, κατά το σκέλος της ελεύθερης αφήγησής του, δήλωσε ότι στις 6 Μαΐου 2020 έλαβε χώρα εξέγερση στο Tombo και, ως αποτέλεσμα αυτής, άνθρωποι ορισμένοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι άνθρωποι συνελήφθησαν. Προσέθεσε πως η Κυβέρνηση θεώρησε πως το αντιπολιτευτικό κόμμα APC ήταν αυτό που προέτρεψε τη νεολαία στο να εξεγερθεί. Ως προς τις συνθήκες της εξέγερσης, ο Αιτητής προέβαλε ότι το Tombo πρόκειται για μία πόλη οι κάτοικοι της οποίας βιοπορίζονται μέσω της αλιείας. Όταν μετά την επιβολή lockdown στη χώρα ο αρχηγός της περιοχής δήλωσε ότι ημερησίως θα βρίσκονται στη θάλασσα για σκοπούς αλιείας περί τα 10 – 15 καράβια, ενώ συνήθως βρισκόντουσαν ημερησίως περί τα 100 – 400 καράβια, η νεολαία της περιοχής εξεγέρθηκε και η εξέγερση είχε αιματηρό αποτέλεσμα. Ως εκ τούτου, τα μέλη του αντιπολιτευτικού κόμματος APC που βρισκόντουσαν στο Tombo άρχισαν να διώκονται. Κάποια από αυτά τα μέλη συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Καθώς και ο ίδιος ο Αιτητής υπήρξε μέλος του αντιπολιτευτικού κόμματος APC αποφάσισε να διαφύγει. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής του ο Αιτητής προέβαλε ότι έσπασε το πόδι του και, λόγω αυτού, παρέμεινε κρυμμένος για διάστημα τριών μηνών ούτως ώστε να θεραπευτεί. Τέλος, δήλωσε ότι για όσο διάστημα παρέμεινε κρυμμένος η Κυβέρνηση έψαχνε για άτομα της αντιπολίτευσης που τη δεδομένη στιγμή βρισκόντουσαν στο Tombo. Για τον λόγο αυτό ο Αιτητής αποφάσισε να μεταβεί στη Δημοκρατία (βλ. ερυθρά 23 1Χ, 2Χ του Δ.Φ.).

Κατά τη διάρκεια της διερεύνησης του ανωτέρω αφηγήματος, ο αρμόδιος λειτουργός έθεσε στον Αιτητή ερωτήσεις αρχικά αναφορικά με τη συμμετοχή του στο αντιπολιτευτικό κόμμα APC. Ο Αιτητής προέβαλε ότι συμμετείχε στο εν λόγω κόμμα για μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς το υποστήριζε και ο πατέρας του (βλ. ερυθρά 23 7Χ του Δ.Φ.). Συγκεκριμένα δήλωσε ότι το υποστήριζε ήδη από το 2007 και πως κατείχε σε αυτό τη θέση του κομματικού αντιπροσώπου (βλ. ερυθρά 22 1Χ, 2Χ του Δ.Φ.). Ως προς τον ρόλο του ως κομματικού αντιπροσώπου, ο Αιτητής δήλωσε πως στις εκλογές αντιπροσώπευε το κόμμα στους αστυνομικούς σταθμούς, ενώ περιστασιακά έπαιζε ποδόσφαιρο με την ομάδα του κόμματος (βλ. ερυθρά 22 3Χ του Δ.Φ.). Ο Αιτητής δήλωσε ότι το APC υπήρξε αντιπολιτευτικό κόμμα από το 2018 κι έπειτα, ύστερα από τις  εκλογές που διενεργήθηκαν τον Μάρτιο του 2018. Υποψήφιος του κόμματος APC ήταν σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αιτητή ο Samura Kamara (βλ. ερυθρά 22 4Χ – 6Χ του Δ.Φ.). Σε περαιτέρω ερωτήσεις ο Αιτητής προέβαλε πως τα αρχικά APC σημαίνουν All People’s Congress, ενώ το κόμμα ιδρύθηκε το 1962 από τον Siaka P. Steven και τα κεντρικά του γραφεία βρίσκονται στη Freetown (βλ. ερυθρά 22 7Χ – 9Χ του Δ.Φ.). Αναφορικά με τον ρόλο του Αιτητή ως κομματικού αντιπροσώπου, ο Αιτητής δήλωσε ότι έγινε κομματικός αντιπρόσωπος το 2018 (βλ. ερυθρά 22 10Χ) και πως ακόμα αναγνωρίζεται ως εκπρόσωπος του κόμματος. Σχετικά με τον ρόλο του προέβαλε ότι κατά τη διάρκεια των εκλογών σημείωνε τα όσα συνέβαιναν στον αστυνομικό σταθμό και εν συνεχεία παρέδιδε τα όσα σημείωνε στα γραφεία του κόμματος στην πόλη Βο. Η τελευταία φορά που είχε τον συγκεκριμένο ρόλο ήταν στις εκλογές του 2018, ενώ μετά τις εκλογές δήλωσε ότι μιλούσε στο πανεπιστήμιό του υπέρ του κόμματος (βλ. ερυθρά 21 1Χ – 5Χ του Δ.Φ.). Σε περαιτέρω διευκρινιστικές ερωτήσεις ο Αιτητής εξήγησε ότι η θέση του στο κόμμα APC ήταν χαμηλόβαθμη και πως συνήθως η Κυβέρνηση αναζητά υψηλόβαθμα στελέχη. Εξήγησε, ωστόσο, ότι ο ίδιος θεωρεί πως θα αντιμετωπίσει πρόβλημα λόγω του περιστατικού των εξεγέρσεων (βλ. ερυθρά 18 3Χ, 4Χ του Δ.Φ.).

Ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε εν συνεχεία σε διευκρινιστικές ερωτήσεις αναφορικά με την εξέγερση της 6^ης Μαΐου 2020 που δήλωσε ο Αιτητής κατά την ελεύθερη αφήγησή του. Ερωτηθείς αναφορικά με τον τρόπο που η εν λόγω εξέγερση επηρέασε τον ίδιο σε προσωπικό επίπεδο, ο Αιτητής δήλωσε πως όταν η Κυβέρνηση της χώρας είπε πως η αντιπολίτευση ήταν υπεύθυνη για την εξέγερση τότε ξεκίνησαν να καταδιώκουν τα μέλη της, ανάμεσα στα οποία βρισκόταν και ο Αιτητής (βλ. ερυθρά 21 7Χ του Δ.Φ.). Ως προς τον ρόλο του Αιτητή προσωπικά την συγκεκριμένη ημέρα, ο Αιτητής προέβαλε πως βρισκόταν στην οικία του και πως όταν η εξέγερση έγινε εντονότερη η αστυνομία επενέβη και ξεκίνησε να πυροβολεί, με αποτέλεσμα ο Αιτητής να πάρει την απόφαση να δραπετεύσει. Σε σχετική διευκρινιστική ερώτηση ο Αιτητής επιβεβαίωσε ότι βρισκόταν στην οικία του και όχι στο σημείο που γινόταν η εξέγερση (βλ. ερυθρά 21 8Χ, 9Χ του Δ.Φ.). Ως προς το μέρος που συνέβη η εξέγερση ο Αιτητής προέβαλε ότι αυτή έλαβε χώρα στην περιοχή που ήταν οι προβλήτες (βλ. ερυθρά 21 10Χ του Δ.Φ.) και πως ο ίδιος ήταν εκεί μόνο όταν ο επικεφαλής της περιοχής έκανε την ανακοίνωση σχετικά με το πόσα καράβια θα επιτρέπονταν στην θάλασσα ημερησίως (βλ. ερυθρά 20 1Χ του Δ.Φ.), καθώς εν συνεχεία μετέβη στην οικία του από την οποία και δραπέτευσε όταν η αστυνομία επενέβη και ξεκίνησε να πυροβολεί (βλ. ερυθρά 20 2Χ του Δ.Φ.).

Ως προς το εάν στην εξέγερση χάθηκαν ανθρώπινες ζωές ο Αιτητής προέβαλε ότι πριν δραπετεύσει δύο άνθρωποι είχαν δεχτεί πυροβολισμούς. Ερωτηθείς δε σχετικά με την αναζήτηση εκ μέρους της Κυβέρνησης ατόμων της αντιπολίτευσης, ο Αιτητής δήλωσε ότι συνελήφθησαν μέλη της αντιπολίτευσης που κατοικούσαν στο Tombo, το οποίο και μαθεύτηκε λόγω του μικρού μεγέθους της πόλης. Έπειτα από σχετική ερώτηση ο Αιτητής επιβεβαίωσε ότι δεν αναζήτησαν τον ίδιο προσωπικά (βλ. ερυθρά 20 7Χ, 8Χ, 19 2Χ, 3Χ του Δ.Φ.).

Ερωτηθείς σχετικά με τον τρόπο που απόδρασε προέβαλε ότι διέφυγε μέσω μηχανής και μετέβη στην περιοχή 4miles (βλ. ερυθρά 20 4Χ του Δ.Φ.). Ο Αιτητής δήλωσε ότι λόγω του τραυματισμού του δε θυμόταν πόσο διάστημα χρειάστηκε μέχρι να μεταβεί στο 4miles. Προσέθεσε πως εκεί έλαβε θεραπεία με παραδοσιακά φάρμακα για διάστημα τριών μηνών και εν συνεχεία μετέβη στην Kambia όπου και κανόνισε τα διαδικαστικά για να εγκαταλείψει τη Σιέρρα Λεόνε (βλ. ερυθρά 20 10Χ, 5Χ, 6Χ του Δ.Φ.). Περιέγραψε ότι μετέβη από το 4miles στην Kambia μέσω μηχανής και πως έμεινε εκεί για διάστημα 2 – 3 μηνών (βλ. ερυθρά 19 13Χ, 1Χ του Δ.Φ.). Δεδομένου του ότι ο Αιτητής έφυγε από τη Σιέρρα Λεόνε τον Νοέμβριο του 2020, ήτοι περί τους 6 μήνες μετά το συμβάν, ο Αιτητής ερωτήθηκε εάν του συνέβη κάτι κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα και απάντησε αρνητικά λέγοντας πως είχε δραπετεύσει από τον τόπο διαμονής του (βλ. ερυθρά 19 4Χ του Δ.Φ.).

Σχετικά με το ρίσκο που θα αντιμετωπίσει σε περίπτωση επιστροφής, ο Αιτητής δήλωσε ότι η Κυβέρνηση θα καταλάβει πως τότε ήταν παρών στο υπό εξέταση συμβάν και πως ήξεραν τη συμμετοχή του στο κόμμα APC λόγω της ορατότητάς του (βλ. ερυθρά 19 5Χ, 6Χ του Δ.Φ.). Αναφορικά με τη νόμιμη έξοδό του από τη χώρα καταγωγής ο Αιτητής δήλωσε ότι εάν πληρώσεις τότε δεν αντιμετωπίζεις προβλήματα και πως το άτομο που κανόνισε τα διαδικαστικά για το ταξίδι του χρημάτισε ορισμένους υπαλλήλους (βλ. ερυθρά 19 7Χ, 8Χ του Δ.Φ.). Περαιτέρω, ως προς την έκδοση του διαβατηρίου του, αντιπαραβλήθηκαν αντιφατικά λεγόμενα του Αιτητή ως προς τον τρόπο έκδοσής του, με τον Αιτητή να καταλήγει πως δεν το εξέδωσε αυτοπροσώπως (βλ. ερυθρά 19 9Χ του Δ.Φ.). Σχετικά με τυχόν εξελίξεις από τη στιγμή που έφυγε από τη χώρα καταγωγής του κι έπειτα, ο Αιτητής προέβαλε ότι έμαθε πως έχουν συλληφθεί 19 άτομα και πως δε γνωρίζει περαιτέρω πληροφορίες από τη στιγμή που μετέβη στη Δημοκρατία (βλ. ερυθρά 19 10 Χ του Δ.Φ.).

Ερωτηθείς τι φοβάται ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής, ο Αιτητής δήλωσε ότι θα εκφοβιστεί και θα φυλακιστεί καθώς τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά στη χώρα καταγωγής του, χωρίς να περιορίζονται τοπικά στο Tombo (βλ. ερυθρά 13 5Χ του Δ.Φ.).

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός διέκρινε τρεις (3) ουσιώδεις ισχυρισμούς απορρέοντες από το αφήγημα του Αιτητή.

Ο πρώτος ισχυρισμός αφορά τα προσωπικά στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ο οποίος και έγινε αποδεκτός. Ειδικότερα, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής υπήρξε συνεκτικός ως προς τον τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του, ήτοι ως προς το ότι είναι υπήκοος Σιέρα Λεόνε με τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής την πόλη Βο, όπου και διέμενε μέχρι τον Μάρτιο του 2020. Συνεκτικός κρίθηκε επίσης και αναφορικά με τις πληροφορίες που αφορούν το μορφωτικό του επίπεδο, την οικογενειακή του κατάσταση, την πατρική του οικογένεια και το επαγγελματικό του υπόβαθρο. Παράλληλα εξωτερικές πηγές πληροφόρησης και διεθνείς πηγές χαρτογράφησης επιβεβαίωσαν τα τοπωνύμια που ανέφερε ο Αιτητής ενώπιον του λειτουργού.

Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός, ήτοι η συμμετοχή του στο πολιτικό κόμμα All People’s Congress (APC), έτυχε αποδοχής από τον αρμόδιο λειτουργό καθότι κρίθηκε πως οι απαντήσεις του Αιτητή στις ερωτήσεις που περιστρέφονταν γύρω από το ότι είναι μέλος του συγκεκριμένου κόμματος υπήρξαν αρκούντως συγκεκριμένες και σαφείς. Ειδικότερα, ο αρμόδιος λειτουργός σημείωσε πως ο Αιτητής ήξερε να αναφερθεί επαρκώς σε πληροφορίες γενικού περιεχομένου για το κόμμα, όπως το τι σημαίνει το ακρωνύμιο του κόμματος, ποιος υπήρξε ο ιδρυτής του, πότε ιδρύθηκε, από πότε είναι κόμμα της αντιπολίτευσης, ποιος ήταν ο υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές από το κόμμα APC και που βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία του.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε πως τα όσα ανέφερε ο Αιτητής επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Παράλληλα σημειώθηκε πως ο Αιτητής προσκόμισε κάρτα που υποδεικνύει πως ήταν αντιπρόσωπος του συγκεκριμένου κόμματος στις εκλογές του 2018.

Συνεπώς, καθώς στοιχειοθετήθηκε τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο ισχυρισμός έγινε αποδεκτός.

Ο τρίτος ισχυρισμός, ήτοι ο ισχυριζόμενος φόβος δίωξης του Αιτητή από τις αρχές της χώρας καταγωγής του λόγω της συμμετοχής του στο πολιτικό κόμμα All People’s Congress, απορρίφθηκε από τον αρμόδιο λειτουργό καθώς κρίθηκε ότι οι απαντήσεις του δεν ήταν επαρκείς, στερούνταν ευλογοφάνειας και περιείχαν αντιφάσεις. Πιο συγκεκριμένα, ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε αρχικά ότι ο Αιτητής δήλωσε ότι οι αρχές της χώρας καταγωγής του ουδέποτε έψαξαν τον ίδιο προσωπικά. Περαιτέρω, σημειώθηκε ότι ο Αιτητής δεν υποστήριξε επαρκώς τις συνθήκες διαφυγής του καθώς επικαλέστηκε άγνοια ως προς τον χρόνο μετάβασής του από το Tombo στο 4miles αλλά και από το 4miles στην Kambia. Ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι θα ήταν ευλόγως αναμενόμενο το να γνωρίζει ο Αιτητής την απόσταση που διένυσε, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη το μορφωτικό του επίπεδο αλλά και το πως δήλωσε ότι αισθανόταν καλύτερα ως προς την υγεία του κατά τη μετάβασή του από το 4miles στην Kambia. Ο λειτουργός επεσήμανε επιπρόσθετα πως ο Αιτητής δήλωσε πως κατά το διάστημα που παρέμεινε στην Kambia δεν του συνέβη κάτι προσωπικά καθώς και τον ισχυρισμό του περί του ότι ουδέποτε αναζητήθηκε από τις αρχές λόγω του ότι ήταν νέο μέλος του κόμματος. Επισημάνθηκε περαιτέρω, στα πλαίσια της νόμιμης εξόδου του Αιτητή από τη χώρα καταγωγής του, πως ο Αιτητής υπήρξε αντιφατικός αναφορικά με το εάν εξέδωσε το διαβατήριό του αυτοπροσώπως ή μέσω τρίτου ατόμου. Καταγράφηκε από τον αρμόδιο λειτουργό πως, παρά την αρχική του δήλωση περί του ότι μετέβη στη Freetown μαζί με το πιστοποιητικό γέννησής του προκειμένου να εκδώσει το διαβατήριό του, εν συνεχεία ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν παρών ο ίδιος. Επιπλέον, όταν του ζητήθηκε να αποσαφηνίσει την αντίφαση ο λειτουργός κατέγραψε ότι η εξήγησή του περί του ότι δύναται κάποιος στη Sierra Leone να εκδώσει διαβατήριο μη αυτοπροσώπως δεν κρίθηκε ικανοποιητική. Τονίστηκε δε πως υπήρξε αντιφατικός αναφορικά με το ότι οι αρχές της χώρας καταγωγής του είναι ο φερόμενος διώκτης του σε συνδυασμό με το ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του με νόμιμο τρόπο και κάνοντας χρήση του διαβατηρίου του.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του Αιτητή ο αρμόδιος λειτουργός αναφέρει αρχικώς πως τα όσα αναφέρονται στη συνέντευξή του αποτελούν και το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματός του και, συνεπώς, δεν υπάρχουν περαιτέρω λόγοι που να δικαιολογούν την αναζήτηση περαιτέρω πηγών πληροφόρησης. Ωστόσο ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε την έρευνά του παραθέτοντας επιπρόσθετες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, οι οποίες κάνουν αναφορά σε συγκρούσεις που έγιναν στις 6 Μαΐου 2020. Ωστόσο, λόγω της μειωμένης εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού, ο ισχυρισμός του Αιτητή απορρίφθηκε.

Υπό το φως των δύο αποδεκτών ισχυρισμών σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή καθώς και για τους λόγους οικονομικού περιεχομένου για τους οποίους ο Αιτητής μετέβη στη Δημοκρατία, οι Καθ’ ων η αίτηση συνήγαγαν κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρρα Λεόνε ο Αιτητής δεν φέρει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης και δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα να κινδυνεύσει με σοβαρή βλάβη. Ειδικότερα ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι, με βάση τον αποδεκτό ισχυρισμό περί των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή, δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι για να γίνει αποδεκτό ότι σε περίπτωση επιστροφής του κινδυνεύει να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Ομοίως, το ίδιο κρίθηκε και αναφορικά με τον αποδεκτό ισχυρισμό του Αιτητή περί συμμετοχής του στο αντιπολιτευτικό κόμμα APC καθώς ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε πως η ιδιότητά του αυτή δεν επαρκεί προκειμένου να συνδεθεί με τον οποιονδήποτε λόγο δίωξης ή σοβαρής βλάβης.

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, οι Καθ΄ ων η αίτηση κατέληξαν στο ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή σε ένα από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά προβλέπονται από το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και ως εκ τούτου δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς.

Επιπλέον, κρίθηκε ότι σε περίπτωση επιστροφής του στην Σιέρρα Λεόνε, ο Αιτητής δεν θα κινδυνεύσει με θανατική ποινή ή εκτέλεση σύμφωνα με το άρθρο 15(α) της Οδηγίας, ούτε ενδέχεται να υποστεί βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία δυνάμει του άρθρου 15(β) της Οδηγίας.

Αναφορικά δε με το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν επίσης στο ότι ο Αιτητής δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό την έννοια του συγκεκριμένου άρθρου σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής και ως εκ τούτου, το ενδεχόμενο υπαγωγής του σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας απορρίφθηκε.

Αξιολογώντας λοιπόν  τα όσα έχουν ανωτέρω αναφερθεί υπό το φως και των νομοθετημένων προνοιών και μελετώντας επισταμένως τόσο την Έκθεση/Εισήγηση του λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και τους λοιπούς ισχυρισμούς του Αιτητή ως αυτοί παρουσιάστηκαν τόσο κατά την διοικητική διαδικασία όσο και κατά την ενώπιόν μου δικαστική διαδικασία, καταλήγω στα εξής:

Όσον αφορά τον αποδεκτό ισχυρισμό περί των προσωπικών στοιχείων, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, θα συμφωνήσω με το συμπέρασμα των Καθ’ ων η αίτηση αναφορικά με την ύπαρξη αξιοπιστίας στα λεγόμενα του Αιτητή και την επιβεβαίωση των τοποθεσιών που ανέφερε από εξωτερικές πηγές και διεθνείς πηγές χαρτογράφησης.

Επιπλέον συντάσσομαι και με την αποδοχή του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού περί της συμμετοχής του Αιτητή στο πολιτικό κόμμα All People’s Congress (APC). Ανατρέχοντας στο πρακτικό της συνέντευξης διαπιστώνω ότι οι γνώσεις του Αιτητή ήταν επαρκείς καθώς ήξερε να αναφερθεί με συνοχή και σαφήνεια σε βασικές πληροφορίες για το κόμμα, όπως στην ημερομηνία ίδρυσής του, στον ιδρυτή του, στο τι σημαίνουν τα αρχικά APC και στο ποιος ήταν ο υποψήφιος του κόμματος στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Ωστόσο, πλην τούτου, διαπιστώνω πως ο Αιτητής υπήρξε σαφής και συνεκτικός και ως προς τον δικό του προσωπικό ρόλο ως αντιπρόσωπος του κόμματος. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στο πότε του ανατέθηκε ο ρόλος αυτός, όπως και στο ποια ήταν τα ακριβή του καθήκοντα ως αντιπρόσωπος. Επιπρόσθετα, υπήρξε συνεκτικός ως προς το ότι ήταν χαμηλόβαθμο μέρος του κόμματος όσον αφορά την κομματική ιεραρχία.

Σχετικά με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, παρατηρώ ότι ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προκειμένου να επιβεβαιώσει τις γνώσεις γενικού περιεχομένου του Αιτητή για το κόμμα APC. Παράλληλα, ο Αιτητής προσκόμισε κάρτα που υποδεικνύει ότι υπήρξε αντιπρόσωπος του κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2018 (βλ. ερυθρά 16 του Δ.Φ.). Το συγκεκριμένο έγγραφο επίσης έχει γίνει αποδεκτό από τον αρμόδιο λειτουργό. Το Δικαστήριο, ωστόσο, διεξήγαγε ανεξάρτητη έρευνα σε επικαιροποιημένες πηγές πληροφόρησης. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, το κόμμα APC μετά τις εκλογές που διενεργήθηκαν στη χώρα το 2023 εξακολουθεί να αποτελεί το κύριο αντιπολιτευτικό κόμμα. Άρθρο του ειδησεογραφικού πρακτορείου France24 αναφέρει πως το αντιπολιτευτικό κόμμα All People’s Congress (APC), με ηγέτη τον Samura Kamara ήρθε δεύτερο με ποσοστό 41,16%.[2] Παράλληλα, στο ίδιο άρθρο αναφέρεται πως εκπρόσωπος του κόμματος δήλωσε ότι δεν θα ανεχθεί «αδικία, τυραννία και σφετερισμό της εξουσίας στη Σιέρα Λεόνε», καθώς και ότι «δεν θα συμμετάσχει σε οποιοδήποτε επίπεδο διακυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένων των νομοθετικών και τοπικών συμβουλίων, καθώς τα αποτελέσματα  των εκλογών έχουν παραποιηθεί για να δοθεί στο κόμμα SLPP άδικη πλειοψηφία σε όλα τα επίπεδα».[3] Σύμφωνα με δελτίο τύπου της Οικονομικής Κοινότητας Κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) έπειτα από έναν τριήμερο διάλογο που διήρκεσε από τις 16 Οκτωβρίου έως τις 18 Οκτωβρίου 2023, η κυβέρνηση της Σιέρα Λεόνε και το κόμμα APC υπέγραψαν συμφωνία για την Εθνική Ενότητα, προκειμένου «να σπάσει το πολιτικό αδιέξοδο» που προέκυψε από την έκβαση της 24ης Προεδρικές και Γενικές Εκλογές Ιουνίου 2023.[4] Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, η συμφωνία στοχεύει στην προώθηση της συμμετοχής στη διαδικασία διακυβέρνησης, ενώ άνοιξε επίσης το δρόμο για το APC να τερματίσει το μποϊκοτάζ στους θεσμούς διακυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του κοινοβουλίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης.[5] Συνεπώς, και με βάση τις επικαιροποιημένες πληροφορίες του Δικαστηρίου, το κόμμα APC εξακολουθεί έως και σήμερα να είναι αντιπολιτευτικό κόμμα στη Σιέρα Λεόνε.  

Όσον αφορά τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, ήτοι την ισχυριζόμενη δίωξη του Αιτητή από τις αρχές της χώρας καταγωγής του λόγω της συμμετοχής του στο πολιτικό κόμμα All People’s Congress (APC), επίσης συντάσσομαι με την κατάληξη του αρμόδιου λειτουργού αναφορικά με την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστίας στα λεγόμενα του Αιτητή. Καταρχάς, ανατρέχοντας στο πρακτικό της συνέντευξης, διαπιστώνω ότι, όσον αφορά το περιστατικό της εξέγερσης που σημειώθηκε στο Tombo τον Μάιο του 2020, ο Αιτητής δήλωσε με σαφήνεια ότι ο ίδιος δεν ήταν παρών στο συγκεκριμένο περιστατικό καθότι βρισκόταν στην οικία του. Το συγκεκριμένο στοιχείο επιβεβαιώθηκε από τον Αιτητή σε πλείστα σημεία της συνέντευξης (βλ. ερυθρά 21 8Χ, 9Χ, 20 2Χ του Δ.Φ.). Περαιτέρω, επίσης επιβεβαιώθηκε από τον Αιτητή πως η Κυβέρνηση της χώρας καταγωγής του ουδέποτε αναζήτησε τον ίδιο προσωπικά. Πλην τούτου, θα συνταχθώ με το συμπέρασμα των Καθ’ ων η αίτηση αναφορικά με το ότι ο Αιτητής δεν εισέφερε επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τον τρόπο διαφυγής του από την οικία του προς το 4miles και από το 4miles προς την Kambia. Θα ήταν ευλόγως αναμενόμενο να είναι σε θέση να αναφερθεί έστω και κατά προσέγγιση στο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για να μετακινηθεί από τη μια τοποθεσία στην έτερη. Περαιτέρω, θα ήταν επίσης ευλόγως αναμενόμενο να είναι σε θέση ο Αιτητής να εξηγήσει με περιγραφικότητα και λεπτομέρεια τον τρόπο με τον οποίο διέφυγε από το Tombo από την στιγμή που είχε σπάσει το πόδι του και από τη στιγμή που στην περιοχή υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις που έκαναν χρήση βίας. Τέλος, υιοθετώ και το συμπέρασμα του αρμόδιου λειτουργού αναφορικά με τη νόμιμη έξοδο του Αιτητή από τη χώρα καταγωγής του καθότι στερείται ευλογοφάνειας το ότι αφενός μεν φερόμενος διώκτης του είναι το κράτος, αφετέρου δε ο Αιτητής κατόρθωσε να εκδώσει πρωτότυπο διαβατήριο και να εξέλθει της χώρας του με νόμιμο τρόπο.

Ο όρος «αξιοπιστία» δεν ορίζεται από της Ευρωπαϊκές οδηγίες. Η χρήση του στο άρθρο 4 παράγραφος 5(ε) της οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αναδιατύπωση) αναφέρεται στη γενική αξιοπιστία ενός αιτούντος, αλλά αυτό είναι στο πλαίσιο  του ειδικού κανόνας που διέπει τη μη-επιβεβαίωση πτυχών των δηλώσεων ενός αιτούντος. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχει ορίσει την αξιοπιστία ως εξής: «Η αξιοπιστία αποδεικνύεται όταν έχει παρουσιάσει ο αιτών ένα ισχυρισμό που είναι συνεκτικός και εύλογος, και που δεν έρχεται σε αντίθεση με τα γενικά γνωστά γεγονότα, και ως εκ τούτου είναι, συνολικά, ικανό να γίνει πιστευτό»[6]

H βασική ιστορία ενός αιτούντος πρέπει να είναι συνεπής καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ακόμη και αν ορισμένες πτυχές του απολογισμού των γεγονότων μπορεί να είναι αβέβαιες ή «κάπως απίθανες», υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπονομεύουν τη συνολική αξιοπιστία της αξίωσης.[7] Ωστόσο, «όταν παρουσιάζονται πληροφορίες που δίνουν ισχυρούς λόγους για να αμφισβητηθεί η αλήθεια των δηλώσεων ενός αιτούντος άσυλο, το άτομο πρέπει να παράσχει ικανοποιητική εξήγηση για τις ανακρίβειες σε αυτές τις παρατηρήσεις».[8] Στην παρούσα υπόθεση και από τα ενώπιόν μου δεδομένα παρατηρώ ότι ο Αιτητής δεν παρείχε επαρκείς εξηγήσεις σε κύρια σημεία που άπτονται του πυρήνα του αιτήματός του, γεγονός το οποίο πλήττει την εσωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του. Γενικά, είναι λογικό να αναμένεται ότι μια αίτηση για διεθνή προστασία παρουσιάζεται επαρκώς και λεπτομερώς, τουλάχιστον όσον αφορά τα πιο σημαντικά γεγονότα του αιτήματος. Η ανεπάρκεια λεπτομερειών συνιστά αυτό που αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 5 στοιχείο β)  2011/95/ΕΕ (αναδιατύπωση) ως έλλειψη «σχετικών στοιχείων».

Ως προς την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων του Αιτητή σχετικά με τον υπό εξέταση ισχυρισμό, το Δικαστήριο διεξήγαγε ανεξάρτητη έρευνα σε πηγές πληροφόρησης για το ως άνω αναφερθέν περιστατικό. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Awoko Newspaper, μίας τοπικής εφημερίδας «η οποία γεννήθηκε από την επιθυμία να παρουσιάσει ακριβείς και επίκαιρες ειδήσεις στους ανθρώπους της Σιέρα Λεόνε»,[9] την Τετάρτη 6 Μαΐου 2020, εκατοντάδες «θυμωμένοι» ψαράδες και νέοι από την πόλη Tombo ξεκίνησαν εξέγερση πυρπολώντας τη Μονάδα Υποστήριξης Οικογένειας (Family Support Unit) της Αστυνομίας της Σιέρα Λεόνε (Sierra Leone Police) καθώς και το κοινοτικό νοσοκομείο. Το άρθρο αναφέρει πως το κεντρικό αστυνομικό τμήμα της περιοχής υπέστη βανδαλισμό, ενώ σποραδικοί πυροβολισμοί ξέσπασαν επίσης όταν μια συμμορία νεαρών επιτέθηκε σε προσωπικό ασφαλείας και σε κρατική ιδιοκτησία. Στη συνέχεια γίνεται λόγος πως, τη δεδομένη στιγμή, δεν ήταν εφικτή η επιβεβαίωση του αριθμού των νεκρών και των συλληφθέντων, ωστόσο μέχρι στιγμής είχε επιβεβαιωθεί η ύπαρξη δύο νεκρών.[10] Η ανωτέρω είδηση επιβεβαιώνεται και από σχετική αναφορά του Crisis24, η οποία αναφέρει πως μετά την θέσπιση περιορισμών «της τελευταίας στιγμής» από την Κυβέρνηση της Σιέρα Λεόνε ως προς τον αριθμό των σκαφών που επιτρέπεται να βγουν στη θάλασσα, ντόπιοι ψαράδες επιτέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα και στο κέντρο υγείας στο Tumbu την Τετάρτη, 6 Μαΐου 2020.[11] Συνεπώς, εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνουν ότι το περιστατικό αυτό έλαβε  όντως χώρα.

Άρθρο της ηλεκτρονικής εφημερίδας ‘The Calabash Newspaper’, «μιας πλατφόρμας διάδοσης ειδήσεων και γενικών πληροφοριών που στοχεύει σε ένα ευρύ κοινό από τη Σιέρα Λεόνε, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, μέσω της παρουσίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης»,[12] αναφέρει ότι όσοι νέοι διέφυγαν από το σημείο της εξέγερσης δέχθηκαν επίθεση στα σπίτια τους από την αστυνομία και κατάφεραν να διαφύγουν με τη βοήθεια τρίτων. Αυτό, σύμφωνα με το άρθρο, οφειλόταν στον κατάλογο που έδωσε ο αρχηγός του χωριού, ο οποίος κατέγραψε τα ονόματα των ενεργών νέων του κόμματος της αντιπολίτευσης στο χωριό, μεταξύ των οποίων ήταν ο Mohamed Ι. Sesay, κομματικός αντιπρόσωπος του APC.[13] Το άρθρο συνεχίζει κάνοντας λόγο πως, έπειτα από συνομιλία με ένα μέλος της οικογένειας του Mohamed I. Sesay, αναφέρθηκε ότι δέχθηκαν επίθεση από ένοπλους αστυνομικούς και πως ο Mohamed κατάφερε να διαφύγει από ένα ανοιχτό παράθυρο στο πίσω μέρος του σπιτιού, καταδιωκόμενος από ένοπλους άνδρες. Προστέθηκε περαιτέρω ότι είδαν τους άνδρες να μπαίνουν σε έναν κοντινό θάμνο, όπου και ο ίδιος ο Mohamed είχε μπει, και ότι άκουσαν πυροβολισμούς, αλλά δεν γνώριζαν έως και τη στιγμή της συνέντευξης εάν ο Mohamed είχε χάσει τη ζωή του.[14] Το άρθρο καταλήγει πως αστυνομικές πηγές αναφέρουν ότι έχουν «εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό» για τον Mohamed I Sesay, όπως και για άλλα άτομα, και πως τους κήρυξαν καταζητούμενους.[15]

Ωστόσο, παρά την ύπαρξη του συγκεκριμένου άρθρου στο οποίο γίνεται ευθεία αναφορά στο όνομα του Αιτητή, ο ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός καθώς το άρθρο αυτό έχει μειωμένη αποδεικτική αξιοπιστία. Καταρχάς, η εφημερίδα ‘The Calabash Newspaper’, όπως ήδη εκτέθηκε, πρόκειται για μια τοπική εφημερίδα της χώρας καταγωγής του Αιτητή και όχι για κάποιο διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο το οποίο χαίρει αξιοπιστίας σε διεθνές επίπεδο. Όπως έχει εξάλλου αναφερθεί από το ΕΔΔΑ στην υπόθεση Sufi και Elmi κατά Ηνωμένου Βασιλείου Υπο. Αριθ. 8319/07 και 11449/07:

(σκέψη 233): « [...] όταν μια έκθεση βασίζεται εξ ολοκλήρου σε πληροφορίες που παρέχονται από πηγές, η εγκυρότητα και η φήμη αυτών των πηγών και ο βαθμός της παρουσίας στους στον οικείο τομέα είναι παράγοντες που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο πριν αξιολογηθεί η σημασία που πρέπει να αποδοθεί στην αποδεικτική τους ισχύ.

[..]

Αν τα συμπεράσματα των πηγών ταυτίζονται με άλλες πληροφορίες για τις χώρες, η αποδεικτική τους ισχύ μπορεί να έχει βαρύνουσα σημασία. Ωστόσο, το Δικαστήριο θα είναι γενικά πολύ προσεκτικό όταν εξετάζει εκθέσεις από ανώνυμες πηγές που δεν ταυτίζονται με τις υπόλοιπες πληροφορίες.»

Περαιτέρω, η συγκεκριμένη είδηση στην οποία γίνεται αναφορά στο ονοματεπώνυμο του Αιτητή ανευρέθηκε μόνο στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα και όχι σε πηγές που παρατέθηκαν ανωτέρω ή σε έτερες πηγές, οι οποίες πηγές είναι τόσο τοπικά μέσα ενημέρωσης όσο και αξιόπιστες διεθνείς πηγές πληροφόρησης. Η αναπαραγωγή της είδησης από περαιτέρω μέσα ενημέρωσης, ιδιαίτερα δε από διεθνή μέσα και αναφορές παρατηρητηρίων και διεθνών οργανισμών, θα συνηγορούσε στην αξιοπιστία της συγκεκριμένης είδησης κάτι που όμως δεν προκύπτει στην παρούσα υπόθεση του Αιτητή. Όπως έχει εξάλλου αναφερθεί στην Fuentes-Valoy, v Canada (Minister of Employment and Immigration, [1993] FCJ 129(Can. FCA Feb. 9. 1993) Ένας  υπεύθυνος λήψης αποφάσεων έχει  δικαίωμα να δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στις πληροφορίες για τη χώρα προέλευσης παρά στις δηλώσεις των αιτούντων, εάν η πρώτη κριθεί πιο πειστική.[16]

Πλην τούτου, ωστόσο, δε μπορώ να παραβλέψω πως εντοπίζονται και σημαντικές αντιφάσεις μεταξύ όσων αναφέρονται στο άρθρο και σε όσα δήλωσε ο Αιτητής ενώπιον του αρμόδιου λειτουργού. Καταρχάς, ενώ στο άρθρο αναφέρεται πως οι αρχές «εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό» για τη σύλληψη του Αιτητή, ο ίδιος ο Αιτητής δήλωσε ευθέως έπειτα από σχετική ερώτηση του λειτουργού ότι οι αρχές της χώρας καταγωγής του ουδέποτε έψαξαν τον ίδιο αυτοπροσώπως. Περαιτέρω, όσον αφορά τις συνθήκες υπό τις οποίες ο Αιτητής δραπέτευσε, ανατρέχοντας στο πρακτικό της συνέντευξής του δεν εντοπίζω την οποιαδήποτε αναφορά του Αιτητή είτε σε επίθεση από ένοπλους αστυνομικούς, ούτε σε καταδίωξή του ενόπλους και σε πυροβολισμούς. Οι συγκεκριμένες διαφοροποιήσεις μεταξύ του άρθρου και της προσωπικής συνέντευξης του Αιτητή είναι ουσιώδεις, καθώς ανάγονται στον πυρήνα του αιτήματος διεθνούς προστασίας του, ήτοι στην προσωπική του στοχοποίηση από τις αρχές λόγω του ότι ανήκει σε κόμμα της αντιπολίτευσης. Δεδομένου του υψηλού μορφωτικού επιπέδου του Αιτητή, καθότι είναι απόφοιτος πανεπιστημίου, αλλά και δεδομένου των πολλαπλών ευκαιριών που του δόθηκαν από τον αρμόδιο λειτουργό με ερωτήσεις ανοικτού και κλειστού τύπου, θα ήταν ευλόγως αναμενόμενη η αναφορά του στην προσωπική του στοχοποίηση και στο ότι καταζητείται επισήμως από τις αρχές της χώρας του. Τέλος, επαναλαμβάνεται πως ο Αιτητής δήλωσε ότι έφυγε από τη χώρα του με νόμιμο τρόπο στοιχείο που δε συνάδει με το ότι, σύμφωνα με το άρθρο, είναι άτομο καταζητούμενο από τις αρχές της χώρας καταγωγής του.

Επί τη βάσει της ανωτέρω ανάλυσης, το Δικαστήριο καταλήγει, ομοίως με τους Καθ΄ ων η αίτηση, στην απόρριψη του υπό εξέταση ισχυρισμού ως μη αξιόπιστου, καθώς, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, δεν κρίνεται ότι αντικατοπτρίζει μία κατάσταση όντως βιωθείσα από τον Αιτητή.  

Το ΔΕΕ  στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C‑199/12 και  C‑201/12 ανέφερε  στην αξιολόγηση του κατά πόσο «ένας αιτών έχει βάσιμο φόβο ότι θα διωχθεί» απαιτεί  από τα κράτη μέλει «να εξακριβώσουν εάν οι περιστάσεις που διαπιστώθηκαν συνιστούν ή όχι τέτοια απειλή ότι ο ενδιαφερόμενος μπορεί εύλογα να φοβάται, υπό το πρίσμα της ατομικής του κατάστασης, ότι θα υπόκεινται στην πραγματικότητα σε πράξεις δίωξης»^[17]

Λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου οι Καθ'ων η Αίτηση έλαβαν υπόψη τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά τα οποία όμως δεν έγιναν αποδεκτά (αξιολόγηση της αξιοπιστίας) και βάση αυτών έκριναν στην συνέχεια ότι δεν υπάρχει πιθανότητα ο Αιτητής να υποβληθεί σε μεταχείριση που συνιστά δίωξη ή σοβαρή βλάβη (εκτίμηση κινδύνου). Ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό το αίτημα του αιτητή περί την ισχυριζόμενη δίωξη του Αιτητή από τις αρχές της χώρας καταγωγής του λόγω της συμμετοχής του στο πολιτικό κόμμα All People’s Congress (APC), ήταν το γεγονός της μη απόδειξης της αληθοφάνειας των βασικών ισχυρισμών του και του κλονισμού της αξιοπιστίας του, λόγω ουσιωδών αντιφάσεων, ελλείψεων και αδυναμιών οι οποίες εντοπίστηκαν στις συνεντεύξεις που έδωσε όπως επίσης και ότι επί των όσων αναφέρει δεν ανταποκρίνονται με ευρέως  γνωστές πληροφορίες επί της κατάστασης που επικρατεί στην χώρα καταγωγής.

Συναφώς επισημαίνεται ότι  ούτε μπορεί να αναγνωριστεί στον Αιτητή «το ευεργέτημα της αμφιβολίας»,[18] όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων. Το ευεργέτημα της αμφιβολίας δίδεται μόνο εκεί όπου ο Αιτητής έχει υποβάλει όλα τα διαθέσιμα σε αυτόν στοιχεία σε σχέση με την αίτησή του/της, τα οποία έχουν ελεγχθεί και, ο αρμόδιος λειτουργός ή/και ο Προϊστάμενος ικανοποιούνται ότι είναι γενικά αξιόπιστος/η.[19] Εν προκειμένω, ο Αιτητής  δεν τεκμηρίωσε είτε στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας είτε της παρούσας διαδικασίας οποιοδήποτε ειδικό ισχυρισμό περί δίωξης. Όπως έχει εξάλλου νομολογηθεί, κρίση επί της αξιοπιστίας αιτητή και έγερση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο της αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή/τρια είναι επιτρεπτή. (Βλ. σχετικά απόφαση στην υπόθεση Amiri v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων κ.ά. (2009) 3 ΑΑΔ 358, καθώς και την απόφαση του Δικαστηρίου τούτου στην υπόθεση Khalil v. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 466/2010, 28.9.2012).

Πέραν τούτου, τονίζεται ότι κατά το στάδιο της διοικητικής διαδικασίας ο Αιτητής  υποβλήθηκε σε επαρκείς ερωτήσεις προκειμένου να του δοθεί η δυνατότητα να εξηγήσει κάθε πτυχή του αιτήματός του, ενώ ο αρμόδιος λειτουργός του υπέβαλε τόσο ανοιχτού τύπου ερωτήσεις όσο και ερωτήσεις διευκρινιστικές των λεγομένων του, προκειμένου να καλυφθεί τόσο ο πυρήνας του αιτήματός του, όσο και τα επί μέρους θέματα, ακολουθώντας τη ορθή διερευνητική διαδικασία, ενώ συνεργάστηκε με τον Αιτητή κατά το στάδιο του προσδιορισμού των συναφών στοιχείων της αιτήσεώς του.[20]

Παράλληλα, οι Καθ΄ ων η αίτηση αξιολόγησαν επαρκώς και δεόντως τις δηλώσεις του Αιτητή, συνεκτιμώντας την ατομική του κατάσταση καθώς και τις προσωπικές του περιστάσεις, εκ των οποίων δεν ανέκυψε κάποιος παράγοντας ο οποίος θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αδυναμία του να στοιχειοθετήσει τους ισχυρισμούς του κατά τρόπο που να παραπέμπουν σε βιωματικό περιστατικό. Συμπερασματικά, εξ όσων ο Αιτητής ανέφερε τόσο κατά τη διοικητική, όσο και κατά την παρούσα δικαστική διαδικασία, παρατηρώ ότι δεν προκύπτει ένα σαφές, συμπαγές και ευλογοφανές αφήγημα το οποίο να στοιχειοθετεί κατά τρόπο που να παραπέμπει σε βιωματικό περιστατικό σχετικά με τους λόγους για τους οποίους ο Αιτητής έφυγε από τη χώρα καταγωγής του και αιτήθηκε διεθνή προστασία, αλλά συνίσταται σε ένα ασαφές συνονθύλευμα το οποίο στερείται αληθοφάνειας και νοηματικής συνοχής.

Επιπλεόν, ούτε και στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας ο Αιτητής ήταν σε θέση να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο δίωξης στη βάση των ισχυρισμών του περί κινδύνου  δίωξης ανατρέποντας στην ουσία τα συμπεράσματα των Καθ’ων η Αίτηση, έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που να του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για έναν από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010).

Στη βάση λοιπόν των αποδεκτών ισχυρισμών περί των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή καθώς και του ισχυρισμού περί συμμετοχής του στο αντιπολιτευτικό κόμμα All People’s Congress (APC) για τους οποίους μετέβη στη Δημοκρατία, και προς αξιολόγηση του μελλοντικού κινδύνου του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο Αιτητής δεν αναμένεται να αντιμετωπίσει και/ή να υποστεί οποιαδήποτε πράξη δίωξης ή να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής.

Όσον αφορά τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, ο Αιτητής πρόκειται για έναν άντρα νεαρής ηλικίας, με μορφωτικό επίπεδο άνω του μέσου καθώς είναι απόφοιτος πανεπιστημίου και με ισχυρό υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του, αποτελούμενο από την πυρηνική του οικογένεια. Δεν εντοπίστηκε κάποια άλλη ευαλωτότητα στο πρόσωπο του Αιτητή που θα αύξανε τις πιθανότητες να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε.

Όσον αφορά την πολιτική κατάσταση στη Σιέρα Λεόνε, και την αξιολόγηση του κινδύνου στη βάση αποδεκτών ισχυρισμών περί των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή. Αναφορά του Freedom House που δημοσιεύθηκε το 2024 και ανάγεται στις εξελίξεις που έλαβαν χώρα στη Σιέρα Λεόνε κατά το έτος 2023, αναφέρει πως αν και οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να οργανώνονται σε διαφορετικά πολιτικά κόμματα, εντούτοις τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι ηγέτες έχουν αντιμετωπίσει εκφοβισμό και παρενόχληση.[21] Καταγράφεται ότι τον Ιούνιο του 2023, τα κεντρικά γραφεία του APC στο Freetown περικυκλώθηκαν από πράκτορες ασφαλείας που εκτόξευσαν πραγματικά πυρά και δακρυγόνα στο κτίριο, όπου οι υποστηρικτές του APC είχαν συγκεντρωθεί για μια μετεκλογική συνέντευξη Τύπου. Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι μια γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια του επεισοδίου.[22] Το περιστατικό αυτό επιβεβαιώνεται και από τη Διεθνή Αμνηστία, η οποία αναφέρει περαιτέρω πως στις 21 Ιουνίου 2023, η αστυνομία «χρησιμοποίησε υπερβολική βία» για να διαλύσει συγκέντρωση στην οποία συμμετείχαν πάνω από 100 άτομα τα οποία διαμαρτύρονταν για «υποτιθέμενες διαφορές στην εκλογική διαδικασία», μπροστά από τα κεντρικά γραφεία του κόμματος της αντιπολίτευσης του All People's Congress στο Freetown. Ένας διαδηλωτής φέρεται να πέθανε από πυροβολισμό, για τον οποίο η αστυνομία αρνήθηκε την ευθύνη. Στη συνέχεια συνελήφθησαν εξήντα έξι διαδηλωτές.[23]

Μόνο δύο κόμματα - το SLPP και το APC - εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο μετά την καθιέρωση του ορίου 11,9 τοις εκατό το 2022 για συμμετοχή, στοιχείο που μείωσε τις ευκαιρίες για μικρότερα κόμματα και ανεξάρτητους υποψηφίους να εξασφαλίσουν έδρες.[24]

Με βάση τις ανωτέρω πληροφορίες διαφαίνεται ότι υπάρχουν περιορισμοί στην ελευθερία πολιτικής έκφρασης στη Σιέρα Λεόνε. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο Αιτητής υπήρξε χαμηλόβαθμο μέλος του αντιπολιτευτικού κόμματος APC δεν επαρκεί ούτως ώστε να θεωρηθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής του θα έρθει αντιμέτωπος με δίωξη ή με σοβαρή βλάβη λόγω της συγκεκριμένης ιδιότητάς του. Η πολιτική του δράση ως κομματικός αντιπρόσωπος υπήρξε χρονικά και τοπικά περιορισμένη, καθώς εκδηλώθηκε κατά τις προεδρικές εκλογές του 2018 στον τόπο συνήθους διαμονής του και πλην τούτου δεν είχε κάποια άλλη κομματική ορατότητα με το κόμμα APC. Περαιτέρω, σύμφωνα και με την ανεξάρτητη και επικαιροποιημένη έρευνα του Δικαστηρίου, οι περιορισμοί στην ελευθερία της έκφρασης και ο εκφοβισμός ατόμων της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να είναι σε ένταση και σε έκταση τέτοιοι ούτως ώστε να ισοδυναμούν με δίωξη.

Δεδομένου ότι σε ό,τι αφορά την πιθανότητα να υποστεί ο Αιτητής δίωξη, το στοιχείο του «βάσιμου» στον ορισμό του πρόσφυγα είναι κυρίως ζήτημα πραγματολογικής εκτίμησης κινδύνου. Στην εκτίμηση αυτή, λαμβάνεται υπόψη η ατομική κατάσταση του Αιτητή, όπως επίσης και πληροφορίες όσον αφορά τη γενική κατάσταση στη χώρα καταγωγής. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αξιολόγηση επικεντρώνεται αρχικά στο κατά πόσον ένας τέτοιος φόβος είναι βάσιμος κατά τον χρόνο λήψης της απόφασης επί της αίτησης διεθνούς προστασίας, δηλαδή ο βάσιμος φόβος του Αιτητή πρέπει να είναι τρέχων, και κατά δεύτερον, ο «βάσιμος φόβος» βασίζεται στην εκτίμηση του κινδύνου, η οποία είναι μελλοντοστραφής (άρθρο 4 παράγραφος 3 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ).

Άρα το θέμα που πρέπει να εξεταστεί είναι κατά πόσο υπάρχει εύλογος λόγος να πιστεύεται ότι η απόφαση του ενάγοντα να ασκήσει ελεύθερα τις πολιτικές του πεποιθήσεις ως χαμηλόβαθμο μέλος του APC θα τον έθετε σε κίνδυνο κατά την επιστροφή. Eίναι σημαντικό όπως η έρευνα που θα διεξαχθεί να λαμβάνει υπόψη το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο που εμπλέκεται στο κράτος καταγωγής των αιτούντων και να συμπεριλαμβάνει συγκεκριμένες γεωγραφικές, ιστορικές, πολιτικές, νομικές, δικαστικές και κοινωνικο-πολιτιστικές πλαίσιο της χώρας προέλευσης.[25] Ως εκ τούτου και λαμβάνοντας υπόψη τις  άνω αναφερθείσες πληροφορίες από την χώρα καταγωγής του Αιτητή προκύπτει ότι άτομα που έχουν χαμηλό πολιτικό προφίλ όπως ο Αιτητής χωρίς ενεργή συμμετοχή είναι απίθανο να εμπίπτουν σε αυτό το προφίλ ατόμων που ενδέχεται να κινδυνεύσουν σε περίπτωση επιστροφής τους στην Σιέρρα Λεόνε.

Για να αποδειχθεί ότι ο Αιτητής κινδυνεύει λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων θα πρέπει να αποδείξει την ενεργή δράση του στην παράταξη που βρίσκεται ενάντια στο κυβερνόν κόμμα και τη στοχοποίηση του, πράγμα το οποίο δεν κατάφερε να αποδείξει ο Αιτητής. Στην παράγραφο 80 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων, του Ύπατου αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών, αναφέρονται τα εξής:

«80. Το να έχει κάποιος πολιτικές απόψεις διαφορετικές από εκείνες της κυβέρνησης δεν συνιστά από μόνο του λόγο για αναγνώριση καθεστώτος πρόσφυγα και ο αιτών πρέπει να αποδείξει ότι εξαιτίας αυτών των απόψεων έχει φόβο δίωξης. Τούτο προϋποθέτει ότι ο αιτών εκφράζει απόψεις που δεν είναι ανεκτές από τις αρχές, επειδή συνιστούν κριτική στην πολιτική ή στις μεθόδους τους. Προϋποθέτει επίσης ότι οι αρχές έχουν πληροφορηθεί τις απόψεις του συγκεκριμένου προσώπου ή ότι του αποδίδουν τέτοιες απόψεις. Οι πολιτικές απόψεις ενός διδασκάλου ή ενός συγγραφέα είναι ενδεχομένως περισσότερο έκδηλες από εκείνες ενός προσώπου που είναι λιγότερο δημόσια εκτεθειμένο. Η σχετική σημασία ή απήχηση των απόψεων του αιτούντος όπως διαπιστώνεται κάθε φορά με βάση τις συνθήκες της συγκεκριμένης περίπτωσης είναι επίσης καθοριστική.»

Ούτε άλλωστε ο Αιτητής έχει καταδικασθεί, συλληφθεί ή καταζητείται από τις αρχές της Σιέρα Λεόνε. Οι ισχυρισμοί του Αιτητή, οι οποίοι έγιναν αποδεκτοί και οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από την απλή συμμετοχή του ως χαμηλόβαθμου κομματικού στελέχους του κόμματος APC, δεν στοιχειοθετούν λόγο υπαγωγής στο προστατευτικό καθεστώς του πρόσφυγα.

Υπενθυμίζω συναφώς ότι σύμφωνα με το αρ.3 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (6(I)/2000) (στο εξής ο Νόμος) και αρ.2 (δ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (στο εξής η Οδηγία), ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται «[.] πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής [.]». Σύμφωνα δε με το αρ.3Γ του Νόμου και αντίστοιχα αρ. 9 της Οδηγίας, η πράξη δίωξης η οποία προκαλεί βάσιμο φόβο καταδίωξης θα πρέπει να «είναι αρκούντως σοβαρή λόγω της φύσης ή της επανάληψής της ώστε να συνιστά σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2 της ευρωπαϊκής σύμβασης για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών· ή να αποτελεί σώρευση διαφόρων μέτρων συμπεριλαμβανομένων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία να είναι αρκούντως σοβαρή ούτως ώστε να θίγεται ένα άτομο κατά τρόπο αντίστοιχο με τον αναφερόμενο στο στοιχείο».

Η δίωξη ή η σοβαρή βλάβη που ανωτέρω αναφέρονται πρέπει να προέρχεται από τους φορείς δίωξης που αναφέρονται στα αρ.3 Α και 6 του Νόμου και της Οδηγίας αντίστοιχα και να αποδειχθεί περαιτέρω ότι οι φορείς προστασίας που αναφέρονται στα αρ.3 Β και 7 του Νόμου και της Οδηγίας αντίστοιχα δεν επιθυμούν ή δεν δύνανται να παρέχουν την απαιτούμενη προστασία κατά αυτών των πράξεων, αλλά και, στην περίπτωση ειδικά του πρόσφυγα, θα πρέπει να αποδειχθεί [βλ. αρ.4Γ(3) και 9(3) του Νόμου και της Οδηγίας αντίστοιχα] ότι υπάρχει συσχετισμός των λόγων που αναφέρονται στο αρ.3Δ και 10 του Νόμου και της Οδηγίας αντίστοιχα με τις πράξεις δίωξης, ήτοι αυτές να προκύπτουν για τους εκεί αναφερόμενους λόγους.

Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο καταλήγει ότι δεν προκύπτει στην περίπτωση του Αιτητή οποιοσδήποτε βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης στη χώρα καταγωγής του για κάποιον από τους πέντε (5) λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 (1) του περί Προσφύγων Νόμου, αφού η  Υπηρεσία Ασύλου στην έκθεση/εισήγηση, αξιολόγησε κάθε ισχυρισμό του και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή της, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι ο Αιτητής δεν θα υποστεί δίωξη σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του, υπό την έννοια του άρθρου  3(1) του περί Προσφύγων Νόμου. Το παρόν Δικαστήριο, όπως αναλυτικά εκτέθηκε ανωτέρω, υιοθέτησε τα συμπεράσματα των Καθ’ ων η αίτηση αναφορικά με τον πυρήνα του αιτήματος διεθνούς προστασίας του Αιτητή.

Περαιτέρω, βάσει των στοιχείων του προφίλ του Αιτητή και των ισχυρισμών που ο ίδιος προώθησε, δεν πιθανολογείται ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε, ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, όπως η εν λόγω έννοια ορίζεται στο άρ. 19 (2) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι οι Καθ΄ ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση, η δε τελευταία κρίνεται ως επαρκώς αιτιολογημένη, ενώ το περιεχόμενό της Υπηρεσίας Ασύλου συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού στην οποία αναφέρονται οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος του Αιτητή (άρθρο 29 του Ν. 158 (Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ., 371). Η δυνατότητα αυτή υπάρχει όταν τα στοιχεία που βρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου συνδέονται με την απόφαση και αποκαλύπτουν του λόγους που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση. Από τα στοιχεία του φακέλου θα πρέπει να μπορεί να λεχθεί ότι αυτά βρίσκονται αναπόφευκτα πίσω από την απόφαση που λήφθηκε (Ηλιόπουλος ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 2452, ημερομηνίας 21.7.2000, Χρυστάλλα Συμεωνύδου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 911/93 κ.α., ημερ. 18.4.97).  

Από τους προβληθέντες ισχυρισμούς, δεκτός έγινε μόνο ο ισχυρισμός σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, όπως και ο ισχυρισμός περί της συμμετοχής του στο αντιπολιτευτικό κόμμα APC ως κομματικός αντιπρόσωπος, πλην όμως οι ισχυρισμοί αυτοί δεν μπορούν να υπαχθούν στις πρόνοιες του Νόμου για την παραχώρηση καθεστώς διεθνούς προστασίας. 

Εν προκειμένω, σύμφωνα με την απόφαση  της Υπηρεσίας, ο Αιτητής δεν μπόρεσε να θεμελιώσει βάσιμο φόβος δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων με αποτέλεσμα να μη συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 3 του του Περί Προσφύγων Νόμου Νόμος 6(Ι)/2000, ούτως ώστε να της εκχωρηθεί προσφυγικό καθεστώς.

Περαιτέρω, βάσει των στοιχείων του προφίλ του Αιτητή και των ισχυρισμών που ο ίδιος προώθησε, δεν πιθανολογείται ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε, ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, όπως η εν λόγω έννοια ορίζεται στο άρ. 19 (2) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Ειδικότερα, εκ των όσων παρατέθηκαν ανωτέρω, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει των προνοιών του άρθρου 19(2) (α) και (β) του περί  Προσφύγων Νόμου, καθότι, ως αναφέρθηκε και ανωτέρω, δεν τεκμηριώνεται από τους ισχυρισμούς του παρελθούσα δίωξη, ούτε στοχοποίησή του από οποιονδήποτε κρατικό ή μη κρατικό φορέα. Προκειμένου δε να εφαρμοστούν οι πρόνοιες των συγκεκριμένων άρθρων και να υπαχθεί ο Αιτητής σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει αυτών, απαιτείται υψηλός βαθμός εξατομίκευσης των περιστάσεων που σχετίζονται με τον επικαλούμενο φόβο.  Στην παρούσα υπόθεση δεν διαπιστώνω ότι συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις. 

Αναφορικά με το ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C 285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 και 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011, αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

Όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζουσα βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie,ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

Προκειμένου δε να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιακρίτως ασκούμενης  βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί σε αυτήν.

Σχετικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας της Σιέρα Λεόνε, σύμφωνα με το RULAC (Rule of Law in Armed Conflict), μίας πρωτοβουλίας της Ακαδημίας της Γενεύης που καταγράφει τις ένοπλες συρράξεις σε διεθνές επίπεδο, η Σιέρα Λεόνε δεν βρίσκεται υπό καθεστώς εσωτερικής ή διεθνούς ένοπλης σύρραξης.[26] Ωστόσο, και για λόγους πληρότητας της έρευνας, θα παρατεθούν και περαιτέρω ποσοτικά δεδομένα από τη βάση δεδομένων ACLED. Σύμφωνα με τα εν λόγω δεδομένα, μεταξύ 24/05/2023 και 24/05/2024 σημειώθηκαν στη χώρα 37 περιστατικά με 27 απώλειες. Εξ’ αυτών των περιστατικών το 1 χαρακτηρίστηκε ως μάχη, τα 8 ως βία κατά αμάχων και τα 28 ως αναταραχές. [27] Συνεπώς, λόγω των παρατεθείσων πληροφοριών που δείχνουν ότι στη Σιέρα Λεόνε δεν επικρατεί κατάσταση εσωτερικής ή διεθνούς ένοπλης σύρραξης, παρέλκει και περαιτέρω ανάλυση των προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου και αφού εξέτασα τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της παρούσης, καταλήγω ότι το αίτημα του Αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα απορρίφθηκε η αίτησή του για διεθνή προστασία. Η απόφαση της Διοίκησης αποτελεί προϊόν επαρκούς έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των δεδομένων και στοιχείων, σύμφωνα και με το Νόμο και είναι επαρκώς αιτιολογημένη.

Δια τους λόγους που πιο πάνω αναφέρονται η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ Δ.Δ.Δ.Δ.Π