ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Νομική Αρωγή αρ.187/24

 

26 Νοεμβρίου 2024

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΑΡ.1 ΤΟΥ 2003 ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 2002 (Ν. 165(Ι)/2002)

 

Αίτηση από:

 

C. N. N.

                                                                                                                                    Αιτήτρια

 

 

Αιτήτρια εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Κα Χρ. Δημητρίου, Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας

Κος Ρ. Ευαγγέλου, μεταφραστής για πιστή μετάφραση από Αγγλικά στα Ελληνικά και αντίστροφα         

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Η αιτήτρια καταχώρησε την παρούσα αίτηση για παροχή δωρεάν νομικής αρωγής, προκειμένου να διορίσει δικηγόρο για να χειριστεί την προσφυγή αρ.4277/24 που ήδη καταχώρησε κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.18/10/24, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε.

Ως προκύπτει από το σημείωμα του Γενικού Εισαγγελέα που κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας, η αιτήτρια κατάγεται από το Καμερούν, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παράτυπα, μέσω κατεχομένων, όπου εισήλθε με φοιτητική θεώρηση εισόδου (visa), στις 24/10/22 και στις 15/11/22 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας που απορρίφθηκε με την δια της προσφυγής αρ.4277/24 προσβαλλόμενη απόφαση.  

Η παρούσα στηρίζεται στους περί Νομικής Αρωγής Διαδικαστικούς Κανονισμούς (Αρ.1) του 2003 και στον περί Νομικής Αρωγής Νόμο του 2002, Ν. 165(Ι)/2002, στις διατάξεις του άρθρου 6Β (2) (α) και 6Β (2) (ββ), που ορίζει τα ακόλουθα:

«(2) Παρέχεται δωρεάν νομική αρωγή σε αιτητή διεθνούς προστασίας, ο οποίος ασκεί προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 146 του Συντάγματος -

[…]

(α) Κατά δυσμενούς απόφασης του Προϊσταμένου επί της αίτησης διεθνούς προστασίας του εν λόγω αιτητή, την οποία απόφαση ο Προϊστάμενος έλαβε δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 5, 12Βδις, 12Βτετράκις, 12Δ ή 13 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, ή

υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

(αα) Η δωρεάν νομική αρωγή αφορά μόνο την πρωτοβάθμια εκδίκαση της προσφυγής ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 146 του Συντάγματος, και όχι την εκδίκαση έφεσης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά της δικαστικής απόφασης η οποία εκδίδεται στα πλαίσια της εν λόγω πρωτοβάθμιας εκδίκασης, ούτε άλλο ένδικο μέσο∙ και

(ββ) κατά την κρίση του Διοικητικού Δικαστηρίου, η προσφυγή έχει πραγματικές πιθανότητες επιτυχίας:

Νοείται ότι οι διατάξεις της παραγράφου (ββ) εφαρμόζονται χωρίς να περιορίζουν αυθαίρετα την παροχή της δωρεάν νομικής αρωγής και χωρίς να εμποδίζεται η ουσιαστική πρόσβαση του αιτητή διεθνούς προστασίας στη δικαιοσύνη.»

Κατά την εξέταση αιτήσεως νομικής αρωγής το Δικαστήριο προβαίνει σε εκ πρώτης όψεως εξέταση της υπόθεσης, χωρίς να αποφασίζεται οριστικά η τύχη της προσφυγής που σε κάθε περίπτωση έχουν δικαίωμα να καταχωρήσουν ή να προωθήσουν (αν έχει καταχωρηθεί) με ίδια μέσα ο αιτητής, δεδομένου ότι το αποτέλεσμα της δεν επηρεάζει και δεν προδικάζει την έκβαση της (βλ. Durgo Man v. Δημοκρατίας, Νομ. Αρ. 278/09, ημ.15/07/09).

Στην απόφαση στην αίτηση Νομικής Αρωγής αρ.31/2013, SINGH KHUSHWANT του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

«Όπως νομολογιακά έχει αποφασιστεί, ο Νόμος δίνει ευρεία διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να αποφασίσει, κατά πόσον «είναι πιθανό να εκδοθεί θετική δικαστική απόφαση». Είναι, επίσης, πάγια γραμμή της Νομολογίας, ότι ο Αιτητής δεν πρέπει να στερείται, χωρίς επαρκή λόγο, του δικαιώματός του να ακουστεί η προσφυγή του από το Ανώτατο Δικαστήριο, έχοντας τη βοήθεια συνηγόρου.  Από την άλλη, όμως, δεν είναι επιτρεπτή η παροχή νομικής αρωγής ανεξέλεγκτα, με συνακόλουθο την σπατάλη δημοσίου χρήματος με την καταχώρηση προσφυγών, οι οποίες δεν έχουν πιθανότητα επιτυχίας.

[…]

Παρεμβάλλω ότι είναι βασική αρχή πως το Δικαστήριο, εξετάζοντας αιτήσεις αυτής της μορφής και ασκώντας την ευρεία διακριτική του εξουσία, δεν προβαίνει σε οριστικά συμπεράσματα ως προς το αποτέλεσμα της ίδιας της προσφυγής, αλλά παραμένει στην πιθανολόγηση έκδοσης θετικής απόφασης.

[…]. Τελικό, λοιπόν, κριτήριο είναι η πιθανότητα έκδοσης θετικής δικαστικής απόφασης και, κατά την εξέταση μιας τέτοιας πιθανότητας, το Δικαστήριο δεν αποφασίζει για την οριστική τύχη της προσφυγής, αλλά, όπως είναι καθήκον του, σταθμίζει τα ενώπιόν του στοιχεία, προκειμένου να κρίνει κατά πόσον οι απαραίτητες προϋποθέσεις του Νόμου ικανοποιούνται, για να συνεκτιμήσει την πιθανότητα έκδοσης θετικής δικαστικής απόφασης στην αναμενόμενη να καταχωρηθεί προσφυγή.».

Από τα συνημμένα στο Σημείωμα του Γενικού Εισαγγελέα προκύπτουν τα ακόλουθα.

Στην αίτηση διεθνούς προστασίας η αιτήτρια κατέγραψε ότι «κατά τη διάρκεια του πολέμου στη χώρα καταγωγής της από το Νοέμβριο 2016 ο σύζυγός της σκοτώθηκε στις 10/02/18 επειδή ήταν πολιτική προσωπικότητα». Μετά τον θάνατο του συζύγου της τα ίδια άτομα (σ.σ. αυτοί που σκότωσαν τον σύζυγο) πήγαν σπίτι της τρείς μήνες αργότερα, τη βίασαν και σκότωσαν την μητέρα της στις 23/05/18. Από τον βιασμό της μολύνθηκε με τον ιό HIV και μετά - οι ίδιοι - καταδιώκουν την ίδια και τα τέκνα της. Στις 05/04/21 της επιτέθηκαν και πάλι και την έκαψαν σε διάφορα σημεία του σώματος της με καυτά αντικείμενα και αυτό την έκανε να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής για να σώσει τη ζωή της. Τέλος δήλωσε πως σήμερα η ζωή των τέκνων της είναι σε κίνδυνο καθώς εκεί που μένουν (τα τέκνα της) ακόμη τους επιτίθενται και είναι εκτός σπιτιού.

Κατά τη συνέντευξη η αιτήτρια ανέφερε ότι είναι υπήκοος Καμερούν, με τόπο διαμονής τη πόλη Tiko, γεννήθηκε στην Buea, το 2003 μετέβη στην Bamenda, όπου διέμεινε μέχρι το 2006 και εν συνεχεία διέμεινε στην πόλη Tiko από το 2007 έως το Νοέμβριο του 2019 όταν και πήγε στο Dubai από όπου επέστρεψε τον Δεκέμβριο 2020. Όταν επέστρεψε από το Dubai πήγε στην Tiko όπου διέμεινε μέχρι τον Απρίλιο του 2021, μετά πήγε για κάποιο διάστημα στην Buea από όπου επέστρεψε στην πόλη Tiko, όπου διέμεινε μέχρι να φύγει από το Καμερούν τον Οκτώβριο 2022. Αναφορικά με την οικογένεια της δήλωσε πως η μητέρα της έχει αποβιώσει, ο πατέρας της ζει και μένει στην Buea, έχει 5  αδέλφια, από τα οποία τα δύο διαμένουν εκτός Καμερούν και τα άλλα τρία βρίσκονται στο Καμερούν, τα δύο στην Buea και ένα στη Yaounde. Η ίδια έχει τρία παιδιά, δύο αγόρια που είναι σε οικοτροφείο (boarding school) στην Buea και το πιο μικρό διαμένει με το άτομο που μισθώνει την οικία της στο Tiko. Η αιτήτρια είναι απόφοιτος πανεπιστημίου, παιδαγωγικής σχολής, και εργαζόταν μεταξύ 2010-2013 ως δασκάλα, εν συνεχεία από το 2015 έως το 2017 είχε κατάστημα πώλησης κρασιών και το 2018 ανέλαβε τη θέση του συζύγου της σε ασφαλιστική εταιρία,  όπου εργαζόταν για περίπου ένα έτος.

Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής της δήλωσε πως άγνωστοι άνδρες της επιτέθηκαν τρεις φορές επειδή αναζητούσαν ένα έγγραφο που είχε ο σύζυγό της. Κληθείσα να περιγράψει την 1^η επίθεση ανέφερε πως άνδρες με μαύρα ρούχα εισήλθαν στο σπίτι τους και τη ρώτησαν που βρίσκεται ο σύζυγός της. Η αιτήτρια τους είπε πως ήταν μέσα και τότε ο ένας άρπαξε το μωρό που το είχε στα χέρια της και μαζί με άλλους δύο πήγαν μέσα και απείλησαν τον σύζυγό της πως αν δεν τους έδινε το έγγραφο θα έβλαπταν το παιδί, σημαδεύοντας το με το όπλο τους. Ο σύζυγός της έχασε τις αισθήσεις του όταν αυτοί ήταν έτοιμοι να πατήσουν την σκανδάλη. Στη συνέχεια αυτοί, όταν κατάλαβαν ότι ο σύζυγός της δεν συνέρχεται, έφυγαν από το σπίτι και η ίδια με τον μικρότερο αδελφό της μετάφεραν τον σύζυγό της σε νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. Όταν ρωτήθηκε σχετικά με το έγγραφο που ζητούσαν η αιτήτρια δήλωσε πως δεν γνωρίζει άλλες πληροφορίες και πως σχετίζεται με την πολιτική ανάμειξη του συζύγου της και την επιθυμία του να γίνει δήμαρχος του Tiko. Σχετικά με την ανάμειξη του συζύγου της με την πολιτική δήλωσε πως είχε στενές επαφές με τον δήμαρχο της περιοχής και ήταν μέλος της επιτροπής του κυβερνόντος κόμματος CPDM.

Σε διευκρινιστική ερώτηση σχετικά με την 2^η επίθεση που δέχθηκε, δήλωσε πως μετά τον θάνατο του συζύγου η μητέρα της πήγε να μείνει μαζί της στο Tiko. Στις 13/05/18 οι ίδιοι άνδρες εισήλθαν δια της βίας στο σπίτι της και τη διέταξαν να τους φέρει το έγγραφο. Η αιτήτρια αποκρίθηκε πως δεν ήξερε για ποιο έγγραφο μιλούσαν και τότε ένας εξ αυτών τη βίασε μπροστά στην μητέρα της, η οποία λιποθύμησε. Εν συνεχεία μετέφερε την μητέρα της στο νοσοκομείο όπου την ενημέρωσαν πως απεβίωσε. Την  επόμενη ημέρα του θανάτου της μητέρας της η αιτήτρια πήγε στο νοσοκομείο για ιατρικό έλεγχο, της έδωσαν αντιβιοτικά και της είπαν να έρθει για επανέλεγχο σε τρεις μήνες, όταν και την ενημέρωσαν ότι είναι θετική στον ιό HIV και ξεκίνησε θεραπεία περί τους επτά μήνες με ένα έτος αργότερα. Κατά το διάστημα μεταξύ 2^ης   επίθεσης (13/05/18) έως την αναχώρηση της για το Dubai το Νοέμβριο 2019 δεν δέχθηκε κάποια επίθεση και ανέφερε τα περιστατικά σε έναν άνδρα της φυλής (tribesman) ο οποίος πήγε και έλεγχε.  Η ίδια έβαλε περίφραξη στο σπίτι και πήρε και σκυλιά για προστασία, ωστόσο ξεκίνησε να πίνει μετά την 2^η επίθεση και ήταν συνεχώς έξω.

Αναφορικά με την 3^η επίθεση, δήλωσε πως όταν επέστρεψε από το Dubai στο Tiko οι ίδιοι άνδρες μπήκαν στο σπίτι της στις 17/04/21, πήγαν στην κουζίνα του σπιτιού, άνοιξαν το γκάζι, τοποθέτησαν πάνω ένα μαχαίρι (γιαταγάνι) και τη ρώτησαν πάλι που βρίσκεται το έγγραφο που ζητούσαν, με την ίδια να επαναλαμβάνει πως δεν γνωρίζει και τότε πήραν το καυτό μαχαίρι και την έκαψαν στην πλάτη, το δεξί πόδι και χέρι. Η αιτήτρια φοβούμενη πήγε να κρυφθεί στο σπίτι του πατέρα της στην Buea όμως μετά από διαμάχη με την αδελφή της, η οποία την κατηγόρησε μπροστά στα παιδιά της για την ασθένεια της, επέστρεψε στο Tiko, όπου έμεινε μέχρι να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής της τον Οκτώβριο 2022.

Ερωτηθείσα σχετικά με το τι θα της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής της δήλωσε πως αυτοί θα την καταδιώξουν, δεν θα μπορούσε να διαμείνει με ασφάλεια σε άλλη περιοχή της χώρας καταγωγής και προσπάθησε να ξεφύγει απ’ αυτό όταν πήγε στο Dubai αλλά δεν πήγε καλά. Σημειώνω ότι η αιτήτρια αναφέρθηκε σε κάποια περιστατικά στιγματισμού (σχετικά με την ασθένεια της) που βίωσε κατά τη διαμονή της στη Δημοκρατία.

Η Υπηρεσία Ασύλου, εξετάζοντας τα λεγόμενα της αιτήτριας, σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής και τόπος διαμονής της αιτήτριας

2.    Λόγω προβλημάτων από άγνωστα άτομα τα οποία της επιτέθηκαν τουλάχιστον τρεις φορές, λόγω ενός εντύπου που είχε ο τέως σύζυγός της

Εκ των ως άνω έγινε δεκτός ο 1^ος ισχυρισμός, απορρίφθηκε ομώς ο 2^ος ισχυρισμός της αιτήτριας ως αναξιόπιστος.

Αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι η αφήγηση της αιτήτριας επί των κατ’ ισχυρισμών επιθέσεων που δέχθηκε από αγνώστους, οι οποίοι είχαν σκοτώσει τον σύζυγο της και βίασαν την ίδια στην προσπάθεια τους να πάρουν ένα έγγραφο που είχε ο αποβιώσας σύζυγος της υπήρξε γενική, χωρίς επαρκείς λεπτομέρειες και με πλήθος ασυνεπειών. Συγκεκριμένα παρατηρήθηκαν αντιφάσεις στα λεγόμενα της σχετικά με το κίνητρο των επιθέσεων καθότι κατά την καταγραφή της αίτησης της ανέφερε πως ο λόγος πίσω από τις επιθέσεις ήταν η  ενασχόληση του συζύγου της με την πολιτική ενώ στη συνέντευξη υπέδειξε ως κίνητρο την αναζήτηση ενός εγγράφου, επί του οποίου εγγράφου ουδέν ήταν σε θέση να αναφέρει. Όταν δε της επισημάνθηκε η ανωτέρω αντίφαση αποκρίθηκε με μη συγκεκριμένο τρόπο πως το εν λόγω έγγραφο συνδέεται με πολιτικά θέματα και τον στόχο του συζύγου να γίνει δήμαρχος. Επίσης κρίθηκε ότι η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να περιγράψει με επαρκείς και συγκεκριμένες πληροφορίες τα άτομα που της επιτέθηκαν τα οποία ήταν ίδια και κατά στις τρεις επιθέσεις στην οικία της. Ομοίως αξιολογήθηκε αρνητικά ότι η αιτήτρια δεν κατάφερε να παραθέσει επαρκείς πληροφορίες για τις πολιτικές δραστηριότητες του συζύγου της. Τέλος ως μη ευλογοφανές κρίθηκε το γεγονός ότι από τον Απρίλιο του 2021 ως και την αναχώρηση της από τη χώρα καταγωγής τον Οκτώβριο 2022 ούτε η αιτήτρια ούτε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας της δέχθηκαν ενόχληση από τους ανωτέρω δράστες, ενώ, ως δήλωσε η αιτήτρια όλως αντιφατικώς και ασαφώς, αυτοί συνέχιζαν να αναζητούν το επίμαχο έγγραφο. 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ως άνω ισχυρισμού εντοπίστηκαν ασυνέπειες μεταξύ των λεγομένων της αιτήτριας κατά την συνέντευξη της και όσων αναγράφονται στο παλαιό διαβατήριο της σχετικά με την περιοχή διαμονής της προτού εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής της, ήτοι το ότι στο παλαιό διαβατήριο αναφέρεται πως μεταξύ 21/06/21 και 04/07/22 η Αιτήτρια διέμενε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ενώ κατά τη συνέντευξη δήλωσε πως μετέβη μετά την 3^η επίθεση που δέχθηκε στην Buea, όπου ήρθε σε αντιπαράθεση με την αδελφή της και αργότερα άρχισε να μαζεύει χρήματα για να εγκαταλείψει τη χώρα. Χρονικές ασυνέπειες βρέθηκαν σε σχέση με όσα δήλωσε η αιτήτρια σχετικά με την ώρα θανάτου του συζύγου της η οποία δεν συμφωνεί με την ώρα που αναγράφεται στο πιστοποιητικό θανάτου του που προσκόμισε.

Συνεπεία των ως άνω ο 2^ος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε ως στερούμενος εσωτερικής και εξωτερικής συνοχής.

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μόνου αποδεκτού 1^ου ουσιώδους ισχυρισμού, κατόπιν επισκόπησης και αξιολόγησης της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής της (Tiko, Southwest Region) και πληροφοριών για το σύστημα υγείας της χώρας και την προσβασιμότητα σε διαθέσιμες θεραπείας από φορείς του ιού HIV, ως η αιτήτρια, σε συνάρτηση με το προφίλ και τις προσωπικές περιστάσεις της, η Υπηρεσία κατέληξε ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα κατά την επιστροφή της να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη.  

Συνεπεία των ως άνω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη.

Στην αιτήτρια μεταφράστηκε το σημείωμα του Γενικού Εισαγγελέα και της δόθηκε η ευκαιρία να αναφέρει οτιδήποτε επιθυμεί, αφότου εξηγήθηκαν οι προϋποθέσεις της νομοθεσίας για την έγκριση αιτήσεων ως η παρούσα, ως ανωτέρω καταγράφεται. Η αιτήτρια αναφέρθηκε στη δυσκολία που είχε να εργαστεί στη Δημοκρατία λόγω της ασθένειας της, πράγμα που την τραυμάτισε, ως ανέφερε, ψυχικά, και βίωσε άσχημη συμπεριφορά, επιθέσεις και διακρίσεις, ακόμα και από ομοεθνείς της για τον ίδιο λόγο.

Έχω διέλθει με προσοχή του περιεχομένου του σημειώματος του Γενικού Εισαγγελέα, των συνημμένων σ’ αυτό εγγράφων αλλά και των δηλώσεων της αιτήτριας στα πλαίσια της παρούσης.

Προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων σε συνάρτηση και με το νομικό πλαίσιο επί αιτήσεων νομικής αρωγής, ως ανωτέρω καταγράφεται.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, σελ.98, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στη σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρονται τα εξής: «[Οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […]

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»  

Ενόψει των ως άνω θα συμφωνήσω με το σύνολο των ευρημάτων και της κατάληξης των καθ’ ων η αίτηση επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού της αιτήτριας, ως στα ερ.52-53 καταγράφονται και παρατίθενται εν συντομία ανωτέρω. Τούτο γιατί, πολύ απλά, το όλο αφήγημα της αιτήτριας βρίθει κενών και αντιφάσεων, στερείται συνοχής, χρονικής συνέχειας, ευλογοφάνειας και η αιτήτρια – σε όλη την έκταση των λεγομένων της - δεν ήταν σε θέση να αναφέρει ούτε ψήγμα βιωματικής λεπτομέρειας σχετικά με τα όσα ισχυρίστηκε αναφορικά με τις επιθέσεις που δέχθηκε από αγνώστους, οι οποίοι, στην προσπάθεια τους, ως ανέφερε, να πάρουν ένα άγνωστο γι’ αυτήν έγγραφο, σκότωσαν τον σύζυγο της, απείλησαν το παιδί της και βίασαν την ίδια, με αποτέλεσμα τον θάνατο από το σοκ της μητέρας της.

Παρόλο λοιπόν που διαφωνώ με σημεία της αξιολόγησης επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού ως καταγράφηκαν από την Υπηρεσία στην επίδικη έκθεση, όπως λ.χ. στη βαρύτητα που δόθηκε στο ότι η ώρα που μετέβη στο νοσοκομείο ο σύζυγος της , ως στο πιστοποιητικό θανάτου που προσκόμισε καταγραφόταν, που ερχόταν σε αντίθεση κατά δύο ώρες με τα όσα η αιτήτρια ανέφερε, ο σωρευτικός αντίκτυπος των κενών, ελλείψεων και αντιφάσεων στο αφήγημα της δεν αφήνει περιθώρια για αποδοχή τους, δεδομένων και των εξής σημείων, στα οποία δίδω ιδιαίτερη βαρύτητα. Δεν θεωρώ κατ’ αρχήν εύλογο υπό τις περιστάσεις – δεδομένου του υψηλού μορφωτικού της επιπέδου – η αιτήτρια να μην ήταν σε θέση να δώσει την ελάχιστη πληροφορία για το έγγραφο που, ως η ίδια εξιστόρησε, ήταν η πηγή των δεινών που κατ’ ισχυρισμό υπέστη. Δεν θεωρώ περαιτέρω εύλογο να μην είναι σε θέση να περιγράψει, λαμβανομένου υπόψη ότι έγινε πλήθος ερωτήσεων σχετικά, τα συναισθήματα της όταν βίωνε όσα ανέφερε, τι ειπώθηκε στις επιθέσεις, γιατί δεν απευθύνθηκε στις αρχές, πως βίωσε τον θάνατο του συζύγου της, τι γινόταν με τα παιδιά της τον τότε χρόνο, όταν πήγε στο Ντουμπάι, τον καιρό που βρίσκεται στη Δημοκρατία, πως αντέδρασε ο πατέρας της.

Αυτό το οποίο αξιολογώ με ιδιαίτερη βαρύτητα είναι ότι από το αφήγημα της ελλείπει κάθε αναφορά στα παιδιά της αλλά και κάθε λεπτομέρεια για το διάστημα μεταξύ των κατ’ ισχυρισμό επιθέσεων που δέχθηκε. Όλο της το αφήγημα είναι επιφανειακό και στερούμενο βιωματικών στοιχείων που θα ήταν αναμενόμενο να ήταν σε θέση η αιτήτρια να αναφέρει, όπως κάποια φωτογραφική ανάμνηση από την επίθεση, το τι έγινε στο νοσοκομείο, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του συζύγου της, πως βίωσαν τα παιδιά της τα όσα εξιστορεί αλλά και την αντίδραση του πατέρα της στον θάνατο της μητέρας της. Οι ισχυρισμοί της περιέχουν πολλές αναφορές αλλά στερούνται επί όλων όσων αναφέρθηκαν ένα ελάχιστο βιωματικό βάθος. Σημειώνω δε τέλος ότι δεν μπορώ να αποδεχθώ ως ευλογοφανείς τους ισχυρισμούς της αιτήτριας ότι τα παιδιά της είναι σε οικοτροφείο και το ένα εξ αυτών διαμένει με τον μισθωτή της οικίας της, καθώς δεν εξηγείται ποιος χρηματοδοτεί τη φοίτηση τους και πως αυτά είναι ασφαλή, δεδομένου ότι το ένα μένει στην οικία της αιτήτριας, αφού – ως η ίδια ανέφερε – ακόμα διώκονται από τα άτομα που της επιτέθηκαν στο παρελθόν.

Το ζητούμενο που εν προκειμένω λείπει εντελώς από τα λεγόμενα της αιτήτριας επί των κατ’ ισχυρισμό επιθέσεων από αγνώστους αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στην έκφραση που χρησιμοποιείται στην απόφαση του UKIAT (Δευτεροβάθμιο Tribunal του Ηνωμένου Βασιλείου) στην HS (Homosexuals: Minors, Risk on Return) Iran v. Secretary of State for the Home Department [2005] UKAIT 00120, ημ.04/08/05 [1], όπου, στην παρ.128, το Δικαστήριο, κατά την αξιολόγηση των ισχυρισμών του εκεί αιτητή, ανέφερε ότι «there is the full, consistent detail and the plausible noting of small points, unlikely to be observed or recounted by a person who had not had the experience described. ». Κατά παράφραση του ως άνω αποσπάσματος, σε δική μου μετάφραση, σημειώνω ότι εν προκειμένω η αιτήτρια απέτυχε πλήρως να αναφέρει πλήρη, συνεκτική, ευλογοφανή παράθεση μικρών σημείων και λεπτομερειών, που θα ήταν απίθανο να προσέξει ή να είναι σε θέση να ανακαλέσει άτομο που δεν είχε βιώσει την εμπειρία που παραθέτει.

Η μόνη πτυχή του αφηγήματος της η οποία μπορεί να γίνει αποδεκτή είναι αυτή που αφορά την ασθένεια της, η οποία έγινε αποδεκτή άλλωστε και από την Υπηρεσία και επί της οποίας έγινε ενδελεχής και εις βάθος έρευνα στην ποιότητα και διαθεσιμότητα θεραπειών σε φορείς HIV κατά την αξιολόγηση κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής της αιτήτριας.

Σχετικά με την ασθένεια της αιτήτριας, πέραν όσων καταγράφονται στα ερ.145-148, παραθέτω και τα εξής.

Άρθρο του WHO Africa (Δεκεμβρίος 2023) αναφέρεται στην πρόοδο που εμφανίζει το Καμερούν στον αγώνα κατά του HIV. Το ίδιο άρθρο επισημαίνει την  σημαντική μείωση του επιπολασμού του ιού στη χώρα και επιτυχημένες στρατηγικές της κυβέρνησης, όπως ο στόχος «95-95-95» για τον έλεγχο και τη θεραπεία του HIV. Αναφέρει τέλος ως σημαντική πρόκληση το στίγμα και τις διακρίσεις γύρω από την ασθένεια [2]. Στην ιστοσελίδα του USAID, αναφέρεται πως από τον Απρίλιο 2023 136.000 Καμερουνέζοι που ζουν με τον ιό HIV έχουν πλέον δωρεάν πρόσβαση σε ένα ευρύ φάσμα βασικών υπηρεσιών για την θεραπεία του ιού HIV σε δημόσιες εγκαταστάσεις υγείας, ενώ μέχρι τότε μόνο τα αντιρετροϊικά φάρμακα χορηγούνταν δωρεάν [3].

Σε πολύ πρόσφατο COI query της EUAA, το οποίο διερευνά την κοινωνική μεταχείριση των ατόμων που νοσούν με HIV/AIDS, επιβεβαιώνεται το ανωτέρω εύρημα ότι συνιστά πρόκληση το στίγμα και κοινωνική απομόνωση που περιβάλλει τους φορείς του ιού. [4]

Με δεδομένο λοιπόν ότι υπάρχει προσβασιμότητα σε θεραπείες για φορείς του ιού HIV στη χώρα καταγωγής, δωρεάν μάλιστα, και λαμβανομένου υπόψη του ευρύτατου οικογενειακού δικτύου που διατηρεί η αιτήτρια σε διάφορες περιοχές της χώρας καταγωγής (πατέρας/αδέλφια στην Buea, πεθερικά στο Tiko, αδελφός στη Yanounde), του υψηλού μορφωτικού της επιπέδου, της ιδιόκτητης κατοικίας, της οικονομικής της κατάστασης (έχει δύο παιδιά σε boarding school και λαμβάνει ενοίκια από μίσθωση της οικίας της), δεν θεωρώ ότι το όποιο κοινωνικό στίγμα ήθελε βιώσει κατά την επιστροφή της είναι τέτοιο που θα καθιστούσε τη ζωή της ανυπόφορη για τον λόγο αυτό. Άλλωστε θα μπορούσε να μείνει, δεδομένου του ότι έχει οικογένεια σε άλλες περιοχές της χώρας, αλλού από τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της, όπου δεν θα αντιμετωπίζει τον ενδεχόμενο να γνωρίζει ο κοινωνικός της περίγυρος για την ασθένεια της.

Απομένει λοιπόν μια επικαιροποιημένη αποτίμηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής της αιτήτριας (Tiko) αλλά και στον τόπο διαμονής της οικογενείας της (Buea), αμφότερα τα οποία βρίσκονται στη Νοτιοδυτική περιφέρεια.

Στη βάση δεδομένων του ACLED κατά την οποία προέκυψαν τα κάτωθι: Κατά την χρονική περίοδο 04/11/23 έως 01/11/24 καταγράφηκαν στη Νοτιοδυτική περιφέρεια 810 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία προέκυψαν 761  απώλειες σε αμάχους, εξ αυτών τα  478 περιστατικά  κωδικοποιήθηκαν  ως βία κατά αμάχων(με  266 απώλειες),  τα 277 ως μάχες (με 477 απώλειες),  τα 10 ως απομακρυσμένη βία (με  11 απώλειες), τα 16 ως διαδηλώσεις (με  0 απώλειες) και τα 29 ως εξεγέρσεις (με 7 απώλειες)^[5].  Στην Buea καταγράφονται κατά την ανωτέρω χρονική περίοδο (ενός έτους) 31 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία προήλθαν 15 θάνατοι ^[6]. Εξ αυτών τα 19 χαρακτηρίστηκαν ως βία κατά αμάχων, τα 6 ως διαδηλώσεις, τα 4 ως εξεγέρσεις και τα 2 ως μάχες ενώ δεν καταγράφεται κανένα περιστατικό απομακρυσμένης βίας στην περιοχή [7].Στο Tiko καταγράφονται κατά το ίδιο διάστημα 4 περιστατικά ασφαλείας (με 6 απώλειες από μάχες)  εκ των οποίων  2 μάχες, βία κατά αμάχων, μία διαδήλωση και ένα περιστατικό απομακρυσμένης βίας [8]. Ο  πληθυσμός της περιφέρειας South West ανέρχεται περί το 1 ½ εκατομμύριο [9] , της Buea περί τις 140.000 [10]  και του Tiko περί τις 100.000 κατοίκων[11].

Εκ των ως άνω ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή Southwest, στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας της εκεί. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις, πέραν της ασθενείας της, επί της οποίας αναφέρομαι πιο πάανω, που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για την αιτήτρια σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» [12] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, υπ. αρ.C-901/19 CF and DN).

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων ως καταγράφονται πιο πάνω, καταλήγω ότι η αίτηση διεθνούς προστασίας εξετάστηκε επιμελώς και ερευνήθηκε δεόντως από την Υπηρεσία και δεν τέθηκε ενώπιον μου στοιχείο που να δεικνύει ότι η προσφυγή που καταχώρησε διατηρεί πραγματικές πιθανότητες επιτυχίας.

Δεδομένου των ως άνω παρέλκει η ανάγκη εξέτασης της οικονομικής δυνατότητας της αιτήτριας. Σημειώνεται βεβαίως ότι το αποτέλεσμα της παρούσας δεν προδικάζει το αποτέλεσμα της προσφυγής που ήδη καταχώρησε, την οποία η αιτήτρια έχει κάθε δικαίωμα να προωθήσει με ίδια μέσα.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Τα έξοδα του μεταφραστή να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.

 

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.