ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 1816/23

23 Ιανουαρίου 2025,

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

G. A.

Αιτήτριας,

και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Πιάκα (κα) για Ματθαίου Χ. (κα.), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Δημητρίου. (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 28.4.2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2022.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Η Αιτήτρια κατάγεται από το Καμερούν. Εισήλθε παράτυπα στη Δημοκρατία και περί τις 16.12.2019, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 7.3.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της Αιτήτριας από λειτουργό. Στις 21.4.2023, υποβλήθηκε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας. Η εν λόγω Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο, ο οποίος εξέδωσε απορριπτική απόφαση επί της αιτήσεως για διεθνή προστασία και απόφαση επιστροφής της Αιτήτριας στις 24.5.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 29.5.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Η Αιτήτρια, δια της συνηγόρου της, προωθεί ως μόνο λόγο προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας. Ως προς την ουσία της υπόθεσής της, η Αιτήτρια ισχυρίζεται δια της συνηγόρου της πως η ενδεχόμενη επιστροφή της στη χώρα της θα θέσει τη ζωή της σε κίνδυνο, καθώς στην περιοχή καταγωγής της υπάρχει κλιμάκωση της βίας με σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας και τις ένοπλες αποσχιστικές ομάδες.

3.             Από την πλευρά τους, οι Καθ΄ ων η αίτηση υπεραμύνονται της νομιμότητας της επίδικης πράξης, υποστηρίζοντας πως η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατόπιν ενδελεχούς έρευνας όλων των σχετικών στοιχείων της υπόθεσης. Ισχυρίζονται περαιτέρω, ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας δεν αποσείουν το βάρος απόδειξης το οποίο η ίδια φέρει στους ώμους της, τόσο ως προς τους λόγους ακυρώσεως που προωθεί με την προσφυγή της, όσο και προς την ύπαρξη βάσιμου φόβου δίωξης βάσει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου ή πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης δυνάμει του άρθρου 19 του ίδιου Νόμου.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας  Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019  έχει ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι δική μου):

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού   Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

8.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙

 [.]

(3) Η Υπηρεσία Ασύλου αξιολογεί, σε συνεργασία με τον αιτητή, τα προβλεπόμενα στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2) στοιχεία.».

9.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης του καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

Κατάληξη

10.          Ως προς τον ισχυρισμό που προωθείται από την Αιτήτρια περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]

11.          Επισημαίνεται επιπλέον συναφώς ότι αποτελεί βασική νομολογιακή αρχή ότι η έκταση της έρευνας, ο τρόπος και η διαδικασία που θα ακολουθηθεί ποικίλλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα, ανάγεται δε στην διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης (Βλ. Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, Α.Ε. Aρ.: 3017, Αντώνης Ράφτης ν. Δημοκρατίας, ημερ. 5.6.2002, (2002) 3 ΑΑΔ 345).

12.          Η γενική αυτή νομολογιακή αρχή θα πρέπει να εξεταστεί εν προκειμένω υπό το φως του ειδικού δικαίου που διέπει τη διαδικασία εξέτασης μίας αιτήσεως ασύλου και των αρχών που θεσπίζει τόσο η εθνική όσο και η ενωσιακή νομοθεσία. Συναφές εν προκειμένω είναι το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

13.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών της Αιτήτριας, επισημαίνονται συναφώς τα ακόλουθα: Η Αιτήτρια κατά την καταγραφή του αιτήματός της για διεθνή προστασία δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της λόγω της κρίσης στις αγγλόφωνες περιοχές της χώρας (Βορειοδυτικής και Νοτιοδυτική Περιφέρεια) και αναφέρει πως οι Ambazonias έκαιγαν σπίτια, σχολεία και συμμετείχαν σε απαγωγές νεαρών κοριτσιών. Αναφέρει πως εξαιτίας τους έχει χάσει τον αδελφό της, τον πατέρα της και πως το σπίτι τους έχει καεί. Μετέβη στη Douala, όπου παρέμεινε για κάποιους μήνες για να προστατευτεί αλλά η μητέρα της, αποφάσισε να την στείλει εκτός της χώρας. Έτσι όταν αποφασίστηκε όλοι οι Αγγλόφωνοι να επιστρέψουν πίσω, λόγω της ανασφάλειας που επικρατούσε στη χώρα η Αιτήτρια αποφάσισε να εγκαταλείψει την χώρα για να προστατευτεί. (βλ. ερ. 1 του Δ.Φ.)

14.          Κατά το στάδιο της συνέντευξης, η Αιτήτρια δήλωσε ότι κατάγεται από το Καμερούν, με τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής την πόλη Kumba (γεννηθείσα το 1998), της νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν. Ωστόσο, ανέφερε ότι έζησε το 2017 για ένα μήνα στην Buea. Δήλωσε χριστιανή καθολική, εθνοτικής καταγωγής Bangwa και ομιλεί την αγγλική και τη γαλλική. Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση, η Αιτήτρια δήλωσε μονήρης, ότι έχει δύο αδέλφια τα οποία διαμένουν στην Kumba και ένα ξάδελφο ο οποίος διαμένει στη Γερμανία. Ως προς το μορφωτικό της επίπεδο, ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και στη χώρα της εργάστηκε ως πωλήτρια.

15.          Ως προς λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια, κατά την ελεύθερη αφήγησή της, αναφέρθηκε αρχικά στο γεγονός ότι ο πατέρας της ήταν μέλος του Southern Cameroons National Council ( στο εξής: SCNC) και πως τέσσερις μέρες μετά τη συμμετοχή τους σε μια ειρηνική διαδήλωση την 1.10.2017, η αστυνομία τους συνέλαβε. Τους φυλάκισαν, με αποτέλεσμα η Αιτήτρια να αρρωστήσει και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο στην Buea, απ’ όπου και δραπέτευσε μόλις κατάλαβε πως θα την επέστρεφαν στη φυλακή. Επέστρεψε πίσω στην Kumba όπου ενημερώθηκε από τους γείτονες πως αστυνομικοί πυροβόλησαν τον μεγαλύτερο της αδελφό και πληροφόρησε την μητέρα της πως συνέλαβαν τον πατέρα της. Από τότε για περίοδο ενός έτους, η Αιτήτρια, η μητέρα της και ο αδελφός της κρύβονταν στο δάσος, αφού ως ανέφερε εκείνη την περίοδο ο κόσμος έτρεχε στα δάση για ασφάλεια. Όντες στη θαμνώδη έκταση, τους έψαχναν παντού και παράλληλα η Αιτήτρια συνέλεγε χρήματα για να εγκαταλείψει τη χώρα.

16.          Διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα υποβλήθηκαν στην Αιτήτρια αναφορικά με την πορεία στην οποία αυτή συμμετείχε και της εμπλοκή της σε αυτήν καθώς και τις περιστάσεις και τους λόγους της μετέπειτα σύλληψής της από την αστυνομία. Ερωτήματα υποβλήθηκαν επίσης στην Αιτήτρια αναφορικά με τις συνθήκες της κράτησής, τη μεταφορά της στο νοσοκομείο και τη διαφυγή της από εκεί. Στο πλαίσιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, η Αιτήτρια ανέφερε ότι μετά τη διαφυγή της επέστρεψε στην Kumba όπου πληροφορήθηκε ότι ο ένας αδελφός της είχε πυροβοληθεί ενώ η μητέρα και ο άλλος αδελφός της είχαν διαφύγει. Αναφέρθηκε στην επανένωσή τους και στη διαμονή τους για ένα έτος σε θαμνώδη περιοχή (η Αιτήτρια κατόπιν υπόδειξης δήλωσε ότι στη θαμνώδη περιοχή παρέμεινε επί δύο έτη). Ερωτήματα υποβλήθηκαν στην Αιτήτρια και αναφορικά με τη συμμετοχή του πατέρα της στο SCNC καθώς και αναφορικά με το ένταλμα σύλληψης που η ίδια προσκόμισε.   Ερωτήματα υποβλήθηκαν στην Αιτήρια και για τη διαδικασία έκδοσης διαβατηρίου και διαφυγής της από τη χώρα αφης στιγμής καταζητούνταν.

17.          Στο διαδικαστικό αυτό στάδιο, η Αιτήτρια προσκόμισε προς υποστήριξη των ισχυρισμών της  αντίγραφο της ταυτότητάς της, αντίγραφο κλήτευσης στο όνομά της Αιτήτριας εκδιδόμενο στην Buea, αντίγραφο ένορκης δήλωσης εκδιδόμενο από δικηγόρο στην Buea και αντίγραφο της κάρτας μέλους του πατέρα της στην οργάνωση SCNS.

18.          Αξιολογώντας το αίτημά της για διεθνή προστασία, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος ισχυρισμός αφορούσε στην ταυτότητα της Αιτήτριας, στα προσωπικά της στοιχεία και στη χώρα καταγωγής της. Ο δεύτερος ισχυρισμός στην κατ΄ισχυρισμό σύλληψή της εξαιτίας προηγούμενης συμμετοχής της σε διαδήλωση και λόγω της συμμετοχής του πατέρα της στο πολιτικό κίνημα SCNC. Ο πρώτος ισχυρισμός της Αιτήτριας ως προς τον τόπο καταγωγής και τα προσωπικά της στοιχεία έγινε αποδεκτός. Οι πληροφορίες που έδωσε κρίθηκαν συνεκτικές και αξιολογήθηκαν σε συνάρτηση με το γεγονός ότι η Αιτήτρια παρέδωσε στην Υπηρεσία Ασύλου την ταυτότητά της, η οποία επιβεβαιώνει τις αντίστοιχες αναφορές της, ενώ οι δηλώσεις της σχετικά με την περιοχή καταγωγής της επιβεβαιώνονταν από εξωτερικές πηγές.

19.          Ο δεύτερος, ωστόσο, ουσιώδης ισχυρισμός της έτυχε απόρριψης από τους Καθ’ ων η αίτηση καθότι οι σχετικές δηλώσεις της Αιτήτριας κρίθηκαν γενικές, ότι αυτές στερούνταν λεπτομέρειας και ότι σε κάποια σημεία υπήρξαν αντιφατικές.

20.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η αίτηση παρατηρούν αρχικώς ότι δεν μπορεί να εξακριβωθεί με βεβαιότητα η αυθεντικότητα των εγγράφων που προσκόμισε η Αιτήτρια. Επισημαίνουν επίσης σχετικώς ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει επαρκώς το περιεχόμενο των εν λόγω εγγράφων και την προέλευσή τους. Επιπλέον, ανέτρεξαν σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια όπου διαπιστώθηκε σειρά καταχρήσεων και από τις δύο πλευρές στις αγγλόφωνες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων εμπρηστικών επιθέσεων σε σπίτια και σχολεία. Παρά το γεγονός ότι οι προσωπικές  περιστάσεις που περιγράφει η  Αιτήτρια αποτελεί φαινόμενο που ενδέχεται να λάβει χώρα στον τόπο συνήθους διαμονής της παρά ταύτα κρίθηκε ότι δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής της αξιοπιστίας ο συναφής ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

21.          Αξιολογώντας τον κίνδυνο που διατρέχει η Αιτήτρια στη βάση του μοναδικού ισχυρισμού ο οποίος έγινε αποδεκτός οι Καθ’ ων η αίτηση, λαμβάνοντας υπόψη τα προσωπικά στοιχεία και περιστάσεις της σε σχέση με πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στην πόλη Kumba κρίθηκε από τους Καθ’ ων η αίτηση ότι μπορεί καταρχήν να υφίσταται κίνδυνος για αυτήν που θα μπορούσε να ισοδυναμεί με δίωξη ή σοβαρή βλάβη, σε περίπτωση επιστροφής της στον τόπο συνήθους διαμονής της (Kumba) στο Καμερούν.

22.          Ακολούθως, κατά τη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής της στο άρθρο 3(1) είτε, επικουρικώς, στο άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου. Προηγουμένως συνεξετάστηκε η κατάσταση ασφάλειας στην Kumba, τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής και οι προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας. Παραθέτοντας συναφή νομολογία καθώς και αριθμητικά δεδομένα από τα περιστατικά βίας και ασφαλείας στο τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας και τη φύση τους, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν πως δεν πληρούνται οι εκ του νόμου προϋποθέσεις για την υπαγωγή της σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

23.          Κατά τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, η Αιτήτρια δεν ανέφερε οτιδήποτε οποιοδήποτε νεότερο συναρτώμενο με τον πυρήνα του αιτήματός της είτε ως δήλωση είτε ως πηγή πληροφόρησης. Παρατηρείται  επίσης, ότι η Αιτήτρια δια του συνηγόρου της δεν σχολιάζει με οποιοδήποτε τρόπο τα επιμέρους ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση αναφορικά με την αξιολόγηση των ισχυρισμών της, καίτοι είχε τη δυνατότητα να το πράξει.

24.          Προχωρώντας στη de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, συντάσσομαι με τους Καθ’ ων η αίτηση ως προς την αξιολόγηση και αποδοχή του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους ίδιους λόγους που καταγράφονται στη εισηγητική έκθεση, η οποία αποτελεί την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης.

25.          Περαιτέρω, αξιολογώντας το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό της Αιτήτριας, καταλήγω ότι η εσωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί. Ειδικότερα, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να περιγράψει την οργάνωση και δράση SCNC, της οποία ο πατέρας της ήταν μέλος και η συμμετοχή του οποίου ήταν η αφορμή για τη σύλληψή της. Αυτό αξιολογείται και σε συνάρτηση με το μορφωτικό επίπεδο της Αιτήτριας όπου ευλόγως αναμένεται να ήταν σε θέση να γνωρίζει είτε γενικώς για τη δράση της εν λόγω ομάδας, η οποία είναι ευρέως γνωστή, όπως προκύπτει από τις πηγές κατωτέρω, είτε να γνωρίζει περισσότερα για τη συμμετοχή του πατέρα της σε αυτήν. Οι δε αναφορές της ως προς το λόγο της σύλληψής της ήταν αντιφατικές καθώς ενώ αρχικώς αναφέρθηκε στη συμμετοχή της σε διαδήλωση την 1.10.2017 στην συνέχεια προέβαλε ως κίνητρο της σύλληψής τη συμμετοχή του πατέρα της στο εν λόγω πολιτικό κίνημα. Οι δε περιστάσεις της συμμετοχής της στη διαδήλωση, το περιστατικό της σύλληψής της και οι συνθήκες κράτησής της περιγράφονται από την Αιτήτρια με γενικόλογο τρόπο όπου απουσιάζουν οι βιωματικής φύσεως λεπτομέρειες, οι οποίες ευλόγως αναμένονται σε τόσο θεμελιώδη γεγονότα για την απόφασή της να εγκαταλείψει τη χώρα της. Μη ευλογοφανείς παρίστανται και οι περιστάσεις της παραμονής της στο νοσοκομείο και της διαφυγής της, όπου φυλάσσονταν ως αναφέρει από δύο αστυνομικούς από τους οποίους κατόρθωσε να διαφύγει όταν πήγε στην τουαλέτα από ένα παράθυρο. Η Αιτήτρια ανέφερε σχετικώς ότι μετέβη μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο σε ένα παραπλήσιο περίπτερο όπου πήρε εισιτήριο για να επιστρέψει στην Kumba. Η Αιτήτρια αναφέρει ότι καθόλη αυτή τη διαδικασία δεν είδε τους αστυνομικούς από τους οποίους διέφυγε. Ευλόγως αναμένεται ότι οι αστυνομικοί θα την αναζητούσαν και ότι δεν θα υπήρχε αυτή η φαινομενική άνεση στις κινήσεις της. Η Αιτητρία δε παραδόξως επέλεξε να επιστρέψει στην Kumba, τόπο διαμονής της, δεδομένο που επίσης δεν φαίνεται καταρχήν εύλογο καθώς εάν όντως καταζητούνταν θα ήταν εύλογα το πρώτο μέρος που θα την αναζητούσαν. Η Αιτήτρια ενώ αρχικώς ανέφερε ότι παρέμεινε με τη μητέρα και τον αδελφό της σε θαμνώδη περιοχή επί ένα έτος στη συνέχεια ανέφερε ότι αυτό διήρκησε δύο έτη όταν της υποδείχθηκε η χρονική αντίφαση σε σχέση με το χρόνο που αφίχθη στη Δημοκρατία. Σημαντική αντίφαση, επίσης παρατηρείται και στο αφήγημά της κατά τη συνέντευξη σε σχέση με τα όσα η Αιτήτρια κατέγραψε στο έντυπο της αίτησής της για διεθνή προστασία, όπου η Αιτήτρια ανέφερε ότι ο πατέρας και ο αδελφός της απεβίωσαν στο πλαίσιο μιας απεργίας και ότι επιπλέον το σπίτι της κάηκε και ότι η ίδια διέφυγε στην Douala στο γαλλόφωνο τμήμα της χώρας. Αξιοσημείωτο εξάλλου είναι το γεγονός ότι η Αιτήτρια κατόρθωσε να εκδώσει διαβατήριο και να ταξιδέψει νόμιμα εκτός της χώρας χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Η ίδια απέδωσε τη δυνατότητά της αυτή σε χρηματισμό κάποιων προσώπων. Ερωτηθείσα εξάλλου για το που διαμένουν τα μέλη της οικογένειάς της στην αρχή της συνέντευξής της, τα οποία είχε προηγουμένως αναφέρει (γονείς και δύο αδελφούς) (ερ. 37 του διοικητικού φακέλου), η Αιτήτρια ανέφερε ότι αυτά διαμένουν στην Kumba, ενώ στη συνέχεια του αφηγήματός της ανέφερε ότι ο ένας της αδελφός σκοτώθηκε από πυροβολισμό την ίδια περίοδο που συνελήφθη με τον πατέρα της. Εύλογα, δε θα αναμενόταν από την Αιτήτρια να αναφέρει ότι έχει δύο αδελφούς που διαμένουν στην Kumba χωρίς να υποδείξει ότι ένας εξ αυτών είναι νεκρός. Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνεται ότι δεν θεμελιώνεται η εσωτερική αξιοπιστία της Αιτήτριας καθώς σε πολλά σημεία του αφηγήματός της υπήρχαν γενικόλογες, χωρίς λεπτομέρειες, ενίοτε αντιφατικές και μη ευλογοφανείς αναφορές.

26.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία της εξετάζοντας καταρχάς τα προσκομισθέντα από αυτήν έγγραφα επισημαίνονται τα εξής. Ως προς την αξιολόγηση των προσκομισθέντων εγγράφων επισημαίνεται ότι το παρόν Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C‑921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα[1]. Εν προκειμένω σημειώνεται ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς εξηγήσεις ως προς το περιεχόμενο των εν λόγω εγγράφων και τον τρόπο που περιήλθε σε γνώση τους. Η Αιτήτρια αναφέρει γενικά ότι αυτά αποστάλθηκανστη ίδια από το δικηγόρο του πατέρα της, χωρίς ωστόσο να εξηγεί πώς είναι δυνατό ένα ένταλμα κλήσης  το οποίο αφορά η  την ίδια και το οποίο εκδόθηκε λίγο μετά την κατ΄ισχυρισμό σύλληψή της να περιήλθε στην κατοχή ενός δικηγόρου, ο οποίος κατά τη δήλωσή της, εκπροσωπεί τον πατέρα της κάποια χρόνια μετά τη σύλληψη και του ιδίου. Η Αιτήτρια αναφέρει ότι τα έγγραφα αυτά της αποστάλθηκαν από τον δικηγόρο του πατέρα της, χωρίς ωστόσο να εξηγεί πώς είναι δυνατόν ένα ένταλμα κλήσης που αφορά την ίδια και εκδόθηκε λίγο μετά την κατ’ ισχυρισμό σύλληψή της, να περιήλθε στην κατοχή ενός δικηγόρου που, σύμφωνα με τη δήλωσή της, εκπροσωπεί τον πατέρα της κάποια χρόνια μετά τη σύλληψη και του ιδίου. Η Αιτήτρια αγνοούσε εξάλλου και το δικηγόρο/ συντάκτη της ένορκης δήλωσης που προσκόμισε. Επιπλέον, το τελευταίο αυτό έγγραφο δεν περιλαμβάνει οποιαδήποτε αξιόπιστη μαρτυρία καθώς δεν προέρχονται από αντικειμενική πηγή και ανακυκλώνει κάποιες από τις περιστάσεις που η Αιτήτρια περιέγραψε και τις οποίες κατ’ ισχυρισμό βίωσε. Επιπλέον, αναφορικά με την κάρτα μέλους του πατέρα της Αιτήτριας, αντίγραφο της οποία προσκόμισε η Αιτήτρια δεν εξηγεί πώς η κάρτα αυτή περιήλθε στην κατοχή της αφ’ ης στιγμής τόσο ο πατέρας της όσο και η μητέρα της βρισκόταν υπό διωγμό και η ίδια η κατοχή της κάρτα θα μπορούσε να αποτελέσει έρεισμα για τη δίωξη του προσώπου που τη φέρει.

27.          Στο πλαίσιο της εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού, παλαιότερη έρευνα του Immigration and Refugee Board του Καναδά αναφέρει πως «Το SCNC έχει δηλώσει ότι δε συνιστούν αποσχιστές [.] Το SCNC δηλώνει ότι αποζητά 'την αποκατάσταση της πολιτειακής κατάστασης και της ανεξαρτησίας'. Η ιστοσελίδα του SCNC υποδεικνύει ότι είναι ένα κίνημα το οποίο ιδρύθηκε στην Buea το 1993, το οποίο 'μάχεται για την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και [το] δικαίωμα στην αυτοδιάθεση'»[2]. Η οργάνωση ιδρύθηκε το 1992 ως αποτέλεσμα διαφωνιών εντός του SDF[3].  Όπως αναφέρεται σε έρευνα της CEDOCA Βελγίου, έπειτα από τη δεκαετία του 1990 οι αγγλόφωνες διεκδικήσεις κατέρρευσαν. Μόνη η αγγλόφωνη διασπορά παρέμενε ενεργή, αν και οι υποστηρικτές του SCNC εξακολουθούσαν να διοργανώνουν διαδηλώσεις στις αγγλόφωνες περιοχές κάθε 1^η Οκτωβρίου και βρίσκονταν στη βάση συμβολικών πράξεων, όπως η διακήρυξη το 1999 και το 2009 της ανεξαρτησίας της Αμπαζονίας[4]. Έκθεση του Freedom House αναφέρει πως  το  SCNC, μια αγγλόφωνη πολιτική ομάδα έχει απαγορευτεί από την κυβέρνηση από το 2017[5].

28.          Ως προς την δίωξη υποστηρικτών της ομάδας εντοπίστηκαν αναφορές για σποραδικές συλλήψεις και κρατήσεις ηγετών του SCNC και ακτιβιστών[6] από τις αρχές της χώρας, εντούτοις δεν εντοπίστηκαν πιο πρόσφατες πληροφορίες σχετικά με την μεταχείριση του  SCNC από την κυβέρνηση της χώρας. Τον Αύγουστο του 2019, o αρχηγός του SCNC Sisiku Ayuk Tabe καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη από στρατοδικείο για τις κατηγορίες της εξέγερσης και της τρομοκρατίας, μαζί με εννέα υποστηρικτές[7]. Ως αναφέρθηκε ανωτέρω όλες οι συγκεντρώσεις και δημόσιες διαδηλώσεις του εν λόγω κόμματος έχουν απαγορευτεί από την κυβέρνηση, η οποία τον Ιανουάριο του 2017, κάνοντας χρήση του  αντιτρομοκρατικού νόμου του  2014 απαγόρευσε το Εθνικό Συμβούλιο του Νοτίου Καμερούν (SCNC)[8].  Ομοίως έκθεση της Human Rights Watch η οποία δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2022 σημειώνει ότι είκοσι τέσσερα άτομα ισχυρίστηκαν ότι διώχθηκαν από τις αρχές, πλήρως ή εν μέρει  λόγω της πολιτικής τους άποψης. Ισχυρίστηκαν ότι υποστήριξαν ή συμμετείχαν σε ειρηνικές διαδηλώσεις, συναντήσεις ή και άλλες δραστηριότητες που εκφράζουν την αντίθεσή τους στην κυβέρνηση, στην αντιληπτή περιθωριοποίηση των αγγλόφωνων περιοχών ή σε καταχρήσεις των δυνάμεων ασφαλείας. Εννέα είπαν ότι ήταν μέλη ή υποστηρικτές του Εθνικού Συμβουλίου του Νότιου Καμερούν (SCNC) και οι οποίοι συμμετείχαν στο συντονισμό ειρηνικών διαδηλώσεων. Σε απάντηση στις διαμαρτυρίες ή τις πολιτικές δραστηριότητές τους, ισχυρίστηκαν ότι οι δυνάμεις ασφαλείας τους επιτέθηκαν, αυθαίρετα συνελήφθησαν και κρατήθηκαν, βασανίστηκαν, βιάστηκαν ή κακοποιήθηκαν, τραυμάτισαν μέλη των οικογενειών τους ή έκαψαν τα σπίτια ή τις επιχειρήσεις τους[9].

29.          Ως προς τη μορφή και διατύπωση των καρτών μέλους της οργάνωσης (SCNC) επισημαίνονται τα κάτωθι: Σύμφωνα με έρευνα του IRB Canada, οι κάρτες μέλους του SCNC παρουσιάζουν τα εξής χαρακτηριστικά: (α) την ονομασία SCNC, ήτοι Southern Cameroons National Council,  (β) ο χάρτης Southern Cameroons ο οποίος είναι ζωγραφισμένος στην εμπρόσθια σελίδα,  (γ) ένα πουλί στη μέση ή το κέντρο της κάρτας και (δ) το μότο των Southern Cameroons National Council το οποίο είναι «the force of argument, not the argument of force»[10]. Η ίδια πηγή υποδεικνύει ότι το χρώμα όπως και η σφραγίδα της κάρτας διαφέρει ανά χρόνο. Πηγή της ίδιας έρευνας αναφέρει πως «όταν άρχισε η καθιέρωση των καρτών μέλους του SCNC, υπήρχε συστηματική διαδικασία έκδοσης και διανομής τους», πως «δείγματα τέτοιων καρτών δεν μπορούν να παρασχεθούν επειδή ένα άτομο που έχει συλληφθεί έχοντας στην κατοχή του την συγκεκριμένη κάρτα θα υπόκειται σε "σύλληψη, κράτηση και παρατεταμένη κράτηση" για άγνωστο χρονικό διάστημα» και πως «από τότε που το κόμμα δρα υπόγεια εξαιτίας της απαγόρευσης του από την Κυβέρνηση δεν υπάρχει οργανωμένη δομή στην έκδοση καρτών …»[11]. Στο έγγραφο κάρτα μέλους που προσκόμισε η Αιτήτρια δεν μπορεί να εξαχθεί οιανδήποτε πληροφορία περί της ταυτότητας της αρχής (national chairman) που υπογράφει την ανωτέρω κάρτα ενώ τα μόνα στοιχεία που περιλαμβάνονται σε αυτήν είναι τα στοιχεία του πατέρα της Αιτήτριας, καθιστώντας αδύνατη την αναζήτηση επιπρόσθετων πληροφοριών επί της υπογράφουσας αρχής ή οποιασδήποτε άλλης πληροφορίας που να ενισχύει την αυθεντικότητα αυτής. Κατά τα άλλα το ίδιο το αντίγραφο φέρει τα εξωτερικά που φέρει μια κάρτα μέλους της ανωτέρω οργάνωσης.

30.          Αναφορικά με την ισχυριζόμενη συμμετοχή της σε διαδήλωση στην Kumba στις 1.10.2017 εντοπίστηκαν πληροφορίες σε έκθεση της Human Rights Watch από τις οποίες προκύπτει ότι οι δυνάμεις ασφαλείας έκαναν χρήση πραγματικών πυρών κατά κυρίως ειρηνικών διαδηλωτών σε πόλεις όπως η Κούμπα, οδηγώντας σε περισσότερους από 20 θανάτους και πολλούς τραυματισμούς μεταξύ 22 Σεπτεμβρίου και 2 Οκτωβρίου 2017[12]. Έτερη συλλογή πληροφοριών του Immigration and Refugee Board of Canada επικαλείται πηγές οι οποίες αναφέρουν πως οι  αρχές του Καμερούν απάντησαν στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν σε όλο το αγγλόφωνο Καμερούν με βία οδηγώντας σε συλλήψεις, τραυματισμούς και θανάτους[13]. Ομοίως, σε έτερη πηγή σημειώνεται πως τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2017, σημειώθηκαν «βίαιες και θανατηφόρες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων ασφαλείας του Καμερούν στις αγγλόφωνες περιοχές (Bamenda, Kumba and Buea) του Καμερούν[14].

31.          Περαιτέρω, πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνουν πως  όσοι γίνονται αντιληπτοί από την κυβέρνηση ως υποστηρικτές των αποσχιστών στοχοποιούνται με συλλήψεις, κράτηση, εξωδικαστικές εκτελέσεις από τις αρχές/δυνάμεις ασφαλείας της χώρας^[15]. Πρόσθετες πηγές επιβεβαιώνουν την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά αυτονομιστών ακτιβιστών της καμερουνέζικης διασποράς^[16], την έκδοση διεθνών ενταλμάτων σύλληψης σε βάρος αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων^[17], ενώ γίνεται λόγος και για το ζήτημα της έκδοσης αρχηγών στο Cameroon από τις Νιγηριανές αρχές στο Cameroon^[18]. Ομοίως γίνονται αναφορές για αυθαίρετες συλλήψεις αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων εντός του Καμερούν.^[19]

32.          Από τις εντοπισθείσες πληροφορίες δεν προκύπτει συστηματική δίωξη υποτιθέμενων υποστηρικτών του SCNC αν και η ανωτέρω ομάδα έχει απαγορευτεί στην χώρα και θεωρείται ως παράνομη οργάνωση. Επίσης, προκύπτει ότι τα πρόσωπα που κινδυνεύουν να στοχοποιηθούν από τις αρχές της χώρας καταγωγής της Αιτήτριας, είναι όσα έχουν ένα έντονο πολιτικό προφίλ και δράση, κάτι το οποίο δεν προκύπτει να συμβαίνει με την αιτήτρια  καθώς ούτε τεκμηριώθηκε η προηγούμενη συμμετοχή της σε διαδήλωση υπέρ της ανεξαρτησίας τον Οκτώβριο του 2017 καθώς ούτε και η εμπλοκή του πατέρα της στην ανωτέρω πολιτική ομάδα έχει τεκμηριωθεί, πολλώ μάλλον κάποια έντονη πολιτική δράση, καθώς η Αιτήτρια δεν ήταν ούτε στο πλαίσιο των δηλώσεών της ικανή να διατυπώσει οποιεσδήποτε σαφείς θέσεις για τη δράση του πατέρα της στο πλαίσιο της εν λόγω οργάνωσης. Επιπλέον, αν και από τις ανωτέρω πληροφορίες προκύπτουν αυθαίρετες συλλήψεις διαδηλωτών κατά τις κινητοποιήσεις που ξέσπασαν σε μεγάλες πόλεις του αγγλόφωνου τμήματος το 2017, καθώς και συλλήψεις ατόμων που θεωρούνται από την κυβέρνηση ως υποστηρικτές των αποσχιστών, τα στοιχεία αυτά δεν επαρκούν για να θεμελιώσουν την εσωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών της Αιτήτριας."

33.          Ως εκ των ανωτέρω, όσον αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό της Αιτήτριας, οφείλει να τύχει απόρριψης, εφόσον ακόμα και σε περίπτωση που ήθελε θεωρηθεί ως στοιχειοθετηθείσα η εξωτερική αξιοπιστία (έστω και εν μέρει), ενόψει της ελλιπούς εσωτερικής αξιοπιστίας της Αιτήτριας, δεν είναι δυνατό να γίνει αποδεκτός.

34.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που ενδεχομένως να διατρέχει η Αιτήτρια με την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής, παρατηρείται ότι δεν προκύπτει κάποιος κίνδυνος απευθείας  από το προφίλ της, ως γυναίκας μονήρης με οικογενειακό και κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα της.  Ούτε και η ίδια επικαλέστηκε κάτι σχετικό καθαυτό. Πέρα τούτου, δεν παρουσιάζει κάποια σημεία ευαλωτότητας.

35.           Ούτε προκύπτει κάποιος κίνδυνος για την Αιτήτρια ένεκα του θρησκευτικού της προφίλ ως Χριστιανής. Μάλιστα πηγές αναφέρουν πως στο Καμερούν, οι Χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, με περίπου 70% να ανήκουν σε διάφορα χριστιανικά δόγματα. Ωστόσο, υπάρχουν περιοχές όπου οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Στις βόρειες περιοχές, όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, έχουν αναφερθεί περιστατικά κοινωνικών εντάσεων μεταξύ χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων. Επιπλέον, η παρουσία εξτρεμιστικών ομάδων, όπως η Μπόκο Χαράμ, έχει οδηγήσει σε επιθέσεις κατά χριστιανικών κοινοτήτων στα βόρεια σύνορα με τη Νιγηρία. Παρά τις προκλήσεις αυτές, οι Χριστιανοί στο Καμερούν γενικά ασκούν τη θρησκεία τους ελεύθερα[20].

36.          Εν συνεχεία, το δικαστήριο προέβη σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με τις γενικότερες συνθήκες που επικρατούν για τις γυναίκες στο Καμερούν προέκυψε πως πλήθος πηγών καταγράφουν πως οι γυναίκες στο Καμερούν και ειδικότερα οι μόνες γυναίκες χωρίς ανδρικό υποστηρικτικό δίκτυο αντιμετωπίζουν εμπόδια και διακριτική μεταχείριση στην πρόσβαση τους στην εργασία, υγεία και στέγαση[21].

37.          Έκθεση του Freedom House του 2024 αναφέρει «πως οι γυναίκες γενικά αποκλείονται από θέσεις πολιτικής επιρροής και τα συμφέροντά τους  προωθούνται ελάχιστα από εκλεγμένους αξιωματούχους. Το σύνταγμα εγγυάται ίσα δικαιώματα σε άνδρες και γυναίκες, αλλά οι παραδοσιακές νομικές αξίες και πρακτικές συχνά υπερισχύουν και δεν παρέχουν πάντα στις γυναίκες πλήρη δικαιώματα. Οι γυναίκες και τα παιδιά, που αποτελούν το 60 τοις εκατό των εκτοπισμένων, έχουν επηρεαστεί περισσότερο από τον εσωτερικό εκτοπισμό λόγω της αγγλόφωνης κρίσης και έχουν εκτεθεί σε σεξουαλική βία και έλλειψη πρόσβασης σε ευκαιρίες εργασίας και εκπαίδευσης»[22].

38.          Επίσης, πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η βία με βάση το φύλο είναι ευρέως διαδεδομένη, και ότι η επικράτησή της είναι υψηλή σε ολόκληρη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της συχνής σεξουαλικής παρενόχλησης ασυνόδευτων γυναικών που ταξιδεύουν μόνες. Οι δράστες σπάνια διώκονται ποινικά, εν μέρει λόγω της απροθυμίας των θυμάτων να αναφέρουν τα περιστατικά κακοποίησης από φόβο αντεκδίκησης ή στιγματισμού.^[23]

39.          Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι στο Καμερούν καταγράφονται διακρίσεις έναντι των γυναικών καθώς και περιστατικά έμφυλης βίας εναντίον τους, ενώ ο βιασμός και η κακομεταχείρισή τους είναι ένα διαδεδομένο φαινόμενο στη χώρα. Εντούτοις, δεδομένων των προσωπικών περιστάσεων της Αιτήτριας ως αναλύθηκαν ανωτέρω κρίνεται ότι δεν απορρέει για αυτήν κάποιος σοβαρός κίνδυνος βλάβης εκ του φύλου της.

40.          Ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, αναφέρονται τα ακόλουθα, ως προκύπτουν από έγκυρες πηγές πληροφόρησης:

41.          Συγκεκριμένα, βάσει πληροφοριών από τον ανεξάρτητο οργανισμό ACAPS, η κρίση που ξέσπασε στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν (ήτοι στις περιφέρειες Northwest και Southwest) περί τα τέλη του 2016 οδήγησε στην εμφάνιση διαφόρων αποσχιστικών ομάδων και σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ενόπλων δυνάμεων των αυτονομιστών, που έχουν εντείνει την ανασφάλεια στις αγγλόφωνες περιοχές, «αφήνοντας 638.400 άτομα εσωτερικά εκτοπισμένα και 64.000 να αναζητούν καταφύγιο στη γειτονική Νιγηρία» (κατάσταση ως καταγράφεται στις 9 Φεβρουαρίου 2024).[24] Εκ των όσων επίσης αναφέρονται στην ίδια πηγή, οι απαρχές της σύγκρουσης εντοπίζονται στα μακροχρόνια προβλήματα στην αγγλόφωνη κοινότητα στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας, λόγω της περιθωριοποίησης τους από τη γαλλόφωνη κυβέρνηση, «που κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες περί τα τέλη του 2016».[25]

42.          Οι αντιμαχόμενες πλευρές αποτελούνται από τις ένοπλες κρατικές δυνάμεις ασφαλείας του Καμερούν που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένης της επίλεκτης μονάδας μάχης) και από διάφορες ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες (που αριθμούν πέραν των 7 διαφορετικών ενόπλων ομάδων, συνολικής δυναμικότητας 2.000-4.000 μαχητών, που κατά τις επιθέσεις τους εναντίον του κρατικού στρατού χρησιμοποιούν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς και πιο προηγμένο οπλισμό όπως εκτοξευτές αντιαρματικών), που δρουν (κυρίως) στις αγγλόφωνες περιοχές (παρά το ότι εμφανίζονται με ορισμένο διαχωρισμό, οι ομάδες αυτές προσπαθούν όλο και περισσότερο να συντονιστούν μεταξύ τους, ενώ «οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες παρουσιάζουν ένα συλλογικό χαρακτήρα»).[26]

43.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας γενικότερα στη Νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, ευρύτερη περιοχή στην οποία βρίσκεται ο τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, μεταξύ 13.1.2024 και 10.1.2025 καταγράφηκαν από τη βάση δεδομένων του ACLED συνολικά 875 περιστατικά βίας (504 περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 309 περιστατικά μαχών, 32 περιστατικά ταραχών/εξεγέρσεων, 14 περιστατικά διαδηλώσεων και 16 περιστατικά εκρήξεων / βίας εξ αποστάσεως) εκ των οποίων προέκυψαν 811 απώλειες (176 από τα περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 613 από τα περιστατικά μαχών, 6 από τα περιστατικά ταραχών/εξεγέρσεων και 16 από τα περιστατικά εκρήξεων / βίας εξ αποστάσεως, ενώ δεν καταγράφηκαν θάνατοι από τα περιστατικά διαδηλώσεων).[27] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της περιφέρειας Southwest του Καμερούν εκτιμάται στους 1.553.300 κατοίκους (με βάση την επίσημη εκτίμηση για το 2015).[28]

44.          Ειδικότερα, ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας εντός της πόλης Kumba (τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας και τόπος όπου αναμένεται να επιστρέψει), δεν εντοπίστηκε ο αριθμός καταγραφής περιστατικών μεταξύ 13.1.2024 και 10.1.2025 από στη βάση δεδομένων του ACLED. Εν τούτοις, σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πόλης Kumba εκτιμάται στους 144.268 κατοίκους (σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση πληθυσμού το 2005).[29]

45.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση των περιστάσεων της, καταλήγω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή της Αιτήτριας στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία της Αιτήτριας τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.[30] Ως προς τούτο, λαμβάνεται επίσης υπόψη ότι η Αιτήτρια διαθέτει υποστηρικτικό δίκτυο / συγγενικούς δεσμούς στη χώρα καταγωγής της, και παράλληλα, είναι άτομο ενήλικο, χωρίς προβλήματα υγείας, με μόρφωση καθώς και με εργασιακή πείρα στη χώρα της, αλλά και ικανότητα να εργαστεί. Ούτε και διαπιστώνεται από τα προσωπικά της στοιχεία και περιστάσεις τέτοια εύλογη πιθανότητα η Αιτήτρια να υποστεί δίωξη, ή ενδεχόμενος κίνδυνος σοβαρής βλάβης, με την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής της.

46.          Επικουρικώς, διακρίνεται ότι η Αιτήτρια θα μπορούσε με την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής της, να αξιοποιήσει (ενδεχομένως) την υποστήριξη που παρέχεται μέσω του προγράμματος ΔΟΜ-ΕΕ για τον εθελούσιο επαναπατρισμό μεταναστών με στόχο την ομαλή επανένταξή τους στη χώρα καταγωγής, που «αποσκοπεί προς την αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και ψυχοκοινωνικών αναγκών» των επαναπατρισθέντων[31] (βλ. επίσης, όσον αφορά την περίπτωση του Καμερούν, διαθέσιμες πληροφορίες για το εν λόγω πρόγραμμα που υφίσταται σε συνεργασία του ΔΟΜ με πλειάδα κρατικών υπηρεσιών στη χώρα καταγωγής[32]).

47.          Καταληκτικά, ενόψει των ανωτέρω και από τα στοιχεία του φακέλου, δεν προκύπτει δυνατότητα υπαγωγής της Αιτήτριας στην προστατευτική διάταξη του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

48.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή της στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς η Αιτήτρια δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς της, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

49.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό της Αιτήτριας δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών της περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32], ήτοι ότι διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων, ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής [βλ. άρθρο 19 (2) (α) και (β), του περί Προσφύγων Νόμου]. Παρατηρείται ότι η Αιτήτρια, δεν έθεσε υπόψη των Καθ’ ων η αίτηση (ή/και ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου) τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

50.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι η Αιτήτρια, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 43].

51.          Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με το άρθρο 19(1) του περί Προσφύγων Νόμου, «[αναγνωρίζεται] καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

52.           Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[…] μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

53.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011, σκέψη 241) αξιολόγησε ως κατάλληλα, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τα κριτήρια αναφορικά με τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, εάν οι συγκρούσεις είναι τοπικές ή εκτεταμένες, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

54.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «[…] ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κατά Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009, σκέψη 35). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση (σκέψη 39) διευκρίνισε ότι «[…] όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

55.          Κατά τα παραπάνω, προκύπτει πως στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, όπου βρίσκεται γεωγραφικά ο τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, λαμβάνει χώρα εσωτερική ένοπλη σύρραξη υπό το σύνηθες νόημα στην καθημερινή γλώσσα, όπου οι τακτικές δυνάμεις ασφαλείας της χώρας συγκρούονται με ένοπλες ομάδες αυτονομιστών (Βλ. συναφώς Απόφαση του ΔΕΕ στην υπόθεση, Diakite, C‑285/12, ημερ. 30.1.2014, σκέψεις 27 και 28). Λαμβάνοντας υπόψιν τον αριθμό των καταγεγραμμένων περιστατικών ασφαλείας και των εξ αυτών θανάτων που καταγράφηκαν στην εν λόγω περιφέρεια κατά τους τελευταίους 12 μήνες (ως αυτά ήδη αναφέρονται ανωτέρω), συγκριτικά με το μέγεθος του πληθυσμού και συνδυαστικά με τη φύση των επιθέσεων και του εξοπλισμού που χρησιμοποιείται, προκύπτει ότι η αδιάκριτη βία λόγω της ως άνω σύρραξης στην εν λόγω (ευρύτερη) περιοχή, φθάνει σε σχετικά μεγάλο βαθμό. Λαμβάνοντας υπόψη, ειδικότερα, τα αντίστοιχα στοιχεία που αφορούν τα περιστατικά βίας και θανάτους που καταγράφηκαν συγκριτικά με τον αριθμό των κατοίκων και τη φύση των επιθέσεων, δεν προκύπτει ότι η αδιάκριτη βία εξικνείται σε τέτοιο μεγάλο βαθμό, ώστε μόνη η παρουσία της Αιτήτριας εκεί να την θέσει αντιμέτωπο με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

56.          Σημειώνεται επίσης ότι όσον αφορά στη δυνατότητα πρόσβασης στον τόπο συνήθους διαμονής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής, δεν προκύπτει πως η μετακίνηση εντός του Καμερούν είναι αδύνατη, ώστε να μην μπορέσει να έχει πρόσβαση η Αιτήτρια στην εν λόγω περιοχή όπου αναμένεται να επιστρέψει, εφόσον δεν προκύπτει πως η μετακίνηση μεταξύ των αγγλόφωνων και γαλλόφωνων περιοχών είναι αδύνατη, ούτε πως οι είσοδοι/έξοδοι από/προς τις εν λόγω περιοχές είναι αποκομμένες, παρά τις ενέργειες από τις κρατικές αρχές κατά τον έλεγχο των ατόμων που διακινούνται στις πόλεις και στους αυτοκινητόδρομους, καθώς και τους όποιους περιορισμούς στη διακίνηση ατόμων και αγαθών εντός των αγγλόφωνων περιοχών κατά την επιβολή περιόδων κατ’ οίκον περιορισμού από τους ένοπλους αυτονομιστές.[33]

57.          Από τις ως αναφερθείσες πληροφορίες παρατηρείται αρχικώς, πως η κατάσταση ασφαλείας στην Νοτιοδυτική περιοχή είναι σχετικά πιο σταθερή δεδομένων των ως άνω αριθμητικών δεδομένων από αυτήν στην Βορειοδυτική Περιοχή. Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη το προσωπικό προφίλ της Αιτήτριας, ως αυτό έγινε αποδεκτό και ειδικότερα ότι αποτελεί αγγλόφωνη, κρίνεται πως σε συνάρτηση με πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας γενικότερα στη περιοχή, δεν πιθανολογείται η Αιτήτρια σε περίπτωση επιστροφής της εκεί, να εκτεθεί σε κίνδυνο που να ισοδυναμεί με σοβαρή βλάβη ή δίωξη.

58.          Ως εκ τούτου, δεν προκύπτει ότι η Αιτήτρια δεν θα είναι σε θέση να καταφθάσει στον τόπο συνήθους διαμονής της εξαιτίας της ύπαρξης ένοπλης σύγκρουσης στην ευρύτερη περιοχή. Επομένως, δεν συντρέχει περίπτωση υπαγωγής της Αιτήτριας στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας στη βάση του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

59.          Ενόψει της πιο πάνω ανάλυσης και διαπίστωσης, η εξέταση των ισχυρισμών της Αιτήτριας περί πλημμελούς έρευνας καθίσταται αλυσιτελής, ιδίως δεδομένης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και της έκτασης του ελέγχου που ασκεί στην επίδικη πράξη.

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.