ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

 Υπόθεση Αρ. 2228/2023 

 

21 Ιανουαρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος 

Μεταξύ:  

 

                                                          I.S.O.

   Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπουργείου Εσωτερικών,

Υπηρεσίας Ασύλου 

               Καθ' ων η αίτηση

 

....................

 

Ο αιτητής εμφανίζεται προσωπικά ενώπιον του Δικαστηρίου.

 

Ορέστης Ηλιάδης, για Αγγελική Λαζάρου, Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Αφροδίτη Αναστασιάδη, για Νικόλα Ιερωνυμίδη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση

 

[Παρούσα η μεταφράστρια κυρία Όλγα Γεωργιάδη για πιστή μετάφραση από αγγλικά σε ελληνικά και αντίστροφα]

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 31/05/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και στις 28/05/2021 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές. Στις 04/06/2021, ο αιτητής παρέλαβε τη Βεβαίωση Υποβολής Αίτησης Διεθνούς Προστασίας (Confirmation of Submission of an Application for International Protection).

 

Στις 29/05/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Στις 31/05/2023 η αρμόδια λειτουργός ετοίμασε Έκθεση - Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, συγκεκριμένος λειτουργός που δύναται δυνάμει σχετικής εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού εξέτασε την Έκθεση - Εισήγηση της αρμόδιας λειτουργού αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 31/05/2023. Στις 15/06/2023 η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή προς τον αιτητή στην οποία συμπεριέλαβε την απόφασή της για απόρριψη του αίτηματός του και την Έκθεση - Εισήγηση, η οποία και παραλήφθηκε αυθημερόν από τον αιτητή. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή με τη Γραπτή της Αγόρευση αναφέρει ότι προωθεί τους λόγους ακύρωσης που αφορούν την έλλειψη δέουσας έρευνας, την πλάνη περί τα πράγματα και την έλλειψη  επαρκούς αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης. Αναφέρει ότι οι καθ’ ων η αίτηση παρέλειψαν να σχηματίσουν έναν επιπρόσθετο ουσιώδη ισχυρισμό που είχε προβληθεί από πλευράς του αιτητή για τις απειλές και επιθέσεις που δέχθηκε μετέπειτα από μέλη της εν λόγω αδελφότητας Neo Black Movement λόγω του θανάτου του αδελφού της συντρόφου του. Ειδικότερα, αναφέρει ότι οι καθ’ ων η αίτηση αγνόησαν και δεν έλαβαν υπόψη τους τους ουσιώδεις ισχυρισμούς που πρόβαλε ο αιτητής αναφορικά με την ισχυριζόμενη στοχοποίηση και δίωξη του από την πιο πάνω αδελφότητα στην οποία ο αποβιώσαντας ήταν μέλος, όπως επίσης και τον κίνδυνο που διατρέχει σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του λόγω των απειλών που λαμβάνει τόσο από την αδελφότητα, όσο και από τα μέλη της οικογένειας του αποβιώσαντος. Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, υιοθέτησαν το περιεχόμενο της Γραπτής Αγόρευσης και δήλωσαν πως το Δικαστήριο στη βάση της δικαιοδοσίας του μπορεί να προβεί σε κατ’ουσίαν έλεγχο και σε ορθή αξιολόγηση του αιτήματος του αιτητή.

 

Ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, στην Γραπτή Αγόρευσή του εισηγείται ότι η επίδικη απόφαση ήταν αποτέλεσμα δέουσας έρευνας, ορθής αξιολόγησης των στοιχείων και ορθής εφαρμογής του νόμου, ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και ότι καμία πλάνη δεν εμφιλοχώρησε στη λήψη της. Προσθέτει ότι ο αιτητής φέρει το βάρος απόδειξης των λόγων ακυρώσεως και των ισχυρισμών του που θεμελιώνουν το αίτημά του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, το οποίο κατά την εισήγησή της, δεν κατάφερε να αποσείσει στην προκειμένη περίπτωση καθώς δεν απέδειξε βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, έτσι ώστε να του αναγνωρισθεί το καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά ούτε απέδειξε ότι δύναται να του χορηγηθεί το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας.

 

Υποστήριξε δε ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή πρέπει να απορριφθούν, καθώς στερούνται αληθοφάνειας και συνοχής και ενόψει των έκδηλων αντιφάσεων που είχαν εντοπιστεί στα λεγόμενά του, οι οποίες πλήττουν την αξιοπιστία του αιτητή στον πυρήνα του αιτήματός του. Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα ορθή και νόμιμη και πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω τους ισχυρισμούς που προωθεί ο αιτητής  στη βάση των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή λάμβανε απειλές κατά της ζωής του από τον αδελφό της συντρόφου του με τον οποίο είχε ένα σοβαρό καβγά εξαιτίας των προβλημάτων που είχαν στη σχέση τους με τη σύντροφό του. Εισήλθε στην Κυπριακή Δημοκρατία προκειμένου να αιτηθεί διεθνούς προστασίας, να ξεκινήσει μία νέα ζωή και να δημιουργήσει οικογένεια, καθώς στη χώρα καταγωγής του δεν έχει κανέναν σύμφωνα με τις δηλώσεις του (ερυθρά 1-3 του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο αιτητής δήλωσε πως γεννήθηκε στην Benin City της πολιτείας Edo της Νιγηρίας, η εθνοτική του καταγωγή είναι Edo και δήλωσε ότι είναι Χριστιανός στο θρήσκευμα (ερυθρό 34 x2-x3 του διοικητικού φακέλου). Ο αιτητής ομιλεί Αγγλικά και Edo (ερυθρό 27 x1 του διοικητικού φακέλου). Ο αιτητής δήλωσε πως είναι άγαμος, ότι οι γονείς του απεβίωσαν και ότι έχει 3 ετεροθαλή αδέλφια εν ζωή από τον πατέρα του (ερυθρά 22 x3, 23 x6 και 30 x4- x5 του διοικητικού φακέλου). Ο αιτητής δήλωσε ότι από τότε που γεννήθηκε, η Benin City συνιστά τον κυριότερο τόπο διαμονής του (ερυθρά 30 x2 και 31 x4, x8 του διοικητικού φακέλου).  Όπως ανέφερε, έζησε για περίοδο 6 μηνών κατά το έτος 2017 στην Ghana (ερυθρά 31 x1-x2, x7 του διοικητικού φακέλου), ενώ προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του έζησε για περίοδο περίπου 2-3 εβδομάδων στην πόλη Ekpoma και για 1 εβδομάδα στην πολιτεία Lagos της Νιγηρίας (ερυθρά 24 x2 και 31 x3 του διοικητικού φακέλου). 

 

Ως προς το μορφωτικό του υπόβαθρο, ο αιτητής ανέφερε ότι ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 28 x1 του διοικητικού φακέλου) και ότι είναι κάτοχος πτυχίου κοινωνιολογίας και ανθρωπολογίας (“Sociology and Anthropology”) (ερυθρό 28 x7- x8 του διοικητικού φακέλου). Ως προς το επαγγελματικό του υπόβαθρο, ο αιτητής δήλωσε ότι ενόσω ήταν μαθητής εργαζόταν περιστασιακά σε εστιατόριο το 2015 και το 2016 ως γραμματέας σε πρατήριο βενζίνης (ερυθρό 27 x6- x7 του διοικητικού φακέλου) και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του εργαζόταν στο τομέα των κατασκευών (ερυθρά 26 x1 και 27 x8  του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αιτητής ταξίδεψε αεροπορικώς χρησιμοποιώντας το διαβατήριο στο αεροδρόμιο της χώρας καταγωγής του, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δυσκολία κατά την έξοδο του και με φοιτητική ιδιότητα μετέβη στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, από όπου και εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές (ερυθρά 25 x1 και 32 x1 του διοικητικού φακέλου). Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, αρχικά η πρόθεσή του ήταν να σπουδάσει, αλλά ενόσω βρισκόταν στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, είχε ενημερωθεί ότι μπορεί να αιτηθεί διεθνούς προστασίας στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές και ενόψει του ότι δεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει τις σπουδές του λόγω οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε, αλλά και λόγω του ότι χρειαζόταν προστασία, εισήλθε στην Κυπριακή Δημοκρατία και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας (ερυθρά 26 x5 και 32 x2-x5 του διοικητικού φακέλου).

 

Κληθείς να παραθέσει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής, κατά την ελεύθερη αφήγησή του, δήλωσε πως έπραξε τούτο γιατί η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο λόγω της εμπλοκής του σε ένα καυγά με τον αδελφό της συντρόφου του και με κάποια άλλα μέλη μίας αδελφότητας (cult), της οποίας ο αδελφός της συντρόφου του ήταν ο αρχηγός. Ειδικότερα, ανέφερε ότι ο αδελφός της συντρόφου του ουδέποτε ενέκρινε τη σχέση τους ενόψει της άρνησής του να ενταχθεί ως μέλος της εν λόγω αδελφότητας, αλλά και ενόψει του γεγονότος ότι ο αιτητής απατούσε την σύντροφό του, γεγονός το οποίο γνώριζε ο αδελφός της. Περί τις 14 Φεβρουαρίου 2021, αφού η σύντροφος του αιτητή ανακάλυψε ότι την απάτησε, ενημέρωσε σχετικά τον αδελφό της, ο οποίος μαζί με άλλα μέλη της αδελφότητας επισκέφθηκαν τον αιτητή και κατά τη διάρκεια ενός καυγά, ο αιτητής μαχαιρώθηκε από τον αδελφό της συντρόφου του και στην προσπάθεια του να προστατέψει τον εαυτό του και να αμυνθεί κτύπησε τον αδελφό της συντρόφου του πάνω στο κεφάλι και διακομίσθηκε στο νοσοκομείο όπου και νοσηλευόταν μέχρι και την ημερομηνία που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.

 

Ενόψει του ότι ο αδελφός της συντρόφου του ήταν ο αρχηγός της αδελφότητας, φοβόταν ότι η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο και αφού έλαβε απειλές από διάφορα πρόσωπα ότι θα τον σκοτώσουν, εγκατέλειψε τον τόπο διαμονής του και διέφυγε στην πολιτεία Lagos όπου διέμεινε για 1 εβδομάδα. Ενόσω βρισκόταν στην πολιτεία Lagos, κάποιος φίλος του τον ενημέρωσε ότι θα μπορούσε να μεταβεί στην Κυπριακή Δημοκρατία και εντός μίας εβδομάδας εκδόθηκε η άδεια του και εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του. Όταν εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο αδελφός της συντρόφου του νοσηλευόταν ακόμη στο νοσοκομείο και ενόσω βρισκόταν στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές πληροφορήθηκε ότι απεβίωσε. Εκτός του ότι αναζητείται από την οικογένεια του αποβιώσαντος και από τα μέλη της αδελφότητας, ο αιτητής δήλωσε ότι πλέον αναζητείται και από τις αστυνομικές αρχές της χώρας καταγωγής του (ερυθρό 25 x3 του διοικητικού φακέλου).

 

Επιπρόσθετα, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι λάμβανε απειλές κατά της ζωής του από την οικογένεια της συντρόφου του (ερυθρό 25 x5 του διοικητικού φακέλου).  Όπως ισχυρίστηκε, πέραν από το περιστατικό με τον καβγά στο οποίο αναφέρθηκε, ο αδελφός της συντρόφου του δεν είχε προσπαθήσει να προβεί σε οποιαδήποτε άλλη πράξη εναντίον του, ενώ μάλιστα επεσήμανε ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα όταν τον κτύπησε (ερυθρό 24 x1 του διοικητικού φακέλου). Ερωτηθείς πως αντέδρασε μετά το περιστατικό με τον καβγά, ο αιτητής ανέφερε ότι έπρεπε να εγκαταλείψει τον τόπο διαμονής του για να κρυφτεί και ως εκ τούτου διέφυγε στην πόλη Ekpoma όπου διέμεινε για περίπου 2-3 εβδομάδες και μετέπειτα διέφυγε στην πολιτεία Lagos όπου παρέμεινε για 1 εβδομάδα μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 24 x2 του διοικητικού φακέλου).

 

Ενόσω βρισκόταν στην πόλη Ekpoma, σύμφωνα με τα λεγόμενα του αιτητή, μέλη της αδελφότητας τον αναζητούσαν και εισέβαλαν στο σπίτι του και προκάλεσαν ζημιές και ως εκ τούτου ο ίδιος έπρεπε να διαφύγει (ερυθρό 24 x2, x5 του διοικητικού φακέλου). Κληθείς να παραθέσει το όνομα της αδελφότητας, ο αιτητής δήλωσε ότι ονομάζεται «Aye – New Black movement of Africa» (ερυθρό 24 x4 του διοικητικού φακέλου).  Όταν ρωτήθηκε κατά πόσον διώχθηκε από μέλη της αδελφότητας μετά το περιστατικό με τον καβγά, ο αιτητής απάντησε θετικά και ισχυρίστηκε ότι αυτό έλαβε χώρα ενόσω δεν βρισκόταν στη Νιγηρία, αφότου είχε αποβιώσει ο αδελφός της συντρόφου του (ερυθρό 24 x4 του διοικητικού φακέλου). Ωστόσο, σε μετέπειτα ερώτηση κατά πόσον τα μέλη της αδελφότητας είχαν προσπαθήσει να του επιτεθούν ή να του προκαλέσουν οποιαδήποτε άλλη ζημιά, ο αιτητής δήλωσε ότι το περιστατικό της επίθεσης εναντίον του έλαβε χώρα προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, όταν εισέβαλαν στο σπίτι του και προκάλεσαν υλικές ζημιές (ερυθρό 24 x5 του διοικητικού φακέλου).

 

Επιπρόσθετα, ο αιτητής δήλωσε ότι όταν ξεκίνησε να λαμβάνει απειλές από την οικογένεια του αδελφού της συντρόφου του και από τα μέλη της αδελφότητας, αλλά προτού λάβει χώρα το περιστατικό της εισβολής μελών της αδελφότητας στο σπίτι του, υπέβαλε σχετική καταγγελία στην αστυνομία (ερυθρό 22 x5, 23 x1 και 24 x6, x7 του διοικητικού φακέλου). Ο αιτητής ανέφερε πως μετά την καταγγελία που υπέβαλε στην αστυνομία ξεκίνησαν σχετικές έρευνες και η αστυνομία του είχε ζητήσει να αναμένει για λίγο μέχρι να ολοκληρωθούν οι έρευνες, πλην όμως ο ίδιος δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι τότε, καθώς φοβόταν για τη ζωή του σε περίπτωση που εντοπιζόταν από τα μέλη της αδελφότητας, προτού ολοκληρωθούν οι έρευνες από την αστυνομία (ερυθρά 22 x5 και 23 x1 του διοικητικού φακέλου).

 

Επιπρόσθετα, σε σχετική διευκρινιστική ερώτηση ως προς το για ποιο λόγο από τις 14 Φεβρουαρίου 2021 που έλαβε χώρα το περιστατικό με τον καυγά παρέμεινε στη Νιγηρία μέχρι τις 24 Μαρτίου 2021 που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής δήλωσε ότι αρχικά ανέμενε μέχρι να ολοκληρωθούν οι έρευνες της αστυνομίας, ωστόσο μετά έλαβε χώρα το περιστατικό της εισβολής των μελών της αδελφότητας στο σπίτι του και ενόψει και των απειλών που λάμβανε από τους τελευταίους και από την οικογένεια του θύματος, δεν μπορούσε να περιμένει άλλο και ως εκ τούτου αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 22 x4 του διοικητικού φακέλου).  Όταν ρωτήθηκε, κατά πόσον αντιμετώπιζε οποιαδήποτε θέματα με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο πέρα από τον αδελφό της συντρόφου του, ο αιτητής απάντησε αρνητικά, δηλώνοντας πως μόνον μετά το θάνατό του εν λόγω προσώπου, οι αστυνομικές αρχές της χώρας καταγωγής του ξεκίνησαν να τον αναζητούν (ερυθρό 25 x5 του διοικητικού φακέλου).

 

Σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, ο αιτητής ανέφερε ότι εάν τα μέλη της αδελφότητας τον εντοπίσουν πριν από την αστυνομία τότε θα το σκοτώσουν, ενώ αν εντοπιστεί από την αστυνομία θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί (ερυθρά 22 x6, 23 x3 και 24 x5 του διοικητικού φακέλου).  Ο αιτητής ανέφερε πως δεν θα μπορούσε να ζήσει σε κάποια άλλη περιοχή ή σε κάποια άλλη πολιτεία, επειδή ισχυρίστηκε πως το πρόβλημα με τις αδελφότητες υπάρχει παντού στην Αφρική (ερυθρό 23 x4 του διοικητικού φακέλου). Καταληκτικά, ερωτηθείς κατά πόσον οι αρχές της χώρας του θα του επιτρέψουν να επιστρέψει, ο αιτητής δήλωσε ότι θα συλληφθεί κατά την άφιξή του στο αεροδρόμιο της χώρας του και θα φυλακιστεί (ερυθρό 21 x1 του διοικητικού φακέλου).

 

Στη βάση των ανωτέρω ισχυρισμών, η αρμόδια λειτουργός σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Ο πρώτος αφορά την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και διαμονής του αιτητή, ο οποίος έγινε αποδεκτός, καθότι κρίθηκε εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος κατά το αφήγημά του. Ωστόσο, δεν έγινε  αποδεκτός ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός που αφορά την ισχυριζόμενη δίωξη του αιτητή υπό την μορφή δυσμενούς μεταχείρισης από τον αδελφό της συντρόφου του με την οποία διατηρούσε σχέση, καθώς η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται του πυρήνα του αιτήματός του. Επιπρόσθετα, διαπιστώθηκε από την αρμόδια λειτουργό πως ο αιτητής κληθείς να δώσει περισσότερες πληροφορίες, υπέπεσε σε αντιφάσεις, ασάφειες, αοριστίες, έλλειψη ευλογοφάνειας και έλλειψη επαρκών πληροφοριών.

 

Ειδικότερα, αναφέρει στην Έκθεση- Εισήγησή της ότι γενικές και αόριστες κρίνονται οι αναφορές του αιτητή αναφορικά με τον ισχυρισμό του ότι ο αδελφός της συντρόφου του επιθυμούσε να τον σκοτώσει ενόψει της άρνησής του να ενταχθεί στην αδελφότητα στην οποία ήταν ο αρχηγός, αλλά και επειδή δεν ενέκρινε τη σχέση του λόγω του ότι απατούσε την αδελφή του. Επιπρόσθετα, σημειώνεται ότι παρατηρείται ασυνέπεια και αντίφαση στα λεγόμενά του αναφορικά με το ότι αρχικά στην ελεύθερη αφήγησή του δήλωσε ότι μετά τον καυγά μετέβη στην πολιτεία Lagos, ενώ σε μετέπειτα στάδιο της συνέντευξής του ο αιτητής δήλωσε ότι αρχικά μετέβη στην πόλη Ekpoma όπου παρέμεινε για περίοδο 2-3 εβδομάδων και μετέπειτα πήγε στην πολιτεία Lagos.

 

Καταληκτικά, ως επισημαίνεται στην Έκθεση-Εισήγηση, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο παρέμεινε για ένα περίπου μήνα στη χώρα καταγωγής του μετά το επίδικο συμβάν έστω και εάν όπως ισχυριζόταν η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο, αλλά αρκέστηκε στο να αναφέρει ότι μετά την εισβολή στο σπίτι του φοβούμενος για τη ζωή του δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι να ολοκληρωθούν οι αστυνομικές έρευνες και αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του.

 

Η αρμόδια λειτουργός, με αναφορά σε εξωτερική πηγή πληροφόρησης, διαπιστώνει ότι εντοπίζεται μία αδελφότητα με διαφοροποιημένη ονομασία από αυτήν που παρέθεσε ο αιτητής, η αδελφότητα με την ονομασία «Neo-Black Movement of Africa». Με αναφορά στην ίδια πηγή πληροφόρησης, η αρμόδια λειτουργός επισημαίνει ότι υπάρχει αναφορά σε αυτήν περί ύπαρξης περιστατικών συγκρούσεων μεταξύ της εν λόγω αδελφότητας και άλλων αδελφοτήτων στην Benin City της πολιτείας Edo, πλην όμως το τελευταίο περιστατικό που είναι καταγεγραμμένο έγινε τον Ιούλιο του 2012, ενώ ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι το επίδικο περιστατικό έλαβε χώρα το 2021.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, η αρμόδια λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τον μοναδικό αποδεκτό ισχυρισμό, το προσωπικό του προφίλ και κατόπιν εξέτασης του αιτήματός του και παράθεσης και αξιολόγησης πληροφοριών αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Edo, στην οποία βρίσκεται η Benin City και στην οποία αναμένεται ο αιτητής να επιστρέψει, έκρινε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση που επιστρέψει σε αυτή, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση των ισχυρισμών του αιτητή, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν βάσιμο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του για έναν από τους λόγους του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου Ν.6(Ι)/2000 και του άρθρου 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.  Στη συνέχεια, διαπίστωσε πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης όπως αυτός καθορίζεται στο άρθρο 19 του προαναφερθέντος Νόμου, καθότι με βάση έρευνα που διεξήγαγε η αρμόδια λειτουργός διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση στην πολιτεία Edo της Νιγηρίας, στην οποία βρίσκεται ο τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή, δεν χαρακτηρίζεται από διεθνή ή εσωτερική ένοπλη σύγκρουση. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης εξέτασε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Καταρχάς, όσον αφορά το διαχωρισμό των ουσιωδών ισχυρισμών, επισημαίνω ότι οι καθ’ ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και διαμονής του αιτητή και αφετέρου την ισχυριζόμενη δίωξη του αιτητή υπό την μορφή δυσμενούς μεταχείρισης από τον αδελφό της συντρόφου του με την οποία διατηρούσε σχέση. Ωστόσο κατόπιν μελέτης της Έκθεσης – Εισήγησης διαπιστώνω ότι ο η αρμόδια λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση όλων των δηλώσεων του αιτητή στα πλαίσια του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού όπως αυτός διαμορφώθηκε στην Έκθεση – Εισήγηση, παραλείποντας ωστόσο να απομονώσει και να σχηματίσει ακόμη τρεις ξεχωριστούς ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Συγκεκριμένα, θα έπρεπε να είχαν σχηματιστεί οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: α) τις κατ’ ισχυρισμόν απειλές κατά της ζωής του και τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του από τα μέλη της οικογένειας του θύματος, β) τις κατ’ ισχυρισμόν απειλές και τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του από μέλη της αδελφότητας στην οποία το θύμα ήταν αρχηγός και γ) τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης από τις αστυνομικές αρχές της χώρας καταγωγής του. Άλλωστε, όπως υποδεικνύεται στον Πρακτικό Οδηγό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (European Union Agency for Asylum, EUAA), «η προσήκουσα ταυτοποίηση των ουσιωδών ισχυρισμών είναι αναγκαία τόσο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας όσο και για την αξιολόγηση κινδύνου».[1]

 

Ενόψει τούτου, διαπιστώνω ότι υπήρξαν διαδικαστικές πλημμέλειες από πλευράς των καθ’ ων η αίτηση κατά την εξέταση της αίτησης διεθνούς προστασίας του αιτητή, καθώς η αρμόδια λειτουργός παρέλειψε να σχηματίσει και να εξετάσει αυτοτελώς τους πιο πάνω αναφερόμενους ξεχωριστούς ουσιώδεις ισχυρισμούς, καθώς αποτελούν στοιχεία τα οποία ενδεχομένως να μπορούσαν να αποδειχθούν εντέλει κρίσιμα για την αξιολόγηση του αιτήματος του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας.

 

Έχω εντοπίσει ακόμη μία πλημμέλεια από πλευράς της διοίκησης την οποία κρίνω σκόπιμη να παραθέσω σε αυτό το σημείο. Ειδικότερα, κατόπιν μελέτης της εξωτερικής πηγής πληροφόρησης στην οποία γίνεται παραπομπή στην Έκθεση – Εισήγηση στην ενότητα της αξιολόγησης του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, παρατηρώ πως κρίνεται άσχετη η σύνδεση των πληροφοριών που παρατίθενται σε αυτή για τα περιστατικά συγκρούσεων μεταξύ της αδελφότητας με την ονομασία «Neo-Black Movement of Africa» και άλλων αδελφοτήτων με τους ισχυρισμούς του αιτητή. Ο αιτητής αναφέρεται σε ισχυριζόμενη δίωξη από συγκεκριμένη αδελφότητα και τα περιστατικά συγκρούσεων μεταξύ αδελφοτήτων στα οποία γίνεται αναφορά, δεν μπορούν να έχουν σχέση με τους ισχυρισμούς του αιτητή.

 

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί πως το αρμόδιο όργανο οφείλει να προβαίνει σε επαρκή έρευνα σε σχέση με όλα τα γεγονότα που αφορούν το αίτημα που έχει ενώπιον του. Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα.

 

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω συνεπώς πως οι καθ΄ ων η αίτηση παρέλειψαν να λάβουν υπόψη και να αξιολογήσουν όλα τα σχετικά στοιχεία που σχετίζονται με τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν από πλευράς του αιτητή κατά το χρόνο λήψης της απόφασης.  Το κριτήριο για την επάρκεια της έρευνας έγκειται στη συλλογή και στην διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων που αφορούν την κάθε υπόθεση, τα οποία μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για ασφαλή συμπεράσματα.  Στη βάση των ανωτέρω, διαπιστώνεται πως το αρμόδιο όργανο δεν διεξήγαγε την δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα καθώς παρέλειψε να λάβει υπόψη του και να αξιολογήσει όλα τα σχετικά ουσιώδη πραγματικά γεγονότα και ως εκ τούτου, ο προβαλλόμενος νομικός ισχυρισμός περί έλλειψης δέουσας έρευνας επιτυγχάνει.

 

Ωστόσο, η κατάληξη μου ως προς το ότι πάσχει η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης δεν καθορίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής, ενόψει της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου να προβαίνει σε έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν.

 

Ως εκ τούτου, στα πλαίσια των εξουσιών που προβλέπονται στο άρθρο 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), προχωρώ σε ορθό διαχωρισμό των ισχυρισμών του αιτητή με βάση τα όσα αναφέρθηκαν κατά την συνέντευξη του, ως κατωτέρω:

1)   ταυτότητα, χώρα καταγωγής και διαμονής του αιτητή

2)   ισχυριζόμενη δίωξη του αιτητή υπό την μορφή δυσμενούς μεταχείρισης από τον αδελφό της συντρόφου του με την οποία διατηρούσε σχέση

3)   κατ’ ισχυρισμόν απειλές κατά της ζωής του αιτητή και ισχυριζόμενος φόβος δίωξης του από τα μέλη της οικογένειας του αδελφού της συντρόφου του

4)   κατ’ ισχυρισμόν απειλές και ισχυριζόμενος φόβος δίωξης του από μέλη της αδελφότητας στην οποία ο αδελφός της συντρόφου του ήταν αρχηγός και

5)   ισχυριζόμενος φόβος δίωξης από τις αστυνομικές αρχές της χώρας καταγωγής του μετά το θάνατο του αδελφού της συντρόφου του

 

Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός ο οποίος έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου και αφορά την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και διαμονής του αιτητή δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό, εφόσον προκύπτει πως ορθά έγινα αποδεκτός από τους καθ΄ ων η αίτηση.

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, παρατηρώ ότι ο αιτητής προέβαλε κατά τρόπο γενικό και αόριστο το γεγονός ότι ο αδελφός της συντρόφου του δεν ενέκρινε τη σχέση τους, ότι η άρνηση του να ενταχθεί ως μέλος της αδελφότητας στην οποία ο αδελφός της συντρόφου του ήταν αρχηγός, αλλά και το γεγονός ότι είχε απατήσει την σύντροφό του, ήταν οι λόγοι που ώθησαν τον αδελφό της συντρόφου του να ξεκινήσει καυγά με τον αιτητή κατά τη διάρκεια του οποίου είχε τραυματιστεί θανάσιμα. Πέραν από το περιστατικό με τον καυγά το οποίο παρατέθηκε με γενικό και αόριστο τρόπο από πλευράς του αιτητή, χωρίς περαιτέρω εξειδίκευση και παράθεση λεπτομερειών όπως ευλόγως αναμενόταν από την στιγμή που συνιστά και τη γενεσιουργό αιτία των παρεπόμενων προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο αιτητής και που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, από τις δηλώσεις του αιτητή προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο αδελφός της συντρόφου του δεν έχει προβεί σε οποιαδήποτε άλλη επιβλαβή πράξη εναντίον του αιτητή. Επιπρόσθετα, σε σχέση με το περιστατικό του καυγά, εντοπίζεται μία αντίφαση στα λεγόμενα του αιτητή, καθώς, ενώ στην ελεύθερη αφήγησή του αναφέρει ότι στον καυγά πέραν από το θύμα ενεπλάκησαν και περισσότερα του ενός μέλη της αδελφότητας, σε μετέπειτα στάδιο της συνέντευξής του ο αιτητής αναφέρει ότι δύο μάρτυρες υπήρχαν παρόντες στο περιστατικό, η σύντροφος του και ακόμη ένα μέλος της αδελφότητας.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού, παρατηρώ ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός καθώς ο ισχυριζόμενος φόβος δίωξης του από τα μέλη της οικογένειας του αποβιώσαντος παρουσιάζεται και αυτός κατά τρόπο γενικό και αόριστο. Ο αιτητής πέραν από τον γενικόλογο ισχυρισμό του ότι λάμβανε απειλές κατά της ζωής του από μέλη της οικογένειας του θύματος, ουδεμία προσπάθεια κατέβαλε να εξειδικεύσει περαιτέρω τον εν λόγω ισχυρισμό του και να επεξηγήσει με ποιο τρόπο βρίσκεται η ζωή του σε κίνδυνο.  Επιπρόσθετα, δεν παρατηρείται οποιαδήποτε αναφορά από πλευράς του σε ειδικά περιστατικά προς υποστήριξη της ισχυριζόμενης δίωξής του και του αντικειμενικού στοιχείου του φόβου του, έστω και εάν είχε την ευκαιρία να το πράξει τούτο. Λόγω της υποκειμενικής φύσεως των δηλώσεων του αιτητή για τη στοιχειοθέτηση του εν λόγω ισχυρισμού του, δεν είναι δυνατόν να εξεταστεί η εξωτερική πτυχή της αξιοπιστίας του.

 

Όσον αφορά τον τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό, επισημαίνω τα ακόλουθα. Ο αιτητής προς υποστήριξη του ισχυρισμού του ότι κινδυνεύει από τα μέλη της αδελφότητας σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, αναφέρθηκε μόνο στο περιστατικό εφόδου στο σπίτι του και στις υλικές ζημιές που είχαν προκαλέσει, περιστατικό που έλαβε χώρα ενόσω ο αιτητής βρισκόταν στην πόλη Ekpoma. Αφ’ ης στιγμής ο ίδιος βρισκόταν μακριά από τον τόπο διαμονής του όταν έλαβε χώρα το περιστατικό εισβολής στο σπίτι του, ουδόλως προκύπτει πως είναι δυνατόν να αποδίδει με ασφάλεια και σιγουριά το εν λόγω περιστατικό σε μέλη της αδελφότητας. Επιπρόσθετα, από τα λεγόμενα του αιτητή προκύπτει ότι δεν υπήρξε αναφορά σε οποιοδήποτε άλλο περιστατικό επίθεσης εναντίον του, πλην των γενικών και αόριστων αναφορών του για απειλές που λάμβανε από τα μέλη της αδελφότητας μετά το θάνατο του αδελφού της συντρόφου του ενόσω μάλιστα ο ίδιος δεν βρισκόταν στη Νιγηρία, χωρίς ωστόσο να παραθέτει περαιτέρω πληροφορίες αναφορικά με τις εν λόγω απειλές ή με ποιο τρόπο τις λάμβανε όντας μακριά από τη χώρα καταγωγής του.

 

Επιπρόσθετα, όσον αφορά τον τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό, διεξήγαγα έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, από την οποία προκύπτει πως μέχρι και σήμερα στη Νιγηρία εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές αδελφότητες (cults).[2] Οι δράσεις των αδελφοτήτων συμπεριλαμβάνουν βίαιες τελετουργίες μύησης και παράνομες δραστηριότητες, όπως δολοφονίες, εμπορία ανθρώπων, σεξουαλική εκμετάλλευση, δουλεία, διακίνηση ναρκωτικών, λαθρεμπόριο, εκβιασμούς, απαγωγές και αναγκαστική στρατολόγηση (συμπεριλαμβανομένης της αναγκαστικής στρατολόγησης παιδιών), όπως επίσης και συγκρούσεις με άλλες εγκληματικές οργανώσεις και επιθέσεις εναντίον υφιστάμενων ή πρώην μελών της αδελφότητας.[3]

 

Κατόπιν έρευνας, εντοπίζεται πως σύμφωνα με πηγές, ανάμεσα στις πιο γνωστές αδελφότητες συγκαταλέγεται και αυτή με την ονομασία «Black Axe».[4] Σε ορισμένες πηγές υπάρχει σύνδεση της εν λόγω αδελφότητας με το κίνημα που φέρει την ονομασία «Neo Black Movement», καθώς σε συγκεκριμένη πηγή αναφέρεται ότι η αδελφότητα «Black Axe» προέκυψε από το κίνημα «Neo Black Movement»[5], ενώ σε άλλη πηγή εντοπίζεται ότι αυτή ήταν αρχικά γνωστή  με την ονομασία «Neo Black Movement»[6]. Ωστόσο, σύμφωνα με αναφορές σε διαδικτυακές πηγές ενημέρωσης, το κίνημα «Neo Black Movement» με δήλωσή του αρνείται την οποιαδήποτε σύνδεσή του με την αδελφότητα «Black Axe» και τις παράνομες δραστηριότητές της.[7]

 

Στην διαδικτυακή ιστοσελίδα του κινήματος, αναφέρεται ότι το κίνημα «Neo Black Movement», που είναι αλλιώς γνωστό ως «NBM» συνιστά ένα κίνημα που δημιουργήθηκε στο πανεπιστήμιο Benin (University of Benin) της Νιγηρίας το 1977[8]. Το εν λόγω κίνημα προωθεί την ισότητα για όλα τα έθνη και δραστηριοποιείται στην Αφρική, την Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ασία και την Βόρεια και Νότια Αμερική. Οι βασικές αρχές του κινήματος είναι η δημοκρατία (democracy), η κοινωνική δικαιοσύνη (social justice) και η ισότητα (equality/equity).[9] Καταληκτικά, σημειώνεται ότι, κατόπιν σχετικής έρευνας δεν έχει εντοπιστεί η αδελφότητα με την ονομασία που παρατέθηκε από τον αιτητή, «Aye – New Black Movement of Africa», παρά μόνον το εν λόγω κίνημα με την ονομασία «Neo Black Movement», οι δράσεις του οποίου αναφέρονται ανωτέρω.  Στη βάση των ιχυρισμών που τέθηκαν από τον αιτητή ο τέταρτος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός εφόσον δεν κατάφερε να αποδείξει ότι δεχόταν απειλές από μέλη της αδελφότητας στην οποία ο αδελφός της συντρόφου του ήταν αρχηγός.

 

Αναφορικά με τον πέμπτο ουσιώδη ισχυρισμό, αναφέρονται τα ακόλουθα. Ενώ ο αιτητής δήλωσε ότι υπέβαλε καταγγελία στην αστυνομία για τις απειλές που λάμβανε από τα μέλη της οικογένειας του θύματος και από τα μέλη της αδελφότητας και ότι είχαν ξεκινήσει έρευνες από την αστυνομία, ως μη ευλογοφανής κρίνεται η δήλωση του αιτητή ότι φοβούμενος για τη ζωή του ενόψει της επίθεσης στο σπίτι του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του προτού ολοκληρωθούν οι έρευνες, ενόψει άλλωστε και του γεγονότος ότι από τις δηλώσεις του προκύπτει ότι δεν εγκατέλειψε αμέσως τη χώρα καταγωγής του αλλά ανέμενε για περίοδο ενός περίπου μήνα μέχρι να αποφασίσει τελικά να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Επιπρόσθετα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως ήταν δυνατόν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του νόμιμα χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δυσκολία κατά την έξοδό του, έστω και εάν βρίσκονταν σε εξέλιξη οι έρευνες της αστυνομίας για το περιστατικό με τον καυγά, ενόψει άλλωστε και του γεγονότος ότι ένα πρόσωπο τραυματίστηκε και βρισκόταν σε κωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο σύμφωνα με τα λεγόμενά του.

 

Επιπρόσθετα, πέραν της γενικόλογης αναφοράς του αιτητή ότι μετά το θάνατο του αδελφού της συντρόφου του, ο αποκλειστικός κατηγορούμενος για το θάνατό του είναι ο αιτητής, παρατηρείται ότι δεν προσκομίστηκε οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο προς υποστήριξη του ισχυρισμού ότι καταζητείται από την αστυνομία στη χώρα καταγωγής του. Καταληκτικά, σημειώνεται ότι αφ΄ ης στιγμής η χώρα καταγωγής του αιτητή συγκαταλέγεται στις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας, υφίσταται τεκμήριο περί της δυνατότητας του αιτητή να προβάλει την υπεράσπισή του περί αυτοάμυνας σε περίπτωση εξέτασης τυχόν παραπόνου ποινικής φύσεως εναντίον του. Ως εκ τούτου ο εν λόγω ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός και απορρίπτεται, και ενόψει της υποκειμενικής φύσεως των δηλώσεων του αιτητή που στοιχειοθετούν των εν λόγω ισχυρισμό του, δεν είναι δυνατόν να εξεταστεί η εξωτερική πτυχή της αξιοπιστίας του.

 

Πέραν των πιο πάνω, θα πρέπει να αναφερθεί πως στα πρώτα στάδια της συνέντευξής του ο αιτητής αναφέρει ότι αρχικά η πρόθεσή του ήταν να σπουδάσει στις μη ελεγχόμενες περιοχές, ενώ μετέπειτα ανέφερε ότι αφού είχε ενημερωθεί ενόσω βρισκόταν εκεί ότι μπορεί να αιτηθεί διεθνούς προστασίας στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε που δεν του επέτρεπαν να συνεχίσει τις σπουδές του αλλά και το γεγονός ότι χρειαζόταν προστασία, τον ώθησαν να εισέλθει στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές και να αιτηθεί διεθνούς προστασίας. Πλην όμως, όταν κλήθηκε να παραθέσει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής δήλωσε ότι φοβόταν για τη ζωή του ενόψει των απειλών που λάμβανε από την οικογένεια του αποβιώσαντος και από τα μέλη της αδελφότητας. Η αντίφαση που παρατηρείται στα λεγόμενά του, αδιαμφισβήτητα εγείρει αμφιβολίες ως προς τη γνησιότητα των λόγων που προβάλλει και ως προς το ότι οι απειλές που λαμβάνει από τους κατ’ ισχυρισμόν φορείς δίωξης του στη χώρα καταγωγής του είναι όντως οι πραγματικοί και οι αποκλειστικοί λόγοι που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα του και να αιτηθεί διεθνούς προστασίας. Αξιοσημείωτο κρίνεται άλλωστε και το γεγονός ότι στην αρχική αίτηση που υπέβαλε για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, ο αιτητής αναφέρθηκε στο γεγονός ότι απειλείτο από τον αδελφό της συντρόφου του με τον οποίο είχε εμπλακεί σε ένα καβγά, χωρίς να κάνει ωστόσο καμία αναφορά στο θάνατο του εν λόγω προσώπου που αποτέλεσε κιόλας τη γενεσιουργό αιτία τόσο των απειλών που λάμβανε κατά της ζωής του από την οικογένεια του θύματος και τα μέλη της αδελφότητας, όσο και της ισχυριζόμενης δίωξης του από τις αστυνομικές αρχές της χώρας καταγωγής του.

 

Επιπρόσθετα, ενώ ο αιτητής δήλωσε ότι από τότε που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του δεν έχει επικοινωνήσει με κανένα πρόσωπο που βρίσκεται σε αυτή, εντούτοις δήλωσε ότι ενόσω βρισκόταν στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές ενημερώθηκε ότι ο αδελφός της συντρόφου του απεβίωσε, χωρίς ωστόσο να ξεκαθαρίζεται πως ήταν δυνατόν να περιήλθε κάτι τέτοιο εις γνώση του αφού όπως ισχυρίστηκε δεν είχε επικοινωνία με κανένα πρόσωπο στη χώρα καταγωγής του. Μάλιστα σε μετέπειτα σημείο της συνέντευξης του, ο αιτητής δήλωσε ότι είχε επικοινωνήσει με κάποιο φίλο του που βρίσκεται στην πολιτεία Lagos και ήταν αυτός που τον ενημέρωσε ότι είναι πλέον ο βασικός κατηγορούμενος για το θάνατο του θύματος.

 

Αξιοσημείωτο κρίνεται και το γεγονός ότι στη σχετική φόρμα ευαλωτότητας, ο αιτητής αναφέρει ότι η σύντροφος του είναι αυτή που τον παρότρυνε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του μετά το περιστατικό με τον καυγά (ερυθρό 16 του διοικητικού φακέλου). Ωστόσο, η εν λόγω δήλωση του δεν επιβεβαιώνεται από τα λεγόμενα του κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ενώ αν ισχύει κάτι τέτοιο, είναι άξιον απορίας πως είναι δυνατό αφενός να τον παροτρύνει να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του για να σωθεί και αφετέρου να κατηγορεί τον αιτητή ότι αυτός ευθύνεται για το θάνατο του αδελφού της καθώς τον έχει κτυπήσει  με πρόθεση να τον σκοτώσει. Ως νομολογιακά έχει κριθεί, γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί, καθώς και ισχυρισμοί για κίνδυνο ζωής χωρίς στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες αναφορές, δεν θεμελιώνουν βάσιμο φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης (βλ. υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20 A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020).

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής […]».

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (Βλ. σχ. παρ.37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Αδιαμφισβήτητα όπως προκύπτει από το άρθρο 18 (5) του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000), ο αιτητής που επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της Σύμβασης, οφείλει να εκθέσει στη διοίκηση με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής δεν είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, αυτό όμως δεν αίρει την υποχρέωσή του να επικαλεσθεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το αίτημα που υπέβαλε στις αρμόδιες αρχές.

 

Όλο το πιο πάνω ιστορικό στο οποίο στηρίζεται το αίτημα διεθνούς προστασίας που υπέβαλε ο αιτητής δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του.  Από τα όσα ισχυρίστηκε ο αιτητής σε κάθε στάδιο εξέτασης του αιτήματός του, προκύπτει πως πρόβαλε αόριστους και γενικόλογους ισχυρισμούς, χωρίς να είναι σε θέση να δώσει επαρκείς εξηγήσεις, λεπτομέρειες και πληροφορίες σχετικά με τον πυρήνα του αιτήματός του.

 

Ο αιτητής όφειλε να παρουσιάσει με λεπτομέρεια και συνοχή το αίτημά του, καθώς και να αναπτύξει ικανοποιητικά, περιγράφοντας συγκεκριμένα περιστατικά και προσωπικά του βιώματα, τα οποία τον κατέστησαν όπως ισχυρίζεται στόχο της αδελφότητας και των μελών της οικογένειας του αποβιώσαντος, ενέργεια στην οποία ωστόσο δεν προέβη καθώς απέτυχε να παρουσιάσει με λεπτομέρεια και σαφήνεια τις απειλές που δέχεται. Διαφαίνεται πως ο αιτητής είχε αρκετές ευκαιρίες κατά το στάδιο της συνέντευξής του να αναπτύξει με κάθε λεπτομέρεια τον πυρήνα του αιτήματός του και να θεμελιώσει τον φόβο δίωξης στο πρόσωπό του από τους κατ’ ισχυρισμό φορείς δίωξης του στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας που είχε την δικονομική δυνατότητα εκπροσωπούμενος από συνήγορο, δεν κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει τους ισχυρισμούς του, να εμπλουτίσει την επιχειρηματολογία του και να καλύψει τα κενά που εντοπίστηκαν κατά τη συνέντευξή του. Ενόψει τούτων, ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει με αξιοπιστία τους προβληθέντες ισχυρισμούς που θα τον ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα, σύμφωνα με το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Πρόσθετα, από το σύνολο το στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου κρίνω ότι ορθά διαπιστώθηκε από το δεόντως εξουσιοδοτημένο λειτουργό που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Η αρμόδια λειτουργός, έχοντας αποδεχθεί ότι ο τελευταίος τόπος διαμονής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του εμπίπτει στην πολιτεία Edo της Νιγηρίας, διεξήγαγε έρευνα για τη γενική κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω πολιτεία, από την οποία προέκυψε ότι δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.  Σε κάθε περίπτωση, διεξήγαγα περαιτέρω έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο διαμονής του αιτητή, σε πρόσφατες πηγές πληροφόρησης, στα πλαίσια βεβαίως της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Σύμφωνα με τη σύνοψη της κατάστασης ασφαλείας του ACCORD που βασίζεται σε στοιχεία του ACLED, η οποία αφορά το πρώτο τρίμηνο του 2024 και δημοσιεύτηκε στις 8 Μαΐου 2024, στην πολιτεία Edo αναφέρθηκαν 31 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων τα 6 οδήγησαν σε 10 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Οι ακόλουθες τοποθεσίες συγκαταλέγονται μεταξύ των πληγέντων: Abudu, Agbede, Auchi, Benin City, Ekiadolor, Ekpeshi,  Ekpoma, Fugar, Ibillo, Ivbiaro, Jattu, Obagie, Oja, Ososo, Sobe.[10]

 

Σύμφωνα με τη σύνοψη της κατάστασης ασφαλείας του ACCORD που βασίζεται σε στοιχεία του ACLED, η οποία αφορά το δεύτερο τρίμηνο του 2024 και δημοσιεύτηκε στις 7 Αυγούστου 2024, στην πολιτεία Edo αναφέρθηκαν 61 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων τα 36 οδήγησαν σε 46 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Οι ακόλουθες τοποθεσίες συγκαταλέγονται μεταξύ των πληγέντων: Abudu, Auchi, Benin City, Egor, Ekiadolor, Ekpoma, Evbuomoma, Evbuotubu, Ibillo, Idogbo, Iguobazuwa, Ikpoba Slope, Illushi,  Inikorogha, Isihor, Jattu, Ogheghe, Ogida, Okomu, Okpella, South Ibie,  Ugomoson, Uromi.[11]

 

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από την 13/01/2024 έως τις 10/01/2025 στην πολιτεία Edo όπου εμπίπτει ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής του αιτητή πριν την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του, καταγράφηκαν 153 περιστατικά ασφαλείας και 125 θάνατοι, εκ των οποίων 15 εξεγέρσεις (6 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 85 μάχες (88 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 53 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (31 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και κανένα περιστατικό εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας. Συγκεκριμένα στην Benin City της πολιτείας Edo της Νιγηρίας που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, την ίδια περίοδο αναφοράς καταγράφηκαν 51 περιστατικά ασφαλείας και 49 θάνατοι, εκ των οποίων 5 εξεγέρσεις (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών), 34 μάχες (41 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 12 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (8 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και κανένα περιστατικό εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας.[12] Ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Edo της Νιγηρίας ανέρχεται σε 4,777,000[13] και της Benin City ανέρχεται σε 1,680,000[14] σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη εκτίμηση που έγινε το 2022.

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή, και στην οποία αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας, νεαρής ηλικίας, υγιής, πλήρως ικανός προς εργασία και χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας. Ο αιτητής δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του  δυνάμει του άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την Κ.Δ.Π. 191/2024, καθόρισε τη χώρα καταγωγής του αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική  μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω παρατέθηκαν και το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι ορθώς κρίθηκε επί της ουσίας ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή για την παραχώρηση σε αυτόν συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει των προνοιών του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.

 

Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω. Ενόψει της κατάληξής μου αναφορικά με την πάσχουσα νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θεωρώ ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις να μην επιδικάσω έξοδα.  

 

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.