ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

     Υπόθεση Αρ.:  4075/2021

29 Ιανουαρίου, 2025

 

[Ε. ΡΗΓΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

M.A., 

από Σιέρρα Λεόνε

                       Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Δικηγόροι Αιτητή: Ρ. Καλογήρου (κα)

Δικηγόροι για Καθ' ων η αίτηση: Α. Δημητρίου (κος), Δικηγόρος της Δημοκρατίας

Αιτητής παρών

[Σ. Πίττα (κα)- Διερμηνέας για διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική  και αντίστροφα] 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την υπό κρίση προσφυγή, ο Αιτητής στρέφεται εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 16.04.2021, με την οποίαν απορρίφθηκε το αίτημά του για άσυλο, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

Προτού  εξεταστούν  οι  εκατέρωθεν ισχυρισμοί, επιβάλλεται  η  σκιαγράφηση των γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση υπόθεση, όπως αυτά προκύπτουν από την αίτηση του Αιτητή, την ένσταση των Καθ' ων η αίτηση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου ο οποίος κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»):

 

Ο Αιτητής κατάγεται από τη Σιέρρα Λεόνε, την οποίαν εγκατέλειψε στις 04.03.2020 με φοιτητική θεώρηση εισόδου (visa) με προορισμό τις μη ελεγχόμενες από τη Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές, δια των οποίων εισήλθε αυθημερόν – χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα- στις ελεγχόμενες περιοχές. Ακολούθως, υπέβαλε  αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 23.06.2020 και στις 08.07.2020 πραγματοποιήθηκε συνέντευξή του από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής αναφερόμενος ως «ο λειτουργός ασύλου»), ο οποίος στις 15.07.2020 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς  τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, εισηγούμενος την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή. Η εν λόγω Έκθεση-Εισήγηση  εγκρίθηκε από τον ασκούντα καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργό και στις 16.04.2021 αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή, απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε στον τελευταίο στις 02.07.2021 μέσω σχετικής επιστολής της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 07.06.2021. Την εν λόγω απόφαση αμφισβητεί ο Αιτητής μέσω της παρούσας προσφυγής.

 

ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

 

Δια του εισαγωγικού του δικογράφου, ο Αιτητής, ο οποίος αρχικά εμφανίστηκε αυτοπροσώπως, δήλωσε ότι ενίσταται κατά της προσβαλλόμενης απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, επειδή δε μπορεί να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του διότι κινδυνεύει η ζωή του από την κοινότητα Poro, χωρίς ωστόσο να εξειδικεύει οποιονδήποτε λόγο ακυρώσεως της επίδικης απόφασης. Συνοψίζοντας το περιεχόμενο της γραπτής του αγόρευσης (Τεκμήριο 1), την οποία συνέταξε αυτοπροσώπως και κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου την 1^η Ιουλίου 2022, ο Αιτητής επαναλαμβάνει ότι στη χώρα καταγωγής του κινδυνεύει η ζωή του από την αυτό-αποκαλούμενη αίρεση Poro διότι αρνήθηκε τη μύησή του στους κύκλους της. Προσέθεσε μάλιστα, ότι υπέπεσε στην αντίληψή του ότι οι δηλώσεις του επιβεβαιώνονται και από το περιεχόμενο των εφημερίδων. Στη συνέχεια προωθεί ότι στη χώρα καταγωγής του είναι δύσκολο να προστατευτεί από τις αρχές, καθώς οι πολιτικοί, οι ηλικιωμένοι, οι αξιωματούχοι της αστυνομίας και οι στρατιωτικοί ανήκουν στην εν λόγω αίρεση. Υποστηρίζει δε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση θα επιφέρει το θάνατό του, αφού σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε θα κινδυνεύσει από τους οπαδούς της εν λόγω αίρεσης, ενώ πριν λίγο καιρό έχασε τον αδερφό του επειδή τα μέλη της εν λόγω αίρεσης δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τον ίδιο. Επισημαίνει καταληκτικά, ότι επιθυμεί να παραμείνει στην Κύπρο προκειμένου να αποφύγει την αναγκαστική μύηση στην εν λόγω αίρεση, γεγονός το οποίο θα επέφερε το θάνατό του, καθώς τον αναζητούν οι ηγέτες της οργάνωσης Poro.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση υπεραμύνονται της νομιμότητας της επίδικης πράξης, υποβάλλοντας ότι αυτή είναι ορθή, νόμιμη, δεόντως αιτιολογημένη, λήφθηκε σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους της Δημοκρατίας, κατόπιν δέουσας έρευνας και ορθής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η αίτηση, αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης. Ισχυρίζονται περαιτέρω, ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει οποιοδήποτε λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης και ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή δεν αποσείουν το βάρος απόδειξης το οποίο ο ίδιος φέρει στους ώμους του, ως προς την ύπαρξη βάσιμου και δικαιολογημένου φόβου δίωξης βάσει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου ή πραγματικού κινδύνου να εκτεθεί σε σοβαρή βλάβη σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

   

Επισημαίνεται ότι μετά την καταχώριση της γραπτής αγόρευσης των Καθ’ ων η αίτηση, ο Αιτητής καταχώρισε στις 30.11.2022 αυτοβούλως- και χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου- έγγραφο τιτλοφορούμενο ως «Γραπτή Αγόρευση – Επιπρόσθετες πληροφορίες». Δια του εν λόγω εγγράφου, ο Αιτητής παραθέτει το περιεχόμενο ενός άρθρου με ημερομηνία σύνταξης 30.12.2019, σύμφωνα με το οποίο μέλη της μυστικής κοινωνίας Poro Society τον αναζητούν για να τον σκοτώσουν γιατί δραπέτευσε από την τελετή μύησης στις 25.12.2019.

 

Ωστόσο το έγγραφο αυτό δεν τέθηκε υπόψη των Καθ’ ων η αίτηση, οι οποίοι ως εκ τούτου δεν τοποθετήθηκαν επί του περιεχομένου του. Το γεγονός αυτό έγινε αντιληπτό από το Δικαστήριο μετά την επιφύλαξη της απόφασής του, το οποίο για τον λόγο αυτό έκρινε απαραίτητο το επανάνοιγμα της υπόθεσης, έχοντας επίσης διαπιστώσει ελλιπή διερεύνηση συγκεκριμένων κρίσιμων ισχυρισμών του Αιτητή. Κρίθηκε συγκεκριμένα από το Δικαστήριο ότι το συμφέρον της δικαιοσύνης επέβαλλε  το επανάνοιγμα της υπόθεσης αυτής, ενόψει της αναγκαιότητας για λήψη διευκρινίσεων επί ζητημάτων για τα οποία ανακύπτουν ερωτήματα και τα οποία θα πρέπει να διερευνηθούν ενόψει των διευρυμένων εξουσιών του Δικαστηρίου, ως αυτές απορρέουν από το άρθρο 11(3) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, N. 73(I)/2018. Υπό το φως λοιπόν των κριτηρίων και των αρχών που εφαρμόζονται ως προς τη δυνατότητα επανανοίγματος μίας υπόθεσης μετά την επιφύλαξη απόφασης, ως αυτές έχουν διαχρονικά διαμορφωθεί  μέσα από τη νομολογία^[1], το Δικαστήριο διέταξε το επανάνοιγμα της υπόθεσης αυτής.

 

Τα όσα έλαβαν χώραν κατά το επανάνοιγμα της υπόθεσης, παρατίθενται στη συνέχεια.

 

Αξιολόγηση εκατέρωθεν ισχυρισμών και καταληκτικά συμπεράσματα

 

Ως έχω ήδη παρατηρήσει και ανωτέρω, κανένας συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης δεν προβάλλεται και κατά μείζονα λόγο δεν αιτιολογείται από τον Αιτητή στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας. Δεδομένου ωστόσο του γεγονότος ότι ο Αιτητής εμφανίζεται ενώπιον του Δικαστηρίου προσωπικά, ο  Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο Διαδικαστικός Κανονισμός») τον απαλλάσσει από την υποχρέωση καθορισμού των νομικών σημείων, εφόσον δεν εκπροσωπείται από δικηγόρο.

 

Ανάλογη, όμως, χαλάρωση δεν προβλέπεται αναφορικά με την υποχρέωση για συμμόρφωση με την πρόνοια του Κανονισμού 4 του Διαδικαστικού Κανονισμού, ο οποίος διέπει τον καταρτισμό και καταχώριση της αίτησης ακυρώσεως, καθώς είναι ο Αιτητής που έχει ιδιάζουσα γνώση τόσο των γεγονότων της υπόθεσής του όσο και των λόγων για τους οποίους η προσβαλλόμενη πράξη ή απόφαση θίγει τα συμφέροντα του. Δεν θα ήταν άλλωστε παραδεκτό για το Δικαστήριο να παρέμβει στην ανίχνευση του παραπόνου του προσφεύγοντος, προσδιορίζοντας και το επίδικο θέμα της δίκης^[2].

 

Ενόψει της μη συμπερίληψης οιουδήποτε νομικού ισχυρισμού, απομένει η επί της ουσίας εξέταση της παρούσας αιτήσεως αφού η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε κατόπιν αίτησης η οποία υποβλήθηκε στην αρμόδια διοικητική αρχή μετά την 20ή Ιουλίου 2015^[3] και συνεπώς το Δικαστήριο διατηρεί εξουσία να εξετάσει και επί της ορθότητάς της, την προσβαλλόμενη απόφαση. 

 

Στη βάση λοιπόν των ανωτέρω, έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν του Δικαστηρίου.

 

Με την υποβληθείσα αίτησή του και ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής κατέγραψε επιγραμματικά και χωρίς καμία ανάπτυξη: «society treat» (βλ. ερυθρό 1 του δ.φ.).

 

Ακολούθως, κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης που διενεργήθηκε από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο Αιτητής ανέφερε ότι γεννήθηκε στο Port Loco district που ανήκει στο Lokomasama Chiefdom, όπου και διέμενε μέχρι να εγκαταλείψει την χώρα,  πλην των τελευταίων 3 μηνών που ζούσε στην πρωτεύουσα της χώρας καταγωγής, Freetown. Οι γονείς του και ο αδερφός του ζουν στον τόπο καταγωγής του ενώ η αδερφή του ζει με την θεία τους στην Freetown. Ο Αιτητής ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του και αναφέρει ότι το 2018 εγκαταστάθηκε στην πόλη Freetown, όπου εργάστηκε ως έμπορος ρούχων.

 

Ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό αναγκαστικής μύησης από τη μυστική κοινωνία Poro Society. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι τα Χριστούγεννα του 2019, ένας φίλος τον προσκάλεσε στον τόπο καταγωγής του, στο Mafroki chiefdom. Εκεί, βρέθηκε σε έναν χώρο όπου μέλη της Poro Society διενεργούσαν τελετές μύησης για νέα μέλη. Παρατήρησε ότι από το πρώτο γκρουπ των 12 ατόμων που συμμετείχαν, μόνο 7 επέστρεψαν. Η τελετή μύησης περιελάβανε, μεταξύ άλλων, τομή στη γλώσσα των νέων μελών. Όταν συνειδητοποίησε ότι επρόκειτο να συμπεριληφθεί στο επόμενο γκρουπ των 12 ατόμων, εξέφρασε στο φίλο του την επιθυμία του να μη συμμετάσχει, φοβούμενος για την ζωή του, αλλά εκείνος τον καθησύχασε. Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο Αιτητής ζήτησε άδεια να απομακρυνθεί για να επισκεφθεί την τουαλέτα και έτσι κατάφερε να διαφύγει. Στη συνέχεια, περιπλανιόταν σε διάφορες περιοχές για να αποφύγει τον εντοπισμό από μέλη της Poro Society. Αρχικά πήγε στο Kaffu Bulom, όπου διέμενε η γιαγιά του, και αργότερα στο Lokomasama, όπου ζουν οι γονείς του. Όταν συζήτησε το περιστατικό με τον πατέρα του, εκείνος τον συμβούλευσε να εγκαταλείψει τη χώρα για την ασφάλειά του.

 

Ακολούθως, ο λειτουργός ασύλου επισήμανε στον Αιτητή ότι στην αρχή της συνέντευξής του ανέφερε ότι πριν εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του εργαζόταν ως έμπορος στην πόλη Freetown, παραπέμποντας σε προφίλ ενός ατόμου που εργαζόταν και διαβιούσε μία φυσιολογική ζωή,  στη συνέχεια όμως δήλωσε  ότι από τον Δεκέμβριο του 2019 μετακινείτο και κρυβόταν για να μην τον εντοπίσουν μέλη της Poro society. Κληθείς να σχολιάσει, ο Αιτητής δεν προέβη σε κάποιο σχόλιο. Στη συνέχεια ο λειτουργός ασύλου του ζήτησε να σχολιάσει τις πληροφορίες από αξιόπιστες εξωτερικές πηγές,  σύμφωνα με τις οποίες όσοι δεν έχουν μυηθεί στην Poro society δε μπορούν να παρευρεθούν σε τελετουργίες της κοινότητας, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις δηλώσεις του, με τον Αιτητή να απαντά «no comment» (βλ. ερ. 10 1Χ, δ.φ.).

  

Ακολούθως, συντάσσοντας την Εισηγητική του Έκθεση, ο λειτουργός ασύλου απομόνωσε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς: ο πρώτος αφορά τις δηλώσεις του Αιτητή γύρω από τα στοιχεία του προσωπικού του προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, ενώ ο δεύτερος το  φόβο δίωξης του Αιτητή από μέλη της κοινότητας Poro.

 

Κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του Αιτητή, ο λειτουργός έκρινε ότι πληρείται η εσωτερική και εξωτερική αξιοπιστία του πρώτου ισχυρισμού και ως εκ τούτου τον έκανε αποδεκτό. Αντιθέτως, ο δεύτερος ισχυρισμός, κρίθηκε ως εσωτερικά αναξιόπιστος , λόγω της αδυναμίας του Αιτητή να αποσαφηνίσει τις αντιφάσεις που επισημάνθηκαν. Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του υπό εξέταση ισχυρισμού, ο λειτουργός ασύλου προχώρησε σε σχετική έρευνα εκ της οποίας επιβεβαιώθηκε από εξωτερικές πηγές ότι η κοινότητα Poro δραστηριοποιείται στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, πλην όμως τα μη μέλη της εν λόγω κοινότητας απαγορεύεται να παραβρεθούν σε τελετές της κοινότητας.

 

Κατά την αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, επί τη βάσει του μοναδικού αποδεκτού ισχυρισμού που έγινε αποδεκτός, ο λειτουργός ασύλου έκρινε ότι δεν προκύπτουν λόγοι εκ των οποίων μπορεί να πιθανολογηθεί ευλόγως ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Ακολούθως, κατά τη νομική ανάλυση, ο λειτουργός ασύλου κατέληξε ότι δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στις πρόνοιες του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου για αναγνώρισή του ως πρόσφυγα. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ως προς την συνδρομή των προϋποθέσεων των παραγράφων (α), (β) και (γ) του εδαφίου (2) του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου και την υπαγωγή του Αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Υπό το φως των πιο πάνω ο λειτουργός ασύλου εισηγήθηκε όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή στο σύνολό του, εισήγηση η οποία έγινε αποδεκτή από τον ασκούντα καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργό, με αποτέλεσμα την απόρριψη της υποβληθείσας αίτησης.

 

Η εκτίμηση του Δικαστηρίου

 

Αξιολογώντας τα όσα έχουν ανωτέρω αναφερθεί υπό το φως των νομοθετημένων προνοιών και μελετώντας επισταμένως τόσο το πρακτικό της προφορικής συνέντευξης του Αιτητή, την Έκθεση/Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού όσο και τους λοιπούς ισχυρισμούς του, ως αυτοί παρουσιάστηκαν τόσο κατά τη διοικητική όσο και κατά την ενώπιόν μου δικαστική διαδικασία επισημαίνω τα ακόλουθα:

 

Παρατηρώ πρωτίστως ότι ο λειτουργός ασύλου δεν προέβη, ως όφειλε, στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα αφού παρέλειψε να διερευνήσει τις δηλώσεις του Αιτητή και βασιζόμενος αποκλειστικά σε δύο επικριτικού ύφους ερωτήσεις, στις οποίες ωστόσο ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να απαντήσει, προχώρησε στην ολοκλήρωση της προφορικής του συνέντευξης, στην απόρριψη του σχετικού ισχυρισμού, καθώς και τελικώς του αιτήματός του Αιτητή στο σύνολό του. Είναι δε χαρακτηριστικό της πλημμελούς εξέτασης του αιτήματος του Αιτητή ότι το πρακτικό της προφορικής συνέντευξης του Αιτητή που αναφέρεται στους λόγους για τους οποίους φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του αποτελείται από μόνο μια σελίδα (βλ. ερ. 11 και 10 δ.φ.), η δε προσβαλλόμενη απόφαση συνίσταται σε αποκλειστικά τρεις (3) σελίδες.

 

Αφετέρου, παρατηρείται ότι κατά την αξιολόγηση του δεύτερου ισχυρισμού του Αιτητή, ο λειτουργός ασύλου συγχέει τα στάδια εξέτασης της αίτησης ασύλου, σχηματίζοντας τον κρίσιμο ισχυρισμό του Αιτητή ως «φόβο δίωξης» και συγκεκριμένα «φόβος δίωξης του Αιτητή από μέλη της κοινότητας Poro». Επισημαίνεται ωστόσο ότι φόβος δίωξης του Αιτητή δε δύναται να αποτελεί ουσιώδη προς εξέταση ισχυρισμό, ο δε «φόβος» οποίος αποτελεί αντικείμενο της αξιολόγησης κινδύνου. Δηλαδή ο σχηματισμός φόβου δίωξης διενεργείται σε μεταγενέστερο σημείο, αφότου προηγηθεί η εξέταση της αξιολόγησης των ισχυρισμών του αιτητή  όπως αυτοί διαμορφώνονται μέσα από τις δηλώσεις του κατά τη συνέντευξη. Οι δε ουσιώδεις ισχυρισμοί αφορούν παρελθοντικά και  ενίοτε παρόντα περιστατικά, των οποίων η αξιοπιστία τίθεται υπό αξιολόγηση και αποτελούν τα πραγματικά περιστατικά που σχετίζονται άμεσα με έναν ή περισσότερους λόγους δίωξης ως τα προβλεπόμενα από τη Σύμβαση της Γενεύης και το Πρωτόκολλο αυτής καθώς και με λόγους χορήγησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας^[4]. Αφότου εξεταστούν οι ισχυρισμοί, η αποφαίνουσα αρχή προβαίνει σε ανάλυση κινδύνου και τέλος στην νομική ανάλυση.

 

Η δε προχειρότητα δια της οποίας εξετάστηκε το αίτημα του Αιτητή προκύπτει αφενός μεν από το ότι κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο λειτουργός ασύλου αναφέρεται, πιθανότατα εκ παραδρομής, στο ότι χώρα καταγωγής του Αιτητή αποτελεί η Νιγηρία, ενώ ως προς το ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ο λειτουργός ασύλου σε ουδεμία έρευνα προχώρησε ως προς την επικρατούσα κατάσταση ασφαλείας στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την πόλη Freetown, γεγονός που καθιστά το εν λόγω σκέλος της απόφασης αναιτιολόγητο.

 

Σημειώνεται συναφώς ότι η έρευνα σε πρόσφατες και επικαιροποιημένες πηγές πληροφόρησης, αποτελεί υποχρέωση των Καθ' ων η αίτηση, ως αυτή απορρέει τόσο από το άρθρο 18 (3) (α) του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο επιβάλλει όπως η αξιολόγηση της αίτησης διεθνούς προστασίας γίνεται σε εξατομικευμένη βάση, αντικειμενικά και αμερόληπτα και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τη συνεκτίμηση όλων των σχετικών  με την αίτηση στοιχείων που σχετίζονται με τη χώρα καταγωγής, κατά το χρόνο λήψης της απόφασης, συμπεριλαμβανομένων των νόμων και των κανονισμών στη χώρα καταγωγής και του τρόπου εφαρμογής τους, όσο και από το άρθρο 12Γ(3) του περί Προσφύγων Νόμου, δυνάμει του οποίου, εξετάζοντας εάν ο αιτητής έχει βάσιμο φόβο ότι θα υποστεί δίωξη ή ότι διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ή έχει πρόσβαση σε προστασία κατά της δίωξης ή της σοβαρής βλάβης σε τμήμα της χώρας καταγωγής, ο Προϊστάμενος, κατά τη λήψη απόφασης επί της αίτησης, λαμβάνει υπόψη τις γενικές περιστάσεις που επικρατούν στο εν λόγω τμήμα της χώρας και τις προσωπικές περιστάσεις, σύμφωνα με την παράγραφο (α) του εδαφίου (2) και το εδάφιο (3) του άρθρου 16, καθώς και τα εδάφια (3), (4) και (5) του άρθρου 18.  

 

Για όλους του ανωτέρω λόγους, το Δικαστήριο κρίνει ότι σύμφωνα και με τις πρόνοιες των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου και ως προνοείται ειδικότερα από τον περί Προσφύγων Νόμο, η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης πάσχει λόγω ελλιπούς έρευνας και αιτιολόγησης.

 

Η ως άνω κατάληξη μου δεν σφραγίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής, καθώς το παρόν Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία δυνάμει του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας του 2019, να προβαίνει σε έλεγχο και της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν λαμβάνοντας υπόψη και σχετικά γεγονότα και ισχυρισμούς του προσφεύγοντος που δεν λήφθηκαν υπόψη κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ή πράξης, είτε αυτά είναι προγενέστερα είτε είναι μεταγενέστερα αυτής.

 

Προτού προχωρήσω λοιπόν στην αξιολόγηση των  ισχυρισμών του Αιτητή και έχοντας ήδη αναφέρει ότι το Δικαστήριο έκρινε σκόπιμο και προχώρησε σε επανάνοιγμα της υπόθεσης, επιβάλλεται να καταγραφούν τα όσα ο Αιτητής δήλωσε ενώπιόν μου κατά τις ακροαματικές διαδικασίες που ακολούθησαν, έτσι ώστε να καταγραφεί το σύνολο των δηλώσεών του καθώς και οι ισχυρισμοί που απορρέουν από αυτές, προκειμένου να αξιολογηθεί ενδελεχώς το εάν ο Αιτητής πληροί της προϋποθέσεις χορήγησης διεθνούς προστασίας, σύμφωνα με τα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Επαναλαμβάνεται ότι στο έγγραφο το οποίο κατέθεσε στο πλαίσιο της δικαστικής διαδικασίας τιτλοφορούμενο ως «Γραπτή Αγόρευση – Επιπρόσθετες πληροφορίες», ο Αιτητής προσκομίζει ένα δημοσίευμα, το οποίο φέρεται να αποτελεί δημοσίευμα της εφημερίδας «Τhe Calabash Newspaper» στο διαδίκτυο με τίτλο «Secret Society Members Vow To Kill […]^[5]». Το εν λόγω έγγραφο φέρει ημερ. δημοσίευσης 30.12.2019, αναφέρει ως εκδότη τον Edward Vamboi και καταγράφει τα ακόλουθα (μετάφραση του Δικαστηρίου) :

 

« Χθες το βράδυ προέκυψε ότι μέλη της μυστικής εταιρείας Poro στην πόλη Masiaka, Koya Chiefdom, περιοχή Port Loko, βόρεια της Σιέρα Λεόνε, ορκίστηκαν να αντιμετωπίσουν δραστικά τον […]^[6] για απόδραση από την τελετή μύησης το βράδυ της 25ης Δεκεμβρίου 2019. Ο αρχηγός της πόλης του Σόνγκο, Πα Ροκ Καμάρα είπε ότι ο πρώην φίλος του […]^[7], […], τον προσκάλεσε στο χωριό  του για να απολαύσει την εορταστική περίοδο, την οποία δέχτηκε χωρίς να γνωρίζει ότι είχε συμπεριλάβει το όνομα του […]^[8] για μύηση στη μυστική κοινωνία χωρίς τη συγκατάθεσή και την έγκρισή του. Ο Αρχηγός είπε στις 24 Δεκεμβρίου 2019, αρκετοί νέοι, συμπεριλαμβανομένου του […]^[9], επισκέφτηκαν το χωριό για την εορταστική γιορτή. Τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας των Χριστουγέννων, της 25ης Δεκεμβρίου, πάνω από τριάντα νέοι, συμπεριλαμβανομένου του […]^[10], συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος και μεταφέρθηκαν σε δύο διαφορετικά ιερά μέσα στο πυκνό δάσος για τη διαδικασία μύησης παρά τη θέλησή τους. Ο […]^[11]που έκλαψε πικρά είπε ότι δεν ενδιαφέρεται να μυηθεί, αλλά τα μέλη τον απείλησαν ότι θα τον αντιμετωπίσουν αν επιμείνει», είπε ο Αρχηγός. Ο Διευθυντής του μοναδικού Γυμνασίου της κοινότητας και επίσης ανώτερο μέλος της μυστικής κοινότητας poro, […] είπε ότι ο […]^[12] δεν είχε τρόπο να ξεφύγει από την έναρξη λόγω των αυστηρών μέτρων ασφαλείας που παρείχαν κάποια τοπική πολιτοφυλακή στο πυκνό δάσος.  Είπε ότι η πρώτη παρτίδα των δώδεκα γενναίων ανθρώπων μεταφέρθηκε στο πυκνό δάσος, αλλά μόνο επτά ευτυχώς επέστρεψαν ενώ οι υπόλοιποι πέντε πέθαναν στην άσκηση μύησης. Η δεύτερη παρτίδα που περιελάμβανε τον […]^[13]πήγε επίσης στον ίδιο θάμνο για να κάνει τη μύηση. Είπε ότι ο […]^[14]είπε στους ανθρώπους ότι ήθελε να επισκεφτεί την τουαλέτα και του επέτρεψαν να προχωρήσει στο πίσω μέρος της καλύβας της φάρμας. Ο […]^[15]χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να δραπετεύσει στο πυκνό δάσος για μέρες, κάτι που ώθησε τους πρεσβύτερους να στείλουν μερικούς ικανούς άντρες για να τον αναζητήσουν. Είπε ότι τα μέλη της κοινωνίας τον έψαχναν στον πυκνό θάμνο για εβδομάδες, αλλά δεν μπορούσαν να τον βρουν. «Κηρύξαμε κυνήγι για τον […]^[16]. Τα μέλη της κοινωνίας τον θέλουν νεκρό ή ζωντανό.  Θα ασχοληθούμε μαζί του για απόδραση από την άσκηση μύησης.  Θα του δώσουμε ένα μάθημα για να ξέρουν οι άλλοι ότι ό,τι και να κάνει κανείς, δεν θα ξεφύγει ποτέ από εμάς», είπε ένα ανώτερο μέλος της εταιρείας poro Pa Yamba Sesay παρουσία θυμωμένων νέων.

 

Ένας κυνηγός από το χωριό Mathoir Village, ο [….], ο οποίος αργότερα έσωσε τον […]^[17], είπε ότι ο δραπέτης είχε φρικτή εμπειρία ενώ βρισκόταν στο πυκνό δάσος για δύο εβδομάδες. Ο κ. […] είπε ότι κράτησε τον […]^[18]για μέρες στην καλύβα του προτού τελικά τον μεταφέρει στην περιοχή του, περίπου είκοσι πέντε μίλια μακριά. Πηγές στην πόλη Masiaka αποκάλυψαν ότι αφού συνειδητοποίησε ότι ο […]^[19]επανεμφανίστηκε στην πόλη του, ο πρώην φίλος του […] που τον είχε προδώσει συνεννοήθηκε ξανά με τους ανθρώπους της κοινωνίας να κρατήσουν τον […]^[20]για να τον τιμωρήσουν επειδή εγκατέλειψε τη μύηση χωρίς τη συγκατάθεση και την έγκριση των γερόντων της κοινωνίας. Αυτή η τελευταία εξέλιξη θέτει τη ζωή του […]^[21]σε κίνδυνο καθώς θυμωμένοι νέοι μετακινούνταν από το ένα χωριό στο άλλο αναζητώντας τον. Ήταν αποτέλεσμα της πίεσης από τα μέλη της κοινωνίας που ώθησαν τον […]^[22]να εγκαταλείψει την κοινότητά του για έναν άγνωστο προορισμό και έκτοτε το πού βρίσκεται παραμένει άγνωστο».

 

Κατά την ενώπιόν μου ακροαματική διαδικασία της 14^ης Μαρτίου 2023, ο Αιτητής κλήθηκε να περιγράψει την οργάνωση Poro Society, δηλώνοντας ότι πρόκειται για μια ομάδα που αναγκάζει πολίτες να μυηθούν, ανεξαρτήτως της θέλησής τους, και ότι οι αξιωματούχοι της χώρας καταγωγής του είναι μέλη της. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι σε περίπτωση άρνησης συμμόρφωσης, οι πολίτες είτε εξαναγκάζονται να συμμετάσχουν είτε θανατώνονται. Επιπλέον, ανέφερε ότι στις 25 Δεκεμβρίου 2019, επισκέφθηκε το χωριό ενός συμμαθητή του και δέχθηκε απειλές επειδή αρνήθηκε να μυηθεί. Υποστήριξε, δε, ότι ήθελε να προβεί σε καταγγελία στις αρχές, αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε. Όταν κλήθηκε να περιγράψει τις συνθήκες διαβίωσής του μετά το περιστατικό, ο Αιτητής ανέφερε ότι εγκατέλειψε τον τόπο καταγωγής του και μετακινείτο από πόλη σε πόλη, ισχυριζόμενος ότι εκκρεμούσε εις βάρος του ένταλμα σύλληψης. Ως προς τον τρόπο με τον οποίο τον απείλησαν τα μέλη της Poro Society, δήλωσε ότι οι απειλές έλαβαν χώραν κατά τη διάρκεια της μύησης στο δάσος, υποστηρίζοντας ότι αυτό ήταν το μοναδικό περιστατικό που βίωσε και ότι στη συνέχεια τον βοήθησε να διαφύγει ένας κυνηγός, ο οποίος τον οδήγησε σε μια κοντινή πόλη. Ερωτηθείς σχετικά με πληροφορίες από εξωτερικές πηγές, σύμφωνα με τις οποίες απαγορεύεται σε μη μέλη της μυστικής κοινότητας Poro να παραβρεθούν στις τελετές της, ο Αιτητής απάντησε ότι υπήρχαν δύο βωμοί, εκ των οποίων μόνο στον δεύτερο διεξάγονταν οι τελετές μύησης. Όταν κλήθηκε να διευκρινίσει εάν παρακολούθησε ο ίδιος κάποια τελετή, ανέφερε ότι γνώριζε πως κάποιοι που συμμετείχαν στη μύηση επέστρεψαν τραυματισμένοι, ενώ άλλοι δεν επέστρεψαν ποτέ.

 

Κατά την ενώπιόν μου ακροαματική διαδικασία της 13^ης Σεπτεμβρίου 2024, ο Αιτητής δήλωσε, σε σχέση με το προσκομισθέν έγγραφο - Τεκμήριο 1, ότι το έλαβε από το διαδίκτυο κατόπιν ενημέρωσης που έλαβε σχετικά με την ύπαρξή του από ένα φίλο του. Δήλωσε επίσης ότι δε γνωρίζει τον εκδότη/συγγραφέα του και ότι αν δεν υπήρχε ο φίλος που τον ενημέρωσε, δεν θα γνώριζε την ύπαρξή του εν λόγω άρθρου. Σε σχέση με την ημερομηνία δημοσίευσης του εν λόγω άρθρου, ο Αιτητής δήλωσε ότι δημοσιεύτηκε ένα χρόνο πριν την ακρόαση, ήτοι το έτος 2023. Αναφορικά με το πρόσωπο που το ίδιο το άρθρο γράφει ότι ενημέρωσε το συγγραφέα του σχετικά τα αναφερόμενα σε αυτό ως γεγονότα, […], ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν τον γνωρίζει σαν φίλο, αλλά είναι μέρος της ιστορίας του. Στη συνέχεια δήλωσε ότι το εν λόγω πρόσωπο τον κάλεσε στην τελετή μύησης, ενώ προσέθεσε ότι τον γνωρίζει από το 2017, επαναλαμβάνοντας ότι τον ενημέρωσε ένα φίλος του σχετικά με την ύπαρξη του εν λόγω άρθρου και επιβεβαίωσε ότι ο αναφερόμενος στο άρθρο βοσκός, ονόματι […], είναι ο κυνηγός που τον βοήθησε.

 

Ακολούθως η συνήγορος των Καθ΄ων η αίτηση υποστήριξε ότι από το προσκομισθέν έγγραφο δεν προκύπτει το γεγονός ότι αναφέρεται στον Αιτητή καθώς ενδέχεται να πρόκειται για συνωνυμία. Ο δε Αιτητής δήλωσε ότι διαφωνεί καθώς το προσκομισθέν έγγραφο φέρει τη φωτογραφία του. Ωστόσο όταν του επισημάνθηκε πως το προσκομισθέν έγγραφο δεν φέρει τη φωτογραφία του, υποστήριξε ότι ο διερμηνέας που του το εκτύπωσε δεν εκτύπωσε τη φωτογραφία του.

 

Ως προς τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, ο Αιτητής επανέλαβε ότι τους τελευταίους τρεις μήνες διέμενε στην πόλη Freetown, η δε συνήγορος των Καθ΄ων η αίτηση παρέπεμψε στις δηλώσεις του κατά την προφορική του συνέντευξη, σύμφωνα με τις οποίες κατά τη διάρκεια τριών αυτών  μηνών, ο Αιτητής εργαζόταν ως έμπορος ρούχων, διαβιώνοντας φυσιολογικά, χωρίς να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Ο δε Αιτητής προέβαλε ότι διαβίωνε φυσιολογικά πριν τους εν λόγω τρεις (3) μήνες.

 

Στη βάση λοιπόν του συνόλου των ενώπιόν του στοιχείων, το Δικαστήριο διακρίνει τους ακόλουθους ισχυρισμούς.

 

1)    Τα στοιχεία του προσωπικού προφίλ του Αιτητή, τη χώρα καταγωγής του και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του.

 

2)    Τις δηλώσεις του Αιτητή περί του ότι τον καταζητούν τα μέλη της κοινότητας Poro επειδή στις 25.12.2019 διέφυγε της μύησης στην ομάδα στην περιοχή  Port Loko.

 

Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός γίνεται αποδεκτός αφού οι δηλώσεις του Αιτητή κρίνονται ως στοιχειωδώς συνεκτικές και σαφείς, επιβεβαιώθηκαν δε από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης και/ή χαρτογράφησης. Σημειώνεται ωστόσο, ότι προκύπτει μια χρονική αντίφαση σχετικά με το χρόνο κατά τον οποίον ο Αιτητής δήλωσε ότι εγκαταστάθηκε στην πόλη Freetown, αφού αρχικά δήλωσε ότι εγκαταστάθηκε εκεί το 2018 και εργαζόταν με το θείο του, πλην όμως σύμφωνα με το σύνολο των υπόλοιπων δηλώσεών του, ο Αιτητής προέβαλε ότι εγκαταστάθηκε στην πόλη Freetown, τρεις μήνες πριν εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ενώ προηγουμένως διέμενε στην περιοχή καταγωγής του, Lokomasama Chiefdom, της περιφέρειας Port Loco. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, ως τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή αξιολογείται η πόλη Freetown.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση του δεύτερου ισχυρισμού του Αιτητή, περί του ότι τον καταζητούν τα μέλη της κοινότητας Poro επειδή στις 25.12.2019 διέφυγε της μύησης στην ομάδα στην περιοχή Port Loko και δη την εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του, παρατηρώ αρχικά ότι το αφήγημα του Αιτητή κατά την προφορική του συνέντευξη είναι στοιχειωδώς συνεκτικό. Ειδικότερα, ο Αιτητής περιέγραψε επαρκώς το λόγο για τον οποίο βρέθηκε στην τελετή μύησης κατόπιν πρόσκλησης του φίλου και συμμαθητή του το Δεκέμβριο του 2019. Ωστόσο, δεν προκύπτει σαφής αιτία από την οποία να συνάγεται ότι επρόκειτο να μυηθεί αναγκαστικά στην εν λόγω κοινότητα, ούτε παρουσιάστηκε οποιαδήποτε συγκεκριμένη πράξη απειλής εναντίον του. Όπως ανέφερε με ασάφεια, αντιλήφθηκε ότι θα τον ενέτασσαν στο επόμενο γκρουπ των 12 ατόμων επειδή μεταφέρθηκε σε ένα σημείο όπου, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, γινόταν κοπή της γλώσσας των υπό μύηση μελών. Στη συνέχεια, ζήτησε να πάει στην τουαλέτα, γεγονός που του έδωσε την ευκαιρία να διαφύγει, ενώ ισχυρίστηκε ότι καταδιώχθηκε από τα μέλη της κοινότητας Poro.

 

Κατά τη δε ενώπιόν μου διαδικασία, ο Αιτητής επανέλαβε το αφήγημά του προσθέτοντας ότι στη συνέχεια εξεδόθη ένταλμα σύλληψης εις βάρος του, δήλωση η οποία κρίνεται ως στερούμενη ευλογοφάνειας και νοηματικής συνοχής. Παρατηρώ άλλωστε ότι ο Αιτητής δήλωσε αντιφατικά και χωρίς νοηματική συνοχή ενώπιόν μου ότι μετά τη διαφυγή του από την τελετή μύησης, τα μέλη της κοινότητας Poro τον εντόπισαν επειδή έχουν διασυνδέσεις ανάμεσά τους, πλην όμως όταν ρωτήθηκε αν κατάφεραν να τον εντοπίσουν απάντησε αρνητικά. Σημειώνεται ότι ο Αιτητής υπέβαλε για πρώτη φορά κατά την ενώπιόν μου δικαστική διαδικασία ότι τα μέλη της κοινότητας Poro τον απείλησαν επειδή φοβήθηκαν ότι θα μεταφέρει όσα είδε, ωστόσο από το σύνολο των δηλώσεών του προκύπτει ότι τον απείλησαν επειδή αρνήθηκε να λάβει μέρος στην τελετή μύησης. Παρατηρώ επίσης ότι κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ασαφώς ότι το εν λόγω περιστατικό έλαβε χώρα το Δεκέμβριο του 2019, πλην όμως κατά την ενώπιόν μου διαδικασία και μόνο αφού προσκόμισε το σχετικό έγγραφο – Τεκμήριο 2, ο Αιτητής δήλωσε ότι το εν λόγω περιστατικό έλαβε χώρα συγκεκριμένα στις 25 Δεκεμβρίου 2019.

 

Ολοκληρώνοντας την αξιολόγηση της εσωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεων του Αιτητή, το Δικαστήριο κρίνει ότι από τις δηλώσεις του Αιτητή δεν προκύπτει ποιος, πότε και γιατί εξέφρασε προς τον Αιτητή την πρόθεση των μελών της κοινότητας Poro να τον μυήσουν αναγκαστικά, αλλά ούτε και ποιος, πότε, γιατί και με ποιο τρόπο τον απείλησε κατά τη διάρκεια της τελετής ή μετά τη φερόμενη διαφυγή του από αυτήν. Ως εκ τούτου, οι δηλώσεις του κρίνονται ως αόριστες και στερούμενες βιωματικών περιγραφών. Το συγκεκριμένο συμπέρασμα ενδυναμώνεται και από την αδυναμία του Αιτητή να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο οι αρχικές του περιγραφές ως προς τις συνθήκες διαβίωσής του στην πόλη Freetown, κατά την προφορική του συνέντευξη,  παραπέμπουν σε έναν εργαζόμενο άνδρα ο οποίος δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα αντιθέτως ευημερεί στην πόλη Freetown , ενώ σύμφωνα με μεταγενέστερες δηλώσεις του πριν εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του κρυβόταν από τα μέλη της κοινότητας Poro, τα οποία τον αναζητούσαν. Καταληκτικά, το Δικαστήριο κρίνει ότι οι περιγραφές του Αιτητή δεν αντικατοπτρίζουν βιωματικές εμπειρίες και ως εκ τούτου ο ισχυρισμός αξιολογείται ως εσωτερικά μη αξιόπιστος.

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του υπό εξέταση ισχυρισμού, το Δικαστήριο προχώρησε σε εκτενή έρευνα αναφορικά με την κοινότητα Poro σε αξιόπιστες εξωτερικές πηγές, εκ της οποίας προέκυψαν τα ακόλουθα:

 

·      Η Poro Society συνιστά μια ανδρική μυστική κοινωνία (male secret society)^[23] και συνιστά έναν μακρά εδραιωμένο πολιτισμικό θεσμό στη Σιέρα Λεόνε.^[24] Για να γίνει κάποιος μέλος πρέπει να είναι άντρας,^[25] ενώ τα μέλη του Poro Society ανήκουν κυρίως στις εθνοτικές ομάδες Temne, προερχόμενοι από τις βόρειες επαρχίες της χώρας, και Mende, οι οποίοι προέρχονται από τις νότιες και ανατολικές επαρχίες, φυλές οι οποίες αποτελούν έκαστη το 30 τοις εκατό του πληθυσμού.^[26] Η Poro Society δε διαθέτει επίσημη κεντρική οργάνωση, αλλά είναι οργανωμένη σε ανεξάρτητες τοπικές ομάδες.^[27]

 

·      Οι μυστικές κοινωνίες, όπως η Poro, εκπαιδεύουν τα αγόρια, μεταφέροντας τους πνευματικά μυστικά και δυνάμεις μαγείας.^[28] Η συμμετοχή σε μυστικιστική κοινότητα αποτελεί προϋπόθεση για να καταστεί κάποιος πλήρες μέλος της φυλής και είναι απαραίτητο ώστε να θεωρείται ενήλικας και να παντρευτεί.^[29] Tα μέλη των μυστικιστικών κοινοτήτων είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν μια σειρά από νόμους και πρωτόκολλα για να διασφαλιστεί η συνεργασία των πνευματικών δυνάμεων.^[30]

 

·      H τελετή μύησης μπορεί να πάρει μέχρι και τρία χρόνια για την προετοιμασία ανάληψης ρόλων στην κοινωνία.^[31] Οι μυημένοι δεν μπορούν να μιλούν για την ομάδα σε μη-μυημένους και οι μη-μυημένοι δεν μπορούν να παρακολουθούν τελετουργικά της ομάδας.^[32] Για τη μύηση μελών όπως παραδοσιακών ηγετών, αρχηγών τελετών και άλλων που κατέχουν θέσεις στη μυστική αίρεση, η παράδοση απαιτεί μια τελετή απομόνωσης, γνωστή ως «Kantha»^[33].

 

·      Η Poro Society έχει χρησιμοποιήσει σύμβολα μαγείας για να εκφοβίσει μέλη της κοινότητας και έχει προκαλέσει βανδαλισμούς σε περιουσίες και έχει επιτεθεί σε οικογένειες ατόμων που αρνούνται τη συμμετοχή στην Poro Society.^[34] Επιπλέον, η Poro Society συχνά απαγάγει πρόσωπα που θέλει να τα μυήσει αναγκαστικά.^[35] Υπάρχουν αναφορές περί αναγκαστικών μυήσεων, τελετουργία η οποία περιλαμβάνει περιτομή.^[36] Σύμφωνα με αναφορές, μέλη διαφορετικών θρησκειών, δάσκαλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, και πολιτικοί είναι ανάμεσα στα πρόσωπα που έχουν αναγκαστικώς μυηθεί στην Poro Society.^[37]

 

·      Σύμφωνα με αναφορές σε διαθέσιμες πηγές δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τις επιπτώσεις που θα αντιμετωπίσει κάποιος σε περίπτωση που αρνηθεί να ενταχθεί στην Poro Society^[38]. Σε άρθρο τοπικού τύπου αναφέρεται ότι σε περίπτωση που κάποιος του οποίου το όνομα είναι στη λίστα για να συμμετάσχει σε τελετή μύησης έχει δύο επιλογές, είτε να αποδεχθεί την ένταξή του είτε να εγκαταλείψει μία για πάντα το χωριό^[39]. Σε άλλο άρθρο εντοπίζονται αναφορές ότι νέοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους χωρίς τη συναίνεση των γονιών τους προκειμένου να μην μυηθούν εξαναγκαστικά^[40].

 

Στη βάση των ανωτέρω αξιόπιστων πληροφοριών, το Δικαστήριο κρίνει ότι οι αντληθείσες πληροφορίες έρχονται σε αντίθεση με τις δηλώσεις του Αιτητή, αφού από αυτές προκύπτει ότι μη-μυημένοι δεν μπορούν να παρακολουθούν τελετουργικά της ομάδας, η δε τελετή μύησης μπορεί να πάρει μέχρι και τρία χρόνια για την προετοιμασία ανάληψης ρόλων στην κοινωνία. Παράλληλα, πουθενά στις αντληθείσες πληροφορίες δεν επιβεβαιώνεται ότι τα υπό μύηση μέλη υποβάλλονται σε κόψιμο της γλώσσας αλλά ούτε και το πλήθος θανάτων ως αποτέλεσμα της διαδικασίας μύησης, ως ο Αιτητής προέβαλε. Το γεγονός άλλωστε ότι οι πηγές αναφέρουν ότι σε περίπτωση άρνησης μύησης, ζητείται από το εκάστοτε υπό μύηση μέλος να εγκαταλείψει την περιοχή του, εγείρει περαιτέρω αμφιβολίες ως προς την αξιοπιστία του ισχυρισμού, καθώς ο Αιτητής δήλωσε ότι το εν λόγω περιστατικό έλαβε χώρα σε περιοχή επί της οποίας ήταν απλός επισκέπτης. Καταληκτικά, οι δηλώσεις του Αιτητή κρίνονται ως αντικατοπτρίζουσες ευρέως γνωστές πληροφορίες γύρω από την κοινότητα Poro στη χώρα καταγωγής του και όχι βιωματικές εμπειρίες.

 

Αξιολογώντας τώρα το έγγραφο που ο Αιτητής προσκόμισε, ήτοι το δημοσίευμα της εφημερίδας «Τhe Calabash Newspaper» στο διαδίκτυο με τίτλο ««Secret Society Members Vow To Kill […]^[41]»,ημερομηνία δημοσίευσης 30.12.2019, το οποίο αναφέρει ως εκδότη τον Edward Vamboi, επισημαίνω ότι στο εγχειρίδιο της EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.106-108, αναφέρονται τα εξής σε σχέση με τη γνησιότητα και την αξιολόγηση της ενισχυτικής τους αξίας:

 

«[Το] ιρλανδικό Court of Appeal έχει αποφανθεί ότι οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων δεν υπέχουν γενική υποχρέωση διερεύνησης της γνησιότητας των εγγράφων. Αναφέρει τα εξής:

 

"[.] ο υπεύθυνος λήψης αποφάσεων δεν υποχρεούται κατά γενικό κανόνα να διενεργήσει ο ίδιος έρευνες για να πιστοποιήσει τη γνησιότητα ενός εγγράφου το οποίο επικαλείται αιτών διεθνή προστασία, παρότι ενδέχεται να συντρέχουν ειδικές περιστάσεις υπό τις οποίες αυτό να είναι όντως αναγκαίο. Παρότι προκύπτει σαφώς από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση Singh κατά Βελγίου [ΕΔΔΑ, ημ.02/10/12, προσφυγή αρ.33210/11] ότι τα συμβαλλόμενα κράτη ενδέχεται να υπέχουν τέτοιου είδους υποχρέωση σε συγκεκριμένες υποθέσεις στις οποίες η γνησιότητα των εγγράφων είναι κρίσιμης σημασίας και οι συνέπειες για τους προσφεύγοντες είναι δυνητικά σοβαρές, δεν υφίσταται, ωστόσο, σχετικός γενικός κανόνας (319)".

 

[…]

 

Το περιεχόμενο, η φύση και ο συντάκτης αφορούν το αν το έγγραφο είναι αξιόπιστο. Ένα έγγραφο μπορεί να είναι γνήσιο, υπό την έννοια ότι πρόκειται όντως για το έγγραφο ως το οποίο υποβάλλεται, αλλά το περιεχόμενό του ενδέχεται να είναι αναξιόπιστο και να μην τεκμηριώνει τις δηλώσεις του αιτούντος. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι ένα έγγραφο είναι πλαστογραφημένο δεν σημαίνει ότι μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστο μόνο γι' αυτόν τον λόγο. Το βάρος της απόδειξης της γνησιότητας και της αξιοπιστίας του εγγράφου το φέρει ο αιτών.

 

Ενδεχομένως να πρέπει να εξεταστούν παράγοντες όπως η εσωτερική συνέπεια, το επίπεδο λεπτομέρειας, η συνέπεια με άλλα αποδεικτικά στοιχεία, και ιδιαίτερα με τις ΠΧΚ, και το αν οι πληροφορίες προέρχονται από άμεση πηγή. Το ίδιο ισχύει και για πτυχές που αφορούν τον συντάκτη, τα προσόντα του, την αξιοπιστία των πληροφοριών στις οποίες βασίζεται το έγγραφο και τον σκοπό για τον οποίο συντάχθηκε.

 

[...]

 

Τα έγγραφα πρέπει να υποβάλλονται στον ίδιο βαθμό ελέγχου που υποβάλλονται και οι δηλώσεις του αιτούντος: οι αρχές που εφαρμόζονται στην αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων και αναφέρονται στην ενότητα 4.3 ανωτέρω δεν ισχύουν μόνο για τις δηλώσεις, γραπτές ή προφορικές, αλλά και για όλα τα έγγραφα που υποβάλλονται προς στήριξη της αίτησης (324). Τα έγγραφα δεν πρέπει να αξιολογούνται χωριστά, αλλά με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων. Σε κάθε περίπτωση, πριν από οποιαδήποτε αρνητική διαπίστωση, θα πρέπει να έχει παρασχεθεί στον αιτούντα η κατάλληλη ευκαιρία ώστε να δώσει εξηγήσεις ή να σχολιάσει τις σχετικές ανησυχίες.»

 

Στη βάση των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με την αξιολόγηση του υπό εξέταση δημοσιεύματος, αρχικά προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι από το συγκεκριμένο δημοσίευμα, το οποίο το Δικαστήριο εντόπισε στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση […]^[42] προκύπτουν περισσότερες λεπτομέρειες και αναφορές γύρω από τον ισχυρισμό του Αιτητή, παρά από αυτές που ο ίδιος ο Αιτητής ανέφερε κατά την εξέταση του συνόλου του αιτήματός του, γεγονός που εγείρει αμφιβολίες ως προς την αξιοπιστία και αντικειμενικότητα του εκδότη του αλλά και τους λόγους έκδοσής του, δεδομένου ότι ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν τον γνωρίζει. Ο Αιτητής δεν ήταν επίσης σε θέση να διευκρινίσει πότε εξεδόθη το υπό εξέταση δημοσίευμα, αφού δήλωσε ενώπιόν μου ότι εκδόθηκε το 2023, ενώ το δημοσίευμα φέρει ημερομηνία δημοσίευσης το Δεκέμβριο του 2019. Οι δε δηλώσεις του Αιτητή σύμφωνα με τις οποίες ο ίδιος αγνοούσε την ύπαρξη του εν λόγω δημοσιεύματος κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης, ενώ περιήλθε στη γνώση του μετά την υποβολή της παρούσας προσφυγής κρίνεται ως μη ευλογοφανής, δεδομένου ότι το εν λόγω δημοσίευμα, φέρεται να έχει δημοσιευτεί πριν 5 χρόνια. Σε σχέση δε με τη φωτογραφία που φέρει στο διαδίκτυο το υπό εξέταση δημοσίευμα, το Δικαστήριο κρίνει ότι λόγω της αλλοιωμένης ποιότητας της εμφανιζόμενης σε αυτό φωτογραφίας, δεν μπορεί να αξιολογηθεί εάν απεικονίζεται ο Αιτητής, από το δε έγγραφο που προσκόμισε εκλείπει η απεικόνιση οιουδήποτε προσώπου. Για τους ανωτέρω λόγους, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ενισχυτική αξία του υπό εξέταση εγγράφου είναι περιορισμένη.

 

Καταληκτικά, το Δικαστήριο κρίνει ότι δε θεμελιώνεται ούτε η εξωτερική αξιοπιστία του υπό εξέταση ισχυρισμού με αποτέλεσμα αυτός να απορρίπτεται στο σύνολό του ως μη αξιόπιστος.

 

Αξιολογώντας το φόβο του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε, αρχικά θα πρέπει να επισημανθεί ότι πληρούται το υποκειμενικό στοιχείο του φόβου του δια της υποβολής αιτήσεως διεθνούς προστασίας και της απροθυμίας του να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του.

 

Το Δικαστήριο κρίνει ωστόσο ότι δεν πληρείται το αντικειμενικό στοιχείο του φόβου του, αφού ο συνδεόμενος με τον εκπεφρασμένο φόβο του ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολό του ως μη αξιόπιστος και ως μη αντικατοπτρίζον πραγματικά περιστατικά.  

 

Στη βάση του μοναδικού του αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή γύρω από τα προσωπικά του στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν μπορεί να πιθανολογηθεί ευλόγως οιοσδήποτε κίνδυνος δίωξής του σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε για έναν από τους 5 λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο Άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Περαιτέρω, εξετάζοντας το κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να υπαχθεί ο Αιτητής στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ως αυτό καθορίζεται στην εθνική μας νομοθεσία και έχοντας υπόψη τις περιστάσεις που διαλαμβάνονται στην υπό κρίση υπόθεση, αν και συντάσσομαι με την κρίση των Καθ' ων η αίτηση περί του ότι ο Αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής στα  εδάφια (α) και (β) του άρθρου 19 (2) του περί Προσφύγων Νόμου, λόγω οιασδήποτε προσωπικής, πραγματικής, υφιστάμενης και συνεχούς απειλής εις βάρος του στη χώρα καταγωγής του.

 

Ως προς την εξέταση των προϋποθέσεων του εδαφίου (γ) του άρθρου 19 (2) του περί Προσφύγων Νόμου, ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν αναφορικά με την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεσήμανε στην απόφαση του  CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland^[43], ότι συνιστούν:

 

«(...) μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.»  (βλ. σκέψη 43 της απόφασης).

 

Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην απόφασή του Sufi and Elmi^[44], αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ στην υπόθεση Meki Elgafaji, Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie^[45], (έμφαση και υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

 «33. Αντιθέτως, η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

 

34. Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [.]κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

 

35. Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

 

36. Η ερμηνεία αυτή, η οποία δύναται να διασφαλίσει ένα αυτοτελές πεδίο εφαρμογής στο άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, δεν αναιρείται  από το γράμμα της εικοστής έκτης αιτιολογικής σκέψης, κατά το οποίο «οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη».

 

 37.  Συγκεκριμένα, μολονότι η αιτιολογική αυτή σκέψη σημαίνει ότι η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

 

38. Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της καταστάσεως αυτής επιρρωννύεται, επίσης, από το γεγονός ότι η οικεία προστασία είναι επικουρική, καθώς και από την οικονομία του άρθρου 15 της οδηγίας, καθόσον η βλάβη, της οποίας τον ορισμό δίνει το άρθρο αυτό υπό τα στοιχεία α΄ και β΄, πρέπει να εξατομικεύεται σαφώς. Μολονότι είναι αληθές ότι στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εφαρμογή του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, υπό την έννοια ότι σε περίπτωση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ο ενδιαφερόμενος, όπως και άλλα πρόσωπα, εντάσσεται στον κύκλο των δυνητικών θυμάτων μιας αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εντούτοις, η ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως πρέπει να γίνεται λαμβανομένου υπόψη του συστήματος στο οποίο εντάσσεται, δηλαδή σε σχέση με τις λοιπές δύο περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 15 και, επομένως, να ερμηνεύεται σε στενή συνάρτηση με την εξατομίκευση αυτή.

 

39. Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

 

Στη βάση της ως άνω νομολογίας, προς τον σκοπό εξέτασης των προϋποθέσεων που διαλαμβάνει το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ως αυτός ενσωματώνει το άρθρο 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ^[46] και λαμβάνοντας υπόψη και την παράλειψη των Καθ' ων η αίτηση να εξετάσουν την κατάσταση ασφαλείας του τόπου συνήθους διαμονής του Αιτητή αλλά και καθώς έχει παρέλθει σημαντικός χρόνος από την πρωτοβάθμια εξέταση της αίτησής του, προχώρησα σε έρευνα σε διεθνείς πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την πόλη Freetown, εντοπίζοντας τα κάτωθι: 

 

·                Σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, η Σιέρρα Λεόνε δεν βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη^[47].

 

·                Το δε Crisis 24 αναφέρει ότι , οι κοινωνικές αναταραχές στη Σιέρρα Λεόνε είναι συχνές και οι δυνάμεις ασφαλείας απαντούν με υπέρμετρη χρήση βίας. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι δεν υπάρχουν άμεσες απειλές για τη σταθερότητα του τρέχοντος καθεστώτος, παρόλο που ζητήματα που οδηγούν σε κοινωνικές αναταραχές, όπως η φτώχεια και η υψηλή ανεργία, συνεχίζουν να απασχολούν τους πολίτες^[48]. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου του 2002 στη Σιέρρα Λεόνε έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος όσον αφορά το ζήτημα της σταθερότητας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η χώρα θα μπορούσε να ολισθήσει εκ νέου  σε ένοπλη σύγκρουση. Πέραν τούτου, αναφέρεται ότι δεν υπάρχουν γνωστές τρομοκρατικές ομάδες που να δραστηριοποιούνται  ή που να εκτιμάται ότι αποτελούν απειλή για ξένα συμφέροντα στη χώρα. Ωστόσο, η εγκληματική δραστηριότητα είναι ευρέως διαδεδομένη και το μη βίαιο, ευκαιριακό έγκλημα συνιστά την κύρια απειλή τόσο για τους ξένους επισκέπτες, όσο και για τους ομογενείς. Συχνές είναι και οι κοινωνικές αναταραχές και οι δυνάμεις ασφαλείας τείνουν να απαντούν με τρόπο που συνήθως προκαλεί κλιμάκωση της κατάστασης^[49].

 

·                Επίσης, στις γενικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 ο πρόεδρος Julius Maada Bio  του Sierra Leone People's Party (SLPP) επανεξελέγη για δεύτερη θητεία και το  κόμμα του κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο^[50]. Αναμένονταν βίαιες αναταραχές και διαδηλώσεις στην χώρα, αλλά η κατάσταση υπήρξε ήρεμη στην πρωτεύουσα Freetown, σύμφωνα με αναφορές εκείνης της περιόδου^[51]. Τα εκλογικά αποτελέσματα απορρίφθηκαν από το κόμμα της αντιπολίτευσης All People's Congress (APC), ενώ ταυτόχρονα εγχώριοι και διεθνείς παρατηρητές εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με την αξιοπιστία των επίσημων αποτελεσμάτων. Μετά τη λήξη της εκλογικής αναμέτρησης, το κόμμα APC αρνήθηκε να συμμετάσχει στο νομοθετικό σώμα και στα τοπικά συμβούλια ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την εκλογική νοθεία που θεωρούσε ότι υπήρχε στην προκειμένη περίπτωση. Τον Οκτώβριο, τα κόμματα APC και SLPP υπέγραψαν συμφωνία εθνικής ενότητας και το κόμμα APC ανέλαβε τις έδρες του στο κοινοβούλιο με αντάλλαγμα τη δέσμευση της κυβέρνησης αναφορικά με μια διαδικασία εκλογικής μεταρρύθμισης, την απελευθέρωση κρατουμένων και την απόσυρση δικαστικών υποθέσεων, που σύμφωνα με την αντιπολίτευση είχαν πολιτικά κίνητρα. Το Νοέμβριο, μετά από μια σειρά επιθέσεων σε στρατώνες και φυλακές, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι αρχές είχαν αποτρέψει μία απόπειρα πραξικοπήματος^[52].

 

·                Το δε ασφαλές της πόλης Freetown, επιβεβαιώνεται και από περαιτέρω ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα που προέκυψαν κατόπιν έρευνας του Δικαστηρίου, αφού σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED,  κατά το διάστημα από την 06.01.2024 έως τις 03.01.2025 στην πόλη Freetown,  τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή πριν την αναχώρησή από τη χώρα καταγωγής του, καταγράφηκαν μόλις 3 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία επέφεραν το θάνατο 1 ατόμου. Ειδικότερα, 2 εξ αυτών καταγράφηκαν ως περιστατικά εξεγέρσεων (ένας θάνατος) και 1 περιστατικό καταγράφηκε ως επεισόδιο βίας κατά των αμάχων (κανένας θάνατος)^[53]. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις για το έτος 2024, ο πληθυσμός της πόλης Freetown ανέρχεται σε περίπου σε 1,347,560 κατοίκους^[54].

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή (1 θάνατος), δεν ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένοπλη σύρραξη, επιφέρουσα συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας. Λαμβάνοντας υπόψιν και τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, ότι δηλαδή πρόκειται για άνδρα νεαρής ηλικίας, υγιή, με επαρκή μόρφωση και πλήρως ικανό προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του  στη χώρα καταγωγής του  και συγκεκριμένα στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του , την πόλη Freetown της Σιέρρα Λεόνε, λόγω της επικρατούσας εκεί κατάστασης ασφαλείας.

  

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, είναι η κατάληξή μου ότι ορθώς κρίθηκε και επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται από την οικεία νομοθεσία (άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Με βάση συνεπώς το σύνολο των στοιχείων ενώπιόν μου, όπως έχω αναλύσει ανωτέρω, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. 

 

Ενόψει, ωστόσο, της κατάληξής μου αναφορικά με την πάσχουσα νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θεωρώ ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις να επιδικάσω περιορισμένα έξοδα. Υπό το φως της ανάλυσης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, ως έχει παρατεθεί ανωτέρω, αυτή επικυρώνεται ως προς την κατάληξή της, ήτοι ότι η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία απορρίπτεται με €150 υπέρ των Καθ’ ων η αίτηση και εναντίον του Αιτητή. 

 

 

 

 

 

Ε. Ρήγα,  Δ.Δ.Δ.Δ.Π.