ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 4226/23

 

20 Ιανουαρίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

V.O.O.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Μ. Χατζηδάκης (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Α. Κίτσιου (κα), Δικηγόροι της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Ρ. Ευαγγέλου (κ.) για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 18.09.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθότι καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία και στις 29.11.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 3.8.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, ο λειτουργός υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 18.9.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 19.10.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής δια του συνηγόρου του κατά την ακροαματική διαδικασία προώθησε ότι δεν εξετάστηκε και δεν αξιολογήθηκε δεόντως ο πυρήνας του αιτήματός του περί δίωξής του από ομάδα τρίτων προσώπων στο Lagos και επιπλέον ότι δεν μπορεί να λάβει προστασία από τις αρχές της χώρας του. Ισχυρίζεται ότι υπήρξε θύμα εμπορίας στη χώρα καταγωγής το, δεδομένο το οποίο δεν διερευνήθηκε και δεν αξιολογήθηκε δεόντως από τους Καθ’ ων η αίτηση.

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης, παραπέμποντας στα ευρήματά τους κατά τη διοικητική διαδικασία και επισημαίνουν ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ήταν προϊόν δέουσας έρευνας. Υπενθυμίζουν επιπλέον το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών βάσει του οποίου η χώρα καταγωγής του Αιτητή χαρακτηρίζεται ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας. Υποστηρίζουν ότι οι περιστάσεις του Αιτητή δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

To νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα ακόλουθα:

«Πρόσφυγας

3.-(1) Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής, ή πρόσωπο, που δεν έχει ιθαγένεια, το οποίο, ενώ είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του ως αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο να επιστρέψει σ' αυτή και στο οποίο δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 5.».

 

7.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο Αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο Αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του Αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο Αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [...]».

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα εξής:

«Αναγνώριση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας

19.-(1) Ο Προϊστάμενος, με απόφασή του αναγνωρίζει καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής.

 (2) Για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου, "σοβαρή βλάβη" ή "σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη" σημαίνει-

(α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή

(β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη  ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης...».

9.             Το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών δυνάμει του άρθρου 12Βτρις των περί Προσφύγων ημερομηνίας 31.5.2024 (στο εξής: η ΚΔΠ 191/2024) ορίζει τη Νιγηρία ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας.

 

Κατάληξη

10.          Ως προς τον ισχυρισμό που προωθείται από τον Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]

 

11.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του αιτητή ασύλου να επικαλεστεί, έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας των αιτητών ασύλου να τεκμηριώσουν με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή τους, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

12.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής στο έντυπο της αίτησής του για άσυλο ανέφερε ότι  εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του λόγω των απειλών που δεχόταν από το αφεντικό του, το οποίο υπηρετούσε για οκτώ χρόνια. Ανέφερε πως ο τελευταίος όφειλε να τον βοηθήσει να ανοίξει τη δική του επιχείρηση αλλά αντ’ αυτού αρνήθηκε και τον κατηγόρησε πως τον έκλεψε. Τον απείλησε μέσω μίας ομάδας προσώπων ονόματι «κακά αγόρια» («bad boys») του Lagos τα οποία τον παρενοχλούσαν. Προκειμένου να διαφύγει από αυτούς, εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.

 

13.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος Νιγηρίας με τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής την πόλη Enugu – Ezike της πολιτείας Enugu (γεννηθείς το 1998), ενώ ενίοτε επισκεπτόταν και την πολιτεία Lagos. Ως προς το θρήσκευμά του, δήλωσε  ότι είναι χριστιανός καθολικός, ενώ ως προς την εθνοτική του καταγωγή ότι είναι μέλος της εθνοτικής ομάδας των Igbo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε ότι είναι άγαμος και άτεκνος, οι γονείς του διαμένουν στην πόλη  Enugu – Ezike και πέντε εκ των αδελφών του διαμένουν στη Νιγηρία. Το έκτο από τα αδέλφια διαμένει στη Kenya. Δεν διατηρεί επικοινωνία μαζί τους. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, ισχυρίστηκε ότι είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ως προς την επαγγελματική του πείρα, ισχυρίστηκε ότι υπηρετούσε το αφεντικό του, στο Lagos από το 2014 μέχρι το 2022. Εργαζόταν ως πωλητής υφασμάτων για ρούχα, χωρίς όμως να πληρώνεται από το αφεντικό του. Επίσης ανέφερε πως δεν κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση.

 

14.          Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, δήλωσε ότι η ζωή του στη χώρα καταγωγή του βρισκόταν σε κίνδυνο. Ειδικότερα, ο Αιτητής ανέφερε ότι εργαζόταν για το αφεντικό του για οκτώ χρόνια, ο οποίος αρνήθηκε να τον αποκαταστήσει εργασιακά. Είχαν συμφωνήσει πως θα τον βοηθούσε να αρχίσει την δική του επιχείρηση, κάτι το οποίο δεν έπραξε γιατί φοβόταν πως θα του έκλεβε τους πελάτες. Έτσι το αφεντικό του είπε στους γονείς του Αιτητή πως ο τελευταίος του έκλεψε χρήματα. Κατά την διάρκεια των προβλημάτων αυτών, ο Αιτητής ανέφερε πως βρισκόταν στο Lagos, και πως ο λόγος που διέφυγε στη Δημοκρατία, ήταν εξαιτίας μίας ομάδας προσώπων, τα οποία ο Αιτητής ονοματίζει ως «bad boys» του Lagos και τα οποία κατ΄εντολή του εργοδότη του ήρθαν στο σπίτι του Αιτητή, επιχειρώντας να τον σκοτώσουν. Ο Αιτητής με την βοήθεια του  θείου του εγκατέλειψε τη Νιγηρία.

 

15.          Διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα υποβλήθηκαν στον Αιτητή αναφορικά με τα καθήκοντα της δουλειάς του, τον λόγο που εργαζόταν χωρίς να πληρώνεται από το αφεντικό του και αναφορικά με τα δύο περιστατικά επίθεσης εναντίον του από τα πρόσωπα που ενεργούσαν για λογαριασμό του εργοδότη του. Ερωτήματα υποβλήθηκαν στον Αιτητή και αναφορικά με τις επιθέσεις στην οικία του από τους κατ’ ισχυρισμό φορείς δίωξής του. Σε ερώτηση του λειτουργού γιατί αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα αφού από τον Αύγουστο του 2021 μέχρι τον Οκτώβρη του 2022 δήλωσε πως διέμενε στο Enugu χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε απειλή, ο Αιτητής αποκρίθηκε ότι εκεί δεν υπάρχουν ευκαιρίες για το στήσιμο επιχειρήσεων και πως η περιοχή στο Lagos είναι πολύ καλό μέρος για να στηθεί μια επιχείρηση. Σε ερώτηση του λειτουργού εάν έφυγε από το Enugu λόγω οικονομικών λόγων απάντησε «Ναι, δεν έχω χρήματα και η οικογένεια μου περιμένει να της δώσω», και πως προέρχεται από φτωχή οικογένεια. Σε ερώτηση εάν κατάγγειλε το περιστατικό στις αρχές της χώρας του,  αποκρίθηκε αρνητικά ισχυριζόμενος πως αν κάποιος δεν έχει χρήματα δεν θα τον βοηθήσουν.

 

16.          Αναφορικά με το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης του του  σε κάποια άλλη περιοχή της Νιγηρίας στην οποία θα είναι ασφαλής όπως για παράδειγμα την Abia, ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν θα το επιθυμούσε, αναφέροντας πως η Νιγηρία είναι διεφθαρμένη παντού (βλ. ερυθρό 27 του διοικητικού φακέλου). Ερώτηση υποβλήθηκε στο Αιτητή αναφορικά με το γεγονός ότι επί πάνω από ένα χρόνο μετά το συμβάν παρέμεινε στη χώρα του με τον Αιτητή να αποκρίνεται ότι, δεν του είχε συμβεί το οτιδήποτε γιατί δεν είχε ξαναβρεθεί με το αφεντικό του. (βλ. ερυθρό 28 του διοικητικού φακέλου) Επίσης διευκρινιστική ερώτηση υποβλήθηκε στο Αιτητή αναφορικά με το αν οι λόγοι που αποχώρησε από τη πολιτεία Enugu ήταν οικονομικοί, με τον Αιτητή να αποκρίνεται θετικά.

 

17.          Αξιολογώντας τις πιο πάνω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δυο ουσιώδεις ισχυρισμούς^.:  Ο πρώτος σχετικά με την ταυτότητα το προφίλ και τη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή και ο δεύτερος, που αποτελεί και τον πυρήνα του αιτήματός του, ότι  εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή ο εργοδότης του προσέλαβε τρίτα πρόσωπα για να τον βλάψουν και να τον σκοτώσουν.

 

18.          Ο πρώτος ισχυρισμός του Αιτητή ως προς τον τόπο καταγωγής του έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε ο Αιτητής ήταν συνεκτικές και δεδομένου ότι ο Αιτητής παρέδωσε στην υπηρεσία ασύλου ένα αντίγραφο του διαβατήριό του, το οποίο επιβεβαίωνε την εθνικότητα και τον τόπο γέννησής του, ενώ οι δηλώσεις του σχετικά με την περιοχή καταγωγής του επιβεβαιώνονταν από εξωτερικές πηγές.

 

19.          Ο δεύτερος ισχυρισμός επίσης έγινε αποδεκτός. Ειδικότερα, σχετικώς με τις δηλώσεις του Αιτητή, κρίθηκε πως ήταν σε θέση να παράσχει επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες, όσο αφορά τον πυρήνα του αιτήματος του, ενώ οι δηλώσεις του ήταν συγκεκριμένες και συνεπείς. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιτητής δήλωσε με επαρκείς λεπτομέρειες το είδος, τον τόπο εργασίας του και τα καθήκοντα του, καθώς και τις δύο(2) επιθέσεις  προς το πρόσωπο του, κατά το 2021 (πρώτη επίθεση 21-6-21, δεύτερη επίθεση Αύγουστος 2021).

 

20.          Προβαίνοντας σε αξιολόγηση κινδύνου βάσει του αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, ήτοι ότι πρόκειται για Νιγηριανό υπήκοο με περιοχή καταγωγής με περιοχή καταγωγής την τη Πολιτεία Enugu της Νιγηρίας, οι Καθ' ων η αίτηση αξιολογώντας την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του και στη βάση επικαιροποιημένων πηγών έκριναν ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα να αντιμετωπίσει δίωξη ή κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

21.          Ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του, ο οποίος επίσης έγινε αποδεκτός, κρίθηκε ότι παρά το γεγονός ότι ο Αιτητής δέχτηκε επίθεση από πρόσωπα υποκινούμενα από τον πρώην εργοδότη του, εντούτοις, ο ίδιος παρέμεινε στη χώρα καταγωγής του σημαντικό χρονικό διάστημα, ήτοι περί το ένα έτος, στην πολιτεία Enugu, τόπο καταγωγής του και τόπο διαμονής της οικογένειάς του, χωρίς έκτοτε να έχει υπάρξει οποιοδήποτε περιστατικό εναντίον του από τον πρώην εργοδότη του.

 

22.          Προχωρώντας τέλος, στην νομική ανάλυση, οι Καθ' ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του Περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας δυνάμει του άρθρου 19 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

23.          Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, ο Αιτητής δεν προβάλλει οποιοδήποτε νέο ισχυρισμό συναφή με το αίτημά του για διεθνή προστασία.  

 

24.          Στο πλαίσιο της de novo και ex nunc αξιολόγησης των ισχυρισμών των Αιτητών, από το παρόν Δικαστήριο συντάσσομαι με τα ευρήματα των Καθ' ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού σχετικά με τα προσωπικά του στοιχεία και το τόπο συνήθους διαμονής του στη χώρα καταγωγής του καθότι υπήρξε συνεκτικός στις δηλώσεις του, ενώ τα ανωτέρω στοιχεία εν μέρει επιβεβαιώνονται από το διαβατήριο που προσκόμισε και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

25.          Ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή περί δίωξής του από τον τέως εργοδότη του μέσω τρίτων προσώπων, παρατηρώ τα εξής. Καταρχάς δεν προκύπτει ότι κατά τα χρόνια που υπηρέτησε/παρείχε εργασία στον ανωτέρω άνδρα χωρίς αμοιβή υπήρχε οποιοδήποτε στοιχείο καταναγκασμού σε υπηρεσία. Ο συνήγορος του Αιτητής δεν εξηγεί επαρκώς γιατί ο Αιτητής θα μπορούσε να υπαχθεί στον ορισμό του όρου «θύμα εμπορίας προσώπων», ούτε  πώς η ενδεχόμενη υπαγωγή τουσε αυτόν θα μπορούσε να συντελέσει στηνχορήγηση σε αυτόν καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Ο πληρέστερος και συνεκτικότερος μέχρι σήμερα ορισμός της εμπορίας ανθρώπων, έχει δοθεί από το Πρωτόκολλο για την Αποτροπή, την Καταστολή και την Τιμωρία της Παράνομης Διακίνησης Προσώπων με σκοπό τη Σεξουαλική και Οικονομική Εκμετάλλευση, ιδιαίτερα Γυναικών και Παιδιών (εφεξής: Πρωτοκόλλο του Palermo), το οποίο ολοκληρώθηκε το Νοέμβριο του 2000 και τέθηκε σε ισχύ το 2003.[1] Αποδίδει το trafficking ως τη «στρατολόγηση, μεταφορά, μετακίνηση, εγκατάσταση (στέγαση, μέριμνα για τη συνέχιση της παραμονής) ή παραλαβή προσώπων, μέσω της απειλής ή της χρήσης βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, της απαγωγής, του δόλου, της εξαπάτησης, της κατάχρησης της δύναμης/ μιας τρωτής ή ευάλωτης θέσης, της προσφοράς ή της αποδοχής οικονομικού ή άλλου οφέλους για την επίτευξη της σύμφωνης γνώμης ενός προσώπου το οποίο ασκεί έλεγχο ή εξουσία επί άλλου προσώπου, για το σκοπό της εκμετάλλευσης, η οποία θα περιλαμβάνει κατ' ελάχιστο την εκμετάλλευση της πορνείας των άλλων ή άλλες μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης, την εξαναγκαστική εργασία ή παροχή υπηρεσιών, τη διαμόρφωση συνθηκών σκλαβιάς ή παρόμοιων με αυτή πρακτικών, τη διαμόρφωση συνθηκών δουλείας (δεσμευτική παροχή υπηρεσιών) ή τη λήψη σωματικών οργάνων».[2] Ο ορισμός αυτός, που συμπληρώνει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά του Διεθνικού Οργανωμένου Εγκλήματος[3], διατηρείται από την Οδηγία 2011/36/ΕU[4], η οποία διευρύνεται ώστε να καλύπτει εγκλήματα, όπως μικροκλοπές και επαιτεία[5]. Στο ημεδαπό δίκαιο ο ορισμός της εμπορίας ανθρώπων δίδεται από το ερμηνευτικό άρθρο 2 των περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Εμπορίας και Εκμετάλλευσης Προσώπων και της Προστασίας των Θυμάτων Νόμων του 2014 και 2019, οι οποίοι μεταφέρουν στην εθνική έννομη τάξη την Οδηγία 2011/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2011, για την πρόληψη και την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων και για την προστασία των θυμάτων της, καθώς και για την αντικατάσταση της απόφασης-πλαίσιο 2002/629/ΔΕΥ του Συμβουλίου. Από τις ανωτέρω διατάξεις προκύπτει ότι ο σωματέμπορος δημιουργεί ένα πλαίσιο κοινωνικής αποξένωσης και έναν κύκλο βίας και τρομοκρατίας, ιδίως με φυλάκισή τους σε δωμάτια, κράτηση του διαβατηρίου και των εγγράφων τους, απειλές κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των θυμάτων. Ταυτόχρονα τα θύματα ενδέχεται να έχουν αδυναμία επικοινωνίας με το περιβάλλον, καθώς βιώνουν την πλήρη κοινωνική απομόνωσή τους, όντας μακριά από κάθε συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο, και μη γνωρίζοντας τη γλώσσα.[6]

 

26.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής παρέμεινε όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του ελεύθερα στην υπηρεσία του εργοδότη του, με την υπόσχεση ότι στο μέλλον θα τον συνέδραμε ώστε να δημιουργήσει την δική του επιχείρηση στη δημιουργία της δικής του επιχείρησης, υπόσχεση την οποία φαίνεται ότι ο εργοδότης δεν τήρησε εξαπατώντας έτσι τον Αιτητή. Δεν προκύπτει, ο Αιτητής, όντας σε οικείο για τον ίδιο περιβάλλον όπου μετακινούνταν ελεύθερα, με τη δυνατότητα να φύγει χωρίς να βρίσκεται σε καθεστώς απόλυτης οικονομικής εξάρτησης από το εν λόγω πρόσωπο, να μπορεί να υπαχθεί στον εν λόγω ορισμό. Περαιτέρω, πέραν των μεμονωμένων επιθέσεων, τις οποίες επικαλείται ότι δέχτηκε δεν φαίνεται ο εργοδότης να τον αναζήτησε στη συνέχεια καίτοι ο Αιτητής εγκαταστάθηκε στο τόπο καταγωγής του, όπου βρισκόταν και η οικογένειά του, δεδομένο το οποίο ευλόγως αναμένεται να γνώριζε ο εργοδότης όντας ο Αιτητής στην υπηρεσία του επί οκτώ έτη.

 

27.          Επιπλέον, δεν προκύπτει από τις δηλώσεις του Αιτητή σε ποιο χρονικό σημείο υπήρξε ρήξη στις μεταξύ τους σχέσεις, ούτε επίσης υπάρχουν επαρκείς λεπτομέρειες αναφορικά με τις περιστάσεις των κατ’ ισχυρισμό επιθέσεων που ο ίδιος δέχτηκε από τρίτα πρόσωπα. Ούτε είναι σαφές το κίνητρο του εργοδότη του να στραφεί εναντίον του Αιτητή. Από το αφήγημα του Αιτητή συμπεραίνεται πως ο ανωτέρω άνδρας δεν επιθυμούσε ο Αιτητής να τον εγκαταλείψει και να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική προς αυτόν επιχείρηση. Γενικότερα, παρατηρούνται κενά στο αφήγημα του Αιτητή. Παρά ταύτα, αυτός υπήρξε συνεπής ως προς τις δηλώσεις του και ήταν σε θέση να παρουσιάσει με επάρκεια την καθημερινή του εργασία και καθήκοντα.

 

28.          Ακόμη και εάν γίνει αποδεκτός ο εν λόγω ισχυρισμός, όπως ορθώς επισημαίνουν οι Καθ’ ων η αίτηση περί κινδύνου που ο ίδιος θεωρεί ότι διατρέχει από τον πρώην εργοδότη του και της ισχυριζόμενης δίωξης του από τα «κακά αγόρια», μελλοντοστραφώς δεν στοιχειοθετείται βάσιμος φόβος δίωξής ή σοβαρής βλάβης σε περίπτωση που παραμείνει στην Enugu, πόλη καταγωγής και διαμονής της οικογένειάς του και επιπλέον, τόπος όπου παρέμεινε περί το ένα έτος, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Συγκεκριμένα, κατά τη δήλωση του ίδιου του Αιτητή από τον Αύγουστο του 2021 μέχρι τον Οκτώβριο του 2022 δεν αντιμετώπισε οποιαδήποτε απειλή και ο λόγος που εγκατέλειψε την χώρα ήταν οικονομικός  (βλ. ερ. 28 του διοικητικού φακέλου).

 

29.          Επισημαίνεται εξάλλου συναφώς η απάντησή του κατά την διάρκεια της συνέντευξης όπου σε ερώτηση του λειτουργού, κατά πόσο έφυγε από τη πολιτεία Enugu για οικονομικούς λόγους, ο Αιτητής απάντησε θετικά (ερ. 28 3Χ του διοικητικού φακέλου) και σε επόμενη ερώτηση του λειτουργού εάν υπήρχε κάποιος άλλος λόγος που εγκατέλειψε την προαναφερθείσα πολιτεία, ο Αιτητής ανέφερε πως δεν υπήρχαν ευκαιρίες εργοδότησης (ερ. 28 3Χ του διοικητικού φακέλου). Ως εκ τούτου, ακόμα και εάν ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός του γίνει αποδεκτός δεν προκύπτει μελλοντοστραφώς κίνδυνος για τον Αιτητή. Επικουρικώς επισημαίνεται ως προς το δεύτερο απορριφθέντα ισχυρισμό του Αιτητή ότι αυτός ουδέποτε φαίνεται να αναζήτησε προστασία από τις αρχές της χώρας καταγωγής του (βλ. ερ. 29 του διοικητικού φακέλου), ούτε και προσφέρει ικανοποιητικές εξηγήσεις γιατί δεν το έπραξε αφ’ ης στιγμής οι κατ’ ισχυρισμό φορείς δίωξής του είναι ιδιώτες. Υπενθυμίζεται σχετικώς, ότι η διεθνής προστασία αποτελεί προστασία δευτερεύουσα εκείνης της χώρας καταγωγής.[7]

 

30.          Εν συνεχεία, προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του έτερου αποδεκτού ισχυρισμού,  ήτοι των προσωπικών περιστάσεων  του Αιτητή, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στο τόπο συνήθους καταγωγής του Αιτητή, την πολιτεία Enugu, στη βάση της φυλετικής καταγωγής και θρησκείας ς του Αιτητή. Όσον αφορά στη θρησκεία του Αιτητή δεν προκύπτει φόβος δίωξης και/ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και μάλιστα, οι χριστιανικές ομάδες των καθολικών, των αγγλικανών και των μεθοδιστών, αποτελούν την πλειονότητα στην Νότια περιοχή της Νιγηρίας, όπου συμπεριλαμβάνεται η πολιτεία Enugu.^[8]  Ούτε, επίσης, προκύπτει τέτοιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος λόγω της εθνοτικής καταγωγής του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έτερη εξωτερική πηγή, η φυλή του Αιτητή (Igbo), η οποία κυρίως εμφανίζεται στα ανατολικά, αποτελεί μία εκ των τριών κύριων φυλών στη χώρα του.^[9]

 

31.          Εξετάζονται στη συνέχεια και αξιολογούνται εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής του και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής του. Σύμφωνα με την έρευνα που διενεργήθηκε από το παρόν Δικαστήριο, ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία βάσει του Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province)[10]. 

 

32.          Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa και συνεπώς δεν δραστηριοποιείται στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[11] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.[12]

 

33.          Σύμφωνα με  πρόσφατα αριθμητικά δεδομένα από την βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 6.12.2024 έως 3.12.2025 στην πολιτεία Enugu, όπου υπάγεται η περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή, καταγράφηκαν 108 περιστατικά ασφαλείας τα οποία οδήγησαν σε 75 καταγεγραμμένες απώλειες. Εξ αυτών των περιστατικών τα 108 καταχωρήθηκαν ως περιστατικά βίας κατά πολιτών, από τα οποία προέκυψαν 40 ανθρώπινες απώλειες, τα 22 ως διαμαρτυρίες, από τις οποίες  δεν προέκυψε κάποια ανθρώπινη απώλεια, τα 22 ως μάχες, από τις οποίες σημειώθηκαν 35 ανθρώπινες απώλειες, τα 6 ως αναταραχές, από τις οποίες  δεν προέκυψε κάποια ανθρώπινη απώλεια[13]. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Πολιτείας Enugu, σύμφωνα με πρόβλεψη του 2022, ανέρχεται σε 4,690,100 κατοίκους[14].

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση στη βάση των ενώπιόν μου δεδομένων, κρίνω ότι  δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν προβλήθηκε ισχυρισμός και κατ΄ επέκταση δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

34.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιον μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

35.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι ο Αιτητής, δεν έθεσε υπόψη των Καθ' ων η αίτηση ή του Δικαστηρίου τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

 

36.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητού ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

37.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

38.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

39.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

40.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

41.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Enugu, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου^[12]. Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός είναι, σε κάθε περίπτωση, νέος,  ενήλικας άνδρας, ικανός προς εργασία, ο οποίος έχει γεννηθεί και διαβιώσει για μακρό διάστημα στην εν λόγω περιοχή, κατέχοντας συνεπώς επαρκής γνώση επ' αυτής. Να σημειωθεί πως ο Αιτητής διαθέτει υποστηρικτικό περιβάλλον στη χώρα καταγωγής του (τους γονείς του οι οποίοι διαμένουν στο Enugu – Ezeke και πέντε από τα έξι αδέλφια του τα οποία διαμένουν επίσης στη χώρα)

 

42.          Παράλληλα, ο Αιτητής δεν προβάλλει και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οτιδήποτε που να συναρτάται με την επικείμενη επιστροφή του σε συνάρτηση με την αρχή της μη επαναπροώθηση, το οποίο δεν εξετάστηκε ήδη ανωτέρω.  Παράλληλα, ο Αιτητής δεν προβάλλει, ούτε από τα στοιχεία που έχω ενώπιόν μου προκύπτει, οποιοδήποτε ζήτημα σχετικό με την επικείμενη επιστροφή του που να συνδέεται με την αρχή της μη επαναπροώθησης και το οποίο δεν έχει ήδη εξεταστεί ανωτέρω.

 

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.