ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ. 4975/22

 27 Ιανουαρίου 2025

                                                                                               

[Α. Α. ΑΓΡΟΤΗ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

M. M.

Αιτητή,

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ’ ων η αίτηση.

 …………………….

Αίτηση ημερομηνίας 25/06/2024 για επαναφορά της προσφυγής

 

M. Κοντογιώργης (κος) Δικηγόρος για τον Αιτητή

Αιγ. Κίτσιου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Α. Α.ΑΓΡΟΤΗ, Δ ΔΔΔΠ: Ο Αιτητής με την προσφυγή του προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, που του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 23/07/2022 και με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του για παραχώρηση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Η προσφυγή καταχωρήθηκε από τον ίδιο προσωπικά στις 09/08/2022 και μετά από έγκριση αίτησης για νομική αρωγή στις 06/12/2022 διορίστηκε δικηγόρος για την εκπροσώπησή του, ο οποίος προέβη μετά από σχετικό Διάταγμα του Δικαστηρίου σε τροποποίηση της αίτησης ακυρώσεως ώστε να προστεθούν σε αυτή νομικοί ισχυρισμοί προς ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης. Ακολούθησαν καταχωρήσεις των γραπτών αγορεύσεων των μερών, στις 12/06/2023 για τον Αιτητή και στις 15/01/2024 για τους Καθ’ ων η αίτηση. Στις 07/03/2024 δόθηκαν οδηγίες για καταχώρηση τυχόν απαντητικής αγόρευσης και η υπόθεση ορίστηκε στις 12/04/2024. Κατά την αυτή δικάσιμο, το Δικαστήριο όρισε την υπόθεση για προγραμματισμό στις 11/06/2024 [με φυσική παρουσία] με σκοπό να τοποθετηθεί ο συνήγορος του Αιτητή ως προς την καταχώρηση απαντητικής αγόρευσης.

 

Κατά τη δικάσιμο της 11^ης Ιουνίου, διαπιστώθηκε η μη εμφάνιση του συνηγόρου του Αιτητή μέχρι την ώρα που συνεδρίαζε το Δικαστήριο και μετά από αίτημα της συνηγόρου για τους Καθ’ ων η αίτηση για απόρριψη της προσφυγής λόγω μη προώθησης της, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν έτυχε οποιασδήποτε ενημέρωσης για τυχόν κώλυμα του συνηγόρου να παραστεί ενώπιον του Δικαστηρίου για προώθηση της προσφυγής, αποφάσισε την απόρριψη της προσφυγής.

 

Στις 25/06/2024 ο Αιτητής μέσω του συνηγόρου του καταχώρησε την υπό εξέταση αίτηση με την οποία αιτείται την επαναφορά της προσφυγής του.

 

Η αίτησή του βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.33 Θ. 1, 4 και 5, Δ.48 Θ. 9 και Δ.57 Θ2..

 

Η αίτηση υποστηρίζεται από συνημμένη ένορκη δήλωση της κυρίας Κ. Ποταμίτου, συνεργάτιδα στο δικηγορικό γραφείο του δικηγόρου του Αιτητή, η οποία αναφέρει στη παράγραφο 3 αυτής πως «η απουσία εμφάνισης του κ. Μιχάλη Κοντογιώργη, οφείλεται σε ασθένεια του, αντίγραφα ιατρικών πιστοποιητικών της οποίας επισυνάπτονται, ως τεκ 1 με αποτέλεσμα να απορριφθεί λόγω μη εμφάνισης». Η ομνύουσα επίσης εισηγείται ως ορθό και δίκαιο και προς το συμφέρον της δίκαιης απονομής της δικαιοσύνης, όπως η προσφυγή επαναφερθεί.

 

Η αίτηση του Αιτητή έφερε την αντίδραση των Καθ’ ων η αίτηση, οι οποίοι την 31/10/2024 καταχώρησαν ειδοποίηση για πρόθεση υποβολής ένστασης, εισηγούμενοι την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή. Αποτελεί θέση των Καθ΄ ων η αίτηση ότι από όσα περιέχονται στην αίτηση και στην ένορκη δήλωση που την συνοδεύει, δεν διαφαίνεται να υπάρχει κανένας λόγος για επαναφορά της προσφυγής και ότι με την υποβολή της αίτησης επιδιώκεται η καταστρατήγηση της αρχής της τελεσιδικίας των δικαστικών αποφάσεων, πράγμα κατά τη θέση τους ανεπίτρεπτο. Τέλος ισχυρίζονται οι Καθ’ ων η αίτηση ότι με τα όσα προβλήθηκαν από τον Αιτητή δεν δικαιολογείται η επαναφορά της προσφυγής καλώντας το Δικαστήριο όπως απορρίψει την αίτηση.

 

Αγορεύοντας ενώπιον του Δικαστηρίου ο συνήγορος για τον Αιτητή, επανέλαβε τους ίδιους ισχυρισμούς, ήτοι την δυσκολία του να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου την συγκεκριμένη μέρα για λόγους υγείας παραπέμποντας στα επισυναπτόμενα στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση ιατρικά πιστοποιητικά σύμφωνα με τα οποία συνίστατο η παραμονή του κατ΄οίκον από 31/05/2024 μέχρι και την 14/06/2024, τονίζοντας παράλληλα ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της προσφυγής και σε όλες τις δικασίμους ήταν παρών στο Δικαστήριο και συνεπής προς τις οδηγίες του Δικαστηρίου και δεν επέδειξε ποτέ πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής.

 

Από την πλευρά της η κ. Κίτσου, εμμένοντας στην ένσταση της στο αίτημα του Αιτητή, αντιτείνει ότι ο συνάδελφός της όφειλε και μπορούσε να ειδοποιήσει το Δικαστήριο για το κώλυμα του να εμφανιστεί κατά τη συγκεκριμένη δικάσιμο, κάλεσε το Δικαστήριο όπως απορρίψει την αίτηση επαναφοράς, επαναλαμβάνοντας τις θέσεις της όπως αυτές περιέχονται στην ένσταση των Καθ’ ων η αιτηση .

 

Έχω ακούσει με μεγάλη προσοχή τις θέσεις των διαδίκων όπως έχουν προωθηθεί από τους ευπαίδευτους συνηγόρου τους.

 

Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αίτηση επαναφοράς προσφυγής αντιμετωπίζεται πάντοτε με αυστηρότητα, εφόσον η προθεσμία καταχώρησης προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, δεν μπορεί να επεκταθεί με οποιοδήποτε τρόπο (βλ. Issam Lotfy Mohamed El Aassy v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1252/2010, ημερ. 17.5.2011 και Nader Mt Matanes v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 540/2012, ημερ. 30.11.2012).  

 

Θα πρέπει βέβαια να αναφερθεί πως, ακριβώς λόγο της προθεσμίας καταχώρησης προσφυγής λαμβάνεται υπόψη το κατά πόσον υπήρχε πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής και κατά πόσον ο χρόνος που ο Aιτητής υποβάλλει το αίτημα επαναφοράς του, ήταν εύλογο.  Το εύλογο χρονικό διάστημα καταχώρησης αίτησης επαναφοράς μπορεί να καθοριστεί και από τα γεγονότα που ο Aιτητής προωθεί ενώπιον του Δικαστηρίου.

 

Στην υπό εξέταση περίπτωση ο λόγος που απορρίφθηκε η προσφυγή του Αιτητή την 11/06/2024 ήταν η μη εμφάνιση του συνηγόρου του Αιτητή κατά την ημέρα που η υπόθεση ήταν ορισμένη με φυσική παρουσία ενώπιον του Δικαστηρίου, χωρίς την οποιαδήποτε ενημέρωση του Δικαστηρίου για τυχόν κώλυμα του συνηγόρου. Μάλιστα το Δικαστήριο αναμένοντας την εμφάνιση του συνηγόρου του Αιτητή επιλήφθηκε της υπόθεσης στις 09.20 π.μ. αντί στις 8.30 π.μ. που ήταν ορισμένη, δίδοντας με τρόπο αυτό αρκετό περιθώριο χρόνου για την εμφάνιση του συνηγόρου ή έστω του ιδίου του Αιτητή για την προώθηση της υπόθεσής του.

 

Πέραν των πιο πάνω, σημαντικό στοιχείο στην εξέταση αίτησης επαναφοράς αποτελεί και η σπουδή με την οποία καταχωρείται μία αίτηση επαναφοράς. Στην προκειμένη περίπτωση, η πλευρά του Αιτητή υπέβαλε την επίδικη αίτηση στις 25/06/2024 ήτοι 14 μέρες μετά την απόρριψη αφού, οφείλω να αναφέρω, προηγήθηκε ηλεκτρονική επικοινωνία από 13/06/2024 με την οποία ο συνήγορος του Αιτητή ζητούσε να ενημερωθεί για την πορεία της υπόθεσης ενόψει της μη εμφάνισης του στο Δικαστήριο την 11/06/2024[1] λόγω ασθένειας.

 

Αντίθετα στη θέση των Καθ’ ων η αίτηση κρίνω ότι ο συνήγορος του Αιτητή ενήργησε άμεσα επιβεβαιώνοντας το ενδιαφέρον του για προώθηση της προσφυγής του πελάτη του.

 

Παραθέτω πιο κάτω σχετική νομολογία αναφορικά με αιτήσεις επαναφοράς και τις αρχές που  καθοδηγούν το Δικαστήριο σε σχέση με αυτές.  Στην υπόθεση Χρ. Μαύρου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργού Εσωτερικών κ.α. (1992) 4 ΑΑΔ 1156, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σχετικά:

«Σε πρόσφατη απόφαση μου στην υπόθεση 314/91 Κωνσταντία Χατζηδημητρίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας είχα συνοψίσει την πρακτική του Δικαστηρίου σε αιτήσεις όπως η παρούσα ως εξής:

"Παρά το γεγονός ότι η εξουσία του Δικαστηρίου να διατάξει την επαναφορά προσφυγής που διαγράφηκε γιατί θεωρήθηκε ότι είχε εγκαταληφθεί είναι διακριτικής μορφής, ασκείται κατά κανόνα υπέρ της επαναφοράς αν ικανοποιούνται οι ακόλουθες δύο προϋποθέσεις:

(α) Η αίτηση για την επαναφορά της πρέπει να καταχωρηθεί μέσα σε εύλογα σύντομο χρόνο. Σχετική επί του προκειμένου είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην προσφυγή 162/82 Ελεύθερο Εργατικό Σωματείο Μεταφορών και Γεωργίας ΣΕΚ Λεμεσού και άλλων ν. Δημοκρατίας, καθώς και η απόφαση στην προσφυγή αρ. 662/89, Mouner Msallam ν. Δημοκρατίας.

(β) Το Δικαστήριο πρέπει να ικανοποιηθεί  ότι η προσφυγή δεν έχει στην πραγματικότητα εγκαταληφθεί από τον αιτητή. Αυτό ισχύει ακόμα και στην περίπτωση που η προσφυγή έχει ρητά αλλά εκ λάθους εγκαταληφθεί·"

Η εξουσία του Δικαστηρίου να διατάξει επαναφορά της προσφυγής αποτελεί μέρος των συμφυών εξουσιών του. Βλ. Panayiotis Tsingi v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1262. Πρόσθετη πηγή εξουσίας επί του προκειμένου παρέχει η Δ.33, θ.5 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας στο βαθμό που οι περιστάσεις επιτρέπουν την εφαρμογή της σε διαδικασίες προσφυγών κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος. Η νομολογία επί του προκειμένου έχει καθορίσει ότι η προθεσμία των δεκαπέντε ημερών που προνοεί η Δ.33, θ.5 (ανωτέρω) δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση αιτήσεων για την επαναφορά προσφυγής, γιατί η εφαρμογή της αποκλείεται από τη φύση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος. Αναφορικά με το χρόνο της υποβολής της αίτησης για επαναφορά προσφυγής η νομολογία έχει καθιερώσει το κριτήριο του εύλογα σύντομου χρόνου από την απόρριψη της προσφυγής, το οποίο εξαρτάται αποκλειστικά από τα ιδιαίτερα περιστατικά κάθε υπόθεσης. Σχετική επί του προκειμένου είναι η απόφαση της Ολομέλειας ημερομηνίας 15 Φεβρουαρίου 1991 στην προσφυγή αρ. 162/82 Ελεύθερο Εργατικό Σωματείο Μεταφορών και Γεωργίας ΣΕΚ Λεμεσού και άλλων ν. Δημοκρατίας, καθώς και η υπόθεση Mouner Msail am ν. Δημοκρατίας (προσφυγή αρ. 662/89, απόφαση ημερομηνίας 30 Δεκεμβρίου 1991).»

Επίσης στην απόφαση Ajet Aviation Limited ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων (2008) 4 ΑΑΔ 53, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

«Η υπό συζήτηση αίτηση βασίζεται στο Άρθρο 18 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 όπως έχει τροποποιηθεί. Ο εν λόγω κανονισμός παραπέμπει στον ισχύοντα περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικό Κανονισμό ο οποίος εφαρμόζεται κατ' αναλογία εκτός αν προβλέπεται άλλη ρύθμιση. Στην προκείμενη περίπτωση τυγχάνει εφαρμογής η Δ.26, θ. 14 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας.

Η νομολογία καθιέρωσε αρχές οι οποίες διέπουν το θέμα της επαναφοράς προσφυγής. Προσφυγή η οποία απορρίπτεται χωρίς να εξεταστεί επειδή λόγω έλλειψης προώθησης, θεωρείται ως εγκαταλειφθείσα μπορεί να επαναφερθεί εφόσον φανεί στο Δικαστήριο ότι δεν υπήρξε στην πραγματικότητα εγκατάλειψη της προσφυγής. Πρόκειται για προσέγγιση που επιβάλλει η φύση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας. Επομένως στα πλαίσια της αίτησης για επαναφορά, εξετάζεται το κατά πόσο πράγματι δεν υπήρχε αυτό που είχε θεωρηθεί από το Δικαστήριο ως πρόθεση εγκατάλειψης της προσφυγής. Στην υπόθεση Ελεύθερον Εργατικόν Σωματείον Μεταφορών και Γεωργίας ΣΕΚ κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 1, διευκρινίστηκε ότι η αίτηση για επαναφορά θα πρέπει, για να επιτύχει, «να γίνεται μέσα σε εύλογα σύντομο χρόνο». Στην προκείμενη περίπτωση, με βάση τα γεγονότα που εκτίθενται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, φαίνεται πως δεν ήταν η πρόθεση των αιτητών να εγκαταλείψουν την προσφυγή η δε αίτηση για επαναφορά της προσφυγής υποβλήθηκε μέσα σε πολύ σύντομο χρόνο από την απόρριψη της υπόθεσης. Κάτω από αυτές τις περιστάσεις, θεωρώ ότι δικαιολογείται η επαναφορά της προσφυγής.»

Τούτων λεχθέντων, κρίνω ορθό και δίκαιο όπως ασκήσω την διακριτική μου ευχέρεια υπερ της έγκρισης του αιτήματος του Αιτητή για επαναφορά της προσφυγής, εφόσον από τα ενώπιον μου στοιχεία διαφαίνεται ότι ουδέποτε εγκαταλείφθηκε το ενδιαφέρον του Αιτητή για προώθησε της προσφυγής του, ο δε συνήγορος του με την προσκόμιση ιατρικών βεβαιώσεων οι οποίες οφείλω να αναφέρω δεν σχολιάστηκαν καθόλου από τους Καθ’ ων η αίτηση, αιτιολόγησε δεόντως την μη παρουσία του ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την δικάσιμο της 11^ης Ιουνίου 2024 καθώς επίσης ενήργησε εντός ευλόγου χρόνου με την καταχώρηση  της υπό εξέταση αίτησης για επαναφορά της προσφυγής. 

 

Υπο το φως των πιο πάνω, δικαιολογείται η επαναφορά της προσφυγής.

 

Ως εκ τούτου εκδίδεται Διάταγμα για επαναφορά της προσφυγής. Τα έξοδα να υπόθεσης ωστόσο βαρύνουν τον Αιτητή τα οποία να καταβληθούν στο τέλος της προσφυγής.

 

Η προσφυγή ορίζεται για προγραμματισμό 10/03/2025 και ώρα 8.30 π.μ.

 

                                                                                        Α. ΑΓΡΟΤΗ, Δ ΔΔΔΠ.