ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

                                                                                        Υπόθεση Αρ. 6501/21

 

 

29 Ιανουαρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

A.E.

 

   Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                           Καθ’ ων η αίτηση

 

                                      …………………………..

 

Παυλίνα Παπαδάτου για Γιώτα Μιλτιάδου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Μαρία Καρπούζη για Θεοχάρια Παπαχαραλάμπους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους Καθ’ ων η Αίτηση

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 09/09/2021, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος Καμερούν και υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 18/10/2018. Την ίδια ημέρα, ο αιτητής παρέλαβε τη βεβαίωση υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας από το Επαρχιακό Γραφείο Αλλοδαπών Λευκωσίας.

 

Στις 21/05/2021 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (European Asylum Support Office – EASO) και πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (European Union Agency for Asylum – EUAA) και του παραχωρήθηκε δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Στις 17/08/2021 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση – Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, συγκεκριμένος λειτουργός που δύναται δυνάμει σχετικής εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, υιοθέτησε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης στις 09/09/2021. Στις 03/10/2021, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία επισυνάφθηκε η απορριπτική της απόφαση σχετικά με το αίτημα του αιτητή. Στις 04/10/2021, η επιστολή παραλήφθηκε από τον αιτητή, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Ο αιτητής μέσω της γραπτής του αγόρευσης προέβαλε τους πιο κάτω λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης:  Η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται επαρκούς  έρευνας, λήφθηκε υπό καθεστώς πλάνης,  παραβιάζει την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και τέλος, η αιτιολογία της προσβαλλόμενης δεν είναι επαρκής και ειδική. Η συνήγορος του αιτητή στα πλαίσια της ανάπτυξης των προαναφερόμενων λόγων ακυρώσεως ισχυρίζεται πως το αρμόδιο όργανο ενώ αναγνωρίζει ότι ο αιτητής θα επιστρέψει σε χώρα που ασκείται βία κατά των αγγλόφωνων αμάχων ανθρώπων, επιλέγουν να τον αποστείλουν σε εμπόλεμη περιοχή επειδή τον έκριναν αναξιόπιστο στις δηλώσεις του.  Επιπρόσθετα, η συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση αναφέρεται γενικά στις αρχές του διοικητικού δικαίου σε σχέση με τους προαναφερόμενους ισχυρισμούς, παραπέμπει σε αποσπάσματα από την Έκθεση – Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού, αλλά και σε ορισμένες πηγές πληροφόρησης τις οποίες βεβαίως λαμβάνω υπόψη μου κατά την κατ’ ουσίαν αξιολόγηση του αιτήματος του αιτητή, σε συνδυασμό βεβαίως με τις πηγές πληροφόρησης που εντόπισα από την έρευνα που διεξήγαγα.  Η συνήγορος του αιτητή, υποστηρίζει πως η απόφαση είναι εσφαλμένη για τους προαναφερόμενους λόγους ακυρώσεως.

 

Από την πλευρά της η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση εισηγείται μέσω της γραπτής της αγόρευσης, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, κατόπιν δέουσας έρευνας και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης.  Η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίζεται επιπρόσθετα πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη.

 

Κατά τις διευκρινίσεις, ζήτησα από τη συνήγορο των καθ’ ων η αίτηση να τοποθετηθεί σχετικά με την αναφορά του λειτουργού που εντοπίζεται στην Έκθεση-Εισήγηση στα πλαίσια της αξιολόγησης κινδύνου  , η οποία υιοθετήθηκε από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, πως σε περίπτωση που επιστρέψει ο αιτητής στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει εύλογη πιθανότητα να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη.  Η συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση, επιβεβαίωσε πως όντως υπάρχει αυτή η κατάληξη στην αξιολόγηση κινδύνου, αλλά διευκρίνισε πως  στο επόμενο τμήμα της έκθεσης, δηλαδή της νομικής υπαγωγής, ο λειτουργός έκρινε πως δεν πληρούνται τα στοιχεία του άρθρου 3 του Περί Προσφύγων Νόμου προκειμένου να υπαχθεί ο αιτητής στο καθεστώς του πρόσφυγα. Ομοίως και κατά την εξέταση χορήγησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, ο λειτουργός κατέληξε πως το προσωπικό προφίλ του αιτητή και οι ατομικές του περιστάσεις δεν είναι αρκετά για να τον υπαγάγουν σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας. Η συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση  επεσήμανε πως στην αξιολόγηση κινδύνου εφόσον υπάρχει αποδεκτός ισχυρισμός της Υπηρεσίας Ασύλου για την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας και στη συνέχεια κατάληξη πως υπάρχει ένας βαθμός επικινδυνότητας σε αυτή την περιοχή,  μετά λαμβάνει χώρα εξατομικευμένη έρευνα και υπαγωγή των προσωπικών στοιχείων του αιτητή, ώστε να καταλήξει ο λειτουργός εάν υπάρχει κίνδυνος στην περιοχή που πρόκειται ο αιτητής να επιστρέψει. Πρόσθεσε πως μετά την αξιολόγηση κινδύνου γίνεται υπαγωγή των προσωπικών στοιχείων του αιτητή στη νομοθεσία, λαμβάνοντας υπόψη και τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης και εν προκειμένω ο αιτητής δεν κατάφερε με βάση τα στοιχεία του προφίλ του, να αποδείξει ότι ο ίδιος προσωπικά θα αντιμετωπίσει τέτοιο κίνδυνο.

 

Για το προαναφερόμενο ζήτημα θα αναφερθώ κατωτέρω, στα πλαίσια της κατ’ ουσίαν εξέτασης του αιτήματος του αιτητή.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει  στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω τους ισχυρισμούς που προωθούν και οι δύο πλευρές στη βάση των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου.  Κρίνω πως πρέπει να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για σκοπούς εξέτασης των ισχυρισμών που προβάλλει η ευπαίδευτη συνήγορός του, περί έλλειψης δέουσας  έρευνας, επαρκούς αιτιολογίας και πλάνης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου και τέλος  για να εξεταστεί η ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσίας Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του εξαιτίας του ότι απειλούνταν η ζωή του από τους αγγλόφωνους αυτονομιστές. Συγκεκριμένα, ο αιτητής αναφέρει ότι κατάγεται από την νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν όπου λαμβάνουν χώρα συγκρούσεις μεταξύ τοπικών ένοπλων ομάδων και της κυβέρνησης. Οι αυτονομιστικές ομάδες στρατολόγησαν αναγκαστικά τον αιτητή και για τον λόγο αυτό δεν κατάφερε να συνεχίσει την φοίτησή του στο σχολείο τα τελευταία δύο χρόνια. Οι αυτονομιστές απείλησαν να τον σκοτώσουν φοβούμενοι ότι θα διαρρεύσουν πληροφορίες από τον αιτητή όταν του ζήτησαν να τους δώσει κεφάλι παρθένας για να του φτιάξουν φυλαχτό, αλλά αυτός αρνήθηκε (ερυθρό 8 του διοικητικού φακέλου). 

 

Κατά τη συνέντευξή του, ο αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στην πόλη Ekok, στη νοτιο-δυτική επαρχία του Καμερούν, κοντά στα σύνορα με τη Νιγηρία, την οποία θεωρεί και πόλη συνήθους διαμονής του και έχει ζήσει επίσης στις πόλεις Ejumojock, Mamfe και Bamenda. Ανήκει στη φυλή Ejagham, ομιλεί την διάλεκτο Ejagham, όπως επίσης και Αγγλικά. Είναι Χριστιανός καθολικού δόγματος, έχει ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα του και εργάστηκε ως έμπορος συναλλάγματος. Ο αιτητής ανέφερε πως ο πατέρας του τους εγκατέλειψε όταν ο αιτητής ήταν πολύ μικρός και ο ίδιος μεγάλωσε με τη μητέρα του. Ο αιτητής εξέδωσε το διαβατήριό του στην Yaounde χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα από τις αρχές του Καμερούν και στη συνέχεια μετέβη στην Douala, από όπου αναχώρησε αεροπορικώς και έφτασε στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, μέσω των οποίων μετέβη παρανόμως στις ελεγχόμενες περιοχές. Ερωτηθείς για την κατάσταση της υγείας του, ο αιτητής αναφέρει ότι υποφέρει από άγχος και αντιμετωπίζει προβλήματα μνήμης.   

 

O αιτητής ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του φοβούμενος ότι θα τον σκοτώσουν οι αυτονομιστές ή θα φυλακιστεί από τις αρχές της χώρας του. Ειδικότερα, ο αιτητής δήλωσε ότι στρατολογήθηκε αναγκαστικά από τους Αγγλόφωνους αυτονομιστές, οι οποίοι τον μετέφεραν σε δασώδη περιοχή μαζί με άλλους άντρες της περιοχής Ekok όπου τους στρατολόγησαν, τους υπέβαλαν σε τελετή μύησης και τους έκαναν σημάδια στο μέτωπο και τους ώμους. Τους υποσχέθηκαν αμοιβή σε χρήμα προκειμένου να συμμετάσχουν σε επιθέσεις και κλοπές κατά συμπολιτών τους και, παρόλο που τους υποσχέθηκαν όπλα, τους έδωσαν ξύλα. Πολλοί από τους στρατολογηθέντες απεβίωσαν από σφαίρες. Όταν έμαθε ο στρατός για τις ενέργειες των στρατολογηθέντων από τους αυτονομιστές αντρών του Ekok, προέβησαν σε καταστροφές σπιτιών και δολοφονίες των συγγενών που δεν έδιναν πληροφορίες για τους στρατολογηθέντες.

 

Για το λόγο αυτό, ο αιτητής πιστεύει ότι σκότωσαν και την μητέρα του και έτσι έχασε επικοινωνία μαζί της. Στην τελευταία μάχη που συμμετείχε σκοτώθηκαν πολλοί πολίτες και ο αιτητής αποφάσισε ότι έπρεπε να διαφύγει. Κατάφερε με φίλους του να επικοινωνήσουν με ένα άτομο που θα τους βοηθούσε να εγκαταλείψουν τη χώρα, παρόλο που ήταν πολύ δύσκολο, καθότι καταζητείτο από τον στρατό ως στρατολογηθείς από τους αυτονομιστές που συμμετείχε σε βιαιοπραγίες, αλλά και από τους αυτονομιστές καθότι διέφυγε από την ομάδα τους. Σε ένα σημείο ελέγχου στο δρόμο φεύγοντας από το Ekok τους σταμάτησαν κυβερνητικοί υπάλληλοι και, φοβούμενος ο αιτητής ότι θα τους καταλάβουν από τα σημάδια που είχαν από την τελετή μύησης των αυτονομιστών, διέφυγε και πήγε στην Yaounde για να εκδώσει διαβατήριο προκειμένου να εγκαταλείψει τη χώρα. Κάποιους από τους φίλους του τους συνέλαβαν και τους φυλάκισαν στην κεντρική φυλακή της Yaounde και δεν τους έχουν απελευθερώσει από τότε.   

 

Όταν ρωτήθηκε αν έχει επιτεθεί ποτέ του σε κάποιον πολίτη κατά τη διάρκεια των μαχών που συμμετείχε αναγκαστικά στην πλευρά των αυτονομιστών, ο αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά.  Ανέφερε επιπρόσθετα πως εξαναγκάστηκε να επιτεθεί και να κλέψει άλλους πολίτες, επειδή κάποιες νύχτες που δεν υπήρχε κίνηση στους δρόμους και κυκλοφορούσαν μόνο έμποροι που εισήγαγαν εμπόρευμα από τη Νιγηρία προκειμένου να το μεταπωλήσουν στο Καμερούν τους επιτίθονταν, έπαιρναν το εμπόρευμα και έκαιγαν τα οχήματά τους. Ερωτηθείς αν έχει βλάψει ποτέ του κάποιον έμπορο, ο αιτητής απάντησε αρνητικά, προσθέτοντας ότι κάποιοι αρχηγοί των αυτονομιστικών ομάδων επιτίθονταν με όπλα σε σημεία ελέγχου, όπου έχουν πέσει θύματα έμποροι (ερυθρό 38 2Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Επιπλέον, ο αιτητής ισχυρίστηκε πως η επίθεση του στρατού στο χωριό του όπου τον έψαχναν και που έκαψαν σπίτια, έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο του 2018 (ερυθρό 37 του διοικητικού φακέλου). Ερωτηθείς πότε αποφάσισε να διαφύγει από τις αυτονομιστικές ομάδες, ο αιτητής απάντησε την ίδια περίοδο, δηλαδή τον Σεπτέμβριο του 2018 (ερυθρό 37 του διοικητικού φακέλου). Κληθείς να περιγράψει τις συνθήκες που του επέτρεψαν να διαφύγει από τους αυτονομιστές, ο αιτητής δήλωσε ότι διέφυγε μαζί με άλλον ένα φίλο του κάποια στιγμή που δεν τους επιτηρούσαν (ερυθρό 37 3χ του διοικητικού φακέλου). Κληθείς να εξηγήσει γιατί δεν τους επιτηρούσαν, ο αιτητής απάντησε ότι οι αυτονομιστές ήξεραν ότι οι στρατολογηθέντες είναι ασφαλείς μόνο μαζί τους, εφόσον δεν είχαν ασφαλές μέρος να επιστρέψουν στο χωριό τους και επίσης καταζητούνταν ως εγκληματίες (ερυθρό 37 4χ του διοικητικού φακέλου). Παρ΄ όλα αυτά, ο αιτητής ανέφερε πως δεν θυμάται πότε στρατολογήθηκε από τους αυτονομιστές (ερυθρό 36 3χ του διοικητικού φακέλου).

 

Όπως ανέφερε δεν έχει δεχτεί ποτέ επίθεση επειδή κρυβόταν (ερυθρό 36 2Χ του διοικητικού φακέλου) και ισχυρίστηκε πως συνελήφθη  μία φορά πριν στρατολογηθεί από τους αυτονομιστές τον Ιούνιο του 2018 (ερυθρό 36 2,3χ του διοικητικού φακέλου). Όταν ρωτήθηκε πως κατάφερε να ταξιδέψει νομίμως μέσω αεροδρομίου παρόλο που καταζητούνταν από τις κρατικές αρχές, ο αιτητής ανέφερε ότι εκείνη την περίοδο ήταν μεγάλη η λίστα των ατόμων που καταζητούνταν και οι αρχές είχαν εστιάσει στο να ψάχνουν τους αποσχιστές στις γύρω περιοχές (ερυθρό 35 1χ του διοικητικού φακέλου).

 

Όταν ρωτήθηκε αν φοβάται ότι θα του συμβεί κάτι προσωπικά σε περίπτωση επιστροφής του, ο αιτητής απάντησε ότι πριν φύγει από την χώρα καταγωγής του κάποιος από τους αυτονομιστές του τηλεφώνησε και τον απείλησε λέγοντάς του ότι τους πρόδωσε, ενώ όταν ερωτήθηκε αν οι αρχές της χώρας του θα επιτρέψουν την επιστροφή του, ο αιτητής απάντησε ότι θα υποβληθεί σε κράτηση όπως και άλλοι φίλοι του, οι οποίοι κρατούνται από το 2018 (ερυθρό 35 2Χ του διοικητικού φακέλου). Τέλος, ερωτηθείς αν θα μπορούσε να επιστρέψει στο Καμερούν και να ζήσει σε κάποια άλλη περιοχή, ο αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά (ερυθρό 34 του διοικητικού φακέλου).        

 

Στη βάση των ανωτέρω ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός της EASO, στην ΈκθεσηΕισήγησή του αποδέχτηκε τους ισχυρισμούς του αιτητή για την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του, καθώς και το ότι ο κυβερνητικός στρατός έκαψε το χωριό του, απορρίπτοντας, ωστόσο, ως μη αξιόπιστους τους λοιπούς ισχυρισμούς, τη συμμετοχή του αιτητή στους αυτονομιστές και την μετέπειτα στοχοποίησή του από τους ίδιους λόγω της διαφυγής του, καθώς και την στοχοποίησή του από τον κυβερνητικό στρατό.

 

Ειδικότερα, αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό περί της συμμετοχής του αιτητή στους αυτονομιστές «the  Boys» και την μετέπειτα στοχοποίησή του, ο λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν έδωσε συγκεκριμένες απαντήσεις όταν ερωτήθηκε για την πηγή χρηματοδότησης των αυτονομιστών, τον τρόπο με τον οποίο επιτίθονταν στους εμπόρους/επιχειρηματίες, καθώς και σχετικά με την δομή/οργάνωση της ομάδας. Επίσης, ως αντιφατική κρίθηκε η δήλωση του περί του ότι δεν γνώριζε  ποιοι είναι οι χορηγοί της ομάδας «Boys»,  ενώ ανέφερε σε άλλο σημείο ότι ο σκοπός της ομάδας ήταν να κυνηγά τον στρατό και να απειλεί επιχειρηματίες προκειμένου να τους υποστηρίζουν οικονομικά.

 

Επιπρόσθετα, δεν ήταν σε θέση να παραθέσει συγκεκριμένες και επαρκείς πληροφορίες σχετικά με την τελετή μύησης στην οποία υπεβλήθη ώστε να μην τον διαπερνούν οι σφαίρες, μη δυνάμενος να εξειδικεύσει την δήλωση του σχετικά με τα ειδικά σημάδια τα οποία βρίσκονταν στα σώματα των νεοσύλλεκτων, αποκρινόμενος αορίστως πως τους έκοβαν με ένα μαχαίρι.  Επιπλέον, ο λειτουργός αναφέρει ότι ο αιτητής δεν είχε εμφανή σημάδια στο μέτωπο και τους ώμους από την τελετή μύησης, όπως ανέφερε κατά την συνέντευξή του. Περαιτέρω, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δηλώσει το όνομα του αρχηγού της αυτονομιστικής ομάδας στην οποία συμμετείχε, τον τρόπο με τον οποίο τον προσέγγισαν οι αυτονομιστές, τον χώρο στον οποίο τον μετέφεραν, καθώς και τις μάχες στις οποίες συμμετείχε.

 

Ο αιτητής ανέφερε επίσης ότι δεν είχε στην κατοχή του τα γράμματα με τα οποία οι αυτονομιστές τον καλούσαν να συμμετάσχει στον αγώνα τους, ενώ δεν ήταν σε θέση να περιγράψει το περιεχόμενο αυτών των επιστολών με συγκεκριμένο τρόπο. Περαιτέρω, ως αόριστες κρίθηκαν οι δηλώσεις του αιτητή σχετικά με το πως οι αυτονομιστές «Boys»  τον στρατολόγησαν εξαναγκαστικά, ενώ ο ίδιος σχεδίαζε να φύγει, αποκρινόμενος αόριστα πως εικάζει ότι κάποιος θα έδωσε αυτήν την πληροφορία στους αυτονομιστές, ενώ ως δήλωσε ήταν κρυφό ότι επιθυμούσε να εγκαταλείψει το χωριό. 

 

Δεν μπορούσε, επίσης, να παραθέσει καμία ουσιαστική πληροφορία αναφορικά με το με την τοποθεσία  στην μεταφέρθηκε από τους μαχητές. Ως ανεπαρκείς κρίθηκαν και οι δηλώσεις του όταν κλήθηκε να συγκεκριμενοποιήσει τις μάχες στις οποίες συμμετείχε. Μη συνεκτικές κρίθηκαν και οι δηλώσεις του  σε σχέση με την διαφυγή του από τους αυτονομιστές, εφόσον όταν κλήθηκε να εξηγήσει γιατί δεν είχαν επιτήρηση από τους αυτονομιστές ,απάντησε με μη σαφή και συνεπή τρόπο πως αυτοί πίστευαν πως οι στρατολογηθέντες θεωρούν ότι προστατεύονται μόνο όταν είναι μέσα στην ομάδα. Ο λειτουργός εντόπισε επίσης αντίφαση στα λεγόμενα του αιτητή, ειδικότερα όταν κλήθηκε να αναφέρει εάν δέχτηκε προσωπική επίθεση και ο αιτητής αποκρίθηκε αρνητικά, αλλά  σε επόμενο στάδιο ανέτρεψε τις ανωτέρω δηλώσεις του και ισχυρίστηκε πως δέχτηκε απειλητικό τηλεφώνημα από τους αυτονομιστές. Επίσης ο λειτουργός σημειώνει ότι ο αιτητής δεν θυμόταν πότε εντάχθηκε στην αποσχιστική ομάδα.

 

Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός παραθέτει πηγές οι οποίες αναφέρουν, σε αντίθεση με τα λεγόμενα του αιτητή, ότι οι αποσχιστές αποφεύγουν να επιτίθενται σε απλούς πολίτες. Εντοπίστηκαν ωστόσο πληροφορίες που επιβεβαιώνουν το ότι οι αυτονομιστικές ομάδες δεν έχουν δομημένη οργάνωση και ότι χρησιμοποιούν φυλαχτά που πιστεύουν ότι τους προστατεύουν από σφαίρες. Ενόψει του ότι δεν θεμελιώθηκε η εσωτερική αξιοπιστία του υπό κρίση ισχυρισμού, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός και απορρίφθηκε στο σύνολο του.

 

Κατά την αξιολόγηση του τρίτου ισχυρισμού σχετικά με την στοχοποίηση του αιτητή από τον κυβερνητικό στρατό λόγω της συμμετοχής του στις εχθροπραξίες των αυτονομιστών, ο λειτουργός της EASO έκρινε πως ο αιτητής δεν μπορούσε να προσδιορίσει ποιος θα  μπορούσε να έχει καταγγείλει την δράση του με τους αποσχιστές στον κυβερνητικό στρατό. Επισημαίνει επίσης ότι ο αιτητής υπέπεσε σε αντίφαση λέγοντας από τη μία ότι γνωρίζει ότι έχει στοχοποιηθεί από τον στρατό επειδή ο αρχηγός της αυτονομιστικής ομάδας στην οποία συμμετείχε είχε πληροφοριοδότες στο χωριό του και του είπε ότι έκαψαν το σπίτι του, ενώ στη συνέχεια αρνήθηκε ότι είχε οποιανδήποτε επικοινωνία με τον αρχηγό της ομάδας. Επιπλέον, ο αιτητής ανέφερε ότι δεν δέχτηκε επίθεση από μέλη του κυβερνητικού στρατού, ενώ δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πως κατάφερε να ταξιδέψει νόμιμα από το αεροδρόμιο της χώρας του.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός ανέτρεξε σε πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από την χώρα καταγωγής του αιτητή από τις οποίες προκύπτει πως οι ένοπλες ομάδες και οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν προβεί σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους του 2020 στις αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν. Επιπρόσθετα, προκύπτει πως οι αποσχιστές στοχεύουν εργαζόμενους στην παροχή βοήθειας, έχουν περιορίσει την πρόσβαση των παιδιών στην εκπαίδευση, έχουν διεξάγει επιθέσεις κατά αμάχων και πως έχει αυξηθεί η στοχοποίηση αμάχων του αγγλόφωνου Καμερούν από το στρατό από το 2016 και έχουν δημιουργηθεί μικρές υποομάδες οι οποίες μάχονται τις κυβερνητικές δυνάμεις.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο λειτουργός της EASO, λαμβάνοντας υπόψιν τους ισχυρισμούς που έκανε αποδεκτούς ως αξιόπιστους, την ταυτότητα, το προφίλ και τον τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή καθώς και το ότι ο κυβερνητικός στρατός έκαψε το χωριό του, και παραθέτοντας πληροφορίες για την κατάσταση ασφαλείας στη βορειο-δυτική και νοτιο-δυτική επαρχία του Καμερούν, έκρινε ότι συντρέχει εύλογος βαθμός πιθανότητας σε περίπτωση επιστροφής του, να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη.  Ωστόσο, κατά τη νομική ανάλυση στην οποία προέβη ο λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί του αιτητή δεν δύνανται να αποτελέσουν λόγο παραχώρησης καθεστώτος πρόσφυγα ή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, όπως προνοείται στα άρθρα 3 και 19 (1) και (2) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000.

 

Συγκεκριμένα, ο λειτουργός της EASO αναφέρει ότι προκειμένου να συντρέχει βάσιμος λόγος δίωξης, το οποίο αποτελεί μία από τις προϋποθέσεις χορήγησης προσφυγικού καθεστώτος, πρέπει εκτός από το υποκειμενικό στοιχείο του  φόβου να υπάρχει και το αντικειμενικό στοιχείο. Στην περίπτωση του αιτητή κρίθηκε από το λειτουργό πως συντρέχει  μεν  εύλογος φόβος περί στοχοποίησης του από τον κυβερνητικό στρατό καθότι του έκαψαν το σπίτι, όπως έγινε και αποδεκτό ως τέταρτος ισχυρισμός, αλλά λαμβάνοντας υπόψιν ότι αυτό αποτελεί γενικευμένο τρόπο δράσης του κυβερνητικού στρατού καθώς και σε συνδυασμό με τις λοιπές πληροφορίες από την χώρα καταγωγής και την αξιολόγηση κινδύνου, δεν προκύπτει ότι υπάρχει το αντικειμενικό στοιχείο του φόβου, ώστε αυτός να θεωρηθεί βάσιμος.

 

Περαιτέρω, εξετάζοντας τον πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό το άρθρο 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, ο λειτουργός σημειώνει πως η κατάσταση στο αγγλόφωνο μέρος του Καμερούν δεν δύναται να χαρακτηρισθεί ως διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη. Παραθέτει επίσης πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές βάσει των οποίων η κατάσταση στο αγγλόφωνο Καμερούν δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αδιάκριτη βία. Τέλος, παραθέτει τη νομολογία για την αναπροσαρμοζόμενη κλίμακα στις περιπτώσεις αδιάκριτης βίας, καθώς και πληροφορίες για τα περιστατικά ασφαλείας στην περιοχή συνήθους διαμονής του αιτητή και καταλήγει ότι η κατάσταση στο αγγλόφωνο Καμερούν δεν αποτελεί περίπτωση αδιάκριτης βίας όπου ένας άμαχος κινδυνεύει,  μόνο με την παρουσία του στην εν λόγω περιοχή, ενώ καταγράφει πως δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του αιτητή εκείνες οι προσωπικές περιστάσεις που αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.  

 

Στα πλαίσια της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου προχωρώ να εξετάσω κατ’ ουσίαν τους ουσιώδεις ισχυρισμούς του αιτητή.  Δεν θα ασχοληθώ με τον πρώτο και τέταρτο ουσιώδη ισχυρισμό οι οποίοι έγιναν αποδεκτοί στο σύνολό τους από την Υπηρεσία Ασύλου, εφόσον ο αιτητής κρίθηκε εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος στις δηλώσεις του. 

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό του αιτητή περί της συμμετοχής του στους “Boys” και την κατ’ ισχυρισμό στοχοποίηση του από αυτούς, θα συμφωνήσω με τα ευρήματα αναξιοπιστίας ως αυτά εντοπίστηκαν από τους Καθ’ ων η αίτηση στην Έκθεση-Εισήγησή τους.  Ειδικότερα, ως εντόπισαν οι Καθ’ ων η αίτηση,  ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει με συγκεκριμένες πληροφορίες το περιστατικό όπου μέλη της ομάδας/αυτονομιστές μετέβησαν τη νύκτα σπίτι του και τον εξανάγκασαν σε στρατολόγηση, ενώ υπέπεσε  και σε αντιφάσεις σχετικά με το λόγο για τον οποίο δεν πρόλαβε να εγκαταλείψει το χωριό ενώ είχε αποφασίσει να το πράξει μετά την λήψη της δεύτερης επιστολής από τους αυτονομιστές, ισχυριζόμενος σε ένα σημείο ότι δεν πρόλαβε, επειδή εκείνο το βράδυ εμφανίστηκαν στο σπίτι του, χωρίς να μπορεί να επεξηγήσει ποιος τους πληροφόρησε σχετικά. Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ισχυρίστηκε πως σχεδίαζε να φύγει αλλά δεν τα κατάφερε επειδή τα σύνορα με τη Νιγηρία ήταν κλειστά και πολλοί μαχητές και στρατός ήταν στα σύνορα και στους δρόμους (ερυθρό 41 2χ του διοικητικού φακέλου).  Ούτε ήταν σε θέση να προσδιορίσει χρονικά πότε συνέβη το ανωτέρω γεγονός της αναγκαστικής στρατολόγησής του από μέλη της προαναφερόμενης ομάδας, ούτε   και να καθορίσει το χρονικό διάστημα κατά το οποίο παρέμεινε στο κρησφύγετο της ομάδας.

 

Παρατηρώ, επίσης, πως ο αιτητής δεν κατάφερε να αναφερθεί με λεπτομερή τρόπο σε δράσεις (απειλές/επιθέσεις σε πολίτες) της ομάδας(«Boys») στις οποίες ο ίδιος ήταν μάρτυρας, ούτε και να περιγράψει με ακριβείς και συγκεκριμένες πληροφορίες τις μάχες στις οποίες συμμετείχε και τον ρόλο του σε αυτές όταν κλήθηκε σχετικά από τον αρμόδιο λειτουργό (ερυθρά 40, 39 2χ, 38 1χ, 2χ του διοικητικού φακέλου). Τουναντίον οι δηλώσεις του ήταν αόριστες και συνοπτικές, ενώ από τις περιγραφές του δεν καθίσταται σαφές ποιος ήταν ο ρόλος του σε αυτές τις μάχες, ενώ αναφέρεται συνεχώς σε περιστατικά και δράσεις της ομάδας χωρίς να τεκμηριώνεται η προσωπική του εμπλοκή σε αυτά. Περαιτέρω, ούτε ήταν σε θέση να συγκεκριμενοποιήσει τις συνθήκες υπό τις οποίες απέδρασε από το στρατόπεδο/κρησφύγετο της ομάδας χωρίς να γίνει αντιληπτός από άλλα μέλη της ομάδας ή από τα άτομα που τους επιτηρούσαν (ερυθρό 37 3χ, 4χ του διοικητικού φακέλου).

 

Επίσης, εντοπίζω αντιφάσεις στα λεγόμενά του κατά την καταγραφή της αίτησης στο σημείο που κλήθηκε να αναφερθεί στους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, με τα όσα αντιστοίχως ο ίδιος ισχυρίστηκε κατά την συνέντευξή του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τον λόγο για τον οποίο εγκατέλειψε  την ομάδα των αυτονομιστών. Συγκεκριμένα, στην αίτηση του δήλωσε πως δέχθηκε απειλές για την ζωή του από τους αυτονομιστές επειδή αρνήθηκε να τους φέρει κεφάλι παρθένας για να του φτιάξουν φυλαχτό,  ενώ κατά τη συνέντευξή του δεν έκανε καμία αναφορά στην ανωτέρω απαίτηση των αυτονομιστών και δήλωσε ότι έφυγε όταν έκαψαν το σπίτι του και όταν κατάλαβε πως οι Amba boys τους είπαν ψέματα με αποτέλεσμα να πεθαίνουν στις μάχες  (ερυθρά 1, 37 2χ του διοικητικού φακέλου). Οι ανωτέρω αποκλίσεις και παραλείψεις  στις δηλώσεις του αποδυναμώνουν έτι περαιτέρω την ήδη πληγείσα εκ της ανωτέρω ανάλυσης από τον αρμόδιο λειτουργό εσωτερική αξιοπιστία του υπό κρίση ισχυρισμού.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, αν και συντάσσομαι με την έρευνα που διεξήγαγε το αρμόδιο όργανο, ανέτρεξα και σε  έρευνα σε εξωτερικές  πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του αιτητή από την οποία προέκυψε ότι σε σχέση με  την αναγκαστική στρατολόγηση από τους Ambazonians αυτή στοχεύει κυρίως παιδιά και νεαρά αγόρια[1]. Σε έκθεση του USDOS για την χώρα, αναφέρεται πως οι αποσχιστές χρησιμοποίησαν και στρατολόγησαν στρατιώτες παιδιά σε ρόλο μαχητών και σε ρόλο πληροφοριοδοτών[2]. Σύμφωνα με την OCHA, τα αγόρια στην εφηβεία και οι άντρες κινδυνεύουν περισσότερο από αυθαίρετες συλλήψεις και παράνομη κράτηση, αναγκαστική στρατολόγηση και σωματική βία. Νεαροί άνδρες από τις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό θυμάτων καταγεγραμμένων περιστατικών βίας, αντιστοιχώντας σε 85 % - 95 %, όντας εκτεθειμένοι σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη μεταχείριση, κλοπή, εκβιασμό και αυθαίρετη ή παράνομη σύλληψη ή/και κράτηση. Οι άνδρες υφίστανται βία τόσο από τον στρατό, όσο και από μη κρατικές ένοπλες ομάδες.[3] Σύμφωνα με το NORCAP του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (NRC), άνδρες που αρνούνται να συμμετάσχουν στην ένοπλη σύγκρουση μπορούν να θεωρηθούν ως κατάσκοποι και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ενταχθούν, να κρυφτούν ή να φύγουν από την κοινότητά τους.[4]

                                                                             

Ένα άρθρο του BBC του 2019 ανέφερε ότι ορφανά παιδιά εντάχθηκαν σε ένοπλες ομάδες καθώς «κατηγορούν τα κυβερνητικά στρατεύματα για τoυς θανάτους των γονιών τους και έχουν ορκιστεί να εκδικηθούν».[5] Η έκθεση του USDOS για τις Πρακτικές Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που καλύπτει το έτος 2020, σημείωσε ότι υπήρχαν αναφορές για αγγλόφωνους αυτονομιστές που χρησιμοποιούν παιδιά ως μαχητές στις νοτιοδυτικές και βορειοδυτικές περιοχές της χώρας.[6] Η ανθρωπιστική έκθεση της UNICEF που καλύπτει την περίοδο μεταξύ 1 και 30 Απριλίου 2020, σημείωσε ότι λόγω της κρίσης στη λεκάνη της λίμνης Τσαντ, τα παιδιά αντιμετωπίζουν «εν δυνάμει στρατολόγηση σε ένοπλες ομάδες».[7] Η έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) του 2021 για το Καμερούν (η οποία καλύπτει τα γεγονότα του 2020), κατέγραψε αύξηση στον αριθμό στρατολόγησης παιδιών.[8]

 

Ως προς τις τελετές μύησης των στρατολογηθέντων από τους αυτονομιστές, εντοπίστηκε μια αναφορά σε έκθεση της Human Rights Watch, η οποία εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2021, σύμφωνα με την οποία: «Ζώντας με τους αυτονομιστές τα παιδιά μπορεί να βιώσουν πράξεις βίας, να χρειαστεί να συμμετάσχουν σε στρεσογόνες τελετές μύησης και εκπαίδευσης και να εξαναγκαστούν να κάνουν χρήση επικίνδυνων ναρκωτικών ουσιών.»[9]

 

Σύμφωνα με άρθρο του The New Humanitarian στον εξοπλισμό των αυτονομιστών εκτός από όπλα συμπεριλαμβάνονται διάφορα φυλαχτά, που ονομάζονται Odeshi, τα οποία θεωρούνται από τους αυτονομιστές ως προστασία για τον άνισο πόλεμο με τον στρατό του Καμερούν που έχει λάβει εκπαίδευση από τις ΗΠΑ. Αναλόγως με το είδος του φυλαχτού προσφέρει και διαφορετική προστασία. Για παράδειγμα το βραχιόλι κάνει κάποιον αόρατο, το περιδέραιο μπλοκάρει το όπλο του εχθρού, η ουρά κατσίκας απωθεί τις σφαίρες. Επίσης το κάθε φυλαχτό έχει τους δικούς του κανόνες, όπως το να αγωνιστεί κάποιος για ένα σωστό σκοπό ή να αποφεύγει συγκεκριμένες τροφές. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι αυτονομιστές απευθύνονται σε «παραδοσιακούς» γιατρούς, τους baba, για αυτά τα φυλαχτά.[10]

 

Σύμφωνα με το The National  οι αυτονομιστές έχουν έλλειψη οπλισμού. Χρησιμοποιούν όπλα τύπου Danes τα οποία εισήχθησαν στην Δυτική Αφρική από Δανούς αποικιακούς εμπόρους, και μπορούν να πυροβολήσουν μόνο με μία σφαίρα κάθε φορά ενώ συχνά μπλοκάρουν. Ούτε όμως και αυτά τα όπλα είναι αρκετά και έτσι κάποιοι πολεμιστές χρησιμοποιούν μόνο μαχαίρια. Έτσι για να αυξήσουν την δύναμή τους καταφεύγουν στην μαγεία, εξοπλίζοντας τους πολεμιστές τους με φυλαχτά γεμάτα μυστικά βότανα λέγοντας τους να αποφεύγουν τις σεξουαλικές επαφές και να μην έχουν μεταλλικά στοιχεία στα ρούχα και στα παπούτσια τους, όπως φερμουάρ ή καρφιά. Λένε ότι έτσι οι πολεμιστές προστατεύονται από τις σφαίρες αλλά φαίνεται ότι δεν αποδίδει και πολλοί σκοτώθηκαν από τον κατά πολύ πιο σύγχρονο οπλισμό του Καμερουνέζικου στρατού.[11]     

 

Σε άρθρο του TRT World επιβεβαιώνεται η χρήση φυλαχτών Odeshi από τους αυτονομιστές. Ο Καμερουνέζικος στρατός έχει λάβει επαρκή εκπαίδευση και διαθέτει σύγχρονο οπλισμό ενώ οι αυτονομιστές προστατεύονται από τις σφαίρες τους με περιδέραια και φυλαχτά τα οποία φτιάχνουν οι «παραδοσιακοί» γιατροί.[12]   Η πιο πρόσφατη αναφορά για τα φυλαχτά Odeshi που χρησιμοποιούν οι αυτονομιστές εντοπίστηκε σε έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ (USDOS), η οποία εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023, σύμφωνα με την οποία άντρες του Καμερουνεζικού στρατού σκότωσαν άντρα που κατηγόρησαν ότι έφτιαχνε αυτού του είδους τα φυλαχτά για τους αυτονομιστές.[13] 

 

Από τις ανωτέρω αναφερόμενες πληροφορίες προκύπτει πως η στρατολόγηση (εξαναγκαστική ή μη) από τις ένοπλες αποσχιστικές ομάδες είναι μια υπαρκτή πρακτική στις αγγλόφωνες περιοχές, η οποία κυρίως αφορά παιδιά και νεαρούς άνδρες καθώς και λαμβάνει χώρα στοχοποίηση/αντίποινα από τις ένοπλες αποσχιστικές ομάδες όσων αρνούνται να εμπλακούν στις δραστηριότητες τους ή να στηρίξουν τον αγώνα τους. Επίσης από τις ανωτέρω πληροφορίες προκύπτει πως λαμβάνουν χώρα τελετές μύησης ή ασκείται βία σε στρατολογημένους από τους αποσχιστές, προκειμένου να προετοιμαστούν ψυχολογικά και να γίνουν πιο ανθεκτικοί στον αγώνα.

 

Δεν ήταν δυνατόν να εντοπιστούν πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν την πρακτική της δημιουργίας ουλών/χαρακτικής στο σώμα ως μέσου προστασίας από σφαίρες, όπως ανέφερε ο αιτητής. Οι διαθέσιμες πηγές αναφέρονται κυρίως στη χρήση φυλαχτών με βότανα, γνωστών ως Odeshi, τα οποία θεωρούνται από τους αυτονομιστές ως μέσα αυτοπροστασίας κατά τη διάρκεια των μαχών. Εντούτοις, ενόψει και του ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση ως αναλύθηκε ανωτέρω να τεκμηριώσει την στρατολόγηση του από  αποσχιστική/αυτονομιστική ομάδα (Amba boys) καθώς, και  την διαφυγή του και την μετέπειτα στοχοποίησή του από αυτούς ένεκα της διαφυγής του, δεν διαφοροποιείται η κατάληξη μου περί της μη αξιοπιστίας και μη αποδοχής του υπό κρίση ισχυρισμού.  Συνεπώς ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

Ως προς τον τρίτο ισχυρισμό περί στοχοποίησής του από την κυβέρνηση, θα συμφωνήσω με την κατάληξη των Καθ’ ων η αίτηση, εφόσον ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει με επαρκή, σαφή και συνεκτικό τρόπο τον υπό κρίση ισχυρισμό.   Ειδικότερα, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αποσαφηνίσει πως ο στρατός πληροφορήθηκε για τα αγόρια από το Ekok τα οποία μάχονταν με τους αυτονομιστές, καθώς  και πως γνώριζε ο στρατός ότι τα ανωτέρω αγόρια- στα οποία ήταν ο ίδιος- έμεναν στο χωριό, ώστε να στοχοποιηθούν οι κατοικίες τους και εν συνεχεία να καούν (ερυθρό 38 3χ του διοικητικού φακέλου). Επίσης, δεν καθίσταται σαφές από τα λεγόμενά του πως ο αιτητής συνέδεσε την επίθεση σε κάποια σπίτια στο χωριό του από τον στρατό με το γεγονός ότι ο στρατός είχε πληροφορηθεί ότι κάποια αγόρια από το χωριό του ότι είχαν στρατολογηθεί από τους μαχητές, ισχυριζόμενος αορίστως πως πληροφορήθηκε ότι κάηκε το σπίτι του, αλλά και κάποια άλλα σπίτια στο χωριό από πληροφοριοδότη/άτομα του αρχηγού της ομάδας του και έτσι κατάλαβαν ποιος ήταν ο λόγος της επίθεσης, χωρίς εντούτοις να μπορεί να περιγράψει την αναφερόμενη επίθεση και τον εμπρησμό με συγκεκριμένες λεπτομέρειες (ερυθρά 38 3χ, 1χ, 36  του διοικητικού φακέλου).  Ως γενικόλογη και ατεκμηρίωτη κρίνω την δήλωση του αιτητή περί της τηλεφωνικής απειλής που δέχθηκε σχετικά με το ότι πρόδωσε και τους αποσχιστές και τον στρατό  ενώ ταξίδευε, χωρίς ο αιτητής να είναι σε θέση να παραθέσει οιανδήποτε ουσιαστική πληροφορία ώστε να τεκμηριώσει την ανωτέρω απειλή (ερυθρό 35 2χ του διοικητικού φακέλου).

 

Τέλος, το ότι ο αιτητής εγκατέλειψε νόμιμα  τη χώρα του μέσω του αεροδρομίου χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα από τις αρχές της χώρας του, είναι σημαντικός δείκτης για την αναξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού  του και επιπλέον, θα συμφωνήσω με τον λειτουργό ότι η εξήγηση που έδωσε ο αιτητής ότι οι αρχές εκείνη την περίοδο ήταν απασχολημένες με την αναζήτηση αυτονομιστών στις γύρω περιοχές, δεν είναι αληθοφανής (ερυθρό 35 1χ του διοικητικού φακέλου). Στα πιο πάνω, προσθέτω πως ο αιτητής ουδέποτε δέχθηκε οποιαδήποτε απειλή ή ενόχληση από οποιονδήποτε φορέα κρατικό ή μη, ούτε κατά την διαφυγή του από το κρησφύγετο των μαχητών, ούτε και μετά τον εμπρησμό του σπιτιού του, ενώ θα αναμένονταν εφόσον είχε στοχοποιηθεί από τον στρατό και ακολούθως από την κυβέρνηση της χώρας, να αντιμετωπίσει αφενός εμπόδια κατά την μετακίνηση του στην χώρα, αλλά και αφετέρου κατά την προσπάθεια του να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ανωτέρω ισχυρισμού, διεξήγαγα έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από τις οποίες προκύπτουν πως και τα δύο μέρη της σύγκρουσης (ένοπλες αποσχιστικές ομάδες-στρατός της χώρας) επιδίδονται σε στοχοποιήσεις κατά αμάχων (δολοφονίες, απαγωγές, εμπρησμοί χωριών/καταστροφή περιουσιών) στις αγγλόφωνες περιοχές, με τον στρατό να ευθύνεται σε μεγαλύτερο βαθμό για καταχρήσεις κατά αμάχων κατά τα πρώτα έτη των συγκρούσεων (2016-2020), ενώ τα τελευταία έτη,  εκατέρωθεν οι πλευρές ευθύνονται στον ίδιο βαθμό για τη στοχοποίηση αμάχων[14]. Περαιτέρω, πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνουν πως  όσοι γίνονται αντιληπτοί από την κυβέρνηση ως υποστηρικτές των αποσχιστών στοχοποιούνται με συλλήψεις, κράτηση, εξωδικαστικές εκτελέσεις από τις αρχές/δυνάμεις ασφαλείας της χώρας[15]. Πρόσθετες πηγές επιβεβαιώνουν την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά αυτονομιστών ακτιβιστών της καμερουνέζικης διασποράς[16], την έκδοση διεθνών ενταλμάτων σύλληψης σε βάρος αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων[17], ενώ γίνεται λόγος και για το ζήτημα της έκδοσης αρχηγών στο Καμερούν από τις Νιγηριανές αρχές στοΚαμερούν[18]. Ομοίως γίνονται αναφορές για αυθαίρετες συλλήψεις αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων εντός του Καμερούν.[19]

 

Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που κινδυνεύουν να στοχοποιηθούν από τις καμερουνέζικες αρχές είναι άνθρωποι που κατέχουν ήδη κάποιο δημόσιο βήμα και υιοθετούν (δημόσια) θέσεις για την κρίση των Αγγλοφώνων οι οποίες δεν συμπίπτουν με τις επίσημες θέσεις των Καμερουνέζικων αρχών ή τίθενται ευθέως υπέρ των Αγγλοφώνων. Ειδικότερα, μια πηγή αναφέρεται στην κράτηση ενός Γαλλόφωνου Καμερουνέζου συγγραφέα με έδρα τις ΗΠΑ, ο οποίος δημοσίευσε ένα κείμενο που ασκούσε κριτική στο χειρισμό της κρίσης από την πλευρά της κυβέρνησης[20], ενώ άλλη πηγή κάνει λόγο για τη στοχοποίηση της οικίας ενός πρώην επιχειρηματία που έχει λάβει ανοιχτά θέση υπέρ του διαλόγου στο ζήτημα των Αγγλόφωνων[21].

 

Την ίδια μεταχείριση από τις καμερουνεζικές αρχές αντιμετωπίζουν και οι αγγλόφωνοι  δημοσιογράφοι και προσωπικό των μη κυβερνητικών οργανώσεων.[22] Σε πρόσφατη έκθεση εντοπίστηκε περίπτωση παρέμβασης της Ομάδας Εργασίας για την Αυθαίρετη Κράτηση του ΟΗΕ (UN Working Group on Arbitrary Detention) για την περίπτωση ενός αγγλόφωνου δημοσιογράφου ο οποίος είχε καταδικαστεί από Στρατιωτικό Δικαστήριο το 2018 σε 11 χρόνια κάθειρξης για «τρομοκρατία, εχθρότητα προς την πατρίδα, απόσχιση, επανάσταση, εξέγερση, διάδοση ψευδών ειδήσεων και περιφρόνηση για την πολιτική εξουσία».[23] Σε άρθρο του Σεπτεμβρίου 2023 από τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα (Reporters sans frontières - RSF) αναφέρεται ότι δημοσιογράφοι που έκαναν ρεπορτάζ από την αγγλόφωνη περιοχή «απειλούνταν» από τις κυβερνητικές δυνάμεις ασφαλείας.[24] Στο ίδιο άρθρο περιλαμβάνεται απόσπασμα από δήλωση δημοσιογράφου – ερευνητή που εργάζεται στη βορειοδυτική επαρχία του Καμερούν, ο οποίος δήλωσε ότι ακόμα και όταν προσπαθούν να διατηρούν μία ισορροπία στη δουλειά τους, η αστυνομία τους κατηγορεί ότι στέλνουν πληροφορίες στους αυτονομιστές.[25]

 

Από τα ανωτέρω στοιχεία, προκύπτει ότι τα πρόσωπα που κινδυνεύουν να στοχοποιηθούν από τις αρχές της χώρα καταγωγής του αιτητή, είναι όσα έχουν ένα έντονο πολιτικό προφίλ και δράση, κάτι το οποίο δεν προκύπτει να συμβαίνει με τον αιτητή,  καθώς ούτε η προηγούμενη εμπλοκή του με τους αυτονομιστές τεκμηριώθηκε (ως αναλύθηκε ανωτέρω), ούτε αρχηγός αυτονομιστικής ομάδας ήταν, ούτε είχε τοποθετηθεί ποτέ δημόσια υπέρ των αγγλόφωνων καθώς και ούτε αναφέρθηκε σε υποστηρικτική δράση υπέρ των μαχητών κατά την έξοδο του από την χώρα του τον Οκτώβριο του 2018.  Επομένως, ενόψει  του ότι ο αιτητής δεν κατάφερε σε κανένα σημείο της συνέντευξης του να τεκμηριώσει τον υπό κρίση ισχυρισμό, αυτός ορθώς δεν έγινε αποδεκτός.

 

Προχωρώντας στη συνέχεια στην αξιολόγηση κινδύνου, παρατηρώ πως ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε διαφορετική κρίση κατά τη σύνταξη της Έκθεσης-Εισήγησής του, καθώς ενώ αποδέχθηκε κατά την αξιολόγηση του μελλοντικού κινδύνου με βάση τα αποδεδειγμένα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά της αίτησης του αιτητή πως υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση που ο αιτητής επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, εντούτοις στη συνέχεια κατά το στάδιο της νομικής ανάλυσης έκρινε πως δεν τεκμηριώνεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του αιτητή, καθότι δεν πληρούται το στοιχείο του αντικειμενικού φόβου και τέλος, κατά την αξιολόγηση της ενδεχομένου παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας έκρινε πως ο αιτητής δεν κινδυνεύει να υποστεί σοβαρή βλάβη λόγω αδιακρίτως ασκούμενης βίας στην περιοχή διαμονής του υπό τις πρόνοιες του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

 

Έχω λάβει υπόψη μου τα όσα ανέφερε η συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση, στα πλαίσια της δικαστικής διαδικασίας επί του σημείου τούτου.  Κρίνω όμως πως από το κείμενο της Έκθεσης-Εισήγησής δεν αιτιολογείται πλήρως η διαφορετική στο ζήτημα προσέγγιση από τους καθ’ ων η αίτηση, εφόσον η τοποθέτηση αυτή δημιουργεί αμφιβολίες στον αναγνώστη της Έκθεσης-Εισήγησής.  Διαπιστώνω λοιπόν πως στην Έκθεσης-Εισήγησής του αρμόδιου λειτουργού, η οποία υιοθετήθηκε από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, υπάρχει πλημμέλεια ως προς την αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, με αποτέλεσμα ο σχετικός λόγος ακυρώσεως να οδηγείται σε επιτυχία.

 

Ωστόσο, η κατάληξή μου ως προς το ότι πάσχει η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν καθορίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής ενόψει της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να προβαίνει σε έλεγχο της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που την διέπουν.  Στο  ζήτημα της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου για τον κατ’ ουσίαν έλεγχο συμφώνησαν βεβαίως και οι δύο πλευρές.

 

Συνεπώς, και βάσει των ανωτέρω και όλων των στοιχείων που έχω ενώπιον μου θα προβώ στο πλαίσιο της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου σε εκ νέου αξιολόγηση του κινδύνου στη βάση των ισχυρισμών που έγιναν αποδεκτοί  της ταυτότητας, του προφίλ, και χώρας καταγωγής του αιτητή και περί του ότι ο κυβερνητικός στρατός έκαψε το χωριό του αιτητή.

 

Επισημαίνω πως ισχυρισμοί περί γενικευμένης βίας ή περί κατάστασης ανασφάλειας στην περιοχή διαμονής δεν συνδέονται με το προστατευτικό καθεστώς του πρόσφυγα εκτός και αν τεκμηριωθεί ότι η ανωτέρω βία είναι στοχευμένη βάσει των ιδιαίτερων περιστάσεων του αιτητή, τότε θα μπορούσε εφόσον πληρούνται και οι υπόλοιπες νομικές προϋποθέσεις του ορισμού του πρόσφυγα να ενταχθεί κάποιος στο πεδίο εφαρμογής αυτού.

 

Εν προκειμένω, ως αναλύθηκε προηγουμένως, ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι η επίθεση/εμπρησμός της οικίας του ήταν αποτέλεσμα της προσωπικής του στοχοποίησης από τον κυβερνητικό στρατό εξαιτίας της συμμετοχής του σε αυτονομιστική ομάδα. Περαιτέρω, οι αναφερόμενες πηγές πληροφόρησης (κατά την αξιολόγηση της εσωτερικής αξιοπιστίας του  ισχυρισμού περί στοχοποίησής του από την κυβέρνηση) καταγράφουν πως ο στρατός προβαίνει σε παραβιάσεις κατά αμάχων όπως και σε επιθέσεις χωριών, εμπρησμό και καταστροφή περιουσιών, ενώ και οι πληροφορίες στις οποίες ανέτρεξε ο αρμόδιος λειτουργός κατά την εισηγητική έκθεση (ερυθρό 104 του διοικητικού φακέλου) αποτυπώνουν πως εκείνη την χρονική περίοδο είχαν καταγραφεί στην ευρύτερη περιοχή τέτοιας φύσεως περιστατικά από τον στρατό. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη ότι ένας από τους τρόπους δράσης του στρατού είναι και οι επιθέσεις κατά χωριών διαφαίνεται πως ο εμπρησμός της οικίας του αιτητή ήταν αποτέλεσμα της γενικότερης κατάστασης ανασφάλειας στην περιοχή καθώς και της γενικότερης βίας που ασκείται από τις  εκατέρωθεν  πλευρές της σύγκρουσης.

 

Περαιτέρω, ποσοτικά δεδομένα από αναζήτηση στην βάση ACLED αποτυπώνουν έναν χαμηλό βαθμό περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή διαμονής του αιτητή στην χώρα καταγωγής του, το Ekok, με μόνο 3 περιστατικά ασφαλείας να καταγράφονται κατά το διάστημα από τις 24/01/2024 έως τις 24/01/2025 που συνίσταντο σε περιστατικά βίας εναντίον αμάχων με καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών.[26]

 

Επίσης, ο αιτητής, ως αναλύθηκε εκτενώς ανωτέρω, δεν εμπίπτει βάσει των εξωτερικών πηγών πληροφόρησης αλλά και στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών του,  σε κάποιο από τα προφίλ των ατόμων που κινδυνεύουν να στοχοποιηθούν από τις αρχές της χώρας καταγωγής του.  Εξάλλου, και ο φόβος του ίδιου περί στοχοποίησης του από τον στρατό βασίστηκε σε πεποιθήσεις και μαρτυρία άλλων και όχι σε κάποιο γεγονός που βίωσε ο ίδιος προσωπικά. Ούτε ο αιτητής, ως δήλωσε, δέχθηκε ποτέ οποιαδήποτε ενόχληση ή απειλή από οποιονδήποτε φορέα κρατικό ή μη κατά την διαμονή του στην χώρα καταγωγής του, αλλά ούτε και κατά την έξοδο του από αυτήν. Συνυπολογίζεται στα ανωτέρω πως ο αιτητής εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του νόμιμα με άδεια των αρχών χωρίς να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε πρόβλημα κατά την έξοδο του από την χώρα του, ενώ ως δήλωσε αναζητείται από τον στρατό.

 

Επιπρόσθετα, από το αφήγημά του, δεν τεκμηριώθηκε βάσιμος φόβος δίωξης ή σοβαρής βλάβης από κάποιο άλλο στοιχείο του προφίλ του αιτητή. Ουδεμία πολιτική εμπλοκήή ανάμειξη  του στοιχειοθετήθηκε σε καμία από τις δύο πλευρές των συγκρούσεων στις αγγλόφωνες περιοχές (κυβερνητικές δυνάμεις/αποσχιστές), καθώς και ούτε  παρελθούσα δίωξη του αιτητή τεκμηριώθηκε βάσει των λεγομένων του. Βάσει των ανωτέρω, λοιπόν, κρίνω ότι δεν συντρέχει εύλογη πιθανότητα για τον αιτητή να εκτεθεί σε οποιαδήποτε μορφή δίωξης, αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του.

 

Σημειώνεται άλλωστε ότι ούτε κατά την ενώπιον μου διαδικασία αλλά και ούτε μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης  προσέθεσε άλλα στοιχεία και/ή πληροφορίες που να ανατρέπουν την αξιολόγηση των καθ' ων η αίτηση και να τεκμηριώνουν το αίτημά του. Οι αντιφάσεις που εντοπίστηκαν από το λειτουργό ήταν ενώπιον του και είχε τη δυνατότητα στην ενώπιόν μου διαδικασία με το ορθό δικονομικό διάβημα, να καλύψει τα κενά, τις αντιφάσεις και τις ανακρίβειες που προέβη κατά το αφήγημά του.

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (βλ. παραγράφους 37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Αδιαμφισβήτητα όπως προκύπτει από το άρθρο 18 (5) του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000), ο αιτητής που επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της Σύμβασης, οφείλει να εκθέσει στη διοίκηση με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του. O αιτητής δεν ήταν υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, αυτό όμως δεν αίρει την υποχρέωσή του να επικαλεσθεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το αίτημα που υπέβαλε στις αρμόδιες αρχές.

 

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την παράγραφο 205 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια του Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών, ο αιτητής πρέπει (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

 

«(i) να λέει την αλήθεια και να βοηθά τον εξεταστή με κάθε δυνατό τρόπο με την τεκμηρίωση των ισχυρισμών του με κάθε δυνατό τρόπο.

(ii) Να κάνει προσπάθεια να υποστηρίξει τα λεγόμενά του με κάθε διαθέσιμο τεκμήριο και να δώσει ικανοποιητική επεξήγηση για κάθε απουσία τεκμηρίων. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να καταβάλει προσπάθεια να προσκομίσει επιπρόσθετα τεκμήρια.

(iii) Να παρέχει όλες τις σχετικές πληροφορίες που αφορούν τον εαυτό του και τις προγενέστερες εμπειρίες του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για να καταστήσει ικανό τον εξεταστή να αποδείξει τους σχετικούς ισχυρισμούς. Αναμένεται ότι θα του ζητηθεί να δώσει μια συνεκτική εξήγηση όλων των λόγων που επικαλείται για υποστήριξη του αιτήματός του για προσφυγικό καθεστώς και θα πρέπει να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που θα του υποβληθούν.»

 

Ως νομολογιακά έχει κριθεί, γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί, καθώς και ισχυρισμοί για κίνδυνο ζωής χωρίς στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες αναφορές, δεν θεμελιώνουν βάσιμο φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης (βλ. Απόφαση στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20 A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020).  Εν προκειμένω, ο αιτητής προέβαλε αόριστους κινδύνους σε σχέση με την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του από διάφορους δρώντες όπως το στρατό και τους αυτονομιστές Amba boys,  χωρίς όμως να είναι σε θέση να αναφερθεί με σαφήνεια σε συγκεκριμένα γεγονότα από τα οποία να τεκμηριώνεται κίνδυνος βλάβης για τον αιτητή.

 

Όλο το πιο πάνω ιστορικό στο οποίο στηρίζεται το αίτημα διεθνούς προστασίας που υπέβαλε ο αιτητής δεν παρουσιάζει οποιοδήποτε βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του.  Από τα όσα ισχυρίστηκε ο αιτητής σε κάθε στάδιο εξέτασης του αιτήματός του, προκύπτει πως δεν πρόβαλε σαφείς και συγκεκριμένους ισχυρισμούς, με επαρκείς εξηγήσεις, λεπτομέρειες και πληροφορίες σχετικά με τον πυρήνα του αιτήματός του, ώστε να υπαχθεί στο προστατευτικό καθεστώς της έννοιας του «πρόσφυγα». Οι ισχυρισμοί που έγιναν αποδεκτοί, όπως αναλύθηκε ανωτέρω, δεν δύνανται να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι εύλογα ο αιτητής θα αντιμετωπίσει πράξεις δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει με αξιοπιστία τους προβληθέντες ισχυρισμούς που θα τον ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα, σύμφωνα με το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Σχετικά με τις προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας και τη διαπίστωση του πραγματικού κινδύνου καθορίζεται πως θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι». Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619 .

 

Με βάση τα πιο πάνω δεδομένα, λαμβάνοντας υπόψη και τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, δεν διαπιστώνεται πως προκύπτουν «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία στη χώρα καταγωγής του, κατά την έννοια του άρθρου 19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Αναφορικά με την υπαγωγή του αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 το οποίο προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής της ακεραιότητας, λόγω αδιακρίτως ασκούμενης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 όσο και του ΔΕΕ (βλ. C285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011).

 

Θεωρώ αναγκαίο να προβώ σε ανάλυση των δεδομένων και στοιχείων που προκύπτουν από πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του αιτητή, καθότι η έρευνα των Καθ’ων η αίτηση παρότι επαρκής τοποθετείται χρονικά το έτος 2020-2021, προκειμένου να διερευνηθεί η υφιστάμενη κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί σήμερα στη χώρα καταγωγής του αιτητή και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής του (Ekok, South West).

 

Αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στο Καμερούν, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε έκθεση αναφορικά με τις εξελίξεις στην κατάσταση ασφαλείας στην Κεντρική Αφρική, η οποία δημοσιεύτηκε στις 31 Μαΐου 2023 σημειώνει ότι στις Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές Περιφέρειες του Καμερούν, συνέχισαν οι αναφορές και καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχτηκαν από δυνάμεις ασφαλείας και άμυνας και ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες εναντίον αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών και της καταστροφής περιουσίας. Επιπλέον, η αναγκαστική απαγόρευση κυκλοφορίας, η χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών και η απαγωγή αμάχων από ένοπλες ομάδες περιόρισαν την διανομή της απαραίτητης ανθρωπιστικής βοήθειας.[27] 

 

Σύμφωνα με ανάλυση για τη χώρα στην ιστοσελίδα του ACAPS της χώρας αναφέρεται πως το Καμερούν βιώνει διάφορες κρίσεις. Οι μακροχρόνιες δυσαρέσκειες της αγγλόφωνης κοινότητας στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές, μετά από δεκαετίες περιθωριοποίησης των μειονοτικών αγγλόφωνων περιοχών από τη γαλλόφωνη Κυβέρνηση, κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες στα τέλη του 2016. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση διαφορετικών αυτονομιστών να διαδηλώνουν υπέρ της αυτοαποκαλούμενης Δημοκρατίας της Ambazonias στα βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά. Οι συγκρούσεις μεταξύ του στρατού και των αυτονομιστικών δυνάμεων έχουν εντείνει την ανασφάλεια στις ανωτέρω περιοχές, οδηγώντας 638.400 ανθρώπους σε εκτοπισμό  στο εσωτερικό της χώρας και 64.000 σε αναζήτηση καταφυγίου στη γειτονική Νιγηρία μέχρι τις 9 Φεβρουαρίου 2024. Επίσης, η εξέγερση της Boko Haram  στα βορειοανατολικά της Νιγηρίας έχει επίσης εξαπλωθεί στην περιοχή του Άπω Βορρά (extreme Nord), όπου 120.869 Νιγηριανοί πρόσφυγες έχουν καταφύγει στον Άπω Βορρά του Καμερούν, ενώ η βία από την Boko Haram και το Ισλαμικό Κράτος έχει εκτοπίσει εσωτερικά περισσότερους από 453.600 ανθρώπους[28].

 

Από τις πιο πάνω πληροφορίες συνάγεται πως οι ένοπλες συγκρούσεις εντοπίζονται κυρίως στις Αγγλόφωνες περιοχές (Νοτιοδυτική Περιφέρεια και Βορειοδυτική Περιφέρεια) μεταξύ των αγγλόφωνων αποσχιστών και των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας, καθώς επίσης καταγράφονται εξεγέρσεις και εχθροπραξίες από την παρουσία της Boko Haram στην περιφέρεια Far North της χώρας. Σημειώνεται πως ο τόπος συνήθους διαμονής και καταγωγής του αιτητή, η περιοχή Ekok υπάγεται στην Νοτιοδυτική περιφέρεια.

 

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από την 24/01/2024 έως τις 24/01/2025 στην Νοτιοδυτική  περιφέρεια (South West) του Καμερούν, καταγράφηκαν 846 περιστατικά ασφαλείας και 789 θάνατοι, εκ των οποίων 14 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών), 29 εξεγέρσεις (5 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 300 μάχες (600 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 487 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (168 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 16 περιστατικά εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας (16 απώλειες ανθρώπινων ζωών). Συγκεκριμένα στην πόλη Εkok που συνιστά τον σύνηθη τόπο διαμονής του αιτητή, την ίδια περίοδο αναφοράς, καταγράφηκαν μόνο 3 περιστατικά ασφαλείας που συνίσταντο σε περιστατικά βίας εναντίον αμάχων με καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών.[29]

 

Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις για το 2015 ανερχόταν στα 1,553,300[30]. Λαμβάνοντας υπόψη την πιο πάνω πληροφορία, καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή (789 ανθρώπινες απώλειες στην περιφέρεια και καμία απώλεια ειδικότερα στο Ekok) δεν ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι ο αιτητής θα εκτεθεί σε κίνδυνο σοβαρής βλάβης λόγω   αδιάκριτης βίας εάν επιστρέψει στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του.

 

Ως εκ τούτου από τα ανωτέρω συνάγεται πως η κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές δεν έχει φτάσει σε σημείο που να στοχοποιούνται αδιακρίτως άμαχοι μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας τους στη Νοτιοδυτική περιφέρεια της χώρας. Επίσης, ούτε παρατηρώ κάποιο παράγοντα επίτασης του κινδύνου βάσει των ατομικών περιστάσεων του αιτητή ο οποίος επρόκειτο για έναν ενήλικο άνδρα, υγιή, χωρίς ενδείξεις ευαλωτότητας, ικανό για εργασία (με εργασιακό υπόβαθρο) και με βασική μόρφωση. Συνεπώς, δεν προκύπτει πραγματικός κίνδυνος για τον αιτητή να αντιμετωπίσει σοβαρή βλάβη ως άμαχος.

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6(Ι)/2000 και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.

 

Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω.  Ενόψει της κατάληξής μου αναφορικά με την πάσχουσα νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θεωρώ ορθό και δίκαιο, υπό τις περιστάσεις, να μην επιδικάσω έξοδα.

 

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.