ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 746/24

31 Ιανουαρίου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

M.N.Ν.

Αιτητού,

και

            Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Μπετίτο Τζ. (κος.) για Πιερίδη & Πιερίδη, Δικηγόρος για τον Αιτητή

Βασιλείου Μ.  (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Aιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος, η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 27.10.2023, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του Αιτητή για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος).

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από το Καμερούν. Περί τις 12.1.2021 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, και στις 29.9.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, υποβλήθηκε Έκθεση/ Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: o Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης για διεθνή προστασία του Αιτητή και επιστροφή του στο Καμερούν, η οποία εγκρίθηκε στις 27.10.2023 από τον Προϊστάμενο. Στις 12.12.2023, η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής, κοινοποιήθηκε στον Αιτητή.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Κατά το στάδιο της ακρόασης, ο Αιτητής προώθησε ως μόνο λόγο προσφυγής την ι έλλειψη δέουσας, υποστηρίζοντας ότι δεν αξιολογήθηκε δεόντως το γεγονός ότι στο τόπο διαμονής του Αιτητή λαμβάνουν υφίσταται κατάσταση αδιάκριτης βίας, η οποία εκθέτει σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα του Αιτητή ή ακόμα και τη ζωή του.

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ΄ων η αίτηση υποβάλλουν ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποσείσει το βάρος απόδειξης των λόγων προσφυγής ούτε και ότι δύναται να υπαχθεί σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Υποστηρίζουν εξάλλου ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή έχουν εξεταστεί και αξιολογηθεί δεόντως και ότι με βάση της διενεργηθείσα έρευνα δεν προκύπτει ότι η κατάσταση ασφαλείας σε συνάρτηση με τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης εκ της παρουσίας του και μόνο ως αμάχου στην εν λόγω περιοχή. Εισηγούνται εν τούτου τη απόρριψη της αίτησης του για διεθνή προστασία και εντέλει της παρούσας προσφυγής.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ΄ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 9ΚΔ του ιδίου νόμου, το οποίο τιτλοφορείται «Αξιολόγηση των ειδικών αναγκών υποδοχής και διαδικαστικών αναγκών των ευάλωτων προσώπων» καθορίζει τις διαδικαστικές εγγυήσεις των ευάλωτων αιτούντων άσυλο.

 

9.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

Κατάληξη

10.          Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας παρά την προβολή από τους Καθ’ ων η αίτηση του ισχυρισμού περί απαραδέκτου των υπό αναφορά λόγων προσφυγής λόγω μη επαρκούς εξειδίκευσης, κρίνεται ότι το παρόν Δικαστήριο υπό το φως της ημεδαπής νομολογίας (βλ. Μαρία Ευθυμίου ν. Ε.Δ.Υ., (1997) 3 ΑΑΔ 281, 14.7.1997), και δεδομένης της έκτασης του ελέγχου που ασκεί επί της επίδικης πράξης (βλ. άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, το οποίο μεταφέρει στην εθνική έννομη τάξη το άρθρο 46 της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ), υπό το φως του άρθρου 46 της Οδηγία 2013/32/EE όπως ερμηνεύτηκε από το ΔΕΕ (βλ. απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 4 Οκτωβρίου 2024, CV, C-406/22,  σκέψεις 84 έως 96, (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C‑156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51), ως προς την έκταση του ελέγχου που οφείλει να διενεργεί επί απορριπτικής απόφασης επί αιτήσεως διεθνούς προστασίας, δεν μπορεί παρά να εξετάσει στη βάση των ενώπιόν του δεδομένων πλήρως και ex nunc τα πραγματικά και νομικά ζητήματα που άπτονται της αίτησή του Αιτητή για διεθνή προστασία. Είναι παρά ταύτα γεγονός ότι ο Αιτητής δια του συνηγόρου δεν προβαίνει σε συγκεκριμένη νομική υπαγωγή των περιστάσεών της στις κρίσιμες διατάξεις του άρθρου 3 ή 19 του περί Προσφύγων Νόμου ούτε και σχολιάζει κατά τρόπο συγκεκριμένο τα επιμέρους ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση που τον έκριναν αναξιόπιστο και εντέλει οδήγησαν στην απόρριψη της αίτησής της.

 

11.          Περαιτέρω, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό, ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, όπως επισημαίνεται ανωτέρω, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική της ορθότητα. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η έκταση του ελέγχου που ασκεί το παρόν Δικαστήριο και οι εξουσίες που απορρέουν από το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου καθιστούν αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας, και αιτιολογίας, πλάνης και ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής, εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552].

12.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή καθόλη τη διαδικασία εξέτασης της αίτησής του, επισημαίνω συναφώς τα ακόλουθα: παρατηρώ ότι στο πλαίσιο του εντύπου της αίτησής του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής κατέγραψε ότι οι αυτονομιστές στη χώρα του τον κυνηγούσαν και ήθελαν να τον σκοτώσουν, έκαψαν το σπίτι του και σκότωσαν τον πατέρα του. Οι αυτονομιστές, ειδικά της ηλικίας του Αιτητή ήθελαν να ενταχθεί και ο Αιτητή στην ομάδα τους. Η άρνησή του αυτή να συμμετέχει με αυτούς τους έκανε να τον κυνηγήσουν. Στη συνέχεια ο Αιτητής καταγράφει, ότι δύο άνθρωποι στη γειτονιά πίστευαν ότι ο πατέρας του συνεργαζόταν με το στρατό για να καταστρέψει τους αυτονομιστές και ταυτόχρονα κάποιοι άνθρωποι συνεργάζονταν με το στρατό εναντίον του πατέρα του διότι πίστευαν ότι συνεργαζόταν με τους αυτονομιστές. Αυτό έκανε τον πατέρα του ως δήλωσε καταζητούμενο, με αποτέλεσμα στις 2 Οκτωβρίου το σπίτι του να καεί και ο πατέρας του να σκοτωθεί. Εκείνη τη νύχτα η φίλη της εκλιπούσας μητέρας του ήρθε και τον πήρε από το χωριό επειδή αυτά τα άτομα είχαν υποσχεθεί ότι θα τον σκοτώσουν οποιαδήποτε στιγμή.

13.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ανέφερε ότι γεννήθηκε στην πόλη Elak στο Βορειοδυτικό Τμήμα του Καμερούν το 1994, το οποίο υπήρξε και ο τελευταίος τόπος διαμονής της, πριν εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Από το 1994 μέχρι και το 2006 παρέμεινε στον τόπο καταγωγής του το χωριό Ιbal της περιφέρειας Buikai από το 2006 έως το 2014 εγκαταστάθηκε στη  γενέτειρά του  Elak. Aπό το 2014 εως το 2018 παρέμεινε στη γαλλόφωνη πόλη Yaounde για να επιστρέψει και πάλι στο Ibal από το 2019 έως το 2020. Προτού εγκαταλείψει τη χώρα του για λίγες ημέρες παρέμεινε στην Bamenda από όπου αναχώρησε, μέσω του αεροδρομίου της πόλης Douala, εκτός της χώρας του. Ως προς το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, ολοκλήρωσε και τις σπουδές του ολοκλήρωσε το πτυχίο του στις διεθνείς σχέσεις στο πανεπιστήμιο της Yaoundé, χωρίς να κατορθώσει να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του ένεκα οικονομικών περιορισμών. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής ανέφερε ότι και οι δύο γονείς του απεβίωσαν. Η μητέρα του το 1998 εξαιτίας πυρκαγιάς ο δε πατέρας του, δολοφονήθηκε, κατά τη δήλωσή του, από τους Ambazonians στις 2.10.2020. Διαθέτει επίσης μια εξαδέλφη από την πατρική ρίζα και μία εξαδέλφη από τη μητρική ρίζα, που τον βοήθησε να φύγει από τη χώρα, η οποία ωστόσο απεβίωσε, κατά τη δήλωσή του, διότι τη δηλητηρίασαν επειδή τον βοήθησε. Επικοινωνία διατηρεί εξάλλου και με έναν εξάδελφό του  , ο οποίος βρίσκεται στην Douala. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Yaoundé εργάστηκε ως δάσκαλος, ενώ με την επιστροφή του στο Ibal, εργάστηκε σε αγροτικές εργασίες συνδράμοντας τον πατέρα του, προκειμένου να συλλέξει πόρους για τη συνέχιση των σπουδών του.  Ως προς το θρήσκευμα δήλωσε χριστιανός.

14.          Ερωτηθείς για ποιους λόγους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής κατά την ελεύθερή του αφήγηση, ανέφερε πως ο πατέρας του είχε ζητήσει να επιστρέψει στην Yaoundé για να μαζέψει χρήματα προκειμένου να ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό του. Όταν το περιστατικό έλαβε χώρα (εννοώντας τη δολοφονία του πατέρα του), η ξαδέλφη του ήρθε για να τον πάρει στην Bamenda καθώς δεν ήταν πλέον ασφαλής. Ο Αιτητής ανέφερε εξάλλου ότι και ο ίδιος ήταν στόχος καθώς με την επιστροφή του οι αποσχιστές ήθελαν να ενταχθεί στις τάξεις τους αλλά ο ίδιος αρνούνταν. Έτσι με την βοήθεια της ξαδέλφης του εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και εισήλθε στη Δημοκρατία. Στη συνέχεια πληροφορήθηκε πως η ξαδέλφη του δηλητηριάστηκε. Ο Αιτητής ανέφερε πως ο κύριος λόγος που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του ήταν για να σπουδάσει στη Δημοκρατία.

15.          Διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα υποβλήθηκαν στον Αιτητή αναφορικά με τις περιστάσεις γύρω από τη δολοφονία του πατέρα του, τις απειλές που ο ίδιος  έλαβε από τους αποσχιστές ή άλλα περιστατικά που να συνδέονται με τον ίδιο, καθώς και τον τόπο και το χρόνο που έλαβαν χώρα. Στο πλαίσιο των ερωτήσεων που του υποβλήθηκαν ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν είχε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την παραμονή του στη Yaoundé παρά μόνο ένα τηλεφώνημα περί το 2018 και 2019. Καταλήγοντας, ο Αιτητής επιβεβαίωσε πως δεν έχει οποιοδήποτε πρόβλημα με τις αρχές, ενώ σε περίπτωση επιστροφής του, είπε με σιγουριά πως δεν θα μείνει ζωντανός, και πως δεν θα είναι ασφαλής στο Καμερούν. Δήλωσε δε ότι το έντυπό της αίτησής του έχει συμπληρωθεί από τον ίδιο και ότι όλα όσα καταγράφονται εκεί είναι αληθή. Κατά τη διοικητική διαδικασία, πέραν του διαβατηρίου του, ο Αιτητής προσκόμισε και αντίγραφα των τίτλων σπουδών του (βλ. ερ. 37 έως 38, του διοικητικού φακέλου)

16.          Αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση διέκριναν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος αναφορικά με τη χώρα καταγωγής, τον τόπο διαμονής του Αιτητή και τα λοιπά στοιχεία του προφίλ του. Ο δεύτερος, αναφορικά με τις απόπειρες στρατολόγησης του Αιτητή από τους Ambazonians. Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε ο Αιτητής κρίθηκαν συνεκτικές ενώ αξιολογήθηκαν σε συνάρτηση με το αυθεντικό διαβατήριό του, το οποίο προσκόμισε στη διοίκηση. Ο δεύτερος αντίθετα ισχυρισμός έτυχε απόρριψης καθώς κρίθηκε ότι οι συναφείς δηλώσεις του στερούνταν λεπτομέρειας τόσο ως προς τις περιστάσεις της δολοφονίας του πατέρα του και τα αίτια όσο και ως προς τις απειλές που δέχονταν από τους αποσχιστές.

17.          Στη βάση του μόνο αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή κρίθηκε ότι κανένα στοιχείο του προφίλ του σε συνάρτηση με τις επικρατούσες συνθήκες ασφαλείας (όπου υπήρξε εύρημα περί έκρυθμης κατάστασης στο Βορειοδυτικό Καμερούν εξαιτίας των συγκρούσεων μεταξύ των αυτονομιστών και του στρατού), δεν οδηγεί στο συμπέρασμα περί βάσιμου φόβου δίωξης ή σοβαρού κινδύνου βλάβης. Στο πλαίσιο της εξατομικευμένης αξιολόγησης που διενεργήθηκε λήφθηκε υπόψη ότι πρόκειται περί αμάχου, υγιούς, ενήλικου άνδρα, ο οποίος εργαζόταν στην περιοχή όπου διέμενε, χωρίς να αντιμετωπίσει ο ίδιος κάποιο περιστατικό δίωξης και ο οποίος δεν παρουσιάζει κάποιο άλλο σημείο ευαλωτότητας.

18.          Στο πλαίσιο της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, ο Αιτητής δεν έχει προσκομίσει οποιαδήποτε νέα μαρτυρία ή ουσιώδεις ισχυρισμούς συναφείς με τον πυρήνα του αιτήματός.

19.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου.

20.          Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του για τους λόγους που εμπεριστατωμένα καταγράφονται στην έκθεση, η οποία αποτέλεσε την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Η ταυτοπροσωπία του και το μορφωτικό του επίπεδο, καθώς και η παραμονή του στη Yaoundé επιβεβαιώνεται και από τα έγγραφα που προσκόμισε κατά το στάδιο της συνέντευξής του. Τα αίτια ωστόσο του θανάτου πατέρα του θα εξεταστούν ως επιμέρους παράμετροι του ισχυρισμού του Αιτητή για προσωπική του δίωξη από τους αποσχιστές.

21.          Ως προς το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, επισημαίνονται τα ακόλουθα. Η κατ΄ισχυρισμό δίωξη του Αιτητή από τους αποσχιστές εδράζεται σε επιμέρους γεγονότα, μεταξύ των οποίων ο θάνατος του πατέρα του Αιτητή και οι απειλές που δέχτηκε τόσο ο ίδιος όσο και ο πατέρας του από τους αποσχιστές. Καταρχάς διαπιστώνω, ότι από το αφήγημα του Αιτητή απουσιάζουν βιωματικής φύσεως λεπτομέρειες τόσο όσον αφορά στις περιστάσεις γύρω από το θάνατο του πατέρα του όσο και όσον αφορά το περιεχόμενο και τις περιστάσεις των απειλών που δέχτηκε. Οι λακωνικές αποκρίσεις του δεν δικαιολογούνται δεδομένου της ηλικίαςτου, του επιπέδου μόρφωσής του αλλά και δεδομένου ότι πρόκειται περί γεγονότων τα οποία ο Αιτητή βίωσε προσωπικά. Δεν παροράται ι εξάλλου ότι το αφήγημά του κατά την καταγραφή της αίτησής του διαφέρει ουσιωδώς από το αφήγημά του κατά τη συνέντευξη. Συγκεκριμένα, ερωτηθείς ό Αιτητής ως προς το κατά πόσο γνωρίζει ποιο πρόσωπο βρίσκονται πίσω από τις κατηγορίες για σύμπραξη του πατέρα του με το στρατό αποκρίθηκε κατά τη συνέντευξή του ότι δεν γνωρίζει (βλ. ερ. 27, σημεία 3Χ και 4Χ της ελεύθερής του αφήγησης) ενώ κατά την  καταγραφή ο Αιτητής ανέφερε ότι άτομα από τη γειτονιά πίστευαν ότι ο πατέρας του συνεργαζόταν με τους αποσχιστές, διανθίζοντας το αφήγημά του ότι κάποια άλλα πρόσωπα πίστευαν ότι πατέρας του συνεργάζεται με τους αποσχιστές. Η τελευταία αυτή αναφορά, περί διαδόσεων σύμπραξής του και με τους αποσχιστές δεν προβάλλεται στο πλαίσιο της συνέντευξης όπου ο Αιτητής δηλώνει ότι δεν έχει οποιοδήποτε πρόβλημα με τις αρχές της χώρας. Επιπλέον, ενώ στην καταγραφή αναφέρει ότι το συνέδραμε μια φίλη της μητέρας του κατά τη συνέντευξη αναφέρθηκε σε διάφορα σημεία σε ξαδέλφη του από τη μητρική ρίζα.  Επισημαίνεται ότι ερωτηθείς σχετικά ο Αιτητής, ανέφερε ότι τα όσα κατέγραψε στο αρχικό έντυπο είναι αληθή και ότι το συμπλήρωσε ο ίδιος. Δεδομένης της έλλειψης επαρκών πληροφοριών και των αντιφάσεων που εντοπίστηκαν στο αφήγημά το δεν θεμελιώνεται εν προκειμένω, η εσωτερική αξιοπιστίας του Αιτητή.

22.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του, σημειώνεται ότι το αφήγημα του Αιτητή αποτελεί προσωπικό βίωμα, το οποίο δεν μπορεί καθ’ αυτό εύλογα να επιβεβαιωθεί από εξωτερικές πηγές. Ωστόσο επιμέρους σημεία του αφηγήματός του όντως επιβεβαιώνονται από εξωτερικές πηγές, οι οποίες παρατίθενται στη συνέχεια όπως η δράση των αποσχιστών στην Βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν και η ύπαρξη αντιποίνων κατά προσώπων που αρνούνται να συνταχθούν μαζί τους.

23.          Από έρευνα του Δικαστηρίου προέκυψαν τα εξής: Από διάφορες πηγές φαίνεται ότι ο χαρακτηρισμός 'black leg'' έχει την έννοια του ''προδότη'' και προκύπτει ότι χρησιμοποιείται από τα μέλη των αποσχιστικών ομάδων των Ambazonians για τον άμαχο πληθυσμό που δεν επιθυμούν να εμπλακούν στις δραστηριότητές τους[1]. Η συνεχής υποψία συνεργασίας πολιτών με κρατικές δυνάμεις ή η μη συμμόρφωση με την ατζέντα των αυτονομιστικών κινημάτων έχει αυξήσει τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν επιθέσεις, σωματική και σεξουαλική βία, βασανιστήρια, ακρωτηριασμό, απειλές, απαγωγές, πληρωμές λύτρων και δολοφονίες. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προώθηση τέτοιων επιθέσεων εναντίον αμάχων που θεωρούνται ύποπτοι προδότες κυρίως από αυτονομιστικά κινήματα, ένα φαινόμενο γνωστό ως ''black legs''. Οι βίαιες επιθέσεις εναντίον αμάχων στο Καμερούν από αυτονομιστικές ομάδες είναι έντονες από τότε που ξεκίνησε η κρίση στα τέλη του 2016 στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας. Πολλοί ζουν σε άθλιες συνθήκες σε πρόχειρα καταφύγια στο δάσος. Άλλοι έχουν μετακομίσει σε πόλεις και ζουν στους δρόμους ή φιλοξενούνται σε οικογένειες σε υπερπλήρη και ανθυγιεινά περιβάλλοντα [2].

24.          Συνεπώς, παρά την επιβεβαίωση της μεταχείρισης όσων χαρακτηρίζονται προδότες ''black legs'' από τους Ambazonians, ελλείψει εσωτερικής αξιοπιστίας στις δηλώσεις του Αιτητή, ο ισχυρισμός απορρίπτεται.

25.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχει ο Αιτητής, στη βάση του αξιόπιστου ισχυρισμού του, έχοντας ενώπιόν μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση, παρατηρώ επιπρόσθετα προς όσα καταγράφονται στην Εισηγητική Έκθεση τα εξής:

26.          Ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, αναφέρονται τα ακόλουθα, ως προκύπτουν από έγκυρες πηγές πληροφόρησης:

27.          Συγκεκριμένα, βάσει πληροφοριών από τον ανεξάρτητο οργανισμό ACAPS, η κρίση που ξέσπασε στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν (ήτοι στις περιφέρειες Northwest και Southwest) περί τα τέλη του 2016 οδήγησε στην εμφάνιση διαφόρων αποσχιστικών ομάδων και σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ενόπλων δυνάμεων των αυτονομιστών, που έχουν εντείνει την ανασφάλεια στις αγγλόφωνες περιοχές, «αφήνοντας 638.400 άτομα εσωτερικά εκτοπισμένα και 64.000 να αναζητούν καταφύγιο στη γειτονική Νιγηρία» (κατάσταση ως καταγράφεται στις 9 Φεβρουαρίου 2024).[3] Εκ των όσων επίσης αναφέρονται στην ίδια πηγή, οι απαρχές της σύγκρουσης εντοπίζονται στα μακροχρόνια προβλήματα στην αγγλόφωνη κοινότητα στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας, λόγω της περιθωριοποίησης τους από τη γαλλόφωνη κυβέρνηση, «που κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες περί τα τέλη του 2016».[4]

28.          Οι αντιμαχόμενες πλευρές αποτελούνται από τις ένοπλες κρατικές δυνάμεις ασφαλείας του Καμερούν που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένης της επίλεκτης μονάδας μάχης) και από διάφορες ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες (που αριθμούν πέραν των 7 διαφορετικών ενόπλων ομάδων, συνολικής δυναμικότητας 2.000-4.000 μαχητών, που κατά τις επιθέσεις τους εναντίον του κρατικού στρατού χρησιμοποιούν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς και πιο προηγμένο οπλισμό όπως εκτοξευτές αντιαρματικών), που δρουν (κυρίως) στις αγγλόφωνες περιοχές (παρά το ότι εμφανίζονται με ορισμένο διαχωρισμό, οι ομάδες αυτές προσπαθούν όλο και περισσότερο να συντονιστούν μεταξύ τους, ενώ «οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες παρουσιάζουν ένα συλλογικό χαρακτήρα»).[5]

29.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας γενικότερα στο Βορειοδυτικό Τμήμα του Καμερούν, ευρύτερη περιοχή στην οποία βρίσκεται ο τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή, μεταξύ 13.1.2024 και 10.01.2025 καταγράφηκαν από τη βάση δεδομένων του ACLED συνολικά 1.009 περιστατικά βίας (26 περιστατικά ταραχών/εξεγέρσεων, 19 περιστατικά διαδηλώσεων, 690 περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 322 περιστατικά μάχης,  και 42 περιστατικά εκρήξεων / βίας εξ αποστάσεως) εκ των οποίων προέκυψαν 522 απώλειες (4 από τα περιστατικά ταραχών/εξεγέρσεων και 322 από τα περιστατικά μάχης, 170 από τα περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 2 από τα περιστατικά διαδηλώσεων και 24 από τα περιστατικά εκρήξεων / βίας εξ αποστάσεως)[6]. Τα εν λόγω στοιχεία, εξεταζόμενα συνδυαστικά με τον εκτιμώμενο πληθυσμό της περιφέρειας North-West του Καμερούν (1,968,600 κάτοικοι με βάση την επίσημη εκτίμηση για το 2015[7]), δεικνύουν ότι η ένταση της βίας στην εν λόγω περιοχή είναι σε υψηλό επίπεδο.

30.          Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή δεν προκύπτει οποιαδήποτε παράμετρος του προφίλ του, η οποία να επιτείνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κίνδυνο που τυχόν αυτός διατρέχει ούτε και καθαυτό κάποιο στοιχείο του προφίλ του δίδει βάσιμο έρεισμα για φόβο δίωξης.

31.          Ειδικώς ως προς το θρησκευτικό του προφίλ ως χριστιανού δεν προκύπτει κάποιος κίνδυνος. Πηγές αναφέρουν πως στο Καμερούν, οι Χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, με περίπου 70% να ανήκουν σε διάφορα χριστιανικά δόγματα. Ωστόσο, υπάρχουν περιοχές όπου οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Στις βόρειες περιοχές, όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, έχουν αναφερθεί περιστατικά κοινωνικών εντάσεων μεταξύ χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων. Επιπλέον, η παρουσία εξτρεμιστικών ομάδων, όπως η Μπόκο Χαράμ, έχει οδηγήσει σε επιθέσεις κατά χριστιανικών κοινοτήτων στα βόρεια σύνορα με τη Νιγηρία και όχι στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή. Παρά τις προκλήσεις αυτές, οι Χριστιανοί στο Καμερούν γενικά ασκούν τη θρησκεία τους ελεύθερα[8].

32.           Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, ως αυτό έγινε αποδεκτό και ειδικότερα ότι ο Αιτητής είναι νεαρός, υγιής, χωρίς κάποια καταγεγραμμένη ευαλωτότητα, ικανός προς εργασία, χωρίς καμία δράση ή συμμετοχή σε αντιπολιτευτικές ή απελευθερωτικές δραστηριότητες, κρίνεται πως σε συνάρτηση με τις παρατεθείσες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στη Βοριοδυτική Περιφέρεια, και το γεγονός ότι ο ίδιος  δεν εμπλέκεται καθ' οιονδήποτε τρόπο με τα όσα διαδραματίζονται στο πλαίσια των ενόπλων συγκρούσεων που καταγράφονται, δεν πιθανολογείται ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί, θα εκτεθεί σε κίνδυνο που να ισοδυναμεί με σοβαρή βλάβη ή δίωξη.

33.          Καταλήγω συνεπώς, ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός ούτε από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά. Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

34.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό και δεδομένου ότι ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] δεν προκύπτει ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

35.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο προσφεύγων, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή (βλ. άρθρο 19(2)(γ) απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43). 

36.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

37.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

38.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

39.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

40.          Με βάση τα όσα καταγράφονται ανωτέρω καθίσταται εμφανές ότι οι τακτικές δυνάμεις του κράτους του Καμερούν συγκρούονται με τους αποσχιστές στην Βορειοδυτική Περιφέρεια της χώρας, με αποτέλεσμα να υφίσταται ένοπλη σύρραξη με την καθημερινή του όρου έννοια (ΔΕΕ, Diakite, απόφαση ημερ.30/01/2014, C-285/12, παρ.28). Ενόψει των ποσοτικών και ποιοτικών χαρακτηριστικών τα οποία αναλύθηκαν ανωτέρω φρονώ ότι η προερχόμενη από την ένοπλη σύρραξη αδιάκριτη βία αγγίζει ένα υψηλό σχετικά επίπεδο, αν και δεν εξικνείται σε τέτοιο επίπεδο ώστε μόνη η παρουσία ενός αμάχου σε αυτή να αρκεί για στοιχειοθέτηση πραγματικού κινδύνου σοβαρής

41.          Λαμβάνοντας συνεπώς υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, όπως καταγράφονται ανωτέρω, ήτοι ότι πρόκειται περί νεαρού μονήρη άνδρα, υγιούς, ικανού προς εργασία, ο οποίος διαθέτει οικογενειακό και κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο εντός της χώρας καταγωγής του, διαθέτοντας μέσα επιβίωσης, υψηλού μορφωτικού επιπέδου και εξοικείωσής με τον τόπο καταγωγής του όπου διέμενε για σημαντικό χρονικό διάστημα προ της αναχωρήσεώς του από τη χώρα, κρίνεται ότι αυτός δεν συντρέχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητάς του ως αμάχου, λόγω της κατάστασης ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του.

42.           Όλως επικουρικώς, επισημαίνω ότι σε κάθε περίπτωση ο Αιτητής θα μπορούσε να μεταβεί είτε στη Yaounde είτε στη Douala, όπου έχει διαμένει ο ξάδελφος του με τον οποίο διατηρεί επικοινωνία και επίσης, άλλα συγγενικά του πρόσωπα.

43.          Ως προς τη δυνατότητα μετεγκατάστασης του Αιτητή, παρατηρούνται τα ακόλουθα. Δυνάμει του άρθρου 12Γ(1) του περί Προσφύγων Νόμου, κατά τη λήψη απόφασης επί της αίτησης, ο Προϊστάμενος δύναται να αποφασίσει ότι ο αιτητής δεν χρήζει διεθνούς προστασίας, εάν σε τμήμα της χώρας ιθαγένειάς του- (i) δεν υπάρχει βάσιμος φόβος ότι θα υποστεί δίωξη  ή ότι διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ή (ii) έχει πρόσβαση σε προστασία κατά της δίωξης ή της σοβαρής βλάβης, όπως η εν λόγω προστασία ορίζεται στο άρθρο 3Β, και ο αιτητής μπορεί νόμιμα και με ασφάλεια να ταξιδέψει και να γίνει δεκτός σε εκείνο το τμήμα της χώρας και μπορεί εύλογα να αναμένεται να εγκατασταθεί εκεί.».

44.          Όπως υποδεικνύει ο Πρακτικός Οδηγός της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο, τρία είναι τα κύρια κριτήρια για τη διαπίστωση παροχής εσωτερικής προστασίας σε τμήμα της χώρας, (α) το συγκεκριμένο τμήμα να είναι ασφαλές για τον αιτούντα (β) ο αιτών να διαθέτει πρόσβαση στο συγκεκριμένο τμήμα της χώρας (γ) να μπορεί λογικά να αναμένεται ότι ο αιτών θα εγκατασταθεί εκεί.^[9]

45.           Ως προς την πρώτη προϋπόθεση, της ασφάλειας της μετεγκατάστασης, σύμφωνα με τον ως άνω Πρακτικό Οδηγό «Το ενδεχόμενο δίωξης ή η σοβαρής βλάβης που έχει τεκμηριωθεί όσον αφορά την περιοχή καταγωγής του αιτούντος στη χώρα καταγωγής δεν πρέπει να συντρέχει στην τοποθεσία ΕΔΕΠ. Επιπλέον, στην τοποθεσία ΕΔΕΠ δεν πρέπει να υπάρχουν νέοι κίνδυνοι δίωξης και σοβαρής βλάβης οι οποίοι να απειλούν δυνητικά τον αιτούντα.».^[10]

46.          Σύμφωνα με τον ίδιο Οδηγό, στις χώρες όπου λαμβάνει χώρα ένοπλη σύρραξη, είναι αναγκαία η αξιολόγηση της γενικότερης κατάστασης ασφαλείας στην περιοχή της μετεγκατάστασης, προκειμένου να διαπιστωθεί ή απουσία δίωξης ή σοβαρής βλάβης στην περιοχή αυτή. Είναι επιπλέον αναγκαία η αξιολόγηση της ανθρωπιστικής κατάστασης στο πλαίσιο εξέτασης του εύλογου χαρακτήρα της μετεγκατάστασης. Η κατάσταση ασφαλείας οφείλει να αξιολογηθεί κατά τα πρότυπα του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011 , σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας, και συνεπώς άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.^[11]

47.          Ειδικά ως προς τον εύλογο χαρακτήρα της μετεγκατάστασης το ΕΔΔΑ σημείωσε ότι η εσωτερική μετεγκατάσταση συμπεριλαμβάνει ορισμένες δυσχέρειες, ενώ, προβαίνοντας σε in concreto εξέταση των περιστάσεων της υπόθεσης, δεν ανηύρε κάποια ένδειξη ότι οι γενικές συνθήκες διαβίωσης στην περιοχή μετεγκατάστασης θα ήταν μη εύλογες ή με οποιοδήποτε τρόπο θα οδηγούσαν σε μεταχείριση απαγορευμένη από το άρθρο 3.^[12] Κριτήρια για τον εύλογο χαρακτήρα της μετεγκατάστασης έχουν τεθεί από τη νομολογία του ίδιου Δικαστηρίου.^[13]

48.          Στην προκειμένη περίπτωση, θα κριθεί επικουρικώς το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης του Αιτητή στην πρωτεύουσα Yaoundé, περιοχή όπου παρέμεινε για πολλά έτη της ενήλικης ζωής του τόσο ως σπουδαστής όσο και ως εργαζόμενος. Υπενθυμίζεται ότι αφορμήγια  να εγκαταλείψει την πρωτεύουσα και να επιστρέψει στην περιοχή της καταγωγής του υπήρξε η αναζήτησή περαιτέρω πόρων για σκοπούς συνέχισης των σπουδών του και όχι κάποιος άλλος λόγος. Ερευνώντας την πρώτη προϋπόθεση, ήτοι την απουσία φόβου δίωξης ή κινδύνου βλάβης στην Yaoundé, υπενθυμίζεται ότι βάσει του άρθρου 12Γ(3), κατά την εξέταση βάσιμου φόβου δίωξης ή πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης στην περιοχή μετεγκατάστασης λαμβάνονται υπόψιν οι γενικές περιστάσεις που επικρατούν στο εν λόγω τμήμα της χώρας και τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας. Βάσει πληροφοριών από τη χώρα καταγωγής, οι βιαιοπραγίες είναι σε μεγάλο βαθμό περιορισμένες στους κόλπους των αγγλόφωνων περιοχών.^[14] Σε έρευνα στην βάση δεδομένων του ACLED κατά την χρονική περίοδο 06.01.2023 και 03.01.2024  καταγράφηκαν συνολικά 16 περιστατικά ασφαλείας (5 περιστατικά βίας εναντίον των πολιτών/αμάχων, 1 περιστατικό μαχών, 4 περιστατικά εξεγέρσεων και 6 περιστατικά διαδηλώσεων) εκ των οποίων προέκυψαν 6 απώλειες (3 από τα περιστατικά εξεγέρσεων, τα 2 από τα περιστατικά βίας κατά αμάχων και το 1 από το περιστατικό της μάχης)[15]. Τα εν λόγω στοιχεία, εξεταζόμενα συνδυαστικά με τον εκτιμώμενο πληθυσμός της Yaoundé που ανέρχεται στους 2.765.600 κατοίκους σύμφωνα με εκτίμηση του 2015[16], δεικνύουν ότι η ένταση της βίας στην εν λόγω περιοχή είναι σχετικά πολύ μικρή. Κατά τα παραπάνω, συνάγεται ότι η ένοπλη σύγκρουση η οποία λαμβάνει χώρα στις αγγλόφωνες περιοχές δεν εξικνείται στο έδαφος της  Yaoundé

49.          Σε σχέση με τη γενικότερη μεταχείριση των αγγλόφωνων από τις αρχές στις γαλλόφωνες περιοχές, οι πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής οι οποίες παρατίθενται από το Γραφείο του Γενικού Επιτρόπου για τους Πρόσφυγες και τους Απάτριδες του Βελγίου καταδεικνύουν ότι οι αγγλόφωνοι άμαχοι αναφέρουν πως συνιστούν θύματα διακριτικής μεταχείρισης όταν απευθύνονται στα αγγλικά στις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ τους αρνούνται υπηρεσίες καθώς μιλούν αγγλικά και όχι γαλλικά. Στο σημείο αυτό υπενθυμίζεται ότι η Αιτήτρια ανέφερε ότι ομιλεί λίγα γαλλικά (ερ. 36 του διοικητικού φακέλου). Παρά την ύπαρξη νομοθεσίας η οποία ορίζει ότι τα αγγλικά και τα γαλλικά οφείλουν να χρησιμοποιούνται κατά ισότιμο τρόπο στο πλαίσιο των δημόσιων υπηρεσιών, μεγάλος αριθμός κρατικών αξιωματούχων δίδει προέχουσα θέση στα γαλλικά.[17] Οι εκτοπισμένες αγγλόφωνες κοινότητες δυνατό να γίνονται αντικείμενο διακρίσεων σχετικών με τη γλώσσα στις δημόσιες υπηρεσίες, όπως διαπιστώνει η αναφορά.[18] Λοιπές πηγές της έρευνας του Γραφείου του Γενικού Επιτρόπου για τους Πρόσφυγες και τους Απάτριδες του Βελγίου, υποδεικνύουν ότι δεν έχουν καταγράψει διακριτική μεταχείριση εκ μέρους των αρχών προς τους εκτοπισμένους αγγλόφωνους. Υποδεικνύουν ακόμα ότι επιδρομές οι οποίες λάμβαναν χώρα το 2020 και των οποίων οι αγγλόφωνοι αποτελούσαν αντικείμενο, δεν παρατηρούνται πλέον ή δεν έχουν γνώση τέτοιων περιστατικών.[19] Πηγή της έρευνας της Γραμματείας για τη Μετανάστευση της Ελβετίας (SEM) η οποία εκδόθηκε το 2024 υποδεικνύει πως «αντίθετα με την αρχή της κρίσης, ο στρατός δεν προβαίνει πλέον σε συστηματικές διακρίσεις σε βάρος των αγγλόφωνων εκτοπισθέντων στη γαλλόφωνη ζώνη».[20] Άλλη πηγή της έρευνας υπέδειξε ότι «τα πρόσωπα τα οποία προέρχονται από τις κατειλημμένες από τις ένοπλες ομάδες ζώνες είναι περισσότερο εκτεθειμένα σε συλλήψεις».[21]

50.          Οι πηγές της έρευνας του Γραφείου του Γενικού Επιτρόπου για τους Πρόσφυγες και τους Απάτριδες υποδεικνύουν ακόμα την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των εκτοπισμένων και των κοινοτήτων υποδοχής.^[22] Η έρευνα του SEM υποδεικνύει επίσης ότι ένα ποσοστό 54% εκτοπισμένων προσώπων σε αγγλόφωνες και γαλλόφωνες περιοχές εκτιμά ότι οι κοινότητες υποδοχής τους είναι φιλικές έναντί τους. Βάσει της ίδιας έρευνας, αν και αρκετοί αγγλόφωνοι φοβούνται μία εχθρική στάση εκ μέρους των γαλλόφωνων, κάποιοι εξ αυτών «έχουν αναθεωρήσει τις προκαταλήψεις τους».[23]

51.          Λαμβάνοντας υπόψιν τις ανωτέρω πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής, καταδεικνύεται ότι η πλειοψηφία αυτών δε μαρτυρά την ύπαρξη συστηματικών συλλήψεων σε βάρος του αγγλόφωνου πληθυσμού, ενώ δε διαφαίνεται ύπαρξη συστηματικής διάκρισης σε βάρος των αγγλοφώνων στις γαλλόφωνες περιοχές. Κατά τα παραπάνω, δεν προκύπτει οποιοσδήποτε βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης ή πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης για του Αιτητή από τις γενικές περιστάσεις οι οποίες επικρατούν στην Yaoundé.

52.          Σε σχέση με τη δεύτερη ουσιώδη προϋπόθεση, ήτοι τη δυνατότητα νόμιμης και ασφαλούς μετάβασης στην Yaoundé, επισημαίνεται καταρχάς ότι είναι αεροπορικώς προσβάσιμη.^[24] Σύμφωνα με πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής, το Σύνταγμα προβλέπει την ελευθερία επαναπατρισμού, χωρίς να υποδεικνύεται διαφορετική πρακτική εκ μέρους της κυβέρνησης.^[25] Στην ίδια αναφορά δεν αναφέρεται πρακτική η οποία να απαγορεύει την πρόσβαση και την εγκατάσταση στην Yaoundé. Πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής υποδεικνύουν ότι η έλλειψη εγγράφων ταυτοποίησης παρεμπόδιζε την ελευθερία μετακίνησης στη χώρα^[26], ενώ η αστυνομία συχνά σταματούσε τους ταξιδιώτες προς έλεγχο των εγγράφων ταυτότητας.^[27] Ευλόγως αναμένεται η διευκόλυνση του Αιτητή στις σχετικές διαδικασίες ενόψει της κατοχής του του διαβατηρίου του. Βάσει πληροφοριών από τη χώρα καταγωγής, επιπλέον, υπό το πρόσχημα ελάσσονων παραβάσεων, η αστυνομία, η χωροφυλακή και οι τελωνειακοί συχνά αποσπούσαν δωροδοκίες και παρενοχλούσαν τους ταξιδιώτες σε οδοφράγματα και σημεία ελέγχου σε πόλεις και αυτοκινητοδρόμους.^[28] Η ως άνω συμπεριφορά ωστόσο δεν ξεπερνά το απαιτούμενο επίπεδο σοβαρότητας προκειμένου να κατηγοριοποιηθεί στην έννοια της δίωξης ή σοβαρή βλάβης.^[29]

53.          Σε σχέση, τέλος, με τον εύλογο χαρακτήρα της μετεγκατάστασης, βάσει των πλέον πρόσφατων δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας, το δημοσιονομικό ισοζύγιο του Καμερούν έχει βελτιωθεί, εμφανίζοντας πλεόνασμα το 2022, σε σύγκριση με το έλλειμμα του προηγούμενου χρόνου, αν και παραμένει εκτεθειμένο στην αστάθεια των αγορών.[30] Υπογραμμίζεται επιπλέον η αύξηση του κόστους διαβίωσης, ιδίως οι αυξημένες τιμές τροφίμων, οι οποίες επιδρούν αρνητικά ιδίως στα πλέον ευάλωτα νοικοκυριά, ενώ υψηλά παραμένουν τα επίπεδα ένδειας.[31] Η ένδεια στη χώρα συγκεντρώνεται στις βόρειες περιοχές, όπου διαμένουν το 56% των ενδεών προσώπων,^[32] ωστόσο, σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, η σημαντική μετατόπιση των αγγλόφωνων πληθυσμών έχει πιέσει τις κοινότητες υποδοχής και έχει περιορίσει τη δυνατότητα παροχής υπηρεσιών στην Yaoundé.^[33] Ως προς τα ποσοστά της ανεργίας στην πόλη, σύμφωνα με τα στοιχεία του National Employment Fund στο Καμερούν, η ανεργία είναι τονισμένη μεταξύ των νέων ανθρώπων σε πόλεις όπως η Yaoundé, όπου το ποσοστό ανεργίας ορισμένες φορές αγγίζει το 24%.^[34] Για το λόγο αυτό, ωστόσο, σχεδιάστηκε το πρόγραμμα USEP, το οποίο μεταξύ άλλων στοχεύει στη μείωση της ανεργίας των νέων. Δεν εμφανίζεται κάποιο λόγο για τον οποίο η Αιτήτρια δε θα ήταν επιλέξιμη για το εν λόγω πρόγραμμα.^[35] Περαιτέρω, βάσει της Περιοδικής Έκθεσης η οποία εκδόθηκε το 2023 σχετικά με την Κοινή Πρωτοβουλία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το εν λόγω σχήμα προσφέρει σειρά παροχών σε επιστραφέντες, όπως χρηματική βοήθεια, ψυχοκοινωνική υποστήριξη για την ενσωμάτωσή τους και διάφορες μορφές κοινωνικής συνδρομής.^[36] Παρατηρώ ακόμα ο Αιτητής  έχει στην κατοχή του έγγραφα ταυτοποίησης, με αποτέλεσμα να αναμένεται ευλόγως ότι θα έχει πρόσβαση σε κυβερνητική βοήθεια.^[37] Εξάλλου, σύμφωνα με πηγή του SEM η διγλωσσία ενδέχεται να συνιστά πλεονέκτημα στην εξεύρεση εργασίας, ενώ η απώλεια ταυτοποιητικών εγγράφων να συνιστά εμπόδιο.[38] Στην παρούσα περίπτωση, ο Αιτητής γνωρίζει αγγλικά και γαλλικά, ενώ κατέχει έγγραφο ταυτοποίησης, δε διαφαίνεται η ύπαρξη τέτοιων εμποδίων, ενώ τουναντίον η διγλωσσία του όπως και η προηγούμενη επαγγελματική του πείρα και η μόρφωσή του στην εν λόγω πόλη αναμένεται εύλογα να εξασφαλίσουν τη διαβίωσή του και δεδομένης της δυνατότητας να εργαστεί.

54.          Ως εκ των ανωτέρω, παρά τις όποιες δυσχέρειες εμφανώς ενέχει η μετεγκατάσταση, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι οι γενικές συνθήκες διαβίωσης του Αιτητή θα ήταν μη εύλογες ή θα οδηγούσαν σε μεταχείριση αντίθετη με το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ. Υπέρ της δυνατότητας μετεγκατάστασης του Αιτητή με τόπο τελευταίας διαμονής τις αγγλόφωνες περιοχές στην Yaoundé έκρινε, όλως διαφωτιστικώς και το Conseil du Contentieux des Etrangers του Βελγίου, ενδεικτικά στην απόφαση ημερομηνίας 25.4.2023, στην υπόθεση Χ/Χ, απόφαση υπ’ αριθ. 288046.[39]

55.          Αντιστοίχως στην Douala, όπου διαμένει ο ξάδελφος του Αιτητή και περιοχή όπου δεν επεκτείνεται η αγγλόφωνη κρίση αλλά υπάγεται στο γαλλόφωνο τμήμα της χώρας, η ένταση της βίας στην περιφέρεια Littoral του Καμερούν όπου βρίσκεται η Douala φαίνεται να παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, χωρίς δε να παρατηρούνται ιδιαίτερα περιστατικά ένοπλης σύρραξης ή συχνά συμβάντα αδιακρίτως ασκούμενης βίας. Σημειώνεται συναφώς ότι στην Douala στη διάρκεια ενός έτους και συγκεκριμένα μεταξύ 13.1.2024 και 10.1.2025 έλαβαν χώρα, συνολικά 2.864 περιστατικά σε 629 τοποθεσίες, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 2.169 απώλειες. Εξ' αυτών των περιστατικών, συγκεκριμένα στην Douala τα 3 καταγράφηκαν ως διαμαρτυρίες, τα 4 ως ταραχές, τα 3 ως απομακρυσμένη βία και τα 4 ως βία κατά αμάχων[40]. Δεδομένου ότι ο πληθυσμός της Douala με βάση την εκτίμηση του 2024 ανέρχεται σε 1,338,082 κατοίκους[41], κρίνεται ότι η ένταση της βίας στην πόλη κινείται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα. Ο Αιτητής δύναται να μεταβεί εκεί μέσω του διεθνούς αεροδρομίου της Douala, από το οποίο εγκατέλειψε τη χώρα του.

56.          Ως προς την απόφαση επιστροφής, η οποία έχει εκδοθεί βάσει των όσων προβλέπονται στα άρθρα 13(2)(δ) και του άρθρου 18(7Β)(α1) του περί Προσφύγων Νόμου σημειώνονται τα εξής. Ως προς τη σχέση της απορριπτικής του καθεστώτος διεθνούς προστασίας και της απόφασης επιστροφής, τονίζεται ότι αυτές συνιστούν συναφείς αλλά διακριτές από απόψεως προϋποθέσεων έκδοσης πράξεις. Το άρθρο 18(7Β) 8(α1) θέτει ως προϋπόθεση της έκδοσης απόφασης επιστροφής εκ μέρους του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου στο πλαίσιο των ανωτέρω διατάξεων την απορριπτική απόφαση επί καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Καθόσον η απορριπτική επί καθεστώτος διεθνούς προστασίας απόφαση συνιστά προϋπόθεση της έκδοσης απόφασης επιστροφής, οι προσβαλλόμενες συνιστούν συναφείς πράξεις. Μολονότι η απόφαση επιστροφής είναι δυνατό να εκδοθεί ταυτόχρονα με την απόφαση για την απόρριψη αιτήσεως διεθνούς προστασίας ή να ακολουθήσει αμέσως την απόφαση αυτήν, πρόκειται, εντούτοις, για δύο διακριτές αποφάσεις, οποιαδήποτε δε απόφαση επιστροφής πρέπει να τηρεί τις διαδικαστικές εγγυήσεις του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου και ιδίως τις αντίστοιχες εθνικές εναρμονιστικές διατάξεις με την Οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2008, σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών (στο εξής: η Οδηγία 2008/115/ΕΚ) (Βλ. αποφάσεις της 18ης Δεκεμβρίου 2014, Abdida (C-562/13, EU:C:2014:2453, σκέψεις 45 και 46), της 19ης Ιουνίου 2018, Gnandi (C-181/16, EU:C:2018:465, σκέψεις 52 και 53), και της 30ής Σεπτεμβρίου 2020, CPAS de Liège (C-233/19, EU:C:2020:757, σκέψη 45).

57.          Ως εκ των ανωτέρω, τυχόν ακύρωση της απορριπτικής απόφασης επί της αίτησης διεθνούς προστασίας θα σημάνει αναγκαία ακύρωση της απόφασης επιστροφής, ως νόμιμο έρεισμα αυτής, χωρίς ωστόσο να ισχύει το αντίστροφο. Η διατύπωση, εξάλλου, που χρησιμοποίησε ο νομοθέτης περί «ενσωμάτωσης» της απόφασης επιστροφής στην απορριπτική προς χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας απόφαση και της ιδιότητας της πρώτης ως «αναπόσπαστου τμήματος» της τελευταίας δε σημαίνει την απώλεια της αυτοτέλειας των δύο, αλλά συνιστά μία επιλογή του νομοθέτη με δικονομικής φύσης σκοπιμότητα, ήτοι την εκδίκαση και των δύο αυτών πράξεων από το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας όταν η απόφαση επιστροφής εκδίδεται συνεπεία απορριπτικής απόφασης επί αιτήσεως διεθνούς προστασίας. Ως προς το ζήτημα της σχέσης μεταξύ των δύο αποφάσεων καθώς και των έννομων συνεπειών τυχόν ακύρωσης μίας εκ των δύο, παραπέμπω στην απόφαση της αδελφής μου δικαστού Ε. Ρήγα στην υπόθεση αρ. 3213/2022, JK δια της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού v. Δημοκρατίας, ημερ. 17.8.2023, με την οποία και συντάσσομαι. Επιπλέον, παρότι η απόφαση επιστροφής δεν αναφέρεται ρητά ανάμεσα στις αποφάσεις στις οποίες επεκτείνεται η από τούδε και στο εξής αρμοδιότητα του Δικαστηρίου βάσει του άρθρου 11(4) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας, ενόψει της ενσωμάτωσής της και της σχέσης η οποία έχει περιγράφει με την απορριπτική της αίτησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας απόφαση, οφείλει να γίνει αποδεκτή η εξέταση από το Δικαστήριο των δεδομένων του ενδιαφερόμενου προσώπου σε επικαιροποιημένη βάση. Πράγματι, δεν παρίσταται εύλογο ενδεχόμενη ακύρωση της απορριπτικής απόφασης επί αίτησης διεθνούς προστασίας για κάποιο λόγο ο οποίος προέκυψε έπειτα από την έκδοση της πράξης να μην είναι δυνατό να οδηγήσει σε ακύρωση της απόφασης επιστροφής. Ως εκ τούτου, και στην περίπτωση της απόφασης επιστροφής η οποία έχει εκδοθεί από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου βάσει του περί Προσφύγων Νόμου ισχύει η υποχρέωση του Δικαστηρίου να λάβει υπόψιν όλα τα στοιχεία ενώπιόν του, προβαίνοντας σε ενημερωμένη αξιολόγηση αυτών (Βλ. και Απόφαση του ΕΔΑΔ στην αίτηση αρ. 37201/06, υπόθεση SAADI v. ITALY, ημερ. 28.2.2008, παρ. 128 έως 133) (βλ. απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 4 Οκτωβρίου 2024, CV, C-406/22,  σκέψεις 84 έως 96, (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C‑156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51).[42]

58.          Συναφώς, ο Αιτητής δεν προβάλλει και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οτιδήποτε που να συναρτάται με την επικείμενη επιστροφή του να οδηγεί σε παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης, πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν στο πλαίσιο της αίτησής του για διεθνή προστασία.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.