ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.1307/23

 

19 Φεβρουαρίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

C. B.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κος Στ. Νικολάου, Δικηγόρος για Αιτητή

Κα Θ. Παπανικολάου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.04/04/23, που κοινοποιήθηκε αυθημερόν, ως άκυρης, παράνομης και στερούμενης οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος (Αιτητικό Α) και απόφαση του Δικαστηρίου επί της ουσίας, που να αντικαθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση (Αιτητικό Β).

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από τη Λ. Δ. του Κονγκό (στο εξής ΛΔΚ), εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές παρατύπως, μέσω κατεχομένων, στις 02/06/20 και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας στις 07/07/20 (ερ.1-3, 10-12, 45).  

Στις 13/03/23 διεξήχθη συνέντευξη με τον αιτητή από την Υπηρεσία όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.34-45). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση-Εισήγηση (ερ.64-75) και στις 22/03/23 η Υπηρεσία Ασύλου αποφάσισε να μην παραχωρηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας, η οποία του επιδόθηκε στις 04/04/23 και του μεταφράστηκε στη γαλλική γλώσσα, την οποία κατανοεί (ερ.76, 1-3).

Επί της αιτήσεως ασύλου ο αιτητής καταγράφει ότι είναι το 2^ο από τα 5 παιδιά της οικογένειας του, ο μεγαλύτερος του αδελφός πέθανε το 2015, επειδή είχε αρνηθεί να αντικαταστήσει τον πατέρα του ως αρχηγός της φυλής και το 2017, ενώ ο ίδιος μεγάλωνε, ο πατέρας του άρχισε να τον μυεί στα ήθη της της φυλής, αλλά όταν αυτός αρνήθηκε τότε άρχισε να τον ψάχνει για να τον δολοφονήσει, όπως έκανε με τον αδελφό του. Τότε, ως αναφέρει ο αιτητής, εγκατέλειψε το χωριό του και μετέβη στην Κινσάσα, όπου οι απειλές συνέχισαν και η ζωή του βρισκόταν ακόμα σε κίνδυνο και γι’ αυτό έφυγε από τη χώρα.  

Στη συνέντευξη που διενεργήθηκε ο αιτητής ανέφερε ότι η θρησκεία του είναι η Ammishadai, ανήκει στη φυλή Musengele, είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, έχει μια πεντάχρονη κόρη, η οποία ζει μαζί με την μητέρα της, τρεις αδελφές και γονείς εν ζωή, οι οποίοι διαμένουν στην επαρχία Mayindombe, εντούτοις, από τότε που έφυγε, δεν είχε κάποια επαφή μαζί τους, επειδή δεν έχουν τηλεφωνικό δίκτυο. Ο αιτητής εργαζόταν σαν αγρότης στο χωριό του. Γεννήθηκε και διέμενε στο χωριό Itu, από το 2013 μέχρι το 2015 διέμενε στην Κινσάσα για να τελειώσει το σχολείο, ακολούθως επέστρεψε στο Itu, μέχρι το 2017, στη συνέχεια μετέβη στο χωριό Yombi για 3 – 4 μήνες και εν τέλει πήγε στην Κινσάσα, όπου έζησε εκεί μέχρι την ημέρα που έφυγε από τη χώρα καταγωγής τον Φεβρουάριο 2020.

Ως προς τον λόγο που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής ο αιτητής ανέφερε ότι λόγω της άρνησης του να διαδεχθεί τον πατέρα του στην αρχηγεία του χωριού τους, ρόλος ο οποίος περιοριζόταν για τον αδελφό του, του οποίου έκοψαν το κεφάλι το 2015. Ο αιτητής δεν γνωρίζει ακριβώς πώς ή ποιος τον δολοφόνησε, αλλά πιστεύει ότι ήταν αποτέλεσμα της άρνησης του να διαδεχθεί τον πατέρα τους. Περί το 2016 η κοινότητα του χωριού και συγκεκριμένα δύο βοηθοί του πατέρα του άρχισαν να τον προσεγγίζουν διδάσκοντας του μαύρη μαγεία και προορίζοντας γι’ αυτόν σύζυγο επειδή κατά την παράδοση πρέπει να είναι παντρεμένος για να γίνει αρχηγός. Ο αιτητής αρνήθηκε και, ως ισχυρίζεται, περί το τέλος του 2017, άρχισε να έχει προβλήματα με το χέρι του και αυτό ήταν συνέπεια της μαγείας που το χωριό άσκησε πάνω του. Ως ανέφερε ερωτώμενος σχετικά ο αιτητής δεν είχε αντιμετωπίσει κάποιο άλλο πρόβλημα.  Τότε είχε μεταβεί σε άλλο χωριό για θεραπεία, και στη συνέχεια μετέβη στην Κινσάσα περί τις αρχές του 2018, χωρίς αποτέλεσμα, καθώς, ως ισχυρίζεται, ενόσω βρισκόταν στην Κινσάσα λάμβανε ‘πνευματικές’ απειλές.

Ερωτώμενος αναφορικά με τα καθήκοντα του πατέρα του ως αρχηγός, για τους λόγους που ήρθαν σε αυτόν, εφόσον ο πατέρας του ήταν ζωντανός ακόμη, καθώς και για την δολοφονία του αδελφού του, καθώς και για τη γυναίκα που ήθελαν να παντρευτεί ο αιτητής παρέμενε ασαφής και εν πολλοίς μονολεκτικός, αναφέροντας ότι ο πατέρας του έλεγχε τη γη, το νερό και το δάσος, ήταν τυφλός από το 2013 (και γι’ αυτό ήθελαν να τον αντικαταστήσουν) και καμία περαιτέρω πληροφορία είχε σε σχέση με το τελευταίο. Όταν ρωτήθηκε για τις πνευματικές απειλές που κατ’ ισχυρισμό δεχόταν ο αιτητής ανέφερε ότι αυτές του επέφεραν ασθένεια και αϋπνία. Σε ερώτηση γιατί περίμενε από το 2017 μέχρι το 2020 για να διαφύγει, ανέφερε ότι έψαχνε θεραπεία για το χέρι του και, επειδή δεν έβρισκε, αποφάσισε να φύγει από την χώρα. Ανέφερε δε, κατόπιν, ότι δυο εβδομάδες πριν φύγει, το χέρι του ήταν καλά αλλά αποφάσισε να φύγει εξαιτίας των πνευματικών απειλών που δεχόταν κα ισχυρίστηκε επίσης ότι κατήγγειλε τις πνευματικές επιθέσεις στην Αστυνομία, χωρίς αποτέλεσμα όμως, επειδή δεν είχαν απόδειξη των επιθέσεων και δεν πιστεύουν στην μαγεία. Σε ερώτηση εάν θα μπορούσε να μετεγκατασταθεί αλλού, ως π.χ. στο Lubumbashi, ο αιτητής ανέφερε ότι δεν θα μπορούσε επειδή θα τον έβρισκαν από το χωριό.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα όσα ανέφερε ο αιτητής, εντόπισαν και αξιολόγησαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και τόπο διαμονής του αιτητή

2.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι ήταν σε κίνδυνο από την κοινότητα του χωριού Itu γιατί αρνήθηκε να διαδεχθεί τον πατέρα του ως παραδοσιακός αρχηγός του χωριού

Οι καθ’ ων η αίτηση αποδέχθηκαν τον 1^ο εκ των ως άνω ισχυρισμών, απέρριψαν όμως τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό ως αναξιόπιστο.

Συγκεκριμένα, αναφορικά με τον 2^ο ουσιώδη ισχυρισμό, κρίθηκε ότι στερείται εσωτερικής συνοχής ενόψει της αοριστίας, ασάφειας, έλλειψης συνέπειας, ευλογοφάνειας αλλά και γενικότητας των δηλώσεων του αιτητή. Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει πως ο πατέρας του, ως παραδοσιακός αρχηγός, επέτρεπε σε αυτόν και στην υπόλοιπη οικογένεια να έχουν διαφορετική θρησκεία από αυτόν. Περαιτέρω, δεν ήταν σε θέση να δώσει λεπτομέρειες για τα άτομα που κατ’ ισχυρισμό τον δίωκαν, τα καθήκοντα του πατέρα του ως αρχηγός, αλλά και για την γυναίκα την οποία προοριζόταν να  παντρευτεί. Ακόμη, ως κρίθηκε, δεν παρείχε επαρκείς και συγκεκριμένες πληροφορίες για τις απειλές που έλαβε από την κοινότητα του χωριού, περιοριζόμενος να αναφέρει ότι αυτές, από το 2017 μέχρι που έφυγε από τη χώρα, όταν και διέμενε στην Κινσάσα, ουδεν συνέβη στον ίδιο πέραν πνευματικών απειλών, επί των οποίων υπήρξε εξίσου ασαφής.

Κατά την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του αιτητή, εντοπίστηκαν πληροφορίες αναφορικά με γυναίκες που εξασκούν μαγεία και γι’ αυτό δολοφονήθηκαν στις ανατολικές περιοχές της ΛΔΚ. Στη βάση των πληροφοριών αυτών κρίθηκε ότι η εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού πληρούται, εντούτοις ο ισχυρισμός δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός στο σύνολο του εξαιτίας της έλλειψης εσωτερικής συνοχής και γι’ αυτό απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

Στη βάση των ως άνω ευρημάτων, δεδομένου του προφίλ του αιτητή, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν υφίσταται εύλογος βαθμός πιθανότητας, ο αιτητής να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του. Αναφορικά ειδικώς με το αρ.19 (2) (γ) του Νόμου, ομοίως, κατέληξαν ότι δεν υφίσταται κίνδυνο να αντιμετωπίσει κίνδυνο κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας ο αιτητής κατά την επιστροφή του στον τόπο διαμονής του (Itu, Mai Ndombe), καθώς εκεί δεν παρατηρείται αδιάκριτη βία σε υψηλό επίπεδο, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες.    

Συνεπεία των ανωτέρω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη.

Στην προσφυγή ο αιτητής καταγράφει αρκετά νομικά σημεία, εκ των οποίων, δια της αγόρευσης που ακολούθησε, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς που αφορούν το ότι η επίδικη απόφαση είναι προϊόν πλάνης, βάσει ελλιπών στοιχείων, ελήφθη άνευ δέουσας έρευνας και είναι αναιτιολόγητη.

Κατά τις διευκρινήσεις ο συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά τους λοιπούς νομικούς ισχυρισμούς προωθώντας εν τέλει μόνο τον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας των ισχυρισμών του αιτητή κατά τη συνέντευξη.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη και κατ’ ουσία ορθή και ζητούν απόρριψη της προσφυγής.

Προχωρώ με την εξέταση του ισχυρισμού που αφορά την μη διενέργεια δέουσας έρευνας που είναι και ο μόνος ισχυρισμός που εν τέλει προωθείται, και ο οποίος, δεδομένου ότι συμπλέκεται με την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θα εξεταστεί μαζί μ’ αυτήν πιο κάτω.

Προχωρώ λοιπόν με αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων και ισχυρισμών.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, αναφέρεται στην σελ.98, ότι «[...] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] οι δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Ενόψει των ως άνω θα συμφωνήσω με την κατάληξη τους επί της αξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή, καθώς τα όσα ανέφερε επί τούτου, ως και οι καθ’ ων η αίτηση καταγράφουν ενδελεχώς και λεπτομερώς στα ερ.68-70, στερούνταν παντελώς κάθε εύλογα αναμενόμενης λεπτομέρειας, βιωματικού στοιχείου και ευλογοφάνειας και έβριθαν κενών.

Δεν έχω τίποτε να προσθέσω στα όσα επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού αναφέρονται στην επίδικη έκθεση, καθώς, ως προκύπτει από την επίδικη συνέντευξη, από το σύνολο του αφηγήματος του αιτητή ελλείπουν σε όλη του την έκταση λεπτομέρειες και απουσιάζει κάθε ψήγμα ευλογοφάνειας και συνοχής. Περαιτέρω οι απαντήσεις που έδωσε επί όλου ανεξαιρέτως του αφηγήματος του παρουσιάζουν ουσιώδη και σημαντικά κενά, ελλείψεις και αοριστίες, οι οποίες πλήττουν αναπόφευκτα την εσωτερική συνοχή των δηλώσεων του. Σημειώνω επιγραμματικά ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναφέρει τη φύση των καθηκόντων του πατέρα του, το γιατί - εφόσον ασπαζόταν αυτός άλλη θρησκεία - δεν υπήρξε πρόβλημα γι’ αυτό στο παρελθόν, το περιεχόμενο της εξάσκησης μαγείας στην οποία αναφέρθηκε, την οποία - ως ισχυρίζεται - επιχείρησαν να του μάθουν, πως ακριβώς έγιναν οι πνευματικές απειλές, καθώς και πότε έγιναν και πως συνδέονται αυτές με τον πόνο στο χέρι που ένιωθε.

Συνεπεία των ανωτέρω, ενόψει εδώ της παντελούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής των λεγομένων δεν θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη η αναζήτηση πληροφορίων (ΠΧΚ) αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία. Σχετικά με τούτο, στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.132, αναφέρεται ότι η αναζήτηση πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ) «ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής ή μη ικανοποιητικής επεξήγησης αποκλίσεων ή παραλλαγών σε ό,τι αφορά τα ουσιώδη στοιχεία μιας αίτησης ή, ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση απόρριψης προσφυγής ως απαράδεκτης.». Παρά τούτο οι καθ’ ων η αίτηση προχώρησαν σε έρευνα σε διαθέσιμες πηγές, εκ των οποίων επιβεβαιώνονται, ως γενικές πληροφορίες, ότι υπάρχει καταγραφή εξάσκησης μαγείας και θανατώσεις γυναικών που συνδέονται μ’ αυτό. Για σκοπούς πληρότητας προσθέτω ότι, σύμφωνα με πηγές [1], αγροτικές περιοχές στη ΛΔΚ εξακολουθούν να είναι σε μεγάλο βαθμό οργανωμένες σε «αρχηγούς» και οι αρχηγοί συνεχίζουν να αναγνωρίζονται από τις κρατικές αρχές.

Εδώ σημειώνω ότι, παρόλο που οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι πληρούται η εξωτερική συνοχή των ισχυρισμών του αιτητή, πράγμα αμφίβολο στη βάση των παρατιθέμενων ΠΧΚ στην επίδικη έκθεση, καθώς οι πληροφορίες που παραθέτουν απλά επιβεβαιώνουν την εξάσκηση πρακτικών μαγείας και δεν συναρτώνται άμεσα με τα λεγόμενα του αιτητή περί δίωξης του λόγω άρνησης του να διαδεχθεί τον πατέρα του ως παραδοσιακός αρχηγός του χωριού τους, εντούτοις συμφωνώ με την κατάληξη τους να απορρίψουν αυτούς ως αναξιόπιστους, καθώς η έλλειψη εσωτερικής συνοχής των ισχυρισμών του είναι τέτοια που στα πλαίσια συνολικής αξιολόγησης και αποτίμησης των στοιχείων που συνθέτουν την παρούσα, δεν μπορεί παρά να αποβεί μοιραία για τη συνολική αξιοπιστία του, δεδομένου ότι - σε κάθε περίπτωση - η (εδώ μερική) συμφωνία με διαθέσιμες ΠΧΚ δεν αρκεί, τη στιγμή που τα λεγόμενα του αιτητή στερούνται σε όλη τους την έκταση εσωτερικής συνοχής, ενόψει και της συνολικής θεώρησης των δεικτών αξιοπιστίας.  

Σημειώνω περαιτέρω ότι διαφωνώ με τον προσδιορισμό του Itu, Mai Ndombe ως τόπο διαμονής του αιτητή καθώς, ως προκύπτει από τα λεγόμενα του αιτητή (ερ.36 - 1Χ, ερ.36 - 2Χ), αυτός διέμενε πέραν των δύο ετών στην Κινσάσα και συνεπώς ο τόπος τελευταίας διαμονής του, και μάλιστα επί μακρώ, υπήρξε η πρωτεύουσα Κινσάσα.

Στα πλαίσια λοιπόν εξ υπαρχής και εφ’ όλης της έκτασης τους εξέτασης των στοιχείων που συνθέτουν την παρούσα, απομένει εν προκειμένω μια αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας στον ορθό τόπο διαμονής του αιτητή (Κινσάσα). 

Έκθεση του 2021 του portal RULAC σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Κινσάσα, αναφέρει ότι «[η] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) εμπλέκεται σε πολλές μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) εντός των εδαφών της εναντίον ένοπλων ομάδων στις περιοχές  Ituri, Kasai και Kivu, ενώ δεν αναφέρεται η δραστηριοποίηση ένοπλων ομάδων στην Κινσάσα».^[2] Σε σχέση με την Κινσάσα δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες οι οποίες να επιβεβαιώνουν δράση ενόπλων φορέων και την ύπαρξη κάποιας σύγκρουσης.^[3]

Αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας, κατά την περίοδο 09/12/2023 - 06/12/2024 στην επαρχία Kinshasa καταγράφηκαν συνολικά 106 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 154 απώλειες σε αμάχους. Πρόκειται συγκεκριμένα για 4 μάχες (με 5 απώλειες σε αμάχους), 10 περιστατικά βίας κατά αμάχων (με 17  απώλειες), 62 διαδηλώσεις (με 0 απώλειες) και 30 εξεγέρσεις (με 132  απώλειες σε αμάχους) ενώ δεν καταγράφεται κανένα περιστατικό απομακρυσμένης βίας^[4]. Ο συνολικός πληθυσμός της επαρχίας της Κινσάσα ανέρχεται σήμερα περί τα 17 εκατομμύρια κατοίκων. ^[5]

Στη βάση των ως άνω είναι κατάληξη μου ότι δεν δεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του εκεί.[6] (βλ. απόφαση ΔΕΕ, C-901/19 CF and DN ημ.10/06/21). 

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Η προσφυγή απορρίπτεται.

Δεδομένης της πλημμέλειας που εντοπίστηκε αναφορικά με την εξέταση της επίδικης αιτήσεως, ήτοι τον μη ορθό προσδιορισμό του τόπου διαμονής του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφεται, το οποίο, παρότι δεν είναι ικανό - δεδομένου του εξ υπαρχής ελέγχου που διενεργήθηκε στα πλαίσια της παρούσης - να ανατρέψει το τελικό αποτέλεσμα ότι εν προκειμένω δεν υφίσταται ανάγκη παροχής διεθνούς προστασίας, δεικνύει πλημμελή διερεύνηση και αιτιολόγηση, δεν επιδικάζονται έξοδα.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.