ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 1410/2024

 28 Φεβρουαρίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ - ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

E.T.N., ARC {…}  από το ΚΑΜΕΡΟΥΝ και τώρα Λευκωσία

Αιτήτριας

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

του Διευθυντού της Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                               Καθ' ων η Αίτηση

 

Παναγιώτης Μπενέτης (κος) για ΑΛΤΑΧΕΡ, ΜΠΕΝΕΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόρος για την Αιτητή

Αφροδίτη Αναστασιάδου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η αίτηση

Η Αιτήτρια είναι παρούσα (Παρούσα η διερμηνέας κα Ζωή Αγαπίου για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντίστροφα)

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Με την παρούσα προσφυγή, η Αιτήτρια αιτείται δήλωσης και/ή απόφασης του Δικαστηρίου ότι η απόφαση Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 02/03/2024, η οποία περιήλθε εις γνώση της Αιτήτριας στις 20/03/2024 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος. Περαιτέρω αιτείται απόφασης και/ή δήλωσης του Δικαστηρίου με την οποία να αναγνωρίζεται στην Αιτήτρια καθεστώς διεθνούς προστασίας.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, η Αιτήτρια είναι  υπήκοος του Καμερούν, η οποία αναχώρησε από τη χώρα καταγωγής της στις 24/02/2022 και στις 31/03/2022 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία, αφού αφίχθηκε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές μέσω των μη ελεγχόμενων από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχών.

Στις 08/02/2024 διεξήχθη συνέντευξη στην Αιτήτρια για την εξέταση της ουσίας της αίτησής της από αρμόδια λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία την 01/03/2024 ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου για την απόρριψη του αιτήματος της Αιτήτριας για παροχή διεθνούς προστασίας. Στις 02/03/2024, ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών Λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης της Αιτήτριας και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της.

Στις 20/03/2024 ετοιμάστηκε επιστολή ενημέρωσης από την Υπηρεσία Ασύλου προς την Αιτήτρια σχετικά με την απόρριψη της αίτησής της μαζί με την σχετική Έκθεση-Εισήγηση. Η εν λόγω επιστολή, μαζί με την Έκθεση-Εισήγηση, παραλήφθηκε και υπογράφθηκε ιδιοχείρως από την Αιτήτρια αυθημερόν.

Στις 19/04/2024 η Αιτήτρια προέβη στην καταχώρηση της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Στο εισαγωγικό δικόγραφο της προσφυγής, η Αιτήτρια μέσω του συνηγόρου της,  προβάλλει πλείονες λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι καταγράφονται με γενικό και αόριστο τρόπο.

Κατά τη γραπτή του αγόρευση, ο συνήγορος της Αιτήτριας περιόρισε τους λόγους ακύρωσης σε τέσσερις και εν συνεχεία κατά το στάδιο των διευκρινήσεων δήλωσε ότι  αυτοί θα περιοριστούν περαιτέρω στον μοναδικό ακόλουθο λόγο ακυρώσεως, ήτοι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη χωρίς να διεξαχθεί δέουσα έρευνα από πλευράς των Καθ' ων η αίτηση. Συγκεκριμένα, σε σχέση με αυτό τον λόγο ακύρωσης, προβάλλεται ότι η συνέντευξη στην οποία υποβλήθηκε η Αιτήτρια είναι τυποποιημένη και ελλιπής και δεν της έχουν τεθεί διευκρινιστικές ερωτήσεις. Μάλιστα υποστηρίζεται ότι η λειτουργός που διεξήγαγε τη συνέντευξη, δεν εξέτασε καν το ενδεχόμενο να παραπέμψει την Αιτήτρια σε ψυχολόγο ενόψει του ότι έχει βιώσει τραυματικά γεγονότα και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι εύκολο για κάποιο πρόσωπο να ανακαλέσει στη μνήμη του γεγονότα και να τα περιγράψει με σαφήνεια. Επιπρόσθετα, είναι η θέση του, ότι με βάση τα στοιχεία που παρέθεσε η Αιτήτρια, καταδεικνύεται ότι η ζωή της θα τεθεί σε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής της στο Καμερούν. 

Οι Καθ' ων η αίτηση, μέσω της γραπτής αγόρευσης της συνηγόρου τους, αντιτείνουν ότι η προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση έχει ληφθεί από αρμόδιο όργανο, ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Υποστηρίζουν ότι η Αιτήτρια δεν έχει αποσείσει το βάρος απόδειξης των λόγων ακυρώσεως και των ισχυρισμών της που θεμελιώνουν το αίτημά της για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, καθώς δεν απέδειξε βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, όπως προβλέπεται από το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου έτσι ώστε να της αναγνωρισθεί το καθεστώς του πρόσφυγα, αλλά ούτε απέδειξε ότι δύναται να της χορηγηθεί το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας. Κατά συνέπεια, εισηγούνται πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο και να επικυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση, παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερο συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως.  

«Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη κλπ.  Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας.  Αυστηρώς ομιλούντες, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου της Αιτήτριας δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009  ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και   Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:

«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.»

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως.  Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

 

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύ­ρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671: «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56»

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).

Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».

 

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων η Αιτήτρια δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, όσο και όσα προβάλλει με την παρούσα  προσφυγή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στο φάκελο της Αιτήτριας, αυτή είναι ενήλικας από το Καμερούν. Κατά την υποβολή της αίτησής της για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, ως προς του λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της δήλωσε ότι έπραξε τούτο λόγω της κρίσης που επικρατεί σε αυτήν. Όπως ανέφερε, η μεγαλύτερη της αδελφή συνελήφθη από τον στρατό και θάφτηκε ζωντανή και ο γιος της ο οποίος βρισκόταν μαζί με την αδελφή της, σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα. Ο σύντροφός της που ήταν μέλος των Ambazonians, είχε επίσης συλληφθεί από τον στρατό και αφού τους ανέφερε ότι η Αιτήτρια μαγείρευε για τους αυτονομιστές μαχητές και αγόραζε όπλα για αυτούς, μετέπειτα η Αιτήτρια αναζητείτο από τον στρατό. Ενόψει του ότι η ζωή της βρισκόταν σε κίνδυνο, εγκατέλειψε τη χώρα της για να σωθεί.   

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι γεννήθηκε στο χωριό Bombe Bakundu στο Καμερούν (ερυθρό 25 του Δ.Φ.). Κληθείσα να παραθέσει με χρονολογική σειρά τους τόπους διαμονής της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι το 2013 μετακόμισε στην πόλη Kumba στην οποία διέμενε μέχρι το 2015, οπότε και μετακόμισε στην πόλη Muyuka όπου και παρέμεινε μέχρι το 2017. Τότε μετακόμισε στην Buea και μέχρι το 2019 πηγαινορχόταν στο χωριό της όπου διέμενε ο σύντροφός της. Ακολούθως το 2019 επέστρεψε πίσω στο χωριό της στο οποίο διέμενε μέχρι το 2021 και τότε μετέβη στην περιοχή Ekona όπου και ζούσε μέχρι το 2022 που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της (ερυθρά 24 x1 και  25 x1 του Δ.Φ.).

Ως προς το μορφωτικό της υπόβαθρο, η Αιτήτρια δήλωσε ότι στη χώρα καταγωγής της φοίτησε μέχρι ορισμένες τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ερυθρό 26 x2 του Δ.Φ.). Η Αιτήτρια δήλωσε ότι ομιλεί Oroko και Αγγλικά (ερυθρά 25 x2 και 26 x1 του Δ.Φ.). Ως προς το επαγγελματικό της υπόβαθρο, ανέφερε ότι διαθέτει εργασιακή εμπειρία στη χώρα καταγωγής της (ερυθρά 24 x2-x4 και 25 του Δ.Φ.). 

Κληθείσα η Αιτήτρια στα αρχικά στάδια της συνέντευξής της να παραθέσει πληροφορίες για την οικογενειακή της κατάσταση, δήλωσε ότι στο χωριό της βρίσκονται μόνον η γιαγιά της και ο θείος της, με τους οποίους διατηρεί συχνή επαφή. Η μητέρα της απεβίωσε το 2012 και δεν έχει αδέλφια (ερυθρό 25 x4-x5 του Δ.Φ.).

Η Αιτήτρια εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της περί τις 24/02/2022, από όπου ταξίδεψε αεροπορικώς, χωρίς να αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία κατά την έξοδό της από το Καμερούν και αφού αφίχθηκε  με φοιτητική ιδιότητα στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, μετέπειτα εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές (ερυθρό 24 του Δ.Φ.).

Αναφορικά με τους λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, κατά την ελεύθερη αφήγησή της, η Αιτήτρια ανέφερε ότι έπραξε τούτο λόγω της κρίσης που επικρατεί στη χώρα της. Όπως ανέφερε, ο σύντροφος της τον οποίο επισκεπτόταν στο χωριό ήταν αρχηγός των Ambazonians («Amba captain»). Η Αιτήτρια μαγείρευε για αυτούς και κάποιες φορές αγόραζε και τα όπλα τους. Σε μία αποστολή στην οποία συμμετείχε ο σύντροφός της, είχε συλληφθεί από τον στρατό και τότε αφού μετέβη με τα μέλη του στρατού στο χωριό της, τους υπέδειξε τις κρυψώνες των Ambazonians και τους παρείχε πληροφορίες για αυτούς. Επιπρόσθετα, όταν ο στρατός προέβη σε επίθεση στο χωριό της, ο γιος της Αιτήτριας που διέμενε μαζί με τη θεία της που επίσης ανήκε στους Ambazonians, σκοτώθηκε από πυροβολισμό, όπως επίσης και τέσσερα μέλη των Ambazonians. Η θεία της, μεταφέρθηκε από το στρατό  στους θάμνους («bush») όπου την ανέκριναν, την κτύπησαν και την έθαψαν ζωντανή. Μετά το εν λόγω περιστατικό, ο στρατός αναζητούσε την Αιτήτρια και ανέμενε να επιστρέψει στο χωριό. Κάποια φίλη της την ενημέρωσε σχετικά και την παρότρυνε να μην μεταβεί στο χωριό, όπως και έπραξε. Αφού έλαβε σχετική βοήθεια και αφού πώλησε ένα κομμάτι γης που διέθετε για να διευθετήσει το ταξίδι της, εγκατέλειψε τη χώρα της για να σωθεί (ερυθρό 23 x1 του Δ.Φ.).

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, επιβεβαίωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα της γιατί αναζητείτο από το στρατό, καθώς ο σύντροφος της ανήκει στους Ambazonians και λόγω του ότι και η Αιτήτρια συνεργαζόταν μαζί τους (ερυθρό 23 του Δ.Φ.). Κληθείσα να παραθέσει περισσότερες πληροφορίες για τον σύντροφό της, ανέφερε ότι τον είχε γνωρίσει στο χωριό, είχαν δεσμό για μεγάλο χρονικό διάστημα και ότι δεν τον έχει συναντήσει ξανά μετά το επίδικο περιστατικό της σύλληψής του από τον στρατό (ερυθρό 23 x2-x4 του Δ.Φ.). Ερωτηθείσα σε ποια ομάδα των Ambazonians ανήκε, η Αιτήτρια δήλωσε χαρακτηριστικά «One man’s god» και ότι συμμετείχε στην εν λόγω ομάδα για περίοδο δύο με τριών χρόνων (ερυθρό 23 του Δ.Φ.). Ενόψει της εν λόγω δήλωσής της και της μικρής διάρκειας της συμμετοχής του συντρόφου της στην ομάδα αυτή, κλήθηκε να σχολιάσει πως ήταν δυνατόν να διαθέτει τέτοια ιεραρχικά υψηλή θέση και η Αιτήτρια δήλωσε ότι ήταν επειδή είχε εμπλοκή στη δημιουργία της ομάδας (ερυθρό 23 του Δ.Φ.). Όσον αφορά τον ρόλο του σε αυτήν, δήλωσε ότι έδινε οδηγίες όσον αφορά το πότε και που θα διενεργηθούν οι επιθέσεις και ότι ήταν υπεύθυνος για οποιαδήποτε προβλήματα προέκυπταν στο χωριό (ερυθρό 23 x5 του Δ.Φ.). Ερωτηθείσα για ποιο λόγο συμμετείχε στην εν λόγω ομάδα ο σύντροφός της, η Αιτήτρια ανέφερε επειδή οι Ambazonians μάχονται ενάντια στο στρατό για την ανεξαρτησία (ερυθρό 23 x6 του Δ.Φ.).

Αναφορικά με την σύλληψη του συντρόφου της από τον στρατό, η Αιτήτρια ανέφερε ότι είχε μεταβεί σε μία αποστολή που θεωρεί ότι ήταν στημένη και επειδή μόνον αυτός δεν είχε πεθάνει, ήταν ο μοναδικός που είχε συλληφθεί. Όταν τον ανέκριναν, τους υπέδειξε τις κρυψώνες τους (ερυθρό 22 x11 του Δ.Φ.). Ενόψει της δήλωσής της σε προηγούμενο στάδιο της συνέντευξης ότι μετά το εν λόγω περιστατικό δεν έχει συναντήσει ξανά το σύντροφό της, κλήθηκε να σχολιάσει πως ήταν δυνατόν να γνωρίζει ότι τον είχαν ανακρίνει και τότε η Αιτήτρια δήλωσε ότι σίγουρα οδήγησε τον στρατό στο χωριό και οι κάτοικοι τον είχαν δει μαζί με τα μέλη του στρατού. Τους υπέδειξε το σπίτι της θείας της, την οποία και συνέλαβαν, μετέβησαν στο χώρο που βρίσκονταν οι Ambazonians και σκότωσαν τέσσερα μέλη τους και ακολούθως επέστρεψαν στο χωριό και προέβησαν σε επίθεση, συνεπεία της οποία σκοτώθηκε ο γιος της (ερυθρό 22 x12 του Δ.Φ.). Το περιστατικό της σύλληψης του συντρόφου της δήλωσε ότι έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 2021 και κληθείσα να αναφέρει που βρισκόταν η ίδια τότε, δεν έδωσε σχετική απάντηση, αλλά αντ’ αυτού απάντησε το εξής «They did it when they went to the war and when they came to the village» (ερυθρά 21 x3 και  22 x13 του Δ.Φ.).

Μετέπειτα η Αιτήτρια ρωτήθηκε για ποιο λόγο δεν είχε αναφέρει ότι είχε ένα γιο όταν κλήθηκε σε προηγούμενο στάδιο της συνέντευξης να παραθέσει πληροφορίες για την οικογένεια της, με την Αιτήτρια να δηλώνει ότι είχε αναφέρει ότι είχε ένα γιο που σκοτώθηκε (ερυθρό 21 x1 του Δ.Φ.). Δήλωσε ότι τον απέκτησε ενόσω φοιτούσε στο σχολείο (δευτεροβάθμια εκπαίδευση) και ότι ζούσε μαζί με τη γιαγιά της και τη θεία της στο χωριό γιατί η ίδια έπρεπε να εργαστεί. Έχει ενημερωθεί από τους κατοίκους στο χωριό ότι πυροβολήθηκε στο κεφάλι όταν έτρεχε (ερυθρό 21 του Δ.Φ.). Δεν ανέφερε πότε ακριβώς σκοτώθηκε, αλλά ανέφερε ότι τότε ήταν τριών ετών (ερυθρό 21 x2 του Δ.Φ.). Ενόψει της εν λόγω δήλωσής της, κλήθηκε να σχολιάσει το γεγονός ότι η ηλικία του γιού της όταν απεβίωσε δεν ταιριάζει με την προηγούμενη της δήλωση ως προς το πότε φοιτούσε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και η Αιτήτρια δήλωσε ότι ξεκίνησε να φοιτά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το 2012 και ότι απέκτησε τον γιό της όταν βρισκόταν στο 4^ο στάδιο αυτής, διορθώνοντας αμέσως τη δήλωσή της ότι ήταν στο 3^ο στάδιο (ερυθρό 21 x4 του Δ.Φ.).

Όσον αφορά τη θεία της, δήλωσε ότι ήταν ταμίας της ομάδας των Ambazonians στο χωριό, την οποία δημιούργησε η ίδια και ότι ήταν υπεύθυνη για τη διαχείριση των εξόδων τους (ερυθρό 21 x5-x6 του Δ.Φ.). Κληθείσα να περιγράψει τι συνέβη την ημέρα της σύλληψής της, δήλωσε ότι αφού ο σύντροφός της τους υπέδειξε το σπίτι της, ο στρατός προέβη στη σύλληψή της, την μετέφεραν στους θάμνους, την βασάνισαν και την έθαψαν ζωντανή (ερυθρό 20 του Δ.Φ.). Την εν λόγω πληροφορία για το τι είχε υποστεί η θεία της, την είχε λάβει από τους κατοίκους του χωριού, όπως επίσης και από το θείο της και τη γιαγιά της που βρίσκονταν στο χωριό (ερυθρό 20 x1 του Δ.Φ.). Ενόψει της αναφοράς της ωστόσο ότι η θεία της είχε μεταφερθεί στο θάμνους όπου και βασανίστηκε, κλήθηκε να σχολιάσει πως ο θείος της και η γιαγιά της γνώριζαν για το τι είχε υποστεί από τον στρατό, και η Αιτήτρια ανέφερε ότι ήταν επειδή είχαν δει τα μέλη του στρατού όταν κατέφθασαν στο χωριό και μετέβησαν στο σπίτι της και την συνέλαβαν (ερυθρό 20 x2 του Δ.Φ.).

Ακολούθως, η Αιτήτρια κλήθηκε να παραθέσει περισσότερες πληροφορίες για τη δική της συμμετοχή στους Ambazonians και δήλωσε ότι αγόραζε σφαίρες και όπλα για αυτούς (ερυθρό 22 x1-x2 του Δ.Φ.). Ερωτηθείσα πότε ξεκίνησε να προβαίνει στις εν λόγω αγορές για λογαριασμό των Ambazonians, η μόνη απάντηση που έδωσε η Αιτήτρια ήταν ότι προέβη σε κάτι τέτοιο τρείς με τέσσερις περίπου φορές για συνολική περίοδο ενός με δύο μηνών, γιατί έθετε τη ζωή της σε κίνδυνο (ερυθρό 22 x6  του Δ.Φ.). Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο λάμβαναν χώρα τέτοιες αγοραπωλησίες, η Αιτήτρια δήλωσε ότι γίνονταν στους θάμνους (ερυθρό 22 x4-x5  του Δ.Φ.). Κληθείσα να αναφέρει το κόστος των αντικειμένων που αγόραζε, δήλωσε χαρακτηριστικά «Ιt depends, the bullets and the guns are expensive. The bullets put them in cartons» (ερυθρό 22 x3 του Δ.Φ.). Ερωτηθείσα για ποιο λόγο ξεκίνησε να προβαίνει σε κάτι τέτοιο, δήλωσε ότι αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι οι Ambazonians δίνουν την οδηγία, την οποία έχει υποχρέωση να υπακούσει κάποιος γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα τον σκοτώσουν, και ερωτηθείσα από ποιον της είχε ζητηθεί κάτι τέτοιο, δήλωσε ότι ήταν κάτι σαν διαταγή και υποχρέωση (ερυθρό 22 x7-x9 του Δ.Φ.). Ερωτηθείσα εκ νέου πότε της είχε ζητηθεί να συνεργαστεί μαζί τους, η Αιτήτρια δεν έδωσε σχετική απάντηση, καθώς ανέφερε ότι όταν θέλουν κάτι δεν τους ενδιαφέρει εάν συμφωνείς με αυτό ή όχι (ερυθρό 22 x10 του Δ.Φ.).

Η Αιτήτρια δήλωσε ότι η ίδια αναζητείται από τον στρατό καθώς ο σύντροφός της τους είχε ενημερώσει για την εμπλοκή της στους Ambazonians και ότι αγόραζε όπλα για αυτούς (ερυθρό 20 x3 του Δ.Φ.). Ερωτηθείσα, πως γνωρίζει ότι ο σύντροφός της τους είχε δώσει αυτές τις πληροφορίες, η μόνη απάντηση που έδωσε ήταν η εξής «The military when, any person, the military when they hear anything about the Ambazonians they don’t like Ambazonians» (ερυθρό 20 x4 του Δ.Φ.). Επιπρόσθετα, δήλωσε ότι γνωρίζει ότι αναζητείται από τον στρατό επειδή είχαν αφήσει ένα σημείωμα στο οποίο αναγραφόταν το όνομά της και ότι θα την σκοτώσουν (ερυθρό 20 του Δ.Φ.). Παρά το γεγονός ότι αναζητείτο από τον στρατό κατόρθωσε να εγκαταλείψει τη χώρα της χωρίς να αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία κατά την έξοδό της στο αεροδρόμιο της χώρας της, καθώς έδωσε χρήματα σε κάποιο φίλο της και άλλαξε την εμφάνιση της και το χρώμα των μαλλιών της (ερυθρό 20 x5 του Δ.Φ.). Πέραν τούτου, ενόψει της δήλωσής της σε προηγούμενο στάδιο ότι το περιστατικό της σύλληψης του συντρόφου της έλαβε χώρα το Δεκέμβριο του 2021, κλήθηκε να σχολιάσει πως κατόρθωσε να προβεί στην έκδοσή του διαβατηρίου της το 2022 έστω και εάν αναζητείτο από τον στρατό και η μόνη απάντηση που έδωσε ήταν ότι ανέφερε προηγουμένως τι χρειαζόταν για την έκδοσή του και ότι πλήρωσε κάποιο πρόσωπο για να διευθετήσει την έκδοσή του (ερυθρό 20 x6 του Δ.Φ.).

Ουδέποτε έχει συλληφθεί ή κρατηθεί στη χώρα καταγωγής της και σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της, δήλωσε ότι θα συλληφθεί στο αεροδρόμιο (ερυθρό 20 του Δ.Φ.).

Προτού ολοκληρωθεί η συνέντευξή της, αφού η Αιτήτρια επιβεβαίωσε ότι όλα όσα αναγράφονται στην αίτησή της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας είναι αληθή, της υποδείχθηκε ότι σε αυτήν δήλωσε ότι η μεγαλύτερη της αδελφή συνελήφθη και θάφτηκε ζωντανή από τον στρατό, πληροφορία η οποία δεν παρατέθηκε εκ μέρους της σε κανένα στάδιο της συνέντευξής της, αλλά αντ’ αυτού αναφέρθηκε μόνον στη θεία της. Όταν κλήθηκε η Αιτήτρια να σχολιάσει την εν λόγω αντίφαση, σύμφωνα με το πρακτικό της συνέντευξής της, η Αιτήτρια απάντησε ως εξής «Did you read that well? Because I wrote the same thing, can I see it? {Applicant is reading what she wrote on her application}, χωρίς να αναφέρει οτιδήποτε περαιτέρω σε σχέση με την εν λόγω αντίφαση (ερυθρό 19 x1 του Δ.Φ.).

Υπό το φως των ως άνω πληροφοριών, ως αυτές προκύπτουν από το πρακτικό της συνέντευξης της Αιτήτριας και τα λοιπά στοιχεία του διοικητικού φακέλου, η αρμόδια λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου σχημάτισε την Έκθεση-Εισήγησή της επί τη βάση των εξής πέντε (5) ουσιωδών ισχυρισμών:

(1) Η Αιτήτρια είναι υπήκοος του Καμερούν, η οποία γεννήθηκε στο χωριό Bombe Bakundu, Meme Department, Southwest Region, όπου διέμενε το μεγαλύτερο μέρος της της διαμονής της στη χώρα καταγωγής της, ενώ τους τελευταίους δύο μήνες πριν από την αναχώρησή της από τη χώρα καταγωγής της διέμενε στην πόλη Ekona, Fako Division, Southwest Region.

(2) Η σχέση της Αιτήτριας και η ιδιότητα του συντρόφου της ως μέλος της αποσχιστικής ομάδας. 

(3) Η συνεργασία της Αιτήτριας με ομάδα αποσχιστών.

(4) Η σύλληψη του συντρόφου της Αιτήτριας από τις στρατιωτικές αρχές, ο θάνατός της θείας της και του παιδιού της Αιτήτριας από αυτές.

(5) Η αναζήτηση της Αιτήτριας από τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας καταγωγής της.

Όπως αναφέρεται στην Έκθεση-Εισήγηση, η Αιτήτρια πέραν από το αντίγραφο του διαβατηρίου της, προς υποστήριξη των ισχυρισμών της προσκόμισε επίσης στην Υπηρεσία Ασύλου τα ακόλουθα έγγραφα/στοιχεία:

(α) απέστειλε ηλεκτρονικό μήνυμα με θέμα «Γράμμα από το στρατό» («Letter from the military») στο οποίο επισυναπτόταν φωτογραφία χειρόγραφης σελίδας (βλ. ερυθρά 33-34 του Δ.Φ.).

(β) απέστειλε μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος φωτογραφία όπου απεικονίζεται ένα παιδί αρσενικού γένους (βλ. ερυθρό 32 του Δ.Φ.). Ως αναφέρεται στο ηλεκτρονικό μήνυμα στο οποίο ήταν επισυνημμένη αυτή η φωτογραφία, σε αυτήν απεικονίζεται ο γιός της (βλ. ερυθρό 35 του Δ.Φ.).

(γ) απέστειλε μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος βίντεο στο οποίο παρουσιάζεται μία γυναίκα η οποία κάθεται στο έδαφος, μπροστά από μία φωτογραφία μίας άλλης γυναίκας. Ως αναφέρεται στο ηλεκτρονικό μήνυμα με το οποίο στάλθηκε το βίντεο, σε αυτό απεικονίζεται η γιαγιά της να κλαίει στον τάφο της θείας της (βλ. ερυθρό 35 του Δ.Φ.).

Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό της Αιτήτριας, η αρμόδια λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς τον έκανε αποδεκτό, αποδεχόμενη τα στοιχεία του προφίλ της Αιτήτριας, όπως αυτά καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Αιτήτριας εξακριβώθηκαν από το διαβατήριο της, το οποίο προσκόμισε και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

Ακολούθως, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός που αφορά τη σχέση της Αιτήτριας και την ιδιότητα του συντρόφου της ως μέλος της αποσχιστικής ομάδας, αυτός δεν έτυχε αποδοχής, καθώς η Αιτήτρια αξιολογήθηκε ως εσωτερικά αναξιόπιστη. Ειδικότερα, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να παρέχει επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με τον σύντροφό της και την εμπλοκή του στην αποσχιστική ομάδα στην οποία επικαλέστηκε ότι συμμετείχε. Πέραν από τις γενικές της τοποθετήσεις ως προς το ότι ο σύντροφός της ήταν αρχηγός της ομάδας και ότι ο ρόλος του ήταν να δίνει εντολές σε σχέση με τις επιθέσεις που διενεργούνταν και τα προβλήματα που προέκυπταν, απέτυχε να παραθέσει περισσότερες λεπτομέρειες για την εμπλοκή του ως ευλόγως αναμενόταν από την ίδια, λαμβανομένου άλλωστε υπόψη της υψηλής θέσης που δήλωσε ότι αυτός κατείχε αλλά και του γεγονότος ότι είχε σχέση μαζί του για μεγάλο χρονικό διάστημα σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Επιπρόσθετα, ακόμα και όταν κλήθηκε να αναφέρει για ποιο λόγο ο σύντροφος της επέλεξε να συμμετέχει στην εν λόγω ομάδα, αναφέρθηκε γενικά στο γεγονός ότι οι Ambazonians μάχονται με στόχο την ανεξαρτησία, χωρίς να απαντά ειδικά για το σύντροφό της, ως είχε ερωτηθεί. Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, η αρμόδια λειτουργός στην Έκθεση-Εισήγησή της αναφέρει ότι ενόψει της υποκειμενικής φύσεως του, δεν δικαιολογείται η περαιτέρω διερεύνησή του μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης και ότι επιπρόσθετα, διενεργήθηκε εκτεταμένη έρευνα αλλά δεν εντοπίστηκε αποσχιστική ομάδα με την ονομασία «One man’s god» στην οποία ισχυρίστηκε η Αιτήτρια ότι ανήκε ο σύντροφός της.

Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό και δη την συνεργασία της Αιτήτριας με αποσχιστές και αυτός δεν έχει γίνει αποδεκτός λόγω μη στοιχειοθέτησης της εσωτερικής αξιοπιστίας των σχετικών δηλώσεων της Αιτήτριας. Όπως διαπιστώθηκε από την αρμόδια λειτουργό, η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να παρέχει επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με την εμπλοκή της στους Ambazonians, καθώς παρόλο που κλήθηκε να περιγράψει πως γίνονταν οι αγορές των όπλων και των σφαιρών, η Αιτήτρια αρκέστηκε στο να αναφέρει γενικά και αόριστα ότι λάμβαναν χώρα στους θάμνους, χωρίς να παραθέτει οποιαδήποτε περαιτέρω λεπτομέρεια και περιγραφή της διαδικασίας της αγοραπωλησίας. Ούτε ήταν σε θέση να παραθέσει πότε επακριβώς ξεκίνησε να προβαίνει στις αγοραπωλησίες για λογαριασμό των Ambazonians. Επιπρόσθετα, σε διάφορα σημεία δεν απαντούσε επακριβώς στα ερωτήματα που της είχαν τεθεί, αφού παρέθετε διαφορετικές πληροφορίες από αυτές που της είχαν ζητηθεί. Για παράδειγμα όταν κλήθηκε να δηλώσει για ποιο λόγο ξεκίνησε να προβαίνει στις αγοραπωλησίες στις οποίες αναφέρθηκε και ποιος της το είχε ζητήσει, η Αιτήτρια απάντησε με τρόπο γενικό ότι ήταν κάτι σαν διαταγή και υποχρέωση από τους Ambazonians, ενώ μάλιστα ουδόλως προκύπτει να έχει δώσει σχετική απάντηση και στο ερώτημα αναφορικά με το πότε της είχε ζητηθεί να συνεργαστεί μαζί τους.

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, στην Έκθεση-Εισήγηση παρατίθενται πληροφορίες που εντοπίζονται σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την βίαιη στρατολόγηση από τις ομάδες αποσχιστών. Σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες, τα αγόρια στην εφηβεία και οι άντρες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο για αυθαίρετη σύλληψη, παράνομη κράτηση, αναγκαστική στρατολόγηση και σωματική βία και σε περίπτωση άρνησης συμμετοχής σε ένοπλες συγκρούσεις μπορεί να εκληφθούν ως κατάσκοποι και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμμετέχουν, να κρυφτούν ή να εγκαταλείψουν την κοινότητά τους. Επιπρόσθετα, αναφέρεται ότι σύμφωνα με άλλη πηγή στην οποία γίνεται παραπομπή, οι αποσχιστικές ομάδες αρνούνται την κακοποίηση γυναικών από πλευράς τους και ότι οι γυναίκες εντάσσονται με ελεύθερη βούληση στις τάξεις τους. Όπως αναφέρεται η Αιτήτρια δεν αναφέρει ξεκάθαρα τον τρόπο στρατολόγησής της από τους αποσχιστές, ούτε εάν υπήρξαν απειλές ή οποιαδήποτε μορφή βίας εναντίον της και ότι οι πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης δεν συνάδουν με τους ισχυρισμούς της.

Ακολούθως και ο τέταρτος ουσιώδης ισχυρισμός της Αιτήτριας έτυχε απόρριψης, από την αρμόδια λειτουργό των Καθ΄ ων η Αίτηση, καθώς δεν στοιχειοθετήθηκε η εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών της που απαρτίζουν τον εν λόγω ισχυρισμό της. Ειδικότερα, σύμφωνα με την αρμόδια λειτουργό, όταν η Αιτήτρια ρωτήθηκε πως γνωρίζει ότι ο σύντροφος της συνελήφθη και παρείχε πληροφορίες στον στρατό σε σχέση με την αποσχιστική ομάδα στην οποία συμμετείχε, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά της δεν τον συνάντησε ξανά μετά το εν λόγω περιστατικό, η εξήγηση που έχει δώσει, ότι σίγουρα είχε μεταβεί μαζί με τον στρατό στο χωριό, οπότε τον είχαν δει οι κάτοικοι, δεν κρίνεται επαρκής. Το γεγονός αυτό από μόνο του, δεν επαρκεί για να δικαιολογήσει τη δήλωσή της ότι γνώριζε ότι είχε ανακριθεί από τον στρατό στα μέλη του οποίου έδωσε  πληροφορίες που αφορούσαν την αποσχιστική ομάδα στην οποία συμμετείχε και τις κρυψώνες της. Πέραν τούτου, δεν έδωσε ούτε σχετική απάντηση όταν ρωτήθηκε που βρισκόταν η ίδια τη στιγμή της σύλληψης του συντρόφου της. Αναφορικά με το θάνατο της θείας της, ακόμα και όταν ζητήθηκε από την Αιτήτρια να εξηγήσει πως γνώριζε τα όσα περίγραψε ότι είχε υποστεί η θεία της από το στρατό, από τα όσα παρέθεσε δεν απαντήθηκε το ερώτημα αυτό, καθώς ανέφερε ότι η γιαγιά της και ο θείος της είχαν δει τα μέλη του στρατού που συνέλαβαν την θεία της, χωρίς να παραθέτει κάτι περαιτέρω, με αποτέλεσμα να παραμένει αναπάντητο το πως έλαβε τη σχετική πληροφόρηση. Το γεγονός ότι την είχαν δει με μέλη του στρατού τα εν λόγω πρόσωπα, δεν δικαιολογεί την γνώση της για το τι έχει υποστεί κατά την κράτησή της. Επιπρόσθετα, δεν ήταν σε θέση να παραθέσει πότε ακριβώς πέθανε ο γιός της παρόλο που κλήθηκε σχετικά. Πέραν τούτου, η ηλικία κατά την οποία ανέφερε ότι σκοτώθηκε ο γιος της από τον στρατό, δεν συνάδει με το πότε είχε η ίδια αναφέρει ότι είχε γεννηθεί. Αντίφαση άλλωστε εντοπίζεται και στην αίτησή της στην οποία αναφέρει ότι η αδελφή της συνελήφθη από το στρατό και θάφτηκε ζωντανή, πληροφορία η οποία δεν προκύπτει από κανένα σημείο της συνέντευξής της, αλλά αντιθέτως σε αυτήν αναφέρθηκε στο θάνατο της θείας της με τέτοιο τρόπο. Ακόμα και όταν κλήθηκε να σχολιάσει την εν λόγω αντίφαση, η Αιτήτρια δεν παρέθεσε καμία σχετική εξήγηση.

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, καταρχάς αναφέρεται ότι παρά την εκτεταμένη έρευνα δεν ανευρέθηκαν πηγές που να αναφέρουν επίθεση των στρατιωτικών δυνάμεων στο χωριό της Αιτήτριας, όπως η ίδια ισχυρίστηκε. Επιπρόσθετα, όσον αφορά το βίντεο που απέστειλε η Αιτήτρια στην Υπηρεσία Ασύλου, η αρμόδια λειτουργός επισημαίνει στην Έκθεση-Εισήγησή της ότι αυτό δεν δύναται να συνδεθεί και να στοιχειοθετήσει τους προσωπικούς ισχυρισμούς της Αιτήτριας, καθώς δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ότι στο εν λόγω βίντεο φαίνεται η γιαγιά της και ότι το πρόσωπο στη φωτογραφία είναι η θεία της, αλλά ούτε και να αποδείξει τη συμμετοχή της τελευταίας στην αποσχιστική ομάδα και το ότι σκοτώθηκε από τον στρατό. Σε σχέση με την φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ένα παιδί που απέστειλε η Αιτήτρια στην Υπηρεσία Ασύλου, ήτοι το ερυθρό 32, η αρμόδια λειτουργός που συνέταξε την Έκθεση-Εισήγηση, ανέφερε ότι το εν λόγω έγγραφο δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί και να στοιχειοθετήσει τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας, καθώς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ότι το παιδί που απεικονίζεται σε αυτήν είναι ο γιος της και ότι σκοτώθηκε από τον στρατό.

Προχωρώντας στην αξιολόγηση του πέμπτου ουσιώδους ισχυρισμού της Αιτήτριας, που αφορά την αναζήτηση της Αιτήτριας από τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας καταγωγής της, αυτός απορρίφθηκε καθώς κρίθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει επαρκείς πληροφορίες προς στοιχειοθέτησή του. Ειδικότερα, ευδιάκριτη ήταν η αδυναμία της να παραθέσει πως γνωρίζει ότι ο σύντροφός της έδωσε στον στρατό πληροφορίες που αφορούσαν τη δική της εμπλοκή στους Ambazonians με αποτέλεσμα να την αναζητούν, καθώς όταν ρωτήθηκε σχετικά, η μόνη απάντηση που έδωσε ήταν ότι όταν ο στρατός μαθαίνει πληροφορίες για τους Ambazonians, δεν συμπαθούν τους τελευταίους, γεγονός που υποδεικνύει ότι απέτυχε να δώσει μία σχετική απάντηση στο ερώτημα που της τέθηκε. Επιπρόσθετα, παρόλο που ισχυρίζεται ότι αναζητείται από το στρατό της χώρας της, ταυτόχρονα δήλωσε ότι κατόρθωσε να εγκαταλείψει τη χώρα της χωρίς να αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία κατά την έξοδό της στο αεροδρόμιο της χώρας της. Η εξήγηση που έχει δώσει ότι αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι είχε αλλάξει την εμφάνισή της και το χρώμα των μαλλιών της, δεν θεωρείται επαρκής εν προκειμένω, καθώς ακόμη και εάν ένα πρόσωπο αλλάξει την εξωτερική του εμφάνιση χρησιμοποιώντας το διαβατήριο του στο οποίο αναγράφονται τα προσωπικά του στοιχεία, είναι ευλόγως αναμενόμενο να συλλαμβανόταν από τις αρχές της χώρας του.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, αρχικά σημειώνεται από πλευράς της αρμόδιας λειτουργού που συνέταξε την Έκθεση-Εισήγηση, ότι η ίδια δήλωσε ότι αναζητείτο από το στρατό από το Δεκέμβριο του 2021 που συνελήφθη ο σύντροφός της και ότι στην έκδοση του διαβατηρίου της προέβη τον Ιανουάριο του 2022. Η μόνη εξήγηση που παρέθεσε ως προς το γεγονός αυτό ότι κάποιο άλλο πρόσωπο είχε αναλάβει την έκδοσή του κατόπιν χρηματικής αμοιβής, δεν θεωρείται ευλογοφανής, καθώς δεν αναμένεται από ένα πρόσωπο που είναι καταζητούμενο να μπορεί να εκδώσει διαβατήριο με τα δικά του στοιχεία, εκτός και εάν πρόκειται για πλαστό έγγραφο. Παρατίθενται κιόλας πληροφορίες από εξωτερική πηγή πληροφόρησης, που υποδεικνύουν ότι η αστυνομία στα σημεία διέλευσης στα σύνορα επαληθεύει τη γνησιότητα των ταξιδιωτικών εγγράφων που παρουσιάζονται και συμβουλεύεται τις εθνικές και διεθνείς βάσεις δεδομένων για τον έλεγχο του ποινικού μητρώου των πολιτών. Επιπλέον, στην ίδια πηγή αναφέρεται ότι η Αρχή πολιτικής Αεροπορίας του Καμερούν [Cameroon Civil Aviation Authority (CCAA)] υπογραμμίζει τις διαδικασίες ασφαλείας στο αεροδρόμιο της Douala, υπογραμμίζοντας ότι από τον Ιούλιο του 2019 σε συνεργασία με την αστυνομία και άλλες αρχές αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, είναι υπεύθυνες για την διενέργεια εκτίμησης κινδύνου μέσω επιχειρησιακών πληροφοριών, ελέγχουν του ιστορικού, των ενταλμάτων και την αποκάλυψη αδικημάτων ασφαλείας. Ακολούθως σε σχέση με το έγγραφο που απέστειλε στην Υπηρεσία Ασύλου το οποίο ως επεξηγήθηκε από τον ίδια συνιστά γράμμα προερχόμενο από το στρατό (βλ. ερυθρά 33-34 του Δ.Φ.), αναφέρεται από την αρμόδια λειτουργό στην Έκθεση-Εισήγηση ότι πρόκειται για ένα χειρόγραφο κείμενο πρόχειρα γραμμένο με πράσινο στυλό, το κείμενο δεν είναι ευανάγνωστο και ότι ευλόγως είναι αναμενόμενο να εκδίδεται ένα επίσημο έγγραφο σε σχέση με κάποιο καταζητούμενο πρόσωπο. Επιπρόσθετα, στο κείμενο εντοπίζεται αναφορά για την αδελφή της, ενώ η Αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι δεν έχει αδέλφια και ότι σκότωσαν τη θεία της.

Εν συνεχεία η αρμόδια λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του μελλοντικού κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στο χωριό Bombe Bakundu της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας (Southwest Region) του Καμερούν. Στη βάση του μόνου αποδεδειγμένου ουσιώδους ισχυρισμού και  αναλύοντας την κατάσταση ασφαλείας τόσο στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας όσο και στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν στην οποία αναμένεται να επιστρέψει, η αρμόδια λειτουργός διαπίστωσε ότι υπάρχουν εύλογοι/βάσιμοι λόγοι, σε περίπτωση που η Αιτήτρια επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στο Bombe Bakundu της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας (Southwest Region),  να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης, λόγω της κατάστασης ανασφάλειας η οποία επικρατεί στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν.

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι από τους προβαλλόμενους και αποδεκτούς ισχυρισμούς της Αιτήτριας διαφαίνεται ότι στο πρόσωπό της δε συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχειά τα οποία θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για κάποιον από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 και στο άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.

Η αρμόδια λειτουργός εν συνεχεία προέβη σε εξέταση του κατά πόσο η Αιτήτρια δικαιούται παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 (1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στο Καμερούν δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α) ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β). Αντιθέτως, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στο Καμερούν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας της λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ως το άρθρο 19 (2)(γ) προνοεί, καθώς η Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν, βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

Ωστόσο σχετικά με τις πρόνοιες του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95 και του άρθρου 19 (2)(γ), η αρμόδια λειτουργός εξέτασε τα επιμέρους στοιχεία του άρθρου, ήτοι (i) κατά πόσο επικρατεί κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης στην περιοχή, (ii) κατά πόσο ασκείται αδιάκριτη βία στην περιοχή και (iii) κατά πόσο υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Κατόπιν εξέτασης των ως άνω, με βάση τα δεδομένα που αφορούν την κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή, η αρμόδια λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι  (i) η εν λόγω περιοχή βρίσκεται υπό κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, (ii) ότι επικρατούν συνθήκες οι οποίες ευνοούν περιστατικά πράξεων αδιακρίτως ασκούμενης βίας, και (iii) ότι από τις ιδιαίτερες καταστάσεις της Αιτήτριας, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας της και μόνο στην περιοχή στην οποία αναμένεται να επιστρέψει. Ως εκ τούτου η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.  

Έπειτα από ενδελεχή εξέταση του διοικητικού φακέλου και όπως προκύπτει από τα στοιχεία που βρίσκονται σε αυτόν, δέον να αναφερθούν τα ακόλουθα:

Καταρχάς, κρίνω ως ορθή την αποδοχή από τους Καθ' ων η αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού, ο οποίος και αφορά την ταυτότητα και τα προσωπικά στοιχεία της Αιτήτριας. 

Αναφορικά με τους ουσιώδεις ισχυρισμούς υπ’ αριθμόν δύο, τέσσερα και πέντε, βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας των υπό εξέταση ισχυρισμών της Αιτήτριας, το Δικαστήριο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με την αρμόδια λειτουργό των Καθ΄ων η Αίτηση και οι υπό εξέταση ισχυρισμοί απορρίπτονται στο σύνολό τους ως μη αξιόπιστοι.

Σε σχέση δε με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό, συμφωνώ με την αξιολόγηση της εσωτερικής του αξιοπιστίας στην οποία προέβη η αρμόδια λειτουργός των Καθ΄ ων η Αίτηση και με την κατάληξή της ως προς την απουσία εσωτερικής αξιοπιστίας στα λεγόμενα της Αιτήτριας, πλην όμως επιθυμώ να αναφέρω τα ακόλουθα σε σχέση με την αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού. Ειδικότερα, η Αιτήτρια κατά τη συνέντευξή της δήλωσε ότι η ίδια ανέλαβε να μαγειρεύει στους Ambazonians και κληθείσα να επεξηγήσει για ποιο λόγο συμμετείχε στις αγοραπωλησίες όπλων και σφαιρών για λογαριασμό τους, ανέφερε ότι επειδή όταν οι Ambazonians δίνουν μία εντολή, ο αποδέκτης αυτής οφείλει να την εκπληρώσει γιατί διαφορετικά τον σκοτώνουν. Πέραν τούτου, δεν ανέφερε ότι διέτρεχε οποιοδήποτε κίνδυνο λόγω της άρνησής της να συμμορφωθεί με τέτοιες οδηγίες που να συνδέεται με τον πυρήνα του αιτήματός της, αλλά αντιθέτως από τα λεγόμενά της προκύπτει ότι τρεις με τέσσερις φορές διενήργησε τέτοιου είδους αγοραπωλησίες γιατί η ζωή της ήταν σε κίνδυνο και μετά σταμάτησε. Τούτων λεχθέντων, οι πληροφορίες που παρατίθενται στην Έκθεση-Εισήγηση αναφορικά με τις πρακτικές στρατολόγησης και τους κινδύνους που υπάρχουν σε περίπτωση άρνησης, όπως επίσης και οι αντίστοιχες αναφορές ότι οι εν λόγω πληροφορίες δεν συνάδουν με τις πληροφορίες που παρέθεσε η Αιτήτρια, κρίνονται άτοπες.

Όταν ο αιτητής κρίνεται αναξιόπιστος, δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω διερεύνησης (δέστε  υπόθ. αρ. 1964/06, ημερ. 11.3.08  Obaidul Haque v. Δημοκρατίας).

Με βάση, συνεπώς, τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό περί προσωπικών στοιχείων της Αιτήτριας που αποτελεί και τον μοναδικό ισχυρισμό που έγινε αποδεκτός στην υπό κρίση υπόθεση, συνάγεται ότι η Αιτήτρια δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για έναν από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο  Άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και στο Άρθρο  3(1) του περί Προσφύγων Νόμου.

Η αρμόδια λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στην Έκθεση-Εισήγησή της, αξιολόγησε κάθε έκαστο ισχυρισμό της Αιτήτριας και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν σε αυτήν, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία της δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου δεν μπορεί να της παραχωρηθεί το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων. Η αρμόδια λειτουργός έκανε επαρκείς ερωτήσεις στην Αιτήτρια για να καλύψει τόσο τον πυρήνα του αιτήματός της, όσο και τα επιμέρους θέματα και ακολουθήθηκε ορθή διερευνητική διαδικασία.

Έχει πολλάκις νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI ΚΑΙ  ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ  ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ  Κ.Α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 358).

 

Σχετική είναι και η απόφαση  υπ' αρ. 626/2010 JAFAR KALASH και ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 1. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, 2. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ημερ. 08/10/2013,στην οποία αναφέρονται τα εξής :

 «Όπως ορθώς υποδεικνύει η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό το αίτημα του αιτητή ήταν το γεγονός της μη απόδειξης της αληθοφάνειας των βασικών ισχυρισμών του και του κλονισμού της αξιοπιστίας του λόγω ουσιωδών αντιφάσεων, ελλείψεων και αδυναμιών όπως εντοπίστηκαν στις συνεντεύξεις. Αυτό είναι ένα εμπόδιο που ρητά αναγνωρίζεται ως κώλυμα στην έγκριση αιτήματος ασύλου, από τις πρόνοιες του ιδίου του Εγχειριδίου στο οποίο παραπέμπει τόσο ο αρμόδιος Λειτουργός στην εισήγησή του, όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στην προσβαλλόμενη απόφασή της...».

 

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων αναφέρεται ότι «Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους.».

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε στην Αιτήτρια το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησής της για διεθνή προστασία.

Περαιτέρω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο λειτουργός στη βάση του μόνου αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού. Λόγω του ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας αναφορικά με τον λόγο που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της απορρίφθηκαν ως μη αξιόπιστοι, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο της Αιτήτριας υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Αρχίζοντας από το βασικό σημείο της ένοπλης σύρραξης, ως έχει αναφερθεί στην υπόθεση του ΔΕΕ, ΔΕΕ C - 285/12 Aboubacar Diakite κατά Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, υφίσταται ένοπλη σύρραξη, για σκοπούς εφαρμογής του Άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ «όταν οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή όταν δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους (παρ. 35)».

Στην υπόθεση του ΔΕΕ Elgafaji C-465/07 κατά Staatssecretaris van Justitie, καθορίστηκε ότι:

«33     [.] η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

34      Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [.] κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

35      Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

[.]

37 [.] η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

[.]

39      Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.»

(η έμφαση είναι του παρόντος Δικαστηρίου)

Σύμφωνα με την απόφαση του ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland αναφορικά με το άρθρο 15γ της Οδηγίας 2011/95 «άρθρο 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στην ερμηνεία εθνικής ρύθμισης κατά την οποία, σε περίπτωση που ένας άμαχος δεν θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της προσωπικής του κατάστασης, η διαπίστωση της ύπαρξης σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του συγκεκριμένου αμάχου λόγω «αδιάκριτης ασκήσεως βίας σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης», κατά την έννοια της ως άνω διάταξης, προϋποθέτει ότι ο λόγος του αριθμού των θυμάτων στην οικεία περιοχή προς τον συνολικό αριθμό των ατόμων που αποτελούν τον πληθυσμό της περιοχής αυτής ανέρχεται σε ένα συγκεκριμένο ελάχιστο όριο» (σκέψη 37).

Περαιτέρω έκρινε ότι «άρθρο 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 έχει την έννοια ότι, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υφίσταται «σοβαρή και προσωπική απειλή» κατά την εν λόγω διάταξη, απαιτείται η σφαιρική συνεκτίμηση όλων των περιστάσεων της συγκεκριμένης περίπτωσης, ιδίως δε εκείνων που χαρακτηρίζουν την κατάσταση στη χώρα καταγωγής του αιτούντος» (σκέψη 45). Ως επιμέρους στοιχεία που ενδεχομένως θα μπορούσαν να ληφθούν υπ' όψιν προτείνονται τα εξής: η ένταση των ένοπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκόμενων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης, καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της περιοχής όπου εκδηλώνεται αδιάκριτη βία, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής του στη σχετική χώρα ή περιοχή και οι δυνητικά στοχευμένες επιθέσεις κατά αμάχων που πραγματοποιούνται από τα μέρη της σύγκρουσης (βλ. σκέψη 43).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο του EUAA σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Εφαρμόζοντας τα ανωτέρω κριτήρια, το Δικαστήριο προέβη σε ανεξάρτητη επικαιροποιημένη έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης για την κατάσταση ασφαλείας γενικά στη χώρα καταγωγής της Αιτήτριας και ειδικότερα στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, στην οποία βρίσκεται η περιοχή καταγωγής της Αιτήτριας που συνιστά και τον τόπο συνήθους διαμονής της, από την οποία προέκυψαν τα ακόλουθα:

Σε σχετικό ενημερωτικό δελτίο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) που δημοσιεύθηκε το 2024, αναφέρεται ότι «το Καμερούν αντιμετωπίζει μια πολύπλευρη ανθρωπιστική κρίση και κρίση προστασίας που προκλήθηκε από συγκρούσεις, ενδοκοινοτική βία και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής».[1]

Τον Οκτώβριο του 2017, οι αγγλόφωνοι αυτονομιστές διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και ανακήρυξαν ένα νέο κράτος, αυτό της «Ambazonia» στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν, που συνιστούν τις αγγλόφωνες περιοχές. Έκτοτε, αυτονομιστές μαχητές και κρατικές δυνάμεις ασφαλείας εμπλέκονται σε συγκρούσεις, με αποτέλεσμα να λαμβάνουν χώρα εκτεταμένες φρικαλεότητες κατά του άμαχου πληθυσμού.[2]

Επιπρόσθετα, τον Ιανουάριο του 2024 αναφέρθηκε από το «United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA)» ότι οι πληθυσμοί στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές συνέχισαν να επηρεάζονται από τη βία και την ανασφάλεια που επικρατεί στις περιοχές. Ειδικότερα, υποφέρουν από καταχρήσεις, συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών, καταστροφών περιουσιών, απαγωγών για λύτρα, παράνομη φορολογία, αυθαίρετες συλλήψεις και εκβιασμούς.[3]

Η κατάσταση ασφαλείας στις αγγλόφωνες περιοχές παρέμεινε ιδιαίτερα ασταθής καθ’ όλη τη διάρκεια του 2024[4], η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της εγκληματικής δραστηριότητας, εισβολές μη κρατικών ενόπλων δυνάμεων (NSAGs) σε αστικά κέντρα, επιθέσεις κατά των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας, απειλές κατά αμάχων και τη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών (IEDs) από NSAGs.[5] Σε έκθεση της «ACLED» και του «The Global Initiative Against Transnational Organized Crime» αναφέρεται ότι «η σύγκρουση στην αγγλόφωνη περιοχή αυξάνεται κάθε χρόνο, με τα βίαια γεγονότα να αυξάνονται κατά μέσο όρο 49% ετησίως από το 2020 έως το 2023».[6]

Σε μια ενημέρωση παρακολούθησης προστασίας που καλύπτει τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2024, το «Global Protection Cluster» αναφέρει ότι τον Ιούλιο του 2024 παρατηρήθηκε μία αύξηση στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι πιο συχνές παραβιάσεις που καταγράφηκαν ήταν αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις, σωματικές επιθέσεις ή κακοποίηση και δολοφονίες.[7]

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από τις 21/02/2024 έως τις 21/02/2025 στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, καταγράφηκαν 790 περιστατικά ασφαλείας και 745 θάνατοι, εκ των οποίων 14 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών), 26 εξεγέρσεις (5 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 277 μάχες (572 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 458 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (152 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 15 περιστατικά εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας (16 απώλειες ανθρώπινων ζωών). Στο Bombe Bakundu, την ίδια χρονική περίοδο, καταγράφηκαν συνολικά 2 περιστατικά ασφαλείας και 1 θάνατος, εκ των οποίων 1 μάχη (1 απώλεια ανθρώπινων ζωών) και 1 περιστατικό βίας εναντίον αμάχων (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών).[8] Σημειώνεται ότι o πληθυσμός της Νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν καταγράφεται στους 1,553,300 κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη καταμέτρηση του 2015.[9]

Εκ των ανωτέρω πληροφοριών που παρατέθηκαν, διαπιστώνεται ότι παρά την ύπαρξη σοβαρών περιστατικών ασφαλείας στην ευρύτερη Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν στην οποία εμπίπτει η περιοχή καταγωγής και ο τόπος συνήθους διαμονής της Αιτήτριας, ήτοι το χωριό Bombe Bakundu, ο αριθμός των επεισοδίων αυτών και ο βαθμός αδιάκριτης βίας κατά των αμάχων δεν φτάνει το βαθμό κατά τον οποίο να τεκμηριώνεται ότι και μόνη η παρουσία της Αιτήτριας στην περιοχή καταγωγής της, την εκθέτει σε πραγματικό κίνδυνο βλάβης, κατά την έννοια της διάταξης του Άρθρου 15(γ) της Οδηγίας, με συνέπεια να απαιτούνται ορισμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που θα αύξαναν το ρίσκο του αμάχου συγκριτικά με τον μέσο πληθυσμό της περιοχής.

Λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της Αιτήτριας, κρίνω ότι η Αιτήτρια δεν έχει κάποιο προσωπικό χαρακτηριστικό που να αυξάνει το ρίσκο της. Πρόκειται για γυναίκα νεαρής ηλικίας, υγιή, πλήρως ικανή προς εργασία, με υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα της, η οποία έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην περιοχή καταγωγής της, γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούν και το κυριότερο είναι σε θέση να αντιληφθεί την επέλευση του κινδύνου και να προφυλαχθεί δεόντως. Συνεπώς, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή της στην περιοχή καταγωγής της θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη και ως εκ τούτου δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στο άρθρο 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε αιτητή να τεκμηριώσει την αίτηση του για διεθνή προστασία και εν προκειμένω η Αιτήτρια με  τα όσα δήλωσε στη  συνέντευξή της αλλά και όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω και καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση της αρμόδιας λειτουργού, ουδόλως την ενέτασσαν στις περιπτώσεις της αναγκαιότητας παροχής του καθεστώτος της συμπληρωματικής προστασίας. Εν προκειμένω, ορθά κρίθηκε ότι  δεν έχει αποδειχθεί οτιδήποτε εκ μέρους της που να στοιχειοθετεί τον ισχυρισμό της για βάσιμο φόβο ότι αυτή θα υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.

Σε σχέση με τον ισχυρισμό του συνηγόρου της Αιτήτριας ότι δεν εξετάσθηκε το ενδεχόμενο να παραπεμφθεί η Αιτήτρια σε ψυχολόγο, πέραν του ότι ο εν λόγω ισχυρισμός προβάλλεται κατά τρόπο γενικό και αόριστο παραμένοντας ως εκ τούτου ατεκμηρίωτος, αναφέρω ότι από το λεκτικό της παραγράφου 1 του Άρθρου 15 του περί Προσφύγων Νόμου εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του αρμόδιου λειτουργού ο οποίος εξετάζει την κάθε περίπτωση να παραπέμψει τον αιτητή σε ιατρική ή/και ψυχολογική εξέταση. Από τα ενώπιον μου στοιχεία, προκύπτει πως στην προκειμένη περίπτωση, η αρμόδια λειτουργός αξιολογώντας τα ενώπιον της δεδομένα και στοιχεία όπως αυτά προβλήθηκαν από την Αιτήτρια, δεν έκρινε σκόπιμο να παραπέμψει την Αιτήτρια σε ψυχολογική εξέταση. Τούτων λεχθέντων, ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται.

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω ότι το αίτημα της Αιτήτριας για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Συνεπώς, η προσφυγή απορρίπτεται με  1500 € έξοδα εναντίον της Αιτήτριας  και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.

 

                                            Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.