ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υποθ. Αρ.: 1620/2024

19 Φεβρουαρίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ-KΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με τo άρθρο 146 του Συντάγματος

 Μεταξύ:

L.F.N. από Καμερούν και τώρα στη Λευκωσία

Αιτήτρια

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργείου Εσωτερικών ,Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η Αίτηση

 

Κάλια Σάββα Ε. Μυριάνθους (κα) και Κ. Σάββα (κα), Δικηγόροι για την Αιτήτρια

Α. Αναστασιάδου (κα) και Α. Φιλίππου (κος), Δικηγόροι για τους Καθ' ων η Αίτηση.

O Αιτητής παρών. Παρούσα η κα Ζ. Αγαπίου για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντιστρόφως.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Η Αιτήτρια αιτείται δήλωσης  του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 29/02/2024 η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια στις 26/04/2024 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παροχή Διεθνούς προστασίας καθότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του περί Προσφύγων Νόμου 6(Ι)/2000  και είναι παράνομη, άκυρη και στερείται κάθε νόμιμου αποτελέσματος. Περαιτέρω αιτείται αναγνώρισης διεθνούς προστασίας.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου που βρίσκονται ενώπιόν μου, η Αιτήτρια είναι υπήκοος Καμερούν και στις 01/04/2022 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, μέσω των κατεχόμενων εδαφών στις 18/02/2022. Στη 19/02/2024 διεξήχθη συνέντευξη στην Αιτήτρια από  αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος στις 24/02/2024 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα της Αιτήτριας. Στις 29/02/2024 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας  την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας της Αιτήτριας και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της. Την 12/04/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος της  Αιτήτριας  επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια  στις 26/04/2024. Στις 09/05/2024 η Αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Η Αιτήτρια προέβαλε μέσω της αίτησης πολλούς λόγους ακυρώσεως, τους οποίους περιόρισε αρχικά με την γραπτή της αγόρευση σε τέσσερις και στη συνέχεια στο στάδιο των διευκρινήσεων στους ακόλουθους δύο λόγους ακυρώσεως:

1.      Η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη χωρίς να έχει διεξαχθεί η δέουσα έρευνα και/ή δεν λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης. Συγκεκριμένα προβάλλει πως οι Καθ΄ων η αίτηση παρέλειψαν να σχηματίσουν και να εξετάσουν επιπρόσθετο ουσιώδη ισχυρισμό αναφορικά με την μελλοντική επιστροφή της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της και την παράλειψη του αρμόδιου λειτουργού να υποβάλει στην Αιτήτρια διευκρινιστικές ερωτήσεις . 

 

2.      Η πράξη και/ή απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση στερείται επαρκούς και/ή δέουσας αιτιολογίας και/ή είναι ελλιπής και/ή στερείται σε εσφαλμένη αιτιολογία καθότι δεν εξειδικεύονται οι λόγοι απόρριψης της αίτησης και ο τρόπος κατάληξης στο συμπέρασμα ότι η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του περί προσφύγων Νόμου .

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς πρέπει να λεχθεί ότι οι λόγοι ακύρωσης είναι με γενικότητα και αοριστία που εγείρονται στην παρούσα αίτηση.  Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερο συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Καν. 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως.  

Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστόλογοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα ή έλλειψη δέουσας έρευνας κλπ. Η συνήγορος του Αιτητή εν προκειμένω αναφέρεται με γενικό τρόπο στους λόγους χωρίς να τεκμηριώνει πως αυτοί υφίστανται και χωρίς να υποδεικνύει τα σημεία της διοικητικής διαδικασίας όπου αυτές οι αρχές καταπατώνται. Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας.  Αυστηρώς ομιλούντες τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση της δικηγόρου του Αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009  ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και   Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672: «Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης».

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως.  Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγεί­ρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύ­ρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671 : «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56.»

 

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και  αποφασίζονται τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση.

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων η Αιτήτρια δήλωσε τόσο με την υποβολή της αίτησης διεθνούς προστασίας, όσο και κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, αλλά και όσων προβάλλει με την παρούσα προσφυγή.

Ειδικότερα, η Αιτήτρια δήλωσε υπήκοος Καμερούν και γεννηθείσα την 15/04/1993. Η Αιτήτρια δήλωσε περαιτέρω ότι είναι Καθολική Χριστιανή, ότι είναι κάτοχος μεταπτυχιακού σε Integrated Rural Development και πτυχίου Γεωγραφίας (βλ ερ 43 3χ). Δήλωσε περαιτέρω ότι ομιλεί Αγγλικά και ότι γεννήθηκε στο Mmen, μεγάλωσε στο Tiko, μετακόμισε στο Ντουμπάι μεταξύ 02/04/2019 και 18/02/2021, κατόπιν επέστρεψε στο Καμερούν, έζησε για 3 ημέρες στο Tiko, κατόπιν στο Mmen για 8 μήνες και τέλος μετακόμισε στη Douala περί τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2021 έως ότου έφυγε από τη χώρα καταγωγής της την 18/02/2022 (βλ ερ 42 και 43). Η Αιτήτρια είναι κάτοχος διαβατηρίου Καμερούν το οποίο εκδόθηκε την 04/09/2018 και έληξε την 04/09/2023 (βλ. ερ. 5).

Η Αιτήτρια δήλωσε ότι εγκατέλειψε το Καμερούν επειδή ο Βασιλιάς του χωριού της την πήρε χωρίς τη συναίνεσή της για γυναίκα του και την κράτησε αιχμάλωτη έως ότου η ίδια κατάφερε να δραπετεύσει. Συγκεκριμένα, η Αιτήτρια δήλωσε ότι όταν ο παππούς της πέθανε πήγε στο χωριό της για την κηδεία του και πως εκεί την είδε για πρώτη φορά ο βασιλιάς του χωριού. Εν συνεχεία, ο Βασιλιάς έστειλε τους φρουρούς του στο σπίτι της γιαγιάς της για να της φορέσουν ένα παραδοσιακό βραχιόλι με άσπρες χάντρες, το οποίο σήμαινε ότι την είχε διαλέξει για γυναίκα του. Η γιαγιά της όμως είπε στους φρουρούς, για να τους αποφύγει, ότι η Αιτήτρια είχε ήδη φύγει από το χωριό. |Εν συνεχεία ενημέρωσε την Αιτήτρια ότι πρέπει να φύγει άμεσα από το χωριό για να ξεφύγει και κάλεσε τον αδερφό της, ο οποίος και την μετέφερε στο κοντινό χωρίο Fundo, από όπου συνέχισε μόνη της και επέστρεψε στην πόλη (βλ ερ 37 1χ).

Στη συνέχεια η Αιτήτρια αφηγήθηκε ότι καθώς οι φρουροί επέστρεφαν συχνά στο σπίτι της και ζητούσαν την Αιτήτρια λέγοντας ότι αν τη βρουν θα την αναγκάσουν να είναι με το Βασιλιά, η γιαγιά της προώθησε διαδικασία για να μεταβεί η Αιτήτρια  στο Ντουμπάι ώστε να γλυτώσει (βλ ερ 37 1χ).

Η Αιτήτρια αναγκάστηκε να επιστρέψει στο χωριό της στο Καμερούν για την κηδεία της γιαγιάς της την 01/03/2021. Μετά την κηδεία δύο φρουροί του νέου βασιλιά, καθώς ο παλιός είχε πεθάνει, ήρθαν στο σπίτι και της φόρεσαν το βραχιόλι. Η Αιτήτρια εξήγησε ότι ο παλιός βασιλιάς είχε πεθάνει και πως η αστυνομία δε μπορούσε να τη βοηθήσει, πως η ζωή της ήταν σε κίνδυνο καθώς ο βασιλιάς την κράτησε σε ένα δωμάτιο για έξι μήνες (βλ ερ 37 1χ).

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις του Λειτουργού, η Αιτήτρια δήλωσε ότι το όνομα του πρώοτυ βασιλιά ο οποίος απεβίωσε το 2020 ήταν Francis Aneng και πως το όνομα του νέου βασιλιά είναι Maxwel Ndecham (βλ ερ 38 2χ). Περαιτέρω, όταν ρωτήθηκε σχετικά με την κράτησή της η Αιτήτρια δήλωσε ότι κρατήθηκε σε ένα από τα υπνοδωμάτιά του στο σπίτι του βασιλιά στο Mmen από τον Μάρτιο έως το Νοέμβριο του 2021 και πως κατάφερε να αποδράσει την 20/11/2021 (βλ ερ 36 1χ). Όταν της ζητήθηκε να δώσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το σπίτι και τις συνθήκες κατά της οποίες κρατείτο, η Αιτήτρια δήλωσε ότι δε γνωρίζει πόσος κόσμος ζούσε στο σπίτι καθώς ήταν κρατούμενη, ότι της έφερνε κάθε μέρα φαγητό στο υπνοδωμάτιο μία γυναίκαι και πως δεν της επέτρεπαν να βγει διότι έκλαιγε και έλεγε πως δεν ήθελε να βρίσκεται εκεί (βλ ερ 36 4χ).

Ερωτώμενη σχετικά με τις συνθήκες κατά τις οποίες απήχθη, η Αιτήτρια δήλωσε ότι έλαβε χώρα την 06/03/2021 (βλ ερ 35 1χ 2χ) και πως ήρθαν και την πήραν δια της βίας από το σπίτι της γιαγιάς της ενώ ήταν εκεί με κάποια άλλα άτομα (βλ ερ 35 1χ).

Όταν ρωτήθηκε σχετικά με τον τρόπο που κατάφερε να δραπετεύσει, η Αιτήτρια δήλωσε πως δε μπορούσε να το κάνει δια της βίας οπότε κατά τον 6ο μήνα κράτησής της άρχισε να υποκρίνεται για δύο μήνες πως αγαπάει τον βασιλιά και αυτός τον Σεπτέμβριο του 2021 την εμπιστεύτηκε και της έδωσε την ελευθερία να κάνει πράγματα και να βγαίνει έξω (βλ ερ 35 8χ). Εν συνεχεία περιέγραψε ότι τις έδινε χρήματα για ρούχα και πως της επέτρεπε να πηγαίνει στην αγορά με μία από τις  έξι γυναίκες του και πως έτσι βρήκε την ευκαιρία και έφυγε με τα πόδια προς το κοντινότερο χωρίο και από εκεί με λεωφορείο για την Douala όπου και έφτασε την 31/11/2021 (βλ ερ 34 1χ - 5χ). Σε ερώτηση του Λειτουργού σχετικά με τη γυναίκα του βασιλιά η οποία τη συνόδευε τη μέρα που απέδρασε, η Αιτήτρια δήλωσε ότι της είπε πως είναι πιεσμένη και έτρεξε και πήρε λεωφορείο για τη Douala, όπου και έμεινε με μία φίλη της στην περιοχή Fundong για περίπου 3 με 4 μήνες, κατά τους οποίους κρυβόταν μέσα στο σπίτι (βλ ερ 34 4χ – 9χ).

Ερωτηθείσα σχετικά, η Αιτήτρια δήλωσε ότι δεν έχει παιδιά με τον βασιλιά, ότι δεν παντρεύτηκε μαζί του με παραδοσιακό γάμο, ότι η παράδοση ορίζει πως αυτός θα αποφασίσει την τιμωρία της για το ότι έφυγε και πως βάσει της παράδοσης δεν μπορεί να παντρευτεί κάποιον άλλον άντρα καθώς είναι ήδη γυναίκα του βασιλιά (βλ ερ 33 2χ-8χ).

Σε ερώτηση του Λειτουργού αναφορικά με το τι πιστεύει ότι θα της συμβεί αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια δήλωσε ότι αν τη δει ο βασιλιάς θα την σκοτώσει, ενώ σε περαιτέρω ερωτήσεις δήλωσε ότι σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα καταγωγής θα μπορούσε να παντρευτεί εφόσον ξέρει ότι η ασφάλειά της είναι εγγυημένη και πως έφυγε από τον βασιλιά την 20/09/2021 (βλ ερ 32 1χ).

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας, ο Λειτουργός κατέγραψε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ήτοι

(α) ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία/προφίλ της Αιτήτριας,

(β) ισχυριζόμενη απειλή κατά της ζωής της από τον βασιλιά του χωριού.

 

Ως προς τον πρώτο ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο Λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς τον έκανε δεκτό, αποδεχόμενος τα στοιχεία του προφίλ της Αιτήτριας, όπως εκεί καταγράφονται. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία της Αιτήτριας εξακριβώθηκαν από το διαβατήριο το οποίο προσκόμισε. O λειτουργός έκρινε ότι, με βάση τις δηλώσεις της Αιτήτριας, ότι τελευταίος τόπος διαμονής της ήταν το Tiko.

  Ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό της Αιτήτριας, ο Λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά αναξιόπιστο καθώς έκρινε ότι η Αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να παρέχει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες και πως οι ισχυρισμοί της δεν είχαν την απαιτούμενη ευλογοφάνεια. Πιο συγκεκριμένα, κληθείσα να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για τον βασιλιά που την κρατούσε αιχμάλωτη, η Αιτήτρια δήλωσε ότι αυτός ήταν ο Francis Aneng και πως τον γνώρισε το 2018, ενώ περαιτέρω δήλωσε ότι το 2020 αυτός απεβίωσε και τη θέση του πήρε ο Maxwel Ndecham.

Η Λειτουργός προέβη σε έρευνα εξωτερικών πηγών πληροφόρησης και βρήκε ότι ο Fon Francis Aneng παραμένει έως και την ημέρα της συγγραφής της έκθεσης/εισήγησής του εν ζωή και βασιλιάς του χωριού Mmen, ενώ παρά την έρευνα του δεν κατέστη δυνατόν να βρει πληροφορίες σχετικά με τον υποτιθέμενο νέο βασιλιά. Ως εκ τούτου, ο Λειτουργός έκρινε τον ισχυρισμό της Αιτήτριας ψευδή και δεν προέβη σε περαιτέρω ανάλυση σχετικά με τα όσα ισχυρίστηκε η Αιτήτρια κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της και αφορούσαν τον βασιλιά λόγω του οποίου δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της.

Προχωρώντας στην εκτίμηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού της Αιτήτριας, ο Λειτουργός κατέληξε ότι ο ισχυρισμός της ότι ο βασιλιάς απεβίωσε έρχεται σε αντίθεση με τις διαθέσιμες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης και ως εκ τούτου ο ισχυρισμός της δεν έγινε δεκτός.

Εν συνεχεία ο Λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του μελλοντικού κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στη χώρα καταγωγής και συγκεκριμένα στην πόλη Tiko της επαρχίας Southwest Region. Εξετάζοντας τα ουσιώδη περιστατικά τα οποία έγιναν δεκτά και αναλύοντας τόσο το προσωπικό προφίλ της Αιτήτριας όσο και την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα και στον τελευταίο τόπο διαμονής, o Λειτουργός διαπίστωσε ότι υπάρχουν εύλογοι/ βάσιμοι λόγοι που να υποδεικνύουν ότι σε περίπτωση που η Αιτήτρια επιστρέψει στη χώρα καταγωγής θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης ως απόρροια της κατάστασης ασφαλείας στην περιφέρεια Southwest Region του Καμερούν.

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο Λειτουργός έκρινε ότι από τους προβαλλόμενους και αποδεκτούς ισχυρισμούς της Αιτήτριας διαφαίνεται ότι στο πρόσωπό της δε συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχειά τα οποία θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων  σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής και ως εκ τούτου η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς του πρόσφυγα.

Ο Λειτουργός εν συνεχεία προέβη σε εξέταση του κατά πόσο η Αιτήτρια δικαιούται παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 (1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, ο Λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στο Καμερούν δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α) ή βασανιστήρια, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β). Αντιθέτως, ο Λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στο Καμερούν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ως το άρθρο 19 (2)(γ) προνοεί, καθώς η περιφέρεια Southwest Region, περιοχή στην οποία η Αιτήτρια αναμένεται να επιστρέψει, βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

Σχετικά με τις πρόνοιες του άρθρου 19 (2)(γ), ο Λειτουργός εξέτασε τα επιμέρους στοιχεία του άρθρου, ήτοι (i) κατά πόσο επικρατεί κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης στην περιοχή, (ii) κατά πόσο ασκείται αδιάκριτη βία στην περιοχή και (iii) κατά πόσο υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Κατόπιν εξέτασης των ως άνω, με βάση τα δεδομένα που αφορούν την κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή, ο Λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι  (i) η εν λόγω περιοχή βρίσκεται υπό κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, (ii) ότι επικρατούν συνθήκες οι οποίες ευνοούν περιστατικά πράξεων αδιακρίτως ασκούμενης βίας, και (iii) ότι από τις ιδιαίτερες καταστάσεις της Αιτήτριας στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν προκύπτει ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας του και μόνο στην περιοχή.

Ως εκ τούτου ο Λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε Αιτητή/Αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτησή του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, ο Αιτητής δεν κατάφερε τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος του ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης, αλλά  ούτε  κατά την ενώπιόν μου διαδικασία.

Όταν ο αιτητής κρίνεται αναξιόπιστος, δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω διερεύνησης (δέστε  υπόθ. αρ. 1964/06, ημερ. 11.3.08  Obaidul Haque v. Δημοκρατίας).

Βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας του υπό εξέταση ισχυρισμού , το Δικαστήριο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λειτουργό και ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του ως μη αξιόπιστος.

Εν πάση περιπτώσει  κρίνω ότι ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην έκθεση-εισήγηση, αξιολόγησε κάθε έκαστο ισχυρισμό της Αιτήτριας  και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία της δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων.

Έχει, πολλάκις, νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI  ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α. (2009 3 Α.Α.Δ. 358).

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, "Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους".

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε σε αυτήν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης της για διεθνή προστασία.

Περαιτέρω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο λειτουργός στη βάση του αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού, καθώς και με το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε αναφορικά με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος καθώς η Αιτήτρια δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για ένα από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο  Άρθρο  3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.

Σημειώνεται πως λόγω του ότι ο ισχυρισμός της Αιτήτριας αναφορικά με τον λόγο που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της απορρίφθηκε ως μη αξιόπιστος, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής της Αιτήτριας στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η Αιτήτρια κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο της Αιτήτριας υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v.  Staats-secretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας^[1]» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της ΕΥΥΑ σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Εν προκειμένω, αναφορικά με τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής Αιτήτριας, ήτοι την επαρχία Southwest Region και ειδικότερα  στο Tiko το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με τις επικρατούσες εκεί συνθήκες.

Τον Σεπτέμβριο του 2024, η  Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) ανέφερε ότι «το Καμερούν αντιμετωπίζει μια πολύπλευρη ανθρωπιστική κρίση και κρίση προστασίας που προκαλείται από συγκρούσεις, ενδοκοινοτική βία και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής»[1]. Πηγές ανέφεραν ότι το Καμερούν συνέχισε να επηρεάζεται από δύο μεγάλες συγκρούσεις: τη σύγκρουση στη λεκάνη της λίμνης Τσαντ στον Άπω Βορρά και την εσωτερική κρίση στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές (NWSW)[2].

Η περιοχή του Άπω Βορρά, που θεωρείται «γεωστρατηγική τοποθεσία» στο «σταυροδρόμι των σημαντικών διαδρομών επικοινωνίας μεταξύ του Καμερούν, του Τσαντ, της Νιγηρίας και του Νίγηρα, «σημαδεύτηκε» από ασθενέστερη εθνική ενσωμάτωση, εν μέρει λόγω των ιστορικών τρωτών συνόρων που εκμεταλλεύονται μη κρατικές ένοπλες ομάδες (NSAGs)[3].  Σύμφωνα με το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Συντονισμό της Ανθρωπιστικής Υποθέσεων (UNOCHA), η σύγκρουση με τις NSAG έχει εντείνει τις υπάρχουσες διακοινοτικές εντάσεις και κρυφές συνεχιζόμενες εγκληματικές δραστηριότητες[4]. Το μέσο ενημέρωσης Voice of America (VOA), ανέφερε ότι «τουλάχιστον 36.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και 3 εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους από το 2009, όταν οι μάχες μεταξύ νιγηριανών κυβερνητικών στρατευμάτων και μαχητών της Μπόκο Χαράμ εξαπλώθηκαν στο Καμερούν, στο Νίγηρα και στο Τσαντ»[5]. Τρομοκρατικές επιθέσεις της Μπόκο Χαράμ και του Ισλαμικού Κράτους Δύτικης Αφρικής (ISWAP) συνεχίστηκαν το 2023, στοχεύοντας κυρίως τους Mayo-Sava, Mayo-Tsanaga, και τα τμήματα Logone-et-Chari[6]. Οι φυσικοί πόροι ήταν «στη ρίζα των διακοινοτικών αντιπαλοτήτων στον Άπω Βορρά του Καμερούν»[7].

Η διακοινοτική βία μεταξύ των Αράβων της Τσόα και των εθνοτικών ομάδων Musgum πάνω από τα εδάφη και τους υδάτινους πόρους γύρω από τον ποταμό Logone επανήλθε το Νοέμβριο του 2023[8]. Οι εντάσεις που προκαλούνται από διαμάχες για τους φυσικούς πόρους έχουν επίσης  κλιμακωθεί μεταξύ άλλων κοινοτήτων στο Mayo-Sava, Mayo-Tsanaga, Mayo-Danay και Diamare[9].

Στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές επαρχίες, κοινώς γνωστές ως αγγλόφωνες περιοχές[10], οι μάχες μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των αυτονομιστών μαχητών συνεχίζονται από το 2017 όταν οι αυτονομιστές προσπάθησαν να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος[11].

Το Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED) ανέφερε ότι το 2023, εσωτερικές διαφωνίες μεταξύ αυτονομιστών ηγετών χώρισαν τις αυτοαποκαλούμενες αγγλόφωνες κυβερνήσεις σε περισσότερες από 50 αυτονομιστικές ομάδες, αποδυναμώνοντας τα πολιτικά τους αιτήματα και την ικανότητά τους να αντιστέκονται στις κρατικές επιθέσεις[12].

Το ACLED περαιτέρω έδειξε ότι η συνεχιζόμενη σύγκρουση και οι ανταγωνιστικές εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ αυτονομιστικών ομάδων και της κεντρικής κυβέρνησης έχουν μετατρέψει τις αγγλόφωνες περιοχές σε ένα κατακερματισμένο σύστημα φορολογίας, ασφάλειας και δημόσιων υπηρεσιών, τις οποίες διαχειρίζονται διάφοροι ασυντόνιστοι παράγοντες, μεταξύ των οποίων αυτονομιστές, η κυβέρνηση, ιδιωτικές εταιρείες και ανθρωπιστικές οργανώσεις[13].

Η Human Rights Watch (HRW) ανέφερε μια αυξανόμενη τάση περιορισμών στην ελευθερία του λόγου στο Καμερούν, που αναδύεται ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2025[14]. Ομοίως, μετά από επίσκεψη στο Καμερούν τον Αύγουστο του 2024, το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών της  Ύπατης Αρμοστείας για την Ανθρώπινα δικαιώματα (OHCHR) ανέφερε «σοβαρές ανησυχίες σχετικά με περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης και συναναστροφής και το δικαίωμα στην ειρηνική συγκέντρωση»[15]. Στις 9 Οκτωβρίου 2024, ο Υπουργός Εδαφικής Διοίκησης του Καμερούν, Paul Atanga Nji, κυκλοφόρησε μια δήλωση που απαγορεύει τις συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με την υγεία του Προέδρου Paul Biya και προειδοποίησε ότι οι παραβάτες θα υπόκεινται σε νομικές συνέπειες[16]. Στις 12 Μαρτίου 2024, ο υπουργός Nji δήλωσε σε δελτίο τύπου ότι δύο αντιπολιτευόμενοι συνασπισμοί, η Πολιτική Συμμαχία για την Αλλαγή (APC) και η Συμμαχία για μια Πολιτική Μετάβαση στο Καμερούν (ATP), δεν πληρούσαν τις νομικές προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν ως πολιτικά κόμματα και ως εκ τούτου απαγορεύεται να εμπλέκονται σε οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα εντός της εθνικής επικράτειας[17].

Πηγές ανέφεραν περαιτέρω συλλήψεις και κρατήσεις ατόμων που θεωρούνται ότι αντιτίθενται στην τωρινή κυβέρνηση[18]. Στην Έκθεση Χώρας του 2023 για τις Πρακτικές Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Υπουργείο Εσωτερικών των Η.Π.Α (USDOS) ανέφερε ότι αρκετές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων «είχαν περιορισμένη πρόσβαση σε πολιτικούς κρατούμενους»[19].

Οι επικριτές της κυβέρνησης κατηγορούνταν συχνά για αδικήματα σχετικά με την κρατική ασφάλεια όπως η τρομοκρατία, η εξέγερση ή η απόσχιση, με πολλούς να λαμβάνουν ποινές που υπερβαίνουν τα νομικά προβλεπόμενα όρια για τα εγκλήματα αυτά[20].

Αναφορικά με τα περιστατικά ασφαλείας, σύμφωνα με τα πρόσφατα δεδομένα της βάσης δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project), ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έργο τη συλλογή, ανάλυση και χαρτογράφηση δεδομένων σχετικά με τις ημερομηνίες, τους δρώντες, τις τοποθεσίες, τους θανάτους και τους τύπους όλων των καταγεγραμμένων  γεγονότων πολιτικής βίας και διαμαρτυρίας σε παγκόσμια κλίμακα, κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 03/02/2024 και 31/01/2025 στην επαρχία Southwest Region του Καμερούν καταγράφηκαν συνολικά 841 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία επήλθε ο θάνατος συνολικά 787 πολιτών. Πιο αναλυτικά, 300 εξ αυτών καταγράφηκαν ως μάχες (με 607 θύματα), 482 ως περιστατικά χρήσης βίας κατά πολιτών (με 159 θύματα), 29 ως ταραχές/εξεγέρσεις (με 5 θύματα), 16 ως εκρήξεις (με 16 θύματα) και 14 ως διαμαρτυρίες (χωρίς θύματα)[21]. 

Σημειώνεται ότι στην πόλη Tiko, την ανωτέρω χρονική περίοδο σημειώθηκαν 9 περιστατικά ασφαλείας με 10 ανθρώπινες απώλειες, εκ των οποίων καταγράφηκαν 4 μάχες (με 10 ανθρώπινες απώλειες), 1 περιστατικό βίας κατά αμάχων (χωρίς ανθρώπινη απώλεια), 2 διαμαρτυρίες (χωρίς ανθρώπινη απώλεια), 1 έκρηξη (χωρίς ανθρώπινη απώλεια) και 1 εξέγερση (χωρίς ανθρώπινη απώλεια)[22].

Ως εκ των ανωτέρω, συμπεραίνεται ότι οι ένοπλες συγκρούσεις στην Tiko δεν έχουν φτάσει σε σημείο που να στοχοποιούνται αδιακρίτως άμαχοι πολίτες μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας τους.

Ο πληθυσμός δε της εν λόγω επαρχίας καταγράφεται στους 1.316.079 κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη καταμέτρηση του 2005[23] ενώ σύμφωνα με εκτίμηση του 2015 ο πληθυσμός υπολογίζεται στους 1.553.300 κατοίκους. Ωστόσο σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το 2021 ο πληθυσμός ήταν περίπου 1,8 εκατομμύρια.

 Ειδικότερα στην πόλη Tiko, τόπο τελευταίας διαμονής στην χώρα καταγωγής της Αιτήτριας, ο πληθυσμός ανέρχεται στους 60.796 κατοίκους[24].

Δεδομένων  των πιο πάνω , καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι η Αιτήτρια θα εκτεθεί σε κίνδυνο σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας εάν επιστρέψει στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής της.

Τα εν λόγω στοιχεία καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας και γενικά δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος για έναν πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά μόνο από την παρουσία του στην εν λόγω πολιτεία, υπό την έννοια του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ.

Από τα πιο πάνω, δεν προκύπτει οτιδήποτε που να δημιουργεί τέτοιες προϋποθέσεις ώστε, σε περίπτωση επιστροφής της Αιτήτριας στην περιοχή συνήθους διαμονής της, να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτή θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας της και μόνο στην εν λόγω περιοχή, αφού πρόκειται για άμαχο πολίτη, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία της στη χώρα καταγωγής της.

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις της Αιτήτριας, παρατηρώ ότι αυτή είναι γυναίκα νεαρής ηλικίας, υγιής μορφωμένη και ικανή προς εργασία. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψιν επίσης και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της Αιτήτριας, οι οποίες δεν παρουσιάζουν δείκτες ευαλωτότητας, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτός θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.

Στη βάση των παραπάνω δεν προκύπτει ότι με την επιστροφή της στη Tiko η Αιτήτρια θα έλθει αντιμέτωπη με σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας της, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης βάσει του άρθρου 19 (2) (γ).

Βάσει λοιπόν, και της επικαιροποιημένης έρευνας του Δικαστηρίου, κρίνεται ότι το ενδεχόμενο χορήγησης συμπληρωματικής προστασίας στην Αιτήτρια σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου απορρίπτεται, λόγω του ότι δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες εκ του Νόμου προϋποθέσεις. 

Επί τη βάσει όλων όσων παρατέθηκαν στην παρούσα απόφαση, το Δικαστήριο κρίνει ότι το αίτημα της Αιτήτριας για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν το αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

 

Συνεπώς, κρίνω, με βάση τα ανωτέρω, ότι οι λόγοι ακυρώσεως της προσβαλλόμενης απόφασης δεν ευσταθούν.

Υπό το φως των πιο πάνω η  προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με €1500 έξοδα εναντίον της Αιτήτριας και υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση.

 

             

 

                                                                                                                                                                                                                                                                       

 

                  Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.