ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

 Υπόθεση Αρ. 2258/2023

 

20 Φεβρουαρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ: 

 

 

                                                          G.K.J.

   Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

της Υπηρεσίας Ασύλου

 

               Καθ' ων η αίτηση

 

                                      ..................................................

 

Ο αιτητής παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου

 

Μιχάλης Μαυρονικόλας για ΑΛ ΤΑΧΕΡ ΜΠΕΝΕΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Θεοφανώ Βασιλάκη για Αφροδίτη Αναστασιάδη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση

 

[Παρών ο κύριος Ανδρέας Χατσησάββας  για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντίστροφα]

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 31/05/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και στις 04/04/2022 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές. Στις 07/04/2022, ο αιτητής παρέλαβε τη Βεβαίωση Υποβολής Αίτησης Διεθνούς Προστασίας (Confirmation of Submission of an Application for International Protection).

 

Στις 16/05/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Την 31/05/2023 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση - Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Συγκεκριμένος λειτουργός που δύναται δυνάμει σχετικής εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού εξέτασε την Έκθεση - Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης στις 31/05/2023.  Στις 19/06/2023 η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή προς τον αιτητή, στην οποία συμπεριέλαβε την απόφασή της για απόρριψη του αίτηματός του και την Έκθεση - Εισήγηση, η οποία και παραλήφθηκε ιδιοχείρως από τον αιτητή αυθημερόν. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή κατά το στάδιο των διευκρινίσεων ενώπιον του Δικαστηρίου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που προωθούσε μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης και δήλωσε πως προωθεί το νομικό ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Κατά συνέπεια, οι νομικοί ισχυρισμοί που αποσύρθηκαν, απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο. 

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνθηκε της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης και ανέφερε πως αυτή έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στο αρμόδιο όργανο.  Επιπρόσθετα, αναφέρει πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη, αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης.  Κατά συνέπεια, εισηγείται πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο και να επικυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση. 

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω το μοναδικό ισχυρισμό που προωθεί ο αιτητής περί του ότι εσφαλμένα και λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας, το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημά του για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του πολύ σύντομα μετά την κηδεία του πατέρα του, καθώς μετά το θάνατο του τελευταίου, λάμβανε πιέσεις τόσο από του γηραιούς («elders») της κοινότητας, όσο και από την οικογένειά του, να διαδεχθεί τον πατέρα του στη θέση του αρχιερέα («chief priest») που κατείχε. Όπως αναφέρει ο αιτητής, ως ο μοναδικός υιός του αποβιώσαντος πατέρα του όφειλε να τον διαδεχθεί και εξαιτίας της άρνησής του να προβεί σε κάτι τέτοιο διότι είναι Χριστιανός, ξεκίνησε να λαμβάνει αρκετές απειλές κατά της ζωής του. Αφού πώλησε ένα τμήμα γης που κληρονόμησε από τον πατέρα του, εγκατέλειψε τη χώρα του για να σωθεί (ερυθρά 1-3, του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο αιτητής δήλωσε πως γεννήθηκε στην περιοχή Kafin που βρίσκεται στην πολιτεία Niger της Νιγηρίας (ερυθρό 15 x2, του διοικητικού φακέλου). Ως προς τους τόπους διαμονής του, ο αιτητής δήλωσε ότι σε ηλικία έξι ετών μετακόμισε στο χωριό Amala στην πολιτεία Enugu. Περί το 2005 μετακόμισε στην περιοχή Kafin, όπου και ζούσε μαζί με το θείο του (αδελφό του πατέρα του) και τα δύο του ξαδέλφια. Ακολούθως, από το 2010 μέχρι το 2014 ζούσε στην πολιτεία Ogun και μετέπειτα μετακόμισε στην πόλη Abuja, όπου ζούσε μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 15 x2, του διοικητικού φακέλου). Ο αιτητής ομιλεί Igbo και Αγγλικά (ερυθρό 16 x1, του διοικητικού φακέλου).

 

Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής δήλωσε πως δεν είναι παντρεμένος, δεν έχει αδέλφια και ότι η μητέρα του ζει στη χώρα καταγωγής του μαζί με τη γιαγιά του (ερυθρά 16 x1 και 18, του διοικητικού φακέλου). Ο πατέρας του απεβίωσε στις 08/10/2020 (ερυθρό 16 x1, του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, ο αιτητής ανέφερε ότι θείος του ζει στην περιοχή Kafin που βρίσκεται στην πολιτεία Niger της Νιγηρίας και διαθέτει επίσης και δύο ξαδέλφια που ζουν στην πολιτεία Enugu της Νιγηρίας (ερυθρό 16 x1, του διοικητικού φακέλου).

 

Ως προς το μορφωτικό του υπόβαθρο, ο αιτητής ανέφερε ότι είναι κάτοχος πτυχίου από πανεπιστήμιο της χώρας καταγωγής του (ερυθρό 16 x1, του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με το επαγγελματικό του υπόβαθρο, δήλωσε ότι εργαζόταν ως φωτογράφος στη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 15 x2, του διοικητικού φακέλου).  Ο αιτητής στις 21/02/2022 εγκατέλειψε τη χώρα του και ταξίδεψε αεροπορικώς, χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δυσκολία κατά την έξοδό του από τη χώρα του και μετέβη στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, από όπου και εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές περί τις 23/02/2022 (ερυθρά 15 x3 και 18 x4, του διοικητικού φακέλου).

 

Αναφορικά με τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής δήλωσε ότι όταν μετέβη στο χωριό Amala για την κηδεία του πατέρα του, τόσο οι νέοι του χωριού, όσο και οι γηραιοί («elders») τον συνάντησαν και τον ενημέρωσαν ότι πρέπει να επιστρέψει στο χωριό για να διαδεχθεί τον πατέρα του στη θέση του αρχιερέα («chief priest») που κατείχε σε μία παραδοσιακή θρησκευτική ομάδα στο χωριό (ερυθρό 14 x6-x7, του διοικητικού φακέλου). Όπως ανέφερε ο αιτητής όταν ήταν περίπου 14 ετών, λόγω του θανάτου του παππού του, ο πατέρας του τον διαδέχθηκε στη θέση που κατείχε ως αρχιερέας του χωριού Amala. Μετέπειτα, σύμφωνα με την παράδοση, ως ο μοναδικός υιός του αρχιερέα πατέρα του, ο αιτητής ήταν ο επόμενος στη σειρά και όφειλε να τον διαδεχθεί στην εν λόγω θέση (ερυθρό 15 x2, του διοικητικού φακέλου).

 

Όταν ο αιτητής αρνήθηκε να προβεί σε κάτι τέτοιο ενόψει του ότι είναι Χριστιανός Καθολικός, ξεκίνησε να δέχεται πιέσεις και απειλές από τα προαναφερόμενα πρόσωπα ότι για όσο ζει στη χώρα καταγωγής του, εάν δεν αποδεχτεί να διαδεχθεί τον πατέρα του, θα τον σκοτώσουν (ερυθρό 14 x6-x7, του διοικητικού φακέλου).

 

Όπως δήλωσε ο αιτητής, έτυχε να μιλήσει αρκετές φορές μαζί τους και κάθε φορά που τον καλούσαν τηλεφωνικώς, έπρεπε να μεταβεί από την πόλη Abuja στο χωριό για να τους συναντήσει (ερυθρό 14 x7, του διοικητικού φακέλου). Τον Νοέμβριο του 2021 ήταν η τελευταία φορά που μετέβη στο χωριό για να τους συναντήσει και τότε είχαν καταστρέψει την οικία του πατέρα του (ερυθρό 14 x6-x7, του διοικητικού φακέλου).

 

Κατόπιν σχετικής διευκρινιστικής ερώτησης, ο αιτητής δήλωσε ότι ενόσω ζούσε στην πόλη Abuja, δεν τον είχε πλησιάσει οποιοδήποτε πρόσωπο με φυσικό τρόπο και ότι πέραν των σχετικών τηλεφωνημάτων, λάμβανε και πνευματικές απειλές (ερυθρό 14 x7, του διοικητικού φακέλου).  Ο αιτητής πρόσθεσε πως κάποιες φορές, ίσως κάθε βδομάδα ή κάθε μήνα, εμφανιζόταν το πνεύμα του πατέρα του λέγοντας του ότι για όσο χρονικό διάστημα βρίσκεται στη χώρα του, οφείλει να ακολουθήσει τις οδηγίες του και να γίνει ο αρχιερέας του χωριού και μετά από αυτό, ο αιτητής ένιωθε άρρωστος (ερυθρά 13 x8 και 14 x6, του διοικητικού φακέλου). Για αυτό το λόγο, ο αιτητής, πίστευε ότι δεν μπορούσε να παραμείνει στην πόλη Abuja (ερυθρό 13 x8, του διοικητικού φακέλου).  Όπως ανέφερε εάν κάποιο πρόσωπο στο χωριό του, αρνηθεί να λάβει τη θέση του προσώπου που οφείλει να διαδεχθεί θα έχει αρνητικές συνέπειες.  Ισχυρίστηκε, ότι επανειλημμένα του ζητούσαν να αποδεχθεί ή τον απειλούσαν ότι θα τον σκοτώσουν (ερυθρό 13 x13, του διοικητικού φακέλου).

 

Ακολούθως, όταν ο αιτητής κλήθηκε να σχολιάσει για ποιο λόγο αποδεχόταν να μεταβαίνει στο χωριό για να τους συναντήσει όταν τον καλούσαν, ανέφερε πως πήγαινε γιατί ο πατέρας του και ο παππούς του εμφανίζονταν πνευματικά και τον απειλούσαν (ερυθρό 13 x9, του διοικητικού φακέλου). Επιπρόσθετα, ο αιτητής ανέφερε πως παρέμεινε στη χώρα του, για μεγάλο χρονικό διάστημα από το θάνατο του πατέρα του (8/10/2020) επειδή προσπαθούσε να επιλύσει το ζήτημα αλλά δεν τα κατάφερε και για αυτό αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα του (ερυθρό 13 x10, του διοικητικού φακέλου). Ο λόγος για τον οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενά του δεν τον είχαν βλάψει το εν λόγω χρονικό διάστημα που διέμενε στη χώρα του μετά το θάνατο του πατέρα του, ήταν διότι θεωρούσαν ότι θα άλλαζε γνώμη και θα αποδεχόταν τη διαδοχή (ερυθρό 13, του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αιτητής ζήτησε τη βοήθεια του καθολικού ιερέα του χωριού με τον οποίο είχε καλή σχέση κι ήταν ενημερωμένος για το τι του συνέβαινε. Ο τελευταίος του ανέφερε ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να τον βοηθήσει και αφού προέβη σε σχετική έρευνα, τον συμβούλεψε να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του και να μεταβεί στην Κυπριακή Δημοκρατία για να αιτηθεί διεθνούς προστασίας (ερυθρό 14 x6, του διοικητικού φακέλου).

 

Όσον αφορά τις συνέπειες που θα υποστεί σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής δήλωσε ότι θα συνεχίσουν να τον απειλούν και ο ίδιος θα αρρωστήσει και θα έχει απώλεια μνήμης (ερυθρό 13, του διοικητικού φακέλου).  Επιπρόσθετα, ανέφερε πως οι αρχές της χώρας του θα του επιτρέψουν να επιστρέψει σε αυτή (ερυθρό 13, του διοικητικού φακέλου).

 

Προτού ολοκληρωθεί η συνέντευξη του αιτητή, αφού επιβεβαίωσε ότι όλα όσα αναγράφονται στην αίτησή του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας είναι αληθή, κλήθηκε να σχολιάσει ορισμένες αντιφάσεις που εντοπίστηκαν στο αφήγημά του. Ειδικότερα, κληθείς να σχολιάσει για ποιο λόγο στην αίτησή του ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του μετά την κηδεία του πατέρα του ενώ από τη συνέντευξή του προκύπτει ότι την εγκατέλειψε δύο χρόνια περίπου αργότερα, ο αιτητής δήλωσε χαρακτηριστικά ότι τα δύο έτη τα θεωρεί σύντομο χρονικό διάστημα. Ακολούθως, όσον αφορά το γεγονός ότι στην αίτησή του ανέφερε ότι δεχόταν πιέσεις και από την οικογένειά του, κάτι το οποίο δεν προκύπτει από τα λεγόμενά του κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο αιτητής ανέφερε ότι ο ξάδελφος του και ο θείος του παρείχαν υποστήριξη στην κοινότητα του χωριού και για αυτό το λόγο διέκοψε κάθε επικοινωνία μαζί τους (ερυθρό 12 x12, του διοικητικού φακέλου).

 

Στη βάση των ανωτέρω ισχυρισμών, o αρμόδιος λειτουργός σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος αφορά την ταυτότητα του αιτητή, τα προσωπικά του στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής του προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο οποίος έγινε αποδεκτός, καθότι κρίθηκε εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος. Ωστόσο, δεν έγινε  αποδεκτός ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός που αφορά το ότι ο αιτητής εγκατέλειψε τη Νιγηρία γιατί κινδυνεύει από μέλη θρησκευτικής ομάδας, καθώς ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι πληροφορίες που παρέθεσε ο αιτητής δεν επαρκούσαν προκειμένου να στοιχειοθετηθεί η εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του, ενώ υπέπεσε κιόλας και σε αντιφάσεις. Στην Έκθεση- Εισήγηση, καταγράφονται οι αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσε  ο αιτητής και οι ανεπάρκειες του αφηγήματός του.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού, στην Έκθεση- Εισήγηση αναφέρεται πως με βάση έγκυρες πηγές πληροφόρησης, δεν υπάρχουν συνέπειες για άτομα που αρνούνται να γίνουν μέλη θρησκευτικών ομάδων ή να διαδεχτούν ένα άλλο πρόσωπο ως αρχηγοί, ενώ κληθείς να παραθέσει τα σχόλιά του ο αιτητής ως προς τούτο, δήλωσε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει στο χωριό του. Ο εν λόγω ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός και απορρίφθηκε στο σύνολό του.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη το μοναδικό αποδεκτό ισχυρισμό, το προσωπικό του προφίλ, ότι δεν παρουσιάζει θέματα ευαλωτότητας και κατόπιν παράθεσης και αξιολόγησης πληροφοριών αναφορικά με τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του αιτητή και στην πόλη Abuja, που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, έκρινε ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι σε περίπτωση επιστροφής του, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση των ισχυρισμών του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του για έναν από τους λόγους του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000 και του άρθρου 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.  Στη συνέχεια, διαπίστωσε πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης όπως αυτός καθορίζεται στο άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, καθότι με βάση έρευνα που διεξήγαγε ο αρμόδιος λειτουργός διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση στη χώρα καταγωγής του αιτητή και στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του, η πόλη Abuja της Νιγηρίας και στην οποία αναμένεται να επιστρέψει ο αιτητής, δεν χαρακτηρίζεται από διεθνή ή εσωτερική ένοπλη σύγκρουση. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης εξέτασε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα του αιτητή λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τη συνήγορό του, αλλά και από τη συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.

 

Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός ο οποίος έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου και αφορά την ταυτότητα του αιτητή, τα προσωπικά του στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο συνήθους διαμονής του προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό, εφόσον προκύπτει πως ορθά έγινε αποδεκτός.

 

Ακολούθως, θα συμφωνήσω με τα ευρήματα του αρμόδιου λειτουργού των καθ’ ων η αίτηση περί αναξιοπιστίας του αιτητή ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό. Από τα λεγόμενα του αιτητή προκύπτει ότι ο πατέρας του απεβίωσε περί τις 08/10/2020 και μετά το θάνατο του πατέρα του ζητήθηκε να τον διαδεχθεί στη θέση του αρχιερέα του χωριού, ως όριζε η παράδοση. Εκείνη την χρονική περίοδο φαίνεται πως ο αιτητής ζούσε στην πόλη Abuja και ότι περιστασιακά επισκεπτόταν το χωριό, όταν τον καλούσαν να παρευρεθεί σε συναντήσεις που διευθετούσαν.  Ως εκ τούτου, προκύπτει ότι ο συνήθης τόπος διαμονής του αιτητή ήταν σε διαφορετική περιοχή από εκείνη στην οποία βρίσκονταν τα πρόσωπα από τα οποία ισχυρίζεται ότι λάμβανε απειλές. Άλλωστε, ως διαβεβαίωσε ο αιτητής, ουδέποτε τον είχαν πλησιάσει ενόσω ζούσε στην πόλη Abuja, ούτε του είχαν προκαλέσει οποιαδήποτε φυσική βλάβη και ότι πέραν της καταστροφής της οικίας του πατέρα του, λάμβανε μόνο τηλεφωνικές κλήσεις και απειλές με πνευματικό τρόπο, συνεπεία των οποίων ένιωθε άρρωστος.

 

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί άλλωστε το γεγονός ότι παρόλο που λάμβανε και απειλές κατά της ζωής του από τα πρόσωπα που του είχαν ζητήσει να αναλάβει τη θέση του αρχιερέα, συνέχιζε να επισκέπτεται το χωριό του όταν τον καλούσαν να τους συναντήσει. Οι αναφορές του αιτητή ότι προσπαθούσε να επιλύσει το ζήτημα και ότι δεν τον είχαν βλάψει επειδή θεωρούσαν ότι θα αλλάξει γνώμη, δεν θεωρούνται ευλογοφανείς, καθώς από τα λεγόμενά του προκύπτει πως από τότε που απεβίωσε ο πατέρας του μέχρι που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του είχαν παρέλθει περίπου δεκαέξι μήνες. Σε περίπτωση που ο αιτητής φοβόταν τόσο πολύ για τη ζωή του λόγω των απειλών που λάμβανε ή των πνευματικών απειλών που ισχυριζόταν ότι δεχόταν και επηρεαζόταν τόσο πολύ στην υγεία του, ευλόγως θα ανέμενε κανείς να είχε εγκαταλείψει νωρίτερα τη χώρα καταγωγής του και να μην περιμένει να παρέλθει ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Ως εκ τούτου, κρίνω ότι οι αναφορές του και οι ισχυρισμοί του σε σχέση με τις απειλές που κατ’ ισχυρισμόν δεχόταν στη χώρα καταγωγής του, δεν επαρκούν εν προκειμένω για να υποστηρίξουν την ισχυριζόμενη δίωξή του και το αντικειμενικό στοιχείο του φόβου του.

 

Επιπρόσθετα, στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να παραθέσω και ορισμένες αντιφάσεις που έχουν εντοπιστεί στα λεγόμενα του αιτητή, οι οποίες αδιαμφισβήτητα πλήττουν τη γενικότερη αξιοπιστία των δηλώσεών του. Ειδικότερα, στην αίτησή του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας ο αιτητής ανέφερε ότι δεχόταν πιέσεις και από μέλη της οικογένειάς του, πλην όμως κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του όταν κλήθηκε να σχολιάσει το γεγονός ότι δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από τα λεγόμενά του, έσπευσε να αλλάξει τα λεγόμενά του δηλώνοντας ότι εξαιτίας της υποστήριξης που παρείχε ο θείος του και ο ξάφελφός του στην κοινότητα, σταμάτησε να έχει επικοινωνία μαζί τους. Επιπρόσθετα, αντίφαση εντοπίζεται και ως προς το ζήτημα του πότε εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, καθώς στην αίτησή του ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα του αμέσως μετά την κηδεία του πατέρα του, πλην όμως από τα λεγόμενά του στη συνέντευξή του προκύπτει ότι είχαν παρέλθει περίπου δεκαέξι μήνες μέχρι να εγκαταλείψει τη χώρα του, χωρίς να θεωρείται ευλογοφανής η εξήγηση που έδωσε ότι ο ίδιος θεωρεί ότι είναι σύντομο το εν λόγω χρονικό διάστημα.

 

Με βάση την ανωτέρω ανάλυση, προκύπτουν αρκετές ασυνέπειες και μη ευλογοφανείς δηλώσεις στο αφήγημα του αιτητή, οι οποίες αναντίλεκτα πλήττουν την γενικότερη αξιοπιστία των δηλώσεών του.  Τόσο οι ισχυρισμοί του, όσο και οι εξηγήσεις που έδωσε στις ασυνέπειες που προέκυψαν, χαρακτηρίζονται από γενικότητα και έλλειψη συνοχής, χωρίς λογική αλληλουχία.  Κατά συνέπεια, κρίνω, όπως και οι καθ’ ων η αίτηση, ότι δεν στοιχειοθετείται η εσωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή. Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, συμπληρωματικά της έρευνας που διεξήγαγε ο λειτουργός, διεξήγαγα έρευνα εκ της οποίας διαπιστώνονται τα ακόλουθα:

 

Σε  έκθεση της EUAA του 2017 αναφέρεται ότι πριν τον Ισλαμισμό και τον Χριστιανισμό, οι λαοί της Νιγηρίας είχαν δικές τους παραδοσιακές θρησκείες, οι οποίες ναι μεν ήταν διαφορετικές από κοινότητα σε κοινότητα, αλλά είχαν και κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα ότι λάτρευαν περισσότερους από ένα θεούς και πίστευαν σε υπερφυσικές δυνάμεις, που επιδίδονταν σε καλές πράξεις αλλά και τιμωρούσαν όταν παραβιάζονταν έθιμα και ταμπού. Οι πνευματικοί αρχηγοί αυτών των παραδοσιακών θρησκειών είναι μεσολαβητές με τον αθέατο κόσμο και παρέχουν θεραπείες τόσο με την έννοια της θεραπείας από ασθένειες όσο και με την μορφή τελετουργιών και φυλαχτών για προστασία από επιβλαβείς επιθέσεις από υπερφυσικές δυνάμεις.

 

Η πνευματική δύναμη συνδέεται συχνά με άτομα που κληρονόμησαν αυτές τις δυνάμεις από τους προγόνους τους ή με συγκεκριμένα επαγγέλματα (σιδηρουργοί) ή άτομα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως οι αλφικοί ή οι δίδυμοι. Πνευματικοί ηγέτες και άτομα με εξουσία οργανώνονται σε μυστικές κοινωνίες (με την έννοια ότι το να μιλάει κανείς ανοιχτά σχετικά με το τι συμβαίνει σε αυτές τις κοινωνίες είναι ταμπού εκτός από τους εμπλεκόμενους) αλλά η ύπαρξή τους είναι κοινώς γνωστή.[1] Εντοπίστηκαν επίσης παλαιότερες αναφορές περί συλλήψεων ειδωλολατρών που οδηγήθηκαν στα αρμόδια δικαστήρια μετά από καταγγελίες Χριστιανών ότι έκαναν ανθρωποθυσίες ενώ βρέθηκαν στην κατοχή τους 32 κρανία.[2]

 

Αναφορικά με την άρνηση κάποιου να αναλάβει τον ρόλο του ιερέα δεν υπάρχουν επιβεβαιωμένα περιστατικά για τα άτομα που αρνήθηκαν, να αντιμετώπισαν κάποιου είδους απειλές ή βία. Περαιτέρω, δεν είναι σύνηθες για κάποιο στην Νιγηρία να αρνηθεί τέτοιου είδους ρόλο, καθότι θεωρείται άρνηση ανάληψης θέσης εξουσίας και κύρους, αλλά ακόμη κι αν κάποιος αρνηθεί για θρησκευτικούς λόγους, υπάρχουν άλλοι οι οποίοι πληρούν τα κριτήρια και είναι πρόθυμοι να αναλάβουν τον ρόλο ιερέα ή θρησκευτικού ηγέτη σε παραδοσιακές θρησκείες της Νιγηρίας γενικότερα.[3]  Με βάση απάντηση του IRB σχετικά με τις συνέπειες άρνησης του τίτλου αρχιερέα, στις νότιες και κεντρικές περιοχές της Νιγηρίας, η λαϊκή πεποίθηση που είναι ευρέως διαδεδομένη είναι ότι το επάγγελμα του αρχιερέα δεν μπορεί να αποκτηθεί, να διδαχθεί, να μεταδοθεί ή να κληρονομηθεί, αφού τις περισσότερες φορές αποκτάται αυτόματα μετά από προφητεία και χρησμό, ενώ ένα άτομο θα μπορούσε να γίνει αρχιερέας ή σαμάνος (shaman) κληρονομικά, με τον ρόλο του παραδοσιακού ιερέα να μεταβιβάζεται συχνότερα από γενιά σε γενιά.

 

Σχετικά με τον τρόπο επιλογής αρχιερέων αναφέρεται ότι η πρώτη προϋπόθεση είναι ότι ο υποψήφιος πρέπει να συνδέεται με τη συγκεκριμένη θεότητα ιστορικά και γενεαλογικά, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, η επιλογή καθορίζεται από τη θεότητα μέσω μαντείας, είτε άμεσης προσωπικής έμπνευσης. Σε άλλες περιπτώσεις, ο υποψήφιος επιλέγεται σύμφωνα με ένα πλαίσιο διαδοχής βάσει ιερατικής συγγένειας ή της ιδιότητας μέλους ενός χωριού ή μιας φυλής. Η ίδια πηγή αναφέρει πως δεν τίθεται το ερώτημα κατά πόσο ο τίτλος δύναται να απορριφθεί, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τις τοπικές πεποιθήσεις, ο τίτλος αυτός δεν προσφέρεται από ανθρώπους, αλλά γίνεται αυτόματα αποδεκτός, καθότι στις περισσότερες περιπτώσεις χορηγείται από τους θεούς πολύ πριν από τη γέννηση του ατόμου. Μία από τις συνέπειες αυτής της άρνησης μπορεί να είναι η μόνιμη απώλεια αυτού του τίτλου στην οικογενειακή γραμμή διαδοχής ή αναγκαστική εκδίωξη από τη κοινότητα σε πιο σοβαρές περιπτώσεις.

 

Όταν ο τίτλος είναι κληρονομικός το πρόσωπο αυτό οφείλει να αποδεχθεί την προσφορά αλλά, αν για κάποιο λόγο αρνηθεί, η κοινότητα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να εξεύρει αντικαταστάτη. Σε μια τέτοια περίπτωση, η κοινότητα θα αφήσει στην εκάστοτε θεότητα να αποφασίσει, παρόλο που υπάρχουν αναφορές για περιπτώσεις όπου τέτοια άτομα έχουν συστηματικά αποκλειστεί από τις εκδηλώσεις της κοινότητας. Η έκθεση αναφέρει ότι παρόλο που ο τίτλος του αρχιερέα εξακολουθεί να είναι "ανεκτός", εντούτοις στην πράξη είναι παράνομο, καθώς ορισμένες από τις αρμοδιότητές τους απαγορεύονται από τη νομοθεσία της Νιγηρίας, όπως η μαγεία, η δίκη με δοκιμασία και οι πρακτικές που σχετίζονται με Juju.[4]

 

Με βάση τα ανωτέρω, επιβεβαιώνεται η θέση του αρχιερέα στις παραδοσιακές θρησκείες και τις κοινότητες στη Νιγηρία. Ωστόσο, όπως καταγράφεται, η διαδοχή της θέσης, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι κληρονομική, συνήθως τα άτομα δεν αρνούνται να την αποδεχθούν καθότι είναι ένδειξη κύρους, εξουσίας και τυγχάνει μεγάλου σεβασμού από την κοινότητα. Επισημαίνεται μάλιστα, ότι σε περίπτωση άρνησης θα υπήρχαν γενικά αρκετοί άλλοι που θα είχαν τα προσόντα και είναι πρόθυμοι να αναλάβουν.

 

Ο ισχυρισμός του αιτητή, ότι δηλαδή η διαδοχή της θέσης είναι κληρονομική και ότι παρέμενε κενή το χρόνο που του ζητούσαν και τον απειλούσαν να διαδεχθεί τον πατέρα του, δεν βρίσκει έρεισμα στις εξωτερικές πήγες πληροφόρησης, εφόσον διαφαίνεται ότι με ευκολία θα μπορούσε να βρεθεί κάποιο άτομο προς πλήρωσή της. Ούτε προκύπτει κάποια αρνητική συνέπεια σε περίπτωση άρνησης διαδοχής της θέσης, πέρα από τη μόνιμη απώλεια αυτού του τίτλου στην οικογενειακή γραμμή διαδοχής ή την αναγκαστική εκδίωξη από την κοινότητα σε πιο σοβαρές περιπτώσεις. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη τις ανωτέρω πληροφορίες, καθώς και το ότι ο αιτητής κατά την αφήγησή του προέβη σε ασυνεπείς, μη ευλογοφανείς και χωρίς επαρκή λεπτομέρεια δηλώσεις, ο ισχυρισμός απορρίπτεται, λόγω μη στοιχειοθέτησης του.

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής».

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (Βλ. σχ. παρ.37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου, διαφαίνεται πως ο αιτητής προέβη σε γενικές, αόριστες και αντιφατικές δηλώσεις οι οποίες δεν μπορούν να τεκμηριώσουν τον ισχυρισμό του. Κατά συνέπεια, στην προκειμένη περίπτωση, προκύπτει πως ορθά αποφασίστηκε από την Υπηρεσία Ασύλου, ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του αιτητή εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που στοιχειοθετούν δικαιολογημένο φόβο δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000, καθώς δεν προέκυψε καμία ένδειξη πραγματικής, υφιστάμενης και έμπρακτης απειλής του αιτητή από οποιοδήποτε φορέα, κρατικό ή μη, στη χώρα καταγωγής του.

 

Πρόσθετα, από το σύνολο το στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου κρίνω ότι ορθά διαπιστώθηκε από το δεόντως εξουσιοδοτημένο λειτουργό που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνταν ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υφίστατο σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Ο λειτουργός, έχοντας αποδεχθεί ότι τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του επρόκειτο για την πολιτεία Enugu της Νιγηρίας, διεξήγαγε έρευνα για τη γενική κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω πολιτεία, από την οποία προέκυψε ότι δεν υφίστατο εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετώπιζε δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.  Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. 

 

Ωστόσο υπό το φως των ανωτέρω και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, για σκοπούς πληρότητας θα διεξάγω περαιτέρω έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία και τον τόπο τον οποίο δήλωσε ως τόπο συνήθους διαμονής του, πριν την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του.

  

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από τις 17/02/2024 έως τις 14/02/2025 στην Federal Capital Territory της Νιγηρίας (πρωτεύουσα της οποίας είναι η Abuja), καταγράφηκαν 126 περιστατικά ασφαλείας και 103 θάνατοι, εκ των οποίων 1 διαμαρτυρία (1 απώλεια ανθρώπινης ζωής), 32 εξεγέρσεις (23 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 28 μάχες (24 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 64 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (53 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 1 περιστατικό έκρηξης/απομακρυσμένης βίας (2 απώλειες ανθρώπινων ζωών). Συγκεκριμένα στην πόλη Abuja, που συνιστά τον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, την ίδια περίοδο αναφοράς καταγράφηκαν 11 περιστατικά ασφαλείας και 1 θάνατος, εκ των οποίων 2 εξεγέρσεις (χωρίς ανθρώπινες απώλειες) και 9 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (1 απώλεια ανθρώπινης ζωής)[5]. Ο συνολικός πληθυσμός της Federal Capital Territory της Νιγηρίας ανέρχεται σε 3.067,500 σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη εκτίμηση που έγινε το 2022.[6]

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα συνδυαστικά με τον εκτιμώμενο πληθυσμό σε κάθε πολιτεία, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στις προαναφερόμενες πολιτείες και δη στις περιοχές όπου διέμενε, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας, νεαρής ηλικίας, υγιής, με ικανοποιητική μόρφωση, πλήρως ικανός προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας και με υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του. Ο αιτητής δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του  δυνάμει του άρθρου 12Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την Κ.Δ.Π. 191/2024, καθόρισε τη χώρα καταγωγής του αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική  μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα.

 

Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιον τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής προέβησαν στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, εκδίδοντας με τον τρόπο αυτό πλήρως αιτιολογημένη απόφαση και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας. Ως εκ τούτου, ο σχετικός προβαλλόμενος νομικός ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του, εφόσον το αρμόδιο όργανο διενήργησε τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα πριν την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια και υπήρξε η δέουσα αιτιολόγηση εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου.  Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του λειτουργού, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι  απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή.

 

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.