ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ. 3548/23

 

27 Φεβρουαρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

 

C.P.E.

 

Αιτήτριας

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                         Καθ’ ων η αίτηση

 

                                      …………………………..........

 

Δουρτμέ Πωλίνα για Νίκο Α. Λοΐζου και Χρίστο Γ. Χριστούδια, Δικηγόρος για την αιτήτρια

 

Σώτια Πιτσιλλίδου για Βασιλική Θωμά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Η αιτήτρια προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 31/7/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως εξής:  Η αιτήτρια είναι υπήκοος της Νιγηρίας και υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 6/7/2022, αφού εισήλθε νόμιμα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές.  Η αιτήτρια παρέλαβε στις 16/9/2022 βεβαίωση υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας.

 

Στις 14/07/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της αιτήτριας από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (στο εξής: EUAA), ο οποίος στις 17/07/2023 ετοίμασε Έκθεση – Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη της αιτήτριας. Στη συνέχεια, ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού υιοθέτησε την Έκθεση - Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού απέρριψε το αίτημα της αιτήτριας στις 31/7/2023.

 

Η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε την 1/9/2023 απορριπτική του αιτήματος της αιτήτριας επιστολή στην οποία συμπεριέλαβε την αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια αυθημερόν, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα. Στη συνέχεια, η αιτήτρια καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της προαναφερόμενης απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Θα πρέπει να αναφερθεί πως η συνήγορος της αιτήτριας κατά την δικάσιμο ημερομηνίας 4/12/2024, όπου η υπόθεση ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις και παρουσίαση φακέλου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που προωθούνται στην Γραπτή της Αγόρευση και περιορίστηκε στο νομικό ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης, εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Κατά συνέπεια, οι νομικοί ισχυρισμοί που αποσύρθηκαν, απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο.  Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση αντιτείνει πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή, νόμιμη, αιτιολογημένη και αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής εφαρμογής της νομοθεσίας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. 

 

Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε η αιτήτρια σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός της, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Η αιτήτρια στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της για να σπουδάσει.  Η αιτήτρια κατέγραψε τις δυσκολίες που πέρασε ενώ βρισκόταν στην Κυπριακή Δημοκρατία, αναφέρθηκε στο θάνατο της αδελφής της και του πατέρα της.  Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της στην Υπηρεσία Ασύλου, η αιτήτρια δήλωσε πως γεννήθηκε στην Umueze Uga, της πολιτείας Anambra.  Όπως ανέφερε μεταφέρθηκαν στην πολιτεία Lagos όταν ήταν τριών ετών και για την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της μετακόμισε στην πολιτεία Egboni.  Το 2011 ανέφερε πως μετακόμισε στην πολιτεία Anambra για να σπουδάσει όπου παρέμεινε μέχρι το 2016 και στη συνέχεια, μετακόμισε στην πολιτεία Lagos όπου διέμεινε μέχρι την αναχώρησή της από τη χώρα της, το 2019.

 

Ως προς την οικογενειακή της κατάσταση ανέφερε πως δεν είναι νυμφευμένη, δεν έχει εξαρτώμενα, και έχει δύο αδελφούς και μία αδελφή.  Όπως ανέφερε, η αδελφή της απεβίωσε στις 7/5/2020 και η μητέρα της απεβίωσε στις 3/6/2020 λόγω της ασθένειάς της.  Επιπρόσθετα, ανέφερε πως ο πατέρας της απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του 2020 λόγω ασθένειας και ο αδελφός της απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 2021.  Η αιτήτρια δήλωσε πως ο δεύτερος αδελφός της βρίσκεται στο Βέλγιο.

 

Ως προς την ευρύτερη οικογένειά της η αιτήτρια ανέφερε ότι δεν έχει επικοινωνία με οποιοδήποτε. Αναφορικά με το μορφωτικό της επίπεδο, η αιτήτρια ανέφερε πως ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην πληροφορική στην πολιτεία Anambra και ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Uclan στην Δημοκρατία. Αναχώρησε νόμιμα από τη χώρα της, από το αεροδρόμιο του Lagos και έφτασε με φοιτητική άδεια εισόδου στη Δημοκρατία.

 

Η αιτήτρια ανέφερε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της για σκοπούς μεταπτυχιακών σπουδών.  Όπως ανέφερε, ο θάνατος της αδελφής της, η ασθένεια της μητέρας της και στη συνέχεια ο θάνατός της, την επηρέασαν και δεν μπορούσε ούτε να μελετήσει, ούτε να συγκεντρωθεί στις σπουδές της.  Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα απεβίωσε και ο πατέρας της και όλα αυτά τα γεγονότα την επηρέασαν ψυχολογικά και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί και να συνεχίσει τις σπουδές της.  Τότε άρχισαν τα προβλήματά της με το Πανεπιστήμιο γιατί δεν ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις της.  Τις έδωσαν την ευκαιρία να συνεχίσει τις σπουδές της και τελικά της απέστειλαν μήνυμα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι θα διαγραφεί από το Πανεπιστήμιο.

 

Στην προσπάθειά της να επικοινωνήσει με τον αδελφό της ενημερώθηκε ότι κάηκε το σπίτι του και απεβίωσε και ο ίδιος το Δεκέμβριο του 2021.  Επομένως, η αιτήτρια δήλωσε πως δεν έχει οποιοδήποτε άτομο να την υποστηρίξει στη χώρα της σε περίπτωση που επιστρέψει.  Όπως ισχυρίστηκε, δεν της έχει συμβεί οτιδήποτε προτού αναχωρήσει από τη χώρα της και διευκρίνισε πως το μόνο που επιθυμεί είναι να συνεχίσει τις σπουδές της.  Η αιτήτρια επιπρόσθετα ανέφερε πως υπήρχαν κάποια προβλήματα με την οικογένεια του πατέρα της και γι’αυτό το λόγο η οικογένειά της εγκατέλειψε την πολιτεία Anambra  και πήγε στο Lagos.  Παρόλο που της τέθηκαν διευκρινιστικές ερωτήσεις επί του ζητήματος αυτού δεν αναφέρθηκε σε κάτι συγκεκριμένο.  Η αιτήτρια ανέφερε πως σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, θα είναι πολύ δύσκολο για την ίδια χωρίς να έχει οποιοδήποτε δικό της πρόσωπο.  Τέλος, η αιτήτρια επανέλαβε πως επιθυμεί να ολοκληρώσει τις σπουδές της.

 

Στη βάση των ανωτέρω προβαλλόμενων ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στην Έκθεση-Εισήγησή του σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Ο πρώτος ισχυρισμός αφορά τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ της αιτήτριας και ο δεύτερος αφορά τη συνέχιση των μεταπτυχιακών της σπουδών στην Κυπριακή Δημοκρατία.  Οι προαναφερόμενοι ισχυρισμοί έγιναν αποδεκτοί, καθότι έκρινε ότι πληρείται τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική αξιοπιστία των προβληθέντων ισχυρισμών.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τους αποδεκτούς ισχυρισμούς και το προσωπικό προφίλ της αιτήτριας έκρινε πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα σε περίπτωση που η αιτήτρια επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Πρόσθεσε πως παρόλο που δεν διαθέτει υποστηρικτικό οικογενειακό δίκτυο, η αιτήτρια δεν ανήκει σε κάποια ιδιαίτερη κοινωνική ή εθνοτική ομάδα που να οδηγεί σε διακριτική μεταχείρισή της.  Στη συνέχεια, διεξήγαγε έρευνα κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι η Νιγηρία, αλλά και συγκριμένα ο τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής της είναι ασφαλής, αφού βεβαίως εξέτασε την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Lagos που είναι ο τελευταίος τόπος διαμονής του.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο αρμόδιος λειτουργός κατέγραψε πως παρά την γενική αξιοπιστία της αιτήτριας κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, οι λόγοι που ώθησαν την αιτήτρια να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της δεν θεμελιώνουν φόβο δίωξης, λόγω του προσωπικού της προφίλ. Ο αρμόδιος λειτουργός λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματα έρευνας για την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής της αιτήτριας, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι δεν υφίστανται συνθήκες αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, κατέληξε πως δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας στην αιτήτρια. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης υιοθέτησε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου και απέρριψε το αίτημα της αιτήτριας.

 

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, η αιτήτρια δεν έχει επικαλεσθεί  στη συνέντευξή της κανένα απολύτως ισχυρισμό που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις υπαγωγής ατόμου σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Τα εν λόγω στοιχεία δεν θα μπορούσαν να εντάξουν την αιτήτρια στην έννοια του πρόσφυγα, έτσι όπως αυτή η έννοια ερμηνεύεται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και από το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000).

 

Σύμφωνα με την παράγραφο 62 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων που εκδόθηκε από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες: «62. Μετανάστης είναι το πρόσωπο που για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που αναφέρονται στον ορισμό εγκαταλείπει οικειοθελώς τη χώρα του με σκοπό να εγκατασταθεί αλλού. Μπορεί δε να ωθείται από την επιθυμία για αλλαγή ή για περιπέτεια ή από οικογενειακούς ή άλλους προσωπικούς λόγους. Εάν ωθείται αποκλειστικά από οικονομικά κίνητρα, είναι οικονομικός μετανάστης και όχι πρόσφυγας.»

 

Στην πιο πάνω παράγραφο, το Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων που εκδόθηκε από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες προβαίνει σε ένα σαφή διαχωρισμό της έννοιας του μετανάστη από αυτήν του πρόσφυγα. Κάποιες φορές ο διαχωρισμός αυτός μπορεί να είναι ασαφής όπως προνοείται στην παράγραφο 63 του ίδιου Εγχειριδίου. Όπως έχει κατ’ επανάληψην νομολογηθεί, οι μετανάστες δεν εμπίπτουν στην έννοια του ορισμού του πρόσφυγα (Βλ. ενδεικτικά Md Jakir Hossain v. Κυπριακή Δημοκρατία, υπόθεση αρ. 2319/2006, ημερομηνίας 16/7/2008, Barakan Petrosyan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, υπόθεση αρ. 883/2008, ημερομηνίας 10/2/2012, Irene Ferenko v. Κυπριακή Δημοκρατία, υπόθεση αρ. 1051/2010, ημερομηνίας 21/12/2011).

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (βλ. παραγράφους 37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Οι εκπαιδευτικοί φύσεως λόγοι που ώθησαν την αιτήτρια να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της και να αιτηθεί διεθνούς προστασίας, δεν εμπεριέχονται στους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 3 του Ν. 6 (Ι)/2000, ενώ δεν επικαλέστηκε εναντίον της δίωξης από οποιονδήποτε φορέα που την εμποδίζει να διαμείνει ή να σπουδάσει στη χώρα καταγωγής της.  Η αιτήτρια ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, δεν πρόβαλε ισχυρισμούς που θα την ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα, σύμφωνα με το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Πρόσθετα, ορθά κρίθηκε από τον δεόντως εξουσιοδοτημένο λειτουργό που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στην αιτήτρια το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619.

 

Σύμφωνα με τις δηλώσεις της αιτήτριας και βάσει της αξιολόγησης της αξιοπιστίας των ισχυρισμών της ως παρατέθηκε ανωτέρω, η περιοχή καταγωγής και συνήθους διαμονής της στη χώρα της ήταν η πολιτεία Lagos. Προκειμένου δε να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, η αιτήτρια θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 ανέτρεξα σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής της, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί σε αυτήν προκειμένου να υπάρχει επικαιροποιημένη έρευνα επί τούτου, παρόλο που ο αρμόδιος λειτουργός διεξήγαγε σχετική έρευνα κατά το χρόνο σύνταξης της απόφασής του.

 

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της ACLED (“Armed Conflict Location and Event Data Project”) για το διάστημα από 24/02/2024 έως 21/02/2025, στην πολιτεία Lagos καταγράφηκαν 208 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 110 ανθρώπων. Αναλυτικότερα, έχουν καταγραφεί, 26 εξεγέρσεις/ταραχές (riots) με 17 ανθρώπινες απώλειες, 74 διαμαρτυρίες (protests) με καμία ανθρώπινη απώλεια, 28 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) με 11 ανθρώπινες απώλειες και 80 μάχες (battles) με 82 ανθρώπινες απώλειες.[1] Στην πόλη Satellite (Satellite Town) η οποία βρίσκεται στην πολιτεία Lagos καταγράφηκε μόνο ένα περιστατικό ασφαλείας, το οποίο αφορά διαμαρτυρία και η οποία δεν είχε οποιαδήποτε ανθρώπινη απώλεια.[2] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Lagos ανερχόταν σε 13,491,800 σύμφωνα με την εκτίμηση που έγινε το 2022.[3]

 

Λαμβάνοντας υπόψιν και τις προσωπικές περιστάσεις της αιτήτριας, ότι πρόκειται για μία νέα, υγιή και ενήλικη γυναίκα, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, χωρίς εξαρτώμενα και ικανή προς εργασία, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στην πολιτεία Lagos.  Παρά τις κάποιες δυσκολίες που ενδεχομένως αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της, εύκολα θα ενσωματωθεί στη κοινωνία της χώρας της στην οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε.  Επομένως, δεν προκύπτει πως γυναίκες χωρίς υποστηρικτικό δίκτυο και αυτού του προφίλ κατά την επιστροφή τους στη χώρα τους θα αντιμετωπίσουν οποιονδήποτε κίνδυνο.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψιν ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του δυνάμει του άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την ΚΔΠ 191/2024, καθόρισε τη χώρα καταγωγής της αιτήτριας ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως η αίτητρια δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε ότι στο πρόσωπό της πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή της στο καθεστώς του πρόσφυγα ή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6(Ι)/2000) και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (βΒλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Ττουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120). Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα.

 

Οι καθ’ ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε η αιτήτρια, δεν είχαν υποχρέωση να προβούν σε οποιαδήποτε εξειδικευμένη έρευνα, αλλά διεξήγαγαν τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, εκδίδοντας με τον τρόπο αυτό πλήρως αιτιολογημένη απόφαση και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίζεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται επαρκούς αιτιολογίας κατά παράβαση των άρθρων 26 και 28 του Ν.158(Ι)/1999.  Η αιτιολόγηση των αποφάσεων της διοίκησης είναι επιβεβλημένη για να μπορεί το Δικαστήριο να ελέγξει εάν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο και για να παρέχεται η δυνατότητα να αντιληφθεί το Δικαστήριο που βασίστηκε το αρμόδιο όργανο για να καταλήξει στην απόφασή του (Γρηγορόπουλος κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, (1997) 4 ΑΑΔ 1414). 

 

Μέσα από την αιτιολογία του οργάνου θα πρέπει να διαφαίνεται ο συλλογισμός του, ο οποίος οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση ή τουλάχιστον να υπάρχουν στοιχεία στον φάκελο της υπόθεσης που να μπορούν να συμπληρώσουν την αιτιολογία της απόφασης του αρμόδιου οργάνου (βλ. Στέφανος Φράγκου v. Κυπριακή Δημοκρατίας, (1998) 3ΑΑΔ 270).

 

Η αιτιολογία της απόφασης του διοικητικού οργάνου συμπληρώνεται από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου (άρθρο 29 του Ν. 158 (Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ., 371).  Η δυνατότητα αυτή υπάρχει όταν τα στοιχεία που βρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου συνδέονται με την απόφαση και αποκαλύπτουν τους λόγους που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση. 

 

Από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου, μπορεί να λεχθεί ότι αυτά βρίσκονται αναπόφευκτα πίσω από την προσβαλλόμενη απόφαση και ούτως ή άλλως διαφαίνεται η αιτιολογία της απόφασης και από το κείμενό της (Ηλιόπουλος ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 2452, ημερομηνίας 21.7.2000, Χρυστάλλα Συμεωνύδου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 911/93 κ.α., ημερ. 18.4.97).  Συνεπώς, από όσα έχω επεξηγήσει ανωτέρω προκύπτει ότι, το αρμόδιο όργανο έλαβε δεόντως και επαρκώς αιτιολογημένη απόφαση και ως εκ τούτου ο προβαλλόμενος ισχυρισμός απορρίπτεται.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα της αιτήτριας εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια και υπήρξε η δέουσα έρευνα και αιτιολόγηση εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι  απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας. 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση, και εναντίον της αιτήτριας.

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.