ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

                                                                       

                                                                               Υπόθεση αρ. 3941/2023

                                   

28 Φεβρουαρίου 2025

 

[Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

                          Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

                                           S.C.U.

                                                                                                                                                                                                                                             Αιτητής

Και

 

           Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Διευθυντού της Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                             Καθ' ων η αίτηση

                                                                                                                          

Π. Μπενέτης (κος) για Αλ Τάχερ Μπενέτης και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόρος για τον Αιτητή

 

Κ. Μιχαηλίδου (κα) για Ι. Γεωργίου (κος),  Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π:   Με την προσφυγή του ο αιτητής, αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 27/06/2023 η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 25/09/2023 και δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης και στερούμενης οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου (στο εξής Δ.Φ.) που κατατέθηκε στα πλαίσια των Διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής ως Τεκμήριο 1, ο αιτητής είναι ενήλικας από τη Νιγηρία και στις 13/02/2022 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Στις 13/06/2023 διεξήχθη συνέντευξη στον αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου. Ακολούθως, στις 19/06/2023 ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Εισηγητική Έκθεση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στις 27/06/2023, ο εξουσιοδοτημένος λειτουργός από τον Υπουργό Εσωτερικών να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου, αποφάσισε όπως να μην παραχωρηθεί στον αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας. Στις 25/09/2023 η Υπηρεσία Ασύλου ετοίμασε επιστολή ενημέρωσης προς τον αιτητή σχετικά με την απόρριψη του αιτήματος του. Η επιστολή και η αιτιολόγηση της απόφασης, παραλήφθηκε και υπογράφτηκε ιδιοχείρως από τον αιτητή την ίδια ημέρα.

Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

Ο συνήγορος του αιτητή στα πλαίσια της προσφυγής και της γραπτής αγόρευσης, προώθησε διάφορους λόγους ακύρωσης προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, τους οποίους εν τέλει εγκατέλειψε κατά το στάδιο των διευκρινήσεων και διατήρησε μόνο το λόγο ακύρωσης που αφορά την μη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Ενόψει των δηλώσεων του ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή, όλοι οι λόγοι ακύρωσης ως καταγράφονται στην προσφυγή, πέραν από το λόγο ακύρωσης που αφορά τη μη δέουσα έρευνα εκ μέρους των Καθ΄ ων η αίτηση, αποσύρονται και απορρίπτονται.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας και σωστής ενάσκησης των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους καθ΄ ων η αίτηση, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και απορρίπτουν τους προωθούμενους ισχυρισμούς ως νόμω και ουσία αβάσιμους.

Θα προχωρήσω να εξετάσω τον λόγο ακύρωσης που διατήρησε ο συνήγορος του αιτητή, ήτοι τον ισχυρισμό περί μη διενέργειας της δέουσας έρευνας εκ μέρους των Καθ' ων η αίτηση.

Κατά πάγια νομολογία, η επάρκεια της έρευνας, η έκταση και ο τρόπος διεξαγωγής της, ποικίλει ανάλογα με τα υπό διερεύνηση γεγονότα. Προκαθορισμένος τρόπος δεν υπάρχει. Με την προϋπόθεση ότι η έρευνα είναι επαρκής, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στον τρόπο που η διοίκηση επέλεξε να διερευνήσει το θέμα, ούτε και υποκαθιστά τα υπ' αυτής διαπιστωθέντα πρωτογενή ευρήματα (βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 447 και Ράφτης ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 345 και Κώστας Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1002/2009, ημερ. 27.10.2011).

Στη βάση της πιο πάνω υποχρέωσης του αρμόδιου οργάνου για δέουσα έρευνα θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν οι ισχυρισμοί του αιτητή σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός του, για να διαφανεί εάν όντως το αρμόδιο όργανο προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.

Κατά την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας, ο αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω οικογενειακών και περιουσιακών διαφορών. Ως κατέγραψε, μετά το θάνατο του πατέρα του, ο οποίος ήταν επικεφαλής της οικογένειας, πήρε ο ίδιος τη θέση του και έγινε κηδεμόνας (custodian) της οικογενειακής περιουσίας κάτι που δεν αποδέχτηκαν οι θείοι του οι οποίοι τον έβλεπαν σαν παιδί. Έγιναν αρκετές απόπειρες δολοφονίας του, ωστόσο, κατάφερε να διαφύγει για να αναζητήσει διεθνή προστασία (ερυθρό 2 του Δ.Φ.).  

 

Στο πλαίσιο της προσωπικής του συνέντευξης, ερωτηθείς ο αιτητής σχετικά με τον λόγο που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του, ουσιαστικά επανέλαβε τα όσα κατέγραψε στην αίτηση διεθνούς προστασίας που συμπλήρωσε. Ειδικότερα, πρόβαλε ότι μετά το θάνατο του πατέρα του, ως ο μεγαλύτερος γιος πήρε τη θέση του πατέρα του ως επικεφαλής της οικογένειας και είχε την ευθύνη της οικογενειακής περιουσίας. Οι θείοι του αρνήθηκαν να τον δεχτούν ως επικεφαλή λόγω του νεαρού της ηλικίας του και έγιναν απόπειρες δολοφονίας του. Έφυγε για να παραμείνει ασφαλής και να φροντίσει τα παιδιά του (ερυθρό 18  Δ.Φ.).

Σε ερωτήσεις αναφορικά με την οικογενειακή περιουσία, ο αιτητής δήλωσε ότι η γη ανήκε στον παππού τους (ερυθρό 18 6Χ Δ.Φ.), και τώρα ανήκει στην οικογένεια όπου ο ίδιος θα έπρεπε να είναι επικεφαλής (ερυθρό 18  Δ.Φ.). Δεν αναζήτησαν τη συνδρομή δικηγόρου για διαχωρισμό της περιουσίας καθώς εκκρεμεί δικαστική διαδικασία, και μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας οι θείοι του δεν συμφωνούσαν σε διαχωρισμό (ερυθρό 18  Δ.Φ.). Ως περαιτέρω υποστήριξε ο αιτητής, ένας θείος πούλησε μέρος της γης χωρίς τη συγκατάθεση των άλλων συγγενών (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο αιτητής κάλεσε τον θείο του για να λύσουν το θέμα, ωστόσο, ο τελευταίος τον απείλησε (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Μετά από τη συνάντηση, ο αιτητής δέχθηκε τηλεφωνικές κλήσεις από άγνωστα πρόσωπα, ενώ άγνωστοι άντρες προσπάθησαν να τον σκοτώσουν (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Κατόπιν σχετικών ερωτήσεων, ο αιτητής δήλωσε ότι η τελευταία φορά που δέχθηκε απειλές ήταν μετά το Πάσχα του 2021 (ερυθρό 16  Δ.Φ.).  

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τις δηλώσεις του αιτητή, κατά το στάδιο της συνέντευξης του, σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος αναφορικά με την υπηκοότητα, την περιοχή καταγωγής και τον τελευταίο τόπο διαμονής του αιτητή, και ο δεύτερος αναφορικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης από τους θείους του.

Ειδικότερα, στον πρώτο ισχυρισμό κρίθηκε ότι στοιχειοθετήθηκε τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του καθώς ο αιτητής προσκόμισε πρωτότυπο διαβατήριο από τη χώρα καταγωγής του, ενώ οι δηλώσεις του επιβεβαιώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο ισχυρισμό, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει φόβο δίωξής του από τους θείους του, ενώ οι ισχυρισμοί του κρίνονται ως αβάσιμοι, με τις δηλώσεις του να στερούνται ευλογοφάνειας. Ειδικότερα, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με την απόπειρα δολοφονίας του, καθώς σε ερώτηση πότε συνέβη το συγκεκριμένο περιστατικό, ο αιτητής απάντησε ότι του τηλεφώνησαν και του είπαν ότι κάποιος έστειλε άτομα να τον σκοτώσουν (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Ως διευκρινίζει κατόπιν σχετικής ερώτησης, δεν τον βρήκαν δια ζώσης τα εν λόγω άτομα, την πρώτη φορά του τηλεφώνησαν ενόσω ζούσε ο πατέρας του και τη δεύτερη μετά το θάνατο του (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Επιπρόσθετα, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αποσαφηνίσει το όφελος που θα αποκομίσει ο θείος του με το θάνατο του. Αρχικά, κληθείς να εξηγήσει τι θα κερδίσει ο θείος του αν τον σκοτώσει, ο αιτητής απάντησε ότι αν δεν υπάρχει άλλος ενήλικας πρωτότοκος υιός τότε ο μεγαλύτερος υιός θα πάρει την περιουσία (ερυθρό 17  Δ.Φ.). Στη συνέχεια, σε ερώτηση αν πάθει κάτι ο ίδιος (ο αιτητής) ποιος θα πάρει την περιουσία, ο αιτητής απάντησε ο θείοι του (ερυθρό 17  Δ.Φ.). Τέλος, σε ερώτηση ποιος θα πάρει την περιουσία σε περίπτωση που αποβιώσει, ο αιτητής απάντησε ότι θα την πάρει η οικογένεια του, τα παιδιά του, οι γιοι του (ερυθρό 16 Δ.Φ.). Ως εκ τούτου, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες για να στηρίξει το φόβο δίωξης του, με αποτέλεσμα ο συγκεκριμένος ισχυρισμός να μην γίνεται αποδεκτός. 

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μοναδικού αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού. Στα πλαίσια της εν λόγω αξιολόγησης, ο αρμόδιος λειτουργός, αφού έλαβε υπόψη όλα τα συναφή στοιχεία που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματος του αιτητή και μετά από εξατομικευμένη εξέταση του αιτήματος κατέληξε ότι δεν τεκμηριώνεται η ύπαρξη παρελθούσας δίωξης, αλλά ούτε επίσης μελλοντικός κίνδυνος δίωξης ή έκθεσης σε σοβαρή βλάβη του αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία.

Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, ο αρμόδιος λειτουργός, αξιολογώντας περαιτέρω τον κίνδυνο που διατρέχει ο αιτητής στη χώρα καταγωγής του και λαμβάνοντας υπόψη το προφίλ του αιτητή, έκρινε ότι δεν δικαιούται προσφυγικό καθεστώς, αφού στο πρόσωπο του δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν το γεγονός ότι εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για ένα από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 και 3Δ του Περί Προσφύγων Νόμου ήτοι την εθνικότητα, την φυλή, τη θρησκεία, την ιδιότητα μέλους σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή την πολιτική γνώμη όπως περιγράφεται στο άρθρο 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951. Περαιτέρω, θεώρησε ότι δεν δικαιολογείται αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας στο πρόσωπο του αιτητή, καθότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει ο αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης δυνάμει του άρθρου 19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου. Επιπρόσθετα, η αρμόδια αρχή, έκρινε ότι ούτε και οι προϋποθέσεις για χορήγηση συμπληρωματικής προστασίας συντρέχουν δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, μιας και στην πολιτεία Cross River, τόπο  διαμονής του αιτητή, δεν επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων λόγω εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης.

Ενόψει των πιο πάνω αναφερθέντων, κρίνω ότι ουδεμία περαιτέρω έρευνα χρειαζόταν για την εξέταση της αίτησης του αιτητή.

 

Θα προχωρήσω να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση του άρθρου 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(I)/2018) και ενόψει τούτου να κρίνω αν ορθά το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημα του Αιτητή.

Λαμβάνοντας υπόψιν τις δηλώσεις του αιτητή, ως αυτές προβλήθηκαν καθ’ όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίες παρατέθηκαν λεπτομερώς ανωτέρω, παρατηρώ εκ προοιμίου ότι αυτός δεν ήταν σε θέση να στοιχειοθετήσει την αξιοπιστία των δηλώσεων του γύρω από τις απειλές που φέρεται να δέχτηκε από τους θείους του. Παρατηρώ ότι όντως οι δηλώσεις του αναφορικά με τη διαδοχική ιεραρχία που αφορά κληρονομικούς ρόλους και ευθύνες, μια εκ των οποίων η ευθύνη της οικογενειακής κτηματικής περιουσίας, είναι συγκεχυμένες, γενικές, και αόριστες. Ως ορθά κατέγραψε ο αρμόδιος λειτουργός στην Εισηγητική Έκθεση, ο αιτητής αρχικά κληθείς να εξηγήσει τι θα κερδίσει ο θείος του αν τον σκοτώσει, απάντησε ότι αν δεν υπάρχει άλλος ενήλικας πρωτότοκος υιός τότε ο μεγαλύτερος υιός θα πάρει την περιουσία (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Στη συνέχεια, σε ερώτηση αν πάθει κάτι ο ίδιος (ο αιτητής) ποιος θα πάρει την περιουσία, ο αιτητής απάντησε ο θείοι του (ερυθρό 17  Δ.Φ.), και τέλος, σε ερώτηση ποιος θα πάρει την περιουσία σε περίπτωση που ο ίδιος (ο αιτητής) αποβιώσει, ο αιτητής απάντησε ότι θα την πάρει η οικογένεια του, τα παιδιά του, οι γιοι του (ερυθρό 16 Δ.Φ.). Επιπρόσθετα παρατηρώ, ότι δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες και να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο δίωξης. Οι δηλώσεις του αναφορικά με τις απειλές και την κατ΄ ισχυρισμόν απόπειρα δολοφονίας του στερούνται λεπτομέρειας, περιγραφικότητας και παραστατικότητας∙ ενώ στηρίζονται σε εικασίες και ενημέρωση του αιτητή μέσω αόριστων τρίτων προσώπων. Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα λεγόμενα του, δέχθηκε λεκτικές απειλές (ερυθρό 17 Δ.Φ.), τηλεφωνικές κλήσεις από άγνωστα άτομα, και ένοπλοι άντρες πήγαν να τον σκοτώσουν (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Ωστόσο, στη συνέχεια δήλωσε ότι οι ένοπλοι άντρες δεν τον βρήκαν (ερυθρό 17 Δ.Φ.) και ότι του λέχθηκε ότι κάποιος έστειλε άτομα να τον σκοτώσουν (ερυθρό 17 Δ.Φ.). Επισημαίνεται ότι κληθείς να εξηγήσει πως γνωρίζει ότι πίσω από τις απειλές βρίσκεται ο θείος του, ο αιτητής απάντησε ότι λόγω της εμπλοκής του στην εκκλησία (minister of the church) και της δουλειάς του δεν έχει προβλήματα με τον κόσμο (ερυθρό 17 Δ.Φ.).   

 

Ορθώς λοιπόν θεωρώ κρίθηκε από τους Kαθ' ων η αίτηση ότι, τα όσα προβλήθηκαν στη συνέντευξη του αιτητή, ως ανωτέρω καταγράφονται, έθεταν εύλογα εν αμφιβόλω την αξιοπιστία των λεγομένων του αναφορικά με τα όσα ισχυρίστηκε, καθότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει ικανοποιητικές πληροφορίες σχετικά με τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του ενώ οι απαντήσεις του στερούνταν εύλογα αναμενόμενων πληροφοριών και περιείχαν αρκετές ελλείψεις, αντιφάσεις και ασυνέπειες όσον αφορά τον κίνδυνο που ισχυρίστηκε ότι διατρέχει.

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών του αιτητή, το Δικαστήριο κρίνει ότι εκ των όσων αυτός δήλωσε, λόγω της απολύτου προσωπικής φύσεως τους, δεν προκύπτουν στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο περαιτέρω έρευνας σε εξωτερικές πηγές. Στη βάση λοιπόν της αξιολόγησης της εσωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεών του αιτητή, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται ως μη αξιόπιστος.  

 

Υπό το φως των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης που έγιναν αποδεκτά, κρίνεται ότι ορθώς οι Καθ' ων η αίτηση διαπίστωσαν, σύμφωνα και με τα πιο πάνω, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση του αιτητή ως πρόσφυγα, καθώς όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε κανένα απολύτως ισχυρισμό ο οποίος στοιχειοθετεί βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης, που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης του καθεστώτος του πρόσφυγα στο πρόσωπό του, έτσι όπως η έννοια του πρόσφυγα ερμηνεύεται στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από τον Περί Προσφύγων Νόμο, καθότι ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων σύμφωνα με το άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

Συνακόλουθα ο αιτητής δεν επικαλέστηκε κανέναν ουσιώδη λόγο που να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη υπό τη μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης ή βασανιστηρίων, εξευτελιστικής ή απάνθρωπης μεταχείρισης ή τιμωρίας, για να του δοθεί συμπληρωματική προστασία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α), (β) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Περαιτέρω, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, ο αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής  στη χώρα καταγωγής του θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπουν, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα του αιτητή, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί στην πολιτεία Cross River, στην οποία βρίσκεται η πόλη Calabar, η οποία έχει γίνει δεκτό ότι αποτελεί τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας σύμφωνα με το διαδραστικό χάρτη του RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις κατά των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και Ισλαμικού Κράτους (Islamic State in West Africa Province/ISWAP). Επιπλέον, υπάρχει μια μη διεθνής ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους (ISWAP) και της Boko Haram. Από το 2014, η πολυεθνική ομάδα που δημιουργήθηκε (Multinational Joint Task Force) – η οποία περιλαμβάνει στρατεύματα από το Καμερούν, το Τσαντ, τον Νίγηρα, το Μπενίν και τη Νιγηρία– έχει παρέμβει προς υποστήριξη της νιγηριανής κυβέρνησης, αφήνοντας έτσι αμετάβλητο τον χαρακτηρισμό της κατάστασης ως μη διεθνούς.^[1]

Σύμφωνα με την έκθεση (2024) της EUAA για τη Νιγηρία, «Το 2023, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο για τη Νιγηρία (Nigeria Watch), η κυριότερη μορφή βίας και θανάτων στη χώρα ήταν η εγκληματική δραστηριότητα, την οποία ακολουθούσαν τα πολιτικά και θρησκευτικά ζητήματα, και τα τροχαία ατυχήματα. Οι εγκληματικές δραστηριότητες περιελάμβαναν τις δραστηριότητες ομάδων cult (cultism), τις αγροτικές ληστείες, τις απαγωγές, και τις συγκρούσεις αγροτών/κτηνοτρόφων∙ οι βορειοκεντρικές και βορειοδυτικές περιοχές (North-Central and North-West regions) παρουσιάζονται ως οι πιο επηρεασμένες. Το Αφρικανικό Κέντρο Εποικοδομητικής Επίλυσης Συγκρούσεων (African Center for the Constructive Resolution of Disputes, ACCORD) διευκρίνισε ότι οι αγροτικές κοινότητες «έχουν γίνει ανασφαλείς και αμφισβητούμενοι χώροι, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από περιορισμένη κρατική παρουσία, ανεπαρκείς υποδομές και λιγοστούς πόρους». Οι αγροτικές περιοχές έχουν γίνει κόμβοι εγκληματικών δραστηριοτήτων και βίαιων συγκρούσεων στη Νιγηρία, και συγκεκριμένα στο βόρειο τμήμα της χώρας, όπου η τρομοκρατία, οι ληστείες, οι εξεγέρσεις, και οι απαγωγές βρίσκονταν σε αύξηση».[2]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED), για το διάστημα από 03/02/2024 – 03/02/2025, σημειώθηκαν στην πολιτεία Cross River 35 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 34 ανθρώπων. Ειδικότερα, στην πόλη Calabar καταγράφηκαν 14 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 2 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Μεταξύ αυτών, 7 περιστατικά συνίσταντο σε διαμαρτυρίες, 4 ήταν περιστατικά εξεγέρσεων / ταραχών (2 θάνατοι), και 3 ήταν περιστατικά βίας κατά αμάχων.[3] Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2025, ο συνολικός πληθυσμός της πόλης Calabar ανέρχεται σε 713,000 κατοίκους[4]. Εκ των ανωτέρω πληροφοριών καθίσταται σαφές ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στην εν λόγω περιοχή από περιστατικά ασφαλείας (2 θάνατοι) δεν ανέρχεται σε τόσο υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε να μπορεί να συναχθεί ότι στην πολιτεία  Cross River, και ειδικότερα στην πόλη Calabar επικρατούν συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια οιασδήποτε εσωτερικής και/ή διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης. Συνεπώς, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για κάποιον πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά από συνθήκες οι οποίες εμπίπτουν στις πρόνοιες του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ στην πολιτεία Cross River.

To ανωτέρω συμπέρασμα ενισχύεται και από το γεγονός ότι με βάσει το συγκριτικό χάρτη που αναφέρεται στο Σημείωμα Καθοδήγησης της EUAA για τη Νιγηρία το 2021, η πολιτεία Cross River εντάσσεται στις πολιτείες επί τις οποίες ένας άμαχος δεν αντιμετωπίζει πραγματικό κίνδυνο να επηρεαστεί κατά τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ[5], εν προκειμένω του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Κατά συνέπεια, η πολιτεία Cross River της Νιγηρίας, και ειδικότερα η πόλη Calabar, τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του αιτητή, δεν φαίνεται να πλήττεται από συγκρούσεις και περιστατικά βίας τα οποία πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ως αυτό ερμηνεύθηκε νομολογιακά στις αποφάσεις C-465/07 - Elgafaji και C‑285/12 - Diakité του ΔΕΕ.[6] Πέραν τούτου, λαμβάνοντας υπόψιν και το προσωπικό προφίλ του αιτητή, διαπιστώνω ότι απουσιάζουν ιδιαίτερες επιβαρυντικές περιστάσεις, δεδομένου ότι ο αιτητής συνιστά ενήλικα, υγιή, αρτιμελή άνδρα, διαθέτον υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Συμπερασματικά, δεν κρίνω ότι ανακύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο αιτητής θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πολιτεία Cross River.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου τα οποία περιορίζονται στο περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου, αφού ουδεμία περαιτέρω μαρτυρία προσκομίστηκε στα πλαίσια της παρούσας προς υποστήριξη της αιτήσεως και αφού εξέτασα, τόσο τη νομιμότητα, όσο και την ουσία της υπό αναφορά υπόθεσης, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση του.

Εν τέλει, σημειώνεται ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το άρθρο12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, έκδωσε την Κ.Δ.Π 191/24, δυνάμει της οποίας η Νιγηρία περιλαμβάνεται στον κατάλογο των χωρών με τις ασφαλείς χώρες ιθαγένειας. Ο αιτητής στην παρούσα δεν έχει προβάλει οποιοδήποτε λόγο για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας, στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με €1000 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή.

 

                                                                                 Χ. ΠΛΑΣΤΗΡΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.