ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 4746/23

 

14 Φεβρουαρίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

C.T.U

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Αλ Ταχέρ Μπενέτης (κος) Δικηγόρος για τον Αιτητή

Μ. Τρεμούρη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Ρ. Ευαγγέλου (κ.), για πιστή διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική και αντίστροφα

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 31.8.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθότι καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). Αιτείται εξάλλου την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία και περί στις 13.10.2023, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 26.7.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό. Ακολούθως, ο λειτουργός υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και για την επιστροφή στη χώρα καταγωγής του. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 31.8.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 20.11.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

 

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής προωθεί την κατ’ ισχυρισμό αναρμοδιότητα του λειτουργού, ο οποίος κατάρτησε την έκθεση εισήγηση, επικαλείται έλλειψη δέουσας έρευνας και υποστηρίζει ότι δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Ο ισχυρισμός του Αιτητή περί αναρμοδιότητας, εδράζεται ειδικότερα στον ισχυρισμό ότι ο αρμόδιος λειτουργός αναμιγνύεται αντικανονικώς στην έκδοση της επίδικης απόφασης τη στιγμή που αποφαίνουσα αρχή είναι ο Προϊστάμενος, καθώς ο τελευταίος απλώς φαίνεται να επικυρώνει την έκθεση/ εισήγηση του λειτουργού.  

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης και επισημαίνουν ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση αποτελεί προϊόν δέουσας έρευνας. Υπενθυμίζουν επιπλέον το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών βάσει του οποίου η χώρα καταγωγής του Αιτητή χαρακτηρίζεται ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας. Παραπέμπουν στους ισχυρισμούς τους Αιτητή κατά τη διοικητική διαδικασία και στην αξιολόγησή τους, επισημαίνοντας ότι αυτοί είναι γενικοί και ασαφείς, μη δυνάμενοι να τεκμηριώσουν την αξιοπιστία του. Επισημαίνουν συγκεκριμένα ότι οι κατ’ ισχυρισμό απειλές που δέχτηκε προέρχονται από ιδιώτες φορείς δίωξης και ήταν μόνο λεκτικές, χωρίς ο ίδιος να δίνει επαρκείς λεπτομέρειες των περιστάσεων της δίωξής του ούτε και να εξηγεί γιατί δεν μπορεί να ζητήσει τη συνδρομή των αρχών της χώρας καταγωγής. Τέλος, υποστηρίζουν ότι οι περιστάσεις του Αιτητή, το προφίλ σε συνάρτηση με τον τόπο διαμονής του, δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

To νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου,

 

6.             Στο ερμηνευτικό άρθρο 2 του περί Προσφύγων νόμου, ο όρος «Προϊστάμενος» ορίζεται ως ακολούθως (η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου):

«"Προϊστάμενος" σημαίνει αρμόδιο λειτουργό ο οποίος προΐσταται της Υπηρεσίας Ασύλου και περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου·»

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

9.             Το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 31.5.2024 (Κ.Δ.Π. 191/2024) ορίζει ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας τη Νιγηρία. 

 

Κατάληξη

10.             Εκ προοιμίου, επισημαίνω ότι η περίμετρος των ζητημάτων που έχει δικαιοδοσία να εξετάσει το παρόν Δικαστήριο καθορίζονται και σε αυτή την περίπτωση καταρχήν από τα δικόγραφα των διαδίκων. Μόνη εξαίρεση αποτελούν οι λόγοι προσφυγής που άπτονται ζητημάτων δημοσίας τάξεως, τα οποία δύναται το δικαστήριο να εξετάσει και αυτεπαγγέλτως και πάλι κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260 και «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 247»].

11.            Η αναγκαιότητα έγερσης των λόγων προσφυγής με ευκρίνεια και λεπτομέρεια είναι θεμελιώδους σημασίας διαφορετικά το Δικαστήριο δεν νομιμοποιείται να τα εξετάσει αυτεπαγγέλτως, έστω και εάν έχουν εγερθεί με την αγόρευση [Βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Δημοκρατία ν. Σπύρου (2007) 3 Α.Α.Δ. 533 και Χατζηχάννας ν. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2009) 3 Α.Α.Δ. 655].

12.           Εν πρώτοις επισημαίνω ότι, το ζήτημα που εγείρεται αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό αναρμοδιότητα του διοικητικού οργάνου να εγκρίνει την έκθεση-εισήγηση του λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, παρά το γεγονός ότι δεν δικογραφείται δεόντως στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας, εντούτοις ως θέμα δημοσίας τάξεως, δύναται να εξεταστεί και αυτεπαγγέλτως από το παρόν Δικαστήριο.

13.          Εν προκειμένω, θα προχωρήσω στην εξέταση αυτού του εγειρόμενου λόγου προσφυγής, καθώς έχω ενώπιον μου όλα τα ουσιώδη στοιχεία. Εξετάζονται προς τούτα τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου διαπιστώνεται ότι ο φορέας του οργάνου που εξέδωσε την επίδικη απόφαση κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν δεόντως εξουσιοδοτημένος (βλ. ερ. 70 και 57 του διοικητικού φακέλου – πράξη εξουσιοδότησης και έκδοσης της επίδικης απόφασης). Κατά τα λοιπά παραπέμπω και υιοθετώ το σκεπτικό μου στην πρόσφατη απόφασή μου στην Υπόθεση Αρ.: 186/23, Β.Η. ω. Δημοκρατίας, ημερ. 27.6.2024, παρ. 10 έως 21. Όπως επισημαίνεται και στην εν λόγω απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, είναι απολύτως θεμιτή, η έγκριση της εισήγησης του λειτουργού, η οποία με την έγκρισή της αποτελεί την αιτιολογική βάση της εκδιδόμενης απόφασης, χωρίς να καθίσταται αναγκαία η επανάληψη της αιτιολογίας σε ξεχωριστό έγγραφο και χωρίς αυτό να θεωρείται εγκατάλειψη της δική του αποφασιστικής αρμοδιότητας. Όπως συναφώς προβλέπει το άρθρο 17(8) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου, (Ν. 158 (Ι)/1999) δε συνιστά αποχή από άσκηση αρμοδιότητας η υιοθέτηση ενός σημειώματος ή μιας πρότασης που υποβάλλεται από υφιστάμενο υπάλληλο ή όργανο στο αρμόδιο διοικητικό όργανο, αν το σημείωμα ή η πρόταση περιέχει συγκεκριμένη εισήγηση και από το σύνολο της όλης διοικητικής ενέργειας προκύπτει ότι το αρμόδιο όργανο άσκησε ουσιαστικά την αποφασιστική του αρμοδιότητα. Εν προκειμένω, η υιοθέτηση της Έκθεσης / Εισήγησης, η οποία εμπεριέχει πολύ συγκεκριμένη ανάλυση και εισήγηση, δεν συνιστά αποχή από την άσκηση της εξουσίας του αποφασίζοντος οργάνου αλλά με την έγκρισή της εκδόθηκε η επίδικη πράξη και το περιεχόμενο της εισήγησης καθίσταται παράλληλα  η αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Ανάλογο ζήτημα εξέτασα και σε άλλες αποφάσεις μου την κατάληξη των οποίων υιοθετώ ως προς το σημείο αυτό (Βλ. ενδεικτικώς Υπόθεση Αρ.: 7/20, Β. S. v. Δημοκρατίας, μέσω Yπηρεσίας Ασύλου, ημερ. 5.3.2021, Υπόθεση Αρ.: 389/20, V.P. v. Δημοκρατίας, μέσω Yπηρεσίας Ασύλου., ημερ. 12.2.2021 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία). Όπως υπαγορεύει η πρακτική που ακολουθείται στο δημόσιο τομέα και η λογική προσέγγιση των πραγμάτων, κανένας Διευθυντής δεν λειτουργεί χωρίς την υποστήριξη στελεχωμένης υπηρεσίας. Υπάρχει δε εγγενής εξουσιοδότηση όλων των λειτουργών να ενεργούν στο πλαίσιο των οδηγιών τους. Κατά αναλογία δεν αναμένεται ευλόγως ο Προϊστάμενος να διενεργεί ο ίδιος ως φυσικό πρόσωπο όλες τις συνεντεύξεις και να προβαίνει ο ίδιος σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες προ της εκδόσεως της απόφασης επί αιτήσεως ασύλου, αλλά μπορεί να ενεργεί στη βάση εισήγησης λειτουργών που έχουν ακριβώς το καθήκον να προβαίνουν σε ενδελεχή εξέταση κάθε περίπτωσης και να συντάσσουν σχετικό εμπεριστατωμένο πόρισμα, το οποίο δύναται στη συνέχεια ο Προϊστάμενος να εγκρίνει, εκδίδοντας κατά αυτό τον τρόπο την απόφασή του. (Βλ. Προσφυγή υπ' αριθμό: 42/2011, Guilan Zou v. Δημοκρατίας, ημερ. 24.1.2013, Προσφυγή υπ' αριθμό 1606/2015, Σολωμού ν. Δημοκρατίας, ημερ. 6.9.2018, Συνεκδικαζόμενες υποθέσεις αρ. 1159/2021 κ.α., Εgypt Air v. Δημοκρατίας, ημερ. 11.4.2019).

14.          Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc. Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]

 

15.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής στο έντυπο της αίτησής του για άσυλο αναφέρει ότι ο πατέρας του είναι "chief priest" (σε ελεύθερη μετάφραση: αρχιερέας) της κοινότητάς του. Καθώς είναι ηλικιωμένος και ασθενεί δεν μπορεί πλέον να τελέσει τις τελετουργίες και για το λόγο αυτό προτάθηκε από την εν λόγω κοινότητα στον Αιτητή να διαδεχθεί τον πατέρα του ως ο μόνος υιός που ήταν. Ο ίδιος αρνούμενος εξαιτίας του ότι είναι χριστιανός διώχθηκε από τα μέλη της κοινότητας, με την απειλή ότι θα τον σκοτώσουν. Για το λόγο αυτό ο Αιτητής με τη βοήθεια ενός πάστορα, διέφυγε από τη χώρα του και ήρθε στη Δημοκρατία αιτούμενος άσυλο.

 

16.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος Νιγηρίας με τόπο καταγωγής την πόλη Nsukka στη πολιτεία Enugu, η οποία υπήρξε ο τόπος συνήθους διαμονής του.  Επισκεπτόταν την πολιτεία Anambra για περιόδους δυο-τριών μηνών όπου διέμενε η μεγαλύτερη του αδελφή. Ως προς το θρήσκευμά του, δήλωσε ότι είναι χριστιανός, μέλος της εθνοτικής ομάδας των Igbo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε ότι είναι άγαμος και άτεκνος, ο πατέρας του αποβίωσε ενώ η μητέρα του και τα τέσσερα αδέλφια του διαμένουν στην πολιτεία Enugu. Διατηρεί επικοινωνία με την μητέρα του. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, ανέφερε πως είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης γνωρίζοντας Αγγλικά και Igbo. Ως προς την επαγγελματική του πείρα, ανέφερε πως δεν δούλευε γιατί ήταν μαθητής. 

 

17.          Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, δήλωσε πως στη πόλη Nsukka πιστεύουν στις παραδόσεις και στην λατρεία των ειδώλων. Ο πατέρας του ήταν αρχιερέας της κοινότητας, αναφέροντας πως η θέση είναι κληρονομική, από τον πατέρα στον πρωτότοκο υιό. Αναφέρει πως μετά τον θάνατο του πατέρα του (το Φεβρουάριο του 2020), ο ίδιος ως χριστιανός δεν ήθελε να αναλάβει τη θέση του αρχιερέα, με αποτέλεσμα να δέχεται απειλές κατά την ζωής του από την κοινότητα στην οποία ανήκε ο πατέρας του. Με την βοήθεια ενός πάστορα, τον οποίο ονοματίζει και με τη βοήθεια της μητέρας του, η οποία ήταν επίσης χριστιανή,  εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του.

 

18.          Διευκρινιστικής φύσεως ερωτήματα υποβλήθηκαν στον Αιτητή αναφορικά με τις ενδεχόμενες συνέπειες επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, απαντώντας ότι σε περίπτωση άρνησής του να αναλάβει τη θέση του αρχιερέα θα τον θυσιάσουν προκειμένου να μπορεί να αναλάβει τη θέση άλλο πρόσωπο. Ερωτήματα υποβλήθηκαν στον Αιτητή και αναφορικά με την διαδικασία της θυσίας, τα ακριβή καθήκοντα του πατέρα του ως αρχιερέας και πληροφορίες αναφορικά με φεστιβάλ που συνδέονται με την εν λόγω λατρεία. Στο πλαίσιο των αποκρίσεών του, ανέφερε ως όνομα του λατρευτικού ειδώλου  “Οgugu”. Κλήθηκε να δώσει πληροφορίες και ως προς το περιεχόμενο των απειλών που δέχτηκε από τους φερόμενους φορείς δίωξής του. Ως προς την παρεχόμενη προστασία από τις αρχές της χώρας του, ο Αιτητής δήλωσε ότι η αστυνομία δεν εμπλέκεται σε υποθέσεις που άπτονται παραδοσιακών πρακτικών. Αναφορικά με το εάν θα μπορούσε να εγκατασταθεί σε κάποια άλλη περιοχή της Νιγηρίας, όπως για παράδειγμα την Abuja, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά, λέγοντας πως σε περίπτωση επιστροφής θα τον εντοπίσουν (βλ. ερ. 32 του διοικητικού φακέλου).

 

19.          Αξιολογώντας τις πιο πάνω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν δυο ουσιώδεις ισχυρισμούς^.: Ο πρώτος σχετικά με την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή και ο δεύτερος, σχετικά με τις ισχυριζόμενες απειλές από τους κατοίκους του χωριού από τον Ιανουάριο του 2021 μέχρι τον Ιανουάριο του 2022, οπόταν και εγκατέλειψε τη Νιγηρία, εξαιτίας της άρνησής του να αναλάβει την θέση του αρχιερέα του χωριού.

 

20.          Ο πρώτος ισχυρισμός του Αιτητή ως προς τον τόπο καταγωγής του έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε ο Αιτητής ήταν συνεκτικές, ενώ ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες οι οποίες επιβεβαίωναν την εθνικότητα και τον τόπο γέννησής του,  ενώ οι δηλώσεις του επιβεβαιώθηκαν και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

21.          Αντίθετα, ο δεύτερος ισχυρισμός του απορρίφθηκε. Οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς πληροφορίες αναφορικά με ουσιώδεις παραμέτρους του ισχυρισμού του, όπως του ρόλου του πατέρα του ως αρχιερέα και των καθηκόντων του και των απειλών που δέχτηκε από τους γηραιούς του χωριού. Στο πλαίσιο εξέτασης της εξωτερικής του αξιοπιστίας, οι Καθ’ ων η αίτηση ανέτρεξαν σε πηγές αναφορικά με τις συνέπειες που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει κάποιος εξαιτίας της άρνησής του να διαδεχθεί τη θέση του αρχιερέα, όπου αναφέρετε είτε η οριστική απώλεια του τίτλου στην οικογένεια ή η αναγκαστική έξωση από την κοινότητα σε άλλες πιο σοβαρές περιπτώσεις. Ωστόσο, οι Καθ’ ων  κατέληξαν πως δεν εντοπίζονται επίκαιρες  και αξιόπιστες εξωτερικές πηγές. Καταλήγοντας απέρριψαν τον υπό εξέταση ισχυρισμό.

 

22.          Προχωρώντας σε αξιολόγηση κινδύνου βάσει του αποδεκτού ισχυρισμού του Αιτητή, ήτοι ότι πρόκειται για Νιγηριανό υπήκοο με περιοχή καταγωγής την τη Πολιτεία Enugu της Νιγηρίας, οι Καθ' ων η αίτηση αξιολογώντας την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του και στη βάση επικαιροποιημένων πηγών έκριναν ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα να αντιμετωπίσει δίωξη ή κίνδυνο σοβαρής βλάβης

 

23.          Τέλος, στην νομική ανάλυση, οι Καθ' ων η αίτηση διαπιστώνουν ότι δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του Αιτητή δυνάμει του άρθρου 3 του Περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας δυνάμει του άρθρου 19 του Περί Προσφύγων Νόμου.

 

24.          Ο Αιτητής ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας δεν σχολιάζει με οποιοδήποτε τρόπο τα ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση ούτε και προβάλλει οποιουσδήποτε νέους ισχυρισμούς συναφείς με το αίτημα του για διεθνή προστασία. Στο πλαίσιο ερωτημάτων που υποβλήθηκαν από το παρόν Δικαστήριο στον Αιτητή, αυτός ανέφερε ότι ο πατέρας του απεβίωσε το 2014 όταν αυτός ήταν 15 ετών και ότι υποδεικνύει ως τόπο συνήθους διαμονής του την Anambra. Δήλωσε ότι κατά την κηδεία της γιαγιά του το 2021 δέχτηκε την πρόταση να διαδεχθεί τον πατέρα και ο ίδιος αρνούμενος δέχτηκε απειλές.

 

25.          Στο πλαίσιο της de novo και ex nunc αξιολόγησης των ισχυρισμών του Αιτητή, από το παρόν Δικαστήριο συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ' ων η αίτηση περί αξιοπιστίας του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού σχετικά με τα προσωπικά του στοιχεία και τον τόπο συνήθους διαμονής του στη χώρα καταγωγής του καθώς υπήρξε συνεκτικός ως προς τις δηλώσεις του ενώ εν μέρει αυτά επιβεβαιώνονται από το διαβατήριο που προσκόμισε και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

26.          Υπό το φως των ενώπιoν μου δεδομένων, καταρχάς, συντάσσομαι με την αποδοχή από τους Καθ' ων η αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού για τους λόγους που καταγράφονται στην εισηγητική έκθεση, η οποία αποτελεί και την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης. Ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, επισημαίνονται τα κάτωθι. Ο Αιτητής ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς λεπτομέρειες αναφορικά με την εν λόγω λατρεία, η οποία προκύπτει από το αφήγημά του να ήταν διαδεδομένη στο χωριό του, όπως επίσης και αναφορικά με τις τελετές που λάμβαναν χώρα στο πλαίσιο αυτής είτε από τον ίδιο τον αρχιερέα, δεδομένου ότι ο ίδιος δεν συμμετείχε με οποιοδήποτε τρόπο ενεργά σε αυτήν και δεδομένου ότι κάποιες τελετουργίες δεν λάμβαναν χώρα δημόσια. Ο Αιτητής αναφέρθηκε επίσης με σαφήνεια ως προς τις ενδεχόμενες συνέπειες της άρνησής του να διαδεχθεί τον πατέρα του και την τελετουργία υπό την οποία γίνεται δεκτή η αντικατάστασή του από τρίτο πρόσωπο. Εντούτοις, ως προς τις κατ΄ισχυρισμό απειλές που δέχτηκε και τις περιστάσεις γύρω από αυτές, ο Αιτητής ήταν γενικόλογος και μη επαρκώς συγκεκριμένος. Ο Αιτητής ήταν σε θέση να αναφέρει τα ονόματα των γηραιών που των προσέγγισαν. Ωστόσο, δεδομένου του μορφωτικού του επιπέδου, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι οι εν λόγω απειλές λάμβανα χώρα από τον Δεκέμβριο του 2020 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2022, εύλογα αναμένεται από τον Αιτητή να ήταν σε θέση να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες αναφορικά με τις απειλές κατά της ζωής του και των περιστάσεων γύρω από τις συναντήσεις του με τα μέλη της κοινότητας, καθώς δόθηκε η δυνατότητα σε πολλά σημεία της συνέντευξης να το πράξει (βλ. ερ. 33 και 32). Επιπλέον, παρά τις εν λόγω απειλές ο Αιτητής φαίνεται ότι παρέμενε στο ίδιο μέρος λίγο προτού εγκαταλείψει τη χώρα του χωρίς να συμβεί κάτι στον ίδιο εμπράκτως και παρά το γεγονός ότι κατά τις δηλώσεις του, ήταν επιτακτική η αντικατάσταση του λόγω των δεινών που προκαλούνταν στους χωρικούς από την απουσία αρχιερέα και την τέλεση θυσιών. Το δεδομένο αυτό καίτοι αφορά καταρχήν την αξιολόγηση κινδύνου ταυτόχρονα αποτελεί σημαντική ένδειξη της αξιοπιστίας του Αιτητή, καθώς δεν κρίνεται εύλογο ο Αιτητής να επέμεινε να παραμένει στον ίδιο τόπο παρά τις απειλές, ενώ από την άλλη τα μέλη της λατρείας να μην λάμβαναν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα καμία ενέργεια εναντίον του παρά τη σημασία της διαδοχής. Σοβαρή αντίφαση παρατηρείται στις δηλώσεις του Αιτητή ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την ακροαματική διαδικασία στις 10.9.2024, όπου ο Αιτητής υποδεικνύει ως τόπο συνήθους διαμονής του την πολιτεία Αnambra (ενώ κατά τη συνέντευξή του αναφέρθηκε στην πολιτεία Enugu), ως χρόνο θανάτου του πατέρα του το 2014 (ενώ κατά η συνέντευξή του το 2020) και ως χρόνο προσέγγισής του με σκοπό τη διαδοχή του πατέρα του το 2021 κατά την κηδεία της γιαγιάς του (ενώ κατά τη συνέντευξή του το Δεκέμβριο του 2020 κατά την κηδεία του πατέρα του). Σημειώνεται ότι συμφωνώ με την παρατήρηση των Καθ' ων η αίτηση, στην Έκθεση Εισήγηση, ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παραθέσει επαρκείς και ακριβείς πληροφορίες αναφορικά με τις απειλές που δεχόταν από τους γέροντες, ούτε να περιγράψει με σαφήνεια τις ακριβείς συνθήκες υπό τις οποίες του ασκήθηκαν οι εν λόγω απειλές. Υπό το φως των ανωτέρω δεν θεμελιώνεται η εσωτερική του αξιοπιστία.

 

27.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή, σε έρευνα που προέβη το παρόν Δικαστήριο εντοπίζονται εξωτερικές πηγές  οι οποίες επιβεβαιώνουν την ύπαρξη παραδοσιακών θεοτήτων, όπως αυτές που εντόπισαν οι Καθ' ων η αίτηση και το παρόν Δικαστήριο. Περαιτέρω, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, σε παραδοσιακές κοινότητες της Νιγηρίας όπου κατά κάποιο τρόπο υπάρχει κληρονομικότητα ως προς τους τίτλους αρχηγίας ("chieftaincy titles"), κρίνεται ως πολύ ασυνήθιστο η άρνηση του τίτλου να επιφέρει οποιεσδήποτε συνέπειες.[1] Έστω και εάν γενικότερα είναι ασυνήθιστο να αρνηθεί κάποιος ένα τέτοιο τίτλο, καθώς κάτι τέτοιο υποδεικνύει άρνηση εξουσίας, κύρους και σεβασμού, πλην όμως σε περίπτωση άρνησης λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων για παράδειγμα, θα υπάρχουν αρκετά άλλα πρόσωπα που κατέχουν τα κατάλληλα προσόντα και τα οποία επιθυμούν να πάρουν τον εν λόγω τίτλο.[2] Σύμφωνα με έτερη πηγή πληροφόρησης, τα περισσότερα άτομα τα οποία αρνούνται να αναλάβουν τέτοιους τίτλους, προβαίνουν σε κάτι τέτοιο διότι είναι Χριστιανοί και ο Χριστιανισμός δεν συνάδει με τις πεποιθήσεις αλλά και τα καθήκοντα τα οποία καλείται να επιτελέσει ένας "chief priest" εκ του ρόλου του.[3] Μία από τις σπάνιες συνέπειες σε περίπτωση άρνησης ανάληψης τέτοιου τίτλου, μπορεί να είναι η απώλεια του τίτλου στην οικογενειακή γραμμή ή η εξαναγκαστική εκδίωξη από την κοινότητά του, του προσώπου που αρνήθηκε στις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Καταληκτικά, δεν έχουν εντοπιστεί πληροφορίες για επαληθεύσιμα περιστατικά βίας ή απειλών ή πράξεις δίωξης κατά ατόμων, εξαιτίας της άρνησης τους να αναλάβουν τέτοιους τίτλους.[4] Όσο αφορά στις θυσίες ζώων στα φεστιβάλ, σύμφωνα με το άρθρο «The culture and traditions of Ogugu people», στην παράδοση των Ogugu, η κατσίκα είναι ένα ζώο θυσίας, επομένως είναι πολύ σημαντικό στην παράδοση Ogugu, ειδικά για ταφή, γάμο, συνάντηση, φεστιβάλ και άλλες τελετές στη γη Ogugu.^[5] Τα ανωτέρω στοιχεία επιβεβαιώνουν μέρος του ισχυρισμού του Αιτητή. Δεν επιβεβαιώνεται ωστόσο η πρακτική της λήψης μέτρων κατά της ζωής προσώπων που αρνούνται τη θέση διαδοχής. Συνεπώς οι εξωτερικέ πηγές δεν επαρκούν, δεδομένου  του ελλείματος της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή, για αποδοχή του υπό εξέταση ισχυρισμού ο οποίος απορρίπτεται. Σημειώνεται δε ότι λόγω των πληροφοριών που εντοπίζονται αναφορικά με την εν λόγω θρησκεία, οι γνώσεις του Αιτητή γύρω από την εν λόγω λατρεία φαίνεται να είναι διαδεδομένες στην εν λόγω περιοχή και ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαν να επιδράσουν, δεδομένων των κενών που εντοπίζονται, στη θεμελίωση της εσωτερικής του αξιοπιστίας.

 

28.          Εν συνεχεία, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στο τόπο συνήθους καταγωγής του Αιτητή, την πολιτεία Enugu, στη βάση της φυλετικής καταγωγής και θρησκείας  του Αιτητή. Όσον αφορά στη θρησκεία του Αιτητή δεν προκύπτει φόβος δίωξης και/ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και μάλιστα, οι χριστιανικές ομάδες των καθολικών, των αγγλικανών και των μεθοδιστών, αποτελούν την πλειονότητα στην Νότια περιοχή της Νιγηρίας, όπου συμπεριλαμβάνεται η πολιτεία Enugu.[6] Ούτε, επίσης, προκύπτει τέτοιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος λόγω της εθνοτικής καταγωγής του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έτερη εξωτερική πηγή, η φυλή του Αιτητή (Igbo), η οποία κυρίως εμφανίζεται στα ανατολικά, αποτελεί μία εκ των τριών κύριων φυλών στη χώρα του.[7]

 

29.          Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στην χώρα καταγωγής του και ειδικότερα στην περιοχή συνήθους διαμονής του, σύμφωνα με την έρευνα του παρόντος Δικαστηρίου, ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία βάσει του Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province)[8] 

 

30.          Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε  στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[9] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.[10] Η περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή (είτε η πολιτεία Enugu είτε η πολιτεία Anambra) δεν συγκαταλέγεται στις εν λόγω περιοχές.

 

31.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας, η βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 27.1.2024 έως 24.1.2025 έχει καταγράψει στην πολιτεία Enugu, η οποία υπήρξε ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, 110 περιστατικά ασφαλείας τα οποία επέφεραν 83 απώλειες^. 21 εξ αυτών καταγράφηκαν ως διαμαρτυρίες, 29 εξ αυτών καταγράφηκαν ως μάχες (49 ανθρώπινες απώλειες), 6 ως ταραχές, και 54 ως βία κατά αμάχων (34 ανθρώπινες απώλειες).[11] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Πολιτείας Enugu, σύμφωνα με πρόβλεψη του 2022, ανέρχεται σε 4,690,100 κατοίκους.[12] Ως προς την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Anambra είναι σχετικά πιο βεβαρημένη, εντούτοις σε συνάρτηση με το είδος των περιστατικών και το σύνολο του πληθυσμού δεν προκύπτει καταρχάς ότι υπάρχει συνθήκες ένοπλης σύρραξης ούτε ότι ο Αιτητής θα διέτρεχε εκεί κάποιο σοβαρό κίνδυνο. [13]

 

32.          Επικουρικώς επισημαίνεται ως προς το δεύτερο απορριφθέντα ισχυρισμό του Αιτητή ότι αυτός ουδέποτε φαίνεται να αναζήτησε προστασία από τις αρχές της χώρας καταγωγής του, ούτε και προσφέρει ικανοποιητικές εξηγήσεις γιατί δεν το έπραξε αφ’ ης στιγμής οι κατ’ ισχυρισμό φορείς δίωξής του είναι ιδιώτες. Υπενθυμίζεται σχετικώς, ότι η διεθνής προστασία αποτελεί προστασία δευτερεύουσα εκείνης της χώρας καταγωγής.[14] Επισημαίνεται ότι οι κατ' ισχυρισμόν απειλές που δέχεται ο Αιτητής από τα μέλη της κοινότητάς του κατά της ζωής του λαμβάνουν μόνο την μορφή λεκτικών απειλών, χωρίς ωστόσο ο ίδιος να δέχθηκε οποιαδήποτε απειλή με φυσικό τρόπο κατά της ζωής του, αλλά ούτε και είχε υποστεί οτιδήποτε ο ίδιος μέχρι πριν την αναχώρηση του από τη χώρα καταγωγής του. Λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω, δεν δρομολογείται αντικειμενικώς η επέλευση του κινδύνου για την οποία εξέφρασε υποκειμενικό φόβο ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Επαναλαμβάνεται δε ότι κάθε απόφαση χορήγησης του καθεστώτος του πρόσφυγα ή του καθεστώτος επικουρικής προστασίας πρέπει να στηρίζεται σε εξατομικευμένη αξιολόγηση (Βλ. απόφαση του ΔΕΕ της 25ης Ιανουαρίου 2018, F, C‑473/16, EU:C:2018:36, σκέψη 41 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία), σκοπός της οποίας είναι να διαπιστωθεί εάν, λαμβανομένης υπόψη της προσωπικής κατάστασης του αιτούντος, πληρούνται οι προϋποθέσεις χορήγησης τέτοιου καθεστώτος (Βλ. απόφαση του ΔΕΕ της 5ης Σεπτεμβρίου 2012, Y και Z, C‑71/11 και C‑99/11, EU:C:2012:518, σκέψη 68 και επίσης  απόφαση του ΔΕΕ, της 4^ης  Οκτωβρίου 2018, Ahmedbekova, C-652/16 σκέψη 48). Εν προκειμένω, από την εξατομικευμένη ανάλυση των περιστάσεων του Αιτητή ακόμα και κατά τις δηλώσεις του, δεν παραπέμπουν σε κίνδυνο στη βάση αντικειμενικών δεδομένων.

 

33.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρω και από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.

 

34.          Με βάση τα ανωτέρω, έχοντας ενώπιον μου τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης, καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση καταλήγω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

35.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

36.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. Παρατηρείται ότι ο Αιτητής, δεν έθεσε υπόψη των Καθ' ων η αίτηση ή του Δικαστηρίου τα πραγματικά περιστατικά εκείνα που θα επέτρεπαν να αντληθούν τέτοια συμπεράσματα.

 

37.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητού ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

38.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

39.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

40.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

41.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

42.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Enugu αλλά και επικουρικώς σε σχέση με την πολιτεία Anambra, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου[15]. Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός είναι, σε κάθε περίπτωση, νέος,  ενήλικας άνδρας, ικανός προς εργασία, ο οποίος έχει γεννηθεί και διαβιώσει για μακρό διάστημα στην εν λόγω περιοχή, κατέχοντας συνεπώς επαρκής γνώση επ' αυτής. Να σημειωθεί πως ο Αιτητής διαθέτει υποστηρικτικό περιβάλλον στη χώρα καταγωγής του(την μητέρα του με την οποία κρατάει επαφή και τα αδέλφια του τα οποία διαμένουν στη πολιτεία Enugu και μία αδελφή στην πολιτεία Anambra).

 

43.          Παράλληλα, ο Αιτητής δεν προβάλλει και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οτιδήποτε που να συναρτάται με την επικείμενη επιστροφή του σε συνάρτηση με την αρχή της μη επαναπορώθηση, το οποίο δεν εξετάστηκε ήδη ανωτέρω.

 

44.          Ενόψει της πιο πάνω ανάλυσης και διαπίστωσης, η εξέταση των λοιπών λόγων προσφυγής που προώθησε ο Αιτητής καθίσταται αλυσιτελής, ιδίως δεδομένης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και της έκτασης του ελέγχου που ασκεί στην επίδικη πράξη.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.