ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

      Υπόθεση Αρ. 4808/23

 

14 Φεβρουαρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

C.E.O.

Αιτητή 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, δια του Υπουργού Εσωτερικών,

Υπηρεσίας Ασύλου 

Καθ' ων η αίτηση

 ..................................................

 

Ο αιτητής εμφανίστηκε προσωπικά στο Δικαστήριο

 

Γεώργιος Κορυζής, Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Σώτια Πιτσιλλίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ’ ων η αίτηση

 

[Παρούσα η κυρία Όλγα Γεωργιάδη για πιστή μετάφραση από Αγγλικά  σε Ελληνικά και αντίστροφα.]

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 09/11/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Ο αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και στις 31/05/2022 υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές.  Στις 15/06/2022, ο αιτητής παρέλαβε τη Βεβαίωση υποβολής αιτήματος διεθνούς προστασίας. 

 

Στις 24/10/2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου.  Στις 06/11/2023, ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή.  Στις 09/11/2023, αρμόδιος λειτουργός εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών, να εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, υιοθέτησε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης του αιτητή.  Στις 28/11/2023, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία συμπεριέλαβε την απορριπτική της απόφαση σχετικά με το αίτημα του αιτητή η οποία αυθημερόν παραλήφθηκε από τον ίδιο.  Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή κατά το στάδιο των διευκρινίσεων ενώπιον του Δικαστηρίου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που προωθούσε μέσω της Γραπτής του Αγόρευσης και δήλωσε πως προωθεί το νομικό ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου.  Συνεπώς, οι νομικοί ισχυρισμοί που αποσύρθηκαν, απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο.  Η συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση υποστήριξε πως το αρμόδιο όργανο διεξήγαγε τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα και εξέδωσε κατά την εισήγησή της ορθή και νόμιμη απόφαση.

  

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω το μοναδικό ισχυρισμό που προωθεί ο αιτητής περί του ότι εσφαλμένα και λόγω έλλειψης δέουσας και/ή επαρκούς έρευνας, το αρμόδιο όργανο απέρριψε το αίτημά του για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Στην αίτησή του ο αιτητής κατέγραψε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή κάποιος σκότωσε το φίλο του και αυτό χάριν μιας γυναίκας με την οποία ο εν λόγω φίλος του διατηρούσε δεσμό.  Ακολούθως, ο αιτητής, θέλοντας να εκδικηθεί το θάνατο του φίλου του, δολοφόνησε το άτομο που προέβη σε αυτή την πράξη με συνέπεια η οικογένεια του τελευταίου να τον αναζητεί με σκοπό να τον σκοτώσει (ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου). 

 

Κατά τη συνέντευξή του, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Awarra, Ohaji/ Egbema της πολιτείας Imo. Για να εργαστεί ταξίδεψε και έζησε στη Libya και έπειτα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Από τις 05/11/2019 μέχρι τη στιγμή που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, διέμενε και εργαζόταν στην πόλη Ojo της πολιτείας Lagos (ερυθρό 19 2Χ του διοικητικού φακέλου).  Ο αιτητής ανέφερε πως είναι Χριστιανός στο θρήσκευμα και ομιλεί Αγγλικά και Igbo.  Όπως δήλωσε, είναι άγαμος και ο πατέρας του σκοτώθηκε από τους ηγέτες της κοινότητας, ενώ ανέφερε πως η μητέρα και ένας από τους αδελφούς του απεβίωσαν λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζαν.  Επιπρόσθετα, ανέφερε πως η αδελφή του απεβίωσε μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα και πως ο αδελφός του ζει στην πόλη Owerri,  της πολιτείας Imo.  Όπως δήλωσε, όλη η οικογένειά του ζει στην πολιτεία Imo και ανέφερε πως έχει καλές σχέσεις με έναν από τους θείους του, τη θεία του και τα παιδιά της.

 

Τέλος, αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο και την εργασία του, ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατόπιν της αποφοίτησής του εργάστηκε σε εστιατόριο για ένα χρόνο και μετά σε εταιρεία ως καθαριστής.  Ενόσω έζησε στη Λιβύη ασχολήθηκε με διαφόρων ειδών εργασίες και από τις 05/11/2019 και έπειτα εργαζόταν ως κοσμηματοπώλης στην πόλη Ojo της πολιτείας Lagos  (ερυθρά 20 3Χ και 19 1Χ, του διοικητικού φακέλου). 

 

Ο αιτητής, κατά το ελεύθερο αφήγημά του, ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για να σπουδάσει και να εργαστεί.  Επιπρόσθετα ανέφερε πως δολοφόνησε κάποιον προαγωγό και η οικογένειά του τον έψαχνε για να τον σκοτώσει.  Συγκεκριμένα, δήλωσε πως ένας φίλος του, είχε συνάψει σχέση με μια κοπέλα την οποία διεκδικούσε και το πρόσωπο το οποίο δολοφόνησε ο αιτητής ο οποίος ανήκε σε κάποια μυστικιστική οργάνωση.  Το Δεκέμβριο του 2021 και αφού είχαν διαπληκτιστεί αρκετές φορές στο παρελθόν, το πρόσωπο αυτό και η συμμορία του, σκότωσαν τον φίλο του.  Ακολούθως, ο αιτητής πήγε στην περιοχή όπου διέμενε, στην Awarra, Ohaji/ Egbema στο Imo State  και όταν συναντήθηκαν άρχισαν να διαπληκτίζονται.  Στις 15/01/2022, ο αιτητής διασκέδαζε σε νυχτερινό κέντρο στην Awarra και συνάντησε το πρόσωπο αυτό τυχαία.  Ο αιτητής μη μπορώντας να συγκρατήσει το θυμό του, αρχικά τον χτύπησε με μια καρέκλα και έπειτα με ένα μπουκάλι στο σβέρκο, προκειμένου να προστατεύσει τον εαυτό του.  Με αυτό τον τρόπο σκότωσε το πρόσωπο αυτό.  Όπως ανέφερε, ήταν ατύχημα.  Οι φίλοι του προσώπου αυτού, πληροφόρησαν τα μεγαλύτερα αδέλφια του ότι ο αδελφός του απεβίωσε κατά τη διάρκεια ενός καυγά που είχε μαζί του. 

 

Το Φεβρουάριο του 2022, ο αιτητής μετέβηκε στον αστυνομικό σταθμό για να αναφέρει το περιστατικό, όμως ο αστυνομικός του ανέφερε πως από τη στιγμή που σκότωσε άλλο άτομο έπρεπε να εγκαταλείψει τη χώρα προκειμένου να γλυτώσει τη σύλληψη και τη φυλάκιση.  Σε κάθε πολιτεία της Νιγηρίας, υπήρχε είτε ένας συγγενής ή κάποιος που γνώριζε για το συμβάν και γι’ αυτό ο αιτητής επιθυμούσε να μετακομίσει στην Ghana και να επιστρέψει στη Νιγηρία μόνο όταν ηρεμούσαν τα πράγματα με την οικογένεια του αποβιώσαντα (ερυθρά 19 6Χ και 18 1Χ, του διοικητικού φακέλου).  Ο αιτητής συναντήθηκε με κάποιο φίλο του ο οποίος θα ταξίδευε με προορισμό τις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές για να σπουδάσει και αποφάσισε να ετοιμάσει τα έγγραφα του και να ταξιδέψει και αυτός προς τις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές. 

 

Όπως ισχυρίστηκε, δεν είχε λάβει μέτρα για να προστατέψει τον εαυτό του επειδή δεν τον είχε ενοχλήσει οποιοσδήποτε. Ερωτηθείς σχετικά με το λόγο που έλαβε την απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα, απάντησε ότι φοβόταν ότι θα τον εντόπιζαν  (ερυθρό 18 6Χ – 7Χ, του διοικητικού φακέλου).

 

Επιπλέον, ο αιτητής ανέφερε πως δεν μπορεί να επιστρέψει στη Νιγηρία λόγω της οικογένειας του αποβιώσαντα, αλλά και γιατί μετά το περιστατικό που συνέβη στις 15/01/2022, η οικογένεια του κατήγγειλε τον αιτητή στην αστυνομία.  Όπως επιπρόσθετα ανέφερε, από τις 15/01/2022 μέχρι και τις  05/05/2022 που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ουδέποτε συνελήφθη και ούτε μπόρεσαν να τον συλλάβουν ενόσω βρισκόταν στο αεροδρόμιο, αφού οι νιγηριανές αρχές, αναζητούσαν κάποιο πρόσωπο μόνο στην περιοχή που εκείνος διέμενε (ερυθρό 17 2Χ – 4Χ, του διοικητικού φακέλου).  Όταν του επισημάνθηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του, πως στην αίτηση του δήλωσε ότι σκότωσε το πρόσωπο αυτό επειδή αναζητούσε εκδίκηση για το θάνατο του φίλου του, ενώ στη συνέντευξη του ανέφερε πως ήταν ατύχημα, επίμεινε στη θέση του πως το περιστατικό ήταν αποτέλεσμα ατυχήματος  (ερυθρό 17 8Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Στη βάση των ανωτέρω ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός σχημάτισε τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Ο πρώτος αφορά την ταυτότητα, το προσωπικό του προφίλ και τη χώρα καταγωγής του και ο δεύτερος το ότι εγκατέλειψε τη χώρα του για οικονομικούς και εκπαιδευτικούς λόγους.  Οι ισχυρισμοί αυτοί έγιναν αποδεκτοί, αφού ο αιτητής κρίθηκε εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστος στις δηλώσεις του.  Αντιθέτως, ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός ως προς το ότι κινδύνευε τόσο από τα αδέλφια του προσώπου που σκότωσε όσο και από τα μέλη της μυστικιστικής οργάνωσης στην οποία ανήκε το εν λόγω άτομο, δεν έγινε αποδεκτός, καθώς ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονταν του πυρήνα του αιτήματός του.  Όπως αναφέρει στην έκθεσή του, ο αιτητής κατά το αφήγημά του υπέπεσε σε αντιφάσεις, ασάφειες και αοριστίες, ενώ ταυτόχρονα απουσίαζε και το στοιχείο της ευλογοφάνειας στις δηλώσεις του.  Επεσήμανε δε στην Έκθεση-Εισήγησή του, τις αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσε ο αιτητής και τις ανεπάρκειες του αφηγήματός του.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του τρίτου ισχυρισμού, ο αρμόδιος λειτουργός επεσήμανε πως τα όσα περιέγραψε ο αιτητής αποτελούσαν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματός του, χωρίς να υπήρχαν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούσαν την οποιαδήποτε περαιτέρω ανάλυσή τους μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.  Αφού συνεκτιμήθηκαν όλα τα δεδομένα που πλαισίωναν τον εν λόγω ισχυρισμό και τα ευρήματα του αρμόδιου λειτουργού επί τούτου, ο ισχυρισμός δεν έτυχε αποδοχής στο σύνολό του.

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψιν τους ισχυρισμούς που έκανε αποδεκτούς ως αξιόπιστους, την ιθαγένεια, τον τόπο γέννησης και συνήθους διαμονής του αλλά και ότι εγκατέλειψε τη χώρα του για εκπαιδευτικούς και οικονομικούς λόγους, έκρινε ότι ο αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής του, δεν συνέτρεχε εύλογος βαθμός πιθανότητας να υφίστατο δίωξη ή σοβαρή βλάβη.  Τέλος, κατά τη νομική ανάλυση στην οποία προέβη ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ισχυρισμοί του, δεν ήταν δυνατό να αποτελούσαν λόγο παραχώρησης καθεστώτος πρόσφυγα ή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, όπως προνοείται στα άρθρα 3 και 19 (1) και (2) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000.  Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης/Εισήγησης εξέτασε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης προχωρώ να εξετάσω κατ'ουσίαν το αίτημα του αιτητή λαμβάνοντας υπόψιν όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από το συνήγορό του αλλά και από τη συνήγορο που εκπροσωπεί την Υπηρεσία Ασύλου.  Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός ο οποίος έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου και αφορά την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά του στοιχεία  δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό, εφόσον προκύπτει πως ορθά έτυχε αποδοχής.  Περαιτέρω, η Υπηρεσία Ασύλου ορθά αποδέχτηκε και το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό σε σχέση με τους οικονομικούς και εκπαιδευτικούς λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του. 

 

Σύμφωνα με την παράγραφο 62 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων που εκδόθηκε από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες: «62. Μετανάστης είναι το πρόσωπο που για λόγους διαφορετικούς από εκείνους που αναφέρονται στον ορισμό εγκαταλείπει οικειοθελώς τη χώρα του με σκοπό να εγκατασταθεί αλλού. Μπορεί δε να ωθείται από την επιθυμία για αλλαγή ή για περιπέτεια ή από οικογενειακούς ή άλλους προσωπικούς λόγους. Εάν ωθείται αποκλειστικά από οικονομικά κίνητρα, είναι οικονομικός μετανάστης και όχι πρόσφυγας.»

 

Όπως έχει κατ' επανάληψιν νομολογηθεί, οι οικονομικοί μετανάστες δεν εμπίπτουν στην έννοια του ορισμού του πρόσφυγα (Βλ. ενδεικτικά Md Jakir Hossain v. Κυπριακή Δημοκρατία, υπόθεση αρ. 2319/2006, ημερομηνίας 16/7/2008, Barakan Petrosyan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, υπόθεση αρ. 883/2008, ημερομηνίας 10/2/2012, Irene Ferenko v. Κυπριακή Δημοκρατία, υπόθεση αρ. 1051/2010, ημερομηνίας 21/12/2011).  Βεβαίως ούτε τα άτομα που επιθυμούν να σπουδάσουν ή να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, θα μπορούσαν να εμπίπτουν σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.  Επομένως, μπορεί ο αιτητής να κρίθηκε αξιόπιστος ως προς τον προαναφερόμενο ισχυρισμό, αλλά δεν θα μπορούσε να του χορηγηθεί οποιοδήποτε καθεστώς στη βάση τούτου.

 

Ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός περί του ότι κινδύνευε τόσο από τα αδέλφια του προσώπου που σκότωσε όσο και από τα μέλη της μυστικιστικής οργάνωσης στην οποία ανήκε το εν λόγω άτομο, προκύπτει πως ορθά δεν έτυχε αποδοχής,  εφόσον τα ευρήματα του αρμόδιου λειτουργού για την αναξιοπιστία του αιτητή ως προς τον ισχυρισμό αυτό επιβεβαιώνονται από τα στοιχεία του φακέλου.  Συγκεκριμένα, ισχυρίστηκε μεν ότι διωκόταν από τα αδέλφια του προσώπου που σκότωσε, όμως ουδέποτε μίλησε για περιστατικά που συνέβησαν εναντίον του ενώ αρκέστηκε στο να δηλώσει ότι επιθυμούσε να μετακομίσει στη χώρα Ghana και να επιστρέψει στη Νιγηρία μόνο εφόσον ηρεμούσαν τα πράγματα με την οικογένειά του αποβιώσαντα. 

 

Επιπρόσθετα, οι ισχυρισμοί του σε αρκετά σημεία της συνέντευξης δεν ήταν ευλογοφανείς.  Ανέφερε ότι από τότε που ομολόγησε στην αστυνομία ότι σκότωσε το συγκεκριμένο πρόσωπο μέχρι τη στιγμή που εγκατέλειψε τη χώρα του, δεν συνέβη οτιδήποτε παρόλο που συνέχιζε να διαμένει στην ίδια πολιτεία στην οποία ζούσαν τα αδέλφια του προσώπου αυτού.  Αν όντως ένοιωθε ότι απειλείτο, ότι θα δεχόταν συχνές επιθέσεις και/ή απειλές, θα προσπαθούσε να προστατέψει τον εαυτό του με το να μεταβεί σε άλλη πολιτεία από εκείνη όπου ζούσαν οι κατ’ ισχυρισμό διώκτες του.  Επιπρόσθετα, μη ευλογοφανής κρίνεται ο ισχυρισμός ότι ο αιτητής αποτάθηκε στις αστυνομικές αρχές, τους ανέφερε το περιστατικό αλλά δήλωσε ότι τον συμβούλεψαν να εγκαταλείψει τη χώρα προκειμένου να μην συλληφθεί και φυλακιστεί.  Δεν είναι λογικό να τον άφησαν να εγκαταλείψει το αστυνομικό τμήμα χωρίς να τον συλλάβουν.  Επιπλέον, δήλωσε ότι ουδέποτε συνελήφθη για την πράξη του και ούτε μπόρεσαν να τον συλλάβουν ενόσω βρισκόταν στο αεροδρόμιο, αφού οι νιγηριανές αρχές, αναζητούσαν κάποιον μόνο στην περιοχή που εκείνος διέμενε.  Στερείται λογικής να τον αναζητούσαν, αλλά να μην κατέστη δυνατό να τον συλλάβουν ως επίσης και να μην κατάφεραν να τον συλλάβουν στο αεροδρόμιο για το λόγο που προέβαλε.

 

Δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι  στην αίτηση κατέγραψε ότι δολοφόνησε το πρόσωπο αυτό γιατί αποζητούσε εκδίκηση για το θάνατο του φίλου του, ενώ στη συνέντευξη δήλωσε ότι ο θάνατος του ήταν ατύχημα. Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου ορθά η Υπηρεσία Ασύλου δεν αποδέχτηκε τον τρίτο ισχυρισμό, εφόσον ο αιτητής ήταν αντιφατικός στις δηλώσεις του, δεν μπορούσε να δώσει ικανοποιητικές πληροφορίες για να στηρίξει την ισχυριζόμενη δίωξή του και οι ισχυρισμοί του δεν ήταν ευλογοφανείς.

 

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν γινόταν δεκτός ως αξιόπιστος ο εν λόγω ισχυρισμός, σημειώνεται πως πρόκειται για μία διαφορά η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει σε χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος ή καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη την επιχειρηματολογία των ισχυρισμών που τέθηκαν ενώπιον μου αλλά και πως η χώρα καταγωγής του αιτητή θεωρείται ασφαλής χώρα ιθαγένειας δυνάμει της Κ.Δ.Π. 191/24.  Αναφορικά με τον αόριστο κίνδυνο που ισχυρίστηκε ο αιτητής ότι διέτρεχε από τα εν λόγω άτομα στη χώρα καταγωγής του, όπως έχω αναφέρει στην απόφασή μου στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020:

 

«Η αόριστη επίκληση ενός κινδύνου ζωής, όταν όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν συνεπικουρείται εξ' ουδενός αντικειμενικού στοιχείου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αρκούντως σοβαρή, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση και δεν στοιχειοθετεί περιστάσεις, οι οποίες λαμβανομένης υπόψη της εξατομικευμένης κατάστασης του αιτητή να συνιστούν απειλή έτσι ώστε ευλόγως να δύναται να θεωρηθεί ότι ο αιτητής έχει «βάσιμο φόβο δίωξης». Ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε προσβολή ενός δικαιώματος δεν υποχρεώνει τις αρχές να χορηγήσουν το καθεστώς του πρόσφυγα στον υφιστάμενο την προσβολή.»

 

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής, στη συνέντευξή του, δεν επικαλείται κανένα απολύτως ισχυρισμό που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα και όσα επικαλέστηκε δεν θα μπορούσαν να τον εντάξουν στην έννοια του πρόσφυγα, έτσι όπως αυτή η έννοια ερμηνεύεται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000. 

 

Είναι δε ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3, του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (§37 και §38 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Πρόσθετα, από το σύνολο το στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου κρίνω ότι ορθά διαπιστώθηκε από το δεόντως εξουσιοδοτημένο λειτουργό που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνταν ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υφίστατο σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Ο αρμόδιος λειτουργός, έχοντας αποδεχθεί ότι ο τελευταίος τόπος συνήθους διαμονής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του ενέπιπτε στην πολιτεία Lagos της Νιγηρίας, διεξήγαγε έρευνα για τη γενική κατάσταση ασφαλείας στην εν λόγω πολιτεία, από την οποία προέκυψε ότι δεν υφίστατο εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετώπιζε δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.  Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.  Σε κάθε περίπτωση, στα πλαίσια της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, διεξήχθη περαιτέρω έρευνα σε πρόσφατες πηγές πληροφόρησης σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή. 

 

Σύμφωνα με τη σύνοψη της κατάστασης ασφαλείας του ACCORD που βασίζεται σε στοιχεία του ACLED, η οποία αφορά το πρώτο τρίμηνο του 2024 και δημοσιεύτηκε στις 8 Μαΐου 2024, στην πολιτεία Lagos αναφέρθηκαν 41 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων τα 6 οδήγησαν σε 11 απώλειες ανθρώπινων ζωών.  Οι ακόλουθες τοποθεσίες συγκαταλέγονται μεταξύ των πληγέντων: Abule Egba, Agbado, Agege, Alausa, Badagry, Epe, Ibeju, Ibese, Idimu, Igando, Ijegun, Ikeja, Ikorodu, Ikotun, Ikoyi, Isolo, Itire, Marina, Mushin, Ogba, Ojo, Ojodu, Satellite Town, Surulere, Tin Can Island, Yaba.[1]

 

Σύμφωνα με τη σύνοψη της κατάστασης ασφαλείας του ACCORD που βασίζεται σε στοιχεία του ACLED, η οποία αφορά το δεύτερο τρίμηνο του 2024 και δημοσιεύτηκε στις 7 Αυγούστου 2024, στην πολιτεία Lagos αναφέρθηκαν 63 περιστατικά ασφαλείας εκ των οποίων τα 28 οδήγησαν σε 44 απώλειες ανθρώπινων ζωών.  Οι ακόλουθες τοποθεσίες συγκαταλέγονται μεταξύ των πληγέντων: Abule Egba, Aja, Ajegunle, Alausa, Apapa, Ayobo, Badagry, Epe, Festac, Iba, Igando, Iganmu, Igbede, Ijedodo, Ijora, Ikeja, Ikoga, Ikorodu, Imota, Ipaja, Isolo, Lagos Island, Marina, Mile 12, Mushin, Obalende, Ojo, Ojota, Okokomaiko, Onikan, Oto, Oworonsoki, Sangotedo, Surulere, Yaba.[2]

 

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της ACLED (“Armed Conflict Location and Event Data Project”) για το διάστημα από 03/02/2024 έως 31/01/2025, στην πολιτεία Lagos καταγράφηκαν 217 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 11 ανθρώπων. Αναλυτικότερα, έχουν καταγραφεί, 30 εξεγέρσεις/ταραχές (riots) με 19 ανθρώπινες απώλειες, 82 διαμαρτυρίες (protests) με καμία ανθρώπινη απώλεια, 27 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) με 10 ανθρώπινες απώλειες και 78 μάχες (battles) με 82 ανθρώπινες απώλειες.[3]  Επίσης, στην Οjo, πόλη συνήθους διαμονής του Αιτητή, βάσει της βάσης ACLED κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, καταγράφηκαν συνολικά 17 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 15 απώλειες ανθρώπινων ζωών. Συγκεκριμένα καταγράφηκαν 3 περιστατικά χρήσης βίας εναντίον των πολιτών με 3 ανθρώπινες απώλειες, 2 εξεγέρσεις με 1 ανθρώπινη απώλεια, 2 διαμαρτυρίες με καμία ανθρώπινη απώλεια και 10 μάχες με 11 ανθρώπινες απώλειες.[4]  Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Lagos ανέρχεται σε 13,491,800[5] και της πόλης Ojo στα 901,800[6] σύμφωνα με την πρόσφατη εκτίμηση που έγινε το 2022.

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα των περιστατικών ασφαλείας στον τόπο όπου διέμενε και στον οποίο αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας, ενήλικος, υγιής, πλήρως ικανός προς εργασία και χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας και με υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψιν ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του δυνάμει του άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την ΚΔΠ 191/2024, καθόρισε τη χώρα καταγωγής του αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447). Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ ή δέουσα έρευνα.

 

Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής, το αρμόδιο όργανο διεξήγαγε τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, εκδίδοντας με τον τρόπο αυτό πλήρως αιτιολογημένη απόφαση και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.  Ως εκ τούτου, ο σχετικός προβαλλόμενος νομικός ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του, εφόσον το αρμόδιο όργανο διενήργησε τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα και αποφάσισε εντός της προβλεπόμενης από το νόμο διαδικασίας.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια σε όλα τα στάδια και υπήρξε επαρκής αιτιολόγηση εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας, γεγονός που επιβεβαιώθηκε και από τον κατ’ ουσίαν έλεγχο που διεξήγαγα.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή.

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.