ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ. 558/24

 

27 Φεβρουαρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

 

 

W.F.O.

 

Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                         Καθ’ ων η αίτηση

 

                                      …………………………..........

 

Γεωργία Καρατσιόλη για Νίκο Α. Λοΐζου και Χρίστο Γ. Χριστούδια, Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Χριστίνα Δημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 23/6/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω:  Ο αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 18/112021, αφού εισήλθε νόμιμα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές.  Ο αιτητής παρέλαβε βεβαίωση υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας.

 

Στις 22/5/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος στις 12/6/2023 ετοίμασε Έκθεση – Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, αφού υιοθέτησε την Έκθεση - Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού απέρριψε το αίτημα του αιτητή στις 23/6/2023.

 

Η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε την 8/1/2024 απορριπτική του αιτήματος του αιτητή επιστολή στην οποία συμπεριέλαβε την αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή, κατόπιν επεξήγησης του περιεχομένου της από διερμηνέα. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της προαναφερόμενης απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Θα πρέπει να αναφερθεί πως η συνήγορος του αιτητή κατά την δικάσιμο ημερομηνίας 5/2/2025, όπου η υπόθεση ήταν ορισμένη για διευκρινίσεις και παρουσίαση φακέλου, απέσυρε όλους τους νομικούς ισχυρισμούς που προωθούνται στην Γραπτή της Αγόρευση και περιορίστηκε στο νομικό ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Κατά συνέπεια, οι νομικοί ισχυρισμοί που αποσύρθηκαν, απορρίφθηκαν από το Δικαστήριο κατά την ίδια δικάσιμο.  Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση αντιτείνει πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή, νόμιμη, αιτιολογημένη και αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής εφαρμογής της νομοθεσίας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. 

 

Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο αιτητής στην αίτηση που υπέβαλε στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή ο πατέρας του ήταν πρόεδρος ενός συστήματος μεταφορών και όταν απεβίωσε η εταιρεία όφειλε να πληρώσει κάποια χρήματα στην οικογένεια αλλά αρνήθηκαν γιατί ο ίδιος και ο αδελφός του ήταν νεαροί.  Όταν μεγάλωσαν απευθύνθηκαν στην εταιρεία για τα χρήματα αυτά, αλλά αρνήθηκαν να τους τα δώσουν και τους απείλησαν ότι θα τους σκότωναν.  Όπως ισχυρίστηκε ενόψει του γεγονότος αυτού δεν είχε άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψει τη χώρα του και να μεταφερθεί στη Δημοκρατία.

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στην Υπηρεσία Ασύλου, δήλωσε ότι κατάγεται από τη Νιγηρία, και ανέφερε πως η περιοχή καταγωγής και διαμονής του είναι η πολιτεία Delta, το χωριό Umuede, όπου έμεινε για 17 χρόνια και στη συνέχεια μετακόμισε στην πολιτεία Edu στην πόλη Ekpoma, σπούδασε στο πανεπιστήμιο Ambrose Ali, εκεί έμεινε για ένα χρόνο και το έτος 2020 πήγε στο Lagos για να ετοιμάσει τα έγγραφα του να έρθει στην Κύπρο.  Ανέφερε πρόσθετα πως είναι Χριστιανός Καθολικός. 

 

Στη Νιγηρία βρίσκεται η μητέρα του, η οποία διαμένει στην πολιτεία Delta, στο χωριό Umunede, όπου γεννήθηκε και διέμενε για 17 χρόνια. Ο αδελφός του ήρθε με τον αιτητή στην Κύπρο. Ο αιτητής έχει ακόμα 4 αδέλφια από δύο άλλες συζύγους που είχε ο πατέρας του, ο οποίος απεβίωσε όταν ο αιτητής ήταν δύο χρονών.  Ο αιτητής ανέφερε πως ομιλεί την γλώσσα Eka η οποία είναι η μητρική του και την Αγγλική γλώσσα.  Αναφορικά με το επαγγελματικό του υπόβαθρο δήλωσε ότι εργαζόταν βοηθώντας μια κοπέλα στην πώληση αναψυκτικών. 

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του ανέφερε πως εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του γιατί ο ίδιος και ο αδελφός του δεχόταν απειλές από τους συναδέλφους του αποβιώσαντα πατέρα τους και πρόσθεσε πως η μητριά τους, τους έκανε voodoo προκειμένου να πάρει την περιουσία τους.  Ο αιτητής ανέφερε πως ο πατέρας του ήταν πρόεδρος τοπικών μεταφορών, ο οποίος απεβίωσε και γνώριζε από τη μητέρα του πως οι συνάδελφοι του πατέρα του τον ζήλευαν για την θέση του και έτσι τον δηλητηρίασαν και επήλθε ο θάνατός του. Ο αιτητής ρωτήθηκε αν η μητέρα του έχει κάποιες αποδείξεις σε σχέση με αυτό και ανέφερε πως δεν γνωρίζει. Στη συνέχεια, ρωτήθηκε εάν έχει κάποιο έγγραφο από το νοσοκομείο που να λέει ότι ο πατέρας του δολοφονήθηκε και απάντησε ότι δεν νομίζει να έδιναν τέτοιο έγγραφο στο χωριό, εφόσον δεν έχουν οργανωμένο νοσοκομείο.

 

Ο αιτητής ρωτήθηκε τι έγινε μετά το θάνατο του πατέρα του και απάντησε ότι ήταν μικρός όταν απεβίωσε και γνωρίζει μόνο όσα του αφηγήθηκε η μητέρα του.  Επιπρόσθετα ανέφερε πως όταν ολοκλήρωσε τη φοίτησή του σε σχολείο και επιθυμούσε να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο ζήτησε από την εταιρεία που εργαζόταν ο πατέρας του να του δώσουν το ποσό που τους όφειλαν.  Τότε τα πρόσωπα αυτά προσπάθησαν να τον φοβερίσουν και του ανέφεραν πως αν δεν παραιτηθεί από το ζήτημα αυτό ότι θα πεθάνει.  Ο αιτητή δήλωσε πως το περιστατικό αυτό συνέβη το 2017-2018, χωρίς να προσδιορίσει ακριβή χρονολογία ή μήνα.

 

Όπως ανέφερε επειδή τον απειλούσαν από την εταιρεία παραιτήθηκε από την υπόθεση και προχώρησε με την εγγραφή του στο Πανεπιστήμιο.  Τέλος, ανέφερε πως η τελευταία φορά που απειλήθηκε ήταν το έτος 2020 αλλά δεν προσδιόρισε μήνα.  Διευκρίνισε πως απείλησαν την μητέρα του στην αγορά λεκτικά ενώ ανέφερε πως τον ίδιο τον απείλησαν και πάλι λεκτικά το 2019.  Ο αιτητής ρωτήθηκε εάν η μητέρα του απευθύνθηκε στην αστυνομία αφού υποψιαζόταν ότι ο πατέρας του δηλητηριάστηκε από τους συναδέλφους του και ανέφερε πως η αστυνομία δεν βοηθάει στα ζητήματα αυτά. Η λειτουργός επεσήμανε στον αιτητή ότι στην ουσία δεν γνωρίζουν ποιος τον δηλητηρίασε και απάντησε ότι δηλητηριάστηκε αλλά δεν γνωρίζει ποιος το έκανε.  Στην αρχή βέβαια της συνέντευξης δήλωσε ότι ο πατέρας του δηλητηριάστηκε από τους συναδέλφους του και στη συνέχεια άλλαξε την δήλωση του.

 

Ο αιτητής ρωτήθηκε εάν απευθύνθηκε στο δικαστήριο να ζητήσει τα χρήματα που του όφειλε η εταιρεία που εργαζόταν ο πατέρας του και απάντησε αρνητικά, εφόσον όπως ισχυρίζεται στην Αφρική δεν ακολουθούν το νόμο και είναι πολύ δύσκολο  να κερδίσεις υπόθεση.  Ο αιτητής ισχυρίστηκε πως η μητέρα του δέχτηκε πνευματικές επιθέσεις τις οποίες είναι δύσκολο να αποδείξει από που τις δεχόταν, ενώ δήλωσε πως τους τελευταίους δύο μήνες (από την ημερομηνία της συνέντευξης) η μητέρα του είναι καλά.

 

Σε σχέση με τον ισχυρισμό που πρόβαλε για τη μητριά του ότι δηλαδή του έκανε voddoo προκειμένου να αποκτήσει την περιουσία του πατέρα του, ο αιτητής δήλωσε πως δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για την ίδια, πως δεν έχει καμία επικοινωνία μαζί της και πως την είδε όταν χώρισαν την περιουσία του πατέρα του το 2015-2016.  Αντιμετώπιζαν πρόβλημα μαζί της γιατί αυτός και ο αδελφός του ήταν τα μόνα αγόρια στην οικογένεια.  Διευκρίνισε πως σε περίπτωση επιστροφής του δεν θα αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα με τη μητριά του.

 

Παρόλα αυτά ανέφερε πως σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία ότι θα αντιμετωπίσει οικονομικό πρόβλημα γιατί πώλησε το σπίτι του για να πραγματοποιήσει το ταξίδι του στην Κυπριακή Δημοκρατία και δεν θα έχει που να μείνει, θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με τους συναδέλφους του πατέρα του και όπως ανέφερε είναι καλύτερα για τον ίδιο να ξεκινήσει μία νέα ζωή στην Κύπρο με τον αδελφό του.  

 

Στη βάση των ανωτέρω προβαλλόμενων ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στην Έκθεση-Εισήγησή του σχημάτισε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς.  Ο πρώτος ισχυρισμός αφορά τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ του αιτητή και ο δεύτερος αφορά τον ισχυριζόμενο φόβο δίωξής του από τους συναδέλφους του πατέρα του. Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθότι ο λειτουργός έκρινε ότι πληρείται τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική αξιοπιστία των προβληθέντων ισχυρισμών, ενώ ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου, καθώς ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει και να παραθέσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονταν του πυρήνα του αιτήματός του και οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις του αρμόδιου λειτουργού, χαρακτηρίζονταν από γενικότητα και αοριστία.  

 

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός, λαμβάνοντας υπόψη τους αποδεκτούς ισχυρισμούς, δηλαδή το προσωπικό προφίλ του αιτητή τη χώρα καταγωγής του και τον τόπο διαμονής του, έκρινε πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα σε περίπτωση που ο αιτητής επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Πρόσθεσε πως ο αιτητής είναι ενήλικας, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα υγείας, έχει στοιχειώδη μόρφωση και δεν παρουσιάζει στοιχεία ευαλωτότητας.  Στη συνέχεια, διεξήγαγε έρευνα σε έγκυρες πηγές πληροφόρησης κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι η Νιγηρία, τόπος καταγωγής και συνήθους διαμονής του είναι ασφαλής, αφού βεβαίως εξέτασε την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Delta, που αναμένεται ο αιτητής να επιστρέψει.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, ο αρμόδιος λειτουργός κατέγραψε πως οι λόγοι που ώθησαν τον αιτητή να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του δεν θεμελιώνουν φόβο δίωξης, λόγω του προσωπικού του προφίλ. Ο αρμόδιος λειτουργός λαμβάνοντας υπόψη τα ευρήματα έρευνας για την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του αιτητή, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι δεν υφίστανται συνθήκες αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, κατέληξε πως δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης υιοθέτησε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα του αιτητή λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τη συνήγορό του αλλά και από τη συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.  Με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίος ορθά έγινε αποδεκτός, δεν θεωρώ αναγκαίο να ασχοληθώ εφόσον ούτως ή άλλως δεν αμφισβητήθηκε. 

 

Αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, συμφωνώ με το εύρημα των καθ' ων η αίτηση ότι ο ισχυριζόμενος φόβος δίωξης του αιτητή από τους συναδέλφους του πατέρα του, προβλήθηκε κατά τρόπο γενικό και αόριστο. Από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου προκύπτει πως ο αιτητής στα πλαίσια της επεξήγησης του πυρήνα του αιτήματός του δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες, λεπτομέρειες και πειστικές εξηγήσεις για τον κίνδυνο που επικαλέστηκε ότι διατρέχει και υπέπεσε σε αντιφάσεις, με αποτέλεσμα οι ισχυρισμοί του να μην είναι ευλογοφανείς.

 

Συγκεκριμένα, Ο αιτητής μέσα από τις δηλώσεις του δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τον φόβο δίωξης του. Ενώ αρχικά μιλούσε για δολοφονία του πατέρα του από τους συναδέλφους του, στην πορεία ανάφερε ότι δεν γνωρίζει ποιος τον δηλητηρίασε και δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν έδωσε λεπτομέρειες και σαφείς απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα που του είχαν τεθεί και διευκρίνισε πως τα λεγάμενα του βασίζονται σε υποψίες της μητέρας του.  Επιπρόσθετα, δεν επεξήγησε πως η ζωή του θα τεθεί σε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής του αφού παραιτήθηκε από την αξίωση του ποσού που η εταιρεία όφειλε στον πατέρα του.

 

Αναφορικά λοιπόν με τον αόριστο κίνδυνο που ισχυρίζεται ο αιτητής ότι διατρέχει στη χώρα καταγωγής του, όπως έχω αναφέρει στην απόφασή μου στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020:  «Η αόριστη επίκληση ενός κινδύνου ζωής, όταν όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν συνεπικουρείται εξ' ουδενός αντικειμενικού στοιχείου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αρκούντως σοβαρή, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου ………...  Ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε προσβολή ενός δικαιώματος δεν υποχρεώνει τις αρχές να χορηγήσουν το καθεστώς του πρόσφυγα στον υφιστάμενο την προσβολή.»

 

Τα όσα ανέφερε ο αιτητής στη συνέντευξη αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματος του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης.  Από τα πρακτικά της συνέντευξης του αιτητή παρατηρώ ότι οι αναφορές του σε σχέση με τους ισχυρισμούς του παρουσιάζονται ελλιπείς, χωρίς ευλογοφάνεια και χωρίς τεκμηρίωση στα όσα ισχυρίστηκε σε σχέση με τα γεγονότα τα οποία τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την χώρα του. Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω δεδομένα και κυρίως το γεγονός ότι δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες για να στηρίξει τον φόβο δίωξης του, ο προαναφερόμενος ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

Όπως προκύπτει από το πιο πάνω ιστορικό, ο αιτητής δεν έχει επικαλεσθεί  στη συνέντευξή του κανένα απολύτως ισχυρισμό που να εμπίπτει στις προϋποθέσεις υπαγωγής ατόμου σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Τα εν λόγω στοιχεία δεν θα μπορούσαν να εντάξουν τον αιτητή στην έννοια του πρόσφυγα, έτσι όπως αυτή η έννοια ερμηνεύεται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και από το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000).

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (βλ. παραγράφους 37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Οι λόγοι που ώθησαν τον αιτητή να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του και να αιτηθεί διεθνούς προστασίας, δεν εμπεριέχονται στους λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 3 του Ν. 6 (Ι)/2000, ενώ δεν επικαλέστηκε εναντίον του δίωξης από οποιονδήποτε φορέα που τον εμποδίζει να διαμείνει, να σπουδάσει ή να εργαστεί στη χώρα καταγωγής του.  Ο αιτητής ούτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, δεν πρόβαλε ισχυρισμούς που θα τον ενέτασσαν στον ορισμό του πρόσφυγα, σύμφωνα με το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Κατά συνέπεια, στην προκειμένη περίπτωση, προκύπτει πως ορθά αποφασίστηκε από την Υπηρεσία Ασύλου, ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του αιτητή εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που στοιχειοθετούν δικαιολογημένο φόβο δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000, καθώς δεν προέκυψε καμία ένδειξη πραγματικής, υφιστάμενης και έμπρακτης απειλής του αιτητή από οποιοδήποτε φορέα, κρατικό ή μη, στη χώρα καταγωγής του.

 

 

 

 

Πρόσθετα, ορθά κρίθηκε από τον δεόντως εξουσιοδοτημένο λειτουργό να ασκεί καθήκοντα Προϊσταμένου Υπηρεσίας Ασύλου, ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 για να παραχωρηθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619.

 

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του αιτητή και βάσει της αξιολόγησης της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του ως παρατέθηκε ανωτέρω, ο τόπος συνήθους διαμονής του στη χώρα του ήταν η πολιτεία Delta στο χωριό που έζησε για 17 χρόνια και στο οποίο διαμένει και η μητέρα του.  Στην πολιτεία Lagos διέμεινε για ένα χρόνο προτού αναχωρήσει από τη χώρα του. Προκειμένου δε να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 ανέτρεξα σε έγκυρες επικαιροποιημένες πηγές πληροφόρησης για τη χώρα καταγωγής του, προς εξέταση της κατάστασης που επικρατεί σε αυτήν.

 

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από τις 24/02/2024 έως τις 21/02/2025 στην πολιτεία Delta της Νιγηρίας καταγράφηκαν συνολικά 195 περιστατικά ασφαλείας και 140 απώλειες ζωών, εκ των οποίων 45 διαμαρτυρίες (2 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 20 εξεγέρσεις (13 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 78 μάχες (94 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 50 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (31 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 2 περιστατικά έκρηξης/απομακρυσμένης χρήσης βίας (καμία απώλειας ανθρώπινης ζωής)[1]. Σύμφωνα με την ίδια πηγή για το ως άνω χρονικό διάστημα, στο χωριό Umunede της πολιτείας Delta, που διέμενε για 17 χρόνια και στο οποίο διαμένει και η μητέρα του, καταγράφηκαν συνολικά 3 περιστατικά ασφαλείας (χωρίς καμία απώλεια ζωών), εκ των οποίων 1 μάχη, 1 εξέγερση και 1 περιστατικό έκρηξης/απομακρυσμένης χρήσης βίας. Ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Delta της Νιγηρίας ανέρχεται σε 5,636,100 κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη εκτίμηση που έγινε το 2022[2].

 

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της ACLED (“Armed Conflict Location and Event Data Project”) για το διάστημα από 24/02/2024 έως 21/02/2025, στην πολιτεία Lagos, όπου βρισκόταν πριν την αναχώρησή του από την Κυπριακή Δημοκρατία, καταγράφηκαν 208 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 110 ανθρώπων. Αναλυτικότερα, έχουν καταγραφεί, 26 εξεγέρσεις/ταραχές (riots) με 17 ανθρώπινες απώλειες, 74 διαμαρτυρίες (protests) με καμία ανθρώπινη απώλεια, 28 περιστατικά βίας κατά πολιτών (violence against civilians) με 11 ανθρώπινες απώλειες και 80 μάχες (battles) με 82 ανθρώπινες απώλειες.[3] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Lagos ανερχόταν σε 13,491,800 σύμφωνα με την εκτίμηση που έγινε το 2022.[4]

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στον τόπο όπου διέμενε και στον οποίο αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. 

 

Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, ότι πρόκειται για ένα νέο, υγιή και ενήλικο άνδρα χωρίς εξαρτώμενα, με επαρκή μόρφωση και ικανό προς εργασία, με οικογενειακό δίκτυο στη χώρα του, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψιν ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του δυνάμει του άρθρου 12Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου                        (Ν. 6 (Ι)/2000) με την ΚΔΠ 191/2024, καθόρισε τη χώρα καταγωγής του αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, ούτε ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6(Ι)/2000) και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (βΒλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Ττουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120). Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα.

 

Οι καθ’ ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιόν τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής διεξήγαγαν τη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, εκδίδοντας με τον τρόπο αυτό πλήρως αιτιολογημένη απόφαση και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας.

 

Ο δικηγόρος του αιτητή ισχυρίζεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται επαρκούς αιτιολογίας κατά παράβαση των άρθρων 26 και 28 του Ν.158(Ι)/1999.  Η αιτιολόγηση των αποφάσεων της διοίκησης είναι επιβεβλημένη για να μπορεί το Δικαστήριο να ελέγξει εάν η απόφαση λήφθηκε σύμφωνα με το Νόμο και για να παρέχεται η δυνατότητα να αντιληφθεί το Δικαστήριο που βασίστηκε το αρμόδιο όργανο για να καταλήξει στην απόφασή του (Γρηγορόπουλος κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, (1997) 4 ΑΑΔ 1414). 

 

Μέσα από την αιτιολογία του οργάνου θα πρέπει να διαφαίνεται ο συλλογισμός του, ο οποίος οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση ή τουλάχιστον να υπάρχουν στοιχεία στον φάκελο της υπόθεσης που να μπορούν να συμπληρώσουν την αιτιολογία της απόφασης του αρμόδιου οργάνου (βλ. Στέφανος Φράγκου v. Κυπριακή Δημοκρατίας, (1998) 3ΑΑΔ 270).

 

Η αιτιολογία της απόφασης του διοικητικού οργάνου συμπληρώνεται από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου (άρθρο 29 του Ν. 158 (Ι)/1999, Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1171 και Διογένους ν. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ., 371).  Η δυνατότητα αυτή υπάρχει όταν τα στοιχεία που βρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου συνδέονται με την απόφαση και αποκαλύπτουν τους λόγους που οδήγησαν στην προσβαλλόμενη απόφαση. 

 

Από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου, μπορεί να λεχθεί ότι αυτά βρίσκονται αναπόφευκτα πίσω από την προσβαλλόμενη απόφαση και ούτως ή άλλως διαφαίνεται η αιτιολογία της απόφασης και από το κείμενό της (Ηλιόπουλος ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 2452, ημερομηνίας 21.7.2000, Χρυστάλλα Συμεωνύδου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 911/93 κ.α., ημερ. 18.4.97).  Συνεπώς, από όσα έχω επεξηγήσει ανωτέρω προκύπτει ότι, το αρμόδιο όργανο έλαβε δεόντως και επαρκώς αιτιολογημένη απόφαση και ως εκ τούτου ο προβαλλόμενος ισχυρισμός απορρίπτεται.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια και υπήρξε η δέουσα έρευνα και αιτιολόγηση εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι  απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας. 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή.

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.