ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 660/2024

26 Φεβρουαρίου  2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ - ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

S.E.N., ARC {…}  από το ΚΑΜΕΡΟΥΝ και τώρα Λεμεσός

Αιτητή

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

του Διευθυντού της Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                               Καθ' ων η Αίτηση

 

Μιχάλης Μαυρονικόλας (κος) για ΑΛΤΑΧΕΡ, ΜΠΕΝΕΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόρος για την Αιτητή

Ιωάννης Αλέξανδρος Γεωργίου (κος), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η αίτηση

Ο Αιτητής είναι παρών (Παρούσα η διερμηνέας κα Ζωή Αγαπίου για πιστή μετάφραση από Αγγλικά σε Ελληνικά και αντίστροφα)

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής αιτείται δήλωσης και/ή απόφασης του Δικαστηρίου ότι η απόφαση Καθ' ων η Αίτηση ημερομηνίας 09/01/2024, η οποία περιήλθε εις γνώση του Αιτητή στις 26/01/2024 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας είναι άκυρη, παράνομη και/ή αντισυνταγματική και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος. Περαιτέρω αιτείται απόφασης και/ή δήλωσης του Δικαστηρίου με την οποία να αναγνωρίζεται στον Αιτητή καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, o Αιτητής είναι  υπήκοος του Καμερούν, ο οποίος αναχώρησε από τη χώρα καταγωγής του στις 30/10/2022 και στις 21/11/2022 υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία, αφού αφίχθηκε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές μέσω των μη ελεγχόμενων από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχών.

Στις 20/12/2023 διεξήχθη συνέντευξη στον Αιτητή για την εξέταση της ουσίας της αίτησής του από αρμόδια λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία στις 08/01/2024 ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου για την απόρριψη του αιτήματος του Αιτητή για παροχή διεθνούς προστασίας. Στις 09/01/2024, ο εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών Λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Στις 26/01/2024 ετοιμάστηκε επιστολή ενημέρωσης από την Υπηρεσία Ασύλου προς τον Αιτητή σχετικά με την απόρριψη της αίτησής του μαζί με την σχετική Έκθεση-Εισήγηση. Η εν λόγω επιστολή, μαζί με την Έκθεση-Εισήγηση, παραλήφθηκε και υπογράφθηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή αυθημερόν.

Στις 23/02/2024 ο Αιτητής προέβη στην καταχώρηση της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Στο εισαγωγικό δικόγραφο της προσφυγής, ο Αιτητής μέσω του συνηγόρου του,  προβάλλει πλείονες λόγους ακυρώσεως, οι οποίοι καταγράφονται με γενικό και αόριστο τρόπο.

Κατά τη γραπτή του αγόρευση, ο συνήγορος του Αιτητή περιόρισε τους λόγους ακύρωσης σε τρεις και εν συνεχεία κατά το στάδιο των διευκρινήσεων, απέσυρε τους ισχυρισμούς περί αναρμοδιότητας του αποφασίζοντος οργάνου και μη παραχώρησης στον Αιτητή του δικαιώματος διερμηνέα κατά τη συνέντευξή του,  περιορίζοντας αυτούς, στον μοναδικό ακόλουθο λόγο ακυρώσεως, ήτοι ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη χωρίς να διεξαχθεί δέουσα έρευνα από πλευράς των Καθ' ων η αίτηση. Συγκεκριμένα, προβάλλεται ότι η αρμόδια λειτουργός που διεξήγαγε τη συνέντευξη επικεντρώθηκε ελάχιστα στο να θέσει τις απαραίτητες και σχετικές ερωτήσεις αναφορικά με τον λόγο που ο Αιτητής εγκατέλειψε τον τόπο καταγωγής του. Επιπρόσθετα, παρόλο που ο Αιτητής ανέφερε διεξοδικά τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, οι Καθ΄ ων η Αίτηση δεν αξιολόγησαν τον κίνδυνο που διατρέχει η ζωή του, σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν.

Οι Καθ' ων η αίτηση, μέσω της γραπτής αγόρευσης του συνηγόρου τους, αντιτείνουν ότι η προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση έχει ληφθεί από αρμόδιο όργανο, ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Κατά συνέπεια, εισηγούνται πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο και να επικυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση, παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερο συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως.  

«Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη κλπ.  Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας.  Αυστηρώς ομιλούντες, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του δικηγόρου του Αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009  ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και   Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:

«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.»

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως.  Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύ­ρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671: «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56»

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).

Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».

 

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων ο Αιτητής δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, όσο και όσα προβάλλει με την παρούσα  προσφυγή.

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία στο φάκελο του Αιτητή, αυτός είναι ενήλικας από το Καμερούν. Κατά την υποβολή της αίτησής του για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, ο Αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του καθώς η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο εξαιτίας του γεγονότος ότι ο αδελφός του ήταν μέλος των στρατιωτικών δυνάμεων του Καμερούν και ενόψει τούτου, απήχθη και βασανίστηκε από τους αυτονομιστές μαχητές («separatist fighters»), οι οποίοι του είχαν ζητήσει είτε να πολεμήσει, είτε να τους παραδώσει τα όπλα του αδελφού του, είτε να εγκαταλείψει την περιοχή διαμονής του. Αφού αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν καταβολής των λύτρων που είχαν ζητηθεί, μετακόμισε στην Douala, όπου λάμβανε απειλές θανάτου από γαλλόφωνους, εξαιτίας της αγγλόφωνης προέλευσής του. Ενόψει του ότι δεν μπορούσε να αντέξει την εν λόγω μεταχείριση, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του. 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στο χωριό Muea που βρίσκεται στην πόλη Buea στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν (ερυθρό 44 x1 του Δ.Φ.). Στη γενέτειρά του ζούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, με μόνη εξαίρεση μία περίοδο έξι μηνών όπου ζούσε στην πόλη Douala κατά το έτος 2022, προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του (ερυθρά 43-44 του Δ.Φ.).

Στα αρχικά στάδια της συνέντευξής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι προέβη στην έκδοση του διαβατηρίου του τον Ιανουάριο του 2022, καθώς το χρειαζόταν για να ταξιδέψει για τη δική του ασφάλεια (ερυθρό 45 του Δ.Φ.).

Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι ανύπαντρος και δεν έχει τέκνα (ερυθρό 42 του Δ.Φ.). Οι γονείς του έχουν μετακομίσει και ζουν στο χωριό Bokwango στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν (ερυθρό 43  x4 του Δ.Φ.). Οι δύο του αδελφές ζουν μαζί με τους γονείς του και ο αδελφός του, που εντάχθηκε στο στρατό στις αρχές του 2016, βρίσκεται στην περιοχή του Άπω Βορρά (ερυθρό 43 x1, x4 του Δ.Φ.).

Είναι κάτοχος πτυχίου (ήτοι Bachelor Degree in Engineer) από πανεπιστήμιο της χώρας καταγωγής του (ερυθρό 42 x1-x3 του Δ.Φ.). Η μητρική του γλώσσα είναι τα Αγγλικά και έχει διδαχθεί κιόλας Γαλλικά στο σχολείο (ερυθρά 41-42 του Δ.Φ.). Ως προς το επαγγελματικό του υπόβαθρο, δήλωσε ότι στη χώρα καταγωγής του είναι δύσκολο να ασκήσει κάποιος επαγγελματικά αυτό που έχει σπουδάσει. Πέραν από την πρακτική άσκηση που έκανε για τρεις μήνες σε εταιρεία, ασχολείτο με την επιχείρηση που διέθεταν σε σχέση με την αγορά και την πώληση ψαριών (ερυθρό 41 x1-x5 του Δ.Φ.).

Ουδέποτε συνελήφθη ή κρατήθηκε για οποιοδήποτε αδίκημα στη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 40 του Δ.Φ.).

Ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του περί τις 30/10/2022, από όπου ταξίδεψε αεροπορικώς, χωρίς να αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία κατά την έξοδό του από το Καμερούν και αφού αφίχθηκε στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, μετέπειτα εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές (ερυθρό 41 του Δ.Φ.). Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, για την χρηματοδότηση του ταξιδιού του στην Κυπριακή Δημοκρατία χρησιμοποίησε χρήματα που διέθετε ο ίδιος από την επιχείρησή του και έλαβε και βοήθεια από τον αδελφό του (ερυθρό 41 του Δ.Φ.).

Αναφορικά με τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, κατά την ελεύθερη αφήγησή του, ο Αιτητής ανέφερε ότι στην περιοχή στην οποία διέμενε η κατάσταση ήταν πολύ σκληρή, καθώς οι μαχητές Ambazonians («Ambazonians fighters») προέβαιναν σε τυχαίες απαγωγές, σκοτωμούς και κάθε Δευτέρα δεν επιτρεπόταν στους πολίτες να μεταβαίνουν στις εργασίες τους. Μία ημέρα που ο πατέρας του πήγε για να επισκεφτεί κάποιον φίλο του, μετά από λίγο τον κάλεσε τηλεφωνικώς και τον ενημέρωσε ότι απήχθη από τους Ambazonians και ότι έπρεπε να μεταβεί ο Αιτητής εκεί που κρατείτο. Όταν μετέβη εκεί, τους ζητήθηκε να καταβάλουν ένα χρηματικό ποσό για να ελευθερώσουν τον πατέρα του και τον απείλησαν με όπλο. Όταν τους κατέβαλε το απαιτούμενο χρηματικό ποσό, τους άφησαν ελεύθερους. Ακολούθως, μετέβαιναν συνεχώς στην οικία τους και έπαιρναν ό,τι μπορούσαν, όπως χρήματα και αντικείμενα. Ενόψει του ότι γνώριζαν ότι ο αδελφός του συμμετείχε στον στρατό, απαίτησαν από τον Αιτητή να ενταχθεί σε αυτούς, αλλιώς θα συνεχίσουν να τους καταβάλλουν τα χρήματα που ζητούν. Τους καλούσαν τηλεφωνικώς και απαιτούσαν όπως τους αποστείλουν χρήματα σε λογαριασμούς που τους έδιναν. Περί τον Σεπτέμβριο του 2019, μετέφεραν τον Αιτητή δια της βίας στο δάσος, όπου και κρατείτο για τρεις εβδομάδες, για κάποιες μέρες και χωρίς φαγητό. Κατά τη διάρκεια της κράτησής του, μία ημέρα που επέστρεψαν εκνευρισμένοι από μία αποστολή στην οποία κάποια από τα μέλη τους σκοτώθηκαν, κτύπησαν τον Αιτητή και ενόψει του ότι αιμορραγούσε επειδή τον είχαν τραυματίσει πολύ άσχημα, κάλεσαν τους γονείς του να έρθουν να τον πάρουν, νοουμένου ότι τους καταβάλουν το χρηματικό ποσό που είχαν απαιτήσει. Δεν γνωρίζει ο Αιτητής πως τους κατέβαλαν το χρηματικό ποσό που ζήτησαν, αλλά λίγες μέρες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος. Ενόψει του ότι συνέχισαν να ζητούν όπως τους καταβάλει χρήματα, μετακόμισε στην πόλη Douala. Ενόσω ζούσε εκεί για έξι μήνες, επειδή μιλούσε Αγγλικά και επειδή η γαλλική του προφορά δεν ήταν καλή, δεχόταν εκφοβισμό και έτυχε να κτυπηθεί κιόλας μία φορά. Όπως ανέφερε, μία ημέρα που είχε πάει για φαγητό είχε δεχθεί επίθεση από ομάδα προσώπων. Ενόψει του ότι δεν άντεχε να ζει υπό αυτές τις συνθήκες και επειδή δεν μπορούσε να επιστρέψει στο χωριό στο οποίο διέμενε γιατί συνεχίζονταν οι απαγωγές, έλαβε σχετική βοήθεια και εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για να σωθεί (ερυθρό 40 x1 του Δ.Φ.).

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, κληθείς ο Αιτητής να παραθέσει περισσότερες πληροφορίες για το περιστατικό της απαγωγής του πατέρα του, ανέφερε ότι τον είχαν απαγάγει δύο πρόσωπα που τον είχαν συναντήσει στο δρόμο γιατί κυκλοφορούσε παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας που υπάρχει κάθε Δευτέρα. Επειδή δεν είχε μαζί του χρήματα για να τους δώσει, όπως του είχαν ζητήσει, κάλεσε τον Αιτητή, ο οποίος τους έδωσε τα χρήματα και τους άφησαν να φύγουν (ερυθρό 39 x2 του Δ.Φ.). Ερωτηθείς ο Αιτητής πότε έλαβε χώρα το περιστατικό, ανέφερε ότι λόγω του ότι είχε πανικοβληθεί, είναι σε θέση να το περιγράψει μόνο, και δεν θυμόταν να παραθέσει πότε ακριβώς έγινε, αναφέροντας χαρακτηριστικά «I cannot really recall. It was when the things were getting worse, between 2017-2020» (ερυθρό 39 x3-x4 του Δ.Φ.).

Ακολούθως, ανέφερε ότι ο αδελφός υπηρετεί από τις αρχές του 2016 στον στρατό του Καμερούν και συγκεκριμένα στην δύναμη με την ονομασία «Gendarmerie» και δεν γνωρίζει συγκεκριμένα το βαθμό που κατέχει (ερυθρό 38 x1-x4 του Δ.Φ.). Κληθείς να εξηγήσει τη διασύνδεση ανάμεσα στη συμμετοχή του αδελφού του στο στρατό και στην απαίτηση από τους Ambazonians να ενταχθεί ως μέλος τους στην οποία αναφέρθηκε κατά την ελεύθερη αφήγησή του, ο Αιτητής δήλωσε ότι γνώριζαν ότι ο αδελφός του συμμετείχε στον στρατό, δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν και του ζητούσαν να ενταχθεί ως μέλος τους για να πολεμήσει ενάντια στο στρατό, απαιτώντας κιόλας να τους καταβάλλει χρήματα (ερυθρό 38 x8-x9 του Δ.Φ.).

Όσον αφορά το περιστατικό της απαγωγής του τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Αιτητής δήλωσε ότι βρισκόταν στο σπίτι του στο χωριό Muea όταν τον απήγαγαν και τον μετέφεραν στο δάσος όπου και κρατείτο για τρεις εβδομάδες και του ζήτησαν είτε να ενταχθεί ως μέλος τους, είτε να τους δώσει χρήματα (ερυθρό 37 x1-x3 του Δ.Φ.). Για τρείς ημέρες ήταν χωρίς φαγητό, ενώ ερωτηθείς πόσα πρόσωπα ήταν παρόντα όταν τον απήγαγαν, ο Αιτητής δήλωσε δεν είναι σε θέση να απαντήσει καθώς υπήρχαν πολλά πρόσωπα παρόντα (ερυθρό 37 x1, x5  του Δ.Φ.). Κληθείς να σχολιάσει πως ήταν η κράτησή του, δήλωσε ότι οι συνθήκες της κράτησής του στο δάσος δεν ήταν καλές, καθώς βρισκόταν στο κρύο και φοβόταν για τη ζωή του (ερυθρό 37 x6 του Δ.Φ.). Επίσης, χρησιμοποιούσαν τεχνικές μαγείας, προέβαιναν σε τελετουργίες («rituals») και προέβαιναν και σε σκοτωμούς (ερυθρό 37 x7 του Δ.Φ.).

Ερωτηθείς για ποιο λόγο πιστεύει ότι τον άφησαν να φύγει, ο Αιτητής δήλωσε ότι ενδεχομένως να μην ήθελαν να τον αφήσουν να πεθάνει και δεν γνωρίζει εάν άλλαξαν γνώμη ή εάν χρειάζονταν τα χρήματα που είχαν ζητήσει για κάποιο άλλο σκοπό. Όταν είχε τραυματιστεί, κάλεσαν τον πατέρα του και του ανέφεραν ότι είναι τραυματισμένος και τον κάλεσαν να πάει να τον πάρει, αφού τους καταβάλει κάποια χρήματα, αλλιώς θα πεθάνει (ερυθρό 37 x9 του Δ.Φ.). Όταν αφέθηκε ελεύθερος, μεταφέρθηκε με μία μοτοσυκλέτα χωρίς να είναι σε θέση να αναφέρει ποιος την είχε φέρει, καθώς αιμορραγούσε και δεν θυμόταν και πολλά πράγματα (ερυθρό 37 x10 του Δ.Φ.). Σε μετέπειτα ωστόσο στάδιο, επιβεβαίωσε ότι ο πατέρας του ήταν αυτός που τον παρέλαβε από το δάσος, όπου εικάζει ότι μετέβη με μοτοσυκλέτα, γιατί δεν μπορεί να μεταβεί εκεί ένα αυτοκίνητο (ερυθρό 36 x5-x6 του Δ.Φ.).

Μάλιστα ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν θυμόταν πως επήλθε η αιμορραγία από τα τραύματα που του προκάλεσαν, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι δεν γνωρίζει αν προκλήθηκε από παπούτσια ή από κάποιο άλλο αντικείμενο, πέραν από το ότι όταν επέστρεψαν από την αποστολή ήταν τόσο θυμωμένοι που ξεκίνησαν να τους κτυπούν και για αυτό το λόγο δεν είναι σε θέση να εξηγήσει τι συνέβη (ερυθρό 36 x1 του Δ.Φ.). Δεν γνωρίζει πως ο πατέρας του τους κατέβαλε τα χρήματα που του ζήτησαν και ούτε μετά την ανάρρωση του δεν είχε συζητήσει το θέμα αυτό με τον πατέρα του (ερυθρό 36 x3-x4 του Δ.Φ.).

Ακόμη και αφότου τον άφησαν ελεύθερο, ζητούσαν από τον Αιτητή να τους καταβάλει χρήματα, καθώς όπως δήλωσε σε κάθε πόλεμο απαιτούνται χρήματα και δεν ήταν ο μόνος από τον οποίο ζητούσαν, αλλά αντιθέτως μετέβαιναν σε σπίτια, σε καταστήματα ή ακόμα και στο δρόμο και ζητούσαν χρήματα (ερυθρό 36 x7 του Δ.Φ.). Προσωπικά από τον Αιτητή ζητούσαν χρήματα μέσω τηλεφωνημάτων μέχρι και τότε που εγκατέλειψε το χωριό του περί τις αρχές του 2022 και μετακόμισε στην πόλη Douala (ερυθρό 36 x8-x9 και x11-x12 του Δ.Φ.). Κληθείς να παραθέσει τη συχνότητα με την οποία του ζητούσαν χρήματα, ο Αιτητής δήλωσε χαρακτηριστικά «I cannot really say. It was so often. It was maybe twice a month. I don’t know. Sometimes maybe every day, for not so much money» (ερυθρό 35 x1 του Δ.Φ.). Μάλιστα συνέχισαν να του ζητούν χρήματα και αφότου εγκατέλειψε το χωριό του, αλλά δεν μπορούσε να τους δώσει (ερυθρό 35 του Δ.Φ.). Όσον αφορά τους γονείς του, δήλωσε ότι στο χωριό που ζουν πλέον δεν είναι εύκολο να τους εντοπίσουν και ότι συνέχισαν να λαμβάνουν τηλεφωνικές απειλές από τους Ambazonians, απαιτώντας να τους καταβάλουν χρήματα (ερυθρό 35 x2 του Δ.Φ.).

Μετέπειτα κλήθηκε να δώσει περισσότερες πληροφορίες για τον εκφοβισμό που δήλωσε ότι είχε υποστεί στην Douala, και ανέφερε ότι εκεί υπάρχουν μέρη στα οποία δεν είναι δυνατόν να μεταβαίνει κανείς καθώς μπορεί να πέσει θύμα ληστείας κατά τη διάρκεια της ημέρας και η αστυνομία να μην λάβει κανένα μέτρο παρά την παρουσία της εκείνη τη στιγμή και ότι υπάρχουν συμμορίες («gangs») στην εν λόγω πόλη. Όσον αφορά το περιστατικό που του είχαν επιτεθεί στο μέρος που είχε μεταβεί για φαγητό, ήταν διότι δεν κατανοούσε τι του έλεγαν στα γαλλικά. Επιπρόσθετα, αναφέρθηκε και σε έναν άλλο περιστατικό όπου μία ημέρα ενόσω διασταύρωνε το δρόμο, μία ομάδα αγοριών τον πλησίασε και προτού αντιληφθεί τι του έλεγαν καθώς ο ίδιος δεν καταλάβαινε, τον κτύπησαν και έφυγαν. Μετά το εν λόγω περιστατικό, επειδή δεν άντεχε να ζει σε ένα μέρος που τον εκφόβιζαν, έλαβε σχετική βοήθεια και διευθέτησε το ταξίδι του προς την Κυπριακή Δημοκρατία (ερυθρό 35 x4 του Δ.Φ.).

Ενόψει της δήλωσής του ότι μετακόμισε στην Douala στις αρχές του 2022 και ότι έζησε εκεί για έξι μήνες, κλήθηκε να σχολιάσει πως ήταν δυνατόν τέλη Οκτωβρίου του 2022 να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και ο Αιτητής δήλωσε ότι λέγοντας αρχές 2022, εννοούσε τον Μάρτιο του 2022 και ότι παρέμεινε εκεί για έξι μήνες όπως δήλωσε και ότι μετέπειτα έπρεπε να επιστρέψει στην πόλη Buea όπως του είχε ζητηθεί από το πρόσωπο που θα του διευθετούσε του ταξίδι του, προκειμένου να λάβει όλα τα απαραίτητα έγγραφα και να ετοιμάσει το διαβατήριο του περί τον Αύγουστο του 2022 (ερυθρά 34 x3 και 35 x6 του Δ.Φ.). Πλην όμως τότε, κλήθηκε να σχολιάσει την προηγούμενη αντιφατική του δήλωση ότι προέβη στην έκδοση του διαβατηρίου του τον Ιανουάριο του 2022 γιατί το χρειαζόταν για να ταξιδέψει, και ανέφερε ότι προηγουμένως υπήρχε και κάποιο άλλο πρόσωπο που θα τον βοηθούσε να μεταβεί στον Καναδά (ερυθρό 34 x4 του Δ.Φ.).

Ερωτηθείς τι πιστεύει ότι θα υποστεί σε περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι δεν είναι σε θέση να γνωρίζει κάτι τέτοιο, ούτε τι μπορεί να του κάνουν, συμπληρώνοντας ότι εάν επιστρέψει θα υποστεί τα ίδια πράγματα και ότι εάν η κατάσταση ήταν καλή στο χωριό του, θα επέστρεφε επειδή διέθετε μία καλή ζωή προηγουμένως (ερυθρό 34 του Δ.Φ.). Οι αρχές της χώρας του θα του επιτρέψουν να επιστρέψει, αλλά δεν μπορούν να διασφαλίσουν την ασφάλεια του (ερυθρό 34 του Δ.Φ.). Ερωτηθείς κατά πόσον θα μπορούσε να ζήσει με ασφάλεια σε κάποια άλλη περιοχή, ο Αιτητής δήλωσε ότι η Yaounde συνιστά γαλλόφωνη περιοχή και ότι εάν μεταβεί εκεί θα έχει την ίδια μεταχείριση με αυτή στην Douala, καθώς η σύγκρουση μεταξύ Γαλλόφωνων και Αγγλόφωνων υπάρχει εδώ και καιρό και η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει (ερυθρό 34 του Δ.Φ.).

Υπό το φως των ως άνω πληροφοριών, ως αυτές προκύπτουν από το πρακτικό της συνέντευξης του Αιτητή και τα λοιπά στοιχεία του διοικητικού φακέλου, η αρμόδια λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου σχημάτισε την Έκθεση-Εισήγησή της επί τη βάση των εξής τριών (3) ουσιωδών ισχυρισμών:

(1) Ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία/προφίλ του Αιτητή.

(2) Ισχυριζόμενα προβλήματα του Αιτητή με τους αυτονομιστές Ambazonians.

(3) Ισχυριζόμενα προβλήματα διάκρισης ως Αγγλόφωνος στην πόλη Douala, όπου διέμενε.

Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, η αρμόδια λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς τον έκανε αποδεκτό, αποδεχόμενη τα στοιχεία του προφίλ του Αιτητή, όπως αυτά καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία του Αιτητή εξακριβώθηκαν από το διαβατήριο του, το οποίο προσκόμισε και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

Ακολούθως, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έτυχε αποδοχής, καθώς ο Αιτητής αξιολογήθηκε ως εσωτερικά αναξιόπιστος ενόψει του ότι δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με τους Ambazonians και τις κατ’ ισχυρισμό προσπάθειες στρατολόγησής του, για τους λόγους που αναφέρονται στην Έκθεση-Εισήγηση της αρμόδιας λειτουργού. Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, στην Έκθεση-Εισήγησή της, η αρμόδια λειτουργός παρέθεσε κάποιες πληροφορίες από εξωτερική πηγή πληροφόρησης που επιβεβαιώνουν τον κίνδυνο που διατρέχουν αγόρια στην εφηβεία και νεαροί άνδρες στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν να αποτελέσουν θύματα αυθαίρετων συλλήψεων και παράνομης κράτησης, κλοπών, εκβιασμών, αναγκαστικής στρατολόγησης και σωματικής βίας από αυτονομιστές. Ελλείψει ωστόσο στοιχειοθέτησης εσωτερικής αξιοπιστίας στις δηλώσεις του Αιτητή, ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε στο σύνολό του.

Ως προς τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός, καθώς από τις δηλώσεις του, προκύπτει ότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει επαρκείς πληροφορίες σε σχέση με τη διάκριση που ισχυρίστηκε ότι βίωνε ως Αγγλόφωνος ενόσω διέμενε στην Douala, ενώ έκρινε επίσης ότι υπέπεσε σε αντιφάσεις, ως σημειώνεται στην Έκθεση-Εισήγηση. Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, παρατίθενται πληροφορίες από εξωτερική πηγή πληροφόρησης αναφορικά με φαινόμενα διακρίσεων που υπόκεινται οι Αγγλόφωνοι σε γαλλόφωνες περιοχές της χώρας, πλην όμως επειδή ο Αιτητής κρίθηκε ως αναξιόπιστος ως προς αυτό του τον ισχυρισμό, απορρίφθηκε στο σύνολό του.

Εν συνεχεία η αρμόδια λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του μελλοντικού κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στο χωριό Muea που βρίσκεται στην Buea στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν. Στη βάση του μόνου αποδεδειγμένου ουσιώδους ισχυρισμού και  αναλύοντας την κατάσταση ασφαλείας τόσο στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, όσο και στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια του Καμερούν στην οποία αναμένεται να επιστρέψει, κρίθηκε ότι υπάρχουν εύλογοι/βάσιμοι λόγοι, σε περίπτωση που ο Αιτητής επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στο χωριό Muea που βρίσκεται στην Buea στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region),  να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης, λόγω της κατάστασης ανασφάλειας η οποία επικρατεί στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν.

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι στο πρόσωπό του Αιτητή δε συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για κάποιον από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 και στο άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και ως εκ τούτου ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς του πρόσφυγα.

Η αρμόδια λειτουργός εν συνεχεία προέβη σε εξέταση του κατά πόσο ο Αιτητής δικαιούται παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19 (1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000. Συγκεκριμένα, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στο Καμερούν δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(α) ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19 (2)(β). Αντιθέτως, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στο Καμερούν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ως το άρθρο 19 (2)(γ) προνοεί, καθώς η χώρα καταγωγής του Αιτητή και συγκεκριμένα η Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

Σχετικά με τις πρόνοιες του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95 και του άρθρου 19 (2)(γ), η αρμόδια λειτουργός εξέτασε τα επιμέρους στοιχεία του άρθρου, ήτοι (i) κατά πόσο επικρατεί κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης στην περιοχή, (ii) κατά πόσο ασκείται αδιάκριτη βία στην περιοχή και (iii) κατά πόσο υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Κατόπιν εξέτασης των ως άνω, με βάση τα δεδομένα που αφορούν την κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή, η αρμόδια λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι  (i) η εν λόγω περιοχή βρίσκεται υπό κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, (ii) ότι επικρατούν συνθήκες οι οποίες ευνοούν περιστατικά πράξεων αδιακρίτως ασκούμενης βίας, και (iii) ωστόσο οι ιδιαίτερες προσωπικές καταστάσεις του Αιτητή όπως αυτές καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις ότι σε περίπτωση που επιστρέψει  στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής του ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας εκ της παρουσίας του και μόνο στην εν λόγω περιοχή στην οποία αναμένεται να επιστρέψει. Επιπρόσθετα, η αρμόδια λειτουργός έκρινε δυνατή τη μετεγκατάσταση του Αιτητή στην πόλη Douala του Καμερούν, στην οποία ανέφερε ότι διέμενε για διάστημα έξι μηνών βιώνοντας μία ομαλή ζωή χωρίς να διαπιστωθεί ότι αντιμετώπιζε προβλήματα με τους Ambazonians ή οποιαδήποτε διάκριση λόγω της Αγγλόφωνης προέλευσής του και στην οποία, στη βάση των ποσοτικών δεδομένων που παρατίθενται, δεν διαπιστώνεται ότι παρατηρούνται συνθήκες ενόπλων συγκρούσεων και ως εκ τούτου δεν μπορεί να συναχθεί ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να επηρεαστεί προσωπικά ένας άμαχος κατά την έννοια του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95. Καταληκτικά, η αρμόδια λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Έπειτα από ενδελεχή εξέταση του διοικητικού φακέλου και όπως προκύπτει από τα στοιχεία που βρίσκονται σε αυτόν, δέον να αναφερθούν τα ακόλουθα:

Καταρχάς, κρίνω ως ορθή την αποδοχή από τους Καθ' ων η αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού, ο οποίος και αφορά την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα προσωπικά στοιχεία/προφίλ του Αιτητή.

Ο Αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στο χωριό Muea, που βρίσκεται στην Buea  στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, όπου και έζησε καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής του με μόνη εξαίρεση μία περίοδο έξι μηνών όπου ζούσε στην πόλη Douala κατά το έτος 2022, προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Κατόπιν ανεξάρτητης έρευνας στην οποία προέβη το παρόν Δικαστήριο σε διαδικτυακές πηγές, εντοπίστηκε τόσο η Muea, όσο και η Douala.^[1]

Ακολούθως, ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, επίσης συντάσσομαι με την κατάληξη της αρμόδιας λειτουργού των Καθ΄ ων η αίτηση ως προς την απουσία εσωτερικής αξιοπιστίας στα λεγόμενα του Αιτητή. Ειδικότερα, πρωτίστως αναφορικά με το περιστατικό της απαγωγής του πατέρα του από τους Ambazonians στο οποίο αναφέρθηκε ο Αιτητής, κληθείς να παραθέσει πότε ακριβώς έλαβε αυτό χώρα, ο Αιτητής αρκέστηκε στο να αναφέρει γενικά και αόριστα ότι αυτό τοποθετείται χρονικά περί το 2017-2020. Ενόψει άλλωστε του γεγονότος ότι, ως ίδιος ανέφερε, μετά και από αυτό το περιστατικό οι Ambazonians απαιτούσαν συνεχώς χρήματα εκ μέρους τους, ευλόγως αναμενόταν από τον Αιτητή να είναι σε θέση να παραθέσει με περισσότερη χρονική ακρίβεια το πότε έλαβε χώρα το εν λόγω περιστατικό.

Ακολούθως, εκτός από τη γενικόλογη αναφορά του ότι οι Ambazonians γνώριζαν για τη συμμετοχή του αδελφού του στο στρατό λόγω του ότι συμμετείχαν σε μάχες με το στρατό, πέραν τούτου, παρόλο που κλήθηκε σχετικά, δεν κατόρθωσε να δώσει μία ακριβή εξήγηση ως προς τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται το γεγονός αυτό με την απαίτησή τους να ενταχθεί ως μέλος τους, αλλά και με την απαίτησή τους να τους καταβάλλει τα χρήματα που του ζητούσαν. Άλλωστε, από τα λεγόμενά του προκύπτει ότι ο αδελφός του ήταν μέλος του στρατού ήδη από το 2016 και σε κάθε περίπτωση τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με τους Ambazonians ξεκίνησαν αργότερα, ενώ προκύπτει ότι ο Αιτητής  εξακολουθούσε να παραμένει στο χωριό του για μεγάλο χρονικό διάστημα, παρά τα εν λόγω προβλήματα και τις συνεχείς απειλές που ισχυρίζεται ότι λάμβανε από τους Ambazonians. Από τα λεγόμενα του προκύπτει μεν ότι μέχρι και τις αρχές του 2022 που εγκατέλειψε το χωριό του και μετακόμισε στην Douala λάμβανε τηλεφωνικές απειλές μέσω των οποίων απαιτούσαν από τον Αιτητή να τους καταβάλει χρήματα, αλλά παρόλα αυτά την ίδια στιγμή όταν κλήθηκε να παραθέσει τη συχνότητα των εν λόγω απειλών, έδωσε αντιφατικές απαντήσεις, αφήνοντας να νοηθεί ότι ήταν σε συχνή βάση, χωρίς όμως να προσδιορίσει με ακρίβεια τη συχνότητά τους. Σε κάθε περίπτωση, εάν ο Αιτητής φοβόταν τόσο πολύ για τη ζωή του λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε με τους Ambazonians, δεν καθίσταται κατανοητό για ποιο λόγο να μην είχε προσπαθήσει να εγκαταλείψει νωρίτερα το χωριό του και να ανέμενε να παρέλθει ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, παρά τις συνεχείς απειλές που επικαλείται ότι λάμβανε.

Ακόμα και οι πληροφορίες που παρέθεσε ο Αιτητής αναφορικά με το περιστατικό της απαγωγής του και του βασανισμού του από τους Ambazonians, στερούνται λεπτομερειών ως ευλόγως θα αναμενόταν από τον Αιτητή ενόψει του βιωματικού στοιχείου της εν λόγω εμπειρίας. Ειδικότερα, ευδιάκριτη ήταν η αδυναμία του να παραθέσει πόσα άτομα τον είχαν απαγάγει ενώ βρισκόταν στο σπίτι του, αλλά και να εξηγήσει με ποιο τρόπο τον είχαν βασανίσει και του είχαν προκαλέσει τα τραύματα που είχε υποστεί, καθώς ως επικαλέστηκε άλλωστε, τον είχαν τραυματίσει σε τέτοιο σημείο ώστε να του προκαλέσουν αιμορραγία. Πέραν τούτου, όσον αφορά τις συνθήκες απελευθέρωσής του, κρίνεται ως μη ευλογοφανής η δήλωσή του ότι δεν γνωρίζει πως ο πατέρας του τους κατέβαλε τα χρήματα που του είχαν ζητήσει και ότι δεν είχε συζητήσει το ζήτημα αυτό με τον πατέρα του μετά την ανάρρωσή του, με την δικαιολογία ότι ήταν απλά πολύ χαρούμενος που τον είχαν αφήσει ελεύθερο.

Ακολούθως, αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ουσιώδους ισχυρισμού, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της συνέντευξης του Αιτητή (βλ. ερυθρό 45 του Δ.Φ.), κατά τη διάρκεια αυτής προσκόμισε αντίγραφα των ακόλουθων εγγράφων: (α) πιστοποιητικό γέννησης του αδελφού του (βλ. ερυθρό 107 του Δ.Φ.) και (β) δύο πιστοποιητικό σε σχέση με τη συμμετοχή και την εκπαίδευση του αδελφού του στο στρατό (βλ. ερυθρά 105 και 106 του Δ.Φ.). Στο διοικητικό φάκελο, εντοπίζεται επιπρόσθετα και αντίγραφο του πιστοποιητικού γέννησης του Αιτητή, το οποίο σημειώνεται ως ερυθρό 108 του διοικητικού φακέλου. Κατόπιν μελέτης της Έκθεσης-Εισήγησης, από κανένα σημείο αυτής δεν προκύπτει ότι η αρμόδια λειτουργός που την συνέταξε προέβη σε οποιαδήποτε αξιολόγηση των εν λόγω εγγράφων. Ενόψει της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου να προβαίνει σε έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν, λαμβάνοντας υπόψη και σχετικά γεγονότα και ισχυρισμούς του προσφεύγοντος που δεν λήφθηκαν υπόψη κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ή πράξης, είτε αυτά είναι προγενέστερα είτε είναι μεταγενέστερα αυτής^[2], προχωρώ να αξιολογήσω τα πιο πάνω αναφερόμενα έγγραφα. Καταρχάς, όσον αφορά το ερυθρό 108, ήτοι πιστοποιητικό γέννησης του Αιτητή, κρίνω ότι δεν χρήζει οποιουδήποτε περαιτέρω σχολιασμού, αφ’ ης στιγμής τα προσωπικά του στοιχεία έχουν γίνει αποδεκτά και δεν αμφισβητούνται.

Ακολούθως, σε σχέση με το φερόμενο ως πιστοποιητικό γέννησης του αδελφού του, ήτοι ερυθρό 107 του διοικητικού φακέλου, παρατηρώ ότι πρόκειται για αντίγραφο, με αποτέλεσμα ορισμένα από τα στοιχεία του να μην είναι απόλυτα ευδιάκριτα. Σε σχέση δε με τα σχετικά πιστοποιητικά που αφορούν τη συμμετοχή του αδελφού του στο στρατό και την σχετική του εκπαίδευση, ήτοι ερυθρά 105 και 106 του διοικητικού φακέλου, πέραν του γεγονότος ότι συνιστούν επίσης αντίγραφα και ορισμένα από τα στοιχεία των εν λόγω εγγράφων δεν είναι απόλυτα ευδιάκριτα, όπως για παράδειγμα οι σχετικές σφραγίδες, τα εν λόγω έγγραφα από μόνα τους δεν είναι δυνατόν να ενισχύσουν τον πυρήνα του αιτήματος του Αιτητή, καθώς η τυχόν συμμετοχή του αδελφού στο στρατό δεν επαρκεί από μόνη της εν προκειμένω για να στηρίξει τον ισχυρισμό του σε σχέση με τα προβλήματα που επικαλείται ότι αντιμετώπιζε με τους Ambazonians λόγω της εμπλοκής του αδελφού του στο στρατό. Κατά συνέπεια, η αποδεικτική αξία των εγγράφων που σημειώνονται ως ερυθρά 105, 106 και 107 του διοικητικού φακέλου είναι μειωμένη.

Ακολούθως, σε σχέση με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό κρίνω ότι ορθώς απορρίφθηκε από την αρμόδια λειτουργό λόγω μη στοιχειοθέτησης της εσωτερικής αξιοπιστίας των σχετικών δηλώσεων του Αιτητή. Αναλυτικότερα, οι αναφορές του σε σχέση με τις διακρίσεις που ισχυρίζεται ότι είχε υποστεί λόγω της αγγλόφωνης προέλευσής του, αλλά και τα σχετικά μεμονωμένα περιστατικά που ανέφερε ότι έχει βιώσει ενόσω ζούσε στην πόλη Douala, στερούνται λεπτομερειών. Πέραν τούτου, οφείλω να σημειώσω ότι ενώ στην ελεύθερη αφήγησή του αναφέρει ότι ο λόγος για τον οποίο ήταν δέκτης διακρίσεων ήταν επειδή η γαλλική του προφορά δεν ήταν και πολύ καλή με αποτέλεσμα να καθίσταται αντιληπτό ότι προέρχεται από τις αγγλόφωνες περιοχές, μετέπειτα κατόπιν υποβολής διευκρινιστικών ερωτήσεων, δήλωσε ότι ο λόγος που επιτέθηκαν και τον κτύπησαν και τις δύο φορές ήταν διότι δεν καταλάβαινε τι του έλεγαν στα γαλλικά. Στην αίτησή του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας αναγράφεται ότι ομιλεί και Γαλλικά, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται και από τα λεγόμενά του κατά τη συνέντευξή του. Η γενικότερη του αξιοπιστία πλήττεται και από μία άλλη αντίφαση που εντοπίστηκε στα λεγόμενά του, ως προς την αναφορά του ότι μετά το δεύτερο περιστατικό επίθεσης που δέχθηκε στην Douala που τον ώθησε να λάβει και την απόφαση να εγκαταλείψει τη χώρα του εκείνη τη στιγμή, επέστρεψε στην Buea για να ετοιμάσει τα έγγραφα του για το ταξίδι του συμπεριλαμβανομένου και του διαβατηρίου του περί τον Αύγουστο του 2022, το οποίο προκύπτει ότι εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2022 και η μόνη εξήγηση που παρέθεσε όταν του επισημάνθηκε η εν λόγω αντίφαση, ήταν το γεγονός ότι αρχικά υπήρχε το ενδεχόμενο να μετέβαινε στον Καναδά, πληροφορία την οποία δεν παρέθεσε σε προηγούμενο στάδιο της συνέντευξής του.

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, σε Έκθεση του Γραφείου του Γενικού Επιτρόπου για τους Πρόσφυγες και τους Απάτριδες του Βελγίου εντοπίζεται σχετική αναφορά ότι αγγλόφωνοι πολίτες  αναφέρουν πως υπόκεινται διακριτική μεταχείριση όταν χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα όταν απευθύνονται στις δημόσιες υπηρεσίες στις γαλλόφωνες περιοχές, ενώ παρατηρείται μία άρνηση ως προς το να τους παρασχεθούν τέτοιες υπηρεσίες για το λόγο ότι μιλούν την αγγλική και όχι τη γαλλική γλώσσα. Παρά την ύπαρξη σχετικής νομοθεσίας που προβλέπει ότι και οι δύο γλώσσες πρέπει να χρησιμοποιούνται εξίσου στις δημόσιες υπηρεσίες, μεγάλος αριθμός κρατικών αξιωματούχων εξακολουθούν να δίδουν προέχουσα θέση στα γαλλικά.^[3]  Οι εκτοπισμένοι αγγλόφωνοι ενδέχεται να αντιμετωπίσουν διακρίσεις που σχετίζονται με τη γλώσσα όσον αφορά την πρόσβασή τους στις δημόσιες υπηρεσίες, σύμφωνα με την ίδια Έκθεση.^[4] Επιπρόσθετα, ως αναφέρεται σε αυτήν, δεν έχουν καταγραφεί περιστατικά που αφορούν διακρίσεις, εκφοβισμό, διοικητική παρενόχληση και συλλήψεις εναντίον αγγλόφωνων εκτοπισμένων, απλώς και μόνο επειδή είναι αγγλόφωνοι.^[5]

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με αναφορές που εντοπίζονται στην ίδια Έκθεση, σχετική έρευνα υποδεικνύει την ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ των αγγλόφωνων εκτοπισμένων πληθυσμών και των γαλλόφωνων πληθυσμών.^[6] Σε έκθεση της Γραμματείας για τη Μετανάστευση της Ελβετίας (SEM), αναφέρεται ότι κατόπιν έρευνας, το 54% των εκτοπισμένων πολιτών που ρωτήθηκαν σε ορισμένες αγγλόφωνες και γαλλόφωνες περιοχές, εκτιμούν  ότι οι κοινότητες υποδοχής τους είναι φιλικές απέναντί τους.^[7] Στην ίδια έκθεση, αναφέρεται επιπρόσθετα ότι παρόλο που αρκετοί αγγλόφωνοι φοβούνται ότι οι γαλλόφωνοι θα έχουν μία εχθρική στάση απέναντί τους, κάποιοι από αυτούς έχουν αναθεωρήσει αυτές τους τις προκαταλήψεις.^[8]

Παρά το γεγονός ότι από τις εν λόγω παρατεθείσες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνονται περιστατικά διακρίσεων εις βάρος αγγλόφωνων πολιτών σε γαλλόφωνες περιοχές, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνεται οποιαδήποτε τέτοια πρακτική εις βάρος του Αιτητή, ενόψει και της μη στοιχειοθετηθείσας εσωτερικής αξιοπιστίας των σχετικών ισχυρισμών του Αιτητή για τους λόγους που αναλύονται ανωτέρω, ο εν λόγω ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός και ως εκ τούτου απορρίπτεται στο σύνολό του.

Με βάση, συνεπώς, τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό περί προσωπικών στοιχείων του Αιτητή που αποτελεί και τον μοναδικό ισχυρισμό που έγινε αποδεκτός στην υπό κρίση υπόθεση, συνάγεται ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για έναν από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο  Άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και στο Άρθρο  3(1) του περί Προσφύγων Νόμου.

Η αρμόδια λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου στην Έκθεση-Εισήγηση της, αξιολόγησε κάθε έκαστο ισχυρισμό του Αιτητή και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν σε αυτήν, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία του δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου δεν μπορεί να του παραχωρηθεί το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων. Η αρμόδια λειτουργός έκανε επαρκείς ερωτήσεις στον Αιτητή για να καλύψει τόσο τον πυρήνα του αιτήματός του, όσο και τα επιμέρους θέματα και ακολουθήθηκε ορθή διερευνητική διαδικασία.

Έχει πολλάκις νομολογηθεί ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI ΚΑΙ  ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ  ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ  Κ.Α. (2009) 3 Α.Α.Δ. 358).

 

Σχετική είναι και η απόφαση  υπ' αρ. 626/2010 JAFAR KALASH και ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 1. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, 2. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ημερ. 08/10/2013,στην οποία αναφέρονται τα εξής :

 «Όπως ορθώς υποδεικνύει η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό το αίτημα του αιτητή ήταν το γεγονός της μη απόδειξης της αληθοφάνειας των βασικών ισχυρισμών του και του κλονισμού της αξιοπιστίας του λόγω ουσιωδών αντιφάσεων, ελλείψεων και αδυναμιών όπως εντοπίστηκαν στις συνεντεύξεις. Αυτό είναι ένα εμπόδιο που ρητά αναγνωρίζεται ως κώλυμα στην έγκριση αιτήματος ασύλου, από τις πρόνοιες του ιδίου του Εγχειριδίου στο οποίο παραπέμπει τόσο ο αρμόδιος Λειτουργός στην εισήγησή του, όσο και η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων στην προσβαλλόμενη απόφασή της...».

 

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων αναφέρεται ότι «Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους.».

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε στον Αιτητή το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησής του για διεθνή προστασία.

Ακολούθως, σημειώνεται πως λόγω του ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή αναφορικά με τον λόγο που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του απορρίφθηκαν ως μη αξιόπιστοι, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στα άρθρα 19 (2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

Σε σχέση με την αξιολόγηση και νομική ανάλυση της αρμόδιας λειτουργού αναφορικά με το άρθρο 19(2) (γ),  αναφέρω τα ακόλουθα. Όπως προκύπτει από τη σχετική Έκθεση-Εισήγηση, η αρμόδια λειτουργός αφού διαπίστωσε σύμφωνα με εξωτερικές πηγές ότι η Νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν βρίσκεται υπό  κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης με αποτέλεσμα να προκύπτουν περιστατικά αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εφαρμόζοντας την αναπροσαρμοζόμενη κλίμακα, κατόπιν συνεκτίμησης των ιδιαίτερων προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή, έκρινε ότι δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ώστε να προκύπτουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής του ή της σωματικής του ακεραιότητας λόγω άσκησης αδιάκριτης βίας εκ της παρουσίας του και μόνον στην εν λόγω περιοχή στην οποία αναμένεται να επιστρέψει. Παρά την εν λόγω κατάληξη, παρατηρώ ότι αμέσως πιο κάτω, η αρμόδια λειτουργός αναφέρει ότι λαμβάνοντας υπόψη την εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο δίωξης ή σοβαρής βλάβης, ως απόρροια της κατάστασης στην Νοτιοδυτική Περιφέρει του Καμερούν από την οποία κατάγεται, εξετάζεται και η δυνατότητα μετεγκατάστασης του Αιτητή στην πόλη Douala, καταλήγοντας ότι αυτή είναι δυνατή, αφού δεν έχει υποστεί εκεί οποιαδήποτε μορφή δίωξης ή δυσμενή διάκριση, διέθετε μία ομαλή ζωή κατά τη διάρκεια των έξι μηνών που διέμενε σε αυτήν και κατόπιν παράθεσης ποσοτικών δεδομένων καταλήγει ότι δεν παρατηρούνται εκεί συνθήκες ενόπλων συγκρούσεων, ώστε να προκύπτει πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης για κάποιον άμαχο.

Ως προς τη δυνατότητα εσωτερικής μετεγκατάστασης, καταρχάς το άρθρο 12(Γ) του περί Προσφύγων Νόμου, προβλέπει ως εξής:

«(1) Κατά τη λήψη απόφασης επί της αίτησης, ο Προϊστάμενος δύναται να αποφασίσει ότι ο αιτητής δεν χρήζει διεθνούς προστασίας, εάν σε τμήμα της χώρας ιθαγένειάς του-

(i) δεν υπάρχει βάσιμος φόβος ότι θα υποστεί δίωξη  ή ότι διατρέχει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ή

(ii) έχει πρόσβαση σε προστασία κατά της δίωξης ή της σοβαρής βλάβης, όπως η εν λόγω προστασία ορίζεται στο άρθρο 3Β,

και ο αιτητής μπορεί νόμιμα και με ασφάλεια να ταξιδέψει και να γίνει δεκτός σε εκείνο το τμήμα της χώρας και μπορεί εύλογα να αναμένεται να εγκατασταθεί εκεί.».

Όπως αναφέρεται στον σχετικό Πρακτικό Οδηγό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο, «είναι σημαντικό η ΕΔΕΠ – ήτοι εναλλακτική δυνατότητα εγχώριας προστασίας - να αξιολογείται μόνο αφού αποδειχθεί ότι υπάρχει βάσιμος φόβος δίωξης ή πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής στη χώρα καταγωγής».^[9]

Σύμφωνα με τον ίδιο Οδηγό, τρία είναι τα κύρια κριτήρια για τη διαπίστωση παροχής εσωτερικής προστασίας σε τμήμα της χώρας και τα οποία πρέπει να πληρούνται σωρευτικά, ήτοι:

(α) το συγκεκριμένο τμήμα της χώρας να είναι ασφαλές για τον Αιτητή. Ως προς την λόγω προϋπόθεση, αναφέρεται στον εν λόγω Οδηγό ότι «Το ενδεχόμενο δίωξης ή η σοβαρής βλάβης που έχει τεκμηριωθεί όσον αφορά την περιοχή καταγωγής του αιτούντος στη χώρα καταγωγής δεν πρέπει να συντρέχει στην τοποθεσία ΕΔΕΠ. Επιπλέον, στην τοποθεσία ΕΔΕΠ δεν πρέπει να υπάρχουν νέοι κίνδυνοι δίωξης και σοβαρής βλάβης οι οποίοι να απειλούν δυνητικά τον αιτούντα.».

(β) ο Αιτητής να διαθέτει πρόσβαση στο συγκεκριμένο τμήμα της χώρας. Στα πλαίσια της εν λόγω προϋπόθεσης, εξετάζεται κατά πόσον ο αιτητής έχει τη δυνατότητα να διανύσει ασφαλή διαδρομή ξεκινώντας από τη χώρα υποβολής της αίτησης μέχρι την τοποθεσία ΕΔΕΠ στη χώρα καταγωγής του, η οποία να του επιτρέπει να φτάσει εκεί χωρίς υπέρμετρη δυσκολία, χωρίς να συναντά νομικά εμπόδια και νοουμένου ότι μετά την άφιξή του στην τοποθεσία ΕΔΕΠ στο τέλος του ταξιδιού, ο αιτητής πρέπει να μπορεί να γίνει δεκτός εκεί.  

(γ) ο Αιτητής να μπορεί λογικά να αναμένεται ότι θα εγκατασταθεί εκεί. Για το κριτήριο του εύλογου χαρακτήρα απαιτείται εξατομικευμένη αξιολόγηση που να επικεντρώνεται στο κατά πόσον είναι εύλογο για τον αιτούντα να διαμένει στην τοποθεσία ΕΔΕΠ, λαμβανομένων υπόψη τόσο (i) των γενικών συνθηκών όσο και (ii) των σχετικών προσωπικών περιστάσεων του αιτητή. ^[10]

Υπό το φως των όσων έχουν παρατεθεί ανωτέρω, παρατηρώ ότι στην Έκθεση-Εισήγηση, η δυνατότητα εσωτερικής μετεγκατάστασης του Αιτητή στην πόλη Douala εξετάστηκε και διαπιστώθηκε ότι είναι δυνατή, παρά την προηγηθείσα κατάληξη ότι στη βάση των ιδιαίτερων προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή δεν συντρέχει εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να εκτεθεί σε πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητάς του λόγω αδιάκριτης βίας εκ της παρουσίας του και μόνον ως άμαχος στην Νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν στην οποία βρίσκεται η περιοχή καταγωγής του. Άλλωστε, πέραν τούτου, λαμβανομένου υπόψη και των κριτηρίων που εκτέθηκαν ανωτέρω και τα οποία πρέπει να αξιολογηθούν κατά την εξέταση της δυνατότητας εσωτερικής μετεγκατάστασης, κρίνω ότι είναι ελλιπής η αξιολόγηση στην οποία προέβη η αρμόδια λειτουργός σε σχέση με τη δυνατότητα εσωτερικής μετεγκατάστασης του Αιτητή στην πόλη Douala.

Περαιτέρω αναφορικά με το κατά πόσο ο Αιτητής δικαιούται συμπληρωματικής προστασίας υπό την έννοια του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Αρχίζοντας από το βασικό σημείο της ένοπλης σύρραξης, ως έχει αναφερθεί στην υπόθεση του ΔΕΕ, ΔΕΕ C - 285/12 Aboubacar Diakite κατά Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, υφίσταται ένοπλη σύρραξη, για σκοπούς εφαρμογής του Άρθρου 15 (γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ «όταν οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή όταν δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους (παρ. 35)».

Στην υπόθεση του ΔΕΕ Elgafaji C-465/07 κατά Staatssecretaris van Justitie, καθορίστηκε ότι:

«33     [.] η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

34      Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [.] κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

35      Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

[.]

37 [.] η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

[.]

39      Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.»

(η έμφαση είναι του παρόντος Δικαστηρίου)

Σύμφωνα με την απόφαση του ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland αναφορικά με το άρθρο 15γ της Οδηγίας 2011/95 «άρθρο 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 έχει την έννοια ότι αντιτίθεται στην ερμηνεία εθνικής ρύθμισης κατά την οποία, σε περίπτωση που ένας άμαχος δεν θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της προσωπικής του κατάστασης, η διαπίστωση της ύπαρξης σοβαρής και προσωπικής απειλής κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας του συγκεκριμένου αμάχου λόγω «αδιάκριτης ασκήσεως βίας σε καταστάσεις ένοπλης σύρραξης», κατά την έννοια της ως άνω διάταξης, προϋποθέτει ότι ο λόγος του αριθμού των θυμάτων στην οικεία περιοχή προς τον συνολικό αριθμό των ατόμων που αποτελούν τον πληθυσμό της περιοχής αυτής ανέρχεται σε ένα συγκεκριμένο ελάχιστο όριο» (σκέψη 37).

Περαιτέρω έκρινε ότι «άρθρο 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 έχει την έννοια ότι, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υφίσταται «σοβαρή και προσωπική απειλή» κατά την εν λόγω διάταξη, απαιτείται η σφαιρική συνεκτίμηση όλων των περιστάσεων της συγκεκριμένης περίπτωσης, ιδίως δε εκείνων που χαρακτηρίζουν την κατάσταση στη χώρα καταγωγής του αιτούντος» (σκέψη 45). Ως επιμέρους στοιχεία που ενδεχομένως θα μπορούσαν να ληφθούν υπ' όψιν προτείνονται τα εξής: η ένταση των ένοπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκόμενων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης, καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της περιοχής όπου εκδηλώνεται αδιάκριτη βία, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής του στη σχετική χώρα ή περιοχή και οι δυνητικά στοχευμένες επιθέσεις κατά αμάχων που πραγματοποιούνται από τα μέρη της σύγκρουσης (βλ. σκέψη 43).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο του EUAA σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Εφαρμόζοντας τα ανωτέρω κριτήρια, το Δικαστήριο προέβη σε ανεξάρτητη έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης για την κατάσταση ασφαλείας γενικά στη χώρα καταγωγής του Αιτητή και ειδικότερα στην Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, στην οποία βρίσκεται η περιοχή καταγωγής του Αιτητή που συνιστά και τον τόπο συνήθους διαμονής του, από την οποία προέκυψαν τα ακόλουθα:

Σε σχετικό ενημερωτικό δελτίο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) που δημοσιεύθηκε το 2024, αναφέρεται ότι «το Καμερούν αντιμετωπίζει μια πολύπλευρη ανθρωπιστική κρίση και κρίση προστασίας που προκλήθηκε από συγκρούσεις, ενδοκοινοτική βία και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής».^[11]

Επιπρόσθετα, τον Ιανουάριο του 2024 αναφέρθηκε από το «United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs (OCHA)» ότι οι πληθυσμοί στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές συνέχισαν να επηρεάζονται από τη βία και την ανασφάλεια που επικρατεί στις περιοχές. Ειδικότερα, υποφέρουν από καταχρήσεις, συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών, καταστροφών περιουσιών, απαγωγών για λύτρα, παράνομη φορολογία, αυθαίρετες συλλήψεις και εκβιασμούς.^[12]

Η κατάσταση ασφαλείας στις εν λόγω περιοχές παρέμεινε ιδιαίτερα ασταθής καθ’ όλη τη διάρκεια του 2024^[13], η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της εγκληματικής δραστηριότητας, εισβολές μη κρατικών ενόπλων δυνάμεων (NSAGs) σε αστικά κέντρα, επιθέσεις κατά των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας, απειλές κατά αμάχων και τη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών (IEDs) από NSAGs.^[14] Σε έκθεση της «ACLED» και του «The Global Initiative Against Transnational Organized Crime» αναφέρεται ότι «η σύγκρουση στην αγγλόφωνη περιοχή αυξάνεται κάθε χρόνο, με τα βίαια γεγονότα να αυξάνονται κατά μέσο όρο 49% ετησίως από το 2020 έως το 2023».^[15]

Σε μια ενημέρωση παρακολούθησης προστασίας που καλύπτει τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2024, το «Global Protection Cluster» αναφέρει ότι τον Ιούλιο του 2024 παρατηρήθηκε μία αύξηση στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι πιο συχνές παραβιάσεις που καταγράφηκαν ήταν αυθαίρετες συλλήψεις και κρατήσεις, σωματικές επιθέσεις ή κακοποίηση και δολοφονίες.^[16]

Συγκεκριμένα, στο χωριό Muea, από πληροφορίες που εντοπίζονται σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, προκύπτει ότι οι κάτοικοι στο εν λόγω χωριό παραμένουν περιορισμένοι στα σπίτια τους υπό το φόβο να μην πέσουν θύματα απαγωγής ή πυροβολισμού από τους αυτονομιστές λόγω μη συμμόρφωσης με τα μέτρα που επιβάλλονται στις μετακινήσεις τους ή υπό το φόβο σύλληψής τους από τις δυνάμεις άμυνας και ασφάλειας που προβαίνουν σε περιπολίες. Τα περιοριστικά μέτρα (γνωστό είναι το μέτρο με την ονομασία «ghost town») ισχύουν εδώ και αρκετά χρόνια κάθε Δευτέρα στις αγγλόφωνες Νοτιοδυτικές και Βορειοδυτικές περιοχές του Καμερούν, συνεπεία των οποίων τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις παραμένουν κλειστά, οι δρόμοι είναι άδειοι και διενεργούνται περιπολίες.^[17]

Επιπρόσθετα, στις 07/09/2023 ένοπλες ομάδες αυτονομιστών προέβησαν σε επίθεση στο εν λόγω χωριό  και έβαλαν φωτιά σε καταστήματα και οχήματα.^[18] Πυρπόλησαν και ένα ταξί και έκαψαν ζωντανούς τον οδηγό και τους επιβάτες που βρίσκονταν σε αυτό, λόγω μη συμμόρφωσης με τα εν ισχύι περιοριστικά μέτρα στην μετακίνηση.^[19] Ακολούθησε σύγκρουση του στρατού με τις ένοπλες ομάδες αυτονομιστών, όταν οι δυνάμεις ασφαλείας επενέβησαν για να επαναφέρουν την τάξη.^[20] Επιπρόσθετα, σε μια ενημέρωση παρακολούθησης προστασίας που καλύπτει τον Ιούλιο έως τον Φεβρουάριο του 2024 του «Global Protection Cluster», εντοπίζεται αναφορά ότι τρεις πολίτες σκοτώθηκαν στην Muea λόγω άρνησης να συμμορφωθούν με διαταγές περιορισμού στις μετακινήσεις.^[21]

Κατόπιν αναζήτησης στη βάση δεδομένων ACLED προέκυψε ότι κατά το διάστημα από τις 14/02/2024 έως τις 14/02/2025 στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια (Southwest Region) του Καμερούν, καταγράφηκαν 817 περιστατικά ασφαλείας και 775 θάνατοι, εκ των οποίων 14 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών), 27 εξεγέρσεις (5 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 292 μάχες (599 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 469 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (155 απώλειες ανθρώπινων ζωών) και 15 περιστατικά εκρήξεων/απομακρυσμένης βίας (16 απώλειες ανθρώπινων ζωών). Στην πόλη Buea, την ίδια χρονική περίοδο, καταγράφηκαν συνολικά 30 περιστατικά ασφαλείας και 16 θάνατοι, εκ των οποίων 4 διαμαρτυρίες (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών), 20 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (12 απώλειες ανθρώπινων ζωών), 5 εξεγέρσεις (1 απώλεια ανθρώπινων ζωών) και 1 μάχη (3 απώλειες ανθρώπινων ζωών). Στο χωριό Muea, την ίδια χρονική περίοδο, καταγράφηκαν συνολικά 9 περιστατικά ασφαλείας και 4 θάνατοι, εκ των οποίων 5 περιστατικά βίας εναντίον αμάχων (καμία απώλεια ανθρώπινων ζωών) και 4 μάχες (4 απώλειες ανθρώπινων ζωών).^[22] Σημειώνεται ότι o πληθυσμός της Νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν καταγράφεται στους 1,553,300 κατοίκους σύμφωνα με την πιο πρόσφατη επίσημη καταμέτρηση του 2015^[23] και της πόλης Buea ανέρχεται σε 47,300 κατοίκους.^[24]

Τα εν λόγω αριθμητικά στοιχεία, εξεταζόμενα υπό το φως των ποιοτικών δεδομένων που παρατέθηκαν ανωτέρω, υποδεικνύουν ότι στην περιοχή καταγωγής του Αιτητή που συνιστά και τον τόπο συνήθους διαμονής του, ο βαθμός αδιάκριτης βίας δεν είναι τέτοιας έντασης ούτως ώστε να θεωρείται ότι ένας άμαχος θα κινδυνεύσει απλώς και μόνο λόγω της παρουσίας του στην περιοχή να υποστεί σοβαρή βλάβη, με συνέπεια να απαιτούνται ορισμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που θα αύξαναν το ρίσκο του αμάχου συγκριτικά με τον μέσο πληθυσμό της περιοχής.

Λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις του Αιτητή, κρίνω ότι ο Αιτητής δεν έχει κάποιο προσωπικό χαρακτηριστικό που να αυξάνει το ρίσκο του. Πρόκειται για άνδρα νεαρής ηλικίας, υγιή, κάτοχο πτυχίου πανεπιστημίου και πλήρως ικανό προς εργασία, με συγγενικό δίκτυο στη χώρα του, ο οποίος έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην περιοχή καταγωγής του, γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούν και το κυριότερο είναι σε θέση να αντιληφθεί την επέλευση του κινδύνου και να προφυλαχθεί δεόντως. Συνεπώς, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή του στην περιοχή καταγωγής του θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη και ως εκ τούτου δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι, σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε αιτητή να τεκμηριώσει την αίτηση του για διεθνή προστασία και εν προκειμένω ο Αιτητής με  τα όσα δήλωσε στη  συνέντευξή του αλλά και όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω και καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση της αρμόδιας λειτουργού, ουδόλως τον ενέτασσαν στις περιπτώσεις της αναγκαιότητας παροχής του καθεστώτος της συμπληρωματικής προστασίας. Εν προκειμένω, ορθά κρίθηκε ότι  δεν έχει αποδειχθεί οτιδήποτε εκ μέρους του που να στοιχειοθετεί τον ισχυρισμό του για βάσιμο φόβο ότι αυτός θα υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη.

Υπό το φως των ανωτέρω  η προσφυγή απορρίπτεται με  1500 € έξοδα εναντίον του Αιτητή  και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.

 

                                              

 

 

 Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.