ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: Τ1932/23

28 Φεβρουαρίου 2025

[Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, ΔΔΔΔΠ.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

A.C.U. εκ Νιγηρίας

Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

Τζ. Μπετίτο (κος) για ΠΙΕΡΙΔΗΣ & ΠΙΕΡΙΔΗΣ, δικηγόροι για τον Αιτητή

Ο Αιτητής παρόν.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή, αξιώνει την ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η Aίτηση ημερομηνίας 09/05/2023, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 19/06/2023 και με την οποία έλαβε γνώση της απόρριψης της αίτησής του για παραχώρηση σε αυτόν καθεστώτος διεθνούς προστασίας, καθότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του Περί Προσφύγων Νόμου, ως άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Τα γεγονότα της υπό εξέτασης υπόθεσης προκύπτουν από το Υπόμνημα το οποίο συνοδεύεται από τον διοικητικό φάκελο που αφορά τον Αιτητή και καταχωρήθηκε στο Δικαστήριο από την Υπηρεσία Ασύλου σύμφωνα με τον Κανονισμό 3(ε) των Περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (ως έχουν τροποποιηθεί). Tα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω:

Ο Αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και υπέβαλε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 21/04/2023. Στις 02/05/2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος ετοίμασε Έκθεση - Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με το αίτημα και τη συνέντευξη του Αιτητή, στις 09/05/2023. Ακολούθως, λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών, την ίδια ημέρα ενέκρινε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή ως προδήλως αβάσιμη δυνάμει των άρθρων 12Βτρις, 12Δ και 12ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου. Στις 19/06/2023, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε απορριπτική επιστολή μαζί με την αιτιολόγηση της απόφασης της σχετικά με το αίτημα του Αιτητή, η οποία παραλήφθηκε και υπογράφηκε ιδιοχείρως από τον Αιτητή αυθημερόν. Στις 27/06/2023 καταχωρήθηκε η υπό εξέταση προσφυγή εναντίον της ως άνω απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου που απέρριψε το αίτημα διεθνούς προστασίας του Αιτητή ως προδήλως αβάσιμο.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Ο Αιτητής μέσω των συνηγόρων του παραθέτει στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας πλείονες λόγους ακύρωσης χωρίς αυτοί να συνοδεύονται από σαφή αιτιολογία ή παραπομπή σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά ή στοιχεία του διοικητικού φακέλου. Κατά το στάδιο των διευκρινήσεων, στις 23/10/2023, όπου και διεκπεραιώθηκε ακροαματική διαδικασία, οι συνήγοροι του Αιτητή αγόρευσαν προφορικά προβάλλοντας ως λόγους ακύρωσης τη μη δέουσα έρευνα, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής και ότι υπάρχει παραβίαση των προνοιών του άρθρου 12Β του περί Προσφύγων Νόμου για το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Κατά την πιο πάνω δικάσιμο ημερ. 23/10/2023, ο Αιτητής προσκόμισε έγγραφο που αφορά έκθεση από το τμήμα ερευνών των αστυνομικών αρχών της Νιγηρίας (ημερ. 17/07/2023). Το εν λόγω έγγραφο μεταφράστηκε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου από ορκωτό διερμηνέα κατά την ίδια δικάσιμο και αφού κρίθηκε συναφή με τα επίδικα θέματα της παρούσας υπόθεσης, καταχωρήθηκε ως Τεκμήριο Β, με την παρατήρηση ότι εν λόγω έγγραφο αποτελεί αντίγραφο και με την επιφύλαξη όπως αυτό εξεταστεί στο πλαίσιο εξέτασης του φακέλου της υπόθεσης και της γενικότερης αξιοπιστίας του Αιτητή. Δόθηκαν επίσης οδηγίες προς τους συνηγόρους του Αιτητή όπως προχωρήσουν με γραπτή αγόρευση για το εν λόγω έγγραφο.

Περαιτέρω, κατά την ακροαματική διαδικασία στις 23/10/2023, ο Αιτητής ανέφερε πως το εν λόγω έγγραφο ημερ. 17/07/2023 που υποβλήθηκε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου αφορά πιστοποιητικό από την αστυνομία στη χώρα του σχετικά με καταγγελία που έκανε ο πατέρας του στον τοπικό αστυνομικό σταθμό στην περιοχή διαμονής του, καθότι άγνωστα άτομα πήγαν στο σπίτι του και τον έψαχναν. Δήλωσε επίσης ότι το εν λόγω έγγραφο δεν ήταν στην κατοχή του ιδίου προηγουμένως και για αυτό το λόγο δεν το είχε προσκομίσει τότε.

Μέσω της γραπτής αγόρευσης των συνηγόρων του, όπου εκτίθενται και λόγοι ουσίας, ο Αιτητής αναφέρεται στο περιεχόμενο του εγγράφου αστυνομικής αναφοράς ημερ. 17/07/2023 που είχε προσκομίσει στο Δικαστήριο. Περαιτέρω, οι συνήγοροί του υποστηρίζουν ότι το εν λόγω έγγραφο αποτελεί υποστηρικτική βάση μαρτυρίας για τα όσα ανέφερε ο Αιτητής κατά τη συνέντευξή του, αναφέροντας επίσης ότι ο Αιτητής προσέφυγε στις αστυνομικές αρχές για προστασία και δεν διαφαίνεται ότι μπορούν να του εγγυηθούν την ασφάλεια του ή/και να λάβουν μέτρα προς αποτροπή βλάβης ή κινδύνου του. Υποβάλλουν επίσης, ότι κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης δεν έγινε ορθή και ολοκληρωμένη και δέουσα έρευνα από την Υπηρεσία Ασύλου, καθώς στην εισηγητική έκθεση αναφορικά με τον εν λόγω βασικό ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός που εξέτασε το αίτημά του φαίνεται να έρχεται ο ίδιος σε αντιφάσεις.

Η παρούσα εμπίπτει στις πρόνοιες του εδαφίου (ε) του Κανονισμού 3 των Περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 (ως έχουν τροποποιηθεί) και συνεπώς η υπόθεση ορίστηκε απευθείας για Ακρόαση από το Πρωτοκολλητείο. Σχετικό Υπόμνημα ως προβλέπεται στο εδάφιο (ε) του Κανονισμού 3, καταχωρίστηκε από τους Καθ' ων η Αίτηση, συνοδευόμενο και από τον σχετικό διοικητικό φάκελο (εφεξής «δ.φ.»). Το Δικαστήριο, έχοντας διακριτική ευχέρεια δυνάμει της επιφύλαξης στο εν λόγω εδάφιο (ε) του Κανονισμού 3, δεν έκρινε σκόπιμη την παρουσία των Καθ' ων η Αίτηση και η διαδικασία διεξήχθη με μόνη την παρουσία του Αιτητή και των συνηγόρων του.

 

ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Το άρθρο 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν. 73(Ι)/2018, ως έχει τροποποιηθεί) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί) καθορίζει την έννοια του «πρόσφυγα» και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτό τον ορισμό.

Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τις περιπτώσεις όπου χορηγείται το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Το άρθρο 12Δ του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα ακόλουθα (η υπογράμμιση είναι του παρόντος Δικαστηρίου):

«Ταχύρυθμη διαδικασία εξέτασης αιτήσεων

12Δ.-(1) Κατά προτεραιότητα και όχι αργότερα από τριάντα ημέρες από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, εξετάζονται από τον Προϊστάμενο, με την ταχύρυθμη διαδικασία που προβλέπεται στο παρόν άρθρο, αιτήσεις που κατά την κρίση του αρμόδιου λειτουργού εμπίπτουν στις διατάξεις των άρθρων 12Α, 12Β, 12Βδις, 12Βτρις, 12Βτετράκις, 12Βπεντάκις ή/και του εδαφίου (4) του παρόντος άρθρου.

(2) Κατά την εξέταση της αίτησης, ο αρμόδιος λειτουργός προβαίνει σε προσωπική συνέντευξη του αιτητή, μετά από την οποία υποβάλλει έκθεση με τα γεγονότα της υπόθεσης και τις διαπιστώσεις του αναφορικά με την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 12Α, 12Β, 12Βδις, 12Βτρις, 12Βτετράκις, 12Βπεντάκις ή/και του εδαφίου (4) του παρόντος άρθρου, στον Προϊστάμενο.

(3) Ο Προϊστάμενος, μετά την εξέταση της έκθεσης του αρμόδιου λειτουργού, δύναται, με απόφασή του, να:

(α) Αναγνωρίσει αιτητή ως πρόσφυγα·

(β) αναπέμψει την αίτηση στον αρμόδιο λειτουργό για να ακολουθήσει την κανονική διαδικασία εξέτασης αιτήσεων, δυνάμει του άρθρου 13· ή

(γ) απορρίψει την αίτηση δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 12Α, 12Β, 12Βδις, 12Βτρις, 12Βτετράκις, 12Βπεντάκις ή/και του εδαφίου (4) του παρόντος άρθρου και να εκδώσει απόφαση επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή διάταγμα απέλασης, που αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της απόφασης αυτής, δυνάμει των διατάξεων του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου:

Νοείται ότι, η εκτέλεση της απόφασης επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή του διατάγματος απέλασης τελεί υπό την επιφύλαξη των διατάξεων των άρθρων 4 και 8.

(4) Αίτηση δύναται να εξεταστεί κατά την κρίση του αρμόδιου λειτουργού σύμφωνα με την ταχύρρυθμη διαδικασία που προβλέπεται στο παρόν άρθρο, εφόσον τηρούνται οι αρχές και εγγυήσεις του παρόντος Νόμου αναφορικά με την εξέταση αιτήσεων, σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες περιπτώσεις:

(α) Ο αιτητής, κατά την υποβολή της αίτησης και την παρουσίαση των γεγονότων, απλώς έθεσε θέματα τα οποία είναι άνευ σημασίας για την εξέταση του εάν πληροί τις προϋποθέσεις για να του χορηγηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας∙

(β) ο αιτητής προέρχεται από ασφαλή χώρα ιθαγένειας σύμφωνα με το άρθρο 12Βτρις∙

(γ) [.]

(δ) [.]

(ε) [.]

(στ) [.]

(ζ) [.]

(η) [.]

(θ) [.]

(ι) [.]

(5) [.]»

Το άρθρο 12ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα ακόλουθα:

«Προδήλως αβάσιμη αίτηση

12ΣΤ. Αίτηση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη εφόσον διαπιστωθεί ότι ο αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως πρόσφυγας ή δικαιούχος συμπληρωματικής προστασίας και ταυτόχρονα εφαρμόζεται οποιαδήποτε από τις προβλεπόμενες στο εδάφιο (4) του άρθρου 12Δ περιπτώσεις.»

Το άρθρο 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου προβλέπει τα ακόλουθα (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):

«Ασφαλής χώρα ιθαγένειας

12Βτρις.-(1) Για σκοπούς εξέτασης αιτήσεων, ο Υπουργός δύναται με διάταγμα να ορίσει χώρα ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιείται βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

(2) Κατά την εκτίμηση μιας χώρας ως ασφαλούς χώρας ιθαγένειας, με σκοπό τον ενδεχόμενο χαρακτηρισμό ή αποχαρακτηρισμό ως τέτοιας σύμφωνα με το παρόν άρθρο, λαμβάνεται μεταξύ άλλων υπόψη ο βαθμός στον οποίο παρέχεται προστασία κατά της δίωξης ή κακομεταχείρισης μέσω:

(α) Της σχετικής πρωτογενούς και δευτερογενούς νομοθεσίας και του τρόπου εφαρμογής της∙

(β) της τήρησης των δικαιωμάτων και ελευθερίων που ορίζονται –

(i) στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, ιδίως δε των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση δυνάμει του Άρθρου 15, παράγραφος 2, αυτής, και

(ii) στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, και

(iii) στη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και Άλλων Μορφών Σκληρής, Απάνθρωπης ή Εξευτελιστικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας∙

(γ) της τήρησης της αρχής της μη επαναπροώθησης σύμφωνα με τη Σύμβαση∙

(δ) της πρόβλεψης μηχανισμού πραγματικής προσφυγής κατά των παραβάσεων των προαναφερόμενων δικαιωμάτων και ελευθεριών.

(3) Η αξιολόγηση του κατά πόσο μια τρίτη χώρα είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας σύμφωνα με το παρόν άρθρο βασίζεται σε σειρά πηγών πληροφοριών, περιλαμβανομένων ειδικότερα πληροφοριών από άλλα κράτη μέλη, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο, την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, το Συμβούλιο της Ευρώπης και άλλους σχετικούς διεθνείς οργανισμούς.

(4) [.]

(5) [.]

(6) Τρίτη χώρα που έχει οριστεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας σύμφωνα με το παρόν άρθρο δύναται, μετά από εξατομικευμένη εξέταση της αίτησης, να θεωρηθεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας για το συγκεκριμένο αιτητή, μόνον εφόσον ο αιτητής –

(α) Έχει την ιθαγένεια της χώρας αυτής, ή

(β) [.]

και δεν έχει προβάλει σοβαρούς λόγους για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του και όσον αφορά τον χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.

(7) Αίτηση η οποία υποβλήθηκε από πρόσωπο που κατέχει την ιθαγένεια χώρας που έχει οριστεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, και αίτηση από ανιθαγενή του οποίου η χώρα προηγούμενης συνήθους διαμονής έχει χαρακτηρισθεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, δύναται να εξεταστεί κατά την κρίση του αρμόδιου λειτουργού με την ταχύρρυθμη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 12Δ, εκτός εάν ο αιτητής προβάλει βάσιμους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η ασφαλής χώρα ιθαγένειας δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του, οπότε η αίτηση εξετάζεται σύμφωνα με την κανονική διαδικασία του άρθρου 13.

(8) Για σκοπούς εφαρμογής του παρόντος άρθρου, η Υπηρεσία Ασύλου παρέχει την ευκαιρία στον αιτητή να προβάλει λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η ασφαλής χώρα ιθαγένειας δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του.

(9) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος θεωρήσει τρίτη χώρα ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας για το συγκεκριμένο αιτητή δυνάμει του εδαφίου (6), η Υπηρεσία Ασύλου ενημερώνει τον αιτητή περί της απόφασης του Προϊσταμένου καθώς και για το δικαίωμα του αιτητή να αμφισβητήσει την εφαρμογή της έννοιας της ασφαλούς χώρας ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του και να προσβάλει στο Διοικητικό Δικαστήριο την απόφαση του Προϊσταμένου δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, καθώς και για την προθεσμία άσκησης τέτοιας προσφυγής.

(10) [.]

(11) [.]

(12) [.]»

 

 

 

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, επισημαίνεται ότι το άρθρο 12Β του περί Προσφύγων Νόμου, του οποίου επικαλούνται παραβίαση οι συνήγοροι του Αιτητή, εφαρμόζεται στις περιπτώσεις όπου «μια χώρα θεωρείται ως ασφαλής τρίτη χώρα για συγκεκριμένο αιτητή». Ωστόσο δε, παρατηρείται ότι στην παρούσα περίπτωση, η επίδικη απόφαση λήφθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου δυνάμει των άρθρων 12Δ και 12ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα, στη βάση του άρθρου 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου.

Ως προκύπτει εν προκειμένω, οι Καθ' ων η Αίτηση αποφάσισαν περί της εφαρμογής της έννοιας της ασφαλούς χώρας ιθαγένειας στη βάση του σχετικού διατάγματος του Υπουργού Εσωτερικών (Κ.Δ.Π.202/2022, ημερ. 27/05/2022), ήτοι δυνάμει του άρθρου 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, και δεν θεώρησαν τρίτη χώρα ως ασφαλή τρίτη χώρα για τον Αιτητή, ώστε να τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες του άρθρου 12Β του περί Προσφύγων Νόμου. Ως εκ τούτου, η θέση των συνηγόρων του Αιτητή περί παραβίασης του άρθρου 12Β του περί Προσφύγων Νόμου, δεν ευσταθεί ούτε βρίσκει έρεισμα υπό τα πιο πάνω και απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

Σύμφωνα δε, με το άρθρο 12Βτρις(1) μια χώρα δύναται με διάταγμα από τον Υπουργό Εσωτερικών να οριστεί ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, «εφόσον ικανοποιείται βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης».

Ο Υπουργός Εσωτερικών ασκώντας τις εξουσίες που του παρέχονται από το άρθρο 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, εξέδωσε το περί Ασφαλών Χωρών Ιθαγένειας Διάταγμα του 2022, Κ.Δ.Π. 202/2022, ημερ. 27/05/2022, σύμφωνα με το οποίο η Νιγηρία (χώρα καταγωγής του Αιτητή) περιλαμβάνεται στον κατάλογο ασφαλών χωρών ιθαγένειας και (άρα) χαρακτηρίζεται ως ασφαλής χωρά ιθαγένειας υπό την έννοια του άρθρου 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου.

Στο σημείο αυτό, αναφέρεται (επικουρικώς) ότι το εν λόγω διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών (Κ.Δ.Π. 202/2022, ημερ. 27/05/2022), βρισκόταν σε ισχύ καθ’ όλη τη διαδικασία εξέτασης της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή από την Υπηρεσία Ασύλου καθώς και κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, ενώ δε, αυτό αναθεωρήθηκε με την έκδοση νέου διατάγματος (βάσει και πάλι των σχετικών προνοιών του άρθρου 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου) – βλ. Κ.Δ.Π. 166/2023 (ημερ. 26/05/2023), όπου στο σχετικό κατάλογο ασφαλών χωρών ιθαγένειας συμπεριλαμβάνεται η Νιγηρία.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου, διαπιστώνω ότι ο αρμόδιος λειτουργός στην αρχή της συνέντευξης (σύμφωνα και με τη σχετική διάταξη του άρθρου 12Βτρις, εδάφιο (8), του περί Προσφύγων Νόμου), εξήγησε δεόντως στον Αιτητή ότι στην περίπτωσή του, με βάση τη χώρα καταγωγής του, τυγχάνει εφαρμογής η έννοια της ασφαλούς χώρας ιθαγενείας (ως αυτή η έννοια προβλέπεται από το άρθρο 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου) και για το λόγο αυτό η αίτησή του θα τύχει εξέτασης με ταχύρρυθμη διαδικασία σύμφωνα με το άρθρο 12Δ του περί Προσφύγων Νόμου, δυνάμει του ότι η χώρα καταγωγής έχει χαρακτηριστεί ως τέτοια με τη σχετική Κ.Δ.Π.202/22, ημερ. 27/05/2022 (βλ. ερ. 22/1Χ δ.φ.). Επίσης, δόθηκε η ευκαιρία στον Αιτητή να τοποθετηθεί επί του χαρακτηρισμού της χώρας καταγωγής του ως ασφαλούς χώρας ιθαγενείας, με τον ίδιο να επικαλείται ότι η περιοχή του δεν είναι ασφαλής λόγω της κρίσης που υπάρχει στις ανατολικές περιοχές της χώρας, όπου μια ομάδα ατόμων με την ονομασία ‘Unknown Gunmen’ σκοτώνουν τους πολίτες/κατοίκους σε καθημερινή βάση (βλ. ερ. 21/1Χ δ.φ.).

Σύμφωνα δε, με το άρθρο 12Βτρις(7) του περί Προσφύγων Νόμου (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου): «(7) Αίτηση η οποία υποβλήθηκε από πρόσωπο που κατέχει την ιθαγένεια χώρας που έχει οριστεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, και αίτηση από ανιθαγενή του οποίου η χώρα προηγούμενης συνήθους διαμονής έχει χαρακτηρισθεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας, σύμφωνα με το παρόν άρθρο, δύναται να εξεταστεί κατά την κρίση του αρμόδιου λειτουργού με την ταχύρρυθμη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 12Δ, εκτός εάν ο αιτητής προβάλει βάσιμους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η ασφαλής χώρα ιθαγένειας δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του, οπότε η αίτηση εξετάζεται σύμφωνα με την κανονική διαδικασία του άρθρου 13».

Συνακόλουθα, σε συνάφεια και με το άρθρο 12Βτρις(6) του περί Προσφύγων Νόμου, συνάγεται ότι χώρα «που έχει οριστεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας» σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο 12Βτρις «δύναται, μετά από εξατομικευμένη εξέταση της αίτησης, να θεωρηθεί ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας για το συγκεκριμένο αιτητή, μόνον εφόσον ο αιτητής – (α) Έχει την ιθαγένεια της χώρας αυτής, ή (β) [.], και δεν έχει προβάλει σοβαρούς λόγους για να θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του».

Στα πλαίσια των ως άνω αναφερθέντων, έχοντας ενώπιόν μου το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης καθώς και την ίδια την επίδικη απόφαση και ενόψει της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και της έκτασης του ελέγχου που αυτό διενεργεί σε σχέση με την επίδικη πράξη (ex nunc), όσον αφορά τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν από τον Αιτητή στα πλαίσια της διοικητικής εξέτασης της αίτησης του για διεθνή προστασία, παρατηρώ τα εξής:

Κατά την υποβολή της αίτησής του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής κατέγραψε ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει, ότι έφυγε από τη χώρα του λόγω της κρίσης, οικονομικής, θρησκευτικής και πολιτικής, που επηρέαζε τον ίδιο επειδή δεν μπορούσε να κάνει οτιδήποτε ώστε να βοηθήσει και να στηρίξει τον εαυτό του (βλ. ερ. 1 δ.φ.).

Κατά το αρχικό στάδιο της συνέντευξής του, ο Αιτητής, δήλωσε ότι δεν αντιμετωπίζει οποιαδήποτε ιατρικά ζητήματα ή θέματα υγείας (βλ. ερ. 21/2Χ δ.φ.), καθώς και ότι αναχώρησε νόμιμα με το διαβατήριό του από τη χώρα του περί τα τέλη Μαρτίου του 2023 (βλ. ερ. 18/2Χ δ.φ.), χωρίς να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε ζητήματα κατά την έξοδο του από τη χώρα (βλ. ερ. 18/5Χ δ.φ.) και ουδέποτε είχε συλληφθεί ή κρατηθεί στη χώρα καταγωγής του, ως επίσης δήλωσε (βλ. ερ. 18/6Χ δ.φ.). Δήλωσε επίσης, ότι δεν ανήκει σε οποιαδήποτε πολιτική, θρησκευτική, στρατιωτική οργάνωση, είτε ο ίδιος είτε κάποιο μέλος της οικογένειάς του (βλ. ερ. 20 δ.φ.), καθώς και ότι ο ίδιος ανήκει στη φυλή Igbo (βλ. ερ. 20/6Χ δ.φ.). Ως προς τον τόπο καταγωγής και διαμονής του στη χώρα του, ο Αιτητής δήλωσε ότι κατάγεται από την Lagwa της πόλης Okwuato (ευρύτερη τοπική περιοχή του Aboh-Mbaise, Imo State) της Νιγηρίας, που ήταν και ο τόπος συνήθους διαμονής του στη χώρα του (βλ. ερ. 19/5Χ-6Χ και 18/1Χ δ.φ.), όπου διέμενε με τους γονείς του και την αδελφή του (βλ. ερ. 20/3Χ και ερ. 18/1Χ δ.φ.). Ως προς το εκπαιδευτικό του υπόβαθρο, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι απόφοιτος κολλεγίου στη χώρα του (βλ. ερ. 21/4Χ και 20/1Χ δ.φ.). Ως προς την εργασιακή του εμπειρία, ανέφερε ότι ενόσω βρισκόταν στη χώρα του ασχολείτο με τη γεωργία στην οικογενειακή φάρμα που έχουν, ενώ είχε εργαστεί εθελοντικά κατά περιόδους ως δημοσιογράφος σε εκπομπή τοπικού σταθμού του Imo State στην πρωτεύουσα Owerri (βλ. 19/1Χ-4Χ δ.φ.).

Ακολούθως, ως προς τους λόγους που εγκατέλειψε τη χώρα του, ο Αιτητής επικαλέστηκε την κρίση με την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα του και τους σκοτωμούς στην περιοχή του, ισχυριζόμενος ότι τον παρακίνησε ο πατέρας του να εγκαταλείψει τη χώρα, ώστε ο ίδιος να σωθεί καθότι κάποιες ομάδες θέλουν να τους σκοτώσουν, αναφέροντας συγκεκριμένα τους ‘Unknown Gunmen’ που συνηθίζουν να σκοτώνουν στοχευμένα τους νεαρούς, καθώς και τους ‘Fulani Herdsmen’ που διακινούνται τριγύρω με τα ζώα τους και σκοτώνουν στοχευμένα όσους αγρότες παραπονεθούν (βλ. ερ. 17/1Χ-2Χ δ.φ.). Επιβεβαίωσε δε, ότι έφυγε από τη χώρα του λόγω της γενικότερης κατάστασης στην περιοχή του (βλ. ερ. 17/3Χ δ.φ.), ισχυριζόμενος ότι συνάντησαν αρκετές φορές άτομα από τις δύο εν λόγω ομάδες, ενώ η ομάδα ‘Unknown Gunmen’ πάνε επίσης σε σπίτια, ως ανέφερε (βλ. ερ. 17/4Χ δ.φ.). Κληθείς να αναφερθεί στις εμπειρίες που αντιμετώπισε με τους ‘Unknown Gunmen’, ο Αιτητής αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό όπου άτομα της εν λόγω ομάδας πήγαν σε μια παραδοσιακή γαμήλια τελετή στην πόλη Orlu (Imo State), περί τον Απρίλιο/Μάϊο του 2022 και άρχισαν να πυροβολούν και να σκοτώνουν τον κόσμο εκεί (βλ. ερ. 17/5Χ-8Χ δ.φ.). Επιβεβαίωσε δε, ότι ο ίδιος ουδέποτε είχε συναντηθεί με άτομα της εν λόγω ομάδας (βλ. ερ. 16/1Χ δ.φ.). Κληθείς ακολούθως να αναφερθεί στις εμπειρίες που αντιμετώπισε με τους ‘Fulani Herdsmen’, ανέφερε ότι τους είδε αρκετές φορές να πυροβολούν τους ανθρώπους στις φάρμες τους, κάτι που συμβαίνει καθημερινά (ως είπε), και ότι διακινούνται τριγύρω με διάφορα όπλα (βλ. ερ. 16/2Χ-3Χ δ.φ.). Ως ισχυρίστηκε, σε μια περίπτωση όταν η οικογένεια του και ο ίδιος ήταν στη φάρμα τους, άτομα της εν λόγω ομάδας ήρθαν στην περιοχή και άρχισαν να πυροβολούν τους ανθρώπους εκεί, που τράπηκαν σε φυγή (βλ. ερ. 16/4Χ δ.φ.). Επιβεβαίωσε δε, ότι δεν πυροβολούσαν εναντίον του ιδίου απευθείας, όμως στόχευαν άλλα άτομα (βλ. ερ. 16/5Χ δ.φ.). Επικαλέστηκε επίσης, ότι τα ζώα τους πήγαν στην οικογενειακή του φάρμα και έφαγαν όλα τα σπαρτά (βλ. ερ. 16/6Χ-7Χ δ.φ.), ως επίσης, ότι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά και επηρεάζει οικονομικά την οικογενειακή τους επιχείρηση (βλ. ερ. 16/8Χ δ.φ.). Κληθείς να αναφέρει τις ενέργειες στις οποίες προέβη προς αποτροπή τούτου, ο Αιτητής είπε ότι έχουν παραπονεθεί στην κυβέρνηση και τους τοπικούς ηγέτες, ωστόσο δεν έγινε κάτι (βλ. ερ. 16/9Χ δ.φ.). Καταλήγοντας, ο Αιτητής επικαλέστηκε τα προβλήματα που υπάρχουν στην περιοχή του, ως προς το λόγο που δεν μπορούσε πλέον να παραμείνει στον τόπο του (βλ. ερ. 16/10Χ δ.φ.), ισχυριζόμενος επίσης, ότι στην περιοχή του υφίσταται καθημερινά η απειλή και ακόμα και η ζωή των γονιών του κινδυνεύει, ενώ ο λόγος που ο ίδιος έφυγε ήταν επειδή είναι ο μοναδικός υιός της οικογένειας (βλ. ερ. 15/1Χ δ.φ.). Τέλος, δήλωσε πως οι αρχές της χώρας του θα του επέτρεπαν να επιστρέψει εκεί (βλ. ερ. 15/2Χ δ.φ.).

Κατά την αξιολόγηση της αίτησης διεθνούς προστασίας, ο αρμόδιος λειτουργός διαχώρισε τους ισχυρισμούς του Αιτητή σε δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς (βλ. ερ. 51 δ.φ.). Ο μεν πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός αφορά στα προσωπικά στοιχεία και την περιοχή καταγωγής και διαμονής του Αιτητή και έγινε αποδεκτός (βλ. ερ. 51-50 δ.φ.), ο δε δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός, αφορά στον ισχυριζόμενο κίνδυνο από ένοπλες ομάδες στην περιοχή του Αιτητή (συγκεκριμένα από τους ‘Unknown Gunmen’ και τους ‘Fulani Herders’), ο οποίος δεν έγινε αποδεκτός (βλ. ερ. 50-48 δ.φ.).

Ειδικότερα, ο εν λόγω (δεύτερος) ουσιώδης ισχυρισμός του απορρίφθηκε λόγω του ότι κρίθηκε πως ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες σε σχέση με το αίτημά του, απαντούσε με αοριστία, το αφήγημά του στερείτο ευλογοφάνειας και επίσης, εντοπίστηκαν ασάφειες και αντιφάσεις στα λεγόμενά του. Συγκεκριμένα, ως κατέγραψε ο αρμόδιος λειτουργός, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει λεπτομερείς πληροφορίες όσον αφορά τη φερόμενη δίωξή του, ούτε και ως προς το είδος, τη φύση και τη συχνότητα των απειλών που αντιμετώπιζε για όσο ζούσε στην περιοχή του (βλ. ερ. 16/1Χ-8Χ και 17/1Χ-7Χ δ.φ.). Κληθείς να δώσει περεταίρω λεπτομέρειες όσον αφορά τις εμπειρίες που αντιμετώπισε ο ίδιος με τις δύο εν λόγω ομάδες, ο Αιτητής αποκρίθηκε με αοριστία στα σχετικά ερωτήματα του λειτουργού (βλ. ερ. 16/2Χ-8Χ και 17/2Χ-8Χ δ.φ.), ενώ αναμενόταν από τον ίδιο να απαντήσει με λεπτομέρεια στις ουσιώδεις αυτές ερωτήσεις, βάσει του μορφωτικού επιπέδου του και αφού αποτελεί μη ευάλωτο πρόσωπο. Επίσης, εντοπίστηκε έλλειψη ευλογοφάνειας στα λεγόμενά του, αφού παρόλο που ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως κινδύνευε η ζωή του στην περιοχή όπου διέμενε στη χώρα του, ο ίδιος παρέμεινε στην εν λόγω περιοχή διαμονής του, όπου συνέχισε να ζει και να εργάζεται μαζί με την οικογένειά του έως ότου έφυγε από τη χώρα του, ενώ δε, ως προς το γεγονός ότι οι γονείς του συνεχίζουν να ζουν και να εργάζονται εκεί χωρίς να τους έχει συμβεί οτιδήποτε, ο Αιτητής αναφέρθηκε γενικά στο ότι υπάρχει κίνδυνος στην περιοχή του, επικαλούμενος επίσης, ότι ο ίδιος έφυγε επειδή είναι ο μοναδικός υιός της οικογένειας (βλ. ερ. 15/1Χ δ.φ.). Επιπλέον, εντοπίστηκαν ασάφειες και αντιφάσεις στα λεγόμενά του, αφού παρόλο που ανέφερε ότι είχε συναντήσει πολλές φορές τους ‘Unknown Gunmen’ (βλ. ερ. 17/4Χ-5Χ δ.φ.), έπειτα δήλωσε πως ουδέποτε συναντήθηκε μαζί τους (βλ. ερ. 16/1Χ δ.φ.).

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία των πιο πάνω ισχυρισμών, ο αρμόδιος λειτουργός διέκρινε ότι σε αντίθεση με τους εν λόγω ισχυρισμούς του Αιτητή, από πηγές πληροφόρησης προκύπτει ότι η ομάδα ‘Unknown Gunmen’ δραστηριοποιείται μεμονωμένα σε άλλες πολιτείες της Νιγηρίας (βλ. ερ. 41-39 και 38 δ.φ.), ως επίσης, ότι η ομάδα ‘Fulani Herdsmen’, παρόλο που είναι παρούσα στην πολιτεία Imo, οι πληροφορίες αναφέρουν ελάχιστη δραστηριότητα της με μειωμένα περιστατικά μέχρι και τον Ιούνιο του 2022 (βλ. ερ. 44-42 δ.φ.). Καταληκτικά, εφόσον ο Αιτητής απάντησε αόριστα και χωρίς να δώσει ικανοποιητικές πληροφορίες για τους εν λόγω ισχυρισμούς του, ενώ εντοπίστηκαν ασάφειες και αντιφάσεις στα λεγόμενά του, καθώς και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφέρονται σε μεμονωμένα περιστατικά αναφορικά με τη δράση των δύο εν λόγω ομάδων στην περιοχή του, οι ισχυρισμοί του δεν έγιναν αποδεκτοί (βλ. ερ. 48 δ.φ.).

Στη συνέχεια, ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε σε εξατομικευμένη αξιολόγηση του (μελλοντικού) κινδύνου κατά την επιστροφή, στη βάση των προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή (ως έγιναν αποδεκτές, όπως αναφέρεται ανωτέρω), καθώς και λαμβάνοντας υπόψη πληροφορίες αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας που επικρατούσε στο Imo State (όπου δεν παρατηρήθηκαν συνθήκες ενόπλων συγκρούσεων – βλ. ερ. 35-26 δ.φ.), διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης (βλ. ερ. 48 δ.φ.). Προχωρώντας στο μέρος της νομικής ανάλυσης, ο λειτουργός κατέληξε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση προσφυγικού καθεστώτος στον Αιτητή, καθώς δεν στοιχειοθετήθηκε βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης για κάποιον από τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου (βλ. ερ. 46 δ.φ.). Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, ο λειτουργός κατέληξε ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις για την παραχώρηση συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, καθότι δεν τεκμηριώθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2) (α), (β) και (γ) του Νόμου (βλ. ερ. 46-45 δ.φ.). Τέλος, ο αρμόδιος λειτουργός σημείωσε ότι, με βάση τους ισχυρισμούς, τα δεδομένα και τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή (ως έγιναν αποδεκτές), που αναλύθηκαν ανωτέρω, διαπιστώνεται πως ο Αιτητής δεν ανέτρεψε το τεκμήριο του χαρακτηρισμού της χώρας καταγωγής του ως ασφαλούς χώρας ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του και όσον αφορά το χαρακτηρισμό του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας, ως εκ τούτου, εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησής του για διεθνή προστασία ως προδήλως αβάσιμης δυνάμει των άρθρων 12Βτρις, 12Δ και 12ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου (βλ. ερ. 45 δ.φ.).

Εκ των ανωτέρω, διαπιστώνω ότι κατά το στάδιο της διοικητικής διαδικασίας υποβλήθηκαν στον Αιτητή ανοικτής φύσεως ερωτήματα, τα οποία είχε τη δυνατότητα να απαντήσει, ως επίσης, διευκρινιστικά ερωτήματα ώστε να αποσαφηνίσει/τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς τους. Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε επαρκείς ερωτήσεις, για να καλύψει τόσο τον πυρήνα του αιτήματος του Αιτητή, όσο και τα επιμέρους θέματα, ακολουθώντας την ορθή διερευνητική διαδικασία, στα πλαίσια της ταχύρρυθμης διαδικασίας εξέτασης αιτήματος διεθνούς προστασίας. Διακρίνεται δε, ότι στους ισχυρισμοί που ο Αιτητής επικαλέστηκε υπήρχαν σημεία αναξιοπιστίας, τα οποία εντοπίστηκαν από την Υπηρεσία Ασύλου, καταλήγοντας ότι η περίπτωσή του δεν εμπίπτει στην έννοια του πρόσφυγα έτσι όπως αυτή η έννοια ερμηνεύεται από την Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων και από το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμο, ούτε θα μπορούσε να του χορηγηθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Τονίζεται ότι η βασική ιστορία ενός αιτούντος πρέπει να είναι συνεπής καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ακόμη και αν ορισμένες πτυχές του απολογισμού των γεγονότων μπορεί να είναι αβέβαιοι ή «κάπως απίθανοι», υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπονομεύουν τη συνολική αξιοπιστία της αξίωσης[1]. Ωστόσο, «όταν παρουσιάζονται πληροφορίες που δίνουν ισχυρούς λόγους για να αμφισβητηθεί η αλήθεια των δηλώσεων ενός αιτούντος άσυλο, το άτομο πρέπει να παράσχει ικανοποιητική εξήγηση για τους ισχυρισμούς ανακρίβειες σε αυτές τις παρατηρήσεις»[2]. Στην παρούσα υπόθεση και από τα ενώπιόν μου δεδομένα παρατηρώ ότι ο Αιτητής δεν παράσχει επαρκείς εξηγήσεις σε κύρια σημεία που άπτονται του πυρήνα του αιτήματος του πλήττοντας την εσωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του. Γενικά, είναι λογικό να αναμένεται ότι μια αίτηση για διεθνή προστασία παρουσιάζεται επαρκώς και λεπτομερώς, τουλάχιστον όσον αφορά τα πιο σημαντικά γεγονότα του αιτήματος του. Η ανεπάρκεια λεπτομερειών συνιστά αυτό που αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 5 στοιχείο β)  2011/95/ΕΕ (αναδιατύπωση) ως έλλειψη «σχετικών στοιχείων».

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», αναφέρεται στην σελίδα 98, παράγραφος 4.5.3 ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να γίνεται μια αντικειμενική και ισορροπημένη στάθμιση του κατά πόσον οι ισχυρισμοί του αιτητή αντικατοπτρίζουν αυτό που θα ήταν εύλογα αναμενόμενο από κάποιον με τις περιστάσεις του ο οποίος εκφράζει δια τούτων μια αληθινή προσωπική εμπειρία («Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.»). Περαιτέρω, στην προηγούμενη σελίδα του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι είναι γενικά εύλογο να αναμένεται ότι αίτημα θα πρέπει να παρουσιάζεται τεκμηριωμένα και με επαρκείς λεπτομέρειες αλλιώς οι ελλείψεις αυτές στις λεπτομέρειες μπορεί να συνιστούν έλλειψη σχετικών στοιχείων («Η μη επαρκής παροχή λεπτομερειών μπορεί επίσης να ισοδυναμεί με αυτό που αναφέρεται στο άρθρο 4 παράγραφος 5 στοιχείο β) της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) ως έλλειψη «λυσιτελών στοιχείων»»).

Σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με το άρθρο 16 του Περί Προσφύγων Νόμου (Ν.6(1)/2000), αρχικά το βάρος απόδειξης το φέρει ο Αιτητής ο οποίος υποχρεούται να υποστηρίξει την αίτηση του με όλα τα έγραφα και στοιχεία που έχει στην κατοχή του, αλλά και γενικότερα να βοηθήσει την Υπηρεσία Ασύλου με τον καλύτερο τρόπο να διαπιστώσει τα γεγονότα της υπόθεσης του. Ως έχει νομολογηθεί, ο Αιτητής πρέπει να καταβάλει ειλικρινή προσπάθεια να θεμελιώσει την αφήγηση του, ότι δηλαδή υπήρξε θύμα δίωξης στην χώρα καταγωγής του, ώστε να πληροί της προϋποθέσεις υπαγωγής του σε καθεστώς Διεθνούς Προστασίας. (βλ.             WILLIAM CRISANTHA MAL FRANCIS KARUNARATHNA ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.α, Υπόθεση Αρ. 1875/2008, 1 Μαρτίου 2010). 

Βεβαίως ο Αιτητής δεν είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει για την απόδειξη των ισχυρισμών του, τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, αυτό όμως δεν αίρει την υποχρέωση του να επικαλεσθεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά. Ναι μεν τα αρμόδια όργανα της Διοίκησης οφείλουν να προβούν σε ενδελεχή εξέταση των προβαλλόμενων από τον Αιτητή ουσιωδών ισχυρισμών και να αιτιολογήσουν πλήρως και ειδικώς την τυχόν απορριπτική του αιτήματος απόφαση τους, όμως στην περίπτωση που δεν έχουν προβληθεί κατά τη διαδικασία ουσιώδεις, ισχυρισμοί, αλλά γενικοί, αόριστοι ή προδήλως αβάσιμοι ισχυρισμοί ή έχει γίνει μεν επίκληση συγκεκριμένων περιστατικών, τα οποία, ωστόσο, δεν στοιχειοθετούν λόγους υπαγωγής στο προστατευτικό καθεστώς της Σύμβασης της Γενεύης, δεν απαιτείται ειδικότερη αιτιολογία για την απόρριψη του αιτήματος παροχής ασύλου.

Συναφώς επισημαίνεται ότι  ούτε μπορεί να αναγνωριστεί στον Αιτητή «το ευεργέτημα της αμφιβολίας» , όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου, για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων.  Το ευεργέτημα της αμφιβολίας δίδεται μόνο εκεί όπου ο Αιτητής έχει υποβάλει όλα τα διαθέσιμα σε αυτόν στοιχεία σε σχέση με την αίτησή του/ης, τα οποία έχουν ελεγχθεί και, ο αρμόδιος λειτουργός ή/και ο Προϊστάμενος ικανοποιούνται ότι είναι γενικά αξιόπιστος/η. Εν προκειμένω κρίνω ότι ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε είτε στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας οποιοδήποτε ειδικό ισχυρισμό περί δίωξης. Όπως έχει εξάλλου νομολογηθεί, κρίση επί της αξιοπιστίας αιτητή και έγερση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο της αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή/τρια είναι επιτρεπτή. (Βλ. σχετικά απόφαση στην υπόθεση Amiri v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων κ.ά. (2009) 3 ΑΑΔ 358, καθώς και την απόφαση του Δικαστηρίου τούτου στην υπόθεση Khalil v. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 466/2010, 28.9.2012).

Από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου είναι εμφανές πως, η Υπηρεσία Ασύλου διενήργησε τη δέουσα έρευνα όλων των ζητημάτων που έθεσε ο Αιτητής ενώπιον της. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκεινται στη διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντος οργάνου και διαφέρουν κατά περίπτωση (βλ. απόφαση υπ. αρ. 128/2008, JAMAL KAROU v Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουαρίου, 2010).

Οι Καθ' ων η Aίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιον τους, προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση, κρίνοντας ότι τα όσα ο Αιτητής επικαλέστηκε, δεν στοιχειοθετούν οποιαδήποτε στοχοποίηση/δίωξή του ή απειλή/κίνδυνο εναντίον του από κρατικούς ή μη κρατικούς φορείς, που να τον εμποδίζουν να επιστρέψει και να παραμείνει στον τόπο διαμονής του. Συγκεκριμένα, η γενική αξιοπιστία του Αιτητή κρίθηκε ως μη ικανοποιητική και πέραν τούτου, ούτε οι προσωπικές του περιστάσεις θα μπορούσαν να τον εντάξουν στις πρόνοιες του Νόμου για την παραχώρηση διεθνούς προστασίας. Οι ισχυρισμοί του Αιτητή, οι οποίοι στο σύνολό τους περιστρέφονται γύρω από την απροθυμία του ιδίου να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του για λόγους της γενικότερης κατάστασης ασφαλείας στην περιοχή του, κρίθηκαν ότι δεν στοιχειοθετούν λόγους υπαγωγής του στο προστατευτικό καθεστώς του πρόσφυγα ή της συμπληρωματικής προστασίας.

Εν προκειμένω, σύμφωνα με την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, στην περίπτωση του Αιτητή δεν θεμελιώθηκε βάσιμος φόβος δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας, ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και συνακόλουθα, δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του άρθρου 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, ούτως ώστε να παρασχεθεί σε αυτόν το καθεστώς του πρόσφυγα.

Περαιτέρω, σύμφωνα με την εν λόγω απόφαση, ούτε οποιοσδήποτε λόγος συνέτρεχε για να αναγνωρισθεί στον Αιτητή το καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας, δυνάμει του άρθρου 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι υφίστανται ουσιώδεις λόγοι ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως επίσης προκύπτει από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, η Υπηρεσία Ασύλου παρείχε την ευκαιρία στον Αιτητή να προβάλει λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η χώρα καταγωγής του, που ορίστηκε ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας σύμφωνα με το άρθρο 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου και δυνάμει της Κ.Δ.Π.202/2022 (ημερ. 27/05/2022), δεν είναι ασφαλής χώρα ιθαγένειας στη συγκεκριμένη περίπτωσή του, ωστόσο, κρίθηκαν ως αβάσιμοι οι λόγοι που προέβαλε ως προς τούτο και συγκεκριμένα τα όσα ανέφερε περί κινδύνου από τις ομάδες ‘Unknown Gunmen’ και ‘Fulani Herdsmen’ στην περιοχή του, πέραν της γενικότητας/αοριστίας και ασάφειας των ισχυρισμών του περί τέτοιου κινδύνου. Ως εκ τούτου, ορθώς η χώρα καταγωγής του θεωρήθηκε ως ασφαλής χώρα ιθαγενείας στην περίπτωσή του και (άρα) εφαρμόστηκε η ταχύρρυθμη διαδικασία, στη βάση των άρθρων 12Βτρις και 12Δ(4)(β) του περί Προσφύγων Νόμου.

Συνεπώς, δεν διακρίνω οτιδήποτε μεμπτό στην διαδικασία που τηρήθηκε ούτε υφίσταται ζήτημα παράβασης των διατάξεων του περί Προσφύγων Νόμου, αφού σε κάθε περίπτωση και όπως προνοεί εξάλλου το άρθρο 12Βτρις(8), δόθηκε η δυνατότητα στον Αιτητή να αμφισβητήσει την εφαρμογή της ασφαλούς χώρας ιθαγένειας για την περίπτωσή του, αλλά πέραν του ότι κρίθηκε αναξιόπιστος ως προς τους εν λόγω ισχυρισμούς που προέβαλε, ούτε δε, τεκμηρίωσε οποιοδήποτε στοιχείο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάληξη ότι στη χώρα του έχει ο ίδιος προσωπικά στοχοποιηθεί ή κινδυνεύει, άρα στην περίπτωσή του η χώρα ιθαγένειάς του δεν είναι ασφαλής για τον ίδιο (με βάση και τις προσωπικές του περιστάσεις).

Η εφαρμογή της ασφαλούς χώρας ιθαγένειας είναι μαχητό τεκμήριο. Η αιτούντες έχουν το βάρος απόδειξης να ανατρέψουν το τεκμήριο χαρακτηρισμού της χώρας ως ασφαλούς, δηλαδή ότι υπάρχει έλλειψη προστασίας στη χώρα ιθαγένειας λόγω των ατομικών και προσωπικών τους περιστάσεων. Η αδυναμία προσκόμισης αποδεικτικών στοιχείων και ανατροπής του τεκμηρίου της ασφαλούς χώρας ιθαγένειας έχει ως αποτέλεσμα το συμπέρασμα ότι η καθορισμένη χώρα είναι ασφαλής για τον Αιτητή.

Περαιτέρω, ούτε κατά την παρούσα διαδικασία, όπου δόθηκε η δυνατότητα στον Αιτητή ενώπιον του Δικαστηρίου να εγείρει ισχυρισμούς προς ανατροπή του τεκμηρίου της ασφαλούς χώρας ιθαγένειας, δεν κατάφερε να πράξει τούτο. Ουδόλως εξειδίκευσε οτιδήποτε περί του αντιθέτου, ενώ τα όσα επικαλείται περί ανασφάλειας και κινδύνου που υπάρχει στην περιοχή του, παρέμειναν ως γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί.

Συγκεκριμένα, στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, κατά την ακροαματική διαδικασία στις 23/10/2023, ο Αιτητής ανέφερε σχετικά με το λόγο που τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει τη χώρα του, ότι άτομα της ομάδας ‘Unknown Gunmen’, που του ήταν άγνωστα, πήγαν στο σπίτι του και τον έψαχναν, αναφέροντας επίσης ότι, αυτά τα άτομα και οι Fulani ευθύνονται για τους θανάτους πολλών από τους χωριανούς του, ως επίσης, ότι κατέστρεψαν τα χωράφια του. Επιπλέον, προσκόμισε έγγραφο που (ως ανέφερε) αφορά αστυνομική έκθεση κατόπιν παραπόνου που υπέβαλε ο πατέρας του στη χώρα του. Κληθείς να αναφέρει κατά πόσο είχε προχωρήσει ο ίδιος σε κάποιο παράπονο ή κατέφυγε στις αρχές της χώρας του κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι αρχικά υπήρχαν πολλές συγκρούσεις με άτομα της εν λόγω ομάδας και μετά από την κλιμάκωση της κρίσης και των όσων έγιναν, ο καθένας σκεπτόταν πως να διαφύγει για να επιζήσει.

Στη γραπτή του αγόρευση αναφορικά με το πιο πάνω έγγραφο ημερ. 17/07/2023 που είχε προσκομίσει στο Δικαστήριο, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι αυτό αφορά έγγραφο αναφοράς από την αστυνομία της περιοχής του σχετικά με την καταγγελία που έγινε στην αστυνομία, όπου κατόπιν διερεύνησης της προκύπτει ότι μια ομάδα γνωστή ως ‘Unknown Gunmen’ τον έχουν στοχοποιήσει για να τον σκοτώσουν. Αναφέρει επίσης ότι στο εν λόγω έγγραφο αναγράφεται πως η ομάδα αυτή σκοτώνει και παρενοχλεί πολίτες στην περιοχή όπου διέμενε και ότι τα άτομα της εν λόγω ομάδας κατέστρεψαν την οικία του στις 05/05/2023 κατά τη διάρκεια που τον έψαχναν εκεί και λόγω του ότι δεν τον βρήκαν, ο ίδιος είναι καταζητούμενός τους.

Συναφώς, εξετάζοντας κατά πόσο το εν λόγω έγγραφο ημερ. 17/07/2023 που προσκόμισε ο Αιτητής στο παρόν Δικαστήριο αποτελεί αξιόπιστο τεκμήριο ως προς τον ισχυρισμό περί δίωξης του από την ομάδα ‘Unknown Gunmen’ στη χώρα του, καταρχάς διαπιστώνεται ότι το εν λόγω έγγραφο αποτελεί αντίγραφο, το κείμενο του οποίου (εξάλλου) αναφέρεται σε (κατ’ ισχυρισμό) γεγονότα που έγιναν μετά που ο ίδιος έφυγε από τη χώρα καταγωγής του (ως παρατηρήθηκε, το εν λόγω έγγραφο φέρει ημερομηνία μεταγενέστερη της επίδικης απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, ενώ αναφέρεται σε γεγονότα που έγιναν λίγες ημέρες μετά που έλαβε χώρα η συνέντευξη του Αιτητή). Συνάμα, προκύπτουν εκ πρώτης όψεως ζητήματα και αμφιβολίες ως προς το περιεχόμενό του, που αφορούν την αυθεντικότητα του. Επιπλέον, δεν μπορεί να εξακριβωθεί η εγκυρότητα/αξιοπιστία του εν λόγω εγγράφου, ενώ δε, ούτε μπορεί να επιβεβαιωθεί η ταυτότητα/ιδιότητα των ατόμων που το συνέταξαν και το υπογράφουν.

Στο σημείο αυτό αναφέρεται ότι, δεν συνιστά γενικό κανόνα η υποχρέωση των αρχών προς εξακρίβωση της αυθεντικότητας συγκεκριμένου εγγράφου[3], ωστόσο τα έγγραφα οφείλουν να αξιολογούνται ως προς τη σχετικότητά τους με ορισμένο ουσιώδη ισχυρισμό, την ύπαρξή τους, το περιεχόμενό τους, τη μορφή, τη φύση, καθώς και τον συντάκτη τους[4]. Σε κάθε περίπτωση το βάρος απόδειξης δεν είναι υψηλό, είναι ωστόσο υποχρέωση του αιτούντος να αποδείξει την προέλευση και αξιοπιστία των εγγράφων, εάν δεν το πράξει, ο υπεύθυνος λήψης αποφάσεων έχει τη διακριτική ευχέρεια να τα απορρίψει.[5] Τονίζεται παράλληλα, ότι όταν πρόκειται για νέα στοιχεία/γεγονότα όπως στην παρούσα υπόθεση, ο Αιτητής που προβάλλει τέτοια επιχειρήματα φέρει σημαντικό βάρος απόδειξης όσον αφορά την αξιοπιστία τους.

Ειδικότερα δε, από σχετική ανάλυση του παρόντος Δικαστηρίου επί του εγγράφου ημερ. 17/07/2023 που προσκόμισε ο Αιτητής στο Δικαστήριο κατά τη δικάσιμο ημερ. 23/10/2023, παρατηρούνται τα ακόλουθα:

Αρχικά, παρατηρούνται ορισμένες ασυνέπειες και κενά σχετικά με το περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου, συγκεκριμένα, δεν υπάρχει αναφορά σε αυτό ότι η διερεύνηση έγινε κατόπιν παραπόνου που υποβλήθηκε από τον πατέρα του Αιτητή στην αστυνομία (ως ο ίδιος ανέφερε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τη δικάσιμο ημερ,. 23/10/2023), ούτε από τα λεγόμενα του Αιτητή (κατά την ίδια δικάσιμο) προκύπτει με σαφήνεια το πότε και πως ο πατέρας του εξασφάλισε το εν λόγω έγγραφο και μετέπειτα το έστειλε στον ίδιο. Επιπλέον, ο Αιτητής κληθείς ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τη δικάσιμο ημερ,. 23/10/2023 να αναφέρει τι αφορά το εν λόγω έγγραφο, παρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός ότι τα άτομα που αναζητούσαν τον ίδιο, είχαν καταστρέψει το σπίτι του κατά την εκεί έφοδό τους (ως αναγράφεται σχετικά στην εν λόγω αστυνομική έκθεση), παρά δε, ο Αιτητής ισχυρίστηκε γενικότερα ότι τα άτομα αυτά (και οι Fulani) ευθύνονται για τους θανάτους πολλών από τους χωριανούς του, ως επίσης, ότι αυτά τα άτομα (και οι Fulani) κατέστρεψαν τα χωράφια του.

Περαιτέρω, από τη σύνταξη του κειμένου του καθώς και το ίδιο το περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου, αυτό δεν φαίνεται να αφορά αποτέλεσμα αστυνομικής διερεύνησης κάποιου περιστατικού κατόπιν παραπόνου (ως αναμενόταν και προκύπτει από τον τίτλο του εγγράφου, αλλά και με βάση τα όσα σχετικά με αυτό ισχυρίστηκε ο Αιτητής), παρά δε, αυτό φαίνεται να αποτελεί ιδίαν αναφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα. Επίσης, χωρίς ευλογοφάνεια καταλήγει η εν λόγω αστυνομική έκθεση στο ότι ο Αιτητής πουθενά δεν βρέθηκε και κηρύχθηκε καταζητούμενος από την εν λόγω ομάδα. Ούτε εξάλλου, μπορεί το έγγραφο αυτό να αποτελέσει υποστηρικτικό τεκμήριο ως προς τους ισχυρισμούς του Αιτητή περί καταδίωξής του από την ομάδα ‘Unknown Gunmen’ (συμπέρασμα στο οποίο φέρεται να καταλήγει η εν λόγω αστυνομική έρευνα), εφόσον από το περιεχόμενο του κειμένου του δεν προκύπτει οποιαδήποτε διασύνδεση του Αιτητή με αυτή την ομάδα, ούτε και αναφέρεται κάποιος λόγος στοχοποίησής του ιδίου από την εν λόγω ομάδα. Πέραν τούτου, το εν λόγω έγγραφο δεν μπορεί να αποτελέσει (από μόνο του) αποδεικτικό στοιχείο ως προς τους ισχυρισμούς του Αιτητή, παρά μόνο να θεωρηθεί ότι, ως προκύπτει βάσει συμπεράσματος,  η αστυνομία της περιοχής όπου διέμενε ο Αιτητής όντως προέβη σε διερεύνηση παραπόνου που αφορούσε πολίτη (ενώ, αν και δεν αναγράφεται στο εν λόγω έγγραφο οποιαδήποτε ενδεχόμενη ενέργεια ή μέτρα που λήφθηκαν σχετικά με τη φερόμενη καταγγελία ενώπιον των αστυνομικών αρχών, θα ήταν αναμενόμενο να υπήρχε κάποια σχετική αναφορά σε τούτο ως κατάληξη), σε αντίθεση δε, με τα όσα ο Αιτητής ανέφερε κατά τη συνέντευξη του, περί του ότι (σε όμοια περίπτωση) έχουν παραπονεθεί στην κυβέρνηση και τους τοπικούς ηγέτες, ωστόσο δεν έγινε κάτι (βλ. ερ. 16/9Χ δ.φ.).

Σε κάθε περίπτωση, διακρίνεται ότι ο Αιτητής φαίνεται να έφυγε από τη χώρα του περί τα τέλη Μαρτίου του 2022 (ως προκύπτει από την ημερομηνία ‘θεώρησης’ του διαβατηρίου του κατά την είσοδο του στα κατεχόμενα – βλ. ερ. 8 δ.φ.), ως εκ τούτου, εύλογα, δεν προκύπτει ότι θα τον αναζητούσαν από την ομάδα ‘Unknown Gunmen’ στο σπίτι του στην περιοχή όπου διέμενε μετά από την πάροδο πέραν του ενός έτους (χωρίς μάλιστα να αναφερθεί ο Αιτητής σε κάποιο συμβάν που είχε προηγηθεί έστω κατόπιν που έφυγε από τη χώρα του, που εξάλλου αναμενόταν να αναγράφεται επίσης στην εν λόγω αναφορά της αστυνομικής έρευνας, ώστε να υπάρχει μια λογική συνέχεια/αλληλουχία των γεγονότων σε περίπτωση που γινόταν καταγγελία).

Περαιτέρω, από πληροφορίες σε γενική έκθεση για τη Νιγηρία του 2023, σχετικά (συγκεκριμένα) με τις επιλογές για καταγγελία εγκλήματος, αναφέρεται ότι: «Στη Νιγηρία είναι απαραίτητο να πάει [κάποιος] σε αστυνομικό τμήμα για να αναφέρει ένα έγκλημα. Η αναφορά μπορεί να γίνει προφορικά, με τον αστυνομικό να καταγράφει γραπτώς τις λεπτομέρειες. Στην περίπτωση αυτή, το άτομο που καταγγέλλει το έγκλημα έχει μικρή ή καθόλου επιρροή στον τρόπο διατύπωσης της αναφοράς. Είναι επίσης δυνατό για ένα άτομο να συντάξει την έκθεση αυτοπροσώπως, αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα χρειαστεί γενικά δικηγόρο. Ήταν σύνηθες φαινόμενο ένας αστυνομικός να ζητά χρήματα για να βοηθήσει στην προετοιμασία της αναφοράς. Γενικά, το άτομο που έκανε την αναφορά δεν λάμβανε γραπτή επιβεβαίωση της αναφοράς. Ωστόσο, του δίδεται ένας αριθμός αναφοράς και του λένε ποιος αστυνομικός ήταν υπεύθυνος για την υπόθεση.».[6] Στην ίδια πηγή, σχετικά (συγκεκριμένα) με το χειρισμό των καταγγελιών, αναφέρεται ότι: «Μερικές φορές η αστυνομία ζητούσε χρήματα επειδή οι ίδιοι δεν είχαν τους πόρους, όπως βενζίνη, για να διεξαγάγουν μια έρευνα. Θα μπορούσαν επίσης να ζητηθούν χρήματα προκειμένου να δοθεί προτεραιότητα σε μια συγκεκριμένη έρευνα.».[7]

Ως εκ τούτου, προκύπτει ότι οι διαθέσιμες πηγές πληροφόρησης όχι μόνο δεν υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του Αιτούντος, αλλά ενδέχεται και να έρχονται σε αντίθεση με αυτούς. Σε αυτήν την περίπτωση, η υποβολή εκτεταμένων προσωπικών εγγράφων μπορεί να μην είναι απαραίτητη, εφόσον αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τη χώρα καταγωγής τεκμηριώνουν επαρκώς τον κίνδυνο δίωξης. Η εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών θα πρέπει να βασίζεται σε ένα σύνολο ενδείξεων που λαμβάνουν υπόψη τόσο τις γενικές συνθήκες της χώρας όσο και την ατομική κατάσταση του αιτούντος, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο η ύπαρξη δίωξης είναι εύλογα πιθανή. (βλ. απόφαση της 26ης Φεβρουαρίου 2015, Shepherd, C‑472/13, EU:C:2015:117, σκέψη 46 και C-238/19, EZ v. Bundesrepublik Deutschland (2024) σκέψη 35).

 

Σε κάθε περίπτωση τα όσα ο Αιτητής προβάλλει, καθώς και το έγγραφο που ο ίδιος προσκόμισε, οι εν λόγω ισχυρισμοί του παρέμειναν γενικοί, αόριστοι και ατεκμηρίωτοι, ούτε δε, το εν λόγω έγγραφο έχει κάποια αποδεικτική αξία, εξαιτίας των αντιφάσεων, ασαφειών και αποκλίσεων που εντοπίστηκαν (ως αναφέρθηκαν πιο πάνω). Η ανεπάρκεια λεπτομερειών και η έλλειψη εσωτερικής συνοχής στις δηλώσεις του Αιτητή πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του ισχυρισμού του, όπως ορίζεται στο Άρθρο 4(5) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο προβλέπει ότι οι δηλώσεις του αιτούντος πρέπει να κρίνονται συνολικά, με βάση τη συνέπειά τους και την ύπαρξη αξιόπιστων αποδεικτικών στοιχείων. Ως νομολογιακά έχει κριθεί, η αόριστη επίκληση κινδύνου χωρίς στοιχειοθετημένους και τεκμηριωμένους ισχυρισμούς, δεν θεμελιώνει βάσιμο φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης (βλ. απόφαση του ΔΔΔΠ στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020).

Συνακόλουθα, από τα ενώπιον μου στοιχεία φρονώ ότι τα όσα ανέφερε ο Αιτητής, αποτελούν αόριστους και ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς περί ανασφάλειας και κινδύνου στην περιοχή του. Ούτε δε, προκύπτει οτιδήποτε από τα όσα ο Αιτητής παρουσίασε που να καταδεικνύει στοχοποίηση του ιδίου συγκεκριμένα από τους ‘Unknown Gunmen’ και τους ‘Fulani Herdsmen’ στη χώρα του, εφόσον πέραν του ότι ουδόλως εξειδίκευσε τους εν λόγω ισχυρισμούς του, ούτε τα όσα ανέφερε υποδεικνύουν οτιδήποτε που να συνδέει τα όσα προβάλλει περί κινδύνου δίωξης του ιδίου προσωπικά στην περιοχή καταγωγής του με τα κατ’ ισχυρισμό γεγονότα που ανέφερε.

Ειδικότερα δε, ο Αιτητής κατά την αρχική του συνέντευξη ουδέποτε αναφέρθηκε σε κάποιο περιστατικό όπου να απειλήθηκε ο ίδιος προσωπικά (ή και η οικογένειά του) είτε από τους ‘Unknown Gunmen’ είτε από τους ‘Fulani Herdsmen’, ούτε υπέδειξε πως είχε υποστεί οποιαδήποτε μορφή δίωξης ή σοβαρής βλάβης για όσο καιρό ζούσε στην περιοχή του στη χώρα. Πιο συγκεκριμένα δε, στη συνέντευξή του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, κληθείς να αναφερθεί στις εμπειρίες που αντιμετώπισε με τους ‘Unknown Gunmen’, ο Αιτητής αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό του 2022 που έγινε σε άλλη πόλη της ίδιας πολιτείας (βλ. ερ. 17/5Χ-8Χ δ.φ.), ωστόσο, ξεκάθαρα διευκρίνισε κατόπιν σχετικής ερώτησης, ότι ο ίδιος ουδέποτε είχε συναντηθεί με άτομα της εν λόγω ομάδας (βλ. ερ. 16/1Χ δ.φ.). Σε ασυνέπεια με τούτα δε, παρατηρείται ότι ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ο Αιτητής (αόριστα) επικαλέστηκε δίωξή του από τους ‘Unknown Gunmen’. Συνακόλουθα, κληθείς κατά τη συνέντευξή του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου να αναφερθεί στις εμπειρίες που αντιμετώπισε με τους ‘Fulani Herdsmen’, ο ίδιος ανέφερε (γενικά και αόριστα) ότι τους είδε αρκετές φορές να διακινούνται τριγύρω με όπλα και να πυροβολούν τους ανθρώπους στις φάρμες τους (βλ. ερ. 16/2Χ-3Χ δ.φ.), ενώ ως ισχυρίστηκε, σε μια περίπτωση όταν η οικογένεια του και ο ίδιος ήταν στη φάρμα τους, άτομα της εν λόγω ομάδας ήρθαν στην περιοχή και άρχισαν να πυροβολούν τους ανθρώπους εκεί, που τράπηκαν σε φυγή (βλ. ερ. 16/4Χ δ.φ.), ωστόσο, ως επιβεβαίωσε, κατά το εν λόγω (κατ’ ισχυρισμό) περιστατικό, οι ‘Fulani Herdsmen’ στόχευαν άλλα άτομα και δεν πυροβολούσαν εναντίον του ιδίου απευθείας (βλ. ερ. 16/5Χ δ.φ.).

Σχετικά δε, με τα όσα επικαλέστηκε, περί του ότι τα ζώα των Fulani πήγαν στην οικογενειακή του φάρμα και έφαγαν όλα τα σπαρτά (βλ. ερ. 16/6Χ-7Χ δ.φ.), κάτι που συμβαίνει συχνά και επηρεάζει οικονομικά την οικογενειακή τους επιχείρηση, ως επίσης ανέφερε (βλ. ερ. 16/8Χ δ.φ.), πέραν του ότι, σε ασυνέπεια με τούτα, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ο Αιτητής (αόριστα) ισχυρίστηκε ότι οι Fulani κατέστρεψαν τα χωράφια του, παρατηρείται ότι ουδόλως υπέδειξε οιαδήποτε βλάβη που ενδεχομένως να υπέστη ο ίδιος ή/και η οικογένειά του λόγω τέτοιων γεγονότων/περιστατικών. Εξάλλου (από τα όσα σχετικά δήλωσε ο ίδιος κατά την αρχική του συνέντευξη), ο Αιτητής συνέχισε να ζει στην περιοχή καταγωγής του και να ενασχολείται με την οικογενειακή φάρμα, έως ότου έφυγε από τη χώρα του, ενώ δε, οι γονείς του συνεχίζουν να ζουν εκεί, έχοντας την ίδια ενασχόληση.

Πέραν των πιο πάνω, στη γενική έκθεση για τη Νιγηρία του 2023, καταγράφεται ότι: «Οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι ανήκουν στη συντριπτικά μουσουλμανική ομάδα Fulani, ενώ οι αγρότες είναι διαφόρων εθνοτικών/θρησκευτικών καταβολών, συμπεριλαμβανομένου του Χριστιανισμού. Ωστόσο, οι ειδικοί συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι η σύγκρουση αφορά κυρίως την πρόσβαση σε όλο και πιο σπάνιους πόρους.».[8] Συνάμα, ως προς την προστασία για τους πολίτες που υπάρχει στη χώρα, στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι: «Η αστυνομική δύναμη της Νιγηρίας είναι ομοσπονδιακή, με υποδιαιρέσεις σε πολιτειακό και τοπικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι όποιος δεν είναι ικανοποιημένος με την πρόοδο της υπόθεσής του μπορεί να αναζητήσει προσφυγή σε υψηλότερο επίπεδο, για παράδειγμα στην Abuja. Στην πράξη, ωστόσο, αυτό ήταν δυνατό μόνο για όσους είχαν τις απαραίτητες γνώσεις, επαφές και πόρους. [.] Η αστυνομία διαθέτει Μονάδα Ταχείας Ανταπόκρισης Δημοσίων Παραπόνων (NPF-PCRRU). Εάν κάποιος δεν είναι ικανοποιημένος με τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται την υπόθεσή του η αστυνομία, μπορεί να υποβάλει καταγγελία σε αυτή τη μονάδα.».[9]

Συμπερασματικά, πουθενά δεν προκύπτει βάσιμος φόβος δίωξης του Αιτητή από τις εν λόγω ομάδες που κατ’ ισχυρισμό κινδυνεύει ο ίδιος, ενώ τα όσα επικαλείται σχετικά με τους ‘Unknown Gunmen’ και τους ‘Fulani’, φαίνεται να αφορούν στη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην πολιτεία του. Ως εκ τούτου, οι εν λόγω ισχυρισμοί απορρίπτονται στο σύνολο τους ως αβάσιμοι καθότι δεν τεκμηριώνονται από τα ενώπιον μου στοιχεία.

Συνεπώς, φρονώ ότι από τα όσα προβάλλει ο Αιτητής δεν τεκμηριώνεται η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης σε σχέση με το πρόσωπό του για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και φαίνεται να προκύπτουν «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη» σύμφωνα με το άρθρο 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου.

Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής (βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32) και ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής (βλ. άρθρο 19 (2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου).

Συγκεκριμένα, σε πληροφορίες που καταγράφονται σε έγκυρη πηγή, όσον αφορά τη γενικότερη επικρατούσα κατάσταση στην πολιτεία Imo (που εμπίπτει στην ευρύτερη περιοχή South-East) της Νιγηρίας, αναφέρεται γενικότερα ότι το 2023 οι βασικοί φορείς που εμπλέκονταν σε εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή South-East, ήταν αυτονομιστικές παρατάξεις.[10] Επίσης, αναφέρεται η παρουσία αγνώστων οπλοφόρων (‘unknown gunmen’) που συχνά ευθύνονταν για την επιμέρους βία εντός της εν λόγω περιοχής South-East.[11]

Ειδικότερα δε, όσον αφορά τις διακοινοτικές διαμάχες μεταξύ αγροτών και κτηνοτρόφων, στην πιο πάνω πηγή καταγράφεται ότι: «η τάση των σκοτωμών που λαμβάνουν χώρα σε βοσκοτόπια και κατά τη διάρκεια επιδρομών σε αγροκτήματα στις κοινότητες των Fulani συνεχίστηκε το 2023», ως επίσης, «οι πολιτείες που επλήγησαν περισσότερο από αυτές τις διαμάχες ήταν το Benue και το Plateau στη βόρειο-κεντρική ζώνη και η Taraba στα βορειοανατολικά».[12] Στην ίδια πηγή καταγράφεται επίσης ότι: «Ενώ οι συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων κτηνοτρόφων και των κυρίως Χριστιανών αγροτών συνδέονται με εθνο-θρησκευτικές διαμάχες, η κλιματική αλλαγή και η επέκταση της γεωργίας αποτελούν επίσης σημαντικούς παράγοντες σε αυτή τη διαμάχη.».[13]

Περαιτέρω, όσον αφορά τους ‘Unknown Gunmen’, σε άρθρο από σχετική μελέτη του 2023, καταγράφεται ότι: «Ο τρόπος λειτουργίας τους περιλαμβάνει σποραδικούς πυροβολισμούς, απαγωγές, ακρωτηριασμό, εμπρησμό, απόδραση από φυλακή και εξωδικαστικούς σκοτωμούς. Στους στόχους τους περιλαμβάνονται ιδιώτες, ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, πολιτικοί, κυβερνητικά ιδρύματα και επιχειρηματικές οργανώσεις. Οι δραστηριότητές τους πραγματοποιούνται σε αγροτικές και αστικές περιοχές· την ημέρα ή τη νύχτα.».[14] Από ενδεικτικά περιστατικά που αναφέρονται για το 2021, παρατηρείται ότι ένας μικρός αριθμός αφορά σε επιθέσεις που έγιναν σε περιοχές εντός του Imo State και που όλες αφορούσαν επιθέσεις αγνώστων οπλοφόρων σε αστυνομικούς σταθμούς και συναφείς υποδομές, όπως κρατητήρια/φυλακές, ενώ συγκεκριμένα, αναφέρεται μια περίπτωση όπου στις 25/02/2021 έγινε επίθεση στα γραφεία της τοπικής αστυνομικής διεύθυνσης στο Aboh-Mbaise (Imo State), όπου τραυματίστηκε ένας αστυνομικός (περιστατικό που εξάλλου, ουδόλως ανέφερε ο Αιτητής, παρά το ότι συνέβη στον τόπο καταγωγής/διαμονής του και ενόσω βρισκόταν στη χώρα του).[15]

Από πληροφορίες σε άλλο άρθρο από σχετική μελέτη του 2024 για τους ‘Unknown Gunmen’, προκύπτει ότι: «Κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έχουν εμφανιστεί ένας αριθμός από ανώνυμες ομάδες, η πιο πρόσφατη και τρομακτική από τις οποίες είναι οι άγνωστοι οπλοφόροι. Ως αποτέλεσμα, το κράτος της Νιγηρίας αντιμετωπίζει μια αυξανόμενη σοβαρή κρίση ασφαλείας. [.] Αναμφισβήτητα, η απειλή που τίθεται από τους άγνωστους οπλοφόρους είναι μια σχετικά νέα εξέλιξη, ιδιαίτερα στις νότιες πολιτείες της Νιγηρίας. Η αίσθηση της αδυναμίας από το κοινό έχει ενισχυθεί από την τρομακτική καταστροφή των στόχων τους. [.] Σχεδόν και οι πέντε πολιτείες της νοτιοανατολικής περιοχής της Νιγηρίας – Abia, Anambra, Eboni, Enugu και Imo – όπου αυτό το φαινόμενο είναι πιο διαδεδομένο, έχουν χτυπηθεί από τους άγνωστους οπλοφόρους. Αυτοί [.] έχουν πραγματοποιήσει έναν μακρύ κατάλογο επιθέσεων, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων σε συνοδείες του κυβερνήτη, πυρπόλησης γραφείων της Ανεξάρτητης Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής (INEC), εμπρηστικών επιθέσεων σε εγκαταστάσεις φυλακών και αστυνομικούς σταθμούς και δολοφονίες πολιτικών και πολιτών. [.] Είναι προφανές από τις πολλαπλές επιθέσεις που έχουν πραγματοποιήσει οι Unknown Gunmen ότι αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της Νιγηρίας.».[16]

Περαιτέρω πληροφορίες για τους ‘Unknown Gunmen’ από άλλη πηγή, φαίνεται να προσδίδουν το φαινόμενο αυτό στο γεγονός ότι «πλήθος από εγκληματικές και στρατιωτικές ομάδες στα νοτιοανατολικά έχουν αρχίσει να επιχειρούν υπό το πρόσχημα της ένοπλης πτέρυγας του IPOB», ήτοι των αυτονομιστικών παρατάξεων που δρουν στα νοτιοανατολικά της Νιγηρίας, ενώ ως επίσης αναφέρεται στην ίδια πηγή, «οι ‘άγνωστοι οπλοφόροι’ φέρεται να συνδέονται με [τις ένοπλες αυτονομιστικές παρατάξεις]».[17]

Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη και τις ιδιαίτερες περιστάσεις του Αιτητή, ήτοι το γεγονός ότι κατάγεται από την Lagwa της πόλης Okwuato (ευρύτερη τοπική περιοχή του Aboh-Mbaise, Imo State), ως επίσης ότι εργαζόταν σε μερική βάση στην πόλη Owerri της πολιτείας Imo, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED (Armed Conflict Location & Event Data), κατά τη χρονική περίοδο 24/02/2024 έως 21/02/2025, όσον αφορά (συγκεκριμένα) τα περιστατικά βίας εναντίον πολιτών από μαχητές Fulani, κτηνοτρόφους, άγνωστες ένοπλες ομάδες και μαχητές ομάδων λατρείας, καταγράφηκαν στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας συνολικά 19 περιστατικά και 11 θάνατοι, ως επίσης, στην πόλη Owerri καταγράφηκαν μόνο 3 τέτοια περιστατικά και 2 θάνατοι, ενώ δε, στην περιοχή καταγωγής και διαμονής του Αιτητή στη χώρα του (τοπική διοικητική περιοχή του Aboh-Mbaise) δεν καταγράφηκαν οιαδήποτε τέτοια περιστατικά/θάνατοι.[18]

Περαιτέρω, ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το «ΔΕΕ)» επεσήμανε σε απόφασή του ότι συνιστούν «[.] μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10/06/2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

Επιπλέον, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 και 11449/07, ημερομηνίας 28/11/2011), αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, εάν οι συγκρούσεις είναι τοπικές ή εκτεταμένες και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

Όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ: «ο όρος ‘προσωπική’ πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. απόφαση στην C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji – Staatssecretaris van Justitie, ημερομηνίας 17/12/2009, παρ. 35). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση (παρ. 39) διευκρίνισε ότι: «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

Για λόγους πληρότητας, το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα σε πληροφορίες από τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, λαμβανομένου υπόψιν ότι το παρόν Δικαστήριο έχει πρόσβαση σε ακριβείς και επικαιροποιημένες πληροφορίες από διάφορες πηγές σχετικά με τη γενική κατάσταση που επικρατεί στις χώρες καταγωγής και διέλευσης κατά το χρόνο λήψης της απόφασής του [βλ. άρθρο 10, παράγραφος 4, της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2013/32/ΕΕ (αναδιατύπωση)].

Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας σύμφωνα με την πλατφόρμα του RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, «η Νιγηρία εμπλέκεται σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις κατά των μη κρατικών ένοπλων ομάδων Boko Haram και του Islamic State in West Africa Province (ISWAP)» και επιπλέον, υπάρχει μια μη διεθνής ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του ISWAP και της Boko Haram, που λαμβάνουν χώρα στις βόρειες περιοχές της Νιγηρίας.[19] Σημειώνεται ότι, ως επίσης προκύπτει από τις σχετικές πληροφορίες που υπάρχουν στην ανωτέρω πηγή, οι εν λόγω ένοπλες συρράξεις, δεν εκτείνονται στο τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την πολιτεία Imo που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας.

Σύμφωνα με τα όσα ο Αιτητής δήλωσε, ο τόπος όπου αναμένεται να επιστρέψει είναι το Abοh-Mbaise της πολιτείας Imo στη Νιγηρία, περιοχή καταγωγής και συνήθους διαμονής του στη χώρα καταγωγής. Ως εκ τούτου, λαμβάνονται υπόψιν τα δεδομένα ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή, ήτοι την πολιτεία Imo, καθώς και στη συγκεκριμένη περιοχή επιστροφής του Αιτητή (ήτοι στο Abοh-Mbaise), όπως προκύπτουν από επικαιροποιημένες διεθνείς πηγές. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED (Armed Conflict Location & Event Data), κατά τη χρονική περίοδο 24/02/2024 έως 21/02/2025 καταγράφηκαν στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας, συνολικά 116 περιστατικά ασφαλείας και 185 ανθρώπινες απώλειες, εκ των οποίων, τα 57 αφορούσαν μάχες (με 129 θανάτους), τα 36 ήταν περιστατικά βίας κατά πολιτών (με 53 θανάτους), τα 17 αφορούσαν διαδηλώσεις (χωρίς θανάτους), τα 4 αφορούσαν ταραχές (με 3 θανάτους) και τα υπόλοιπα 2 αφορούσαν περιστατικά εκρήξεων / εξ αποστάσεως βίας (χωρίς θανάτους).[20] Ειδικότερα δε, στο Abοh-Mbaise, τόπο καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή στη Νιγηρία, δεν σημειώθηκαν οποιαδήποτε περιστατικά/θάνατοι κατά την ίδια χρονική περίοδο (24/02/2024 έως 21/02/2025).[21] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Imo ανέρχεται στα 5.459.300 κατοίκους (σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022[22]), ενώ στο Abοh-Mbaise ανέρχεται στους 270.700 κατοίκους (σύμφωνα με ανεπίσημη εκτίμηση για το 2022[23]).

Στη βάση των ανωτέρω πληροφοριών, καταλήγω ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρής βλάβης υπό την έννοια του άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, καθότι τα περιστατικά ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, δεν είναι τέτοιας συχνότητας ή έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο (σοβαρής και προσωπικής απειλής) εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην εν λόγω περιοχή επιστροφής του. Περαιτέρω, δεν υφίστανται ιδιαίτερες περιστάσεις που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον εν λόγω κίνδυνο που πιθανό να διατρέξει ο Αιτητής, ειδικά σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» και λαμβανομένης υπόψη της φύσεως/αριθμού των περιστατικών που καταγράφηκαν, ως εκτίθενται πιο πάνω (βλ. και ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland). Πρόκειται για ενήλικο άτομο, με βασικό μορφωτικό επίπεδο, αυτόνομο, χωρίς θέματα υγείας ή κάποια ευαλωτότητα, με οικογενειακό/συγγενικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής και ο οποίος ζούσε στην περιοχή καταγωγής του (όπου αναμένεται να επιστρέψει) μέχρι που έφυγε από τη χώρα του.

Συνεπώς, εκ των ανωτέρω, καταλήγω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικώς αναφέρονται στο άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε προκύπτουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής με την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19, εδάφια (1) και (2), του περί Προσφύγων Νόμου, ώστε να του παραχωρηθεί καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

Στη βάση όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, θεωρώ πως ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της απόφασης των Καθ' ων η Αίτηση. Ούτε κατάφερε δε, να αποδείξει ότι πληροί τις προϋποθέσεις του περί Προσφύγων Νόμου και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, ώστε να αναγνωριστεί ως δικαιούχος διεθνούς προστασίας.

Τέλος, σημειώνεται (συναφώς) ότι σύμφωνα με το Διάταγμα του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 31/05/2024 (Κ.Δ.Π. 191/2024), η χώρα καταγωγής του Αιτητή ορίζεται ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας, χωρίς εν προκειμένω αυτός να έχει προβάλει οποιουσδήποτε ισχυρισμούς/στοιχεία που αφορούν προσωπικά στον ίδιο και οι οποίοι να ανατρέπουν το τεκμήριο περί ασφαλούς χώρας ιθαγένειας (βλ. σχετική επιφύλαξη στο άρθρο 12Βτρις(6) του περί Προσφύγων Νόμου). Στην αξιολόγηση αυτή λαμβάνεται υπόψη και η ικανότητα του κράτους να παρέχει προστασία στους πολίτες του από παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους (βλ. άρθρο 12Βτρις(2) του περί Προσφύγων Νόμου). Ο Αιτητής δεν κατόρθωσε να ανατρέψει αυτό το τεκμήριο, ενώ υπενθυμίζεται, σχετικά, ότι η διεθνής προστασία αποτελεί προστασία δευτερεύουσα εκείνης της χώρας καταγωγής.

Δια τους λόγους που πιο πάνω αναφέρονται η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €700 υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση και εναντίον του Αιτητή.

 

 

Δ. ΚΑΤΣΑΡΙΔΗΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.