ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 1116/2024

 

7 Μαρτίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

C.P.O.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

Μ. Παπαλοίζου (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Κ. Χρυσοστόμου (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 12.9.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθότι καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 (στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). Αιτείται εξάλλου την αναγνώρισή του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας. 

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία. Περί στις 13.7.2022, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 23.8.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Στις 12.9.2023, η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 27.3.2024, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής προωθεί δια του συνηγόρου του ως μόνο ισχυρισμό την έλλειψη δέουσας έρευνας. Αναφερόμενος στις περιστάσεις του Αιτητή και στην αξιολόγησή του από τη διοίκηση, επισημαίνει ότι αξιολογήθηκε η αξιοπιστία του αναφορικά με δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς. Αφενός, την εθνικότητα και τη περιοχή καταγωγής του και αφετέρου, για τη συμμετοχή του στην οργάνωση IPOB και ως συντονιστής της. Είναι εξάλλου η θέση του ότι οι Καθ’ ων η αίτηση έχουν παραλείψει να λάβουν υπόψη τους την αύξηση της εγκληματικότητας στη Νιγηρία κατά την τελευταία περίοδο. Είναι εξάλλου η θέση του ότι δεν μπορεί η Νιγηρία να θεωρηθεί ασφαλής χώρα. Σημειώνει εξάλλου, ότι μετά από την παραίτησή του από Νιγηριανό στρατό δέχθηκε επιθέσεις, οι οποίες τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα για την ασφάλειά του (σελ. 7 της γραπτής του αγόρευσης). Ο Αιτητής αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε επίθεση που δέχτηκε από την Boko Haram  και τα γεγονότα γύρω από την επίθεση. Είναι δε η θέση του ότι οι συναφείς αναφορές του ήταν αρκούντως ακριβείς και ότι οι Καθ’ ων η αίτηση αξιολόγησαν λανθασμένως τους ουσιώδεις ισχυρισμούς ως προς την αξιοπιστία του και ως προς τον κίνδυνο που απορρέει για τον Αιτητή σε σχέση με αυτούς. Οι ανωτέρω δηλώσεις του σε συνάρτηση με την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του, δικαιολογούν σύμφωνα με τον ίδιο την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή επικουρικώς στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

3.             Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης και επισημαίνουν ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ήταν προϊόν δέουσας έρευνας. Παραπέμπουν στους ισχυρισμούς τους Αιτητή κατά τη διοικητική διαδικασία και στην αξιολόγησή τους, επισημαίνοντας ότι αυτός υπήρξε αναξιόπιστος ως προς τον πυρήνα του αιτήματός του και ότι η διαδικασία που πραγματοποιήθηκε ήταν η δέουσα. Τέλος, υποστηρίζουν ότι οι περιστάσεις του Αιτητή, το προφίλ σε συνάρτηση με τον τόπο διαμονής του, δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

To νομικό πλαίσιο

 

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

 

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

 

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας  από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ' ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

9.             Ως προς τον προωθούμενο λόγο προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί παραπέρα και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]

 

10.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

11.          Εν προκειμένω, ο Αιτητής στο έντυπο της αίτησής του για άσυλο ανέφερε ότι υπηρετούσε ως στρατιώτης στη Βόρειο-Ανατολική Νιγηρία για περίοδο έντεκα ετών. Οι τρομοκράτες σκότωσαν όλους τους φίλους του και ήθελαν να σκοτώσουν και τον ίδιο. Έτσι, πήρε την απόφαση να δραπετεύσει και παραιτήθηκε από τον στρατό (βλ. ερ. 1 του Δ.Φ).

 

12.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος Νιγηρίας (γεννηθείς το 1981), με τόπο γέννησης το χωριό Agwa στην πολιτεία Imo, και τόπο τελευταίας διαμονής το Port Harcourt στην πολιτεία Rivers. Να σημειωθεί ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα του τον Ιούνιο του 2022. Προηγουμένως από το 2019, όταν και εγκατέλειψε το στρατόπεδο επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του το χωρίο Agwa στην πολιτεία Imo και από το 2020 εγκαταστάθηκε στο Port Harcourt, όπου διέμενε η αδελφή του. Ως προς το θρήσκευμά του, δήλωσε ότι είναι χριστιανός καθολικός, ανήκει στην εθνοτική ομάδα Igbo και μιλάει Αγγλικά και Igbo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε ότι ο πατέρας του και ότι η μητέρα του διαμένουν στο χωριό Agwa μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του. Δήλωσε πως έχει έξι αδέλφια στο σύνολο, τα οποία διαμένουν στη Νιγηρία. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, είναι απόφοιτος πανεπιστημίου στον κλάδο της διοίκησης επιχειρήσεων και ως προς την επαγγελματική του πείρα, δούλευε στο στρατό από το 2011 και παραιτήθηκε το καλοκαίρι του 2019.

 

13.          Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, δήλωσε πως όταν παραιτήθηκε από την δουλειά του ως στρατιωτικός και εγκαταστάθηκε στην αδελφή του στοPort Harcourt, σχεδίαζε να σπουδάσει. Η αδελφή του έλαβε δάνειο για να τον βοηθήσει. Δήλωσε πως όταν παραιτήθηκε από τη δουλειά του, ήταν μπερδεμένος και αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Νιγηρία και πως από τότε που ήρθε στη Δημοκρατία όλα είναι πιο ήρεμα.

 

14.          Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, ο Αιτητής επιβεβαίωσε ότι διέμενε στο Port Harcourt από το 2020 και πως εγκατέλειψε τη Νιγηρία το 2022 ενώ κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Port Harcourt δεν αντιμετώπισε οποιοδήποτε πρόβλημα (βλ. ερ. 12 σημείο 3Χ του διοικητικού φακέλου).  Ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρα του, εκτός από τις σπουδές, ο Αιτητής ανέφερε ότι το έπραξε προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, σε τόπο όπου δεν επικρατεί βία (βλ. ερ. 38 σημείο 1Χ του διοικητικού φακέλου). Ερωτηθείς ως προς στους λόγους παραίτησής του από τη δουλειά του αποκρίθηκε ότι  διαπράττονταν πολλές δολοφονίες στο στρατόπεδο και δεν ήθελε να χάσει τη ζωή του. Ο Αιτητής διευκρίνισε κατόπιν σχετικής ερώτησης ότι πριν εγκαταλείψει τη χώρα του δεν συνέβη οτιδήποτε στον ίδιο προσωπικά (βλ. ερ. 37 του διοικητικού φακέλου). Ερωτηθείς κατά πόσο υπήρχε κάποιος άλλος λόγος που εγκατέλειψε τη χώρα του εκτός τις σπουδές, απάντησε πως μετά την παραίτηση του από τον στρατό έχασε υπάρχοντα, όπως την τηλεόραση του και ό,τι είχε μαζί του στο στρατόπεδο. Σχετικά με το αν του συνέβη το οτιδήποτε όσο διέμενε στο Port Harcourt, απάντησε πως δέχτηκε δύο φορές επίθεση  το 2021 από αγνώστους ανθρώπους του. Υποβλήθηκαν στη συνέχεια διερευνητικής φύσεως ερωτήματα στον Αιτητή αναφορικά με τις εν λόγω επιθέσεις. Στο πλαίσιο των αποκρίσεών του ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να ανακαλέσει την ακριβή ημερομηνία ή τα κίνητρα των επιθέσεων. Τέλος, ερωτηθείς ποιες πιστεύει πως θα ήταν οι συνέπειες εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, δήλωσε πως βλέπει τη χώρα που βρίσκεται τώρα ως μια ειρηνική και ήρεμη χώρα και ότι επιθυμεί λίγο χρόνο.

 

15.          Αξιολογώντας τις ανωτέρω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση σχημάτισαν τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς^.: Ο πρώτος σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, ο δεύτερος ως προς τους εκπαιδευτικού περιεχομένου λόγους εγκατάλειψη της χώρας του και ο τρίτος, ως προς τη δική του ασφάλεια λόγω των επιθέσεων στον ίδιο μετά την παραίτησή του από την εργασία του το 2019.[1]

 

16.          Ο πρώτος ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που έδωσε ο Αιτητής ήταν συνεκτικές και δεδομένου ότι ο Αιτητής παρέδωσε το διαβατήριό του, το οποίο επιβεβαίωνε την εθνικότητα και τον τόπο γέννησής του, ενώ οι δηλώσεις του σχετικά με την περιοχή καταγωγής του επιβεβαιώνονται από εξωτερικές πηγές.

 

17.          Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι πρόκειται για οικονομικό μετανάστη που εισήλθε στη Δημοκρατία με σκοπό να φοιτήσει και να εργαστεί, παραπέμποντας στις δηλώσεις του ιδίου κατά τη συνέντευξη.

 

18.          Αντίθετα, ο τρίτος ισχυρισμός, σχετικά με τη δική του ασφάλεια λόγω των επιθέσεων στον ίδιο μετά την παραίτηση του από την εργασία του το 2019 απορρίφθηκε.

 

19.          Ακολούθως, κατά την αξιολόγηση κινδύνου, βάσει των αποδεκτών ισχυρισμών του Αιτητή, οι Καθ' ων η αίτηση αξιολογώντας την κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα του Αιτητή και πιο συγκεκριμένα στη πολιτεία Rivers, τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, σε συνάρτηση με το προφίλ του, εκτίμησαν ότι αυτός δεν διατρέχει οποιοδήποτε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του.

 

20.          Προχωρώντας στην νομική ανάλυση, οι Καθ' ων η αίτηση κατάληξαν ότι πρόκειται περί οικονομικού μετανάστη, στο πρόσωπο του οποίου δεν συντρέχει  βάσιμος φόβος δίωξης για κάποιον από τους λόγους που θα δικαιολογούσε την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα. Κρίθηκε επίσης ότι δεν συντρέχει πραγματικός κίνδυνος βλάβης με την έννοια του άρθρου 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

21.          Ο Αιτητής, στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας δεν προβαίνει σε οποιαδήποτε εκτενή μνεία των προσωπικών του περιστάσεων, οι οποίες θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Στο πλαίσιο ωστόσο της γραπτής του αγόρευσης αναφέρεται καινοφανώς σε συμμετοχή του στο κίνημα IPOB και μάλιστα ότι υπήρξε συντονιστής αυτού (σελ. 6 της γραπτής αγόρευσης). Σε ακόλουθο στάδιο αυτής (βλ. σελ 7 της γραπτής του αγόρευσης), επαναφέρει τον ισχυρισμό του περί εγκατάλειψης του στρατού, του οποίου υπήρξε μέλος, εξαιτίας της συμμετοχής του σε μάχες εναντίον της Boko Haram και του φόβου του ότι θα απωλέσει τη ζωή του. Στη σελίδα  19 της γραπτής του αγόρευσης, ο Αιτητής, επίσης καινοφανώς, υποδεικνύει ως φορέα δίωξής του το στρατό της Νιγηρίας και την κυβέρνηση της χώρας.  Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, ο Αιτητής, επίσης καινοφανώς, συνδέει το περιστατικό της επίθεσης στην χώρα του με την Boko Haram, αναφέροντας ότι αυτό το περιστατικό υπήρξε η αφορμή να εγκαταλείψει τη χώρα του.

 

22.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιον μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, με βάση τα ενώπιον μου δεδομένα, αρχικά δέον να απομονωθούν καταρχάς οι ουσιώδεις ισχυρισμοί του Αιτητή προς αξιολόγηση. Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό αυτός  αφορά στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής, τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ του. Ως δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός απομονώνεται ο ισχυρισμός ότι εγκατέλειψε τη χώρα του για λόγους εκπαιδευτικής φύσεως. Ως τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός απομονώνονται οι δύο επιθέσεις που δέχτηκε ο Αιτητής όντας στην περιοχή Port Harcourt. Λανθασμένως οι Καθ’ ων η αίτηση συμπλέκουν το «φόβο δίωξής» του με την αξιολόγηση των συνθηκών που τον προκαλούν καθώς ο πρώτος διερευνάται κατά την αξιολόγηση κινδύνου και ερμηνεύεται κατά τη νομική ανάλυση. Οι δε ουσιώδεις ισχυρισμοί, των οποίων η αξιοπιστία αξιολογείται, αφορούν κυρίως παρελθοντικά περιστατικά και ενίοτε παρούσες καταστάσεις και/ή συνθήκες. Σημειώνεται εξάλλου ότι ο καινοφανής ισχυρισμός που λακωνικώς και απαραδέκτως καταγράφει ο Αιτητής στη γραπτή του αγόρευση περί δίωξής του από το στρατό της Νιγηρίας και την κυβέρνηση, χωρίς οποιεσδήποτε άλλες υποστηρικτικές περιστάσεις, καθώς και η καινοφανής αναφορά του περί συμμετοχής του στον κίνημα IPOB, δεν προωθήθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία και σε κάθε περίπτωση δεν εγείρονται κατά τρόπο αρκούντως συγκεκριμένο, ώστε να ήταν δυνατό να αξιολογηθούν ως αξιόπιστοι εκ της γενικότητας με την οποία αυτοί προβάλλονται και σε συνάρτηση και με το χρόνο προβολής τους. Επιπλέον ως προς το φόβο του εξαιτίας της κατάστασης ασφαλείας που επικρατεί στη χώρα καταγωγής του και ειδικότερα στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, αυτός θα εξεταστεί και θα αξιολογηθεί κατά την αξιολόγηση του κινδύνου στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών του.  

23.          Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, γίνεται δεκτό ότι ο Αιτητής κατάγεται από την πολιτεία Imo της Νιγηρίας, με τόπο τελευταίας διαμονής του Port Harcourt στη πολιτεία Rivers. Είναι χριστιανός καθολικός, εθνοτικής καταγωγής Igbo και μιλάει Αγγλικά και Igbo. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, η μητέρα και τα αδέλφια του εξακολουθούν να διαμένουν στη Νιγηρία. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, είναι απόφοιτος πανεπιστημίου στον κλάδο της διοίκησης επιχειρήσεων και ως προς την επαγγελματική του πείρα, δούλευε στο στρατό από το 2011 και παραιτήθηκε το καλοκαίρι του 2019. Τα πιο πάνω δεδομένα, τα οποία έγιναν δεκτά ήδη κατά τη διοικητική διαδικασία, γίνονται αποδεκτά κα στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας, καθώς ο Αιτητής αναφέρθηκε σε αυτά με συνοχή και επάρκεια, ενώ εν μέρει επιβεβαιώνονται από το διαβατήριο που προσκόμισε ο Αιτητής (βλ. ερ. 8 του διοικητικού φακέλου) και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

24.          Ειδικώς ως προς την ιδιότητά του ως τέως στρατιωτικού, σημειώνεται ότι ο Αιτητής περιέγραψε με επάρκεια, στο μέτρο που ερωτήθηκε, την υπηρεσία του πριν από το 2019 στο στρατό, τα βιώματά του και το περιστατικό στο στρατόπεδο όπου υπηρετούσε όπου έλαβε χώρα επίθεση, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια πολλών εκ των συστρατιωτών του και η οποία υπήρξε η αφορμή να εγκαταλείψει το στρατό το 2019.

 

25.          Ο Αιτητής προσκόμισε εξάλλου έγγραφα (ερ. 54 του διοικητικού φακέλου-πιστοποιητικό εκπαίδευσης εκδοθέντος το 2012), προς απόδειξη του ισχυρισμού του ότι υπηρέτησε στο στρατό. Ως προς το έτερο απόκομμα/ μέρος στρατιωτικής ταυτότητας (ερ. 53 και 52), αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει επαρκές αποδεικτικό μέσο, αφενός διότι δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί το πρόσωπο στο οποίο αφορά και αφετέρου, η ημερομηνία γέννησης του φορέα της δεν ανταποκρίνεται με αυτήν του Αιτητή, όπως προκύπτει από το διαβατήριό του (βλ. ερ. 8 του διοικητικού φακέλου).

 

26.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, το Δικαστήριο προέβη σε έρευνα εξωτερικών πηγών πληροφόρησης όπου επιβεβαιώνεται πως η στρατιωτική θητεία στη Νιγηρία είναι εθελοντική. Επιβεβαιώνονται επίσης τα λεγόμενα του Αιτητή όσον αφορά στη χρονική περίοδο και στον χώρο της εκπαίδευσης των στρατιωτών από εξωτερικές πηγές όπου διαπιστώνεται ότι η βασική εκπαίδευση των στρατιωτών είναι 6 μήνες, ενώ ένα από τα κέντρα εκπαίδευσης τοποθετείται στην πολιτεία Kaduna. Περαιτέρω, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε πηγές αναφορικά με την αποδέσμευση / παραίτηση των αξιωματούχων από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Νιγηρίας. Ο δικτυακός τόπος της Εθνικής Επιτροπής Συντάξεων της Νιγηρίας σημειώνει ότι, σύμφωνα με τον νόμο περί μεταρρύθμισης των συντάξεων του 2004, ένα άτομο μπορεί να συνταξιοδοτηθεί οικειοθελώς πριν από την ηλικία των 50 ετών «λόγω ιατρικής συμβουλής, μόνιμης αναπηρίας ή λόγω συγκεκριμένων όρων και προϋποθέσεων απασχόλησης».[2] Ένα τοπικό ειδησεογραφικό πρακτορείο, «Premium Times» ανέφερε τον Ιανουάριο του 2021 ότι 127 αξιωματικοί, όλοι διορισμένοι σε κατώτερα στελέχη του στρατού και συγκεκριμένα «ένας αρχιλοχίας, τρεις αξιωματικοί, 22 επιλοχίες, 29 λοχίες, 64 δεκανείς, επτά υποδεκανείς και ένας οπλίτης», παραιτήθηκαν από τις ένοπλες δυνάμεις της Νιγηρίας.[3] Σύμφωνα με το άρθρο, η «αποδέσμευση» των αξιωματικών εγκρίθηκε επίσημα από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού και θα τεθεί σε ισχύ τον Μάιο του 2021.[4] Επιπροσθέτως, τον Αύγουστο του 2022, η Sahara Reporters ανέφερε την υποβολή επιστολών παραίτησης από 243 στρατιώτες στον Αρχηγό του Επιτελείου Στρατού, οι οποίες εγκρίθηκαν επίσημα με ισχύ από τον Φεβρουάριο του 2023 και χαρακτηρίστηκαν ως ‘voluntary and medical discharge’.^[5]  Σύμφωνα με άρθρο της ίδιας πηγής τον Ιανουάριο του 2023, περισσότεροι από 500 στρατιώτες, ιδίως από τη βορειοανατολική περιοχή, υπέβαλαν αιτήσεις για ‘voluntary retirement’ - «εθελούσια αποστρατεία» επικαλούμενοι, μεταξύ άλλων, «απώλεια ενδιαφέροντος», «διαφθορά εντός του στρατού» και «χαμηλό ηθικό» - ‘loss of interest’, ‘corruption within the army’, and ‘low morale’.^[6] Συνεπώς επιβεβαιώνεται η δυνατότητα παραίτησης από το στρατό, στο πλαίσιο μιας θεσπισμένης διαδικασίας χωρίς οποιεσδήποτε κυρώσεις.

 

27.           Με βάση τα ανωτέρω, γίνεται δεκτό ότι ο Αιτητής υπηρέτησε στο στρατό από το 2011 έως το 2019.

 

28.          Ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός του επίσης κρίνεται αποδεκτός καθώς διατυπώθηκε με σαφήνεια και συνεκτικότητα ως ένας από τους άμεσους λόγους εγκατάλειψης της χώρας του (βλ. ερ. 38 και ερ. 37 σημείο 2Χ του διοικητικού φακέλου).  Ο εν λόγω ισχυρισμός καίτοι δεν συναρτάται άμεσα με κάποιο από τα συστατικά στοιχεία υπαγωγής στα άρθρα 3 ή 19 του περί Προσφύγων Νόμου, θεωρείται συναφής με την αξιολόγηση της αίτησής του, στο μέτρο που αφορά στα κίνητρα εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του.

 

29.          Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, σημειώνονται τα εξής. Ο Αιτητής κατά τη διοικητική διαδικασία, εξήγησε ότι αφότου εγκατέλειψε το στρατό το 2019, εξαιτίας του κινδύνου που αυτός διέτρεχε ένεκα της θέσης που κατείχε ως στρατιωτικού (βλ. ερ. 38, σημείο 2Χ), αποφάσισε να εγκατασταθεί στην πόλη Port Harcourt στη πολιτεία Rivers, όπου διέμενε η αδελφή του (βλ. ερ. 38 σημείο 1Χ του διοικητικού φακέλου). Στο πλαίσιο της εκεί παραμονής του ανέφερε ότι δέχτηκε σωματική επίθεση εντός του 2021 από άγνωστα πρόσωπα. Ο Αιτητής δεν γνώριζε ούτε την ταυτότητα των προσώπων (βλ. ερ. 37, σημείο 4Χ του διοικτηικού φακέλου), ούτε τα κίνητρα της επίθεσης (βλ. ερ. 36 του διοικητικού φακέλου). Ο Αιτητής ερωτηθείς σε προηγούμενο στάδιο της συνέντευξης εάν του έχει συμβεί οτιδήποτε όντας στο Port Harcourt, απάντησε αρνητικά, δηλώνοντας ότι όντως εκεί δεν αντιμετώπισε οποιοδήποτε πρόβλημα και επαναλαμβάνοντας ότι ο βασικός λόγος για την οποίο ήρθε στη Δημοκρατία είναι γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας δεν καταγράφονται οποιαδήποτε γεγονότα που να συναρτώνται με τον πυρήνα του αιτήματος του Αιτητή ενώ στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης, ο Αιτητής προωθεί ότι ο λόγος για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα του είναι η επίθεση που δέχτηκε στο στρατόπεδό του και η επικρατούσα κατάσταση στη χώρα του. Ειδικώς, ως προς τις επιθέσεις, οι οποίες έλαβαν χώρα στο Port Harcourt, παρατηρώ ότι συναφείς αναφορές του είναι εξαιρετικά γενικόλογες. Ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να αποδώσει τις περιστάσεις της εν λόγω επίθεσης με οποιεσδήποτε βιωματικής φύσεως λεπτομέρειες, όπως εύλογα θα αναμενόταν δεδομένου ότι πρόκειται για γεγονότα που ο ίδιος βίωσε και συνέδεσε σε κάποιο στάδιο με την απόφασή του να εγκαταλείψει τη χώρα του. Επί παραδείγματι, δεν εξηγεί ο Αιτητής πώς κατόρθωσε να διαφύγει όταν τον δίωκαν επτά άτομα, δεν δίδει καμία περιγραφή των προσώπων που του επιτέθηκαν, ενώ μόνο μετά από υπόδειξη διευκρίνισε ότι οι επιθέσεις ήταν δύο, μία στο δρόμο και μία στο σπίτι της αδελφής του (στην τελευταία ουσιαστικά δεν ήρθε σε άμεση επαφή με τους φερόμενους δράστες καθώς ο Αιτητής δεν άνοιξε την πόρτα). Ταυτόχρονα προκύπτει εναργώς από τις δηλώσεις του, ότι δεν γνωρίζει ούτε τους δράστες της επίθεσης ούτε και τα κίνητρά του, δεδομένο που αποκλείει, ακόμα και εάν ο ισχυρισμός γινόταν αποδεκτός, οποιαδήποτε εύλογη και αντικειμενική διασύνδεση με την παρελθούσα ιδιότητά του ως στρατιωτικού. Υπό το φως των ανωτέρω δεν θεμελιώνεται η εσωτερική αξιοπιστία του Αιτητή, ενώ δεδομένης της περιορισμένης έκτασης των περιστάσεων του υπό εξέταση ισχυρισμού και της προσωπικής τους φύσεως δεν ενδείκνυται περαιτέρω εξέταση της εξωτερικής του αξιοπιστίας ούτε και ο Αιτητής προσκόμισε οποιοδήποτε σχετικό στοιχείο.

 

30.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου που τυχόν αντιμετωπίζει ο Αιτητής και στην στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών του Αιτητή ως αναλύεται ανωτέρω, επισημαίνονται τα κάτωθι: Ως προς τα στοιχεία του προφίλ του, ο Αιτητής δεν προβάλλει οποιοδήποτε υποκειμενικό φόβο, και επιπλέον, δεν προκύπτει οποισδήποτε κίνδυνος ένεκα της θρησκεία του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη Θρησκευτική Ελευθερία στη Νιγηρία για το 2023, o χριστιανισμός είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη θρησκεία συνολικά στη χώρα με ποσοστό 48,1% και αποτελεί σημαντική πλειοψηφία στα νότια της Νιγηρίας, όπου συμπεριλαμβάνεται η πολιτεία Rivers, όπου διέμενε και εργαζόταν προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του ο Αιτητής.[7] Ούτε, επίσης, προκύπτει κίνδυνος λόγω της εθνοτικής καταγωγής του Αιτητή, καθώς σύμφωνα με έτερη εξωτερική πηγή, η φυλή του Αιτητή (Igbo), η οποία κυρίως εμφανίζεται στα ανατολικά, αποτελεί μία εκ των τριών κύριων φυλών στη χώρα του[8].

 

31.          Όπως εξάλλου προκύπτει και από τις αναφορές το ιδίους και σε συνάρτηση των αναφορών του ίδιου του Αιτητή, η προηγούμενη ιδιότητά του ως στρατιωτικού τον εξέθετε σε κίνδυνο ενώσω αυτός εκούσια συμμετείχε στις τάξεις του στρατού. Με την παραίτησή του και την απομάκρυνσή του από το πεδίο της μάχης, δεν προκύπτει, κατά τα τρία χρόνια που ακολούθησαν την παραίτησή του και την μετάβασή του στο Port Harcourt μέχρι και το χρονικό σημείο που εγκατέλειψε τη χώρα, ότι αντιμετώπισε οποιοδήποτε κίνδυνο.

 

32.          Εξετάζονται στη συνέχεια και αξιολογούνται εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Νιγηρία, όπου διαπιστώθηκαν τα κάτωθι: Σύμφωνα  με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province)[9]. 

 

33.          Η Boko Haram δρα στις πολιτείες Borno, Yobe, και Adamawa. Το 2019, παρατηρήθηκε  αναζωπύρωση και κλιμάκωση της κρίσης της Boko Haram σε ολόκληρη τη βορειοανατολική Νιγηρία και από το 2019 επεκτάθηκε  στη βορειοδυτική Νιγηρία με επιθέσεις που έλαβαν χώρα στην Kaduna, Katsina, Sokoto και Zamfara.[10] Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και ο οπλισμός της Boko Haram περιλαμβάνει AK47, αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, χειροβομβίδες, όλμους, βόμβες βενζίνης και οχήματα Hilux.  Επιπλέον, έχει αναφερθεί ότι χρησιμοποιεί χειροβομβίδες με ρουκέτες και ενδέχεται να έχει τη δυνατότητα κατασκευής όπλων.[11] Οι εν λόγω συγκρούσεις περιορίζονται στις εν λόγω περιοχές της χώρας και δεν εκτείνονται στον τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή, την πολιτεία Rivers.

 

34.          Ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας, η βάση δεδομένων ACLED κατά την χρονική περίοδο 17.2.2024 έως 14.2.2024 σημειώθηκαν στην πολιτεία Rivers 162 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 82 ανθρώπων. Μεταξύ αυτών, 29 περιστατικά συνίσταντο σε μάχες (47 θάνατοι), 37 ήταν περιστατικά βίας κατά αμάχων (31 θάνατοι), 27 περιστατικά εκρήξεων / απομακρυσμένης βίας (κανένας θάνατος), 14 ήταν περιστατικά εξεγέρσεων / ταραχών (3 θάνατοι) και  55 περιστατικά συνίσταντο σε διαμαρτυρίες (1 θάνατος).[12] Σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις που έλαβαν χώρα το έτος 2022, ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Rivers ανέρχεται σε 7.476.800 κατοίκους.[13] Με βάση τα ανωτέρω αριθμητικά και ποσοτικά δεδομένα δεν οποιοσδήποτε κίνδυνος για τον Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στην εν λόγω περιοχή, όπου διέμενε επί τρία έτη χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα. Επικουρικώς επισημαίνεται ότι ο Αιτητής δεν παρουσιάζει οποιαδήποτε σημεία ευαλωτότητας, καθώς πρόκειται για νέο, υγιή, μονήρη άνδρα, ικανό προς εργασία, ο οποίος διατηρεί οικογενειακό υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του.

 

35.          Περαιτέρω, παρά το γεγονός ότι ο ισχυρισμός περί επιθέσεων προς το πρόσωπο του μετά την παραίτηση του από τον στρατό δεν έχει γίνει αποδεκτός, επικουρικώς επισημαίνεται ότι πολλές φορές όταν ερωτήθηκε ανέφερε πως δεν υπήρξε περιστατικό βιαιοπραγίας προσωπικά σε βάρος του, παρά μόνο μια ισχυριζόμενη επίσκεψη από αγνώστους στο σπίτι της αδελφής του όπου και διέμενε. Παρατηρείται εξάλλου, ότι παρά τα λεγόμενα του για δύο επιθέσεις προς το πρόσωπο του με την τελευταία να χρονολογείται περί τις αρχές του 2021, ο Αιτητής συνέχισε να διαμένει στη Νιγηρία, εγκαταλείποντας τη χώρα το 2022. Ως εκ τούτου, δεν προκύπτουν τα αναγκαία αντικειμενικά δεδομένα προκειμένου να στοιχειοθετηθεί βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος από πλευράς του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του ή πραγματικός κίνδυνος να υποστεί βλάβη.

 

36.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, καταλήγω βάσει όλων των ανωτέρω και από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για κάποιον από τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου. Φόβος δίωξης δεν προκύπτει καθαυτός από τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή τα οποία και έχουν γίνει αποδεκτά.

 

37.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, επικουρικώς, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

38.          Ειδικότερα, στην προκείμενη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό του Αιτητή δεν προκύπτει, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)]. 

 

39.          Ούτε εξάλλου, προκύπτει ότι συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, δηλαδή την πολιτεία Rivers, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94 Elgafaji, σκέψη 43].

 

40.          Επισημαίνεται ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

41.          Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν ως προς την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε σε πρόσφατη απόφασή του ότι συνιστούν «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών» (ΔΕΕ, C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

42.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών  8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

43.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ, «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές, οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας» (Βλ. Απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας».

 

44.          Επί τη βάσει των ανωτέρω ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων, όπως αναλύθηκαν ανωτέρω, σε σχέση με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Rivers, δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με συνθήκες αδιάκριτης βίας λόγω ένοπλης σύρραξης οι οποίες να θέτουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας μόνο εκ της παρουσίας του στο έδαφος της συγκεκριμένης περιοχής εντός της έννοιας του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου[14]. Αλλά και όλως επικουρικώς των ανωτέρω, δεν εντοπίζω οποιοδήποτε παράγοντα επίτασης κινδύνου εξετάζοντας τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, διαπιστώνοντας ότι αυτός είναι, σε κάθε περίπτωση, νέος,  ενήλικας άνδρας, μορφωμένος, ικανός προς εργασία, ο οποίος έχει διαβιώσει για μακρό διάστημα στην εν λόγω περιοχή, κατέχοντας συνεπώς επαρκής γνώση επ' αυτής. Να σημειωθεί πως ο Αιτητής διαθέτει υποστηρικτικό/οικογενειακό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του. Ενόψει της πιο πάνω ανάλυσης και διαπίστωσης, η εξέταση των λοιπών λόγων προσφυγής που προώθησε ο Αιτητής καθίσταται αλυσιτελής, ιδίως δεδομένης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και της έκτασης του ελέγχου που ασκεί στην επίδικη πράξη.

 

45.          Παράλληλα, ο Αιτητής δεν προβάλλει και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει οποιοδήποτε ζήτημα, που να συναρτάται με την επικείμενη επιστροφή του σε συνάρτηση με την αρχή της μη επαναπροώθησης, το οποίο να μην εξετάστηκε ήδη ανωτέρω.

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.